Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเด็กที่มีปัญหาระบบทางเดินหายใจ, นางสาวภัทราภรณ์ ครโสภา เลขที่ 14…

- - - - กระบวนการสร้างสารมูก Mucous
      - การโบกพัดของ Cilia
      - กลไกการไอ Cough Reflex
    - - ต่อมสร้างสารคัดหลั่ง (mucus gland)
      - จะสร้าง mucous เพิ่มมากขึ้น ทำให้เสมหะมากขึ้น
      - มีการทำลายเซลล์เยื่อบุหลอดลมเเละทำลาย cilia เพิ่มมากขึ้น
      - จำนวน cilia ก็จะลดน้อยลง
        
        ผลที่ตามมา
        
        ทำให้เกิดการคั่งค้างของเสมหะในหลอดลมเพิ่มมากขึ้น
        
        เมื่ออากาศเย็นการพัดโบกของ cilia จะไม่มีประสิทธิภาพ
        
        เสมหะมีปริมาณมากเเละเหนียวข้นจะไม่ถูกพัดพาออกจากทางเดินหายใจ
        
        การไออย่างมีประสิทธิภาพจึงเป็นกลไกที่จะช่วยป้องกันไม่ให้มีการคั่งค้างของเสมหะในหลอดลม
    - - ส่งผลให้ cilia ทำหน้าที่พัดโบกได้ดีขึ้น ทำให้ผู้ป่วยขับเสมหะได้ง่ายขึ้น
      - ให้น้ำเท่าไหร่จึงจะพอ ประเมินได้จากสีของปัสสาวะ เเละอาการปากเเห้ง
      - ดูเเลให้ผู้ป่วยได้รับสารน้ำอย่างเพียงพอ ช่วยให้ความชุ่มชื้นต่อทางเดินหายใจ ทำให้เสมหะเหนียวน้อยลง ทำให้ขับออกมาได้ง่าย
    - - เสมหะเหนียว
        
        เป็นมูกคล้ายเเป้งเปียก อยู่ติดรวมกันเป็นก้อน มีความยืดเเละความหนืดมาก ทำให้ขับออกได้ยาก
      - เสมหะไม่เหนียว
        
        มีลักษณะเป็นเมือกเหลว มีความยืดเเละความหนืดน้อยไม่รวมตัวกันเป็นก้อน ทำให้ขับออกมาได้ง่าย
  - - - 2-12 เดือน ไม่เกิน 50 ครั้ง/นาที
      - 1-5 ปี ไม่เกิน 40 ครั้ง/นาที
      - ต่ำกว่า 2 เดือน ไม่เกิน 60 ครั้ง/นาที
      - ค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือดเเดง มากกว่า 95-100%
    - - การหายใจมีปีกจมูกบาน (nasal flaring)
        
        เป็นลักษณะของการหายใจลำบาก : ขณะหายใจเข้าปีกจมูกจะบานเพื่อช่วยขยายท่อทางเดินหายใจให้อากาศที่หายใจเข้าเพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย
      - ขณะหายใจมีการยุบลง (retraction)
        
        เป็นการยุบลงของกระดูกหน้าอกช่องระหว่างซี่โครงเเละใต้ซี่โครง
    - - crepitation sound
        
        เป็นเสียงเเตกกระจายเป็นช่วงๆ เกิดจากที่ลมผ่านท่อทางเดินหายใจที่มีน้ำหรือเสมหะ
        
        พบได้ในภาวะปอดอักเสบ (pneumonia)
      - rhonchi sound
        
        เป็นเสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากมีการไหลวนของอากาศผ่านเข้าไปในส่วนของทางเดินหายใจที่ตีบเเคบกว่าปกติ อาจเกิดจากเสมหะอุดตัน เยื่อบุทางเดินหายใจบวม หลอดลมบีบเกร็งจากภาวะภูมิเเพ้
      - Stridor sound
        
        เกิดจากมีการตีบเเคบของบริเวณกล่องเสียงหรือหลอดลม ได้ยินตอนหายใจเข้าเเละออก มีลักษณะคล้ายเสียงคราง ได้ยินโดยไม่ต้องใช้หูฟัง
        
        พบได้ในกลุ่มอาการเด็กที่เป็น croup ได้เเก่ acute laryngitis,laryngotracheitis เเละ laryngotrachebronchitis
      - wheezing
        
        เป็นเสียงที่มีความถี่สูงหรือเสียงหวีด ได้ยินชัดในช่วงหายใจออกเกิดจากหลอดลมเล็กๆ หรือหลอดลมฝอยเกิดการบีบเกร็ง เป็นเครื่องเเสดงว่าผู้ป่วยได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ
        
        พบในผู้ป่วยที่เป็นโรคหอบหืด หรือภาวะหลอดลมมีความไวในการตีบตัวมากกว่าปกติ
- - - - เป็นกลุ่มอาการอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบนบริเวณกล่องเสียงเเละส่วนที่อยู่ใต้ลงมา
    - - มีการอักเสบบริเวณฝาปิดกล่องเสียง กล่องเสียง หลอดลมใหญ่ เเละหลอดลมฝอยในปอด
    - - ไอเสียงก้อง Barking cough
      - ไข้ เจ็บคอ หายใจลำบาก Dyspnea
      - หายใจเข้ามีเสียงฮืด (stridor)
      - อาการน้ำลายไหล
      - ถ้าไม่ตอบสนองกับยาพ่นทั่วไป จะพ่น Adrenaline ต้องใส่ Endotracheal tube
  - - - เกิดจากการติดเชื้อเเบคทีเรีย ไวรัส เช่น Beta Hemolytic streptococcus gr.A
    - - มีไข้ ปวดศีรษะ ไอ เจ็บคอ อาจมีตุ่มใส แผลตื้นที่คอหอย หรือเพดานปาก
    - - ให้กินยา Antibiotic ให้ครบ 10 วัน เพื่อป้องกัน ไข้รูห์มาติค เเละหัวใจรูห์มาติค หรือกรวยไตอักเสบเฉียบพลัน AGN
    - - ข้อบ่งชี้
        
        มีไข้ เจ็บคอมากเวลากลืนหรือกลืนลำบาก เป็นเรื้อรังหรือเป็นๆหายๆ รบกวนคุณภาาพชีวิตของผู้ป่วย
        
        มีการอุดกั้นของทางเดินหายใจส่วนบน ทำให้เกิดอาการนอนกรน หรือมีการหยุดหายใจขณะหลับ
        
        มีการติดเชื้อเรื้อรังหรือเป็นๆหาย
        
        สงสัยว่าเป็นมะเร็งของต่อมทอนซิล
      - การดูเเลหลังผ่าตัด
        
        จัดให้นอนตะเเคงไปด้านใดด้านหนึ่ง เพื่อสะดวกต่อการระบายเสมหะ น้ำลายหรือโลหิตที่คั่งในปาก
        
        สังเกตอาการเปลี่ยนแปลงอย่างใกล้ชิด เช่น ชีพจร เด้กเงียบ ซีด มีการกลืนติดต่อกัน บ่งบอกว่ามีเลือดออก
        
        เมื่อเด็กรุ้สึกตัวดี จัดให้เด็กนั่ง 1-2 ชั่วโมง ให้อมน้ำเเข็งก้อนเล็ก รับประทานของเหลวในรายที่ปวดแผลผ่าตัดให้ใช้กระเป๋าน้ำเเข็งวางรอบคอ ถ้าปวดมากให้ยาเเก้ปวด
      - หลังผ่าตัด
        
        สามากลับบ้านได้หลังผ่าตัด 24-48 ชั่วโมงหากรับประทานอาหารเเละน้ำได้อย่างเพียงพอ ไม่เกิดภาวะเเทรกซ้อน
        
        ผู้ป่วยอาจมีไข้ หรือรู้สึกดึงๆ คล้ายกับมีสิ่งแปลกปลอมบริเวณคอ หรือมีเสียงเปลี่ยน มักหายภายใน 1 สัปดาห์
        
        หลังผ่าตัด 1-2 วันเพดานอ่อนหรือผนังในคออาจบวมมากขึ้นได้ ทำให้หายใจอึดอัด ไม่สะดวก ควรนอนศีรษะสูงโดยหมอนหนุน อมเเละประคบน้ำเเข็งบ่อยๆ ถ้าเป็นมากขึ้นให้มาพบเเพทย์
        
        หลีกเลี่ยงการแปรงฟันเข้าไปในช่องปากลึกเกินไป
        
        อมน้ำเเข็งประมาณ 10 นาที เเล้วจึงเอาออกประมาณ 10 นาทีเเล้วค่อยอมหรือประคบใหม่ ทำเเบบนี้สลับกันไปเรื่อยๆ ถ้าเลือดไม่หยุดไหลให้ไปพบเเพทย์
        
        ควรรับประทานอาหารอ่อนที่เย็น หรือไอติม นอกจากนั้นควรกลั้วคอ ทำความสะอาดบ่อยๆ เเละแปรงฟันทุกครั้งหลังรับประทานอาหาร
        
        หลังผ่าตัดประมาณ 2-4 สัปดาห์ แผลจะหายเป็นปกติ
  - - - เป็นการอักเสบของโพรงอากาศข้างจมูก
    - - เกิดจากการติดเชื้อไวรัส เเบคทีเรีย เชื้อรา เมื่อติดเชื้อเเล้วจะทำให้เกิดอาการบวมของเยื่อบุในโพรงอากาศ เเละส่งผลให้เกิดภาวะอุดตันช่องระบายของโพรงอากาศข้างจมูก ทำให้เกิดการคั่งของสารคัดหลั่ง
    - - Acute sinusitis ระยะของโรคไม่เกิน 12 สัปดาห์
      - Chronic sinusitis อาจต่อเนื่องเกิน 12 สัปดาห์
    - - มีไข้สูง ปวดศีรษะ ปวดเมื่อยตามตัว ร่วมกับมีอาการไอ ลมหายใจมีกลิ่นเหม็น ปวดบริเวณหน้าผาก เเละหัวคิ้วมาก
    - - X-ray paranasal sinus ควรทำในเด็กที่อายุเกิน 6 ปี เพราะถ้าทำในเด็กอายุน้อย จะทำให้แปลผลผิดพลาด
      - CT scan ได้ผลดีกว่าวิธีอื่น
      - ตรวจด้วยการส่องไฟผ่าน จะพบว่าไซนัสที่มีการอักเสบจะมีลักษณะมัว
    - - ให้ยาเเก้ปวด ลดไข้ เพื่อลดไข้ เเละบรรเทาอาการปวดศีรษะ
      - ให้ยาเเก้เเพ้ เฉพาะในรายที่เป็นไซนัสอักเสบเรื้อรัง
      - ให้ยา antibiotic ตามแผนการรักษา
      - ให้นา Sterooid เพื่อลดอาการบวม ลดการคั่งของเลือดที่จมูก ทำให้รู้เปิดของโพรงไซนัสสามารถระบายสารคัดหลั่งได้ดีขึ้น
    - - เป็นการทำความสะอาดโพรงจมูก ช่วยชะล้างมูก คราบมูก หรือหนองบริเวณโพรงจมูก ทำให้โพรงจมูกสะอาด ป้องกันกานลุกลามของเชื้อโรคจากจมูกเเละไซนัสไปสู่ปอด
      - ล้างจมูกก่อนพ่นยา จะทำให้ยาพ่นมีประสิทธิภาพดีขึ้น
      - ล้างจมูกวันละ 2-3 ครั้ง โดยใช้น้ำเกลือความเข้มข้น 0.9% NSS เพื่อช่วยลดความเหนียวของน้ำมูกเเละทำให้เชื้อโรคไม่เจริยเติบโต
  - - - เป็นภาวะที่มีการอักเสบเรื้อรังของหลอดลม ซึ่งมีผลทำให้เยื่อบุผนังหลอดลม มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสารภูมิเเพ้มากกว่าปกติ
    - - 2.ทำให้หลอดลมตีบเเคบลง (Stenosis) เยื่อบุภายในหลอดลมบวมขึ้น
      - 3.สร้างเมือกเหนียวจำนวนมาก (Hypersecretion) ทำให้ช่องทางเดินอากาศในหลอดลมเเคบลง ทำให้เกิดอาการหอบขึ้น
      - 1.ทำให้หลอดลมหดเกร็งตัว (Brochospasm)
    - - ให้ผู้ป่วยได้รับบาขยายหลอดลม ได้รับออกซิเจน ให้พักเพื่อลด activity
      - ให้ยาลดอาการบวม เช่น Dexa ซึ่งเป็นยา Steroid
      - ถ้ามีเสมหะมากจะไม่ใช้วิธีเคาะปอดในเด็กที่เป็น Asthma ที่กำลังหอบ เพราะจะทำให้หลอดลมมีการหดเกร็งมากขึ้น
    - - เป็นหวัด ไอ มีเสมหะ ถ้าไอมากขึ้นเรื่อยๆจะมีเสียง Wheezing ในช่วงหายใจออก เมื่อขาดออกซิเจนจะเกิดอาการหอบมาก ปากซีดเขียว ใจสั่น
    - - ขั้นปานกลาง ตื่นกลางคืนบ่อยๆ วิ่งเล่นซนไม่ค่อยได้ ขณะเล่นมักไอหรือมีเสียงวี้ดไปด้วย
      - ขั้นรุนเเรง กระสับกระส่ายจนนอนไม่ได้ เล่นซนไม่ได้ เหนื่อยหหอบจนพูดหรือกินอาหารไม่ได้ รอบริมฝีปากเป็นสีเขียว ต้องส่งโรงพยาบาล
      - เล็กน้อย เริ่มไอ เเละมีเสียงวี้ด เเต่ยังเล่นซนได้ตามปกติ ทานอาหารได้ตามปกติ เเละนอนได้ตามปกติ
    - - ลดอาการของเด็ก ให้เด็กได้ทำกิจกรรมตามปกติ
      - พยายามหลีกเลี่ยงสิ่งกระตุ้น
      - ยาที่ใช้
        
        ยาขยายหลอดลม มีทั้งชนิดพ่นเเละรับประทาน
        
        ยาชนิดพ่นจะให้ผลได้เร็ว ช่วยให้หายใจโล่งขึ้น เพราะไปขยายกล้ามเนื้อเล็ก ซึ่งอยู่ภายในหลอดลมที่หดเกร็ง จะใช้เมื่อเกิดอาการหอบ เช่น ventolin บางรายได้รับยาพ่นกลุ่ม Corticosteroid ต้องดูเเลให้บ้วนปากหลังพ่นยาทุกครั้งเพื่อป้องกันเชื้อราในปาก
        
        ยาลดการบวม เเละการอักเสบของหลอดลม
    - - หมอน ซักผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน สัปดาห์ละ 1 ครั้ง ใช้ที่นอนจากใยสังเคราะห์หรือฟองน้ำ
      - ไม่นำสัตว์เลี้ยงเข้าห้องนอน
      - ไม่ควรมีตุ๊กตาที่มีขนในห้องนอน ไม่ใช้พรมในห้องนอน ควรเช็ดฝุ่นทุกวัน
      - ออกกำลังกาย ถ้าควบคุมโรคหอบหืดได้ดี จะไม่มีปัญหาในการออกกำลังกาย
      - ตัวไรฝุ่น ฝุ่น มักอาศัยอยู่ที่เตียงนอน หมอน พรม จึงควรทำไปตาก หรือผึ่งเเดดบ่อยๆ
      - หลีกเลี่ยงอากาศเย็น เนื่องจากอากาศเย็นจะมีผลต่อการพัดโบกของ Cilia
      - ควันบุหรี่ เป็นตัวกระตุ้นให้เกิดอาการหอบหืดได้
  - - - เกิดจากการอักเสบเเละอุดกลั้นของหลอดลม เชื้อที่เป็นสาเหตุที่พบบ่อย คือ RSV
    - - เชื้อไวรัสทำลายเนื้อเยื่อของหลอดลมฝอยทำให้เกิดอาการอักเสบ บวม เเละมีการคั่งของเสมหะเกิดการอุดกั้นของหลอดลมฝอย ผลที่ตามมาคือ เกิด Atelectasis
    - - เริ่มจากไข้หวัดเพียงเล็กน้อย มีน้ำมูกใส จาม เบื่ออาหาร ต่อมาเริ่มไอ ร้องกวน หายใจเร็ว หอบ หายใจมีปีกจมูกบาน ดูดนมหรือน้ำได้น้อยลง หรือไม่ดูดเลย
    - - รักษาตามอาการ ให้ยาลดไข้ ยาปฏิชีวนะ ยาต้านการอักเสบ ยาขยายหลอดลม
      - การดูเเลให้เด็กได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอ ได้รับน้ำ ดูเเลไข้
      - ดูเเลปัญหาการติดเชื้อ ดูเเลเสริมสร้างภูมิต้านทานให้อาหารที่มีประโยชน์
  - - - เด็กอายุ 2 เดือนถึง 1 ปี อัตราการหายใจที่มากกว่า 50 ครั้ง/นาที
      - เด็กอายุ 1-5 ปีอัตราการหายใจที่มากกว่า 40 ครั้ง/นาที
      - เด็กเเรกเกิด อัตราการหายใจที่มากกว่า 60 ครั้ง/นาที
    - - ดูเเลเรื่องไข้ Clear airway suction เพื่อให้การเเลกเปลี่ยนออกซิเจนเป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - ดูเเลเเก้ไขปัญหาพร่องออกซิเจน ให้ยาขยายหลอดลม ยาขับเสมหะ ยาฆ่าเชื้อ
      - ดูเเลให้ได้รับน้ำอย่างเพียงพอ เพื่อให้เสมหะอ่อนตัว ขับออกได้ง่าย เเละช่วยลดไข้
    - - มีไข้ ไอ หอบ ดูดน้ำเเละนมน้อยลง ซึม
    - - สำลักสิ่งแปลกปลอม ติดเชื้อเเบคทีเรีย ไวรัส
    - - สอนการไออย่างถูกวิธี กระตุ้นให้ดื่มน้ำมากๆ
      - รายที่เสมหะอยู่ลึกให้ Postural drainage โดยการเคาะปอดเเละ suction เพื่อป้องกันภาวะปอดเเฟบ
      - ปัญหาการอุดกั้นทางเดินหายใจเป็นปัญหาสำคัญจำเป็นต้องดูเเลเเก้ไข
      - จัดให้ผู้ป่วยนอนศีรษะสูง หรือนอนทับข้างที่มีพยาธิสภาพเพื่อให้ปอดข้างที่ดีขยายตัวได้อย่างมีประสิทธิภาพ
      - ดูเเลให้ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนอย่างเพียงพอตามแผนการรักษา
- - - - ใช้ผ้ารองบนส่วนที่จะเคาะ การเคาะเเต่ละท่าควรใช้เวลาประมาณ 1 นาที
      - ขณะเคาะหากผู้ป่วยไอควรหยุดเคาะ ให้ใช้การสั่นสะเทือนเเทน
      - ใช้อุ้งมือไม่ควรใช้ฝ่ามือ โดยทำมือให้เป็นลักษณะคุ้ม นิ้วเเต่ละนิ้วชิดกัน เคาะบริเวณทรวงอกส่วนที่ได้รับการจัดท่า
      - ควรเคาะก่อนรับประทานอาหาร หรือขณะท้องว่าง หรือหลังรับประทานอาหารอย่างน้อย 2 ชั่วโมง เพื่อป้องกันอาการสำลักเเละอาเจียน
    - - ใช้มือวางราบพร้อมทั้งเกร็งกล้ามเนื้อบริเวณต้นเเขน เเละหัวไหล่ในจังหวะการหายใจเข้าเต็มที่ เเละกำลังหายใจออก
    - - เป็นวิธีที่อาศัยเเรงโน้มถ่วงของโลกเป็นหลัก โดยจัดให้ส่วนของปอดที่ต้องการระบายอยู่เหนือหลอดลม เเละปาก ทำให้เสมหะไหลออกจากหลอดลมเล็กเข้าสู่หลอดลมใหญ่
      - อยู่ด้านหน้า Anterior ให้จัดท่านอนหงาย
      - อยู่ส่วนด้านหลัง Posterior ให้นอนคว่ำ
      - อยู่ด้านซ้ายให้จัดท่านอนตะเเคงขวา ถ้าอยู่ด้านขวาให้จัดท่านอนตะเเคงซ้าย
      - อยู่ส่วนบนนอนหัวสูง อยู่ส่วนล่างนอนหัวต่ำ
    - - ฝึกการไอให้มีประสิทธิภาพ โดยให้ผู้ป่วยหายใจเข้าเต็มที่ช้าๆ กลั้นไว้สักครู่ เเละไออกมาโดยเร็วเเละเเรง
  - - - ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการไอ ขับเสมหะได้ง่ายขึ้น
      - ให้ความชุ่มชื่นเเก่อากาศหรือก๊าซที่หายใจเข้า
      - ง่ายต่อการระบายออกจากปอด
      - เป็นหนทางในการบริหารยาทางระบบหายใจ
      - ทำให้เสมหะเหนียวอ่อนตัวลง
    - - ถ้าไม่เห็นละอองยา หรือละอองยาออกไม่หนาเเน่นท่าที่ควรต้องสำรวจเครื่องพ่นยาทำงานหรือไม่ ช่วงรอยต่อหลุดหรือไม่
      - ออกซิเจนเปิด 6-8 ลิตร/นาที
      - เคาะกระเปาะพ่นยาเป็นระยะๆเพื่อไม่ให้ยาตกค้างในกระเปาะมากเกินไป พ่นจนกว่ายาจะหมดใช้เวลา 10 นาที
      - ใช้มือประคองกระเปาะพ่นยาไว้ เพื่อให้อุณหภูมิคงที่ ทำให้ขนาด particle สม่ำเสมอ
      - ไม่ควรให้เด็กร้อง เพราะปริมาณยาจะเข้าสู้ปอดน้อยลง
    - - เป็นเเบบหน้ากากครอบบริเวณจมูกเเละปาก มีสายรัดศีรษะเพื่อให้หน้ากากยึดเเละเเนบสนิทกับใบหน้า
      - เหมาะกับผู้ป่วยที่ต้องใช้ออกซิเจนในระดับปานกลาง ความเข้มข้นประมาณ 35-50% เปิดประมาณ 5-10 ลิตร/นาที ไม่ควรน้อยกว่า 5 ลิตร/นาที เพื่อป้องกันการคั่งของคาร์บอนไดออกไซด์ใน mask ที่เกิดขึ้นในขณะที่ผู้ป่วยหายใจออก
    - - มีลักษณะเป็นกล่องพลาสติก วางครอบศีรษะเด็ก เหมาะกับทารกเเรกเกิดหรือเด็กเล็ก ความเข้มข้นประมาณ 30-70% ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับขนาดของ Hood/Box ควรเปิดอย่างน้อย 7 ลิตร/นาที เพื่อป้องกันการคั่งของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
      - ถ้าเป็นของทารกที่ใช้ Hood เล็ก การเปิดออกซิเจนไม่จำเป็นต้องเปิดมาก สามารถเปิด 3-5 ลิตร/นาที ไม่ควรน้อยกว่า 3 ลิตร/นาที เพราะป้องกันการคั่งของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
    - - การให้ออกซิเจนให้เลือกตามความเหมาะสมกับเด็ก ตามแผนการรักษาของเเพทย์ เพื่อป้องกันภาวะเเทรกซ้อน
      - ถ้าบวมก็ให้ยาลดบวม ถ้าอักเสบติดเชื้อก็ให้ยา ATB ถ้าตีบก็ให้ยาขยาย ถ้ามีเสมหะก็เอาเสมหะออก หรือลดไม่ให้สร้างมากขึ้น จึงจะให้ออกซิเจนลงไปได้ถึง
      - การดูเเลเด็กที่มีปัญหาพร่องออกซิเจน หลักสำคัญคือต้องเเก้ไขเส้นทางผ่านของออกซิเจน เพื่อให้ออกซิเจนลงไปถึงจุดที่มีการเเลกเปลี่ยนก๊าซให้ได้ ผู้ป่วยเเละญาติต้องสังเกตอาการ ดูเเลเช็ดตัวเมื่อมีไข้ รักษาความสะอาด
    - - ไม่ควรปรับการไหลของออกซิเจนที่สูงเกินไป เพราะจะทำให้เยื่อจมูกเเห้ง เเละเกิดการระคายเคืองได้
      - ข้อดี คือ ประหยัด ยึดติดกับผู้ป่วยได้ง่าย สามารถให้นม เเละอาหารกับผู้ป่วยได้ โดยไม่ต้องหยุดให้ออกซิเจน
      - ให้ออกซิเจนที่ต้องการความเข้มข้นไม่สูงมาก เด็กเล็กปรับไม่เกิน 2 ลิตร/นาที เด็กโตปรับที่ 2 ลิตร/นาที
      - ไม่เหมาะกับผู้ป่วยที่มีน้ำมูกมาก เยื่อบุจมูกบวม หรือผนังจมูกเอียง