Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเด็กเมื่อเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล, นางสาว รัตน์ศิการ์ ยิ้มใหญ่…

- - - - เหมือนเที่ยวชั่วคราว
    - - ทำให้เด็กกลัวการนอนหลับ กลัวว่าจะไม่ตื่นมาอีก
- - - - การเจ็บป่วยท าให้เด็กรู้สึกไม่สุขสบาย
      - ส่งผล
        
        กินได้น้อยลง
        
        ถูกจำกัดกิจกรรม
        
        เจ็บปวด
      - เด็กต้องอยู่โรงพยาบาล
        
        มารดาจึงไม่มีโอกาสโอบอุ้มเลี้ยงดูบุตร
        
        อาจส่งผลต่อพัฒนาการเด็ก
    - - วัยที่อิสระ
      - อยากรู้อยากเห็น
      - ยังไม่เคยแยกจากบิดามารดา
      - เด็กจะไม่ยอมอยู่ในอำนาจและไม่สามารถริเริ่มทำอะไรได้ด้วยตนเอง
    - - มีผลต่อการปรับตัว
      - เด็กคิดว่าการเจ็บป่วยและการอยู่ในโรงพยาบาล
        
        เป็นการถูกลงโทษ เนื่องจากตนเองคิดหรือทำในสื่งที่ไม่ดีมากที่สุด
    - - าให้รู้สึกสูญเสียการนับถือตนเอง
      - รู้สึกมีปมด้อย
      - ถูกปฏิเสธจากกลุ่ม
    - - มีการค้นหาเอกลักษณ์ความเป็นตัวของตัวเอง
      - มีความเป็นอิสระ
  - - - การสูญเสียความสามารถในการควบคุม (loss of control)
- - - - มักจะมีความสัมพันธ์กับอาการรุนแรงของโรคที่เด็ก
- - - - เคารพและยอมรับในความแตกตางทางวัฒนธรรม
      - ความเป็นบุคคล ค่านิยม ความเชื่อ
      - ความมีอิสระ ทางความคิดและการกระทำ การตัดสินใจ
  - - - ให้ความส าคัญกับการตัดสินใจของสมาชิกในครอบครัว
      - ช่วยเหลือครอบครัวในการตัดสินใจในการดูแลเด็ก
      - ให้ความสำคัญกับสิ่งที่ครอบครัวกังวล
      - สนับสนุนครอบครัวให้ทำหน้าที่ผู้ดูแลเด็กขณะเจ็บป่วยใน โรงพยาบาล
    - - มีการสื่อสารในทางที่ดี เปิดเผย และต่อเนื่อง
      - ให้เกียรติซึ่งกันและกัน และให้ความไว้วางใจ
      - สื่อสารทำความเข้าใจถึงบทบาท
      - วางแผนการดูแลรักษา และตัดสินใจร่วมกัน
    - - อธิบายคำศัพท์ทางการแพทย์ให้ครอบครัวให้เข้าใจ
      - ให้ข้อมูลทั้งทางวาจาและสายลักษณ์อักษร
      - อธิบายเป้าหมายและเหตุผลของการรักษา
      - ตอบข้อสงสัยของบิดามารดา
    - - ส่งปรึกษา
    - - เสริมสร้างพลังอ านาจ (Empowerment)
    - - ต้องไม่ขัดต่อแผนการรักษา
    - - ช่วยเหลือระหว่างครอบครัว
    - - สนับสนุน กระตุ้น ให้เกิดการดูแลแบบสหสาขา
- - - - ความรุนแรงของความปวด
      - ตำแหน่งที่ปวด
      - รูปแบบ ระยะเวลาความเจ็บปวด
      - ลักษณะการเจ็บปวด
      - ผลกระทบต่อความปวด
      - ปัจจัยที่ทำให้ปวดมากขึ้น ลดลง
    - - ร้องไห้
        
        0 คะแนน ไม่ร้อง
        
        1 คะแนน เสียงสูง
        
        2 คะแนน ปลอบไม่หยุด
      - O2forSaO2>95%
        
        0 คะแนน ไม่ใช้
        
        1 คะแนน <30%O2
        
        2 คะแนน >30%O2
      - Vital signs
        
        0 คะแนน HRorBP</=preop
        
        1 คะแนน HRorBP<20% preop
        
        2 คะแนน HRorBP>20% preop
      - การแสดงออก
        
        0 คะแนน ไม่มี
        
        1 คะแนน หน้าเบ้
        
        2 คะแนน หน้าเบ้/คราง
      - การนอนไม่หลับ
        
        0 คะแนน ไม่มี
        
        1 คะแนน ตื่นบ่อย
        
        2 คะแนน ตื่นตลอด
    - - 0=เฉยๆ
        สบาย
      - 0=ไม่ร้อง
      - 0=หายใจ
        สม่ำเสมอ
      - 0=วาง
        แขนสบายๆ
      - 0=วาง
        ขาสบายๆ
      - 0=หลับ/ตื่น
      - 1=แสยะ ปากเบะ จมูกย่น คิ้วย่น ปิดตาแน่น
      - 1=ร้องคราง
      - 2=กรีดร้อง
      - 1=หายใจเร็วขึ้นหรือช้าลงหรือกลั้นหายใจ
      - 1=แขนงอ
      - 1=ขางอ/
        เหยียด
      - 1=กระสับกระส่ายวุ่นวาย
      - 0-7 คะแนน > 4 = pain ให้ยาแก้ปวด
      - ทารก- 1 ปี
    - - 0=ยิ้ม
      - 1=ไม่ร้อง
      - 0=พูดสนุกสนาน ร่าเริงไม่พูด
      - 1=ลำตัวธรรมดาสบายๆ
      - 1=ไม่มีการสัมผัสแผล
      - 1=ขาท่าสบาย
      - 1=สีหน้าเฉย
      - 2=คราง
        ร้องไห้
      - 1=บ่นอื่นๆ
        หิว ร้องหาแม่
      - 2= ดิ้นเกร็ง
      - 2=เอื้อมมือมา
        แตะแผล
      - 2=บิดตัว เตะ
        ดึงขาหนี เกร็ง
      - 2=สีหน้าเบ้
      - 3=หวีดร้อง
      - 2=บ่นปวด
        บ่นอื่นๆ
      - ใช้กับเด็ก 1-6 ปี หรือไม่รู้สึกตัว
      - คะแนนอยู่ระหว่าง 4-13
      - การแปลผล
        
        4 = ไม่ปวด
        
        5-7 = ปวดน้อย
        
        8-10 = ปวดปานกลาง
        
        11-13 = ปวดมาก
    - - 0=เฉยๆไม่ยิ้ม
      - 0=ไม่ร้อง(ตื่นหรือ
        หลับก็ได้)
      - 0=นอนเงียบๆท่า ปกติเคลื่อนไหวสบาย
      - 0=ขาอยู่ในท่าปกติ
      - 0=เชื่อฟังดี สบายๆ
      - 1=แสยะปากเบะ,
      - 1=ครางฮือๆ
      - 1=บิดตัวไปมา
      - 1=อยู่ในท่าไม่สบาย
      - 1=สามารถปลอบโยน
        ด้วยการสัมผัส
      - 2=คางสั่น,กัดฟัน
      - 2=ร้องไห้ตลอด
      - 2=ตัวงอ
      - 2=เตะหรืองอขาขึ้น
      - 2=ยากที่จะปลอบ
      - ใช้กับเด็ก 1เดือน-6 ปี หรือไม่รู้สึกตัว
      - การแปรผล
        
        1-3 = ปวดน้อย
        
        7-10 = ปวดมาก
        
        0 = ไม่ปวด
        
        4-6 = ปวดปานกลาง
    - - การใช้รูปภาพแสดงสีหน้าบอกความรู้สึกปวด
      - เริ่มตั้งแต่ไม่ปวดแทนด้วยภาพสีหน้ายิ้มร่าเริง
      - ปวดพอทนแทนด้วยภาพหน้านิ่วคิ้วขมวด
      - ปวดมากที่สุด แทนด้วยภาพน้ำตาไหลพราก
      - นิยมใช้ในเด็กเล็ก คนชรา
    - - คะแนนอยู่ระหว่าง 0-10
      - การแปลผล
        
        0 = ไม่ปวด
        
        4-6 = ปวดปานกลาง
        
        7-10 = ปวดมาก
        
        1-3 = ปวดน้อย
  - - - ชี้ได้
      - ดูพฤติกรรม
    - - เชื่อถือได้น้อย
    - - ให้บอกเอง ชี้
- - - - Newborn
        
        ทารกแรกเกิด 28 วันหลังคลอด
      - Infant
        
        ทารกอายุมากว่า 28 วัน -1 ปี
      - Toddler
        
        เด็กวัยเดิน อายุ 1-3 ปี
      - Preschool age
        
        เด็กวัยก่อนเรียน 3-5 ปี
      - School age
        
        เด็กวัยเรียน 6-12 ปี
      - Aldolescent
        
        วัยรุ่น 13-15 ปี
  - - - สิทธิของเด็กที่คลอดออกมาแล้วจะต้องมีชีวิตอยู่รอดอย่างปลอดภัย
    - - "วันสิทธิเด็ก"
    - - วันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2535
    - - สิทธิที่จะใช้ชีวิตที่ดีอย่างมีศักดิ์ศรี
      - และได้รับการส่งเสริมให้พึ่งพาตนเองได้
      - สิทธิที่เด็กได้รับปกป้องคุ้มครองจากการทารุณกรรมทุกรูปแบบ
        
        การทารุณกรรมทางร่างกาย จิตใจ และทางเพศ
        
        การค้าประเวณีเด็ก การขายเด็ก การนำเด็ก
        ไปใช้ขอทาน
    - - เด็ก ทุกคนจะได้รับสิทธิให้มีสภาพความเป็นอยู่ที่เหมาะสม
        
        พัฒนาการร่างกาย จิตใจ
        
        ความพึงพอใจ ความสุข
        
        การมีส่วนร่วมในกิจกรรมครอบครัวในโรงเรียน หรือสังคม
        
        มีโอกาสเล่น พักผ่อน รับข้อมูลสื่อสารอย่างอิสระ
    - - สิทธิที่ให้ความสำคัญกับการแสดงออกทั้งในด้านความคิดและการกระทำของเด็ก
      - สิทธิในการปกป้องเรียกร้องผลกระทบที่เกิดกับชีวิตความเป็นอยู่ของ เด็ก
  - - - มีคณะกรรมการ ทำหน้าที่ ดำเนินการและให้คำปรึกษาแก่หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
        
        สงเคราห์คุ้มครองสวัสดิกาภาพและส่งเสริมพฤติกรรมเด็ก
    - - กฎหมายกำหนดต้องปฏิบัติต่อเด็กที่เหมาะสมไว้อย่างชัดเจน
      - ฝ่าฝืนมีโทษทางปกครองและทางอาญา
- - - - ระยะประท้วง (protest)
        
        เด็กจะร้องไห้อย่างรุนแรงมาก
        
        ร้องตลอดเวลาจะหยุดร้องเฉพาะเวลานอนเท่านั้น
        
        เด็กจะปฏิเสธทุกอย่าง
        
        ไม่ยอมร่วมมือในการรักษา ไม่ยอมกิน
        
        ไม่ยอมนอน พยายามจะ
        ปีนเตียงลงมาข้างล่าง
        
        เมื่อมารดามาเยี่ยมแด็กจะประท้วงมากขึ้น
      - ระยะสิ้นหวัง(despair)
        
        อาการโศกเศร้าเสียใจอย่างลึกซึ้ง
        
        แยกตัวอยู่เงียบ ๆ ร้องไห้น้อยลง
        
        เสียงครางโยเยท่าทางอ่อนเพลีย
        
        มีพฤติกรรมที่ถดถอย
        
        เมื่อมารดาไม่อยู่เด็กจะมีพฤติกรรมดีกว่า
        
        ไม่ส่งเสริมให้มารดามาเยี่ยม ซึ่งเป็นการปฏิบัติที่ผิด
      - ระยะปฏิเสธ(denial)
        
        ระยะนี้เด็กจะหันกลับมาสนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัว
        
        เด็กปรับตัวได้ แต่เด็กเพียงเก็บกดความรู้สึกที่มีต่อมารดา
        
        เด็กแสดงท่าทางราวกับว่าไม่เดือดร้อนไม่ว่ามารดาจะมาหรือจะไป
        
        จะหันไปสร้างสัมพันธภาพอย่างผิวเผินกับคนรอบข้าง
        
        แต่หลีกเลี่ยงที่จะไปใกล้ชิดกับบิดามารดาต่อไป
- - - - ต่อต้าน
    - - แยกตัวเอง
        
        พยาบาลปล่อบให้อยู่คนเดียว