Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทละครเรื่อง อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง อิเหนา - Coggle Diagram

- - - - กษัตริย์ผู้ครองกรุงกุเรปันมีน้องชาย 3 องค ์ คือท้าวดาหา , ท้าวกาหลังและท้าวสิงหัดส่าหรี
      - ทรงหยื่งทระนงในศักดิ์ศรี
    - - เป็นกษัตริย์ผู้ครองกรุงดาหาอเปป็นบิดาของบุษบา
      - เป็นผู้มีใจยุติธรรม และมีความเด็ดขาด
    - - เป็นโอรสของเท้กุเรปัน
      - เป้นเจ้าชายรูปงานมีเสน่ห์ นิสัยเจ้าชู้
      - มีความเชี่ยวชายในการใช้กริซ และ กระบี่เป็นอาวุธ
    - - เป็นธิดาของท้าวดาหา
      - เมื่อตอนประสูติมีเหตุอัศจรรย์คือมีกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่ววังดนตรีแตรแหน่งเป็นประไหมสุหรีฝ่ายซ้าย
      - ตำแหน่งเป็นประไหมสุหรีฝ่ายซ้าย
    - - ผู้ครองเมืองกะหมังกุหนิง มีน้องชาย 2 คนคือ ระตูปาหยังกับระตูประหมัน และมีโอรสชื่อ วิทยาสะกำตาดวงใจ
      - ถูกอิเหนาแทงด้วยกริช ถึงแก่ความตาย
    - - เป็นโอรสของท้าวกะหมังกุหนิง เป็นหนุ่มรูปงาม มีฝีมือในการใช้ทวนเป็นอาวุธ มีจิตใจิ่ินไหวมากหลงรักบุษบา
      - ถูกทวนของสังคามาระถึงแก่ความตาย
  - - - เน้นการพรรณนาชมนก ทั้งหมด 8 ชนิด และ ชมพันธ์ไม้ 7 ชนิด
        
        1.เบญจวรรณ/วัลย์ชําลี/วัน
        
        2.นํางนวล/ต้นนํางนวล/นวล(ผู้หญิง)
        
        (นก)จํากพรําก/ต้นจําก/จํากลํา
        
        4.นกแขกเต้ํา/ต้นเต่ําร้ําง/ร้ําง(ห่ํางเหิน)
        
        5.นกแก้ว/ต้นแก้ว/แก้วตํา (ผู้หญิงที่รัก)
        
        6.ตระเวนไพร/ตะเวนไพร/กรรมเวร
        
        7.เค้ําโมง/ต้นโมง/โมง(วันเวลํา)
        
        8.คับแค/ต้นแค/คับใจ(อึดอัดใจ)
      - เป็นบทนิราศ ที่มีการพรรณนาถึงนางอันเป็นที่รัก
- - - - 1.1.แนวคิดของเรื่อง เป็นเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงความรักของพ่อที่มีต่อลูก รักและตามใจลูกทุกอย่าง แม้กระทั่งตัวตายก็ยอม
      - 1.2. ฉาก เรื่องอิเหนาเป็นเรื่องของชวา ซึ่งผู้แ
        ต่งได้ดัดแปลงให้สอดคล้องกับขนบธรรมเนียมและ วัฒนธรรมไททยอย่างกลมกลืน เช่นพระราชพิธีการพระเมรุที่เมืองหมันหยา พระราชพิธีรับแขกเมือง พระราชพิธีโสกันต์ เป็นต้น
      - 1.3. ปมขัดแย้ง มีหลายข้อขัดแย้งแต่ละปมปัญหาเป็นเรื่องที่อาจเกิดได้ในชีวิตจริง และสมเหตุสมผล
  - - - เสาวรจนี หรือชมโฉม เป็นลีลาที่กวีใช้
        ถ้อยคำชมความงาม
      - นารีปราโมทย์ หรือบทโอ้โลม เป็นลีลากวีที่ใช้
        ถ้อยคำแสดงความรักใคร่ เกี้ยวพาราสีกัน
      - พิโรธวาทัง หรือบริภาษ เป็นลีลากวีที่ใช้ถ้อยคำที่แสดงความโกรธขุ่น
      - สัลลาปังคพิสัย หรือบทคร่ำครวญ เป็นลีลาที่กวี
        ใช้ถ้อยคำหรือแสดงความโศกเศร้า
    - - สัมผัสสระ ตัวอย่างเช่น ความกลัวความรักสลักทรวง ให้เป็นห่วงหลังกังวลหน้า แต่เรรวนนึกตรึกตรา พระราชาสะท้อนถอนใจ
      - สัมผัสอักษร ตัวอย่างเช่น เอนองค์ลงพิงเขนยกรเกยก่ายพักตร์ถวิลหวัง
      - การเล่นคำพ้องเสียง ตัวอย่างเช่น เบญจวรรณจับวัลย์ชาลี เหมือนวันพี่ไกลสามสุดามา
      - การเล่นคำพ้องรูป ตัวอย่างเช่น นางนวลจับนางนวลนอน เหมือนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา
    - - -การใช้คำศัพย์เหมาะกับตัวละคร เช่น พระองคืทรงพิภพดาหาองค์ศรีปัตหราเป็นใหญ่ พระผู้ผ่านไอศูรย์สูงส่ง
      - -การใช้คำศัพท์ภาษาชวา เช่น ตุนาหงันหมายถึง หมั้นหมาย ระตู หมายถึงเจ้าเมืองเล็กๆ
  - - - สภาพชีวิตของชาวเมืองเมื่อเกิดศึกสงครามมักจะนำทรัพย์สมบัติของมีค่าไปฝังดิน
      - วัฒนธรรมการกินหมาก จากการพรรณนาศพของวิหยาสะกำ
      - การต้อนรับแขกเมือง
      - การสู่ขอ ลักษณะการสู่ขอในเรื่องอิเหนา สะท้อนสภาพสังคมในยุคนั้น
    - - 1.เรื่องฤกษ์ยาม เช่น โหรทำนายดวงชะตาและดูฤกษ์ยามให้ ท้าวกะหมังกุหนิงและวิหยาสะกำ
      - 2.เรื่องบุญกรรม เช่น ตอนที่ท้าวกะหมังกุหนิงกล่าวว่าจะยกทัพไปรบที่เมืองดาหา สุดแต่บุญกรรม ไม่ฟังคำทัดทานของโหร
      - 3.การแต่งตัวตามวันและวันที่เป็นมงคลแก่ผู้สวมใส่ เช่น ตอนที่กะหรัดตะปาตีแต่งตัวก่อนยกทัพไปทำศึก
      - 4.เรื่องบุพเพสันนิวาสและเทพอุ้มสม เช่น ตอนที่ท้าวกะหมังกุหนิงส่งราชทูตไปสู่ขอนางบุษบาว่าเป็นเพราะบุพเพสันนิวาสและ
        เทพอุ้มสม
      - 5.พิธีกรรม เช่น พิธีเบิกโขนทวาร , พิธีฟันไม้ข่มนาม
    - - 1.การเลือกคู่ครองของตัวละครและการสมรสในวงศ์เดียวกัน เช่น อิเหนาเป็นคู่ตุนาหงันกับบุษบา
      - 2.การทำศึกชิงนาง ถือว่าไม่ผิดประเพณีเพราะได้ปฏิบัติมาตั้งแต่โบราณ ถ้าหญิงนั้นยังไม่ได้แต่งงาน
      - 3.การมีเมตตาธรรมของกษัตริย์ กษัตริย์เปรียบดังสมมติเทพ