Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 8 การพยาบาลมารดาที่มีภาวะแทรกซ้อนหลังคลอด - Coggle Diagram

- - - - จะตรวจพบระดับยอดมดลูกโตกว่าที่ควรจะเป็น กดเจ็บที่มดลูกหรือปีก
        มดลูกทั้งสองข้าง หรือข้างใดข้างหนึ่งเมื่อตรวจทางช่องคลอด
      - การเจาะเลือดตรวจพบว่ามีภาวะ leukocytosis ตั้งแต่ 15,000 - 30,000 cell per l ค่า neutrophils สูงขึ้น
      - มีไข้สูง อุณหภูมิมากกว่า 38.3 องศาเซลเซียส การที่มีไข้หนาวสั่นมักพบร่วมกับภาวะ bacteremia และชีพจรเต้นเร็ว ปวดท้องน้อย น้ำคาวปลามีกลิ่นเหม็น
    - - ส่วนใหญ่ตอบสนองดีต่อการให้ยาปฏิชีวนะ ยกเว้น มีภาวะแทรกซ้อน เช่น parametrial phlegmons ควรคำนึงถึง ชนิดของยาต้องเลือกให้ตรงกับเชื้อ และขนาดของยาซึ่งอาจต้องเพิ่ม
    - - การเจ็บครรภ์คลอดที่ยาวนาน
      - การผ่าตัดที่มดลูก
      - ถุงน้ำคร่ำแตกก่อนการเจ็บครรภ์จริง
      - การตรวจ Internal electrical monitoring
      - การตรวจภายใน
    - - จัดให้นอนท่า fow ler’s
      - ในรายที่มีอาการรุนแรง อาจได้รับสารน้ าทางหลอดเลือดดำ ร่วมกับ oxytocin
      - ดูแลให้รับประทานอาหารให้เพียงพอ และมีคุณภาพ
      - ถ้ามีอาการปวดมดลูกรุนแรง หรือไม่สุขสบายจากการปวดท้อง ให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
      - แนะนำให้งดการมีเพศสัมพันธุ์ และงดสวนล้างช่องคลอด
      - ป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อ อาจต้องแยกหญิงหลังคลอด
      - ดูแลให้นอนพักผ่อนมากที่สุด
      - แนะนำการทำความสะอาดอวัยวะสืบพันธุ์ และล้างมือให้สะอาดอยู่เสมอ
      - แนะนำและดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษาเน้นการรับประทานยาให้ครบถ้วน และสังเกตอาการข้างเคียงที่อาจเป็นได้
  - - - พบมีไข้สูง 38.9 - 40 องศาเซลเซียส หนาวสั่น มักเป็นเกิน 7 วันขึ้นไป กดเจ็บที่ท้องน้อย อาจเป็นด้านใดด้านหนึ่ง ตรวจภายในพบมดลูกโต และ
        เคลื่อนไหวได้น้อย การตรวจทางช่องคลอดร่วมกับการตรวจทางทวารหนักพบparametrium ตึง หนา และกดเจ็บ
    - - ให้ยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดโดยให้พวก broad - spectrum antibiotic และจึงเลือกให้เมื่อผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ ชี้ชัดว่าติดเชื้อตัวใด
    - - มีการติดเชื้อที่ช่องคลอด หรือปากมดลูก ซึ่งทวีความรุนแรง หรือเป็นอยู่นานโดยไม่ได้รับการดูแลรักษา ทำให้เกิดการติดเชื้อลุกลาม
    - - จัดท่าให้นอน Semi - fowler
      - ดูแลให้ได้รับน้ำ ประมาณวันละ 3,000 - 4,000 มิลลิลิตร
      - สังเกตการเปลี่ยนแปลงของอาการอย่างใกล้ชิดได้แก่คลำหน้าท้องเพื่อดูอาการกดเจ็บ ดูผ้าอนามัยและบริเวณฝีเย็บ สี กลิ่น และอาการบวมเลือด สัญญาณชีพ
      - ให้กำลังใจ พูดคุยเปิดโอกาสให้ซักถาม และอธิบายถึงพยาธิสภาพของโรค
      - ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำตามแผนการรักษา
      - แนะนำการปฏิบัติตัว ขณะอยู่โรงพยาบาลและเมื่อกลับบ้าน
  - - - จะมีไข้หลังวันที่ 2 ของการคลอด เจ็บแผลฝีเย็บมาก แผลมี
        การอักเสบ บวมแดง บางครั้งเป็นฝีหนอง และแผลจะแยกออกจากกัน อาจมีอาการปัสสาวะลำบาก และปัสสาวะไม่ออกได้
    - - การให้ยาปฏิชีวนะทางหลอดเลือดดำ
      - ถอดไหมที่เย็บและเปิดแผลทั้งหมด
      - ใช้ยาชา 1% xylocain jelly ทาที่แผล
      - ตัดเนื้อเยื่อที่ตายออกทั้งหมด
      - ทำความสะอาดแผลวันละ 2 ครั้ง ด้วย betadine
      - ให้ hot sitz bath วันละหลายครั้ง ด้วยน้ าผสมเกร็ดด่างทับทิม หรือน้ำเกลือ หรือให้ infrared light
      - ประเมินลักษณะแผล ถ้าแผลสีชมพูค่อนข้างแดง ให้เย็บฝีเย็บโดยยึดหลักปราศจากเชื้อ
    - - เกิดจากการปนเปื้อนของแบคทีเรียขณะคลอด
    - - ดูแลให้ยาแก้ปวดตามแผนการรักษา
      - กระตุ้นให้ลุกเดินบ่อย ๆ
      - เมื่อแผลติดดีขึ้น ความเจ็บปวดน้อยลง ให้นั่งแช่ก้นวันละ 2 - 3 ครั้ง
      - แนะนำให้เปลี่ยนผ้าอนามัยบ่อย ๆ เมื่อชุ่ม
      - ดูแลทำความสะอาดบริเวณอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอก
      - ตรวจและบันทึกสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง
      - ติดตามประเมินแผลฝีเย็บทุกวัน โดยให้หญิงหลังคลอดนอนตะแคง ดึงแก้มก้นขึ้นไป ตรวจดูอาการแดง บวม จeนวนและชนิดของสิ่งที่ซึมจากแผล
      - ให้กำลังใจ
  - - - มีอาการท้องอืด กดเจ็บผนังหน้าท้อง หน้าท้อง โป่งตึง ปวดท้อง
        ท้องเสีย คลื่นไส้อาเจียน มีไข้สูง อุณหภูมิ 39 - 40.5 องศาเซลเซียส ชีพจร 160 ครั้ง/นาที ลำไส้ไม่เคลื่อนไหว อันตรายจะเพิ่มมากขึ้น
    - - งดน้ำและอาหารทางปาก
      - ให้สารต้านจุลชีพหลายอย่างรวมกัน ให้เหมาะสม
      - ให้ gastric suction เพื่อลด distension จะทำให้ผู้ป่วยสบายขึ้น
      - ผ่าตัด ถ้าอาการไม่ดีขึ้นอาจต้องตัดมดลูกล้างเอาหนองออก และแก้ไขการอุดตัน ที่เกิดจากmechnical obstruction
      - ให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำให้เพียงพอ แก้ไขภาวะพร่องของกรด-ด่าง และภาวะซีด ตรวจติดตามและป้องกันภาวะ shock
      - ให้ยาแก้ปวด
    - - แผลผ่าตัดในมดลูกแยก หรือเนื้อเน่าเปื่อย
      - การอักเสบของเยื่อบุในอุ้งเชิงกราน
      - มีการอักเสบติดเชื้อในโพรงมดลูก
      - ที่ท่อนำไข่และรังไข่แตก
    - - ประเมินเสียงการเคลื่อนไหวของลำไส้ ถ้ามีท้องอืดควรรายงานแพทย์
      - ดูแลให้ยาแก้ปวด ตามแผนการรักษา
      - ดูแลให้ได้รับยาปฏิชีวินะ และสารน้ำทางหลอดเลือดดำ
      - แนะนำและระมัดระวังเทคนิคปราศจากเชื้อ ล้างมือให้สะอาด โดยเฉพาะเมื่อจับต้องผ้าอนามัย เสื้อผ้า เครื่องใช้ต่าง ๆ
      - ให้นอนท่า semi-fowler เพื่อให้หน้าท้องหย่อนและให้หนองมารวมอยู่ใน cul-de-sac
      - ให้การพยาบาลตามอาการ แนะนำการปฏิบัติตัวขณะอยู่โรงพยาบาลและกลับบ้าน
      - ตรวจและบันทึกสัญญาณชีพ เพื่อประเมินภาวะการติดเชื้อ
      - ให้กำลังใจ ลดความวิตกกังวล
- - - - ทายาเพื่อช่วยให้แผลหายดีขึ้น เช่น kamillosan cream , unquentum boric acid,lanolinเป็นต้น
    - - การให้บุตรดูดเฉพาะหัวนมโดยไม่ได้ให้เหงือกของทารกกดลงบนลานนม
      - การให้บุตรดูดนมแต่ละครั้ง เริ่มให้ข้างเดียวกันตลอด จึงท าให้ดูดเป็นเวลานาน
      - ทารกดูดนมแรงและนานเกินไป ในระยะแรกเริ่มก่อนน้ำนมมา
      - การดึงหัวนมออกจากปากบุตรไม่ถูกวิธ
      - Colostrum ที่ถูกบีบออกมา หรือซึมผ่านหัวนมจะแข็งจับปลายหัวนมจนเป็นสะเก็ด การแกะจะทำให้เกิดแผลถลอกขึ้นได
      - ปล่อยให้หัวนมเปียกชื้นอยู่ตลอด
    - - แนะนำให้มารดาอุ้มบุตรให้นมในท่าที่ผ่อนคลาย ประคับประคองศีรษะให้กระชับอกในขณะให้นมบุตร เพื่อลดการดึงรั้งหัวนม
      - แนะนำมารดาให้ทารกดูดนมข้างที่เจ็บน้อยก่อน จะช่วยให้เกิด letdown reflex และทารกไม่ดูดแรงมาก
      - หลังการให้ทารกดูดนมแต่ละครั้ง ควรเช็ดหัวนมให้สะอาดเพื่อป้องกัน คราบน้ำนมเกาะ ด้วยสำลีชุบน้ำต้มสุกที่เย็นแล้ว เปิดเต้านมทิ้งไว้ให้แห้งไม่ควรใส่เสื้อหรือยกทรงจนอับอากาศ
      - ใช้น้ำนมทา คือบีบน้ำนมออกเล็กน้อยแล้วทาหัวนมและรอบ ๆ แล้วปล่อยให้แห้งจะช่วยให้หายเร็วขึ้น
      - แนะนำการทำความสะอาดหัวนมและเต้านมด้วยการอาบน้ำธรรมดา ไม่ฟอกสบู่ ไม่เช็ดหัวนมและลานนมด้วยสารระคายเคืองอื่น
      - ถ้าเป็นรุนแรงอาจให้ทารกดูดนมโดยใช้ nipple shield ครอบหัวนมไว้และให้ทารกดูดหัวนมยางบน nipple shield
      - ดูแลผิวหนังบริเวณหัวนมและเต้านมให้ชุ่มชื้น ด้วยการทาครีมลาโนริน หรือทาครีมวิตามินซี วิตามินเอ หรือวิตามินดีหลังอาบน้ำอย่างสม่ำเสมอ
      - แนะนำวิธีให้นมบุตร โดยให้บุตรอมหัวนมให้มิดและให้ลิ้นอยู่ใต้ลานนม ให้เหงือกกดบริเวณลานนม ในระยะแรกให้นมแต่ละข้างไม่เกิน 3 - 5 นาที หรือ 5 - 10 นาทีในระยะหลัง ไม่ให้บุตรอมหัวนมขณะหลับหรือดูดนมนาน ใช้นิ้วกดคางบุตรเพื่อช่วยให้อ้าปากแล้วจึงดึงหัวนมออกจากปาก
  - - - บริเวณเต้านมแดง ร้อน แข็งตึงใหญ่ ปวดเต้านมมาก กดเจ็บ มี
        การคั่งของน้ านม น้ านมออกน้อยลง มีไข้สูง 38.3 - 40 องศาเซลเซียส
    - - ให้ยาแก้ปวด
      - ถ้ามีหนองเกิดขึ้นให้ท า incision and drainage
      - ตรวจดูอาการและอาการแสดง ส่งเพาะเชื้อจากน้ำนมและหัวนม บางครั้ง อาจต้องเพาะเชื้อจากในปากทารกด้วย เพื่อให้ยาปฏิชีวินะตรงตามชนิดของเชื้อ
      - เมื่อแผลที่หัวนมหายเป็นปกติ ก็เริ่มให้บุตรดูดนม หรือปั๊มน้ำนมได้ และพยายามหลีกเลี่ยงมิให้เกิดอาการบวม
    - - เชื้อเข้าทางบาดแผลหรือหัวนมที่แตก โดยมิได้ระมัดระวังเกี่ยวกับเทคนิคปราศจากเชื้อ เช่น ไม่ได้ล้างมือให้สะอาด
        ก่อนสัมผัสเต้านม หรือจากการติดเชื้อที่อยู่ภายในจมูก และลำคอทารก
    - - ดูดนมข้างที่มีการติดเชื้อ จนกว่าการอักเสบจะหาย
      - แนะนำการสวมเสื้อชั้นใน หรือพันผ้า (supporting binder) ช่วยพยุงเต้านม ต้องระวังไม่พันผ้าแน่นหรือสวมเสื้อชั้นในคับเกินไป
      - ลดการกระตุ้นเต้านมและหัวนมบริเวณที่มีการติดเชื้อ ใช้ความร้อนเป่า (อาจใช้ที่เป่าผมเป่าก็ได้)หรืออบเพื่อช่วยให้การไหลเวียนของเลือดและน้ำนมดี ลดความเจ็บปวด
      - ลดความกลัว ความวิตกกังวล ให้กำลังใจ โดยอธิบายให้ทราบถึง การปฏิบัติตน ที่ถูกต้องเมื่อมีภาวะติดเชื้อของเต้านม
      - แนะนำการทำความสะอาดหัวนมให้เพียงพอ และให้ทารกดูดนมอย่างถูกต้องในข้างที่ปกติ
- - - - ขาดสัมพันธภาพกับบิดา มารดา หรือ คู่สมรส
      - มีความรู้สึกขาดความพึงพอใจในตนเอง
      - ขาดการประคับประคองจากญาติ คู่สมรส หรือสังคม
      - มีความเครียดทางจิตใจ
      - มีความรู้สึกสองฝักสองฝ่ายในการตั้งครรภ์
      - ประสบการณ์การคลอดลำบาก การบาดเจ็บจากการคลอด หรือมีปัญหาในระยะหลังคลอด
      - มารดาที่มีประวัติซึมเศร้าหลังคลอด หรือมีภาวะเจ็บป่วยหลังคลอด
      - มีความเครียดทางสังคมและสิ่งแวดล้อม
      - มารดาหลังคลอดครรภ์แรก
      - มีประสบการณ์จากการคลอดในครรภ์ก่อน ๆ ไม่ดี
    - - มีอารมณ์และความรู้สึก ท้อแท้ สิ้นหวัง มองโลก ในแง่ร้าย หดหู่
        หม่นหมอง วิตกกังวล รู้สึกไร้ค่าไม่มีความหมาย ไม่มีคนต้องการ และจะมีอาการแสดงออกทางด้านร่างกายได้แก่ ซึมเศร้าอย่างรุนแรง ร้องไห้ถี่ นอนไม่หลับ เบื่ออาหาร ไม่มีสมาธิ ไม่สนใจตนเอง ไม่มีความรู้สึกทางเพศ ควบคุมตนเองไม่ได้ ถ้ารุนแรงจะคิดช้า พูดช้า ไม่มีความรู้สึกเป็นเจ้าของ ซึ่งอาจทำร้ายทารกของตนเองได้
    - - การใช้กลุ่มช่วยในการรักษา หรือให้คู่สมรสบุคคลในครอบครัวมีส่วนร่วม
      - ให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าหลังคลอด
      - การรักษาทางจิต แบบรายบุคคล หรือรายกลุ่ม
      - สนับสนุนและสร้างความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองให้แก่หญิงหลังคลอด
      - โดยการให้ยา
    - - ส่งเสริมให้กำลังใจให้มารดารู้สึกว่าเป็นบุคคลสำคัญในการดูแลทารก โดยให้ การช่วยเหลือมารดาในการดูแลทารก เมื่อพบว่ามารดามีความยุ่งยากในการดูแลบุตร และให้มารดามีส่วนร่วมด้วย ให้คำชมเชยเมื่อ
        มารดาสามารถปฏิบัติหรือดูแลทารกได้ถูกต้อง
      - แนะนำสามี และญาติ ให้กำลังใจแก่มารดา ให้ความสนใจ เอาใจใส่ประคับประคอง
      - ดูแลช่วยเหลือและให้ค าแนะน าการปฏิบัติตนในระยะหลังคลอด และการเลี้ยงดูบุตร
      - จัดกลุ่มสอนเกี่ยวกับการเลี้ยงดูบุตรหลังคลอด บทบาทการเป็นบิดามารดา การเปลี่ยนแปลงการดำเนินชีวิตในระยะหลังคลอด
      - อธิบายให้ทราบถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายแจะจิตใจหลังคลอด
      - อธิบายให้ทราบถึงอาการแสดงของภาวะซึมเศร้าหลังคลอด
      - ให้มารดาได้รับความสุขสบายด้านร่างกาย บรรเทาอาการเจ็บปวด
      - สังเกตอาการดูแลอย่างใกล้ชิด ในรายที่มีอาการรุนแรงเพื่อป้องกันการฆ่าตัวตายจากการทำร้ายบุตร โดยสนใจคำพูดของมารดาที่แสดงออก
      - ดูแลให้มารดาหลังคลอดได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอ
      - รายงานแพทย์เพื่อส่งต่อเมื่อมีอาการแสดงรุนแรง
      - ให้โอกาสหญิงหลังคลอดได้ซักถาม และมีส่วนร่วมในการเตรียมตัวเพื่อเป็นมารดาที่สมบูรณ์ และการเลี้ยงบุตรที่สมบูรณ์
  - - - อาการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีอาการรุนแรงทันที ได้แก่ รู้สึกยุ่งยากใจ กระสับกระส่าย นอนไม่หลับ อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย สับสน ไม่มีเหตุผล สมาธิสั้น ความจำเสีย ตัดสินใจไม่ได้ หลงผิด และหวาดระแวง ประสาทหลอน
    - - การรักษาทางจิต ได้แก่ การทำจิตบำบัด
      - การรักษาโดยการแก้ไขสิ่งแวดล้อม ได้แก่ การให้มีการสนับสนุนทางสังคม
      - การรักษาทางกาย ได้แก่ การให้ยา antipsychotics และยา sedative , การช็อคไฟฟ้า
    - - มารดาที่มีภาวะเครียดจากการตั้งครรภ์
      - มารดาที่มีบุคลิกภาพแปรปรวนอยู่ก่อนการตั้งครรภ์
      - มีประวัติเป็น manic-depressive
      - มีประวัติการเจ็บป่วยในครอบครัวด้วยโรคทางจิตเวช
      - มารดาที่มีประวัติเป็นโรคจิตหลังคลอด
      - มีการเปลี่ยนแปลงของระดับฮอร์โมนในร่างกาย ตลอดระยะการตั้งครรภ์ และ การเปลี่ยนแปลงของรอบประจำเดือน
    - - ส่งเสริมให้มารดาของหญิงหลังคลอด ในการดูแลใกล้ชิด โดยแสดงบทบาทการเป็นมารดา และให้ก าลังใจ
      - ดูแลให้ได้รับยาตามแผนการรักษา
      - อธิบายให้สามีและญาติเข้าใจและทราบถึงวิธีการรักษา ตลอดจนให้คำแนะนำถึง การปฏิบัติต่อมารดา เพื่อขอความร่วมมือ
      - สังเกตอาการที่อาจรุนแรงมากขึ้น ให้ความสนใจทุกกิจกรรมและคำพูด
      - ส่งเสริมและกระตุ้นให้เข้ากลุ่มจิตบำบัด เมื่อมีความพร้อม
      - ในรายที่มีประวัติซึมเศร้า หรือภาวะโรคจิตหลังคลอด หรืออาการรุนแรง ควรส่งต่อเพื่อให้คำปรึกษาจากเจ้าหน้าที่ทางสุขภาพจิต และติดตามเยี่ยมทุก 2 - 6 สัปดาห์
      - รับฟังหญิงหลังคลอดให้ระบายความรู้สึก และปัญหาที่มีเพื่อประเมินความรู้สึกที่เป็นจริงและให้ความเห็นอกเห็นใจ
      - การดูแลต่อที่บ้าน ควรให้ความช่วยเหลือ ประคับประคองด้านจิตใจ ให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาวะของโรค การรักษา และเป็นที่ปรึกษาในการดูแลทารก
      - ให้ความเป็นกันเอง ความใกล้ชิด
      - แนะนำแหล่งให้ความช่วยเหลือ ได้แก่ สถานบริการด้านสาธารณสุขในชุมชน
      - ดูแลให้ได้รับความต้องการพื้นฐานประจ ำวัน ได้แก่ สุขภาพอนามัย ความสะอาด ให้ได้รับอาหารเพียงพอ โดยส่งเสริมกระตุ้นให้ปฏิบัติกิจวัตรประจำวันด้วยตนเอง
      - ติดตามเยี่ยมหลังคลอด ตามความต้องการของหญิงหลังคลอด และปัญหา เน้นการมาตรวจตามแพทย์นัดทุกครั้ง
  - - - ร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ มีความรู้สึกวิตกกังวลท้อแท้ ตื่นเต้น ความรู้สึกไว เงียบขรึมมีอารมณ์เศร้าเหงา สับสน อารมณ์รุนแรง สีหน้าไม่สุขสบาย อ่อนเพลีย นอนไม่หลับ เบื่ออาหาร อาการจะเป็นอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆ หลังคลอดและจะหายเองหรืออาจมีอาการรุนแรงขึ้น ถ้าไม่ได้รับการดูแลที่เหมาะสม
    - - ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการดูแลบุตร และตนเองในระยะหลังคลอด เพื่อให้หญิงหลังคลอดสามารถปรับตัวทางจิตใจและอารมณ์และเผชิญกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
      - คอยสังเกตและบันทึกอาการด้านอารมณ์ของมารดาหลังคลอด
      - ส่งเสริมให้บุคคลในครอบครัวโดยเฉพาะคู่สมรสช่วยให้กำลังใจ ประคับประคอง ช่วยเหลือกิจกรรมต่างๆ ในระยะหลังคลอด
    - - การตั้งครรภ์และการคลอด โดยเฉพาะในหญิงตั้งครรภ์แรก หรือมีภาวะแทรกซ้อน ในระยะตั้งครรภ์ การเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาของร่างกายจากการคลอด การเสียเลือด ความเจ็บปวด ทำให้เกิดภาวะ
        ร่างกายอ่อนเพลีย
      - ความเครียดจากสังคมและสิ่งแวดล้อม เกิดจากความตระหนักกับความรู้สึก ของคนอื่น
      - ความเครียดทางจิตใจในระยะหลังคลอด ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงในบทบาท การเป็นมารดา ภรรยาหรือความรู้สึกสูญเสีย ความขัดแย้งในการดำเนินชีวิตประจำวัน และการตั้งครรภ์ที่ไม่ต้องการ
      - หญิงหลังคลอดที่มีแนวโน้มในการเกิดภาวะอารมณ์เศร้าหลังคลอด
        
        หญิงที่มีวุฒิภาวะไม่สมบูรณ์ (Immaturity)
        
        หญิงที่มีความวิตกกังวลสูง (The anxious)
        
        หญิงที่มีความเป็นคนเจ้าระเบียบ (Perfectionist)
      - การเปลี่ยนแปลงระดับฮอร์โมนของต่อมไร้ท่อ จากการมีฮอร์โมน โปรเจสเตอโรน ลดลงอย่างรวดเร็วในระยะหลังคลอด ร่วมกับการมีระดับของ estradiol cortisol และ prolactin ที่เพิ่มขึ้น