Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลด้านจิตสังคมสำหรับผู้ประสบสาธารณภัย, จิดาภา ตั้งอยู่ดำรงกุล…

- - - - เกิดความเครียด หวาดผวา หวาดกลัว ช็อก วิตกกังวล สับสน
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
      - มีการตื่นตัวทางสรีระและพฤติกรรม
        มีพลังอย่างมากเพื่อให้รอดชีวิต
      - เน้นการช่วยเหลือตามสภาพความเป็นจริง
        ทั้งด้านร่างกาย ความต้องการพื้นฐาน
      - Normal Reaction at Abnormal Situation เป็นระยะที่สําคัญต้องให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจแก่ผู้ประสบภาวะวิกฤต (PFA) และให้การช่วยเหลือที่ตรงตามความต้องการ
    - - สํารวจความต้องการช่วยเหลือทั้งด้านร่างกายและจิตใจ
        และการให้การช่วยเหลือเยียวยาจิตใจ
      - กรณีพบความเสี่ยงต่อการเกิดปัญหาสุขภาพจิต
        ให้จัดทําทะเบียนกลุ่มเสี่ยงและวางแผนการติดตามต่อเนื่อง
      - คัดกรองและค้นหากลุ่มเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพจิต
      - สรุปรายงานสถานการณ์เบื้องต้นพร้อมทะเบียนกลุ่มเสี่ยง
      - เมื่อเกิดสถานการณ์วิกฤตทีมMCATTเข้าพื้นที่ให้
        การช่วยเหลือผู้ประสบภาวะวิกฤตในพื้นที่เสี่ยง
- - - - ภาวะโกรธ
        
        ให้อยู่ในสถานที่ปลอดภัยให้มีการดูแลอย่างใกล้ชิด
        
        ให้ระบายความรู้สึกโดยใช้ทักษะการฟังอย่างตั้งใจ
        และพูดสะท้อนอารมณ์
      - ภาวะต่อรอง
        
        สนองความต้องการในสิ่งที่สามารถให้ได้
        
        การให้ข้อมูลที่ถูกต้อง ที่เป็นจริงตามความเหมาะสม
        
        อดทน รับฟัง ไม่แสดงอาการท่าทางเบื่อหน่าย
        
        ทักษะการประเมินอารมณ์ ความรู้สึกผู้ประสบภาวะวิกฤต
        และทักษะการบอกข่าวร้าย
      - ภาวะช็อกและปฏิเสธ
        
        ให้ผู้ประสบภาวะวิกฤตระบายความรู้สึก
        และใช้เทคนิคการสัมผัสตามความเหมาะสม
        
        ให้ความช่วยเหลือตามความต้องการอย่างรีบเร่ง
        
        ให้อยู่ในสถานที่ที่สงบ เตรียมนํ้า ยาดม ให้นั่งหรือ นอนราบ คลายเสื้อผ้ากรณีที่เป็นลมหรือหายใจไม่ออก
      - ภาวะเสียใจ
        
        การช่วยเหลือทางกายทําได้โดยหาผ้าเช็ดหน้า นํ้าเย็น ผ้าเย็น อาจใช้การฝึกหายใจแบบ Breathing Exercise หรือใช้การสัมผัส (Touching)
      - การประเมินภาวะฆ่าตัวตาย
        
        อารมณ์สงบ
        
        ลดเงื่อนไขในการต่อรองลงอาจต่อรอง
        
        รับฟังมากขึ้นยอมรับข้อมูล
        
        อาจมีการหดหู่ ท้อแท้ ไม่มีกําลังใจ
        อาจเข้าสู่อาการภาวะซึมเศร้าได้
    - - ถ้าไร้ญาติขาดมิตร ประสานกํานันหรือหน่วยงานที่
        ให้ความช่วยเหลือด้านที่พักอาศัย เพื่อหาที่พักพิงชั่วคราวให้
      - ต้องการความช่วยเหลือ ด้านการเงิน ทุนการศึกษา
        ให้ติดต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
      - ต้องการพบญาติ หรือครอบครัวให้ติดต่อประสานโดยการโทรศัพท์
    - - เป็นลม ควรจัดหายาดมแอมโมเนีย ผ้าเย็นเช็ดหน้าและแขน
      - กําลังอยู่ในสิ่งแวด้ลอมที่ไม่ปลอดภัย ให้เคลื่อนย้าย
        ผู้ประสบภาวะวิกฤตไปอยู่ในที่ปลอดภัย
      - มีอาการอ่อนเพลีย ควรจัดหานํ้าให้ดื่ม หาอาหารให้รับประทาน
      - ได้รับบาดเจ็บทางด้านร่างกายก็ต้องบรรเทาความเจ็บปวดด้วยการให้ยา
  - - - การสะท้อนความรู้สึก
      - การเงียบ
      - การฟังอย่างใส่ใจ
      - การทวนซำ้
  - - - รับฟังด้วยท่าทีที่สงบให้กําลังใจ ด้วยการพยักหน้า การสัมผัส
      - การแสดงออกของ ผู้ให้การช่วยเหลือควรเหมาะสม
        กับเหตุการณ์อารมณ์ความรู้สึก
      - มีการแนะนํา ตัวเอง มีการมองหน้าสบตา
    - - เน้นถึงความรู้สึกขณะนั้น แต่ไม่ควรซักถามถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
        นอกจากผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตอยากเล่า
      - ควรเริ่มพูดคุยเบื้องต้นเมื่อผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตมีความพร้อม
    - - Nonverbal
        
        กํามือ ผุดลุกผุดนั่ง ลุกลี้ลุกลน ตะโกน เอามือกุมศีรษะหรือนั่งแบบหมดอาลัยตายอยาก นั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เดินไปเดินมา
      - Verbal
        
        พูดสับสนฟังไม่รู้เรื่อง ด่าทอ ร้องขอความช่วยเหลือ
        พูดซำ้ไปซำ้มา พูดวกวน
  - - - ให้ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับอาการที่เกิดขึ้นจากความเครียด
    - - ติดตามโดยการนัดหมายมาพบที่สถานบริการสาธารณสุข
    - - ถามถึงข้อมูลและตรวจสอบความต้องการช่วยเหลือที่จําเป็น และเร่งด่วน