Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
การพยาบาลแบบองค์รวมในการแก้ไขปัญหาทางจิตสังคม แก่เด็ก วัยรุ่น วัยผู้ใหญ่…
การพยาบาลแบบองค์รวมในการแก้ไขปัญหาทางจิตสังคม แก่เด็ก วัยรุ่น วัยผู้ใหญ่ และวัยผู้สูงอายุ
การขาดที่พึ่ง
ความหมาย
บุคคลซึ่งไร้ที่อยู่และไม่มีรายได้ที่เพียงพอแก่การยังชีพ ไม่สามารถประกอบอาชีพได้
พระราชบัญญัติการคุ้มครองครไร้ที่พึ่ง พ.ศ. 2557
5.บุคคลที่ไม่มีสถานะทางทะเบียนราษฎร
4.บุคคลที่สถานะทางทะเบียนราษฎรแต่ไร้สัญชาติ
3.บุคคลซึ่งอาศัยที่สาธารณะเป็นที่พักนอนชั่วคราว
1.บุคคลที่ประสบความเดือดร้อน
2.คนเร่ร่อน
ปัญหาสุขภาพของคนไร้ที่พึ่ง
การเข้าถึงระบบสุขภาพ
ปัญหาสุขภาพจิต
ปัญหาสุขภาพ
ปัญหาปัจจัย 4
การดูแล
บุคคลไร้ที่พึ่ง
แจ้ง 1300 สายด่วยศูนย์ช่วยเหลือสังคม
ให้ความช่วยเหลือตามที่ช่วยได้
ให้ข้อมูลที่จำเป็น
ผู้ป่วยจิตเวชไร้ที่พึ่ง
แจ้งตำรวจ
แจ้ง 1667 สายด่วนสุขภาพจิต
แจ้ง 1300 สายด่วยศูนย์ช่วยเหลือสังคม
แจ้งหน่วยงานปกครอง
การดูแลด้านร่างกาย ผู้ป่วยจิตเวชไร้ที่พึ่ง
การดูแลโรคทางกาย
การออกกำลังกาย
การพักผ่อน
การนอนหลับ
สุขอนามัน
การกิน
การตรวจร่างกาย
ความโกรธ
ความหมาย
เป็นอารมณ์ธรรมชาติที่เกิดจากความหงุดหงึดง่าย
นำไปสู่ความรู้สึกที่ไม่พอใจหรืออารมร์ รุนแรง
ความก้าวร้าว
เกิดจากความโกรธ รู้สึกผิด วิตกกังวล
ทำให้เกิดความบาดเจ็บและเสียหาย
การกระทำ
คำพูด
ความไม่เป็นมิตร
เป็นภาวะของความปรปักษ์ และมีความประสงค์ร้าย
พูดล้อให้ได้อาย
ใช้ถ้อยคำรุนแรง
การเฉยเมยไม่พูดไม่ทักทาย
การกระทำรุนแรง
เป็นปฏิกิริยาของพฤติกรรมก้าวร้าว
ทำร้ายร่างกาย
การฆ่าผู้อื่น
ทำลายข้าวของ
การฆ่าตนเอง
สาเหตุของความโกรธ
ปัจจัยทางด้านชีวภาพ
เนื้องอกที่สมอง
น้ำตาลในเลือดต่ำ
บาดเจ็บที่สมอง
สมองเสื่อม
สารสื่อประสาท (HT5,DA,NE)
ปัจจัยทางด้านจิตสังคม
ทฤาฎีพฤติกรรมศาสตร์ (Skinner)
ทฤษฎีการเรียนรู้ของสังคม(Banck)
ทฤษฎีทางปัญญา(Beck)
ทฤษฎีจิตวิเคราะห์(Freud)
การพยาบาล
ผู้ป่วยที่มีความรูสึกโกรธ
1.การรู้ตัวของพยาบาล
2.สร้างสัมพันธภาพด้วยท่าทีที่เป็นมิตร ตรงไปตรงมา
3.จัดสิ่งแวดล้อมเพื่อการบบำบัด
4.เปิดโกาสให้ระบายความรู้สึก
5.ให้การยอมรับและให้ข้อมูลว่าเป้นเรื่องปกติ
6.เมื่อความโกรธลดลงให้สำรวจถึงสาเหตุ
7.ชี้แนะและให้ข้อมุลถึงผลเสียของกานแสดงความโกรธ
8.ส่งเสริมให้ผู้รับบริการวางแผนหาวิธีระบายความโกรธอย่างเหมาะสม
ผู้ป่วยที่มีพฤติกรรมก้าวร้าวและรุนแรง
3.จัดสิ่งแวดล้อมเพื่อการบำบัด ลดสิ่งกระตุ้น
4.สร้างสัมพันธภาพด้วยท่าทีที่เป้นมิตร
2.การประเมินความก้าวร้าวและความรุนแรง
5.ถ้าผู้ป่วยส่งเสียงดังควรเรียกชื่อด้วยเสียงที่ดังพอสมควร
1.การรู้ตัวของพยาบาล
6.อยู่ในระยะที่ปลอดภัย ไม่เข้าใกล้ผู้ป่วย เฝ้าสังเกตพฤติกรรมผู้ป่วย
7.หลีกเลี่ยงการจ้องมองผู้ป่วยด้วยท่าทีขึงขัง
8.หากผู้ป่วยสามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้บ้าง ควรพูดคุยเพื่อให้ได้แุกคิดเตือนสติ
9.หากก้าวร้าว ควบคุมตัวเองได้น้อย ควรเรียกทีม แยกห้องผูกมัดและให้ยา
10.เมื่ออาการสงบ เปิดโกาสให้ระบายยความรู้สึก
11.แนะนำวิธีการจัดการกับความโกรธ
ภาวะวิกฤตทางอารมณ์
องค์ประกอบในการปรับตัวต่อภาวะวิกฤต
การได้รับความช่วยเหลือสนับสนุน
บุคลิกที่เข้มแข็ง
กลไหในการปรับตัวเผชิญปัญหา
การรับรู้ต่อเหตุการณ์
ประเภท
วิกฤติการณ์ที่เกิดอย่างไม่คาดฝัน
วิกฤตการณ์ที่เกิดขึ้นจากภัยพิบัติ
วิกฤตการณ์ที่เกิดขึ้นในกระบวนการพัฒนาการ
ขั้นตอนการเกิดภาวะวิกฤต
Defnowsive Retreat พยายามขจัดปัญหาโดยใชเ DM
Acknowledgement เผชิญกับความเป็นจริงอย่างรอบครอบ
initial lmpact รู้สึกเครียดเมื่อรับรู้ว่ามีปัญหาเกิดขึ้น
Resolution or disintegration ปัญหาคลี่คลายหรือยุ้งยากขึ้น
ความหมาย
ภาวการณ์รับรู้ของบุคคลที่มีต่อเหตุการณ์รู้สึกถึงภาวะที่ตนเองไม่สามารถที่จะทนได้อีกต่อไป
ผลของภาวะวิกฤติ
ความกลัว
ความโกรธ
ความซึมเศร้า
การมีปฏิกิริยาตอบโต้อย่างรุนแรง
กิจกรรมการพยาบาล
ให้ผู้รับบรอการพูดถึงความรู้สึกในปัจจุบัน
อธิบายให้รับรับบริการการฟังว่าอารมณ์ที่เกิดขึ้นเป็นยังไง
สร้างความสัมพันธภาพเพื่อความไว้วางใจ
ทำความกระจ่างเกี่ยวกับปัญหาที่ผู้รับบริการเผชิญ
ดูแลทางด้านร่างกาย
จำกัดพฤติกรรมที่ก้าวร้าว
ให้บุคคลใกล้ชิดคอยช่วยเหลือ
ติดตามประเมินหลังแก้ไขภาวะวิกฤตทางอารมณ์
จิตเวชชุมชน
นโยบาย
มุ่งเน้นการดูแลในครอบครัวและชุมชน
รักษาในโรงพยาบาลเฉพาะรายยที่มีอาการรุนแรง
รักษาในโรงพยาบาลระยะสั้นๆและการกลับสู่ชุมชนเร็วขึ้น
ควยามหมาย
การดูแลบุคคล ครอบครัวและชุมชนทางด้านสึขภาพจิตที่ครอบอคลุมถึง การส่งเสริม ป้องกัน บำบัดรักษา และฟื้นฟู
เป้าหมาย
4.เพื่อประหยัดงบประมาณด้านการจ้างบุคลาการ
5.เพื่อให้ผู้ป่วยได้มีโอกาสใกล้ชิดกับครอบครัว
3.เพื่อลดความแออัดในโรงพยาบาลจิตเวช
6.เพื่อให้การช่วยเหลือในเวลาที่วิกฤต
2.เพือค้นหาผู้ป่วยที่มีอาการระยะแรก
1.เพื่อป้องกันการกลับมาเป็นซ้ำ
แนวทางการดูแล
ป้องกันไม่ให้ป่วยซ้ำอีก
ใช้ยาในขนาดเดิมที่ผู้ป่วยมีอาการดีขึ้น
ส่งเสริมการปรับตัวในชุมชน
ให้คำปรึกษาครอบครัว
ประสานกับหน่ายงานด้านสังคมสงเคราะห์
ญาติมีส่วนร่วม
สังเกตอาการเตือน
ระดับที่ 2 ปานกลาง ฟุ้งซ่าน หมกมุ่น รแวง
ระดับที่ 3 รุนแรง หวาดระแวง หลงผิด ประสาทหลอน
ระดับที่ 1 ปกติ รับรู้ว่าตนเองหงุดหงึดง่าย