Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญหลังการผ่าตัด, แหล่งที่มา ฉัตรกมล ประจวบลาภ.(2561)…

- - - - มีแนวโน้มที่จะเกิด ภาวะความดันในกะโหลกศีรษะสูงภายใน 24-72ชั่วโมงแรก และมีโอกาสเกิดได้สูงสุดใน 6 ชั่วโมงแรก หลังผ่าตัด
  - - - อาการที่พบ
        
        ปวดศีรษะ
        
        อาเจียน
        
        ซึมลง
        
        สับสน
      - อาการแสดง
        
        ระดับความรู้สึกตัวลดลง
        
        ความดันโลหิตสูง
        
        อัตราการเต้นของหัวใจต่ำกว่า 60 ครั้งต่อนาที
        
        หายใจเปลี่ยนแปลงและไม่สม่ำเสมอ
        
        ขั้วประสาท
        
        ตาบวม (papilledema)
        
        มองเห็นภาพซ้อน
- - - - ระยะแรกผู้ป่วยหมดสติต่อมาตื่นขึ้น (lucid interval) แล้วซึมลงไปอีกซึมปวดศีรษะรุนแรงม่านตาขยายและไม่ตอบสนองชักอาเจียนหยุดหายใจหรือรูปแบบการหายใจผิดปกติ
    - - เมื่อความดันภายในกะโหลกศีรษะสูงขึ้นจะพบว่า สัญญาณชีพเปลี่ยนแปลง คือ ความดันโลหิตสูงขึ้นโดยเฉพาะ systolic pressure ชีพจรช้าลงการหายใจไม่สม่ำเสมออาการที่พบทั้ง 3 อย่างนี้ เรียกว่า คูชชิ่งรีเฟล็ก (Cushing s reflex)
    - - อาเจียน
      - ตามัว
      - ปวดศีรษะ
  - - - ตาตรวจม่านตาด้วยแสงสว่างที่เพียงพอสังเกตขนาดและการตอบสนองต่อแสงเปรียบเทียบทั้ง 2 ข้าง
      - หูและจมูกตรวจดูรูหูและรูจมูกว่ามีน้ำหรือเลือดออกจากหู
      - ดูว่าศีรษะคลำมีกระดูกผิดรูปกระดูกยุบกระดูกแตกมีแผลฉีกขาด
      - กำลังกล้ามเนื้อดูความสามารถในการเคลื่อนไหว
      - สัญญาณชีพการเปลี่ยนแปลงสัญญาณชีพ
- - - - การติดเชื้อที่ เกิดขึ้นภายใน 30 วันหลังผ่าตัด และมีอาการแสดง
      - ตรวจพบอาการต่อไปนี้อย่างน้อย 1 ข้อใน 4 ข้อ
        
        2.ตรวจพบเชื้อได้จากของเหลวหรือเนื้อเยื่อจาก รอยผ่าตัดชั้นตื้น โดยการเพาะเชื้อ หรือการตรวจโดยวิธีอื่น
        
        3.ศัลยแพทย์ หรือแพทย์ หรือผู้ที่ได้รับเปิดแผล ร่วมกับผู้ป่วยมีอาการหรืออาการแสดงต่อไปนี้อย่างน้อย 1 อย่าง
        
        ปวดหรือกดเจ็บบริเวณแผลผ่าตัด
        
        แผลผ่าตัดบวม
        
        แผลผ่าตัดแดง
        
        แผลผ่าตัดร้อน โดยไม่มีผล การตรวจเพาะเชื้อ หรือการตรวจโดยวิธีอื่น
        
        1.มีหนองออกจากรอยผ่าตัดชั้นตื้น
        
        4.เกิดการติดเชื้อที่ตำ แหน่งผ่าตัด ชั้นตื้น การติดเชื้อที่ตำแหน่งผ่าตัดชั้นตื้น
        
        มี 2 ชนิด
        
        การติดเชื้อที่ตำแหน่งผ่าตัดชั้นตื้นแบบปฐมภูมิ(superficial incisional primary)
        
        การติดเชื้อในตำแหน่งที่ผ่าตัด
        
        การติดเชื้อที่ตำแหน่งผ่าตัดชั้นตื้นแบบ ทุติยภูมิ(superficial incisional secondary)
        
        การติดเชื้อที่ตำแหน่งที่ผ่าตัดที่ไม่ใช่ตำแหน่งหลัก ในผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัด มากกว่า 1 ตำแหน่ง
    - - การติดเชื้อที่เกิดขึ้นภายใน 30 หรือ90 วันหลังผ่าตัด
      - อาการแสดงเฉพาะที่เนื้อเยื่อชั้นพังผืดหรือกล้ามเนื้อบริเวณที่ผ่าตัด ร่วมกับมีสิ่งที่ตรวจ พบอย่างน้อย 1 ข้อ
        
        2 แผลผ่าตัดชั้นลึกแยกเอง
        
        ตรวจพบเชื้อได้จากของเหลวหรือเนื้อเยื่อ จากแผลผ่าตัดชั้นพังผืดหรือกล้ามเนื้อ
        
        มีอาการ หรืออาการแสดงต่อไปนี้อย่างน้อย 1 อย่าง
        
        มีไข้(อุณหภูมิมากกว่า 38 องศาเซลเซียส)
        
        ปวด
        
        กดเจ็บบริเวณแผลผ่าตัด โดยไม่มีผลการตรวจเพาะเชื้อการตรวจโดยวิธีอื่น
        
        3 พบฝี(abscess)
        
        1 มีหนองออกจากรอยผ่าตัดชั้นพังผืดหรือ กล้ามเนื้อ
    - - การติดเชื้อที่เกิดขึ้นภายใน 30 หรือ 90 วันหลังผ่าตัด
      - พบสิ่งต่อไปนี้ที่ตรวจอย่างน้อย 1 ข้อ
        
        มีหนองออกจากท่อระบายที่ใส่ไว้ในอวัยวะหรือโพรงของร่างกายที่ทำผ่าตัด
        
        2.ตรวจพบเชื้อได้จากของเหลวหรือเนื้อเยื่อจากอวัยวะหรือโพรงของร่างกาย
        
        พบฝีหรือหลักฐานอื่นที่แสดงว่ามีการติดเชื้อที่อวัยวะ หรือโพรงของร่างกาย
- - - - ได้แก่ พิการหรือเสียชีวิตได้
    - - หมายถึง สภาวะของร่างกายที่ตอบสนองต่อกระบวนการอักเสบ ซึ่งเกิดขึ้นได้จากหลายสาเหตุทั้ง จากการติดเชื้อและไม่ได้เกิดจากการติดเชื้อ
      - เกณฑ์การประเมินจากอาการแสดงมากกว่าหรือเท่ากับ 2 ข้อ
        
        ตามเกณฑ์ของ American College of Chest Physicians/Society of Critical Care Medicine5
        
        1) อุณหภูมิ ร่างกายมากกว่า 38 องศาเซลเซียส หรือน้อยกว่า 36 องศาเซลเซียส
        
        2) อัตราการเต้นของหัวใจมากกว่า 90 ครั้งต่อนาที
        
        3) อัตราการหายใจมากกว่า 20 ครั้งต่อ นาที หรือ PaCO2 น้อยกว่า 32 มิลลิเมตรปรอท
        
        4) เม็ดเลือดขาวมากกว่า 12,000 เซลล์ต่อลูกบาศก์เมตร หรือน้อย
        กว่า4,000 เซลล์ต่อลูกบาศก์เมตร หรือพบ เม็ดเลือดขาวชนิดเซลล์ตัวอ่อน (band form) มากกว่า ร้อยละ 10
- - - - เป็นการบาดเจ็บหรือการตายของเซลล์แบบเฉพาะที่หรือแบบกระจายตัวที่เป็นผลมาจากอุบัติเหตุ การกระทบกระแทกจากเหตุการณ์นั้นๆ โดยตรง
    - - เป็นความเสียหายที่เกิดกับเซลล์ประสาทที่มีสาเหตุมาจากการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาอันเนื่องมาจากการบาดเจ็บแบบปฐมภูมิ
        
        การขาดเลือดหรือออกซิเจนไปเลี้ยงสมอง
        
        ความผิดปกติของระบบการควบคุมการทำงานหรือการเผาผลาญในร่างกาย
        
        การอักเสบของเนื้อสมอง
        
        การชัก
        
        เกิดได้จากหลายสาเหตุ
        
        การบาดเจ็บที่ทำให้เกิดแผล รอยซ้ำแผลเป็น
        
        ผลกระทบจากภาวะ diffuse axonal injury
        
        เลือดออกที่เนื้อสมอง การสลายของเม็ดเลือดแดงซึ่งทำให้ได้สารที่เป็นพิษต่อเซลล์ประสาท
        
        การชักหลังจากการบาดเจ็บทางสมองอาจทำให้ เกิดผลเสียตามมาหลายอย่าง
        
        ความต้องการใช้สารอาหารและการเผลาผลาญเพิ่มมากขึ้น
        
        ความดันในสมองสูงขึ้น
        
        ปริมาณออกซิเจนที่ไปเลี้ยงสมองไม่เพียงพอ
        
        เกิดความผิดปกติของสารสื่อประสาท
        
        การทำงานของระบบภูมิคุ้มกัน