Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 8 การพยาบาลเด็กที่มีปัญหาระบบทางเดินหายใจ, นางสาวปิยวรรณ แสวงวงษ์…

- - - - ไม่เกิน 60ครั้ง/นาที
    - - ไม่เกิน 50ครั้ง/นาที
    - - ไม่เกิน 40 ครั้ง/นาที
  - - - stridor
        
        หายใจมีเสียงคล้ายเสียงคราง
      - tachypnea
        
        อัตราการหายใจเร็วกว่าปกติ
      - bradypnea
        
        อัตราการหายใจช้ากว่าปกติ
      - dypnea
        
        หายใจลำบาก
  - - - Pharynx
      - Larynx
      - Nasal cavity
    - - Primary bronchi
      - Lungs
      - Trachea
  - - - กระดูกหน้าอก (Sternal retraction)
      - ช่องว่างระหว่างซี่โครง (Costal retraction)
      - ใต้ซี่โครง (Subcostal retraction)
  - - - เกิดจากการที่ลมผ่านเข้าไปในท่อทางเดินหายใจมีความผิดปกติ
      - ประกอบด้วย
        
        Crepitation sound
        
        จากการที่ลมผ่านท่อทางเดินหายใจที่มีน้ำหรือเสมหะ ทำให้เกิดเป็นเสียงแตกกระจาย
        
        พบในภาวะปอดอักเสบ(pneumonia)
        
        Rhonchi sound
        
        เกิดจากมีอากาศไหลวนเข้าไปในทางเดินหายใจที่แคบกว่าปกติ
        
        การตีบแคบเกิดจาก
        
        เยื่อบุทางเดินหายใจบวม
        
        ภูมิแพ้ทำให้เกิดการบีบเกร็งของหลอดลม
        
        มีเสมหะอุดตัน
        
        Stridor sound
        
        ได้ยินตอนหายใจเข้าและออก
        
        มีลักษณะคล้ายเสียงคราง
        
        เกิดจากการตีบแคบบริเวณกล่องเสียงหรือหลอดลม
        
        พบได้บ่อยในกลุ่มเด็กที่เป็น croup
        
        acute laryngitis
        
        laryngotracheitis
        
        laryngotrachebronchitis
        
        Wheezing
        
        เสียงที่มีความถี่สูงหรือเสียงหวีด
        
        ได้ยินชัดเมื่อหายใจออก
        
        เกิดจาก
        
        เกิดการบีบเกร็งของหลอดลมเล็กหรือหลอดลมฝอย
        
        พบใน
        
        ผู้ป่วยหอบหืด (bronchial Asthma)
        
        ภาวะหลอดลมมีความไวในการตีบตัวมากกว่าปกติ
        (bronchial hyperreactivity)
      - เสียงหายใจที่ผิดปกติแสดงว่าได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ
  - - - กระบวนการสร้างสารมูก (Mucous)
        
        เมื่อเกิดการติดเชื้อ ต่อมสร้างสารคัดหลั่ง จะสร้างmucous มากขึ้น ทำให้เสมหะมากขึ้น
      - การพัดโบกของขนกวัด (cilia)
        
        เมื่อเสมหะมากขึ้น เกิดการทำลายของเซลล์เยื่อบุหลอดลมและciliaเพิ่มมากขึ้น ทำให้จำนวนcilia ลดน้อยลง ทำให้ไม่สามารถพัดพาเอาเสมหะออกจากทางเดินหายใจ เกิดการคั่งค้างของเสมหะ
        
        การพัดโบกของ cilia จะไม่มีประสิทธิภาพเมื่ออากาศเย็น
      - กลไกการไอ (Cough Reflex)
        
        คือ การป้องกันไม่ให้มีเสมหะคั่งค้างในหลอดลม
    - - ช่วยให้ความชุ่มชื้นต่อทางเดินหายใจ ทำให้เสมหะเหนียวน้อยลง ขับออกได้ดี
      - ไอขับเสมหะออกมาง่ายขึ้นเนื่องจากการดื่มน้ำส่งผลให้ cilia พัดโบกได้ดีขึ้น
    - - เสมหะเหนียว
        
        เป็นมูกคล้ายแป้งเปียก ติดกันเป็นก้อน ยืดและหนืดมาก
        
        ไอขับออกมาได้ยาก
      - เสมหะไม่เหนียว
        
        เป็นเมือกเหลว ยืดและหนืดน้อย ไม่เป็นก้อน
        
        ไอขับออกมาได้ง่าย
- - - - มีการอักเสบ
        
        ฝาปิดกล่องเสียง (acute epiglottis)
        
        กล่องเสียง (acute laryngitis)
        
        หลอดลมใหญ่ และหลอดลมฝอย (Laryngotracheobronchitis)
      - การติดเชื่อ
        
        Virus
        
        Bacteria
        
        H.influenzae
        
        S.pneumoniae
        
        gr.A Streptococus
    - - ไข้ เจ็บคอ หายใจลำบาก
      - น้ำลายไหล (drooling)
      - ไอมีเสียงก้อง (Barking cough)
      - อาการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
      - หายใจเข้ามีเสียง stridor
      - ไม่ตอบสนองต่อการพ่นยา
      - ส่นใหญ่เพิ่ม Adrenaline ต้องใส่ Endotracheal tube
    - - เสี่ยงต่อการเกิภาวะพร่อง O2 เนื่องจากมีการอุดกั้นทางเดินหายใจ
  - - - ติดเชื้อ
        
        แบคทีเรีย
        
        Beta Hemolytic streptococcus gr. A
        
        ไวรัส
    - - ปวดศีรษะ
      - ไอ เจ็บคอ
      - ไข้
      - Herpangina
        
        เกิดจาก Coxsackie Virus
        
        บางรายมีตุ่มใสหรือแผลติ้นที่คอหอย หรือเพดานปาก
        
        ให้กินยา Antibiotic ให้ครบ 10 วัน เพื่อป้องกัน ไข้รูห์มาติค และหัวใจรูห์มาติค หรือ กรวยไตอักเสบเฉียบพลัน
    - - ข้อบ่งชี้
        
        การติดเชื้อเรื้อรัง (chronic tonsillitis)
        
        เป็นๆหายๆ (recurrent acute tonsillitis)
        
        มีไข้,เจ็บคอมากกลืนลำบาก อย่างเรื้อรังหรือเป็นๆหายๆ
        
        นอนกรน (snoring) หรือมีภาวะหยุดหายใจณะหลับเกิดจากอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบน (obstructive sleep apnea)
        
        สงสัยว่าเป็นมะเร็งของต่อมทอนซิล (carcinoma of tonsils)
      - การดูแลผู้ป่วยหลังผ่าตัด
        
        ให้เด็กนอนตะแคงไปด้านหนึ่ง เพื่อให้สะดวกต่อการระบายเสมหะ น้ำลาย หรือโลหิตคั่งอยู่ในปากและคอ จนกว่าเด็กจะขับเสมหะเองได้
        
        สังเกตระยะแรกหลัง
        ผ่าตัดว่ามีเลือดออก
        
        ชีพจร 120 ครั้ง/นาที อย่างต่อเนื่อง
        
        เด็กเงียบ ซีด
        
        การกลืนติดต่อกัน
        
        จะเกิดภายใน 6-8 ชั่วโมงแรก
        
        เมื่อเด็กรู้ตัวดี จัดท่านั่ง 1-2 ชั่วโมง ให้อมน้ำแข็งก้อนเล็กๆ
        
        รายที่ปวดใช้กระเป่าน้ำแข็งวางรอบคอ ปวดมากให้ยาแก้ปวด
        
        ผู้ป่วยส่วนใหญ่ถ้าไม่มีอาการแทรกซ้อนสามารถกลับบ้านได้หลังผ่าตัด 24-48 ชั่วโมง
        
        จะมีแผลผ่าตัดที่คอทั้ง2 ข้าง หายเองภายใน 7-14 วัน อาจมีอาการเจ็บคอ กลืนอาหาร น้ำลายลำบาก น้ำหนัดลด อาจมีน้ำลายปนเลือดออกมาเล็กน้อย
        
        อาจมีอาการไข้ บวม ตึง คล้ายมีสิ่งแปลกปลอมที่คอ เสียงเปลี่ยน หายเองภายใน 1 สัปดาห์
        
        หลังผ่าตัด 1-2 วันแรก
        
        เพดานอ่อน หรือผนังคอบวมมากขึ้น
        
        ทำให้หายใจอึดอัด ไม่สะดวก
        
        การพยาบาล
        
        นอนศีรษะสูง โดยใช้หมอนหนุน
        
        อมและประคบน้ำแข็งบ่อยๆในช่วงสัปดาห์แรก เพื่อลดอาการบวม
        
        ถ้าอาการหายใจไม่สะดวกเป็นมากขึ้นถึงขั้นรุนแรง หลังออกจากรพ.แล้วควรรีบไปรพ.เพื่อปรึกษาแพทย์
        
        หลีกเลี่ยงการแปรงฟันเข้าไปในช่องปากลึกเกินไป
        การออกแรงมาก การเล่นกีฬาที่หักโหม ภายใน 24-48 ชั่วโมงแรกเพราะอาจทำให้มีเลือดออกได้
        
        การประคบหรืออมน้ำแข็ง 10นาที แล้วเอาออก 10 นาที แล้วค่อยประคบใหม่ สลับไปเรื่อยๆ ถ้าเลือดออกมากผิดปกติควรรีบไปรพ.
        
        1สัปดาห์หลังการผ่าตัดควรรับประทานอาหารอ่อนเช่นโจ๊กและอาหารที่เย็นๆ เช่นไอศกรีม และควรกลั้วคอและแปรงฟันหลังรับประทานอาหาร
        
        หลังจาการผ่าตัด 2-4 วัปดาห์ แผลจะหายเป็นปกติ
  - - - เกิดการคั่งของสารคัดหลั่งเนื่องจากมีการติดเชื้อ เกิดการบวมของเยื่อบุในโพรงอากาศ และทำให้เกิดการอุดตันช่องระบายของโพรงอากาศข้างจมูก
      - การคั่งทำให้เกิดความดันโพรงจมูกเป็นลบ เมื่อมีการจาม สูดหรือสั่งน้ำมูกจะทำให้เชื้อที่บริเวณ nasopharynx มีโอกาศเข้าไปในโพรงจมูก
      - เกิดหารติดเชื้อไวรัส แบคทีเรีย เชื้อรา
      - ทำให้การทำงานของ cilia ผิดปกติ มีสารคัดหลั่งมากและหนืดมาก
    - - Acute sinusitis
        
        ไม่เกิน 12 สัปดาห์
      - Chronic sinusitis
        
        ต่อเนื่องเกิน 12 สัปดาห์
    - - มีไข้สูงมากกว่า 39 องศา
      - ปวดศีรษะ ปวดเมื่อยตามตัว
      - มีน้ำมูกไหล ไอ
      - ถ้ามีการติดเชื้อแบคทีเรีย
        
        อาการมักจะนานกว่า 10 วัน
        
        มีน้ำมูกใสหรือข้นเหนียวเป็นหนอง
        
        ไอ ลมหายใจมีกลิ่นเหม็น
        
        ปวดบริเวณหน้าผาก หัวคิ้วมาก
    - - X-ray paranasal sinus
        
        ควรทำในเด็กอายุเกิน 6 ปี เพราะเด็กอายุน้อยอาจแปลผลผิดเพราะไซนัสบางแห่งยังเจริญไม่เต็มที่
      - CT scan
        
        ได้ผลดีกว่าวิธีอื่น
      - การส่องไฟผ่าน (Transilumination)
        
        ถ้ามีลักษณะมัว แสดงว่าไซนัสอักเสบ
    - - ให้ยาแก้แพ้
        
        ใช้รายที่ไซนัสอักเสบเรื้อรัง เพื่อลดอาการจาม น้ำมูกไหล และเยื่อบุจมูกบวม
        
        ไม่ใช่ในผู้ป่วยเฉียบพลันเพราะจะทำให้จมูกและไซนัสแห้ง
      - ให้ยา steroid
        
        ทำให้รูเปิดของโพรงไซนัสระบายสารคัดหลังได้ดี ลดการคั่งของเลือดที่จมูก ลดการบวม
      - ให้ยาแก้ปวด ลดไข้
        
        เพื่อลดไข้ และบรรเทาอาการปวดศีรษะ
      - การล้างจมูก
        
        การทำความสะอาดโพรงจมูก ป้องกันการลุกลามของเชือโรคจากจมูกและไซนัสไปที่ปอด เพิ่มความชุ่มชื้น ลดเชื้อโรค ลดอาการคัดจมูกให้หายใจโล่งขึ้น
        
        ล้างจมูกก่อนใช้ยาพ่นทำให้มีประสิทธิภาพดี
        
        ล้างจมูกวันละ2-3 ครั้ง
        
        ใช้ 0.9 % NSS ช่วยลดความเหนียวของน้ำมูกและเชื้อโรคไม่เจริญเติบโต
      - ให้ยา antibiotic
  - - - ภาวะที่มีการอักเสบเรื้อรังของหลอดลม ทำให้เยื่อบุผนัง
        หลอดลมมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสารภูมิแพ้มากกว่าปกติ
        
        เกิดพยาธิสภาพ 3 อย่าง
        
        เยื่อบุภายในหลอดลมบวม ทำให้หลอดลมตีบแคบลง(Stenosis)
        
        สร้างเมือกเหนียวมาก(Hypersecretion) ทำให้ช่องทางเดินอากาศแคบลงเกิดอาการหอบหืดขึ้น
        
        ทำให้หลอดลมหดเกร็ง (Brochospasm)
    - - ได้รับยาขยายหลอดลม
      - ได้รับ O2
      - ให้พักเพื่อลด activity
      - ได้ยาลดอาการบวม เช่น Dexa
      - เด็กกำลังหอบและมีเสมหะ จะไม่เคาะปอดเพราะจะทำให้หลอดลมเกร็งมากขึ้น
    - - อาการหวัด ไอ มีเสมหะ จะมีเสียง Wheezing ในช่วงหายใจออกเมื่อไอมากๆ และจะเกิดอาการหอบมาก ปากซีด เขียว ใจสั่นถ้าขาด O2 มากๆ
      - การเกร็งของหลอดลมเกิดขึ้นไม่มาก ผู้ป่วยจะมีอาการไม่มากเป็นเรื่อยๆ
      - ผู้ป่วยเด็กบางคนอาจมีอาการไออย่างเดียว และอาการไอจะดีขึ้นเมื่ออาเจียนเอาเสมหะเหนียวๆออก
    - - เด็กเล็กอายุ 1-2 ปี หลังจากติดเชื้อไวรัสจะเกิดอาการหอบหืด
      - เด็กวัยเรียนหอบหืดเกิดจากการมีประวัติภูมิแพ้
    - - ขั้นเล็กน้อย
        
        เริ่มไอ
        
        มีเสีนงWheezing
        
        เล่นซนได้ปกติ
        
        ทานอาหารได้ปกติ
      - ขั้นปานกลาง
        
        ตื่นกลางคืนบ่อยๆ
        
        วิ่งเล่นซนไม่ค่อยได้
        
        ไอในขณะเล่น
        
        มีเสียง Wheezing
      - ขั้นรุนแรง
        
        กระสับกระส่ายนอนไม่ได้
        
        เล่นซนไม่ได้
        
        เหนื่อยหอบจนพูดหรือกินไม่ได้
        
        ริมฝีปากเขียว
        
        ต้องส่งรพ.
    - - การลดอาการมทำให้เด็กทำกิจกรรมได้ตามปกติ
      - หลีกเลี่ยงสิ่งกระตุ้น
        
        ควันบุหรี่
        
        ตัวไรฝุ่น ฝุ่น
        
        ควรเอาที่นอนไปตากหรือผึ่งแดดบ่อยๆเนื่องจากอาศัยอยู่ที่เตียงนอน หมอน
        
        ไม่ควรมีตุ๊กตา พรมในห้องนอน ควรเช็ดฝุ่นทุกวัน
        
        ซักหมอน ผ้าห่ม ผ้าปูที่นอน สัปดาห์ละ 1 ครั้ง
        
        ไม่นำสัตว์เลี้ยงเข้าห้องนอน
        
        การออกกำลังกาย
        
        กรณีควบคุมอาการได้ ควรให้เด็กได้มีกิจกรรมตามปกติ
        
        อากาศเย็น
        
        มีผลต่อการพัดโบกของcilia
      - การใช้ยา
        
        ยาขยายหลอดลม
        
        ชนิดพ่น
        
        ได้ผลเร็วกว่า
        
        ขยายกล้ามเนื้อเล็กๆภายในหลอดลมที่หดเกร็งช่วยให้ทางเดินหายใจโล่งได้แก่ Ventolin
        
        ยาพ่นกลุ่ม Corticosteroids
        
        ได้แก่
        
        Flixotide Evohaler
        
        Serotide
        
        ต้องบ้วนปากทุกครั้งหลังพ่นยาเพื่อป้องกันเชื้อรา
        
        ชนิดรับประทาน
        
        ยาลดการบวมและ
        การอักเสบขอหลอดลม (Steroid)
        
        ใช้เวลาเพียง 3-5 วัน
        
        เพื่อการรักษา และป้องกันไม่ให้โรครุนแรงขึ้น
        
        เช่น
        
        Dexa
        
        Hydrocortisone
      - การใช้baby haler
        
        ต้องล้างทำควาสะอาดบ่อยๆ แต่ไม่ต้องทุกครั้ง
        
        ล้างด้วยน้ำยาล้างจานตากให้แห้ง ไม่ควรใช้ผ้าเช็ดถู เพราะจะทำให้เกิดไฟฟ้าสถิตย์ที่ผนังของ spacer ทำให้พ่นยาจะเข้าผู้ป่วยได้น้อยลงเพราะยาไปเกาะที่ผนังของspacer
        
        ต้องสอนผู้ป่วยหลังล้างทำความสะอาดให้พ่นยาทิ้ง 1 ครั้ง ก่อน เพื่อให้ยาเกาะที่ผนังของ spacer เพื่อให้การพ่นครั้งต่อไปยาเข้าผู้ป่วย
  - - - การอักเสบและอุดกลั้นของหลอดลม
      - เชื้อพบบ่อย Respiratory syncytial virus : RSV
      - จะพบบ่อยในเด็กที่ไม่กินนมแม่
      - พบในเด็กเล็กมากกว่า อายุประมาณ 6 เดือน
    - - เชื้อไวรัสจะไปทำลายเนื้อเยื่อของหลอดลมฝอยทำให้เกิดการอักเสบ บวม และการคั่งของเสมหะ เกิดการอุดกั้น ทำให้เกิด Atelectasis
    - - ไข้หวัดเล็กน้อย มีน้ำมูกใส จาม เบื่ออาหาร
      - เริ่มไอเป็นชุด ร้องกวน หายใจเร็ว หอบ หายใจมีจมูกบาน
      - ดูดนมหรอน้ำได้น้อย หรือไม่ได้เลย
    - - ให้ยา
        
        ยาลดไข้
        
        ยาปฏิชีวนะ
        
        ยาต้านการอักเสบ
        
        ยาขยายหลอดลม
      - ดูแลให้เด็กได้รับ O2 อย่างเพียงพอ
      - ได้รับน้ำอย่างเพียงพอ
      - ดูแลปัญหาการติดเชื้้อ ดูแลเสริมสร้างภูมิต้านทานให้อาหารที่มีประโยชน์
  - - - สำลักสิ่งแปลกปลอม
      - ติดเชื้อแบคทีเรีย ไวรัส
    - - ไข้
      - ไอ หอบ
      - ดูดน้ำ ดูดนมน้อยลง
      - ซึม
    - - เด็กอายุ 2 เดือน - 1 ปี
        
        อัตราการหายใจ > 50 ครั้ง/นาที
      - เด็กอายุ 1-5 ปี
        
        อัตราการหายใจ > 40 ครั้ง/นาที
      - เด็กแรกเกิด
        
        อัตราการหายใจ > 60 ครั้ง/นาที
    - - ดูแลเรื่อง Clear aieway suction เพื่อแลกเปลี่ยน O2 ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - ให้ยาขยายหลอดลม ยาขับเสมหะ ยาฆ่าเชื้อ เพื่อแก้ไขภาวะพร่องO2
      - ดูแลให้ได้รับน้ำอย่างเพียงพอ ช่วยให้เสมหะอ่อนตัว ขับออกได้ง่าย ช่วยลดไข้
    - - ถ้าเสมหะอยู่ลึกให้ Postural drainage โดยการเคาะปอด และsuction ป้องกันภาวะปอดแฟบ
      - การทำ Postural drainage ช่วยทำให้เสมหะอยู่ส่วนปลายถูกให้เลื่อนขึ้นมาถึงปลาายสายดูด ช่วยให้เสมหะถูกดูดออกได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - สอนการไออย่างถูกวิธี กระตุ้นให้ดื่มน้ำมากๆในเด็กโต
      - จัดท่านอนศีรษะสูง หรือนอนทับข้างที่มีพยาธิสภาพ เพื่อให้ปอดข้างที่ดีขยายตัว
      - ปัญหาสำคัญคืออุดกั้นทางเดินหายใจ
      - ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับ O2 อย่างเพียงพอตามแผนการรักษา
- - - - ใช้อุ้งมือลักษณะคุ้ม นิ้วชิดติดกัน (Cupped hand ) เคาะบริเวณทรวงอก หรือทำมือรูปถ้วย
      - ใช้ผ้ารองส่วนที่จะเคาะ แต่ละท่าควรใช้เวลา 1 นาที
      - ถ้าผู้ป่วยไอควรหยุดเคาะ ใช้การสั่นสะเทือนแทน
      - การเคาะก่อน หลังรับประทานอาหารหรือขณะท้องว่างอย่างน้อย 2 ชั่วโมง ป้องกันการสำลักและอาเจียน
    - - จังหวะการหายใจเข้าเต็มที่กำลังหายใจออกให้ใช้มือวางราบพร้อมเกร็งกล้ามเนื้อหัวไหล่และต้นแขนใน
    - - วิธีการอาศัยแรงโน้มถ่วงของโลก โดยให้ปอดที่ต้องการระบาย อยู่เหนือกว่าหลอดลมและปาก ให้เสมหะไหลออกจากหลอดลมเล็กไปใหญ่ และกระตุ้นให้ไอ suction เอาเสมหะออกมา
      - Posterior ให้จัดท่านอนคว่ำ
      - Anterior ให้จัดท่านอนหงาย
      - อยู่ส่วนบนนอนหัวสูง อยู่ส่วนล่างนอนหัวต่ำ
      - อยู่ด้านซ้ายให้จัดท่านอนตะแคงขวา ถ้าอยู่ด้านขวาให้นอนตะแคงซ้าย
    - - ให้ผู้ป่วยหายใจเข้าเต็มที่ช้าๆ กลั้นไว้สักครู่และไออกมาแรงและเร็ว
  - - - ทำให้การไอขับเสมหะมีประสิทธิภาพ
      - ทำให้อากาศและก๊าซมีความชุ่มชื้นขณะหายใจเข้า
      - ทำให้ระบายออกจากปอดง่าย
      - กรบริหารยาทางระบบหายใจ
      - ทำให้เสมหะเหนียวอ่อนตัวลง
    - - Neubulizer
        
        พ่นยาให้หมดภายใน 10 นาที และเคาะกระเปาะพ่นยาเป็นระยะเพื่อไม่ให้ยาตกค้างในกระเปาะ
        
        ดูการทำงานของเครื่องพ่นยา การหลุดของช่วงรอยต่อ ตอนมองไม่เห็นหรือละอองยาไม่หนาแน่น
        
        ทำให้อุณหภูมิคงที่ ขนาดของparticle สม่ำเสมอ ให้ใช้มือประคองกระเปาะพ่นยาไว้
        
        ดู O2 เปิด 6-8 ลิตร/นาที
        
        ไม่ควรให้เด็กร้อง เพราะปริมาณยาเข้าสู่ปอดน้อยลง
      - face mask
        
        เป้นหน้ากากครอบปากและจมูก มีสายรัดศีรษะ
        
        เหมาะกับผู้ป่วยที่ต้องการ O2 ในระดับปานกลาง
        
        ความเข้มข้น O2 35%-50%
        
        เปิดO2 flow rate 5-10 lit/min ไม่ควรน้อยกว่า 5 lit/min เพื่อป้องกันการคั่งของCO2 ในmask ขณะหายใจออก
      - Nasal cannula
        
        O2 แบบนี้ประหยัด และสามารถให้นมและอาหารโดยไม่ต้องหยุด O2
        
        มีข้อจำกัดผู้ป่วยที่มีน้ำมูกมาก เยื่อบุจมูกบวม หรือผนังจมูกเอียง
        
        การปรับการไหล
        
        เด็กโต ปรับ 2 lit/min
        
        เด็กเล็ก ไม่เกิน 2 lit/min
        
        ไม่ควรปรับการไหลของO2 สูงเกินไป จะทำให้เยื่อจมูกแห้ง และเกิดการระคายเคือง
      - Oxygen hood /Box
        
        ลักษณะเป็นกล่องพลาสติก ครอบศีรษะเด็ก
        
        เหมาะกับทารกแรกเกิดและเด็กเล็ก
        
        ความเข้มข้นของO2 30%-70% ขึ้นอยู่กับขนาดด้วย
        
        ควรเปิด O2 อย่างน้อย 7 lit/min ป้องกันการคั่งของCO2
        
        ในทารกที่ใช้ Hood เล็กแต่สามารถเปิด 3-5 lit/min แต่ไม่ควรลดน้อยกว่า 3 lit/min ป้องกันการคั่ง CO2
    - - การดูแลเด็กที่พร่องO2
        
        ดูแลทางผ่านของO2 เพื่อให้O2ไปถึงจุดที่มีการแลกเปลี่ยนแก๊สให้ได้
        
        บทบาทพยาบาลคือผู้ประเมินและร่วมกับแพทย์ในการแก้ไข
        
        ผู้ป่วยและญาติช่วย
        
        ดูแลเช็ดตัว เมื่อมีไข้
        
        รักษาความสะอาด
        
        สังเกตอาการ
      - การให้ O2 ตามความเหมาะสมกับเด็กตามแผนการรักษาของแพทย์
      - รักษาตามอาการ
        
        ให้ยาลดบวมเมื่อมีอาการบวม
        
        ถ้าอักเสบให้ยาATB
        
        ถ้าตีบให้ยาขยาย
        
        ถ้ามีเสมหะเอาเสมหะออก หรือลดไม่ให้สร้างมากขึ้น