Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 8 การพยาบาลเด็กที่มีปัญหาระบบทางเดินหายใจ, นางสาว อรพิมล ปิ่นปี…

- - - - stridor sound
        
        เกิดจากมีการตีบแคบของบริเวณกล่องเสียงหรือ
        หลอดลม
        
        ได้ยินตอนหายใจเข้าและออก ระดับเสียงสูง
        
        ลักษณะคล้ายเสียงคราง เป็นเสียงที่ได้ยินติดต่อกันและอาจได้ยินโดยไม่ต้องใช้หูฟัง
        
        พบในกลู่มอาการของเด็กที่เป็น croup
        
        acute laryngitis
        
        laryngotracheitis
      - crepitation sound
        
        เป็นเสียงแตกกระจายเป็นช่วงๆ
        
        เกิดจากการที่ลมผ่านท่อทางเดินหายใจที่มีน้ำหรือเสมหะ
        
        พบได้ในภาวะปอดอักเสบ (pneumonia)
      - rhonchi sound
        
        เป็นเสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากมีการไหลวนของอากาศผ่านเข้าไปในส่วนของทางเดินหายใจที่ตีบแคบกว่าปกติ
        
        เกิดจากเสมหะอุดตันเยื่อบุทางเดินหายใจบวม
      - wheezing
        
        เป็นเสียงที่มีความถี่สูงหรือเสียงหวีด
        
        ได้ยินชัดในช่วงหายใจออก
        
        เกิดจากหลอดลมเล็กๆ หรือ หลอดลมฝอยเกิดการบีบเกร็ง
      - เสียงหายใจที่ผิดปกติเหล่านี้ เป็นเครื่องแสดงว่าผู้ป่วยได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ
- - - - กระบวนการสร้างสารมูก Mucous
      - การพัดโบกของขนกวัด Cilia
      - กลไกการไอ Cough Reflex
  - - - ทำให้เสมหะมีปริมาณมากและเหนียวข้นและจะถูกพัดพาออกจากทางเดินหายใจ
        
        ทำให้เกิดการคั่งค้างของเสมหะในหลอดลมเพิ่มมากขึ้น
  - - - ประเมินจากสีของปัสสาวะถ้าขาดน้าปัสสาวะจะเข้มและการขาดน้ำผู้ป่วยจะมีอาการปากแห้ง
  - - - เสมหะเป็นมูกคล้ายแป้งเปียก อยู่ติดรวมกันเป็นก้อน
    - - เสมหะมีลักษณะเป็นเมือกเหลว มีความยืดและความหนืดน้อย ไม่รวมตัวกันเป็นก้อน
- - - - ส่วนใหญ่จะพ่น Adrenaline ต้องใส่ Endotracheal tube
  - - - Virus
      - Bacteria
        
        H.influenzae
- - - - Beta Hemolytic streptococcus gr. A
  - - - คำแนะนำที่สำคัญคือ ให้กินยา Antibiotic ให้ครบ 10 วัน
        
        เพื่อป้องกันไข้รูห์มาติค และหัวใจรูห์มาติค
  - - - ให้เด็กนอนตะแคงไปด้านใดด้านหนึ่ง เพื่อสะดวกต่อการระบายเสมหะ น้ำลายหรือโลหิตอาจมีคั่งอยู่
      - สังเกตอาการและการเปลี่ยนแปลงอย่างใกล้ชิด
      - ถ้ารู้สึกตัวให้อยู่ในท่านั่ง 1-2 ชม
      - ให้อมน้ำแข็งก้อนเล็ก รับประทานอาหารเหลว
      - ถ้าปวดแผลผ่าตัด ให้ใช้กระเป๋าน้ำแข็งวางรอบคอ หรือถ้าปวดมาก ก็ให้ยาแก้ปวด
- - - - มีไข้สูงมากกว่า 39 ปวดศีรษะ ปวดเมื่อยตามตัว มีน้ำมูกไหล ไอ
- - - - กระตุ้นทำให้เกิดพยาธิสภาพ 3 อย่าง
        
        ทำให้หลอดลมหดเกร็งตัว
        
        2.ทำให้หลอดลมตีบแคบลง เยื่อบุภายในหลอดลมบวมขึ้น
        
        3.สร้างเมือกเหนียวจำนวนมาก ทำให้ช่องทางเดินอากาศในหลอดลมแคบลง
  - - - เริ่มไอ มีเสียงวี้ด เล่นซน ทานอาหาร นอน ได้ตามปกติ
    - - ตื่นกลางคืนบ่อยๆ เล่นซนได้น้อย ขณะเล่นมักมีเสียงไอ หรือเสียง Wheezing ไปด้วย
    - - กระสับกระส่าย เล่นซนไม่ได้ เหนื่อยหอบจนพูดหรือกิินไม่ได้ รอบริมฝีปากเขียว
  - - - ชนิดพ่น
        
        ได้ผลเร็ว ช่วยให้หายใจโล่งขึ้น เพราะช่วยขยายกล้ามเนื้อเล็กๆ
      - ชนิดรับประทาน
    - - ใช้ระยะสั้นๆ 3-5 วัน เพื่อรักษาและป้องกันไม่ให้โรครุนแรง
  - - - เพราะเป็นตัวกระตุ้นทำให้กิดอาการหอบ
    - - ไม่ควรมีตุ๊กตาที่มีขนในห้องนอน
      - ไม่นำสัตว์เลี้ยงเข้าห้องนอน
    - - ถ้าควบคุมโรคได้ก็สามารถออกได้ปกติ แต่จะห้ามในกรณีที่ไม่สามารถควบคุมโรคได้
    - - เพราะอากาสเย็นมีผลต่อการพักโบกของ cilia
- - - - ให้ยาขยายหลอดลม
      - ยาขับปัสสาวะ
      - ยาฆ่าเชื้อ
  - - - การจัดท่าผู้ป่วย
        
        จัดให้ส่วนของปอดที่ต้องระบาย อยู่เหนือกว่าหลอดลม และปาก
        
        ทำให้เสมหะไหลออกมา โดยกระตุ้นให้ไอ หรือ suction ออกมา
        
        อยู่ส่วนหน้า Anterior ให้จัดท่านอนหงาย
        
        อยู่ส่วนหลัง Posterior ให้จัดนอนคว่ำ
        
        อยู่ด้านซ้ายนอนตะแคงขวา อยู่ด้านขวาตะแคงซ้าย
        
        อยู่ส่วนบนนอนหัวสูง อยู่ส่วนล้างนอนหัวต่ำ
      - การเคาะ
        
        ใช้อุ้งมือ ที่เรียกว่า cupped hand เคาะบริเวณทรวงอกส่วนที่ได้รัการจัดท่า
        
        ใช้ผ้ารองบนส่วนที่จะเคาะ ท่าละ 1 นาที
        
        ถ้าผู้ป่วยไอให้หยุดเคาะ แต่ใช่การสั่นสะเทือนแทน
        
        เคาะก่อนรับประทานอาหาร หรือขณะท้องว่าง หรือหลังทานอาหาร 2 ชม
      - การสั่นสะเทือน
        
        ใช้มือวางราบพร้อมเกร็งกล้ามเนื้อบริเวณต้นแขน และหัวไหล่ ในจังหวะหายใจเข้า และหายใจออก
      - การสอนการไออย่างมีประสิทธิภาพ
        
        ให้ผู้ป่วยหายใจเข้าเต็มที่ช้าๆ กลั้นไว้ และไอออกมาโดยเร็วและแรง
  - - - ไม่ควรให้เด็กร้อง
        
        เพราะยาจะเข้าสู่ปอดน้อยลง
      - ใช้มือประคองกระเปาะยาไว้
        
        เพื่อให้อุณหภูมิคงที่
      - เคาะกระเปาะยาเป็นระยะ
        
        เพื่อไม่ให้ยาตกค้าง พ่นจนกว่ายาจะหมด ใช้เวลา 10 นาที
      - ถ้าไม่เห็นละอองยา หรือ ยาออกไม่เท่าที่ควร
        
        ต้องสำรวจเครื่องพ่นยา
      - เปิดออกซิเจน 6-8 ลิตรต่านาที
      - face mask
        
        เป็นออกซิเจนแบบหน้ากากครอบบริเวณจมูกและปาก
        
        เหมาะกับการให้ในระดับปานกลาง ความเข้มข้นประมาณ 35%-50%
        
        เปิดออกซิเจน flow rate 5-10 lit/min ไม่ควรให้น้อยกว่า 5 lit/min
        
        เพื่อป้องกันการคั่งคาร์บอนไดออกไซด์ใน mask
      - Nasal cannula
        
        ให้ออกซิเจนที่ต้องการความเข้มข้นไม่สูงมาก
        
        ปรับอัตราการไหลไม่เกิน 2 lit/mim ส่วนในเด็กโตจะปรับที่ 2 lit/mim
        
        ไม่ควรปรับการไหลของออกซิเจนที่สูงเกินไป
        
        เพราะจะทำให้เยื่อจมูกแห้ง และระคายเคือง
        
        ข้อดี
        
        ประหยัด
        
        ยึดติดกับผู้ป่วยง่าย
        
        สามารถให้นม และอาหารได้ โดยไม่หยุดออกซิเจน
        
        ข้อจำกัด
        
        ห้ามผู้ป่วยมีน้ำมูกมาก
        
        เยื่อบุจมูกบวม
        
        ผนังจมูกเอียง
      - Oxygen hood/Box
        
        เป็นกล่องพลาสติก วางครอบศีรษะ
        
        ความเข้มข้นของออกซิเจนประมาณ 30%-70%
        
        เปิดออกซิเจนอย่างน้อย 7 lit/min
        
        เพื่อป้องกันการคั่งของกาซคาร์บอนไดออกไซด์
        
        ถ้า Hood เล็ก
        
        เปิด 3-5 lit/min ไม่ควรลด flow rate ลงเหลือน้อยกว่า 3 lit/min
        
        เพื่อป้องกันการคั่งของกาซคาร์บอนไดออกไซด์
- - - - แก้ไขเส้นทางผ่านของออกซิเจน
        
        เพื่อให้ออกซิเจนลงไปจุดที่มีการแลกเปลี่ยนกาซได้