Please enable JavaScript.
Coggle requires JavaScript to display documents.
อิเหนาตอน ศึกกะหมังกุหนิง - Coggle Diagram
อิเหนาตอน ศึกกะหมังกุหนิง
ผู้แต่ง
พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศล้านภาลัย
รัชกาลที่2
จุดมุ่งหมาย
เพื่อใช้ในการแสดงละครใน
เพื่อรักษาจารีตประเพณีของราชสำนัก
รักษาไว้เป็นมรดกของชาติสืบไป และเพื่อป้องกันการสูญหาย
ความเป็นมา
ชาวชวาได้แต่งขึ้นเอเฉลิมพระเกียรติแด่พระมหากษัตริย์
ต่อมาพระราชิดาในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศกับเจ้าฟ้าสังวาล คือ เจ้าฟ้ากุณฑลและเจ้าฟ้ามงกุฎได้ฟังนิทานอิเหนาจากนางกำนัลชาวมลายูที่ได้มาจากเมืองปัตตานี
พระราชธิดาจึงพระราชนิพนธ์เรื่องนี้ขึ้น โดย เจ้าฟ้ากุณฑลทรงนิพนธ์บทละครเรื่องดาหลัง ส่วนเจ้าฟ้ามงกุฎทรงนิพนธ์เป็นละครเรื่อง อิเหนา
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชก็ทรงพระราชนิพนธ์บทละคร อิเหนา ขึ้น โดยยังคงเค้าโครงเรื่องเดิม
ต่อมาพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยได้พระราชนิพนธ์ขึ้นมาใหม่ทั้งหมด
ลักษณะการประพันธ์
ต่งกลอนบทละครซึ่งมีลักษณะบังคับเหมือนกลอนสี่สุภาพ แต่ละวรรคมักจะขึ้นต้นด้วยคำว่า “เมื่อนั้น” “บัดนั้น” และ “มาจะกล่าวบทไป”
คุณค่าของวรรณคดี
แสดงให้เห็นถึงความรักของพ่อที่มีต่อลูก รักและตามใจทุกอย่าง
ปมขัดแย้ง
ท้าวกุเรปันให้อิเหนาอภิเษกกับบุษบา แต่อิเหนาหลงรักจินตะหราไม่ยอมอภิเษกกับบุษบา
ท้าวดาหาขัดเคืองอิเหนา ยกบุษบาให้จรกา ทำให้ท้าวกุเรปันและพระญาติทั้งหลายไม่พอพระทัย
ท้าวกะหมังกุหนิงมาสู่ขอบุษบาให้วิหยาสะกำ แต่ท้าวดาหายกให้จรกาไปแล้ว จึงเกิดศึกชิงนางขึ้น
อิเหนาจำเป็นต้องไปช่วยดาหา จินตะหราคิดว่าอิเหนาจะไปอภิเษกกับบุษบา จินตะหราขัดแย้งในใจตนเอง หวั่นใจกับสถานภาพของตนเอง
ตัวละครสำคัญ
อิเหนา : เป็นโอรสของท้าวกุเรปันกับประไหมสุหรี นิหลาอระตา มีลักษณะเจ้าชู้ รอบคอบ มองการณ์ไกล
ท้าวกุเรปัน : เป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ ถือยศศักดิ์ไม่ไว้หน้าใคร ไม่เกรงใจใคร
ท้าวดาหา : เป็นพระอนุชาขององค์รองของท้าวกุเรปัน เป็นคนรักษาคำพูดหยิ่งในศักดิ์สรี ใจร้อน
นางบุษบา : นางบุษบาเป็นคนที่อยู่ในโอวาทของพ่อแม่
ท้าวกะหมังกุหนิง : เป็นกษัติรย์เมืองกะหมังกุหนิง มีความรักต่อลูก ใจเด็ด แต่ประมาท
วิหยาสะกํา : เป็นคนเอาแต่ใจ ยึดตัวเองเป็นที่ตั้ง ใจเด็ด
ความสุนทรียของงานประพันธ์
การถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก
เสาวรจนี (ชมความงาม)
นารีปราโมทย์ (เกี้ยวพาราสีกัน)
พิโรธวาทัง (โกรธ)
สัลลาปังคพิสัย (โศกเศร้า)
เสียงเสนาะในการแต่งคำประพันธ์
การเล่นค่าพ้องเสียง
สัมผัสอักษร
สัมผัสสระ
ข้อคิดที่ได้รับ
ความกล้าหาญ
ความรักในศักดิ์ศรี
รักษาคำสัตย์
การรู้จักให้อภัย