Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การบาดเจ็บไขสันหลัง (SPINAL CORD INJURIES)และ การพยาบาลบุคคลที่มีความบกพร…

- - - - -เป็นการบาดเจ็บที่ท าให้ไขสันหลังสูญเสียหน้าที่ทั้งหมด
      - -สูญเสียการท างานของกล้ามเนื้อและความรู้สึกในส่วนที่ต่ า กว่าพยาธิสภาพ
      - -ควบคุมกล้ามเนื้อหูรูดรอบทวารหนักไม่ได้
      - -เกิดอัมพาตอย่างถาวร ซึ่งมี 2 ลักษณะ คือ tetraplegia และ paraplegia
    - - -ร่างกาย ส่วนที่อยู่ต่ ากว่าระดับพยาธิสภาพ มีบางส่วนของ ระบบประสาทที่ยังท าหน้าที่อยู่ เช่น ผู้ป่วยมีก าลังกล้ามเนื้อหรือมีการ รับรู้ที่ผิวหนังในส่วนที่ถูกควบคุมด้วยไขสันหลังที่อยู่ต่ ากว่าระดับที่ ได้รับบาดเจ็บ สามารถขมิบรอบๆ ทวารหนักได้
  - - - 3.1 High-dose Methyprednisolone
- - - - -บาดเจ็บ C4 ขึ้นไป phrenic nerve และ intercostal muscle เสียหน้าที่
      - -บาดเจ็บตั้งแต่ C5-T6 ขึ้นไป intercostal muscle อ่อน
        แรง
      - -บาดเจ็บต ากว่า T6 อาจมีภาวะแทรกซ้อนในระบบทางเดิน หายใจเนื่องจากถูกจ ากัดการเคลื่อนไหว เช่น ปอดแฟบ ปอดบวม
      - เป้าหมาย เพื่อ
        
        ระบายเสมหะท าทางเดินหายใจให้โล่ง
        
        เพิ่มปริมาตรปอดส่งเสริมการระบายอากาศและการแลกเปลี่ยนกาซ
        
        เพิ่มความแข็งแรงและทนทานของกล้ามเนื้อหายใจ
        
        ป้องกันภาวะแทรกซ้อนของระบบทางเดินหายใจ
    - - การให้ออกซิเจนจะช่วยบรรเทาการได้รับบาดเจ็บของไขสันหลังได้ ส าหรับผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บในระดับ C4 ขึ้นไป อาจได้รับการพิจารณาใส่ท่อ ช่วยหายใจและเครื่องช่วยหายใจ ตามล าดับ
      - ในรายที่ใส่เครื่องช่วยหายใจ ควรเตรียมความพร้อมเพื่อหย่าเครื่องช่วย หายใจ ตามเกณฑ์การหย่าเครื่องช่วยหายใจ เนื่องจากถ้าผู้ป่วยใช้เครื่องช่วย หายใจนานยิ่งท าให้กล้ามเนื้อช่วยในการหายใจอ่อน
      - Breathing exercise
- - - - -ร่างกายขาดสารโดปามีนในสมอง พบได้บ่อยในผู้สูงอายุทั้งชายและหญิง
      - -เกิดจากการเสื่อมและตายไปของเซลล์สมองที่สร้างสารโดปามีน
    - - อาการสั่น(tremor)
      - กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง (rigidity)
      - เคลื่อนไหวช้า (bradykinesia)
      - อาการทรงตัวล าบาก(postural instability)
      - อาการสั่นขณะอยู่เฉยๆ
        
        -อาการสั่นนี้จะมีลักษณะเฉพาะคือ สั่นมากเวลาอยู่นิ่งๆ แต่ถ้าเคลื่อนไหว หรือยื่นมือท าอะไรอาการสั่นจะลดลงหรอืหายไป
      - อาการเกร็ง
        
        จะท าให้รู้สึกปวดเมื่อยกล้ามเนื้อของร่างกาย โดยเฉพาะแขนขาและล าตัว ทั้งที่ไม่ได้เคลื่อนไหวหรือท างานหนักแต่อย่างใด
      - อาการเคลื่อนไหวช้า
        
        ในรายที่เป็นมากขึ้นอาจพบว่าหกล้มบ่อยๆ จนกระดูกต้นขาหัก สะโพกหัก หลังเดาะ แขนหัก หัวแตก เป็นต้น
      - อาการอื่นๆ
        
        ท่าเดินผิดปกติ
        
        แสดงสีหน้าเฉยเมย
        
        เสียงพูดเครือๆ
        
        เขียนตวัหนังสือยากขึน้:
        
        การกลอกตากระตุก
        
        น้ าลายไหล
        
        ผู้ป่วยโรคพาร์กินสันมักมีอาการซึมเศร้า และนอนไม่หลับ
      - การรักษา
        
        ขณะนี้ยังไม่มีวิธีการรักษาใด
        
        การรักษาโดยการใช้ยา แบ่งออกเป็น 2 ประเภทด้วยกัน 1.1 ยาที่ช่วยชะลออาการ (neuroprotective therapy) 1.2 รักษาตามอาการ ได้แก่ anticholinergic ใช้ส าหรับอาการสั่น Levodopa ช่วยในการทดแทนสารสื่อประสาทที่ลดน้อยลง
        
        การรักษาด้วยการท ากายภาพบ าบัด
        
        การผ่าตัดสมอง
        
        การรักษาโดยการฝังเครื่องกระตุ้นไฟฟ้าในสมอง เรียกว่า deep brain stimulation (DBS)
      - การวินิจฉัยการพยาบาล
        
        มีระดับการช่วยเหลือตนเองลดลงเนื่องจากการเคลื่อนไหวบกพร่อง
        
        ความสามารถในการสื่อสารบกพร่องเนื่องจากอาการสั่นหรือหดเกร็ง ของกล้ามเนื้อริมฝีปากหรือลิ้น
        
        ได้รับสารอาหารไม่เพียงพอเนื่องจากกล้ามเนื้อที่เกี่ยวกับการเคี้ยว และการกลืนอ่อนแรง สั่นหรือหดเกร็ง
        
        ผู้ป่วยและญาติขาดความรู้เรื่องโรคและการรักษา
  - - - ไม่ทราบแน่ชัด
      - ปัจจัยเสี่ยง
        
        อายุพบว่า ผู้ป่วยส่วนมากอายุ 65 ปีขึ้นไป แต่ก็มีบ้างบางกรณีที่ผู้ป่วยเริ่มมี อาการตอนอายุ 40 ปีปลายๆ
        
        ประวัติการป่วยภายในครอบครัว
        
        ป่วยด้วยโรคดาวน์ซินโดรมหรือพากินสัน (Down's syndrome/ Parkinson's disease)
    - - การเปลี่ยนแปลงจะพบ สมองเหี่ยวและมีน้ าหนักลดลง ร่องสมอง (succus) และ ventricle กว้างขึ้น การเปลี่ยนแปลงทางด้านสรรีวิทยาจะ พบ amyloid plaques ซึ่งเกิดจากการสะสมของโปรตีนชนิดหนึ่งที่มีชื่อว่า beta amyloid neurofibrillary tangles (NFT) กระจายอยู่ทั่วเนื้อสมอง ท าให้เกิดปฏิกิริยาต่อต้านจากระบบภูมิคุ้มกันของสมองเกิดการอักเสบและ ท าลายเซลล์สมอง (neurone) บริเวณ frontal lobeใกล้ๆ กับประสาทสั่งงาน motor ส่งผลกระทบต่อการท าหน้าที่ของเชาวน์ปัญญาและพฤติกรรม และยัง พบว่า acetylcholine ซึ่งเป็นสารสื่อประสาทในสมองที่ท าหน้าที่เป็น ตัวกระตุ้น มีปริมาณลดลง และมีความสัมพันธ์กับความรุนแรงของภาวะสมอง เสื่อมของผู้ป่วย
    - - อาการทางเชาวน์ปัญญา (cognitive aspect)
      - พฤติกรรมเปลี่ยนแปลงร่วมกับอาการทางจิต (behavioural and psychological symptom of dementia)
    - - การซักประวัติจากญาติที่ดูแล
      - การตรวจร่างกาย
      - และการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น ตรวจเลือด
      - เอ็กซเรย์สมองด้วยคอมพิวเตอร์, คลื่นแม่เหล็ก (MRI)
    - - โรคนี้ยังไม่มีการรักษาที่แท้จรง
      - การรักษาส่วนใหญ่เพื่อบรรเทาอาการที่เกิดขึ้น เช่น การท ากายภาพบ าบัด การรับประทานอาหารที่เหมาะสม การจัดสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสม จะช่วยให้ ผู้ป่วยอาการดีขึ้น และสามารถปฏิบัติตัวได้ดีขึ้น
    - - 1.ประเมินความสามารถของผู้ป่วยในการท ากิจวัตรประจ าวันต่างๆ ถ้าไม่สามารถทำ ได้พยาบาลต้องช่วยดูแล
      - 2.จัดสิ่งแวดล้อมให้ผู้ป่วยได้พักผ่อนนอนหลับอย่างเพียงพอ วางแผนจัดกิจกรรม ตอน กลางวันให้เหมาะสม เพื่อจะได้นอนหลับได้ในตอนกลางคืน