Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยนรีเวช - Coggle Diagram

- - - - เกิดจากเชื้อฮิวแมนแป๊ปปิโลม่าไวรัส (Human papilloma virus = HPV) หรืออีกชื่อหนึ่งว่า เชื้อเอชพีวี (HPV) ซึ่งติดต่อไปยังบุคคลอื่นๆ ได้จากการมีเพศสัมพันธ์ ในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งอาจจะเคยได้รับเชื้อนี้ แต่ร่างกายสามารถกำจัดไปได้ และมีบางส่วนที่ไม่สามารถกำจัดเชื้อได้ รวมถึงมีปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ ที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของเนื้อเยื่อบริเวณปากมดลูกและทำให้เกิดโรคต่างๆ เช่น หูดหงอนไก่ มะเร็งปากมดลูก
  - - - การตรวจคัดกรองมะเร็งปากมดลูกด้วยเซลล์วิทยา ร่วมกับการตรวจหาเชื้อ HPV ชนิดที่มีความเสี่ยงสูง การตรวจวิธีนี้มีข้อดีคือ แพทย์สามารถให้การดูแลรักษาเซลล์ปากมดลูกที่ผิดปกติได้ดีขึ้น แต่มีข้อเสียคือ ผู้ป่วยต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นค่อนข้างมาก
      - ในปัจจุบันแนะนำให้ผู้หญิงไทยตรวจภายในพร้อมตรวจแป๊ปสเมียร์ในกลุ่มที่มีเพศสัมพันธ์แล้วประมาณ 3 ปี หรืออายุมากกว่า 30 ปี หรือมีปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ
      - ในระยะรอยโรคก่อนเป็นมะเร็ง และมะเร็งระยะเริ่มแรกผู้ป่วยส่วนใหญ่ไม่มีอาการ แต่เมื่อโรคเป็นมากขึ้น มีอาการดังต่อไปนี้
        
        เลือดออกหลังจากมีเพศสัมพันธ์ สวนล้างช่องคลอด ตรวจภายใน
        
        เลือดออกทางช่องคลอดที่ไม่ใช่รอบประจำเดือน
        
        เลือดออกทางช่องคลอดหลังจากหมดประจำเดือนไปนานแล้ว (วัยทอง)
        
        ตกขาวมากขึ้น มีกลิ่นเหม็น
        
        ปวดท้องน้อย หรืออุ้งเชิงกราน
        
        เจ็บขณะมีเพศสัมพันธ์
  - - - การตรวจภายใน การทำแพปสเมียร์ และการตรวจด้วยกล้องขยาย (Colposcope) ทุก 4 - 6 เดือน รอยโรคขั้นต่ำบางชนิดสามารถหายไปได้เองภายใน 1 - 2 ปี
      - การตัดปากมดลูกด้วยห่วงไฟฟ้า
      - การจี้ปากมดลูกด้วยความเย็น
      - การตัดปากมดลูกออกเป็นรูปกรวยด้วยมีด
    - - หลีกเลี่ยงปัจจัยเสี่ยง เช่น การมีคู่นอนหลายคน การมีเพศสัมพันธ์ตั้งแต่อายุน้อย การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน การสูบบุหรี่
      - ตรวจคัดกรองความผิดปกติของปากมดลูก โดยการตรวจแพปสเมียร์ (Pap Smear) และ การตรวจหาเชื้อ HPV
      - การฉีดวัคซีนป้องกันการติดเชื้อ HPV
- - - - การติดต่อ โดยการร่วมเพศ และสัมผัสทางเพศกับผู้มีเชื้อ
      - อาการ ผู้หญิง มีอาการช่องคลอดอักเสบ ตกขาวเป็นฟองสีเขียวปนเหลืองหรือสีขาว มีกลิ่น
      - เหม็น มีอาการคัน และแสบรอบๆปากช่องคลอด บางรายมีอาการปัสสาวะแสบขัด เจ็บขณะมีเพศสัมพันธ์
        
        ผู้ชาย ส่วนใหญ่ไม่มีอาการ บางรายมีเมือกใสหรือเมือกปนหนองไหล มีอาการคันและเจ็บที่ท่อปัสสาวะ
      - การตรวจ ผู้หญิง แพทย์จะตรวจภายในนำสารคัดหลั่งภายในช่องคลอดมาย้อมสีด้วยวิธีเฉพาะ และส่องดูเชื้อด้วยกล้องจุลทรรศน์
        
        ผู้ชาย แพทย์จะนำสารคัดหลั่งจากปลายองคชาตตรวจวิธีเดียวกับการตรวจในผู้หญิง
  - - - *นอกจากนี้ควรได้รับการปรึกษาเพื่อตรวจเลือดหาเชื้อโรคที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ได้แก่ ซิฟิลิส และเอชไอวี
      - *หากได้รับการรักษาแล้วมีอาการที่สงสัยว่าจะแพ้ยา เช่น มีอาการคลื่นไส้อาเจียนรุนแรง หรือมีอาการมากขึ้น ควรมาพบแพทย์ก่อนนัด
      - *ยกเว้นหญิงตั้งครรภ์ แพทย์จะให้การรักษาโดยใช้ยาชนิดสอดช่องคลอดแทน เพราะยารับประทานมีผลต่อทารกในครรภ์
      - *ซึ่งยาชนิดรับประทานครั้งเดียวมีฤทธิ์ทำให้มีอาการคลื่นไส้อาเจียน จึงควรรับประทานหลังอาหารทันที
  - - - รับประทานยาหรือสอดยาตามแผนการรักษา
      - ดูแลความสะอาด ร่างกาย เสื้อผ้า ชุดชั้นใน ไม่ใส่ซ้ำหมักหมม และไม่ใช้ของร่วมกับผู้อื่น