Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความผิดปกติด้านพฤติกรรม - Coggle Diagram

- - - - 1.ใช้สารในปริมาณที่มากกว่าหรือนานกว่าที่ตั้งใจ
        2.มีความตั้งใจจะลดแต่ไม่ประสบผล
        3.ใช้เวลาหมดไปกับการเสพมาก
        4.มีความต้องการอย่างมาก
        5.เสพสารซ้ำๆจนไม่สามารถทำกิจวัตรประจำวัน
        6.เสพอย่งต่อเนื่อง
        7.อาชีพการงานบกพร่อง
        8.เสพสารซ้ำๆ
        9.เสพอย่างต่อเนื่องแม้ว่าร่างกายจะมีปัญหา
        10.มีอาการดื้อยา
        11.อาการขาดยา
  - - - 1.การติดสารทางกาย
      - 2.การติดสารทางจิตใจ
  - - - อาการติดสุรา
        
        1.ต้องดื่มทุกวัน แค่ปริมาณไม่มาก ผู้ป่วยกลุ่มนี้มักไไม่ทราบว่าตนเองติดสุรา จนมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้ต้องหยุดดื่ม
        2.เมื่อดื่มแล้วไม่สามารถหยุดได้ต้องดื่มปริมาณมาก จะมีบางครั้งอาจหยุดดื่มได้ชั่วระยะหนึ่ง ้ช่น เมื่อเจ็บป่วยหรือขาดเงิน
        
        การรักษา
        
        1.การใช้วิธีการล้างพิษเมื่อมีอาการขาดสุราที่รุนแรงหรือมีโรคทางกายที่ยังควบคุมไม่ได้
        2.รักษาโดยการใช้ยา Antabuse รับประทานก่อนดื่มแอลกอฮอล
        3.รักษาทางด้านจิตสังคม
        -ให้คำแนะนำและให้การปรึกษาโดยการช่วยให้ผู้ป่วยมองเห็นปัญหาและยอมรับ
        -ปรับความคิดหรือมุมมอง
        -ทำจิตบำบัดแบบไม่ประคับประคอง
        -ให้ครอบครัวมีส่วนร่วม
      - อาการพิษสุรา
        
        1.ระดับแอลในเลือด 50-150 mg% จะทำให้การตัดสินใจช้าลง สมองส่วนควบคุมการคิดถูกกดการทำงาน การมองเห็นและการทำงานร่วมของกล้ามเนื้อ
        2.ระดับแอลในเลือด 151-300mg% ทำให้ประสาทรับความรู้สึกเสีย กล้ามเนื้อทำงานไม่สัมพันธ์กัน เดินเซ พูดอ้อแอ้
        3.ระดับแอลในเลือดมากกว่า 300 mg% จะทำให้กล้ามเนื้อทำงานไม่สัมพันธ์ ตาพร่า มองเห็นภาพซ้อน
        
        การรักษา
        
        1.จัดอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่สงบ
        2.ควรทำ hemodialysis
        3.ระวังการทำร้านเองและผู้อื่น
        4.บางรายใช้สารเสพติดอื่นร่วม
        5.กรณีที่ให้ glucose iv ควรให้ thiamine 100 มก.ร่วม
        6.ใช้ group support
      - อาการขาดสุรา
        
        ระดับเล็กน้อย จะพบมือสั่นเหงื่อออกมาก หงุดหงิด ปวดศีรษะ ใจสั่น วิตกกังวล นอนไม่หลับ
        ระดับปานกลาง มีอาการกระวนกระวาย ผุดลุกผุดนั่ง ตัวสั่น/มือสั่นมาก ชีพจรเต้นเร็ว >120 ครั้ง/นาที คลื่นไส้ อาเจียน
        
        การรักษา
        
        1.การรักษาโดยการใช้ยา ใช้การรักษาตามระดับความรุนแรงของอาการขาดสุรา เช่น diazepam , lorazepam
        2.บำบัดจิตใจแบบประคับประคอง ปรับเปลี่ยนความคิด พฤติกรรมบำบัด
    - - อาการติดแอมเฟตามีน
        
        มีพฤติกรรมก้าวร้าวหรือรุนแรงและมีอาการวิตกกังวลอย่างมากเป็นอยู่ชั่วคราว นอกจากนั้นยังมีความคิดหวาดระแวง
        
        การรักษา
        
        เน้นการรักษาทางจิตสังม ป้องกันการกลับเป็นเสพซ้ำ
      - อาการพิษแอมเฟตามีน
        
        มีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและจิตใจ รู้สบายผิดปกติ ร่วมกับอารมณ์รื่นเริงสนุกสนาน มีพลัง การเปลี่ยนแปลงการเข้าสังคม เช่น ชอบพบปะสังสรรค์ มีกิจกรรมมาก
        
        การรักษา
        
        1.เน้นป้องกันการทำร้ายตนเองและผู้อื่น
        2.ลดอาการกระวนกระวายโดยให้อยู่ในที่สงบ
        3.เฝ้าระวังอาการชักและภาวะเลือดออกมาก อาจประคบด้วยน้ำเย็น
      - อาการขาดแอมเฟตามีน
        
        ด้านร่างกาย นอนไม่หลับ หรือหลับมาก รับประทานุ เชื่องช้าหรือพลุ่งพล่าน กระวนกระวาย
        ด้านจิตอารมณ์ความคิด ไม่ความรู้สึกไม่สบาย หดหู่อ่อนเพลีย อยากเสพยาอย่างรุนแรง
        
        การรักษาแบบประคับประคองและบรรเทาอาการที่เกิดขึ้น
      - อาการโรคจิตเนื่องจากแอมเฟตามีน
        
        อาการหูแว่ว หรือหลงผิดในขณะที่เสพจนเกิดอาการพิษ ผู้ป่วยคิดว่ามีคนปองร้าย รูู้สึกว่ารูปร่างตนเองผิดส่วนและเห็นใบหน้าตนเองผิดจากความจริง มีประสาทหลอนสัมผัส
        
        1.โดยใช้ยา รักษาอาการขาดสารโดยให้ยาค้านเศร้า Imipramine เพื่อรักษาอาการเศร้า ความรู้สึกอยากยาอารมณ์เศร้าและยาต้านอาการทางจิต
        2.รักษาด้านจิตสังคมร่วม โดยการทำครอบครัวบำบัดจิต จิตบำบัดรายกลุ่ม
    - - อาการติดโคเคน
        
        เกิดอารมณ์รื่นเริงสนุกสนานที่สุด ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจที่จะไม่เสพเมื่อมีโคเคน มีความคิดหวาดระแวง พฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง วิตกกังวล อาการซึมเศร้าและน้ำหนักลด
      - อาการพิษโคเคน
        
        หัวใจเต้นเร็วหรือช้า ม่านตาขยาย ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น หรือลดลงเหงื่อออกมากหรือรู้สึกหนาว คลื่นไส้อาเจียน น้ำหนักลด พลุ่งพล่านกระวนกระวาย
      - อาการขาดโคเคน
        
        มีอารมณ์หงุดหงิดโกรธง่าย อ่อนเพลีย ฝันร้าย นอนไม่หลับหรือหลับมาก รับประทานจุ ความคิดและการเคลื่อนไหวเชื่องช้า มีความรู้สึกอยากเสพโคเคนมากขึ้น
      - การรักษา
        
        ใช้ยารักษาโรคจิต ร่วมกับยาที่มีฤทธิ์เพิ่ม dopaminergic transmission
    - - อาการติดฝิ่น
        
        ขาดการยับยั้งชั่งใจ โดยไม่ได้เป็นไปเพื่อการรักษาโรค มักมีปัญหาหย่าร้าง ไม่มีงานทำ บุคลิกภาพต่อต้านสังคม เสี่ยงเกิดอาการซึมเศร้า
      - อาการพิษฝิ่น
        
        มีอาการสนุกสนานในระยะแรกแล้วเปลี่ยนมาเป็นเฉยเมย รู้สึกไม่สบายใจพลุ่งพล่าน กระวนกระวาย ง่วงนอนหรือหมดสติ ไม่มีสมาธิและความจำเสีย
      - อาการขาดฝิ่น
        
        อาจมีคลื่นไส้ อาเจียน ปวดกล้ามเนื้อ ปวดตามตัว น้ำมูกไหล ม่านตาขยาย กระวนกระวาย มีไข้และนอนไม่หลับ
      - การรักษา
        
        1.รักษาอาการพิษ ยาที่ใช้คือ naloxone ฉีดเข้าหลอดเลือดดำ ทุก3ชั่วโมง
        2.การล้างพิษ เมธาโดนและคลอดินิน ผลข้างเคียง ความดันต่ำ ง่วงนอน
        3.การให้ฝิ่นระยะยาว
    - - อาการติดกัญชา
        
        เสพนานอาจเกิดการดื้อสาร อาจเสพชนิดแรงตลอดวันเป็นเวลาหลายเดือนหรือหลายปี อาจมีไอเรื้อรัง ง่วงนอนมาก
        
        การรักษา
        
        เน้นการรักษาด้านจิตสังคม ป้องกันการกลับเป็นซ้ำ เน้นให้ผู้ป่วยหาเป้าหมาย สาเหตที่ทำให้กลับเป็นซ้ำ
      - อาการพิษกัญชา
        
        ตาแดง รับประทานจุ ปากแห้ง หัวใจเต้นเร็ว หัวเราะแบบไม่มีเหตุผล รู้สึกง่วงนอน ผ่อนคลาย มีอารมณ์ทางเพศเพิ่มขึ้น
        
        การรักษา
        
        1.รักษาโดยการใช้ยา ใช้ยากลุ่มคลาวิตกกังวล ยารักษาโรคจิต
        2.ช่วยให้ผู้ป่วยสงบ ให้ความมั่นใจว่าอาการจพหายไปได้ในไม่ช้า
        3.จัดให้อยู่ในบรรยากาศที่เงียบสงบ ไม่มีเสียงรบกวน
      - อาการขาดกัญชา
        
        นอนไม่หลับ ความอยากอาหารลดลง น้ำหนักตัวลด ปวดท้อง เหงื่อออก
        
        การรักษา
        
        รักษาแบบประคับประคองตามอาการ
    - - อาการติดสารระเหย
        
        นอนไม่หลับ มือสั่น หงุดหงิด คลื่นไส้ แปลสิ่งเร้าผิด
        
        การรักษา
        
        ป้องกันไม่ให้เปลี่ยนไปใช้สารที่รุนแรงกว่า โดยให้การปรึกษา ให้ความรู้ร่วมการรักษาจิตทางอื่น
      - อาการพิษสารระเหย
        
        พฤติกรรมก้าวร้าว ทำร้ายบุคคลอื่น อารมณ์ครื้นเครงหรือ อารมณ์เฉยเมย การตัดสินใจเสีย มีความบกพร่องด้านกิจกรรมสังคม เวียนศีรษะ มองภาพไม่ชัด การเรียนตกต่ำ
        
        การรักษา
        
        1.ในระยะมีอาการพิษจากสาร ไม่ควรให้การรักษา จะเกิดอาการซึมเศร้า 2.ให้อาหาร วิตามิน น้ำ เพียงพอ
        3.รักษาโดยใช้จิตตบำบัด พฤติกรรมบำบัด
    - - อาการติดคาเฟอีน
        
        มีอาการอย่างน้อย 3ใน4อาการ
        1.ภาวะดื้อคาเฟอีน มีการเพิ่มปริมาณเพิ่มมากขึ้น เพื่อให้ได้ฤทธิ์กระตุ้น เกิดความสบายใจ
        2.มีความต้องการดื่มคาเฟอีนตลอดหรือไม่สามารลดปริมาณ
        3.เมื่อหยุดดื่มจะเกิด caffeine withdraw
        4.มีการใช้คาเฟอีนอยู่แม้ว่าจะมีผลข้างเคียง
      - อาการพิษจากคาเฟอีน
        
        กระวนกระวาย ตื่นเต้น นอนไม่หลับ หน้าแดง ปัสสาวะมาก กล้ามเนื้อกระตุก หัวใจเต้นเร็ว มีพลังเป็นช่วงๆ
      - อาการขาดคาเฟอีน
        
        ง่วงนอน อ่อนเพลีย หาวมากกว่าปกติ ตลื่นไส้ อาเจียน ความอยากอาหารเพิ่มขึ้น น้ำหนักตัวเพิ่มเล็กน้อย มีอารมณ์เกียจคร้าน ซึมลงเล็กน้อย
      - การรักษา
        
        ลดปริมาณคาเฟอีนที่ดื่มลงมาตามลำดับ จนสามารถหยุดดื่มในที่สุด ไม่ควรให้หยุดตาเฟอีนทันทีเนื่องจากจะทำให้เกิดอาการรุนแรง ถ้ามีอาการมากอาจให้การล้างท้องหรือฟอกเลือด
    - - อาการติดนิโคติน
        
        มีความใส่ใจการเรียนรู้ ตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้น อารมณ์ขึ้น ความเครียดลดลง คลื่นไส้ อาเจียน น้ำลายไหลมากขึ้น ซีด อ่อนแรง ปวดท้อง ท้องเดิน ปวดศีรษะ
        
        อาการขาดนิโคติน
        
        ไม่สบายใจหรือมีอารมณืเศร้า หงุดหงิดหรือโกรธง่าย สมาธิเสีย ขาดอดทน มีอาการซึมเศร้าหลังหยุดสูบ
      - การรักษา
        
        1.ระยะประเมิน ประวัติการสูบบุหรี่ ความรุนแรง ประสบการณ์เกี่ยวกับการเลิกบุหรี่ ความสนใจของผู้ป่วยที่จะเลิก
        2.ระยะรักษา 4ระยะ
        2.1ให้ความรู้เกี่ยวกับผลดี กระบวนการ อาการขาด
        2.2บอกผลดีของการเลิกสูบ
        2.3พิจารณาวิธีการเลิกสูบ
        2.4พิจารณาวิธีการหยุดสูบ
        2.5บอกผลข้างเคียง ข้อห้ามใช้
        3.ระยะติดตามผล
    - - อาการติดยา
        
        เกินอาการชินยาและขาดยา ความรุนแรงจะขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของยาแต่ละชนิด
      - อาการพิษยา
        
        พฤติกรรมทางเพศไม่เหมาะสม พฤติกรรมก้าวร้าว อามรมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย พูด เสียการทรงตัว ความจำเสีย ขาดสมาธิ อาจทำให้เกิดอุบัติเหตุ
      - อาการขาดยา
        
        มีอาการไม่สบายหลังหยุดยา หัวใจเต้นเร็ว ความดันโลหิตสูง นอนไม่หลับ สิตกกังวง คลื่นไส้อาเจียน มีอาการเพ้อ บางรายมีความดันต่ำ
      - การรักษา
        
        1.รักษาอาการพิษ อาการพิษจะอยู่นาน 6-48ชั่วโมง รักษาอาการเพ้อ รักษาตามอาการ
        2.ด้านจิตใจ สนับสนุนให้กำลังใจผู้ป่วยในการหยุดยา ให้ผู้ได้ปรับตัวและแก้ไขปัญหาตรวจโดยใกล้ชิด
- - - - มีอาการอย่างน้อย 2ใน4กลุ่มต่อไปนี้
        1.cognitive รับรู้คลาดเคลื่อนจากความจริง
        2.affectivity ตอบสนองทางอารมณ์ไม่เหมาะสม
        3.interpersonal function
        4.impulse control
      - เกิดขึ้นเกือบตลอดเวลา ส่งผลให้เกิดปัญหาที่ชัดเจนในการทำงาน เกิดขึ้นสม่ำเสมอและต่อเนื่องยาวนาน ไม่ใช่อาการของโรคทางจิตเวช ไม่เกิดจากการใช้สารเสพติด
    - - บุคลิกภาพผิดปกติในกลุ่ม A
        
        paranoid,schizoid,schizotypal
        
        ไม่ไว้วางใจผู้อื่น หมกมุ่น แยกความคิด แยกตัว
      - บุคลิกภาพผิดปกติในกลุ่ม B
        
        antisocial,borderline,narcissistic,histrionic
        
        อารมณ์ผันผวน ไม่แน่นอน ไม่อยู่กับร่องรอย เจ้าอารมณ์
      - บุคลิกภาพผิดปกติในกลุ่ม C
        
        dependent,osessive compulsive,avoidant
        
        วิตกกังวลง่าย ขี้กลัว คิดมาก พฤติกรรมหลีกหนี แยกตัว
    - - ใช้ยา
        
        ยา thiothixine ลดระดับของอาการประสาท อาการย้ำคิดย้ำทาง อาการตื่นตระหนกตกใจ หลงผิด
      - ไม่ใช้ยา
        
        ช่วยเหลือทางด้านจิตสังคม เน้นสัมพันธภาพระหว่างบุคคล การบวนการคิดวิเคราะห์ บำบัดพฤติกรรม
    - - Paranoid ไม่แสดงท่าที่ใกล้ชิดหรือแสดงความเป็นกันเองกันผู้ป่วยมากกว่าปกติเพราะอาจทำให้ผู้ป่วยหวาดระแวงมากขึ้นให้ความสม่ำเสมอและรักษาสัญญาซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ผู้ป่วยไว้วางใจในพยาบาล
      - Schizoid พยาบาลควรตระหนักถึงความต้องการความเป็นส่วนตัวของผู้ป่วยในการสร้างสัมพันธภาพควรรักษาระดับที่ไม่ทำให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าถูกล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวเพราะอาจทำให้ผู้ป่วยไม่วางใจและไม่ให้ความร่วมมือในการรักษาได้
      - Schizotypal ไม่แสดงท่าทีขบขันต่อความคิดหรือพฤติกรรมที่ดูแปลกประหลาดของผู้ป่วย
      - Antisocial ค่อนข้างยากในการบำบัดหรือการสร้างสัมพันธภาพมักจะเน้นการปรับหรือสดพฤติกรรมก้าวร้าวมากกว่า แต่อย่างไรก็ตามในการสร้างสัมพันธภาพพยาบาลควรแสดงความจริงใจและสม่ำเสมอในการให้การพยาบาล
      - Borderline ผู้ป่วยกลุ่มนี้มักมีการแสดงออกทางอารมณ์ที่ไม่มั่นคงอาจทำให้พยาบาลมีอารมณ์ต่อผู้ป่วยได้ง่าย (Countertransference) ดังนั้นพยาบาลควรมีความมั่นคงทางอารมณ์รักษาระห่างที่เหมาะสมกับผู้ป่วยสื่อสารด้วยคำพูดที่ชัดเจนเข้าใจง่าย
      - Histrionic ผู้ป่วยกลุ่มนี้จะแสดงพฤติกรรมในลักษณะยั่วยวนไม่เหมาะกับกาลเทศะโดยเฉพาะกับเพศตรงข้ามดังนั้นพยาบาลต้องตระหนักในตนเองแสดงออกถึงความมั่นคงและชัดเจนถึงขอบเขตของการสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย
      - Narcissistic ผู้ป่วยกลุ่มนี้ต้องการเป็นคนที่สมบูรณ์แบบเพื่อปกป้องความอ่อนแอภายในของตนที่ขาดความภาคภูมิใจในตนเองถ้าผู้ป่วยไม่ได้รับซึ่งความรู้สึกนี้มีโอกาสที่จะเกิดภาวะ / โรคซึมเศร้าได้ดังนั้นจึงค่อนข้างยากในการดูแลอย่างไรก็ตามมีการศึกษาพบว่าการสื่อสารกับผู้ป่วยอย่างตรงไปตรงมา (Assertive) ทำให้ผู้ป่วยดีขึ้น แต่ก็มีความเสี่ยงที่ผู้ป่วยจะปฏิเสธไม่ให้ความร่วมมือได้เช่นกัน
      - Avoidant ผู้ป่วยกลุ่มนี้จะกลัวการถูกปฏิเสธดังนั้นพยาบาลควรแสดงท่าที่ยอมรับและมีความระมัดระวังในการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ป่วยไม่ควรใช้วิธีการบังคับหรือการเผชิญหน้ากับผู้ป่วยกลุ่มนี้
      - Dependent พยาบาลควรเน้นการเป็นแบบอย่างที่ดีเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้เรียนรู้พฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสม
  - - - Delayed Ejaculation (ภาวะหลั่งซ้า) เป็นอาการใดอาการหนึ่ง ได้แก่ 1) หลั่งอสุจิช้าอย่างชัดเจนหรือ 2) ไม่สามารถหลั่งอสุจิได้ทั้งๆที่มีการกระตุ้นและมีความรู้สึกตื่นตัวทางเพศอย่างเพียงพอพบได้ต่ำกว่าร้อยละ 1
      - Erectile Disorder เป็นอาการใดอาการหนึ่งที่ 1) อวัยวะเพศชายไม่มีการแข็งตัวหรือ 2) ไม่นานพอในระหว่างกิจกรรมทางเพศหรือ 3) แข็งตัวไม่เต็มที่มีการลดลงของการแข็งตัวของอวัยวะเพศอย่างเห็นได้ชัดพบว่ามีความสัมพันธ์กับอายุที่เพิ่มขึ้นพบได้ประมาณร้อยละ 13-21 ในเพศชายอายุ 40-80 ปี
      - Female Orgasmic Disorder เป็นอาการใดอาการหนึ่งที่เพศหญิง 1) ไม่เกิดความรู้สึกถึงจุดสุดยอด (Orgasm) หรือ 2) รู้สึกลดลงอย่างมากขณะมีเพศสัมพันธ์ทั้งๆที่มีการกระตุ้นทางเพศอย่างเพียงพอพบได้ประมาณร้อยละ 10-45 ขึ้นอยู่กับอายุวัฒนธรรมและความรุนแรงของอาการ
      - Female Sexual Interest / Arousal Disorder ไม่มีความสนใจหรือมีความรู้สึกตื่นตัวทางเพศโดยแสดงออกอย่างน้อย 3 อาการดังนี้
        1) การไม่มีหรือลดลงของความสนใจในกิจกรรมทางเพศ
        2) การไม่มีหรือลดลงของความคิดหรือจินตนาการทางเพศ
        3) การไม่มีหรือลดลงของการเริ่มต้นกิจกรรมทางเพศรวมถึงการไม่ตอบสนองต่อความพยายามเริ่มต้นกิจกรรมทางเพศของคู่ด้วย
        4) การไม่มีหรือลดลงของความรู้สึกตื่นเต้นทางเพศ
        5) การไม่มีหรือลดลงของความสนใจ / ความรู้สึกตื่นเต้นทางเพศในการตอบสนองต่อสัญญาณทางเพศ
      - Genito-Pelvic pain / Penetration Disorder อย่างน้อย 1 อาการที่ 1) มีความยากลำบากในการสอดใส่ทางช่องคลอดไม่ว่าจะเป็น Sexual Intercourse หรือการตรวจภายใน
        2) เจ็บบริเวณอวัยวะเพศหรือช่องท้องส่วนล่างเมื่อมีความพยายามจะสอดใส่
        3) มีความรู้สึกกลัวต่อการสอดใส่หรือมีการเกร็งและตึงของกล้ามเนื้อบริเวณอุ้งเชิงกราน
        4) กล้ามเนื้อบริเวณอุ้งเชิงกรานเกิดการรัดเกร็งขณะพยายามสอดใส่ทางช่องคลอด
      - Male Hypoactive Sexual Desire Disorder เป็นอาการที่เพศชายมีความต้องการทางเพศลดลง
      - Premature (Early) Ejaculation หลั่งภายในไม่เกิน 1 นาทีหลังสอดใส่และเกิดขึ้นก่อนที่บุคคลนั้นต้องการ
    - - การช่วยเหลือด้านร่างกาย-การหลีกเลี่ยงการใช้สารที่ส่งผลต่อสมรรถภาพทางเพศเช่นบุหรี่สุราและสารเสพติด-กรณีที่ยาที่ใช้อยู่ในปัจจุบันส่งผลต่อสมรรถภาพทางเพศให้ปรึกษาแพทย์เพื่อพิจารณาปรับเปลี่ยนยา-กรณีที่เกิดจากการมีระดับฮอร์โมนที่ผิดปกติเช่น Testosterone ต่ำอาจพิจารณาในการเพิ่มระดับฮอร์โมนโดยการฉีดหรือการใช้แผ่นแปะหรือใช้ยา Bromocriptine เพื่อรักษาระดับของฮอร์โมน Prolactin ที่เพิ่มมากไปเป็นต้น
      - การช่วยเหลือด้านจิตสังคม ได้แก่ -สนับสนุนและเปิดโอกาสให้ผู้ป่วยได้สำรวจความรู้สึกของตนเองกับปัญหาที่เกิดขึ้น-ให้ความรู้ปรับทัศนคติและฝึกทักษะหรือเทคนิคที่จำเป็นต่างๆ
  - - - มีการแสดงออกอย่างชัดเจนถึงความไม่สอดคล้องกันของเพศที่แสดงออกหรือเพศที่ต้องการเป็นกับเพศที่ถูกกำหนดมาหรือเพศที่เป็นอยู่โดยมีระยะเวลาไม่น้อยกว่า 6 เดือน
      - ภาวะในข้อ 1 ส่งผลให้บุคคลนั้นเกิดความรู้สึกทุกข์ใจอย่างมากหรือทำให้เกิดความบกพร่องในหน้าที่ทางสังคมการงาน / การเรียนหรือหน้าที่สำคัญอื่น ๆ
    - - แสดงออกทางพฤติกรรมในลักษณะของเป็นเพศตรงข้ามอยู่เสมอหรือยืนยันว่าตนเองเป็นเพศตรงข้ามโดยในเด็กชายพบว่าชอบแต่งตัวซุดเด็กผู้หญิงหรือคล้ายผู้หญิง
      - ชอบเล่นเป็นเพศตรงข้ามมากในการละเล่นบทบาทสมมุติหรือมีจินตนาการว่าเป็นเพศตรงข้ามโดยเป็นอยู่ตลอดต้องการร่วมในเกมที่เป็นของเพศตรงข้ามหรือมีงานอดิเรกแบบเพศตรงข้ามมาก
      - ต้องการที่จะมีเพื่อนเล่น / เพื่อนคู่หูเป็นเพศตรงข้ามอย่างมาก
      - มีความรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจกับเพศตามร่างกายของตนหรือรู้สึกว่าบทบาทตามเพศของตนเองนั้นไม่เหมาะสมอยู่ตลอด
      - ต้องการอย่างมากที่จะทำให้ผู้อื่นเชื่อว่าตนเองมีความรู้สึกและการแสดงออกแบบเดียวกับเพศตรงข้ามกับเพศที่ถูกกำหนดมา
      - มีความไม่ชอบอย่างมากในอวัยวะเพศของตนต้องการอย่างมากที่จะกำจัดลักษณะทางเพศ
    - - ด้านร่างกาย
        
        ช่วงวัยเด็ก
        
        การช่วยเหลือให้เด็กก้าวเข้าสู่การใช้ชีวิตแบบเพศที่ต้องการได้อย่างสมบูรณ์ไม่มองว่า Gender Dysphoria นี้เป็นความผิดปกติโดยดูแลประคับประคองทางด้านจิตใจ
        
        การให้ความสำคัญกับความต้องการของพ่อแม่ผู้ปกครอง) ในการบำบัดภาวะ Gender dysphoria ในเด็กโดยการพยายามให้เด็กได้มีการแสดงออกที่สอดคล้องกับเพศที่ตนเป็นอยู่ให้มากที่สุด
        
        การจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นในปัจจุบันของเด็กและผู้ปกครองไม่เน้นการจัดการกับ Gender Dysphoria โดยตรงเพื่อให้เด็กและครอบครัวได้
        
        ช่วงวัยรุ่น
        
        ประเมินและซักประวัติให้ครอบคลุมทั้งด้านร่ายกายจิตใจการปรับตัวในการใช้ชีวิตแบบเพศที่ต้องการในชีวิตประจำวันเพื่อกำหนดแนวทางในการช่วยเหลือโดยเน้นการประคับประคองด้านจิตใจการให้ความรู้ทั้งแก่วัยรุ่นและครอบครัวบางรายอาจพิจารณาให้ฮอร์โมนเพื่อชะลอการเปลี่ยนแปลงเข้าสู่วัยรุ่นเช่น Gonadotropin-releasing hormone (GnRH) ทำให้วัยรุ่นได้ค้นหาอัตลักษณ์ทางเพศที่แท้จริงของตนผู้ใหญ่
        
        ด้านจิตใจ
        
        ให้ข้อมูลความรู้ที่ถูกต้องเกี่ยวกับปัญหาทางเพศของผู้ป่วยรวมทั้งความรู้เกี่ยวกับการตอบสนองทางเพศปกติของบุคคล
        
        เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยพูดระบายความรู้สึกและได้ซักถามปัญหาข้อข้องใจต่างๆเกี่ยวกับเรื่องทางเพศด้วยท่าทีที่สงบปราศจากอคติ
        
        ช่วยให้ผู้ป่วยรู้จักเข้าใจตนเองยอมรับอารมณ์และความต้องการที่แท้จริงของตนเองกรณีที่ผู้ป่วยเลือกที่จะเป็นเพศตรงข้าม
        
        ทำจิตบำบัดรายบุคคลและครอบครัวบำบัดเพื่อช่วยให้บุคคลและครอบครัวมีวิธีการปรับแก้ปัญหาที่เหมาะสมและมีประสิทธิภาพเช่น CET, PST
        
        ส่งเสริมให้มีทักษะการเผชิญกับปัญหาที่เหมาะสมโดยให้ผู้ป่วยระบุปัจจัยที่เป็นสาเหตุหรือความรุนแรงของพฤติกรรมการจัดการปัญหาที่ใช้ในปัจจุบัน
        
        ประเมินความต้องการในการผ่าตัดแปลงเพศให้ผู้ป่วยสำรวจความต้องการที่แท้จริงและให้พิจารณาประโยชน์และผลที่จะตามมา
  - - - Anomalous Activity Preferences ความเบี่ยงเบนที่เกิดขึ้นจากลักษณะของกิจกรรมที่ทำให้เกิดอารมณ์ทางเพศ
      - Anormalous Target Preferences ความเบี่ยงเบนที่เกิดขึ้นจากลักษณะของเป้าหมายที่มีกิจกรรมทางเพศด้วย
      - Other specified paraphilic disorder
    - - การช่วยเหลือทางด้านร่างกาย
        
        การใช้ยา เช่น กลุ่มที่เกี่ยวข้องกับฮอร์โมน
      - การช่วยเหลือทางด้านจิตสังคม
        
        บำบัดรายบุคคคล
        
        ทำพฤติกรรมบำบัด
        
        เพศบำบัด
    - - sexual dusfunction
        
        มีแบบแผนการแสดงออกทางเพศที่มีประสิทธิภาพ
        
        มีสัมพันธภาพที่ดีกับคู่สมรส
        
        มีความรู้และทักษะในการปฏิบัติตัวที่ถูกต้อง
      - gender dysphoria
        
        เข้าใจและยอมรับความรู้สึก
        
        ใช้ชีวิตตามเพศที่ถุกต้องการ
      - paraphilic disorders
        
        สามารถควบคุมตนเองได้เมื่อมีความตื่นเต้นทางเพศ
        
        มีการแสดงออกทางเพศที่เหมาะสม
  - - - เป้าหมายสำคัญขึ้นอยู่กับข้อวินิจฉัยทางการพยาบาลและข้อมูลสนับสนุน
  - - - พฤติกรรมบำบัดเช่น-เทคนิคการผ่อนคลาย (Relaxation therapy)-การใช้การป่าบัดแนวปรับความคิด (Cognitive intervention) ซึ่งเป็นเทคนิคที่ปรับเปลี่ยนสิ่งที่อยู่ในใจที่กระตุ้นความวิตกกังวลและความกลัวให้พ้นไปอาจแนะนำให้“ ปิดสวิตซ์” ความคิดที่แล่นในใจอ่านหนังสือก่อนนอนจนกระทั่งเริ่มง่วงนอนใช้การนับถอยหลังเป็นต้น
      - การบำบัดโดยการควบคุมสิ่งเร้าใช้สำหรับผู้ที่นอนหลับไม่พอจนเป็นนิสัยให้เข้านอนตอนกลางคืนเมื่อง่วงมากเท่านั้นหากไม่ง่วงให้ลุกมาทำกิจกรรมจนกว่าจะง่วงแล้วจึงเข้านอนและตื่นเช้าให้เป็นเวลาเสี่ยงการงีบหลับในตอนกลางวัน
      - การนอนหลับแบบ จำกัด เวลานอนใช้การบันทึกระยะเวลานอน (Sleep diary) โดยบันทึกเวลาที่คิดว่าเข้านอนบนที่นอนและเวลาที่คาดว่าหลับจริงจากนั้นให้ผู้ป่วยนอนเท่าเวลาที่เขาคิดว่าหลับได้จริงเช่นผู้ป่วยบอกว่าสามารถหลับได้นานเพียง 4 ชั่วโมงจากปกติที่นอน 8 ชั่วโมงจะต้องปลุกให้ตื่นเมื่อครบเวลา 4 ชั่วโมงและไม่ให้จีบนอนต่อระหว่างวันเมื่อผู้ป่วยนอนได้ร้อยละ 90 ของเวลาจึงเพิ่มเวลาให้นอนต่อได้ 15 นาทีวิธีนี้จะทำให้ผู้ป่วยอ่อนเพลียและหลับได้ในเวลาต่อมา
    - - 1) พิจารณาสาเหตุแล้วจึงแก้ไขตามสาเหตุ
      - 2) ดูแลเรื่องความปลอดภัยเพราะการนอนมากหรือง่วงตลอดเวลามีความสัมพันธ์กับการขาดสมาธิและปัญหาด้านความจ้า
      - 3) ให้ผู้ป่วยหรือให้คนใกล้ชิดบันทึกเวลาที่ง่วงเวลากับเวลาตื่นเพื่อพิจารณาว่าอาการง่วงที่ผู้ป่วยรับรู้นั้นอยู่ในเกณฑ์ปกติหรือผิดปกติ
      - 4) ให้ผู้ป่วยจัดตารางการทำกิจกรรมและการพักผ่อนเพื่อช่วยในการควบคุมอาการง่วง
      - 5) พยายามอยู่ในพื้นที่ที่มีแสงสว่างมากหากง่วงให้สุกเดินหรือเปลี่ยนสถานที่หรือทำกิจกรรรมที่ทำให้เกิดความเพลิดเพลิน
      - 6) ตั้งนาฬิกาปลุกช่วยและเปิดหน้าต่างผ้าม่านให้แสงสว่างผ่านเข้ามาว่าผู้ป่วยที่มี