Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
Od falangi do legionu
Armie świata starożytnego, Rzymskie legiony,…
-
Rzymskie legiony
Powiedzenie "sprawa doszła do trzeciego szeregu", gdy legioniści byli w ciężkiej sytuacji podczas bitwy i byli zmuszeni do walki trzecim szeregiem
Problemy w pozyskiwaniu rekrutów do tego stopnia, że niektórzy rolnicy musieli opuszczać swoje pola i zostać proletariuszami
-
Rozluźniony szyk armii i podzielenie jej na mniejsze jednostki tzw. manipuły, które liczyły od 120 do 220 legionistów, co spowodowało zwiększenie ruchliwości i elastyczności
-
Wyposażenie składało się z podłużnej tarczy, oszczepu (pilumu) oraz obosiecznego miecza (gladius)
-
Reforma sposobu rekrutacji przez konsula Mariusza w 107r. p.n.e. (przyjęcie do armii ochotników, co oznaczało przekształcenie armii rzymskiej w zawodową + 16 lat służby)
Walka w szyku manipularnym, tzw. szachownica. W pierwszej linii stali hastati (młodzi żołnierze), następnie principes (doświadczeni żołnierze), a w trzeciej traiari (najstarsi zołnierze)
Standardy zawodu legionisty - wszyscy żołnierze musieli nosić ekwipunek, żywność i broń - "woły Mariusza"
Jednostka taktyczna - kohorta, złożona z trzech manipułów (samodzielne działania i zanik tradycyjnego sposoby walki)
-
Jednostka organizacyjna - legion, składający się z 30 manipułów piechoty i oddziału jazdy. Rzymska armia podczas okresu republiki pod dowództwem konsula, składała się z dwóch legionów i oddziału sprzymierzeńców
Falanga
-
-
Jest to formacja defensywna, której szyk polegał na ustawieniu wojowników w długiej linii złożonej najczęściej z ośmiu szeregów
Każdy mężczyzna zdolny do noszenia broni i posiadający wystarczające środki finansowe na jej zakup był potencjalnym żołnierzem
-
Hoplici stawali bardzo blisko siebie, dzięki czemu osłaniali siebie i towarzysza po lewej stronie
Reforma falangi przez Filipa II (falanga macedońska). Służba chłopów, sarissa (5 metrowa włócznia), zmniejszona tarcza, podział na mniejsze oddziały, zwiększona mobilność, znacznie bardziej ofensywna
Wsparcie falangi macedońskiej oddziałami elitarnej, ciężkozbrojnej jazdy arystokratycznej i lekkozbrojnymi piechurami z formacji tarczowników (znacznie większa swoboda manewrów)
Armia okresu cesarstwa
Rozwój terytorialny i zwiększenie liczebności wojsk potrzebnych do utrzymania dotychczasowych zdobyczy oraz prowadzenia dalszych podbojów (300 tysięcy żołnierzy)
Rządy Oktawiana Augusta i rekrutowanie żołnierzy wśród ludności podbitych prowincji - za służbę w armii otrzymywali rzymskie obywatelstwo
Granice ustanowione przez rzeki Ren i Dunaj w Europie oraz Eufrat w Azji. Granice stale patrolowane przez wojsko limes. Dzięki temu stworzyły się miejsca stałego stacjonowania poszczególnych oddziałów i rozbudował się system umocnień
-
Zaczęcie powstawania fortów i obozów wojskowych, wież obserwacyjnych, a nawet punktów przekraczania granicy. W pobliżu fortów powstawały osady handlowe, które z czasem przeistoczyły się w miasta (m.in. Budapeszt, Wiedeń, Kolonia)
Stworzenie rezerw wojska, które stacjonowały w głębi kraju i mogły być wysyłane w miejsca zagrożenia
-
Barbaryzacja armii rzymskiej przez problemy w trakcie bitew, które spowodowały zatracenia jej charakteru taktyczno-organizacyjnego. Ostatecznie było to powodem upadku cesarstwa na Zachodzie
-