Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิดและหลักการ พยาบาลเด็กปวย, อ้างอิง: อัมพร รอดสุทธิ (2557)…

- - - - ระยะสินหวัง (despair)
        
        อาการโศกเศร้า เสียใจอย่างลึกซึง แยกตัวอยู่เงียบๆ ร้องไห้น้อยลง มีพฤติกรรมถดถอย
        
        ดึงผม ขาวนหน้าตนเอง เอาศีรษะฟาดเตียง
        
        เด็กจะยอมร่วมมือในการรักษาทีเจ็บปวด ต่อต้านเพียงเล็กน้อย ยอมกินอาหาร
        
        เมือมารดามาเยียมจะร้องไห้รุนแรง
      - ระยะปฏิเสธ(Denial)
        
        เด็กจะหันกลับมาสนใจสิงแวดล้อมรอบตัว เหมือนเด็กปรับตัวได้ แต่เพียงเก็บกดความรู้สึกทีมีต่อมารดาไว้
        
        หลีกเลียงทีจะไปใกล้ชิดกับคนใดคนหนึง ไม่กล้าเสียงทีจะไว้วางใจบิดามารดาอีกต่อไป
    - - การประเมินจากการเปลียนแปลงด้านสรีรวิทยา
      - การประเมินการเปลียนแปลงทาบพฤติกรรม
      - การประเมินความเจ็บปวดด้วยตนเอง
      - เครืองมือทีใช้ประเมินPainในเด็ก
        
        ความรุนแรงของการเจ็บปวด
        
        ตําแหน่งทีปวด
        
        รูปแบบ ระยะเวลาความเจ็บปวด
        
        เจ็บตลอดเวลา
        
        เปนๆหลายๆ
        
        ลักษณะการเจ็บปวด
        
        เจ็บ
        
        ปวด
        
        แสบ
        
        ปวดร้อน
        
        ปวดแสบ
        
        ผลกระทบต่อความเจ็บปวด
        
        หงุดหงิด
        
        ก้าวร้าว
        
        นอนไม่หลับ
        
        ปจจัยทีทําให้ปวดมากขึน ลดลง
        
        Cries Pain Scale
        
        Neonatal Infants Pain Scale
        
        CHEOPS
        
        ใช้กับเด็ก 1-6ป หรือไม่รู้สึกตัว
        
        คะแนนอยู่ระหว่างหว่าง 4-13
        
        พยาบาลเปนผู้ประเมิน
        
        การแปลผล
        
        4=ไม่ปวด
        
        5-7=ปวดน้อย
        
        8-10=ปวดปานกลาง
        
        11-13=ปวดมาก
        
        FLACC
        
        ใช้กับเด็ก 1เดือน-6ป หรือไม่รู้สึกตัว
        
        คะแนนอยู่ระหว่าง 0-10
        
        พยาบาลเปนผู้ประเมิน
        
        Faces Scale
        
        การใช้รูปภาพแสดงสีหน้าบอกความรู้สึกการปวด
        
        เริมตังแต่ไม่ปวดแทนด้วยภาพสีหน้ายิมแย้มร่าเริงมีความสุข ปวดพอทนแทนด้วยภาพหน้านิวคิวขมวด ปวดมากทีสุดแทนด้วยภาพใบหน้าทีมีนาตาไหลพราก
        
        นิยมใช้ในเด็กเล็กหรือคนชราทีไม่สามารถสือสารด้วยคําพูดได้
        
        Numeric rating scales
        
        คะแนนอยู่ระหว่าง 0-10
        
        ใช้ได้ตังแต่เด็กวัยเรียนขึนไป
        
        การแปลผล
        
        0=ไม่ปวด
        
        1-3=ปวดน้อย
        
        4-6=ปวดปานกลาง
        
        7-10=ปวดมาก
      - หลักการประเมินความปวด
        
        ประเมินก่อนให้การพยาบาล เพือเปนสมมติฐานปละหลังให้การพยาบาล เพือประเมินผล
        
        ควรประเมินอย่างสมาเสมอและต่อเนือง โดยประเมินทังขณะพัก และขณะทํากิจกรรม
        
        เลือกวิธีทีเหมาะสมกับผู้ปวยแต่ละราย และควรใช่วิธีเดียวกันตลอดให้การพยาบาล
        
        เด็กเล็ก ควรได้รับการดูแลเปนพิเศษ เนืองจากการประเมินอาจได้ข้อมูลไม่ครอบคลุมหรือถูกต้องทังหมด
        
        มีการบันทึกเปนหลักฐาน
        
        หลีกเลียงคําถามอันเปนเหตุให้บดบังข้อเท็จจริง หรือคําถามทีกระตุ้นให้เกิดอารมณ์เศร้าเสียใจ
      - บทบาทพยาบาลกับการประเมินความปวด
        
        สร้างสัมพันธ์ทีดีใช้คําพูดสุภาพ เข้าใจง่าย
        
        ให้ความสนใจโดยเปนผู้ฟงทีดี และเชือในคําบอกเล่าของผู้ปวย
        
        ระหว่างการประเมินควรบันทึกพฤติกรรม แนวคิด สภาพอารมณ์จิตใจ และบุคลิกภาพของผู้ปวยเพือเปนข้อมูล
        
        ถ้าผู้ปวยไม่สามารถตอบข้อซักถามได้ อาจใช้วิธีการสัมภาษณ์จากผู้ดูแล หรือสังเกตพฤติกรรมและผลกระทบทีเกิดจากความเจ็บปวด
- - - - New born ทารกแรกเกิด 28 วันหลังคลอด
      - Infant ทารกอายุมากกว่า 28 วันถึง 1 ปี
      - Toddler เด็กวัยเดินอายุ 1-3 ปี
      - Preschool age เด็กก่อนวันเรียน 3-5 ปี
      - School age เด็กวัยเรียนท6-12 ปี
      - Aldolescent วัยรุ่น 13-15 ปี
- - - - ให้ความสําคัญในการตัดสินใจของ สมาชิกในครอบครัว
      - ให้ความสําคัญกับสิงทีครอบครัวกังวลหรือเห็นว่าสําคัญ
      - สนับสนุนให้ครอบครัวทําหน้าทีดูแลเด็กขณะปวยอยู่ใน โรงพยาบาล
      - ร่วมกับครอบครัวหาทางเลือกต่างๆในการดูแล