Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิดและหลักการพยาบาลเด็กปกติและเจ็บป่วย - Coggle Diagram

- - - - การถดถอยของพัฒนาการ
      - การนอนหลับผิดปกติ ฝันร้าย
    - - โศกเศร้า
      - เฉื่อยชาและมีอารมณ์หงุดหงิด
      - วิตกกังวลจากการพรากจาก
    - - ไม่อยู่นิ่ง
      - ก้าวร้าว
      - แยกตัว
- - - - ครอบครัวและบุคลากรวิชาชีพมีความเท่าเทียมกันในการ เป็นหุ้นส่วนดูแล(Partnership) ในการวางแผน และให้การดูแลเด็กป่วย
      - การมีส่วนร่วมในการตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพ ของเด็ก/ครอบครัว
      - ยอมรับว่าผู้ป่วย/บิดามารดา/บุคคลที่มีความสําคัญต่อ ผู้ป่วย ว่าเป็นส่วนหนึ่งของทีมสุขภาพ
      - ตระหนักว่าบิดามารดามีความต้องการในการมีส่วนร่วม ในการดูแลเด็กในระดับแตกต่างกัน
      - ข้อมูลที่ได้รับจากบุคลากรทีมสุขภาพและบิดามารดา จะ มีความสําคัญในการตัดสินใจและการมีส่วนร่วมในการ วางแผนดูแลเด็กป่วย
      - ใช้การปฏิสัมพันธ์ในการสร้างความมั่นใจและเพิ่ม ความสามารถของสมาชิกในครอบครัว
    - - ตระหนักถึงอิทธิพลของการที่เด็กเข้ารับการรักษาอยู่ใน โรงพยาบาล ที่มีต่อพัฒนาการของเด็ก และบทบาทของ บิดามารดา
      - ให้ช่วยเหลือเพื่อตอบสนองความต้องการทางด้านร่างกายและ อารมณ์ของเด็กและครอบครัว
      - ตระหนักว่าแต่ละครอบครัวมีวิธีการเผชิญปัญหาที่เป็น ลักษณะเฉพาะและต้องการรับทราบข้อมูลและความ ช่วยเหลือที่แตกต่างกัน
      - ปรับบทบาทจากผู้กระทําโดยตรงมาเป็นผู้สนับสนุนให้ผู้ป่วย และครอบครัวกระทําด้วยตนเอง
      - กระตุ้นและช่วยเหลือให้ครอบครัวเหล่านี้ให้มีการช่วยเหลือซึ่ง กันและกัน
    - - เคารพและยอมรับในความแตกต่าง
        
        ค่านิยม
        
        ความเชื่อ
        
        ความเป็นบุคคล
        
        ความมีอิสระทางความคิด
        
        วัฒนธรรม
        
        การตัดสินใจ
  - - - ให้ข้อมูลบิดามารดาทั้งทางวาจาและลายลักษณ์อักษร
      - อธิบายเป้าหมายและเหตุผลของการพยาบาล
      - อธิบายคําศัพท์ทางการแพทย์ให้ครอบครัวให้เข้าใจ
      - ตอบข้อสงสัยของบิดามารดา
    - - เปิดใจรับฟังความคิดเห็นของครอบครัว ค่านิยม ความ เชื่อและการตัดสินใจของครอบครัว
      - เสริมสร้างพลังอํานาจ (Empowerment) ของ ครอบครัว โดยเริ่มจากจุดแข็งที่ครอบครัวมีอยู่
      - ประเมินจุดแข็ง และมีวิธีการเผชิญปัญหาของครอบครัว
    - - ให้เกียรติซึ่งกันและกัน และให้ความไว้วางใจ
      - สื่อสารทําความเข้าใจถึงบทบาท และความคาดหวังของกันและกัน
      - มีการสื่อสารในทางที่ดีเปิดเผย และต่อเนื่อง
      - วางแผนการดูแลรักษา และตัดสินใจร่วมกัน
    - - สนับสนุนความร่วมมือของเครือข่ายระหว่างกลุ่มแพทย์และเครือข่ายผู้ปกครอง
      - ส่งต่อครอบครัวไปยังเครือข่ายผู้ปกครอง
      - ให้คุณค่า ความสําคัญของการช่วยเหลือระหว่าง ครอบครัว
    - - ให้ความสําคัญกับสิ่งที่ครอบครัวกังวลหรือเห็นว่าสําคัญ
      - สนับสนุนครอบครัวให้ทําหน้าที่ผู้ดูแลเด็กขณะเจ็บป่วยใน โรงพยาบาล
      - ให้ความสําคัญกับการตัดสินใจของสมาชิกในครอบครัว
      - ร่วมกับครอบครัวในการค้นหาทางเลือกต่างๆ ในการดูแลต่างๆ
    - - จัดหาวิธีการและทางเลือกของการรักษาให้กับบิดามารดา
      - สนับสนุน/กระตุ้นให้เกิดการดูแลแบบสหสาขา เพื่อ แลกเปลี่ยนข้อมูลที่สําคัญเกี่ยวกับการดูแลเด็กกับวิชาชีพอื่น
- - - - การจัดกิจกรรมส่งเสริมฟื้นฟูพัฒนาการด้านความรู้และสติปัญญาขณะเจ็บป่วย
      - ควรจัดบริการสอนพิเศษแก่เด็กโดยการประสานกับหน่วยต่างๆ
    - - การสื่อสารกับเด็กมีความแตกต่างตามระยะพัฒนาการของเด็ก
      - โดยเฉพาะเมื่อต้องทําหัตถการทางการพยาบาลควรคํานึงถึงความเหมาะสมตามระยะพัฒนาการ ดังนี้
        
        วัยเตาะแตะ ให้ข้อมูลกับบิดามารดาร่วมกับการให้ข้อมูลเด็กผ่านกิจกรรมการเล่น เช่นเล่นตุ๊กตา เล่านิทาน
        
        วัยก่อนเรียน บางเรื่องต้องให้ข้อมูลผ่านบิดามารดา บางเรื่องสามารถที่จะสื่อสารกับเด็กโดยใช้วิธีให้เด็กได้
        
        วัยเรียน สามารถอธิบายผ่านหนังสือภาพ แผ่นพับ ภาพพลิก ได้เข้าใจโดยไม่ต้องมีบิดามารดาช่วย
        
        วัยรุ่นสามารถสื่อสารได้หลายรูปแบบ
        
        แผ่นพับ
        
        ภาพพลิก
        
        วัยทารก ให้ข้อมูลกับบิดามารดา
    - - ควรมีการอํานวยความสะดวกแก่เด็กและบิดามารดาดังนี้
        
        นโยบายของโรงพยาบาล เป็นสิ่งกําหนดแนวทางในการปฏิบัติ ในเด็กควรมีการ
        ยืดหยุ่น ไม่มีกฎเกณฑ์บังคับมากเกินไป
        
        อนุญาตให้เด็กสวมใส่เสื้อผ้าของตนเองหากเด็กต้องการ
        
        ไม่จํากัดเวลาในการรับประทานอาหาร
        
        การไม่จํากัดเวลาในการเยี่ยม
        
        อนุญาตให้บิดามารดาอยู่กับเด็ก
      - การส่งเสริมโรงพยาบาลที่เป็นมิตรกับเด็ก
        
        ให้การพยาบาลโดยยึดหลักโรงพยาบาล 3ดี ได้แก่
        
        ให้บริการที่ดี
        
        การบริหารจัดการดี
        
        การสร้างบรรยากาศดี
      - มีแนวทางการแก้ไขปัญหาดังกล่าว 2 แนวทาง
        
        1) การทําให้เด็กไม่ตื่นกลัวขณะที่อยู่รับการรักษา
        
        2) การทําให้เด็กพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลอย่างมีความสุขโดยไม่รู้สึกกลัว24
    - - เมื่อเด็กเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลต้องให้การพยาบาลครอบคลุมทั้ง 4 ด้าน
        
        การพยาบาลเพื่อความสุขสบายทางกายและความปลอดภัย
        (providephysical comfort and safety interventions)
        
        การพยาบาลเพื่อส่งเสริมความรู้ความเข้าใจ
        (provide cognitiveinterventions)
        
        การพยาบาลทั่วไป (provide general interventions)
        
        การพยาบาลด้านจิตสังคมและอารมณ์
        (provide psychosocial and emotion interventions)
    - - หลีกเลี่ยงสัญลักษณ์ที่อาจแสดงให้เห็นถึงจุดรักษาในหอผู้ป่วย
      - ห้องตรวจรักษาและทําหัตถการ เป็นห้องที่เด็กกลัวมากควรแยกออกจากเตียงหรือห้องนอนอย่างเด็ดขาดห้องนี้มักมีแต่การร้องให้ ดังนั้นควรอนุญาตไห้เด็กมาสังเกตห้องนี้ก่อนแล้วอธิบายให้เด็กเข้าใจและลดความกังวลลงได้
      - การสร้างบรรยากาศให้แจ่มใส สดชื่น ด้วยสีสันสะอาดสะอ้าน มีบริเวณให้เด็กนั่งรวมกันเล่นสนุกสนานได้ตามเวลาที่อนุญาต
      - การจัดให้มีของเล่นและห้องสําหรับเล่น การจัดการเล่นขณะที่เข้ารับการรักษาใน
        โรงพยาบาลช่วยให้เด็กเกิดความรู้สึกสบายใจเป็นอิสระ
  - - - ประเมินแบบแผนการดําเนินชีวิตและกิจวัตรประจําวันของเด็ก
      - ประเมินความคิดความรู้สึกเมื่อเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลของเด็กโดยใช้คําถามปลายเปิด
        
        หนูคิดว่าอะไรที่แย่ที่สุดเมื่อหนูต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
        
        หนูคิดว่าอะไรที่ดีที่สุดเมื่อหนูต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล
- - - - กินได้น้อยลง
      - ถูกจำกัดกิจกรรม
- - - - ระยะสิ้นหวัง(despair)
        
        ความสิ้นหวังแสดงออกโดย อาการโศกเศร้า เสียใจอย่างลึกซึ้ง
        
        แยกตัวอยู่เงียบ ๆ ร้องไห้น้อยลง
        
        มีพฤติกรรมที่ถดถอย (regression)
        
        เด็กอาจจะดึงผม ข่วนหน้าตัวเอง และเอาศีรษะฟาดเตียง
        
        ระยะนี้เด็กจะยอมร่วมมือในการรักษาที่เจ็บปวดต่อต้านเพียงเล็กน้อยยอมกินอาหาร
      - ระยะประท้วง (protest)
        
        เด็กจะร้องไห้อย่างรุนแรงมาก ร้องตลอดเวลาจะหยุดร้องเฉพาะเวลานอนเท่านั้น
        
        เด็กพยายามที่จะให้มารดาอยู่ด้วย
        
        เด็กจะปฏิเสธทุกอย่าง ไม่ยอมร่วมมือในการรักษา
      - ระยะปฏิเสธ(denial)
        
        ระยะนี้เด็กจะหันกลับมาสนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัว
        
        เหมือนกับว่าเด็กปรับตัวได้ แต่เด็กเพียงเก็บกดความรู้สึกที่มีต่อมารดาไว้
        
        เด็กแสดงท่าทางราวกับว่าไม่เดือดร้อนไม่ว่ามารดาจะมาหรือจะไป
- - - - 1-3 = ปวดน้อย
      - 4-6 = ปวดปานกลาง
      - 0 = ไม่ปวด
      - 7-10 = ปวดมาก
  - - - 5-7 = ปวดน้อย
      - 8-10 = ปวดปานกลาง
      - 4 = ไม่ปวด
      - 11-13 = ปวดมาก
  - - - 0 = ไม่ปวด
      - 1-3 = ปวดน้อย
      - 4-6 = ปวดปานกลาง
      - 7-10 = ปวดมาก
  - - - เลือกวิธีที่เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละราย และควรใช้วิธีเดียวกันตลอดการให้การพยาบาลนั้นๆ
      - เด็กเล็ก, ผู้สูงอายุ, ผู้ที่มีการรับรู้บกพร่อง หรือไม่สามารถสื่อสารได้ ควรดูแลเป็นพิเศษ เนื่องจากการประเมินอาจได้ข้อมูลไม่ครอบคลุมหรือไม่ถูกต้องทั้งหมด
      - ควรประเมินอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่อง โดยประเมินทั้งขณะพักและขณะทำกิจกรรม
      - มีการบันทึกเป็นหลักฐาน
      - ประเมินก่อนให้การพยาบาล เพื่อเป็นสมมติฐาน และหลังให้การพยาบาล เพื่อประเมินผล
      - หลีกเลี่ยงค าถามน าอันเป็นเหตุให้บดบังข้อเท็จจริง หรือค าถามที่กระตุ้นให้เกิดอารมณ์เศร้าเสียใจ
  - - - ครึ่งหลับครึ่งตื่น
      - ผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย
      - ผู้ป่วยที่ยังไม่รู้สึกตัวดี