Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลด้านจิตสังคมสำหรับผู้ประสบสาธารณภัย - Coggle Diagram

- - - - มีพลังอย่างมากเพื่อให้รอดชีวิต เกิดความเครียด หวาดกลัว
      - มุ่งการช่วยเหลือเฉพาะหน้า เน้นการช่วยเหลือตามสภาพจริงทั้งร่างกายและความต้องการพื้นฐานด้านปัจจัย 4
      - ผู้ประสบภาวะวิกฤตจะตื่นตัวทางสรีรและพฤติกรรม
      - ด้านจิตใจ ปฏิกิริยาที่แสดงออกถือว่าไม่ปกติ ต้องให้ความสำคัญในระยะนี้โดยการปฐมพยาบาลด้านจิตใจ (PFA)
    - - กลุ่มเป้าหมายพิจารณาตามความรุนแรง 6 กลุ่ม
        
        กลุ่มผู้สูญเสียครอบครัว / ทรัพย์สิน
        
        กลุ่มผู้ป่วยที่มีการรักษาทางจิตเวช / ใช้สารเสพติด
        
        กลุ่มผู้ได้รับผลกระทบหลังภาวะวิกฤต
        
        กลุ่มผู้ได้รับผลกระทบหลังประสบภาวะวิกฤต
        
        กลุ่มผู้สูงอายุและเด็ก
        
        กลุ่มผู้พิการและเจ็บป่วยเรื้อรัง
      - สามารถประเมินคัดกรอง และนำมาวางแผนในการให้ความช่วยเหลือได้
      - เป็นระยะที่มองโลกในแง่ดี ยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น สามารถตรวจสอบความช่วยเหลือได้ตรงกับที่ผู้ประสบปัญหาต้องการ
    - - สำรวจความต้องการการช่วยเหลือด้านร่างกายและจิตใจ และการช่วยเหลือเยียวยาจิตใจ ใช้วิธี PFA และให้คำปรึกษาด้านจิตเร่งด่วนในผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิต
      - กรณีพบความเสี่ยงต่อการเกิดปัญหาสุขภาพจิต ให้จัดทำทะเบียนกลุ่มเสี่ยงและวางแผนการติดตามต่อเนื่อง
      - คัดกรองและค้นหากลุ่มเสี่ยงต่อปัญหาสุขภาพจิต โดยใช้เวชระเบียนสำหรับผู้ประสบภาวะวิกฤต และให้การปฐมพยาบาลด้านจิตใจ
      - สรุปรายงานสถานการณ์เบื้องต้นพร้อมกับทะเบียนกลุ่มเสี่ยง
      - เมื่อเกิดสถานการณ์วิกฤต ทีม MCATT เข้าให้การช่วยเหลือพร้อมกับทีมช่วยเหลือทางกาย เพื่อประเมินสถานการณ์ด้านจิตและกำหนดพื้นที่เสี่ยง
- - - - การสะท้อนความรู้สึก
      - การเงียบ
      - การฟังอย่างใส่ใจ
      - การทวนซ้ำ
  - - - จิต : ให้ระบายความรู้สึก ใช้เทคนิคสัมผัสตามความเหมาะสม ฝึกการหายใจลดความเครียด
      - สังคม : สอบถามความต้องการของผู้ประสบภาวะวิกฤต ให้ความช่วยเหลือตามต้องการ
      - กาย : ให้อยู่ในสถานที่สงบ ปลอดภัย เตรียมน้ำ คลายเสื้อผ้าผ่อนคลาย
    - - จิต : ให้ระบายความรู้สึกโดยฟังอย่างตั้งใจและพูดสะท้อนอารมณ์
      - กาย : ให้อยู่ในสถานที่ปลอดภัย มีคนดูปลอย่างใกล้ชิด จัดระยะห่างเหมาะสม ผู้ช่วยเหลือมีท่าทีสงบนิ่ง
    - - ผู้ประสบภาวะวิกฤตรับฟังมากขึ้น ยอมรับข้อมูล
      - อารมณ์สงบ
      - ลดเงื่อนไขในการต่อรอง อาจะต่อรองในสิ่งที่มีความเป็นไปได้มากขึ้น ยอมรับความจริงมากขึ้น
      - หลังจากที่ยอมรับความจริง ผู้ประสบณ์ภาวะวิกฤตอาจมีอาการซึมเศร้า ผู้ให้การช่วยเหลือต้องประเมินสภาพการณ์เฉพาะหน้าและอารมณ์ที่แปรเปลี่ยนไปของผู้ประสบภาวะวิกฤต
    - - อดทน รับฟัง ไม่แสดงอาการท่าทาง
      - สนองความต้องการในสิ่งที่สามารถให้ได้
      - การให้ข้อมูลที่ถูกต้อง ที่เป็นจริงตามความเหมาะสม
      - ทักษะการประเมินอารมณ์ ความรู้สึกผู้ประสบภาวะวิกฤตและทักษะบอกข่าวร้าย
    - - ในการที่หายใจไม่ออกอาจให้การหายใจแบบ Breathing Exercise หรือ ใช้การสัมผัส (Touching) เช่น การนวด การรับฟัง การให้กำลังใจ
      - การช่วยเหลือทางกายทำได้โดยหาผ้าเช็ดหน้า น้ำเย็น ผ้าเย็น
  - - - ผู้สัมภาษณ์ควรมีท่าทีสงบนิ่ง มีการแนะนำตนเอง มีการมองหน้าสบตา รับฟังด้วยท่าทีที่สงบให้กำลังใจ เหมาะสมกับเหตุการณ์
    - - ควรเริ่มเมื่อผู้ประสบเหตุการณ์วิกฤตมีความพร้อม เช่น เริ่มสบตา มีสติรู้ตัว
    - - Nonverbal : สังเกตสีหน้า ท่าทาง การเคลื่อนไหวของร่างกาย
      - Verbal : พูดสับสน ฟังไม่รู้เรื่อง พูดวกวน ซ้ำไปมา