Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลทารกและเด็กที่มีความพิการแต่กำเนิด, นางสาวสโรชา ยาวิใจ เลขที่35…

- - - - เกิดจากกระบวนการเจริญพัฒนาภายในที่ผิดปกติ
      - อาจเกิดจากพันธุกรรมหรือสิ่งแวดล้อม
      - ปากแหว่ง (cleft-lip)
      - เพดานโหว่(cleft -palate)
      - นิ้วแยกกันไม่สมบูรณ์(syndactyly )
      - นิ้วเกิน(polydactyly)
      - ติ่งบริเวณหน้าหู(preauricular skin tag)
      - เท้าปุก(clubfoot)
  - - - มีภาวะถุงน้ำคร่ำรั่วระหว่างตั้งครรภ์
        
        เกิด oligohydramnios sequence
        
        ทารกที่อยู่
        ในน้ำคร่ำน้อย พื้นที่มีจำกัดทำให้เกิดภาวะผิดรูปของแขนขาเช่น
        
        เท้าปุก(clubfoot)
        
        ข้อติด (joint contracture)
        
        หรือมีภาวะเนื้องอกมดลูก
        (myoma uteri)ในมดลูกกดเบียดศีรษะทารกให้ผิดรูปเป็นต้น
  - - - ทารกขาดเลือดไปเลี้ยงอวัยวะส่วนปลาย
      - การบาดเจ็บของอวัยวะ
        หรือเนื้อเยื่อ
      - แม่ได้รับยาหรือสารเคมีที่มีผลต่อการพัฒนาอวัยวะของทารก(teratogen)
      - มีการฉีกขาดของ amnion
        
        ทำให้เกิด amniotic band
        ผูกรัดแขนขาของทารกเกิด limbs defect
  - - - กลุ่มโรค skeletal dysplasia
        
        เกิดจากความผิดปกติ
        ของกระดูกที่มีสาเหตุจากพันธุกรรม
        
        achondroplasia
        
        เด็กจะมี
        ลักษณะตัวเตี้ย แขนขาสั้น ศีรษะโต สันจมูกแบน
- - - - โรคปากแหว่ง เพดานโหว่
  - - - มารดามีอายุมาก 35ปีเกินไป
      - โรคติดเชื้อ
        
        โรคหัดเยอรมันขณะตั้งครรภ์ได้ไม่เกิน16 สัปดาห์
        
        ความพิการที่พบบ่อยคือ เด็กมีขนาดตัวเล็ก
        
        มีเลือดออกตามผิวหนัง ตับและม้ามโต หัวใจพิการ ตาบอด หูหนวก สมองพิการ ปัญญาอ่อน
      - ขาดอาหาร ขาดวิตามิน
        
        ขาดวิตามินในช่วงเวลาที่เหมาะสมจะทำให้เกิดความพิการ
        
        ปากแหว่งเพดานโหว่
      - มารดากินยาหรือเสพสารเสพติด
      - มารดาได้รับสารเคมีจากสิ่งแวดล้อม
        
        สารปรอทนอกจากจะทำให้
        เกิดอาการแพ้พิษสารปรอท ที่เรียกว่า โรคมินามาตะ
        
        ทารกที่คลอดออกมาอาจมีความพิการทางสมอง และมี
        อาการชักได้
      - รังสีเอ๊กซ์ หรือรังสีแกมม่า รวมทั้งสารกัมมันตรังสีทางการแพทย์
        
        ถ้ามารดาได้รับตั้งแต่ตั้งครรภ์
        2 สัปดาห์จนถึง 3 เดือน
        
        ความพิการที่จะพบได้ คือ ศีรษะเล็ก ลูกตา
        เล็ก มีความผิดปกติของกระดูกสันหลังและแขนขา
      - ความผิดปกติของการตั้งครรภ์ หรือ ภาวะแทรกซ้อนระหว่างตั้งครรภ์
        
        ครรภ์เป็นพิษ
        
        รกเกาะผิดที่ทำให้เกิดเลือดออกระหว่างตั้งครรภ์
        การคลอดที่ยากลำบาก
- - - - ซึ่งเพดานส่วนหน้าจะเจริญสมบูรณ์ ช่วง 4-7
        สัปดาห์แรกของการตั้งครรภ์
  - - - ไม่มีเพดานโหว่ พบได้ ประมาณ 21 %
        
        พบในทารกเพศหญิงมากกว่าเพศ
        ชาย
    - - ร่วมกับเพดานโหว่ พบได้ประมาณ 46 %
    - - พบในทารกเพศชายมากกว่าเพศหญิง
  - - - โดยสอดนิ้วตรวจเพดานปากภายใน หรือดูในช่องปากเวลาเด็กร้อง
  - - - การดูดกลืนผิดปกติเนื่องจากอมหัวนมไม่สนิท
        
        มีรูรั่วลมเข้า
        
        ต้องใช้แรงมากขึ้น
        
        ลมที่เข้าทำให้ท้องอืด
        
        เกิดการสำลักเพราะไม่มีเพดานรองรับ
        
        เมื่อมีการกลืนอาหาร
        
        อาหารเลื่อนตัวไปที่จมูก
        
        เคลื่อนไปที่หลอดลม
      - หายใจลำบาก
      - พูดไม่ชัด เพราะเพดานปากติดกับเพดานจมูก
      - อาจติดเชื้อหูส่วนกลาง การได้ยินผิดปกติ
  - - - เมื่อมีการกลืนอาหาร
        
        อาหารเลื่อนตัวไปที่จมูก
        
        เคลื่อนไปที่หลอดลม สำลัก
  - - - อาจทำภายใน 48 ชม. หลังคลอดในรายที่เด็กสมบูรณ์ดี
        
        หรือรอเด็กมีอายุอย่างน้อย8-12สัปดาห์
      - อาจใช้"กฎเกิน10"
        
        เด็กอายุ10สัปดาห์ขึ้นไป
        
        น้ำหนักตัว 10 ปอนด์
        
        ฮีโมโกลบิน 10 กรัมเปอร์เซ็นต์ขึ้นไป
      - ผ่าตัดปากแหว่งด้านซ้าย
        
        Triangular Flap
      - ผ่าตัดปากแหว่งด้านขวา
        
        Rotation Advancement Method
      - ผ่าตัดปากแหว่งทั้ง 2 ด้าน
        
        Straight Line Repair
      - palatoplasty , palatorrhaphy
        
        ขั้นตอนแรกแพทยจะปรึกษาทันตแพทย์
        
        เพื่อใส่เพดานเทียม(obtulator)
        
        จะเปลี่ยนทุก 1 เดือน
        
        ขั้นต่อมาผ่าตัดเพดาน
        
        เพื่อให้การพูดมีเสียงชัดเจนใกล้เคียงปกติ
        
        มีการเจริญเติบโตของใบหน้าและฟันอย่างสมบูรณ์
        
        มักทำการแก้ไขก่อนเด็กเริ่มหัดพูด
        
        คืออายุประมาณ 6-18 เดือน สภาพร่างกายแข็งแรง
        
        ขั้นต่อมาผ่าตัดแก้ไขจมูก
        
        ทำประมาณอายุ 3 ปี
        
        ตามด้วยการฝึกพูด
        
        ขั้นต่อมาอายุ 5 ปี
        
        ปรึกษาทันตแพทย์จัดฟัน
        
        ขั้นต่อมารักษาความผิดปกติที่หลงเหลืออยู่
        
        1 more item...
  - - - การดูแลให้เด็กมีการเจริญเติบโตและ
        พัฒนาการปกติหรือใกล้เคียงปกติมากที่สุด
        
        ร่วมกับการจัดการความ
        ผิดปกติและความพิการ
    - - บิดา มารดา วิตกกังวลเกี่ยวกับความพิการแต่กำเนิด
        
        1.ประเมินความวิตกกังวลของบิดามารดาของผู้ป่วยเพื่อหาแนวทางแก้ไขหรือการให้ข้อมูลได้ถูกต้อง
        
        ปฏิกิริยาของบุคคลต่อการสูญเสีย / ข่าวร้าย ปฏิเสธ โกรธ ต่อรอง ซึมเศร้า ยอมรับ
        
        2.เปิดโอกาสให้บิดามารดาได้ซักถามถึงอาการเจ็บป่วย
        
        อาการและอาการแสดงของเด็ก
        
        ได้ระบายถึงความวิตกกังวลของตนเอง
        
        เพื่อหาแนวทางแก้ไขความวิตกกังวลและตอบคำถามและข้อสงสัยของบิดามารดาได้ตรงประเด็น
        
        3.ให้ข้อมูล คำแนะนำ อธิบาย เกี่ยวกับอาการและอาการแสดงของผู้ป่วย
        
        การรักษาวิธีการเพื่อเป็นข้อมูลให้กับบิดามารดาและติดต่อให้พบแพทย์ประจำ เพื่อซักถามข้อสงสัย
        
        4.ปลอบโยนให้กำลังใจ ให้คำแนะนำ
        
        กระตุ้นให้บิดามารดาคอยดูแลบุตรอย่างใกล้ชิด
        
        เพื่อลดความเครียดและความวิตกกังวลของบิดามารดา
      - บิดา มารดา ผู้ดูแลเด็กขาดความรู้เกี่ยวกับโรคและวิธีการดูแลรักษา
        
        1.ประเมินความรู้ความเข้าใจของบิดามารดาเรื่องความผิดปกติของผู้ปุวยและการผ่าตัดรักษา
        
        2.แพทย์จะอธิบายการผ่าตัดและผลลัพธ์การรักษา
        
        พยาบาลควรให้ความชัดเจนในกรณีที่
        ผู้ป่วยไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดในเรื่องต่างๆ
        
        3.สอนการป้อนนมอย่างถูกวิธี
        
        4.แนะนำการดูแลในระยะก่อน หลังผ่าตัด
        
        5.เสริมแรง ให้กำลังใจ
      - เสี่ยงต่อการติดเชื้อทางเดินหายใจ/หูชั้นกลางการอุดกั้นทางเดินหายใจจากการสำลัก
        
        มีโอกาสขาดสารน้ำสารอาหารจากการดูดกลืนผิดปกติ
        
        ดูแลให้นมอย่างถูกวิธี
        
        รักษาความสะอาดช่องปาก
        
        เตรียมลูกยางแดงสำหรับดูดเสมหะไว้ข้างเตียง
        
        สังเกตอาการ หายใจผิดปกติ ไอ ไข้
        
        ชั่งน้ำหนักทารกวันละครั้ง
        
        ถ้าน้ำหนักไม่ขึ้น ได้รับนมไม่เพียงพอ
        
        รายงานแพทย์เพื่อพิจารณาใส่สายให้อาหาร
    - - เสี่ยงต่อการเกิดแผลแยก/ เลือดออก /ติดเชื้อ
        
        1.สังเกตอาการแผลมีเลือดออก
        
        สีสิ่งคัดหลั่ง กลิ่น
        
        การอักเสบปวดบวมแดง
        
        2.ผูกยึดข้อศอกทั้งสองข้าง (elbow restraint)
        
        ไม่ให้งอประมาณ 2-6
        สัปดาห์
        
        (คลายออกทุก1-2
        ชั่วโมง ครั้งละ 10-15 นาที)
        
        3.สอนผู้ดูแลเกี่ยวกับการผูกยึดข้อศอก
        
        ป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยล้วงมือเข้าในปาก
        
        4.งดใส่สายยางดูดเสมหะเข้าช่องปาก
        
        5.ไม่ให้ดูดนม 1 เดือน
        
        ใช้ช้อน หลอดหยด syring ต่อยางเหลืองนิ่ม
        
        6.ใส่ logan bow จนกว่าแผลจะติดดี
        
        7.หากร้องไห้ ปลอบโยนให้ให้สงบโดยเร็ว
        
        8.ทำความสะอาดแผล
        
        NSS ป้ายด้วยยาปฏิชีวนะ
        
        9.ให้น้ำตามหลังให้อาหารเหลวทุกครั้ง
        
        10.ดูแลไม่ให้เด็กติดเชื้อระบบทางเดินหายใจ
      - ไม่สุขสบายเนื่องจากแผลผ่าตัด
        
        1.ประเมินความเจ็บปวดโดยสังเกตพฤติกรรม
        
        การร้องการเกร็ง
        กระสับกระส่าย การอนพักหลับ
        
        2.ประเมินสัญญาณชีพ ชีพจร การหายใจ ความดันโลหิต
        
        3.ดูแลให้ไดรับยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
        
        4.ส่งเสริมความสุขสบายเพื่อลดความปวดโดยการสัมผัสการกอด การปลอบโยน
        
        5.ให้การพยาบาลด้วยความนุ่มนวล
      - เสี่ยงต่อการหายใจไม่มีประสิทธิภาพหลังได้รับยาระงับความรู้สึก
        
        1.สังเกตอาการบวมของแผลผ่าตัด/โพรงจมูกทั้งสองข้าง
        
        2.ประเมินการหายใจเสียงหายใจ
        
        การติดตามค่า oxygen satulation
        
        3.จัดท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน หรือนอนตะแคงหน้าเพื่อให้เสมหะระบายออก
        
        4.กรณีมีเสมหะ
        
        ดูดเสมหะด้วยความนุ่มนวล
        
        5.พลิกตะแคงตัวทุก 2 ชั่วโมง
      - เสี่ยงต่อการติดเชื้อระบบทางเดินหายใจจากการสำลัก
        
        1.ดูแลทำความสะอาดแผลผ่าตัด
        
        2.ดูแลให้นมอย่างถูกวิธี
      - มีโอกาสขาดน้ำและสารอาหารเนื่องจากข้อจำกัดในการดูดกลืนหลังผ่าตัด
        
        1.ดูแลให้ได้รับสารน้้ำและสารอาหารทางหลอดเลือดดำตามแผนการรักษา
        
        วิธีการให้นมหลังผ่าตัด
        
        2.จัดท่านอนศีรษะสูง
        
        3.อาหารเหลวได้ตามแผนการรักษาหยดเข้าทางกระพุ้งแก้ม
        
        syring ต่อท่อยางยาวประมาณ 3 เซนติเมตร
        
        4.หลังผ่าตัดเพดานโหว่ให้อาหารเหลวที่มีพลังงานสูง
        
        5.จับไล่ลมเป็นระยะๆทุก 15-30 มิลลิลิตรเสมอ
        
        6.ป้อนน้ำตามทุกครั้งและทำความสะอาดช่องปาก
      - บิดามารดา ขาดความรู้ความเข้าใจการดูแลทารกหลังผ่าตัดปากแหว่งเพดานโหว่เมื่อกลับไปอยู่บ้าน
        
        แนะนำการดูแลเมื่อกลับไปอยู่บ้าน
        
        การให้นมอย่างถูกวิธี
        
        ห้ามล้วงปาก งดนอนคว่ำ
        
        การทำความสะอาดแผลผ่าตัด
        
        การสังเกตความผิดปกติที่บ่งชี้ว่ามีการติดเชื้อ
        
        ปวด บวม แดงร้อน มีสารคัดหลั่ง
        ออกมาจากแผล
        
        ชี้ให้เห็นความสำคัญของการมาตรวจตามนัด
        
        การฝึกพูด การจัดฟัน การตรวจ การได้ยิน
        
        การเสริมสร้างกำลังใจในการดูแลทารก
      - การพยาบาลหลังผ่าตัดcleft lip
        
        1.ระมัดระวังไม่ให้แผลผ่าตัดดึงรั้ง
        
        โดยการปลอบโยนให้เด็กสงบเมื่อ
        ร้องไห้ ปิดแผลด้วย sterile strips
        
        2.ระวัดระวังสิ่งคัดหลั่งจากจมูกมาปนเปื้อนแผลผ่าตัด
        
        ทำความสะอาดด้วย NSS และปิด sterile strips ใหม่
        
        3.สอนบิดา มารดา ทำความสะอาดแผล
        
        4.จัดท่านอนหงายหรือตะแคงไปด้านใดด้านหนึ่ง
        
        ห้ามนอนคว่ำเพื่อ
        ป้องกันการเสียดสี กับที่นอน แผลอาจแยกได้
        
        5.ป้ายยาครีมปฎิชีวนะตามแผนการรักษา
        
        6.สังเกตอาการออกเสียงขึ้นจมูกและอาการสำลักอาหารจากปากเข้าจมูก
        
        7.ห้ามอ้าปากทารกกว้างๆเพื่อป้องกันแผลแยก
        
        8.ห้ามดูดเสมหะในช่องปาก
        
        หลีกเลี่ยงการสัมผัสบริเวณแผลเพดานที่เย็บไว้ในช่องปาก
        
        9.หลีกเลี่ยงการนำของแข็งหรือของที่มีความแหลมคมเข้าปาก
      - การพยาบาลหลังผ่าตัดเพดานโหว่ ถึงอายุ4-5ปี
        
        หลัง Palatoplasty
        
        1.งด ดูด เป่า ประมาณ 3 – 4 สัปดาห์
        
        เพื่อป้องกันไม่ให้เด็กใช้ลิ้นดัน flap
        
        2.ผู้ป่วยควรได้รับการสอนฝึกพูดเสมอและได้รับการฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ
        
        3.อายุประมาณ 2 ปีครึ่ง - 3 ขวบ
        
        แพทย์จะพิจารณาผ่าตัดแก้ไข
        
        ความผิดปกติจมูก
        
        อายุประมาณ 4-5 ปี
        
        ส่งทำ Nasendoscope
        
        ประเมินประสิทธิภาพการพูด
  - - - Feeding เด็กเพดานโหว่จะต้องนั่งศีรษะสูง
        (จัดท่า 45 degree)เวลาดูดนมจะได้ไม่สาลัก
    - - รูออกของน้ำนมจะต้องใหญ่กว่าปกติเล็กน้อยเด็กจะได้ดูดสะดวกและไม่ดูด เอาอากาศเข้าไปมากซึ่งจะทาให้แน่นท้อง
    - - ใส่เพดานเทียมก่อนให้ดูดนม
        
        ก่อน-หลังใช้เพดานเทียมต้องทำความสะอาด
        ทุกครั้ง
    - - หลังให้นมนอนศีรษะสูง 30 องศาตะแคงขวาให้ใบหน้า
        ตะแคงเพื่อป้องกันท้องอืด สำลัก
    - - เพื่อป้องกันการติดเชื้อ
  - - - การดูดกลืนผิดปกติ
        
        ดูแลให้นมอย่างถูกวิธี
        
        รักษาความสะอาดช่องปาก
    - - การผ่าตัดเพดานโหว่ อายุประมาณ 6-18 เดือน
      - การผ่าตัดปากแหว่ง อาจทำภายใน 48 ชม. หลังคลอดในรายที่เด็กสมบูรณ์ดี
        
        หรือรอเด็กมีอายุอย่างน้อย8-12สัปดาห์
        
        กฎเกิน10
    - - จัดท่านอนหงายหรือตะแคงไปด้านใดด้านหนึ่ง
      - ห้ามนอนคว่ำ
    - - หลังผ่าตัด 1 เดือน
- - - - น้ำลายไหลมาก อาเจียน
      - ไอ สำลัก เอา
        อาหารและเมือกเข้าสู่ทางเดินหายใจ
      - อาจพบอากาศใน
        กระเพาะอาหาร
      - ส่วนใหญ่จะมี โรคหัวใจพิการแต่กำเนิด
      - ความผิดปกติของลำไส้เล็ก ไส้ตรง และรูทวาร
  - - - Gastrostomy
    - - Thoracotomy and division of the fistula with Esophageal anastomosis
        
        Esophagogram
        
        Try oral feeding
        
        Off Gastrostomy tube
  - - - 1.จัดท่านอนที่เหมาะสม
      - 2.พลิกตะแคงตัวบ่อยๆ
      - 3.on NG tube ต่อ Continuous suction
      - 4.ให้ออกซิเจนกรณีมีภาวะพร่องออกซิเจน
      - 5.ให้ยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา
    - - 1.ดูแลให้ได้รับสารน้้ำทางหลอดเลือดดำตามแผนการรักษา
      - 2.ดูแลให้สารอาหาร นม น้ำทาง Gastrostomy tube
  - - - 1.ห้ามใส่สาย NG tube หรือสาย suction
        
        ไม่ควรนอนเหยียดคอทำให้หลอดอาหารตึงและแผลแยก
      - 2.กระตุ้นให้่เด็กร้องบ่อยๆ เพื่อขยายปอด สังเกตภาวะขาดออกซิเจน
      - 3.ดูแลให้ ICD ทำงานอย่างประสิทธิภาพ
      - 4.ดูแลให้ได้รับสารน้้ำทางหลอดเลือดดำAntibioticตามแผนการรักษา
  - - - 1.จัดท่านอนศีรษะสูง
      - 2.ตรวจสอบการทำงานของ ICD
      - 3.ระวังสายหัก พับงอ / นวดคลึงสายบ่อยๆ
      - 4.บันทึก ลักษณะ สี จำนวนของ discharge
    - - 1.ล้างมือก่อนและหลังให้การพยาบาล
        
        2.ทำแผลอย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง
        
        3.สังเกตการติดเชื้อ
        
        4.ดูแลให้ยา Antibiotic ตามแผนการรักษา
- - - - ทารกเพศชายมีอาการถ่ายขี้เทาออกทางท่อปัสสาวะ
        
        ทารกเพศหญิง
        ถ่ายขี้เทาออกทางท่อปัสสาวะหรือทางช่องคลอด
        
        ทำให้เกิดการติดเชื้อสู่ระบบทางเดินปัสสาวะหรือระบบสืบพันธุ์ได้
  - - - Low type
      - Intermediate type
      - High type
  - - - ยังไม่ถ่ายอุจจาระให้สงสัยไว้ ก่อนว่าเกิดจากการที่ลำไส้อุดตัน
  - - - ความผิดปกติร่วมของ
        ลักษณะกล้ามเนื้อในอุ้งเชิงกราน
  - - - 1.การถ่างขยายทวารหนักโดยใช้ hegar metal dilators
        
        โดยใช้เบอร์ 9-
        10 mm
        
        เพิ่มขนาดขึ้นให้เหมาะกับอายุ
        
        ซึ่งใช้เวลาในการถ่างขยาย 6เดือน-1 ปี
      - 2.การผ่าตัด anal membrane
        
        ออกในรายที่สังเกตเห็นขี้เทาทางทวารหนัก
      - 3.การผ่าตัดตบแต่งทวารหนัก (anoplasty)
        
        เมื่อแผลผ่าตัดติดเรียบร้อยแล้วประมาณ 10 วัน ถ่างขยายทวารหนักต่อ
    - - การทำทวารหนักเทียมทางหน้าท้อง เพื่อระบายอุจจาระออก (colostomy)
      - การผ่าตัดตบแต่งทวาร (anoplasty)
        
        ภายหลังผ่าตัดประมาณ 2สัปดาห์
        
        แพทย์จะเริ่มถ่าง
        ขยายรูทวารหนัก(Anal dilatation)โดยเริ่มจากเบอร์ขนาดเล็กประมาณ7-10มิลลิเมตร
        
        ขึ้นอยู่กับอายุของเด็ก วันละ 2 ครั้ง
        
        จะเพิ่มขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของ hegar สัปดาห์ละ 1 มิลลิเมตรจนกระทั่งเบอร์เหมาะสมกับอายุเด็ก
        
        ระยะแรก
        
        1 more item...
        
        ระยะที่สอง
        
        1 more item...
        
        ระยะที่สาม
        
        1 more item...
        
        ระยะที่สี่
        
        1 more item...
        
        ระยะที่ห้า
        
        1 more item...
  - - - ให้ความรู้บิดามารดาเกี่ยวกับการดำเนินของโรค
      - สอนการดูแลในการถ่างขยายรูทวารหนัก
        
        สังเกตการมีเลือดออก
        
        ทำความสะอาดหลังขับถ่าย
      - แนะนำให้บิดามารดาให้อาหารตามวัยของเด็กที่มีประโยชน์มีกากใยสูง
    - - หลังผ่าตัดสัปดาห์แรก
        
        ทำความสะอาด
        ด้วยน้ำเกลือล้างแผล
        
        เมื่อแผลหายดีแล้วทำความสะอาดด้วยน้ำสะอาด
        
        ซับผิวหนังสำลีหรือผ้าสะอาดที่อ่อนนิ่ม
      - เด็กที่มีถุงรองรับอุจจาระทางทวารเทียม
        
        ให้ครอบปิดกระชับ
        พอดีกับขนาดทวารเทียม ไม่แน่นเกินไป
      - กรณีมีการรั่วซึมต้องเปลี่ยนถุงใหม่ และสังเกตการรั่วซึมของอุจจาระทุก 2 ชั่วโมง
      - ทิ้งอุจจาระถ้ามีปริมาณอุจจาระในถุง 1⁄4-1/3 ของถุง
      - สังเกตการเปลี่ยนแปลงของผิวหนังรอบๆทวารเทียม ถ้ามีการอักเสบ รอยถลอกรายงานแพทย์
      - แนะน าอาหารย่อยง่ายมีโปรตีนสูง แคลอรีสูง มีกากใย
        
        หลีกเลี่ยงอาหารที่ทำให้มี
        แก๊ส เช่น ถั่ว น้ำอัดลม
      - สังเกตและบันทึกอุจจาระ
      - สังเกตภาวะแทรกซ้อนของทวารเทียม
        
        เลือดออก ลำไส้ยื่นออกมา การหดรั้งลำไส้
        เข้าช่องท้อง
        
        ทวารเทียม
        ขาดเลือดมีสีคล้ำ เน่าตาย (necrosis)
      - แนะนำการมาตรวจตามนัด
    - - บิดา มารดา ขาดความรู้ความเข้าใจในการดูแลแผลผ่าตัดบริเวณทวารหนัก
        
        1.คำแนะนำระยะหลังผ่าตัด 7-10 วันไม่ให้นอนกางขา นั่ง เพราะอาจเกิดแผลแยกได้
        
        2.แนะนำให้สังเกตแหน่งการถ่ายอุจจาระ การฝึกขับถ่ายอุจจาระเมื่ออายุ 18-24 เดือน โดยนั่งกระโถนเช้า เย็น
        
        อาการท้องผูก ให้อาหารที่เหมาะสม
        
        3.ให้กำลังใจบิดา มารดา
        
        4.ให้คำแนะนำเมื่อกลับไปอยู่บ้าน
        
        การถ่างขยายรูทวารหนักสม่ำเสมอ าใช้เทียนไขเหลาเท่าขนาด hegarถ่างขยาย
        
        2 more items...
        
        สังเกตการตีบแคบของทวารหนัก
        
        1 more item...
      - เสี่ยงต่อการติดเชื้อที่แผลผ่าตัดทวารหนัก
        
        ทำความสะอาดบริเวณแผลผ่าตัดรูทวารหนัก 8-10 วันตามแผนการรักษา
        
        หลังผ่าตัด 3-4 วันหลังถอดสายสวนปัสสาวะ
        
        ให้แช่ก้นด้วยน้ าอุ่นกระตุ้นการ
        ไหลเวียนและลดการอักเสบ
        
        สังเกตการติดเชื้อ ไข้ ปวด บวม แดง ร้อน
  - - - การถ่างขยาย การฝึกอุปนิสัย
        การขับถ่าย การให้ยาเพื่อปรับสภาพอุจจาระ
    - - การสวนล้างร่วมกับการใช้ยาระบาย
    - - ฝึกฝนการกลั้นอุจจาระเพื่อให้เด็กใช้กล้ามเนื้อที่มีอยู่อย่างเต็มที่
      - ฝึกหนีบลูกบอล ออกกำลังกายโดยการวิ่งหรือว่ายน้ำเพื่อพัฒนากล้ามเนื้อข้างเคียง
- - - - ทำให้ช่องท้องไม่ปิด
      - มีเยื่อบางๆของ peritoneum, Wharton's jelly, amnionหุ้มอวัยวะที่ออกนอกช่องท้อง
        
        พบอัตราการตายสูงในรายที่มีความผิดปกติอื่นร่วมด้วย
      - ความผิดปกติของหัวใจพบ
        ได้มากถึงร้อยละ 30-50
      - ความผิดปกติของโครโมโซมมีประมาณร้อยละ 20-50
        
        และความเสี่ยงนี้ยิ่งสูงขึ้น
        ในรายที่มีปริมาณน้ำคร่ำผิดปกติ (มากหรือน้อย)
        
        โครโมโซมผิดปกติที่พบบ่อยที่สุดคือ
        
        trisomy 18และ 13
        
        รองลงมาเป็น trisomy 21,Turner syndrome และ triploidy
    - - ไส้เลื่อนสะดือแตกตอนทารกอยู่ในครรภ์
        
        ลำไส้จะออกมาอยู่ในสายสะดือได้เป็นปกติในช่วงอายุครรภ์ 8-12
      - กระเพาะทะลักออกนอกช่องท้องทางรูด้านข้าง
        สายสะดือไม่มีสิ่งห่อหุ้ม
      - เกิดจากความบกพร่องของผนังหน้าท้อง
      - มีอุบัติการเพิ่มขึ้นใน
        มารดาที่มีอายุมาก
  - - - สามารถวินิจฉัยและแยกทั้งสองภาวะออกได้
        สามารถตรวจพบถุง membrane
    - - มีอวัยวะภายในออกมา
    - - ทำให้มีอาการติดเชื้อ
    - - เด็กตัวเย็นน้ำระเหยจากผิวลำไส้
    - - malrotation,intestinal atresia
  - - - ช่องท้องถูกดันกลับเข้าช่องท้องทีละน้อย
        
        ภายใน 2 อาทิตย์
    - - การผ่าตัดปิดผนังหน้าท้องตั้งแต่ระยะแรก (primary closure)
        
        ปิดหน้าท่้องระยะแรก ดันลำไส้กลับเข้าไปในช่องท้อง
        
        ย็บปิดfascia แล้วเย็บปิดผิวหนังอีกชั้นหนึ่ง
      - การผ่าตัดปิดหน้าท้องเป็นขั้นตอน (staged closure)
        
        ลำไส้กลับเข้าในช่องท้องทำให้ผนังหน้าท้องตึง ไม่สามารถเย็บปิด fascia
        
        ทำถุงให้ลำไส้อยู่ชั่วคราว แล้วค่อยๆ บีบถุงไล่ลำไส้กลับเข้าช่องท้องโดยเปลี่ยน dressingวันละครั้งด้วย sterile technique
        
        ประมาณ 5 วัน และมักไม่เกิน 7 วัน หลังจากนั้นเย็บปิดผนังหน้าท้อง
        
        ถุงที่ทำไว้นี้ มี stockinett
        
        เป็นโครงให้มีความแข็งแรง เหมือนเป็นผนังหน้าท้อง
        
        steridrape บุผิวด้านใน
        
        ทำหน้าที่คล้าย peritoneum membrane
        
        ลำไส้ที่อยู่ในถุงก็จะไม่แห้ง และก็จะอุ่น
        
        1 more item...
        
        ประกอบกับผนังหน้าท้องได้ยืดขยายใหญ่ออกจึงสามารถ บีบไล่ลำไส้กลับเข้าช่องท้องได้
  - - - 1.keep warm โดยอาจเป็น radiant warmer หรือไว้ใน incubator
      - 2.ระวังการ contaminate โดยต้องใช้ sterile technique
        
        พยายามให้ลำไส้สะอาด โดยการใช้ผ้า gauze ที่ชุบ normal salineที่อุ่นลูบเช็ดลำไส้เอาสิ่งที่ contaminate ออก
        
        แล้วปิดคลุมลำไส้ด้วยผ้า gauze ที่ชุบ normal saline ให้หมาดๆและอุ่นคลุมลำไส้ที่อยู่นอกช่องท้อง
        
        และปิดคลุมทับอีกที่ด้วยผ้า gauze
        ที่แห้ง เพื่อป้องกันไม่ให้น้ำระเหย
      - 3.พยายามปั้นประคองกระจุกลำไส้ให้ตั้ง โดยการใช้ผ้า gauze ม้วนพันประคองไว้ไม่ให้ล้มพับ
        
        ทำให้เกิดลำไส้ขาดออกซิเจน ลำไส้เน่าได้
        
        ดูแลไม่ให้มีลม/แรงดันในลำไส้/ช่องท้อง โดยใส่ NG tube และ ดูด content
      - 4.ดูแลให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำตามแผนการรักษาปริมาณที่ให้โดยประเมินว่ามีสูญเสียน้ำในระดับใดรวมกับmaintainance
        
        ซึ่งโดยปกติแล้วเด็กที่เป็น gastroschisis มักจะมี
        fluid loss ไปแล้วประมาณ 5% ของน้ำหนักตัว
      - 5.ดูแลให้ systemic antibiotics ตามแผนการรักษา
    - - 1.keep warm โดยอาจเป็น radiant warmer หรือไว้ใน incubator
      - 2.ประคองล าไส้ไม่ให้พับตกลงมาข้างๆตัวได้ (เสริมกับชั้นของ rollgauze)
      - 3.นอนตะแคงข้างเพื่อลดโอกาสที่เลือดจะมาเลี้ยงลำไส้ไม่สะดวก
      - 4.ดูแลให้ได้รับสารน้ำทางหลอดเลือดดำเนื่องจากมีการสูญเสียน้ำจากลำไส้ที่ไม่มีผนังหุ้ม
        
        ทำให้เด็กต้องการสารน้ำมากกว่าปกติ 2-3 เท่า
        
        ประมาณ 150- 200 ml/kg/hr และปรับสารน้ำตามการสูญเสียในแต่ละวัน ดูจากปริมาณปัสสาวะที่ออก
    - - 1.ดูแลเด็กที่ได้รับการรักษาโดยใช้เครื่องช่วยหายใจประมาณ 24-48 ชั่วโมง
      - 2.ดูแลให้ได้รับสารน้ำสารอาหารตามแผนการรักษา
        
        ลำไส้ของเด็กที่เป็น gastroschisis
        นี้มีการอักเสบ บวม และเกาะติดกันเป็นกระจุก
        
        ลำหน้าที่ได้ตามปกติก็ใช้เวลาประมาณ 2 สัปดาห์
        
        แพทย์จะให้สารน้ า สารอาหารทางหลอดเลือดดำ (parenteral nutrition) ตั้งแต่เป็นวันที่ 2 หรือวันที่ 3 หลังผ่าตัด
        
        ความต้องการพลังงานประมาณ 130-150 kcal/kg/d
      - 3.ติดตามการทำงานของลำไส้ ฟัง bowl sound
        
        ถ้า 3 สัปดาห์แล้ว bowel function ยังไม่
        กลับมาแพทย์จะประเมินหาสาเหตุ
        
        bowel obstruction จาก adhesion, missed
        atresia or stenosis
        
        การดูดซึมจะเป็นปกติภายใน 6 เดือน
      - สังเกตอาการระวังการเกิดAbdominal compartment syndrome
        
        ท้องอืดอย่างรุนแรง ปัสสาวะออกน้อยลง
        
        central venous pressure สูงขึ้น
        
        ความดันในช่องอกสูงขึ้น
        
        การที่ความดันในช่องท้อง(Intra-abdominal pressure: IAP) เพิ่มสูงขึ้น > 20 mmHg ซึ่งท าให้เกิดอวัยวะล้มเหลวตามมา
        
        การดูแลเพื่อลดแรงดันในช่องท้อง
        
        ผู้ปุวยที่มีความดันในช่องท้องสูง(>12ม.ม.ปรอท)
        
        ให้ยาระงับปวดให้เหมาะสม
        
        จัดท่าผู้ป่วยนอนราบ ศีรษะสูงไม่เกิน 30 องศา
        
        ใส่สายสวนกระเพาะอาหารและสำไส้ใหญ่
        
        ได้รับยาขับปัสสาวะ/ยากระตุ้นการทำงานของลำไส้
        
        ฟอกไตเพื่อดึงน้ำออกจากร่างกาย
        
        การใส่สายระบายในช่องท้อง(Percutaneous catheter drainage)
        
        ถ้าอาการยังไม่ดีขึ้น หรือความดันในช่องท้องสูงขึ้นผ่าตัดลดความดันในช่องท้อง
        
        ACS ส่งผลกระทบกับผู้ป่วยหลายระบบ เช่น หายใจลำบาก, ความดันโลหิตต่ำลง, ไตวาย
        
        ซึ่งสุดท้ายอาจจะส่งผลให้ผู้ปุวยเสียชีวิตได้ ถ้าไม่แก้ไข
- - - - ปัสสาวะไม่พุ่งเป็นลำไปด้านหน้า แต่ไหลไปตามถุงอัณฑะ หรือต้นขา
      - ในเด็กที่รุนแรงอาจต้องนั่งปัสสาวะ
      - องคชาตคดงอเมื่อมีการแข็งตัว ถ้างอมากจะทำให้ร่วมเพศไม่ได้ มีบุตรยาก
      - สูญเสียความมั่นใจ
  - - - รูเปิดท่อปัสสาวะมาเปิดทางด้านหน้า
      - บริเวณส่วนปลายของ
        องคชาต มีรูเปิดต่ำกว่าปกติเพียง เล็กน้อย
        
        เปิดที่บริเวณ glanular, coronal,subcoronal พบร้อยละ 50-60 ของเด็กที่เป็นhypospadias
    - - รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่กลางขององคชาต
      - คือเปิด distal penile,midshaft, proximal penile มีความผิดปกติขนาดปานกลาง พบร้อยละ 30 ของเด็ก ที่เป็น
        hypospadias
    - - รูเปิดท่อปัสสาวะอยู่ที่ใต้องคชาต
      - บริเวณ penoscrotal,scrotal, perineal เป็นความผิดปกติมาก พบร้อยละ 20 ของ ผู้ปุวยที่เป็น hypospadias
  - - - เด็กที่มีรูเปิดของท่อปัสสาวะต่ำกว่าปกติเล็กน้อย บิดามารดามีความวิตกกังวล
      - เด็กที่มีความผิดปกติมาก ต้องได้รับการผ่าตัดตกแต่งให้อยู่ในต่ำแหน่งปกติมีผลต่อการปัสสาวะและการมีเพศสัมพันธ์
      - เหมาะในอายุ 6-18 เดือน ไม่เกิน 2ปี
      - ภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น
        
        เลือดออก
        
        เกิดการตีบตันของรูเปิดท่อปัสสาวะ/ท่อปัสสาวะบริเวณแผลเย็บที่สร้างท่อปัสสาวะใหม่
        
        มีรูตรงบริเวณรอยต่อระหว่างรูเปิดท่อปัสสาวะเก่ากับท่อปัสสาวะที่สร้างใหม่
        
        แก้ไขโดยการเย็บปิดซ่อมรูที่เกิดซึ่งมักทำหลังการผ่าตัด
        ครั้งแรก 6-12 เดือน
        
        องคชาตยังโค้งงอ แก้ไขได้ด้วยการผ่าตัด
        
        เกิดการติดเชื้อ
  - - - ผ่าตัดแก้ไของคชาต ยืดตรง (orthoplasty)
        
        พร้อมกับการตกแต่งท่อปัสสาวะ(urethroplasty)
        
        ทำรูเปิดท่อปัสสาวะให้อยู่ที่ปลายองคชาตและใช้ผิวหนัง
        ปิดบริเวณผ่าตัด
    - - ขั้นที่ 1. Orthoplasty
        
        ผ่าตัดแก้ไขภาวะองคชาต โค้งงอ (penile curvature)
        
        โดยตัดเลาะเนื้อเยื่อที่ดึงรั้ง เพื่อให้องคชาตยืดตรง
        
        ขั้นที่ 2. Urethroplasty
        
        หลังผ่าตัด orthoplasty แล้ว 6 เดือน
        
        เพื่อให้เนื้อเยื่อบริเวณที่ผ่าตัดมาแล้ว อ่อนนุ่ม
        
        ทำรูเปิดท่อปัสสาวะ ให้อยู่ที่ปลายองคชาตและใช้ผิวหนังปิดบริเวณผ่าตัด
  - - - 1.อธิบายขั้นตอนการเตรียมการก่อนผ่าตัด
        
        การงดน้ำงดอาหาร
        
        เด็ก บิดามารดา/ ผู้ปกครองเข้าใจถึงความสำคัญ
        
        เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจถึงแก่ชีวิต
        
        การสำลักน้ำและอาหารในขณะที่ได้รับการระงับ ความรู้สึก
      - 2.ประเมินความวิตกกังวล
      - 3.ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องต่างๆ
        
        ผลของการผ่าตัด
        
        การปวดหลังผ่าตัด การได้รับยาระงับความรู้สึก
        
        ความรู้สึกเด็กที่ต้องพบกับสิ่ง แปลกใหม่ หลังผ่าตัด
    - - 1.จัดให้เด็กนอนในท่าสบาย
        
        ยึดสายที่ต่อจากuretra หรือสาย cystostomy
        ให้อยู่บริเวณหน้าท้องหรือต้นขา
        
        ไม่ให้ถูกดึงรั้งหักพับและถุงปัสสาวะอยู่ต่ำ
        กว่ากระเพาะ ปัสสาวะเป็นระบบปิดเสมอ
      - 2.ประเมินความปวดของเด็กให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษาของแพทย์
        
        pethidine และ paracetamol
      - 3.เก็บปัสสาวะส่งตรวจเพาะเชื้อตามแผนการ รักษาอย่างเคร่งครัด
      - 4.ใช้เทคนิคปลอดเชื้อในการทำแผลและการเทปัสสาวะออกจากถุงปัสสาวะ
      - 5.ประเมินบริเวณสาย cystostomy ไม่ให้เกิดการติดเชื้อ
        
        จะใส่ไว้ 7 วัน
        
        หากมีการรั่วซึมของท่อปัสสาวะที่สร้างใหม่ต้องใส่ไว้ อีก 2 สัปดาห์
    - - บิดามารดา/ผู้ปกครองต้องกระตุ้นให้เด็ก ดื่มน้ำมากๆ ทุกวัน
      - ห้ามเด็กเล่นทราย ขี่จักรยานหรือนั่งคร่อม ของเล่น ว่ายน้ำหรือเล่นกิจกรรมที่รุนแรง
        
        เกิดการติดเชื้อและการเลื่อนหลุดของสายท่อ
        ปัสสาวะได้
      - ดูแลแผลผ่าตัดไม่ให้เปียก ห้ามอาบน้ำในอ่าง
      - ทำความสะอาดปลายองคชาต วันละ 2 ครั้ง เช้า-เย็น
      - ดูแลให้ถุงปัสสาวะอยู่ต่ำกว่ากระเพาะ ปัสสาวะ
      - มีไข้ แผลแดงอักเสบ ปัสสาวะขุ่นมีตะกอนและกลิ่นเหม็น
        ควรมาพบแพทย์ทันที
      - ภายหลังการเอาสายสวนปัสสาวะออก ให้สังเกต ปริมาณปัสสาวะ ลักษณะการถ่ายปัสสาวะเป็นลำพุ่งดี หรือไม่
        
        ปัสสาวะปกติเป็นสีชาอ่อนๆ การถ่ายปัสสาวะออก
        ลำบากหรือไม่
      - ทำความสะอาดให้เด็กภายหลังการถ่ายอุจจาระ ทุกครั้งเพื่อปูองกันการติดเชื้อ
      - ภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น เช่นลักษณะขององคชาต ยังโค้งงอหรือไม่ มีปัสสาวะออกตรงบริเวณรอยของ ท่อปัสสาวะที่สร้างใหม่หรือไม่ เป็นต้น
      - บิดามารดา/ผู้ปกครองเข้าใจ ถึงความสำคัญในการมาพบแพทย์ตามนัดหรือมาก่อน นัดหากมีความผิดปกติเกิดขึ้น