การนำเสนอในรูปของบทความ (Textual presentation) เป็นการนำเสนอและการแปลความหมายของข้อมูลเกี่ยวกับรายงานต่างๆ โดยนำเอาข้อมูลตัวเลขมาแทรกลงในบทความ เขียนในรูปของการพรรณาหรือบรรยายสั้นๆ ประกอบกันไป แต่บทความนั้นไม่ควรยาวเกินไป การนำเสนอเป็นบทความเหมาะสมสำหรับข้อมูลที่มีรายการจำนวนน้อย แต่หากมีข้อมูลมากก็อาจนำเสนอเฉพาะที่สำคัญๆ ส่วนรายละเอียดข้อมุลทั้งหมดก็นำเสนอในตารางในภาคผนวกได้

การนำเสนอในรูปของกึ่งบทความกึ่งตาราง (Semi tabular presentation) เป็นการนำเสนอแบบพรรณาหรือบรรยายประกอบข้อมูล แต่ได้นำเอาตัวเลขหรือข้อมูล มาจัดเรียงเป็นหมวดหมู่เพื่อให้สะดวกในการทำความเข้าใจ โดยไม่ต้องขีดเส้นตาราง

การนำเสนอข้อมูลเชิงปริมาณ เป็นการเปรียบเทียบข้อมูลแต่ละช่วงเวลา ได้แก่ การนำเสนอข้อมูลแบบกราฟเส้นสามารถนำเสนอในรูปของกราฟเส้นตรงหรือเส้นโค้ง

เป็นการแปลความหมายของข้อมูลตัวเลข และเขียนนำเสนอให้ผู้อ่านทราบในรูปของการบรรยาย โดยสรุปข้อมูลในลักษณะของกลุ่ม ความเด่นจากกลุ่ม การกระจายของกลุ่ม เป็นต้น การสรุปผลข้อมูลควรอยู่ในขอบเขตของวัตถุประสงค์ของเรื่องที่ศึกษา ควนใช้ข้อความที่ง่าย กะทัดรัด บอกความหมายและอ่านเข้าใจได้ง่าย

ควาหมาย เป็นการประเมินเพื่อที่จะทราบว่า อะไรคือปัญหาอนามัยที่สำคัญของชุมชน ที่จะทำการแก้ไขปัญหา และอะไรคือสาเหตุของปัญหานั้นๆ นอกจากนี้ ก็เพื่อจะได้ทราบลักษณะทั่วไปของชุมชนและลักษณะทรัพยากรของท้องถิ่น เมื่อกำหนดและเลือกปัญหาอนามัยชุมชนแล้ว จึงมีการจัดลำดับความสำคัญของปัญหา เพื่อประโยชน์ในการพิจารณาจัดสรรทรัพยากร สำหรับแก้ไขปัญหาตามความจำเป็นรีบด่วนของแต่ละปัญหาและตามกำลังทรัพยากรที่จะอำนวย

1. ปัญหาอนามัยชุมชน จะต้องเป็นปัญหาในตัวของมันเอง คือ เป็นสิ่งที่ทำให้กระทบกระเทือนต่อสุขภาพอนามัยของคนและชุมชนโดยตรง เช่น การป่วย การตาย เป็นต้น การมองปัญหาให้ถือลักษณะปัญหาอนามัยชุมชนเป็นหลัก (Problem Approach)

2. ปัญหาอนามัยชุมชนที่ตัวมันเองไม่ใช่ปัญหา แต่จะเป็นสาเหตุหรือเครื่องมือที่จะนำไปสู่ปัญหาอนามัยชุมชนได้ เช่น การใช้น้ำดื่มน้ำใช้ที่ไม่ถูกสุขลักษณะ จะเป็นแนวทางให้เกิดาการระบาดของโรคอุจจาระร่วง

1. การระบุปัญหาอนามัยชุมชนโดยใช้หลักของ 5 D ประกอบด้วย ตาย (Death) พิการ/ไร้ความสามารถ(Disability) โรค(Disease) ความไม่สุขสบาย(Discomfort) และความไม่พึงพอใจ(Dissatisfaction) การระบุปัญหาโดยใช้หลักของ 5D เป็นการนำหลักการทางระบาดวิทยามาประยุกต์ใช้ในการพิจารณาปัญหาอนามัยชุมชน ร่วมกับความวิตกกังวลของชุมชนในการพิจารณาระบุปัญหา หากพบว่ามีเพียง D ใด D หนึ่ง ก็นับได้ว่าเป็นปัญหา และหากปัญหาใดมี D หลายตัวประกอบกัน จะเพิ่มขนาดและความสำคัญของปัญหาโดยจะมีผลกระทบต่อสุขภาพของชุมชนมากขึ้น

2. การระบุปัญหาอนามัยชุมชน โดยเปรียบเทียบกับเกณฑ์ หรือค่ามาตรฐานสากล ซึ่งเป็นค่าตัวเลขที่แสดงถึงเป้าหมายว่า ต้องการให้ชุมชนมีสุขภาพระหว่างประเทศ เช่น จากองค์การอนามัยโลก หรือค่ามาตรฐานที่ประเทศกำหนดไว้ เช่น จปฐ. การพิจารณาระบุปัญหาโดยการเปรียบเทียบกับเกณฑ์หรือค่ามารตรฐาน ควรจะนำเสนอข้อมูลปัญหาในรูปของปริมาณหรือปัญหา เช่น อัตรา สัดส่วน ร้อยละ เพื่อช่วยให้เกิดความเด่นชัดของข้อมูล สามารถเปรียบเทียบกับเกณฑ์ต่างๆได้สะดวก และระบุปัญหาออกมาได้ชัดเจน

3. การระบุปัญหาอนามัยชุมชน โดยใช้กระบวนการกลุ่ม (Nominal Group Process) โดยการให้ชุมชนหรือผู้นำชุมชนหรือประชาชน มีส่วนร่วมในการตัดสินใจด้วยตนเองว่า อะไรเป็นหัญหาอนามัยชุมชน กระบวนการกลุ่ม เป็นการแสดงให้เห็นถึงการรับรู้ของขุมชนต่อปัญหา ดังนั้น การระบุปัญหาโดยวิธีนี้ ผู้ดำเนินงานจะต้องนำเสนอข้อมูลที่ผ่านการวิเคราะห์แล้วทั้งในเชิงปริมาณและคุณภาพให้ชุมชนรับทราบ พร้อมทั้งเปิดอภิปรายถึงผลดีผลเสีย ที่ส่งผลกระทบต่อสุขภาพ หลังจากนั้น จึงให้ประชาชนลงความเห็นว่า ข้อใดสมควรเป็นปัญหาอนามัยชุมชน

การจัดลำดับความสำคัญของปัญหามีอยู่หลายวิธีแต่ละวิธีต้องนำไปดัดแปลงเพื่อใช้ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ขององค์กรบุคคลและชุมชนโดยยึดนโยบายการดำเนินงานสาธา ณ สุขของรัฐเป็นสำคัญในการดำเนินงานขั้นตอนนี้การตัดสินใจเลือกวิธีและเกณฑ์การพิจารณาไม่อาจเกิดจากบุคลากรสาธารณสุขคนใดคนหนึ่งได้ แต่จะต้องมีการพิจารณาร่วมกันในบุคลากรทีมสุขภาพในปัจจุบันการพัฒนาชุมชนตามแนวใหม่ไม่ว่าจะเป็นชุมชนลักษณะใดก็ตามรัฐมุ่งสนับสนุนให้หาแกนนำโดยมีการจัดกลุ่มผู้นำชุมชนหรือผู้นำกลุ่มอื่น ๆ เพื่อให้ชุมชนได้มีส่วนร่วมในการพิจารณาอย่างเต็มที่โดยมีเจ้าหน้าที่ของรัฐเป็นผู้ให้การสนับสนุนทางวิชาการเทคโนโลยีและงบประมาณตามความจำเป็นและเหมาะสมร่วมกันพิจารณาแล้วตัดสินว่าปัญหาใดของชุมชนสมควรได้รับการแก้ไขปัญหาก่อน-หลังทั้งนี้เจ้าหน้าที่ผู้ร่วมพิจารณาจะต้องทราบนโยบายและโครงการหรือแผนงานขององค์กรที่รับผิดชอบอยู่เป็นอย่างดีสามารถชี้แจงและให้เหตุผลในการพิจารณาว่าสามารถปฏิบัติได้หรือไม่และชี้แนะให้ทราบว่ามีองค์กรใดบ้างที่จะสามารประสานงานให้การช่วยเหลือเพื่อแก้ไขปัญหานั้นๆ

1. ขนาดของปัญหา (Size of problem of prevalence) พิจารณาจากปัญหาหรือโรคที่เกิดในชุมชนนั้นๆ ว่า เมื่อเกิดขั้นมีผู้ป่วยเท่าใด และถ้าเป็นโรคติดต่อสามารถติดต่อหรือแพร่กระจายได้ง่ายหรือไม่ มีแนวโน้มโรคเป็นอย่างไร

2. ความรุนแรงของปัญหา (Severity of problem) พิจารณาว่า เมื่อปัญหานั้นเกิดขึ้นจะมีอัตราหรือความทุพภาพมากน้อยเพียงใด ทำให้เกิดผลเสียแก่ครอบครัว ชุมชนและประเทศชาติในด้านเศรษฐกิจอย่างไรบ้าง
   

3. ความยากง่ายในการแก้ไขปัญหา (Feasibility of problem) พิจารณาจาก ด้านวิชาการ ด้านบริหาร ด้านเวลา ด้านกฎหมาย ด้านศีลธรรม สามารถป้องกันและควบคุมได้หรือไม่ ความสนใจจากสังคม การเมือง ผู้มีอำนาจ ผู้บริหาร นักการเมือง เทคโนโลยีที่มีอยู่ สามารถนำมาใช้ในการแก้ไขปัญหาได้ทันเวลาหรือไม่

4. ด้านความสนใจ ความร่วมมือ หรือความวิตกกังวลต่อปัญหาของชุมชน (Community concern) โดยพิจารณาว่า ประชาชนในชุมชนเห็นว่า ปัญหาที่เกิดขึ้นมีความสำคัญหรือไม่ มีความวิตกกังวล สนใจ หรือต้องการแก้ไขหรือไม่ การประเมินความร่วมมือของชุมชนอาจได้จากการสังเกต การสัมภาษณ์ การใช้แบบสอบถาม หรือการประชุมองค์กรผู้นำชุมชนหรือตัวแทนชุมชนในรูปแบบของการทำประชาคม โดยนำเทคนิค AIC มาประยุกต์ใช้

หลังจากที่ได้ปัญหาอนามัยชุมชนและจัดเรียงลำดับความสำคัญของปัญหาเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ผู้ดำเนินงานจะต้องค้นหาต่อไปคือ ข้อมูลสนับสนุนปัญหาเพิ่มเติมเพื่อช่วยให้ผู้ดำเนินงานรู้สาเหตุปัญหา ทำให้สามารถวางแผนแก้ไขปัญหาได้ตรงตามความเป็นจริง