Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยนรีเวช - Coggle Diagram

- - - - การตรวจภายใน การทำแพปสเมียร์ และการตรวจด้วยกล้องขยาย (Colposcope) ทุก 4 - 6 เดือน รอยโรคขั้นต่ำบางชนิดสามารถหายไปได้เองภายใน 1 - 2 ปี
      - การตัดปากมดลูกด้วยห่วงไฟฟ้า
      - การจี้ปากมดลูกด้วยความเย็น
      - การตัดปากมดลูกออกเป็นรูปกรวยด้วยมีด
    - - ระยะที่ 1 และ 2 บางราย รักษาโดยการตัดมดลูกออกแบบกว้างร่วมกับการเลาะต่อมน้ำเหลืองเชิงกรานออก
      - ระยะที่ 2 - 4 รักษาโดยการฉายรังสีร่วมกับการให้ยาเคมีบำบัด
- - - - จากเชื้อโปรตัวซัว ที่ชื่อ ทริโคโมแนส วาจินาลิส (Trichomonas Vaginalis)
    - - โดยการร่วมเพศ และสัมผัสทางเพศกับผู้มีเชื้อ
    - - ผู้หญิง มีอาการช่องคลอดอักเสบ ตกขาวเป็นฟองสีเขียวปนเหลืองหรือสีขาว มีกลิ่น
        เหม็น มีอาการคัน และแสบรอบๆปากช่องคลอด บางรายมีอาการปัสสาวะแสบขัด เจ็บขณะมีเพศสัมพันธ์
      - ผู้ชาย ส่วนใหญ่ไม่มีอาการ บางรายมีเมือกใสหรือเมือกปนหนองไหล มีอาการคันและเจ็บที่ท่อปัสสาวะ
    - - ผู้หญิง แพทย์จะตรวจภายในนำสารคัดหลั่งภายในช่องคลอดมาย้อมสีด้วยวิธีเฉพาะ และส่องดูเชื้อด้วยกล้องจุลทรรศน์
      - ผู้ชาย แพทย์จะนำสารคัดหลั่งจากปลายองคชาตตรวจวิธีเดียวกับการตรวจในผู้หญิง
    - - โรคนี้เป็นโรคที่รักษาหายขาด
      - ต้องรักษาผู้ป่วยและคู่นอน
      - แพทย์นิยมรักษาด้วยยาชนิดรับประทานครั้งเดียว
        
        ซึ่งยาชนิดรับประทานครั้งเดียวมีฤทธิ์ทำให้มีอาการคลื่นไส้อาเจียน จึงควรรับประทานหลังอาหารทันที
        
        ยกเว้นหญิงตั้งครรภ์ แพทย์จะให้การรักษาโดยใช้ยาชนิดสอดช่องคลอดแทน เพราะยารับประทานมีผลต่อทารกในครรภ์
        
        หากได้รับการรักษาแล้วมีอาการที่สงสัยว่าจะแพ้ยา เช่น มีอาการคลื่นไส้อาเจียนรุนแรง หรือมีอาการมากขึ้น ควรมาพบแพทย์ก่อนนัด
        
        นอกจากนี้ควรได้รับการปรึกษาเพื่อตรวจเลือดหาเชื้อโรคที่ติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ได้แก่ ซิฟิลิส และเอชไอวี
    - - งดการมีเพศสัมพันธ์จนกว่าจะรักษาหาย ถ้าจำเป็นควรใช้ถุงยางอนามัย
      - รับประทานยาหรือสอดยาตามแผนการรักษา
      - ดูแลความสะอาด ร่างกาย เสื้อผ้า ชุดชั้นใน ไม่ใส่ซ้ำหมักหมม และไม่ใช้ของร่วมกับผู้อื่น
      - ดูแลความสะอาดอวัยวะสืบพันธ์ทุกครั้งหลังการขับถ่าย โดยการล้างจากด้านหน้าไปหาด้านหลัง แล้วซับให้แห้งด้วยผ้าหรือทิชชูสะอาด
      - มารับการตรวจรักษาตามแพทย์นัดอย่างสม่ำเสมอ
      - ถ้ามีอาการผิดปกติ เช่น ตกขาวมีกลิ่นเหม็นหรือเป็นหนอง มีอาการคัน ควรมาพบแพทย์ ไม่ควรซื้อยามารับประทานเอง
      - หากคู่นอนมีอาการที่น่าสงสัย ควรพามาพบแพทย์
  - - - ผู้ที่เป็นโรคเชื้อราในช่องคลอด จะมีอาการคันเป็นอาการนำที่สำคัญ มีตกขาวลักษณะข้นมีสีขาวหรือสีเหลืองนวลเหมือนนมบูด มีกลิ่น ผนังช่องคลอดมีลักษณะบวมแดง มีอาการคันบริเวณอวัยวะเพศและภายในช่องคลอด บางครั้งอาจพบอาการบวมแดงที่บริเวณอวัยวะเพศร่วมด้วย บางครั้งช่องคลอดจะมีลักษณะเป็นปื้นแดง เปื่อยยุ่ย เป็นขุย หรือมีลักษณะเป็นฝ้าขาว ผิวแตกเป็นร่อง มีอาการแสบเวลาถ่ายปัสสาวะ และเจ็บเวลามีเพศสัมพันธ์ โรคเชื้อราในช่องคลอดไม่ใช่สาเหตุของมะเร็งอวัยวะสืบพันธุ์สตรีก็จริง แต่จะสร้างความรำคาญเป็นอย่างมากจากปริ มาณตกขาวที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ อาจมีสีหรือกลิ่นที่ผิดปกติ และมีอาการคันที่รุนแรงตามมา
    - - โรคเชื้อราในช่องคลอด เกิดจากเชื้อราในกลุ่ม “แคนดิดา ( Candida)” ซึ่งมีหลายสายพันธุ์ย่อย เชื้อที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดการอักเสบของช่องคลอดที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ “แคนดิดา อัลบิแคนส์ (Candida albicans)” โดยมีรูปร่างเป็นเซลล์กลมๆหรือที่เรียกว่า ยีสต์ ซึ่งโดยปกติเป็นเชื้อที่อยู่ในช่องคลอดโดยไม่ทำให้เกิดโรค แต่ถ้าร่างกายมีภูมิคุ้มกันต้านทานโรคต่ำ ได้รับยาปฏิชีวนะเป็นเวลานานๆ เป็นโรคเบาหวาน โรคเอดส์ หรือมีภาวะอับชื้นบริเวณอวัยวะเพศเป็นเวลานานๆ ก็จะทำให้เชื้อรามีปริมาณมากขึ้นจนก่อโรค
        นอกจากนี้ การใช้ผ้าอนามัยไม่ถูกวิธี คือการใส่แผ่นเดียวเป็นเวลานานๆ ไม่ค่อยเปลี่ยนผ้าอนามัย การใส่กางเกงยีนส์ที่คับแน่น การอยู่ในที่ร้อนชื้นเป็นเวลานาน การฉีดน้ำชำระล้างช่องคลอดและทำความสะอาดไม่ถูกต้อง การที่ช่องคลอดมีความอับชื้น และการใส่กางเกงในที่เปียกหรืออับชื้น ก็จะทำให้เกิดโรคเชื้อราได้ง่ายขึ้นเช่นกัน
    - - ภาวะตั้งครรภ์ เนื่องจากในช่วงตั้งครรภ์ ร่างกายจะมีระดับฮอร์โมนเอสโตรเจน (Estrogen ) สูงขึ้น ซึ่งจะทำให้ปริมาณสารไกลโคเจน (Glycogen) ซึ่งจะถูกย่อยเป็นน้ำตาลกลูโคสในช่องคลอดสูงขึ้น เป็นสาเหตุให้เชื้อรามีการเจริญเติบโตดีขึ้น นอกจากนี้ปริมาณฮอร์ โมนที่สูงขึ้น ก็จะทำให้เชื้อรามีปริมาณมากขึ้นเช่นกัน
      - โรคเบาหวาน โดยเฉพาะผู้ที่ควบคุมโรคไม่ดี
      - การใช้ยาปฏิชีวนะเป็นเวลานานเกินไป จะไปทำลายเชื้อต่างๆที่ทำให้เกิดภาวะสมดุลของเชื้อราในช่องคลอด ทำให้เชื้อราเพิ่มปริมาณมากขึ้น
      - การรับประทานยาสเตียรอยด์ เพราะจะลดภูมิคุ้มกันต้านทานโรค
      - ผู้ป่วยที่มีโรคภูมิคุ้มกันต้านทานบกพร่อง หรือโรคเอดส์
      - การใส่กางเกงที่คับมากและอยู่ในที่ที่มีอากาศร้อนชื้น
      - ภาวะที่คู่นอนมีการติดเชื้อรา
    - - ใช้ยาฆ่าเชื้อรา อาจจะเป็นยาสอดทางช่องคลอดกลุ่ม imidazole derivatives หรือยารับประทานกลุ่ม Ketoconazole, Polyene antibiotics หรือ Itraconazole นอกจากนี้ สามารถใช้ยาทาเฉพาะที่เพื่อบรรเทาอาการคันร่วมด้วยได้รักษาปัจจัยเสี่ยงหรือปัจจัยเสริมต่างๆ ที่พบร่วมด้วย เช่น โรคเบาหวาน หรือโรคอื่นๆที่ต้องรับประทานยาปฏิชีวนะเป็นเวลานานๆ
        ต้องรักษาคู่นอนร่วมด้วยเสมอ ในรายที่รักษาไม่หายหรือเป็นเรื้อรัง พยายามตรวจหาโรคเอดส์ หรือโรคเบาหวานด้วยเสมอ
- - - - เปลี่ยนผ้าอนามัยบ่อยๆ และดูแลผิวหนังบริเวณฝีเย็บให้สะอาดอยู่เสมอ โดยใช้สบู่ที่มีฤทธิ์อ่อนๆ ไม่ใช้สบู่หรือสารที่มีกลิ่นหอมหรือยาฆ่าเชื้อผสมทำความสะอาดผิวบริเวณฝีเย็บหรือช่องคลอด
      - รับประทานยาแก้ปวดเมื่อมีอาการ หรือตามที่แพทย์แนะนำ
      - สังเกตลักษณะ สี ปริมาณเลือดจากช่องคลอด และของที่ถูกที่ขับออกมาทางช่องคลอด หากพบความผิดปกติควรแจ้งให้แพทย์ทราบ