Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

Unit 7.2 Psychiatric Nursing with perception and cognitive disorders…

- - - - delusions
      - hallucinations
      - disorganized speech
      - grossly disorganized or catatonic behaviour
      - negative symptoms
  - - - เกณฑ์การวินิจฉัย
        
        มีความเจ็บป่วยอย่างต่อเนื่องตลอดโดยมีอยู่ ช่วงหนึ่งที่ผู้ป่วยมีอาการของ major depressive episode, manic episode หรือ mixed episode อย่างใดอย่างหนึ่ง ร่วมไปกับอาการที่เข้ากับเกณฑ์ข้อ A ของ schizophrenia
        ในระยะที่เจ็บป่วยเดียวกันนี้ ผู้ป่วยมีอาการ หลงผิด หรือประสาทหลอนหลอนอย่าง น้อย 2 สัปดาห์ โดยไม่มีอาการด้านอารมณ์ เป็นอาการเด่น (ถ้าผู้ป่วยมีอาการทางจิต ป ร า ก ฏ ใน ช่ ว ง mania ไม่ ใช่ schizoaffective disorder)
      - เปรียบเทียบกับโรคจิตเภท
        
        พบอาการโรคจิตเภทร่วมกับ อารมณ์แปรปรวน (mood disorder) พบน้อยกว่าโรคจิต เภท พบในเพศหญิงบ่อยกว่า เพศชาย การพยากรณ์โรคดีกว่า โรคจิตเภท
    - - เกณฑ์การวินิจฉัย
        
        เป็นภาวะผิดปกติไม่แปลกประหลาดที่พบในโรคจิตเภท สถานการณ์นั้นสามารถ เกิดได้ในชีวิตจริง อาการมักคงอยู่นานเป็น เดือนเป็นปีหรือบางรายเป็นอยู่ตลอดชีวิต แต่ไม่เข้าเกณฑ์การวินิจฉัยข้อ A ของโรคจิตเภท โดยทั่วไปผู้ป่วยไม่มีประสาทหลอน ยัง พูดคุยรู้เรื่อง และความสามารถด้านการทำ หน้าที่ต่างๆของบุคคลมักไม่เสีย ไม่มี พฤติกรรมแปลกๆ ยกเว้นบางกิจกรรมที่มี ส่วนเกี่ยวข้องกับความหลงผิดของตนเอง
      - เปรียบเทียบกับโรคจิตเภท
        
        อาการหลงผิดจะไม่แปลกพิลึก กิจกรรมต่างๆไม่เสื่อม มักเป็น ตอนอายุมาก
    - - เกณฑ์การวินิจฉัย
        
        มีปัญหาด้านสังคมและสัมพันธภาพกับผู้อื่น ไปแทบทุกเรื่อง ไม่สามารถพัฒนา ความสัมพันธ์ใกล้ชิดได้ หรือรู้สึกอึดอัด กังวล เครียดเมื่อต้องใกล้ชิดกับผู้อื่น ดังนั้น จะปราศจากเพื่อนสนิทหรือเพื่อนคู่คิด อาจพบร่วมกับการมีความคิดหลงผิดหรือ การรับรู้เบี่ยงเบนไป และมีพฤติกรรม แปลกๆ
      - เปรียบเทียบกับโรคจิตเภท
        
        ไม่มีช่วงไหนที่มีอาการด้านบวก เด่นชัดขึ้นมา มีความเกี่ยวข้อง กับพันธุกรรมระหว่างโรคจิตเภท กับ Schizotypal personality disorder
    - - เกณฑ์การวินิจฉัย
        
        อาการมักเกิดภายหลังประสบเหตุการณ์ที่ ก่อให้เกิดความเครียดหรือความกดดันอย่าง รุนแรง (อาจเป็นเหตุการณ์ที่เกิดกระทันหัน หรือเกิดจากหลายเหตุการณ์รวมกัน) พบ บ่อยว่ามีประสาทหลอน หลงผิดอยู่ช่วงเวลา หนึ่ง ผู้ป่วยจะมีท่าทีงุนงงพูดจาสับสนวกวน อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย disorganized speech ห รือ มี พ ฤ ติ ก รรม แ บ บ disorganized หรือ catatonic อาจพบ อาการร่วมอื่นๆ เช่น มีพฤติกรรมท่าทางที่ แปลกๆ กรีดร้อง โวยวาย หรือเงียบเฉยไม่ พูด อาจพบมีพฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง พยายามฆ่าตัวตาย บางรายอาจมีอารมณ์ เศร้าสูญเสียความมั่นใจตัวเองติดตามมา ระยะเวลาที่มีอาการอย่างน้อย 1 วันแต่ น้อยกว่า 1 เดือน โดยทั่วไปจะดีขึ้นภายใน 1-2 วัน แต่ในที่สุดก็จะหายเป็นปกติ เมื่อ หายจะกลับเป็นปกต ิและการทำกิจวัตร ด้านต่างๆ ได้ดังเดิมเหมือนก่อนป่วย
      - เปรียบเทียบกับโรคจิตเภท
        
        อาการของผู้ป่วยหายเร็ว และ กลับเป็นปกติเหมือนเดิมก่อน ป่วย พบน้อยเมื่อเทียบกับโรค จิตเภท
    - - เกณฑ์การวินิจฉัย
        
        มีอาการตามเกณฑ์ของโรคจิตเภท ยกเว้น อาการเป็นนานอย่างน้อย 1 เดือน แต่ไม่ เกิน 6 เดือน และอาการที่เกิดขึ้นไม่ส่งผล ต่อหน้าที่การงาน การเรียน หรือการมี ปฏิสัมพันธ์กับสังคม
      - เปรียบเทียบกับโรคจิตเภท
        
        แตกต่างที่ระยะเวลา หากอาการ มากกว่า 6 เดือนมักเปลี่ยน วินิจฉัยเป็นโรคจิตเภท
    - - เกณฑ์การวินิจฉัย
        
        ลักษณะสำคัญคือ มีอาการของโรคจิตที่เกิด สัมพันธ์กับการใช้สารเสพติด (สุรา ยาบ้า กัญชา สารระเหย ฯลฯ) หรือใช้ยาผิด ประเภท ผู้ป่วยจะมีอาการหลงผิด ประสาทหลอนเกิดขึ้นในช่วงที่ "เสพ" สาร หรือยา หรือเกิดในช่วงระยะที่สารยังออก ฤทธิ์/ตกค้างในสมอง
      - เปรียบเทียบกับโรคจิตเภท
        
        ภาวะหลงผิด ประสาทหลอน เกิดหลังจากใช้สารเสพติด แต่หากหยุดใช้สารไปนานกว่า 1 เดือนแล้วยังมีอาการทางจิตอยู่ หรือมีอาการทางจิตมาก่อนที่จะ เสพสาร น่าจะเป็นโรคจิตเภท มากกว่า
    - - เกณฑ์การวินิจฉัย
        
        โรคซึมเศร้าหรือแมเนีย ซึ่งมีอาการโรคจิต เฉพาะในช่วงที่มีภาวะอารมณ์ผิดปกติ
      - เปรียบเทียบกับโรคจิตเภท
        
        ต่างจากโรคจิตเภทที่อาการโรค จิตจะต้องเกิดขึ้นเมื่อมีความ ผิดปกติทางอารมณ์เท่านั้น
  - - - อาการหวาดระแวง (paranoid)
        
        คิดหวาดระแวงกลัวอันตรายต่างๆ ทั้งต่อ บุคคล และสิ่งแวดล้อมรอบตัวอย่างขาดเหตุผล และขาดความไว้วางใจบุคคลอื่นอย่างมาก
      - อาการผิดปกติด้านการพูด (disorganized speech)
        
        พูดวกวนไม่เข้าเรื่อง ไม่เข้าประเด็น (circumstantiality)
        
        พูดจาไม่ต่อเนื่องกัน พูดเรื่องหนึ่ง ไม่ทันจบก็เปลี่ยนเรื่องทันทีโดยที่อีกเรื่องหนึ่งไม่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องเดิม หรืออาจเกี่ยวเพียงเล็กน้อย (loosening of association)
        
        ตอบไม่ตรงคำถามเลย (irrelevant answer)
        
        การวางคำในตัวประโยคเองจะสับสนไปหมดทำให้ฟังไม่เข้าใจ (incoherent speech)
        
        พูดที่ใช้คำให้มีเสียงคล้องจองกันและรับ สัมผัสกันแต่ไม่มีความหมายอะไร (clang association)
        
        พูดคำซ้ำกับคำพูดของคนอื่นหรือเลียนเสียง (echolalia)
      - อาการประสาทหลอน (hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการมองเห็น (Visual hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการได้ยิน (Auditory hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการรับกลิ่น (Olfactory hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการรับรส (Gustatory hallucination)
        
        ประสาทหลอนทางการสัมผัส (Tactile hallucination)
      - อาการหลงผิด (delusion)
        
        หลงผิดคิดว่ามีคนปองร้าย (persecutory delusions)
        
        หลงผิดคิดว่าคู่ครองนอกใจ หรือมีชู้ (jealousy delusion)
        
        หลงผิดว่าเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นรอบตัวล้วนแต่เกี่ยวโยงกับตนเอง (delusions of reference)
        
        หลงผิดคิดว่ามีบุคคลอื่นมาหลงรัก (erotomanic delusions)
        
        หลงผิดเกี่ยวกับอาการทางกาย (somatic delusion)
        
        หลงผิดที่มีเนื้อหาแปลกประหลาด (bizarre delusions)
        
        หลงผิดคิดว่าตนเองเป็นเทพ หรือเป็นบุคคลสำคัญกลับชาติมาเกิด (grandiose delusions)
      - อาการด้านพฤติกรรม (disorganized behavior)
    - - Alogia or poverty of speech (content of speech) ผู้ป่วยจะพูดน้อยหรือไม่พูดเลย เนื้อหาที่พูดจะมีน้อย หรือมีการหยุดชะงัก หรือ ใช้เวลานานกว่าจะตอบคำถาม หรือไม่พูดเลย โดยไม่มีความผิดปกติทาง สรีระ
      - Affective flattening ผู้ป่วยเฉยเมย ไม่แสดงออกทางอารมณ์ (affective flattening)
      - Avolition การขาดแรงจูงใจ หรือเฉื่อยชาในการทำตามเป้าหมายต่างๆ ไม่สนใจเรียนหรือ ทำงาน ผู้ป่วยอาจนั่งเฉยๆ ทั้งวันโดยไม่ทำอะไร ไม่สนใจเรื่องสุขวิทยาส่วนบุคคล
      - Anhedonia-asociality ไม่รู้สึกสนุกสนาน และเก็บตัว ไม่เข้าสังคม ไม่ค่อยแสดงออก หรือไม่สนใจคบหาสมาคมกับใคร ใครชวนไปไหนมักปฏิเสธ
    - - ลักษณะความคิดของผู้ป่วยจิตเภทมักเป็น แบบรูปธรรม (concrete thinking) มากกว่านามธรรม
      - ผู้ป่วยจะมีสมาธิแย่ลง มีปัญหาเรื่องความจำ คิดเป็นเหตุเป็นผล ไม่ได้ หรือความสามารถในการบริหารจัดการเสีย (executive function)
      - ทักษะการแก้ปัญหาไม่ดี (poor problemsolving skills)
      - การตัดสินใจไม่ดี (poor decision – making)
      - พูดวกวนไม่เข้าเรื่อง ไม่เข้า ประเด็น พูดแต่เนื้อหาที่ไม่จำเป็น (circumstantiality)
      - พูดจาไม่ต่อเนื่องกัน พูดเรื่องหนึ่งไม่ทันจบก็เปลี่ยนเรื่องทันที โดยที่อีกเรื่องหนึ่งไม่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องเดิม หรืออาจเกี่ยวเพียงเล็กน้อย (loosening of association)
      - ตอบไม่ตรงคำถามเลย (irrelevant answer)
      - การวางคำในตัวประโยคเองจะสับสนไปหมดทำให้ฟังไม่ เข้าใจ (incoherent speech)
      - มีการนำคำพูดหรือประโยคมาต่อเข้าด้วยกันแต่ไม่เชื่อมโยงกัน (word salad)
      - อาจ ใช้คำแปลกๆที่ผู้ป่วยสร้างขึ้นมาเองโดยไม่มีใครเข้าใจนอกจากตัวเขาเอง (neologism)
      - ใช้คำ ให้มีเสียงคล้องจองกันและรับสัมผัสกันแต่ไม่มีความหมายอะไร (clang association)
      - การเลียนแบบโดยพูดคำซ้ำ กับคำพูดของคนอื่นหรือเลียนเสียง (echolalia)
      - ผู้ป่วยแทบทั้งหมดจะไม่คิดว่าตนเองผิดปกติ (lack of insight) เขาเชื่อ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเป็นเรื่องจริง
  - - - การรักษาด้วยยาทางจิตเวช
        
        ยาหลักที่ใช้ในการรักษาโรค Schizophrenia และ Schizophreniform ได้แก่ ยาในกลุ่ม antipsychotics
        
        ยาหลักที่ใช้ในการรักษาโรค Schizoaffective ได้แก่ ยาในกลุ่ม antipsychotics, antidepressants, antianxiety, และ mood stabilizers
        
        ส่วนอาการอื่นๆ ให้ยารักษาตามอาการ โดยให้ผู้ป่วยได้รับยาอย่างต่อเนื่องกัน
      - การรักษาด้วยไฟฟ้า
        
        อาการ mania หรือ severe depressive ที่เป็นอันตรายต่อตนเองและบุคคลอื่น โดยการรักษาด้วย ไฟฟ้าจะทำควบคู่กับการรักษาด้วยยา
    - - การฝึกทักษะต่างๆ เช่น ทักษะการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน ทักษะการดำเนินชีวิตทางสังคม ทักษะด้านอาชีพ
      - การให้ความรู้คำแนะนำเกี่ยวกับโรค (psychoeducation)
      - การทำจิตบำบัด (supportive psychotherapy)
      - กลุ่มบำบัด (group therapy)
      - สิ่งแวดล้อมเพื่อการบำบัด (Milieu therapy)
- - - - Localized Amnesia บุคคลไม่สามารถระลึกถึงเหตุการณ์ในช่วงเวลาที่เฉพาะเจาะจงได้
      - Selective Amnesia บุคคลสามารถระลึกเหตุการณ์ที่เจ็บปวดนั้นได้บางส่วนในช่วงเวลาหนึ่ง
      - Generalized Amnesia เป็นการลืมอย่างสมบูรณ์เกี่ยวกับประวัติชีวิตของตนเอง อาจลืมเอกลักษณ์ หรือตัวตนของตนเอง
  - - - มีลักษณะการคงอยู่ของเอกลักษณ์หรือบุคลิกภาพที่แตกต่างกันมากกว่าสองเอกลักษณ์ (บุคลิกภาพ)
      - มีช่องว่างของความทรงจำเกี่ยวกับเหตุการณ์ในชีวิตประจำวัน ข้อมูลส่วนบุคคล และ เหตุการณ์ความ เจ็บปวดในอดีตเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
      - อาการที่เกิดขึ้นทำให้เกิดความทุกข์ หรือเกิดปัญหาในการใช้ชีวิตทางสังคม การประกอบอาชีพ หรือการทำหน้าที่ในด้านต่างๆ ทั้งนี้อาการที่เกิดขึ้นต้องไม่เกี่ยวข้องหรือเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติทางวัฒนธรรมหรือศาสนาที่เป็นที่ยอมรับ
  - - - Depersonalization
        
        บุคคลจะรู้สึกว่า ความคิด ความรู้สึก ร่างกาย หรือการกระทำหนึ่งๆไม่ใช่ของตน เหมือนตนเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์อยู่ภายนอก
        
        ลักษณะอาการ
        
        รู้สึกว่าตนเองเป็นผู้สังเกตความคิด ความรู้สึก และร่างกายของตนเองจากภายนอก
        
        รู้สึกเหมือนตนเองเป็นหุ่นยนต์ หรือรู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมการพูดหรือการเคลื่อนไหวของตนเองได้
        
        รับรู้เกี่ยวกับร่างกาย แขน ขาของตนเองบิดเบือน อาจรู้สึกว่าแขน ขา หรือส่วนต่างๆ ของร่างกายขยาย ใหญ่ขึ้นหรือหดเล็กลงอย่างผิดปกติ หรือศีรษะถูกพันไว้ด้วยผ้า เป็นต้น
        
        รู้สึกมึนงงทั้งร่างกายและจิตใจ หรือมีการตอบสนองต่อโลกรอบตัวเอง
        
        รู้สึกว่าความทรงจำของตัวเองขาดอารมณ์ และคิดว่าอารมณ์เหล่านั้นอาจจะมีอยู่หรือไม่มีอยู่ในความ ทรงจำของตนเอง
      - Derealization
        
        บุคคลรู้สึกว่าสิ่งแวดล้อมรอบตัวไม่ใช่ความจริง อาจอธิบายว่าเป็นเหมือนความฝันขมุกขมัวดูเหมือนไม่มีชีวิตหรืออาจมีการมองเห็นที่ บิดเบือนไป (Visually distorted)
        
        ลักษณะอาการ
        
        เกิดความรู้สึกแปลกแยกหรือไม่คุ้นเคยกับสิ่งรอบตัว เช่น คิดว่ากำลังใช้ชีวิตอยู่ในภาพยนตร์ หรือใน ความฝัน
        
        มองเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัวปรากฏขึ้นในลักษณะบิดเบือน เบลอ(ไม่ชัด) มีสีน้อย/ไม่มีสี เหมือนมี สองมิติ หรือ ภาพที่ไม่เป็นไปตามธรรมชาติ หรือ ภาพที่ถูกทำให้เห็นเด่นชัดอย่างมาก
        
        รับรู้เวลาบิดเบือนจากความจริง เช่น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นานแต่รู้สึกว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในอดีตนาน มาแล้ว
        
        รู้สึกถึงการขาดความเชื่อมโยงทางอารมณ์กับคนที่ตนเองใส่ใจ ราวกับตัวเองว่าถูกแยก/กันออกไปด้วย กำแพงแก้ว
        
        รับรู้ระยะทาง ขนาด และ รูปร่างของวัตถุบิดเบือนจากความจริง
  - - - ความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันลดลงเนื่องจากความสามารถในการจดจำเรื่องราวต่างๆ ลดลง
      - อยู่ในภาวะท้อแท้สิ้นหวังเนื่องจากขาดความสามารถในการจัดการกับสถาการณ์ตึงเครียดของตัวเอง
      - อยู่ในภาวะซึมเศร้าเนื่องจากขาดความสามารถในการจัดการอารมณ์และความคิดของตนเอง
      - เสี่ยงต่อการทำร้ายตนเองเนื่องจากไม่สามารถจัดการกับอารมณ์เศร้าของตนเอง
      - มีปัญหาสัมพันธภาพระหว่างเพื่อนร่วมงานเนื่องจากความสามารถในการปฏิบัติงานลดลง
      - มีปัญหาสัมพันธภาพระหว่างบุคคลเนื่องจากไม่สามารถรับรู้เกี่ยวกับเอกลักษณ์ของตนเอง
    - - ผู้ป่วยสามารถยอมรับและรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตได้ตามความเป็นจริง
      - ผู้ป่วยมีเทคนิคในการจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างเหมาะสม
      - ผู้ป่วยสามารถจัดการกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตได้
    - - สิ่งสำคัญที่ต้องประเมิน ได้แก่ การรับรู้ การคิด อารมณ์ และความรู้สึกของผู้ป่วยที่สัมพันธ์กับเหตุการณ์เจ็บปวดที่ผ่านมาและสถานการณ์ที่ก่อให้เกิดความเครียดรุนแรง ความรู้สึกต่อตนเองและบุคคลอื่น ความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวัน การทำหน้าที่ในบทบาทต่างๆ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยกับบุคคล
    - - การบำบัดทางด้านร่างกาย
        
        ปัจจุบันยังไม่มีการใช้ยาตัวใด ในการรักษาผู้ป่วยโรคนี้โดยตรง
        
        ยารักษาตามอาการเพื่อประคับประคอง เช่น ใช้ยาต้านเศร้าและยาคลายกังวล ใน การรักษาอาการซึมเศร้า อาการวิตกกังวลและอาการ panic
        
        การบำบัดด้านร่างกายจึงเน้นการฟื้นฟูและ ประคับประคองด้านร่างกาย เช่น กายภาพบำบัดเพื่อฟื้นฟูอาการทางร่างกาย
      - การบำบัดทางด้านจิตใจ
        
        การฟังอย่างตั้งใจและการไม่รีบตัดสินเป็นวิธีการที่ดีที่สุดในการบำบัด ด้านจิตใจ
        
        การให้การปรึกษา
        
        การบำบัดทางจิต การบำบัดทางความคิดและพฤติกรรม (Cognitive behavioral therapy: CBT and dialectical behavioral therapy: DBT)
        
        การสะกดจิตซึ่งพบว่ามีประโยชน์อย่างมากในการบำบัดผู้ป่วย dissociative identity disorder
- - - - A. Deficits in intellectual functions, such as reasoning, problem solving, planning, abstract thinking, judgment, academic learning, and learning from experience, confirmed by both clinical assessment and individualized, standardized intelligence testing.
      - B. Deficits in adaptive functioning that result in failure to meet developmental and sociocultural standards for personal independence and social responsibility. Without ongo ing support, the adaptive deficits limit functioning in one or more activities of daily life, such as communication, social participation, and independent living, across multiple environments, such as home, school, work, and community.
      - C. Onset of intellectual and adaptive deficits during the developmental period.
    - - Mild ID
        
        มักได้รับการวินิจฉัยหลังจากที่เด็กเข้าเรียน เนื่องจากต้องอาศัยความสามารถ ทางด้านสติปัญญามากขึ้น มีความสามารถรับทราบความรู้ง่ายๆ ได้ สามารถเรียนจบชั้นประถมปีที่ 6 ได้ สามารถ ประกอบการงานหรืออาชีพ และสามารถช่วยเหลือตนเองขั้นพื้นฐานได้ แต่เด็กกลุ่มนี้ยังจําเป็นต้องได้รับความ ช่วยเหลือเมื่อมีปัญหาบางประการ
      - Moderate ID
        
        มักมีพัฒนาการด้านการสื่อสารล่าช้าและสามารถวินิจฉัยได้ตั้งแต่ระยะก่อนวัยเรียน เด็กสามารถรับการฝึกหัดสิ่งง่ายๆ ได้ และสามารถเรียนหนังสือได้ไม่เกินชั้นประถมปีที่ 1 -2 นี้
        เด็กกลุ่มนี้มักมีปัญหาด้านสังคมและพฤติกรรมมากในช่วงวัยเรียนและวัยรุ่น แต่สามารถฝึกอาชีพที่ไม่ต้อง อาศัยทักษะมากนักได้ และช่วยเหลือตนเองได้ ดําเนินชีวิตในสังคมได้โดยมีผู้คอยดูแล
      - Severe ID
        
        พัฒนาการหลายด้านล่าช้าอย่างค่อนข้างชัดเจนในช่วงขวบปีแรก มักตรวจได้ตั้งแต่อายุ ยังน้อย มีข้อจํากัดในด้านภาษารวมถึงแนวคิดหลายๆ อย่างมาก แต่ยังสามารถรับการฝึกหัดให้ดูแลตนเองอย่าง ง่ายๆ ได้ สามารถหัดให้ทํางานง่ายๆ ขั้นพื้นฐานได้โดยมีผู้ดูแลควบคุมอย่างใกล้ชิด แต่เด็กเหล่านี้จะไม่สามารถฝึก อาชีพได้ เด็กกลุ่มนี้สามารถสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของรูปร่างหน้าตาได้อย่างชัดเจน
      - Profound ID
        
        จะมีพัฒนาการทุกด้านล่าช้าอย่างชัดเจนตั้งแต่วัยทารก มักเป็นโรคทางกายที่ ค่อนข้างรุนแรงร่วมด้วย จะมีการแสดงอารมณ์และความต้องการของตนเองผ่านทางสีหน้า ท่าทาง ซึ่งต้องอาศัย การฝึกและการให้การช่วยเหลือดูแลอย่างใกล้ชิด ซึ่งการฝึกหัดสามารถทําได้น้อยมากและมักมีอายุไม่เกิน 20 ปี
    - - การป้องกันระดับตติยภูมิ (Tertiary Prevention)
        
        การดูแลทางจิตเวช โดยการแก้ไขปัญหาพฤติกรรมและบุคลิกภาพ พร้อมทั้งส่งเสริมพฤติกรรมที่ เหมาะสม เพื่อช่วยให้เด็กสามารถดํารงชีวิตในสังคมอย่างมีความสุขตามอัตตภาพ
        
        พฤติกรรมบําบัด (Behavioral Modification) เพื่อลดพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม
        
        ผู้ป่วย Mild ID บางรายควรได้รับการทําจิตบําบัดแบบรายบุคคล โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วย เสริมสร้างภาพพจน์แห่งตน ส่งเสริมให้เด็กได้มีการแสดงออกอย่างเหมาะสมและฝึกทักษะใน การเข้าสังคม
        
        ในกรณีที่มีอาการวุ่นวายมากจนควบคุมพฤติกรรมด้วยวิธีอื่นไม่ได้ มีอาการทําร้ายตนเอง สมาธิ สั้น นอนไม่หลับ หรือมีอาการโรคจิต ก็ดูแลให้ได้รับยาทางจิตเวช (Psychotropic Drug Use) ตามแผนการรักษา
        
        การฟื้นฟูสมรรถภาพทางร่างกาย (Physical Rehabilitation) เนื่องจากผู้ป่วย Moderate และ Severe ID มักมีความพิการทางกายร่วมด้วย
        
        การศึกษาพิเศษ (Special Education) โดยเน้นเกี่ยวกับชีวิตประจําวันและการเตรียมความพร้อมในการฝึกอาชีพ
        
        การฝึกอาชีพ (Vocational Rehabilitation) ให้เหมาะกับความถนัดและความสามารถของผู้ป่วยแต่ละคน
      - การป้องกันระดับทุติยภูมิ (Secondary Prevention)
        
        มีการประเมินเพื่อตรวจวินิจฉัยตั้งแต่เริ่มแรกและส่งเสริมให้ได้รับการรักษาที่ถูกต้องอย่างรวดเร็ว
        
        เสริมสร้างภาพพจน์แห่งตน (Self Image) ของเด็ก การยอมรับจากบิดา มารดาเป็นสิ่งสําคัญ มาก ส่งเสริมให้เด็กได้มีโอกาสในการพัฒนาตนเองในด้านต่างๆ
      - การป้องกันระดับปฐมภูมิ (Primary Prevention)
        
        การให้ความรู้เพื่อป้องกันการเกิดจากสาเหตุที่สามารถป้องกันได้
        
        พัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน ป้องกันหรือลดปัญหาในขณะตั้งครรภ์และส่งเสริมให้เด็กได้รับการกระตุ้นที่เหมาะสมตามขั้นพัฒนาการ
        
        ส่งเสริมให้ได้รับการบริการทางสาธารณสุขที่เหมาะสม ให้มีการฝากครรภ์และการทําคลอดโดย ผู้เชี่ยวชาญ รวมทั้งให้มีการดูแลหลังคลอดที่เหมาะสม
        
        ให้คําปรึกษาด้านพันธุกรรมและให้คําแนะนําแก่ผู้ที่มีบุตรเป็น ID เพื่อลดความเสี่ยงต่อการเกิดเด็กปัญญาอ่อนอีก
    - - การวางแผนทางการพยาบาล
        
        เป้าหมายสําคัญคือเด็กสามารถช่วยเหลือ ตัวเองได้อย่างเหมาะสมตามศักยภาพ
      - การปฏิบัติทางการพยาบาล
        
        สนับสนุน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของครอบครัวในการดูแล
        
        ให้เน้นการช่วยเหลือ ดูแล หรือให้การพยาบาลที่เป็นแบบองค์รวม ครอบคลุมทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ
      - ตัวอย่างข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        มีความบกพร่องทางการสื่อสาร
        
        ขาดความรู้และทักษะในการดูแลตนเองในชีวิตประจําวัน
        
        มีวิธีการเผชิญปัญหาไม่มีประสิทธิภาพ
      - การประเมินผล
      - การประเมินและรวบรวมข้อมูล
        
        ด้านการรับรู้บุคคล เวลา สถานที่ และสิ่งของ - ด้านการพัฒนาเกี่ยวกับตนเอง เช่น การรับรู้คุณค่าของตนเอง การไว้วางใจในผู้อื่น เป็นต้น - ด้านการรับรู้และเข้าใจในกฎเกณฑ์ กฎระเบียบของสังคม
        
        ด้านทักษะต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติกิจวัตรประจําวัน เช่น การเคลื่อนไหว การช่วยเหลือ ตนเอง การช่วยเหลืองานบ้านง่ายๆ เป็นต้น
        
        ด้านการติดต่อสื่อสาร เช่น การมีสมาธิในการทํากิจกรรมต่างๆ การปฏิบัติตามคําสั่ง หรือการ สื่อสารความต้องการของตนเอง เป็นต้น
  - - - A. Persistent deficits in social communication and social interaction across multiple contexts, as manifested by the following, currently or by history :
        
        Deficits in social-emotional reciprocity, ranging, for example, from abnormal social approach and failure of normal back-and-forth conversation; to reduced sharing of interests, emotions, or affect; to failure to initiate or respond to social interactions.
        
        Deficits in nonverbal communicative behaviors used for social interaction, ranging, for example, from poorly integrated verbal and nonverbal communication; to abnor malities in eye contact and body language or deficits in understanding and use of gestures; to a total lack of facial expressions and nonverbal communication.
        
        Deficits in developing, maintaining, and understanding relationships, ranging, for example, from difficulties adjusting behavior to suit various social contexts; to difficulties in sharing imaginative play or in making friends; to absence of interest in peers. Specify current severity: Severity is based on social communication impairments and restricted, repetitive patterns of behavior.
      - B. Restricted, repetitive patterns of behavior, interests, or activities, as manifested by at least two of the following, currently or by history :
        
        Stereotyped or repetitive motor movements, use of objects, or speech (e.g., simple motor stereotypies, lining up toys or flipping objects, echolalia, idiosyncratic phrases).
        
        Insistence on sameness, inflexible adherence to routines, or ritualized patterns of verbal or nonverbal behavior (e.g., extreme distress at small changes, difficulties with transitions, rigid thinking patterns, greeting rituals, need to take same route or eat same food every day).
        
        Highly restricted, fixated interests that are abnormal in intensity or focus (e.g., strong attachment to or preoccupation with unusual objects, excessively circumscribed or perseverative interests).
        
        Hyper- or hyporeactivity to sensory input or unusual interest in sensory aspects of the environment (e.g., apparent indifference to pain/temperature, adverse re sponse to specific sounds or textures, excessive smelling or touching of objects, visual fascination with lights or movement). Specify current severity: Severity is based on social communication impairments and restricted, repetitive patterns of behavior.
      - C. Symptoms must be present in the early developmental period (but may not become fully manifest until social demands exceed limited capacities, or may be masked by learned strategies in later life).
      - D. Symptoms cause clinically significant impairment in social, occupational, or other im portant areas of current functioning.
    - - การประเมินความผิดปกติของเด็ก จากประวัติที่ได้จาก พ่อแม่ หรือผู้เลี้ยงดู
      - การฝึกพ่อแม่ของเด็ก
      - พฤติกรรมบําบัด
      - กิจกรรมบําบัด
      - อรรถบําบัด เมื่อเด็กเปล่งเสียงได้ จะได้รับการฝึกพูดจากนักแก้ไขการพูด และสื่อความหมาย
      - การศึกษาพิเศษ จัดชั้นการศึกษาพิเศษในโรงพยาบาลสอนโดยครูการศึกษาพิเศษ
      - โครงการเรียนร่วมกับเด็กปกติ เด็กที่มีความสามารถในการเรียนรู้ที่ดี และมีพฤติกรรมทั่วไป อยู่ในเกณฑ์ปกติ จะส่งไปขอความช่วยเหลือจากอาจารย์กองการศึกษาพิเศษกรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ
      - การรักษาทางยา
        
        เด็ก ASD ที่มีอาการอยู่ไม่สุข ก้าวร้าว หรือมีพฤติกรรมทําร้ายตนเอง จะได้รับยาต้านโรคจิต เช่น Haloperidol, Thioridazine, Tiftuperazin
        
        ยากระตุ้นการทํางานของระบบประสาท ได้แก่ Methylphenidate HCL (Ritalin) และ Dextroamphetamine (Dexedine) ใช้ในเด็กที่เริ่มมีพัฒนาการด้านการเรียนรู้ ยานี้จะไม่ใช้ในเด็กที่ต่ํากว่า 5 ปี
        
        ยากันซัก ได้แก่ Carbamazepine และ Sodium Valproate โดยใช้ในเด็กที่มี อาการชักร่วมด้วย
        
        ยาต้านอาการเศร้า ได้แก่ Imipramine desipramine และ Fluoxetine
        
        ยาคลายกังวล ได้แก่ Buspirone และ Lorazepam
      - การฝึกอาชีพ
      - การช่วยเหลือ
        
        การกระตุ้นเด็ก ASD อย่างเหมาะสมเพื่อให้พัฒนาการที่หยุดยั้งได้พัฒนาเป็นปกติตามวัย ซึ่งพ่อแม่ต้องมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือและเข้ารับการอบรม เพื่อรับคําแนะนําจากแพทย์และพยาบาล และ ปฏิบัติต่อเด็กอย่างต่อเนื่อง พ่อแม่เด็กจะได้รับความช่วยเหลือเพื่อช่วยบรรเทาความเครียด ความวิตกกังวล และ ยอมรับความผิดปกติของเด็กด้วย
        
        การลดพฤติกรรมที่ผิดปกติของเด็ก ASD โดยใช้พฤติกรรมบําบัด และกิจกรรมอื่นทดแทน
        
        กระตุ้นให้เด็ก ASD ได้เข้ากลุ่มในเด็กวัยเดียวกัน เพื่อพัฒนาทางด้านสังคมและอารมณ์ 2.4 การฝึกให้เด็กพูด และสามารถสื่อความหมายทางภาษาได้ พูดโต้ตอบ ปฏิบัติตามคําสั่งได้
        
        เด็ก ASD ที่มีปัญหาทางด้านการนอน มีพฤติกรรมที่อยู่ไม่สุข ว่องไว ไม่อยู่นิ่ง หรือมี ปัญหาทางด้านอารมณ์รุนแรง จนไม่สามารถฝึกหรือให้กระทํากิจกรรมต่าง ๆ อาจต้องมีการรักษาด้วยยาซึ่งต้อง ใช้ด้วยความระมัดระวัง
        
        การฟื้นฟูสมรรถภาพเด็ก ASD โดยการใช้กิจกรรมต่างๆ เช่น กิจกรรมเข้าจังหวะ ละคร บําบัด ดนตรี การออกกําลังกาย
        
        ในเด็ก ASD ที่มีพฤติกรรรมต่างๆ ดีขึ้นแล้ว และมีอายุอยู่ในวัยเรียน ควรจัดให้เรียนใน ห้องเรียนการศึกษาพิเศษของโรงพยาบาลก่อน ให้เด็กมีทักษะทางการเรียนรู้อย่างเหมาะสม เพื่อฝึกความพร้อม เบื้องต้น จึงส่งไปเรียนร่วมกับเด็กปกติ
    - - พูดช้า พูดอย่างไม่มีความหมาย พูดมากกว่าความเข้าใจ มีการเรียงประโยคไม่ถูกต้อง พูดบางคําไม่ได้ พูดคําหรือวลีที่ไม่มีความหมายแบบซ้ําๆ เลียนแบบคําพูดทั้งทันทีหรือจํามาจากที่อื่น ทําเสียง ประหลาด
      - ปัญหาทางพฤติกรรมที่พบบ่อย คือ ปัญหาในการเข้าสังคม เด็กไม่สามารถสร้างสัมพันธภาพกับบิดา มารดาหรือคนอื่น ไม่มีการยิ้มแย้มขณะเข้าสังคม (Social Smile) ไม่มีการสบตา (Eye Contact)
        ไม่สามารถจํา และแยกคนสําคัญในชีวิต และไม่มีความวิตกกังวลเมื่อต้องแยกจาก (Separation Anxiety)
      - การเล่นหรือการทํากิจกรรมจะมีลักษณะไม่ยืดหยุ่น ทําซ้ําๆ มีพิธีรีตอง ชอบของที่หมุนได้หรือสั่นได้
    - - การวางแผนทางการพยาบาล
        
        มีเป้าหมายที่สําคัญ คือ การสื่อสาร การสร้าง สัมพันธภาพกับผู้อื่น และการควบคุมจัดการตนเองได้อย่างเหมาะสม
      - การปฏิบัติทางการพยาบาล
        
        ให้เน้นการช่วยเหลือ ดูแล หรือให้การพยาบาลที่เป็นแบบองค์รวม ครอบคลุมทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ สนับสนุน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของครอบครัว ครู ในการช่วยเหลือดูแล
      - ตัวอย่างข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        เสี่ยงต่อการทําร้ายตนเอง
        
        มีพฤติกรรมรุนแรงกับตนเอง
        
        ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมบกพร่อง
        
        การเคลื่อนไหวทางร่างกายบกพร่อง
      - การประเมินผล
      - การประเมินและรวบรวมข้อมูล
        
        ด้านความบกพร่อง ของการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นและการสื่อสารทางสังคม
        
        ลักษณะพฤติกรรมที่แสดงออก
  - - - Inattention Type: มีช่วงสมาธิสั้นกว่าปกติ
      - Hyperactive: อยู่ไม่นิ่ง อยู่ไม่สุข ซุกซนผิดปกติ
      - Impulsive Type: หุนหันพลันแล่น ขาดการยับยั้งชั่งใจในการทําสิ่งต่างๆ
    - - การรักษาด้วยยา
        
        ยาที่ใช้กันมากและได้ผลดี คือ CNS stimulants เช่น
        การใช้ Dextroamphetamine ในเด็กอายุ มากกว่า 3 ปี
        การใช้ Methylphenidateในเด็กอายุมากกว่า 5 ปี
      - การรักษาทางจิตสังคม
        
        จิตบําบัดรายบุคคล พฤติกรรมบําบัด การให้คําปรึกษา และการให้ความช่วยเหลือด้านการเรียน
    - - A. A persistent pattern of inattention and/or hyperactivity-impulsivity that interferes with functioning or development, as characterized by (1) and/or (2):
        
        Inattention: Six (or more) of the following symptoms have persisted for at least 6 months to a degree that is inconsistent with developmental level and that nega tively impacts directly on social and academic/occupational activities: Note: The symptoms are not solely a manifestation of oppositional behavior,
        defiance, hostility, or failure to understand tasks or instructions. For older adolescents and adults (age 17 and older), at least five symptoms are required.
        
        a. Often fails to give close attention to details or makes careless mistakes in schoolwork, at work, or during other activities (e.g., overlooks or misses details, work is inaccurate).
        
        b. Often has difficulty sustaining attention in tasks or play activities (e.g., has difficulty remaining focused during lectures, conversations, or lengthy reading).
        
        c. Often does not seem to listen when spoken to directly (e.g., mind seems else where, even in the absence of any obvious distraction).
        
        d. Often does not follow through on instructions and fails to finish schoolwork, chores, or duties in the workplace (e.g., starts tasks but quickly loses focus and is easily sidetracked).
        
        e. Often has difficulty organizing tasks and activities (e.g., difficulty managing se quential tasks; difficulty keeping materials and belongings in order; messy, disorganized work; has poor time management; fails to meet deadlines).
        
        f. Often avoids, dislikes, or is reluctant to engage in tasks that require sustained mental effort (e.g., schoolwork or homework; for older adolescents and adults, preparing reports, completing forms, reviewing lengthy papers).
        
        g. Often loses things necessary for tasks or activities (e.g., school materials, pencils, books, tools, wallets, keys, paperwork, eyeglasses, mobile telephones).
        
        h. is often easily distracted by extraneous stimuli (for older adolescents and adults, may include unrelated thoughts).
        
        I. Is often forgetful in daily activities (e.g., doing chores, running errands; for older adolescents and adults, returning calls, paying bills, keeping appointments).
        
        Hyperactivity and impulsivity: Six (or more) of the following symptoms have persisted for at least 6 months to a degree that is inconsistent with developmental level and that negatively impacts directly on social and academic/occupational activities: Note: The symptoms are not solely a manifestation of oppositional behavior, defi ance, hostility, or a failure to understand tasks or instructions. For older adolescents and adults (age 17 and older), at least five symptoms are required.
        
        a. Often fidgets with or taps hands or feet or squirms in seat.
        
        b. Often leaves seat in situations when remaining seated is expected (e.g., leaves his or her place in the classroom, in the office or other workplace, or in other situations that require remaining in place).
        
        c. Often runs about or climbs in situations where it is inappropriate. (Note: In adolescents or adults, may be limited to feeling restless.)
        
        d. Often unable to play or engage in leisure activities quietly. e. is often "on the go," acting as if "driven by a motor" (e.g., is unable to be or uncomfortable being still for extended time, as in restaurants, meetings; may be experienced by others as being restless or difficult to keep up with).
        
        f. Often talks excessively.
        
        g. Often blurts out an answer before a question has been completed (e.g., completes people's sentences; cannot wait for turn in conversation).
        
        h. Often has difficulty waiting his or her turn (e.g., while waiting in line).
        
        i. Often interrupts or intrudes on others (e.g., butts into conversations, games, or activities; may start using other people's things without asking or receiving per mission; for adolescents and adults, may intrude into or take over what others are doing).
      - B. Several inattentive or hyperactive-impulsive symptoms were present prior to age 12 years.
      - C. Several inattentive or hyperactive-impulsive symptoms are present in two or more settings (e.g., at home, school, or work; with friends or relatives; in other activities).
      - D. There is clear evidence that the symptoms interfere with, or reduce the quality of, social, academic, or occupational functioning.
      - E. The symptoms do not occur exclusively during the course of schizophrenia or another psychotic disorder and are not better explained by another mental disorder (e.g., mood disorder, anxiety disorder, dissociative disorder, personality disorder, substance intoxication or withdrawal).
    - - การวางแผนทางการพยาบาล
        
        เป้าหมายที่สําคัญ คือ การมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น การควบคุมตนเองได้อย่างเหมาะสม การรู้สึกภูมิใจในตนเอง และป้องกันปัญหาหรือโรคจิตเวชอื่นๆที่อาจเกิดขึ้นตามมา
      - การปฏิบัติทางการพยาบาล
        
        ให้เน้นการช่วยเหลือ ดูแล หรือให้การพยาบาลที่เป็นแบบองค์รวม ครอบคลุมทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ สนับสนุน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของครอบครัว ครู ในการช่วยเหลือดูแล
      - ตัวอย่างข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        เสี่ยงต่อการได้รับบาดเจ็บ
        
        มีคุณค่าในตนเอง
        
        มีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมบกพร่อง
      - การประเมินผล
      - การประเมินและรวบรวมข้อมูล
        
        ประเมินให้ครอบคลุมทุกด้าน เช่น ด้านการเรียน สัมพันธภาพ ความคิด ความรู้สึก พฤติกรรม เพื่อค้นหาความต้องการการช่วยเหลือดูแลที่เหมาะสม
  - - - A. Difficulties learning and using academic skills, as indicated by the presence of at least one of the following symptoms that have persisted for at least 6 months, despite the provision of interventions that target those difficulties:
        
        Inaccurate or slow and effortful word reading (e.g., reads single words aloud incorrectly or slowly and hesitantly, frequently guesses words, has difficulty sounding out words)
        
        Difficulty understanding the meaning of what is read (e.g., may read text accurately but not understand the sequence, relationships, inferences, or deeper meanings of what is read).
        
        Difficulties with spelling (e.g., may add, omit, or substitute vowels or consonants).
        
        Difficulties with written expression (e.g., makes multiple grammatical or punctua tion errors within sentences; employs poor paragraph organization; written expression of ideas lacks clarity).
        
        Difficulties mastering number sense, number facts, or calculation (e.g., has poor understanding of numbers, their magnitude, and relationships; counts on fingers to add single-digit numbers instead of recalling the math fact as peers do; gets lost in the midst of arithmetic computation and may switch procedures).
        
        Difficulties with mathematical reasoning (e.g., has severe difficulty applying mathematical concepts, facts, or procedures to solve quantitative problems).
      - B. The affected academic skills are substantially and quantifiably below those expected for the individual's chronological age, and cause significant interference with academic or occupational performance, or with activities of daily living, as confirmed by individu ally administered standardized achievement measures and comprehensive clinical assessment. For individuals age 17 years and older, a documented history of impairing learning difficulties may be substituted for the standardized assessment. loads).
      - C. The learning difficulties begin during school-age years but may not become fully man ifest until the demands for those affected academic skills exceed the individual's lim ited capacities (e.g., as in timed tests, reading or writing lengthy complex reports for a tight deadline, excessively heavy academic
      - D. The learning difficulties are not better accounted for by intellectual disabilities, uncorrected visual or auditory acuity, other mental or neurological disorders, psychosocial adversity, lack of proficiency in the language of academic instruction, or inadequate educational instruction.
    - - Impairment in Reading หรือ Dyslexia
        
        เด็กจะมีความสามารถในการอ่านต่ํากว่าเด็กทั่วไป ที่อยู่ในชั้นเดียวกัน มักมีประวัติพัฒนาการด้านการพูดล่าช้า เรียนรู้และจดจําตัวอักษรได้ช้า เด็กช่วงก่อนวัยเรียน จะสังเกตพบว่าเด็กไม่สามารถจําและเขียนชื่อตนเองได้ ไม่เข้าใจคําสัมผัส
      - Impairment in Mathematics หรือ Dyscalculia
        
        เด็กจะมีความสามารถในการคิดคํานวณ ต่ํากว่าเด็กทั่วไปที่อยู่ในชั้นเดียวกัน ซึ่งแสดงออกโดยการไม่เข้าใจสัญลักษณ์หรืออาจคํานวณผิดพลาด ไม่สามารถ เข้าใจแนวคิดพื้นฐานทางคณิตศาสตร์ (บวก ลบ คูณ หาร) หรือสูตรต่างๆ ได้ จะคิดเลขตกๆหล่นๆ มีปัญหาใน การคิดเลขในใจ ไม่เข้าใจเรื่องเวลา ดูนาฬิกาไม่เป็น
      - Impairment in Written Expression Disorder หรือ Dysgraphia
        
        เด็กจะมีความสามารถ ในการเขียนต่ํากว่าเด็กทั่วไปในชั้นเดียวกัน โดยอาจสะกดคําผิดหรือเขียนผิดหลักไวยากรณ์ แม้แต่คําง่ายๆ ลายมือไม่ดี เขียนตัวหนังสือกลับด้านเหมือนภาพสะท้อนจากกระจกเงา เขียนวนหัวพยัญชนะ ว่างสระและ วรรณยุกต์ไม่ถูกตําแหน่ง เขียนไม่ตรงบรรทัด ขนาดตัวอักษรไม่เท่ากัน ไม่เว้น ขอบไม่เว้นช่องไฟ
    - - การให้การศึกษาพิเศษ
      - การแก้ไขปัญหาแทรกซ้อนในเรื่องของอารมณ์และพฤติกรรม
        
        .
        
        การให้ความรู้แก่พ่อแม่และครูเกี่ยวกับลักษณะอาการและสาเหตุของโรค โดยย้ําว่าไม่ได้เกิด - จากระดับสติปัญญาหรือเด็กไม่มีความรับผิดชอบ
        
        วินิจฉัยและให้การช่วยเหลือสําหรับปัญหาหรือโรคทางจิตเวซอื่นๆ ที่มักพบร่วมด้วย ได้แก่ ADHD, Autism Spectrum Disorder, Conduct Disorder, Depressive Disorder และ Anxiety Disorder เป็นต้น
        
        จัดแผนการศึกษารายบุคคล (IEP) ให้เหมาะสมกับความสามารถและความต้องการของเด็ก
    - - การวางแผนทางการพยาบาล
        
        เด็กได้รับความช่วยเหลือให้ประสบความสําเร็จในการเรียน การสร้าง ความสัมพันธภาพกับผู้อื่น มีความรู้สึกภูมิใจในตนเอง และป้องกันปัญหาทางอาจเกิดขึน
      - การปฏิบัติทางการพยาบาล
        
        ให้เน้นการช่วยเหลือ ดูแล หรือให้การพยาบาลที่เป็นแบบองค์รวม ครอบคลุมทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ
        
        สนับสนุน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของครอบครัว ครู ในการช่วยเหลือดูแล
      - ตัวอย่างข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล
        
        มีวิธีการเผชิญปัญหาไม่มีประสิทธิภาพ
        
        มีคุณค่าในตนเองต่ํา จากการรวบรวมข้างต้น ซึ่งอาจแตกต่างกันไปในแต่ละราย
      - การประเมินผล
      - การประเมินและรวบรวมข้อมูล
        
        ด้านการเรียน สัมพันธภาพ ความคิด ความรู้สึก พฤติกรรม เพื่อค้นหาความต้องการการช่วยเหลือดูแลที่เหมาะสม
- - - - ด้านร่างกาย น้ําหนักเปลี่ยนแปลงขึ้นๆ ลงๆ ต่อมน้ําลายบวม ฟันเสื่อมสภาพ มีฟันกระรอกขึ้น เส้นเลือดฝอยแตกง่าย อ่อนล้า กล้ามเนื้ออ่อนแรง หัวใจเต้นไม่สม่ําเสมอ บ่นเจ็บคอบ่อย เสียงแหบเรื้อรัง อิเล็กโตรไลด์ไม่สมดุล มีภาวะขาดน้ํา
      - ด้านจิตใจ อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย ซึมเศร้า วิพากษ์วิจารณ์ตนเองอย่างรุนแรง การมีคุณค่าใน ตนเองขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของน้ําหนัก กลัวเมื่อไม่สามารถหยุดการรับประทานของตนเองได้ ตําหนิตนเอง โดยผ่านการกิน
      - ด้านพฤติกรรม จะมีพฤติกรรมการกินอย่างมากมาย และควบคุมคนเองไม่ได้ระยะหนึ่ง หลังจากนั้น ผู้ป่วยจะพยายามควบคุมน้ําหนักโดยการล้วงคอให้อาเจียน (ล้วงคอให้อาเจียนทําอย่างน้อย 1 ครั้งต่อสัปดาห์ในระยะเวลา 3 เดือน) อาจใช้ยาระบายหรือยาขับปัสสาวะ หรือการสวน หรือการออกกําลังกายอย่างหักโหม มีพฤติกรรม หลีกเลี่ยงร้านอาหาร หลีกเลี่ยงการวางแผนเกี่ยวกับอาหาร อาจมีพฤติกรรมใช้ยาเสพติดหรือใช้ยาผิดประเภท
    - - A. มีพฤติกรรมการกินอาหารที่มากผิดปกติ (Binge eating) โดยมีลักษณะ 2 ประการดังนี้เกิดขึ้นอยู่ บ่อยๆ
        
        มีการกินอาหารในช่วงเวลาหนึ่ง (เช่น ช่วงเวลา 2 ชั่วโมง) ในปริมาณที่มากกว่าคนทั่วไป จะกินได้อย่างชัดเจนภายใต้สถานการณ์ที่คล้ายกัน และมีช่วงเวลาที่เท่ากัน
        
        มีความรู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมการกินอาหารได้ในช่วงเวลานั้น (เช่น รู้สึกว่าหยุดกินไม่ได้ หรือไม่สามารถควบคุมชนิดและปริมาณอาการที่กินได้ เป็นต้น)
      - B. มีพฤติกรรมที่ชดเชยเพื่อป้องกันการเพิ่มขึ้นของน้ําหนักที่ไม่เหมาะสม เช่น การทําให้ตนเอง อาเจียน การใช้ยาระบายหรือยาขับปัสสาวะ หรือยาอื่นๆในทางที่ผิด อดอาหาร
        หรือออกกําลังกายอย่างหักโหม เป็นต้น ทั้งพฤติกรรมการกินอาหารที่มากผิดปกติและพฤติกรรมชดเชยที่ไม่เหมาะสมเกิดขึ้นโดยเฉลี่ย อย่างน้อย 1 ครั้งต่อสัปดาห์ในระยะเวลา 3 เดือน
      - D. มีการประเมินตนเองขึ้นอยู่กับเรื่องน้ําหนักตัวหรือรูปร่างเป็นอย่างมาก
        
        กลุ่มที่มีอาการสงบ (In full remission) เป็นกลุ่มที่หลังจากที่มีอาการต่างๆ ครบถ้วนตามเกณฑ์วินิจฉัย แล้วไม่พบอาการตามเกณฑ์ข้อใดอีกในช่วงเวลาหนึ่ง
        
        กลุ่มที่มีอาการสงบบางส่วน (Partial remission) เป็นกลุ่มที่หลังจากที่มีอาการต่างๆ ครบถ้วนตามเกณฑ์วินิจฉัย แล้วจะพบเพียงบางอาการเท่านั้นที่ยังคมีอยู่ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง
      - E. ความผิดปกตินี้ไม่ได้เกิดเฉพาะช่วงที่เป็น Anorexia Nervosa เท่านั้น
  - - - เป้าหมายของการรักษาทางกาย
        
        ให้ผู้ป่วยมีน้ําหนักตัวเพิ่มขึ้นจนถึงประมาณร้อยละ 90 ของ น้ําหนักปกติ
        
        การให้อาหารควรค่อยเป็นค่อยไปเพราะหากให้อาหารรวดเร็วเกินไปอาจทําให้ผู้ป่วยเกิดภาวะ Refeeding Syndrome
        
        บางรายอาจมีการพิจารณาให้อาหารทางสายยางถ้ามีภาวะแทรกซ้อนทางกายที่รุนแรง และไม่ร่วมมือต่อการรักษา ควรให้แคลเซียม วิตามินดี วิตามินรวม เหล็กและสังกะสีด้วย
    - - การรักษาด้านร่างกาย
        
        ชั่งน้ําหนักปัจจุบัน เปรียบเทียบกับดัชนีมวลกาย เพื่อประเมินระดับความรุนแรง
        
        ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับสารอาหาร และสารน้ําอย่างเพียงพอ อาจร่วมกับผู้ป่วย แพทย์ผู้ดูแล นักโภชนาการในการวางแผนจัดตารางการรับประทานอาหารในปริมาณแคลอรีที่เหมาะสม
        
        ป้องกันการเกิดอันตรายที่อาจเกิดจากความดันโลหิตต่ํา อาการอ่อนเพลีย ถ้ามีอาการหน้ามืดไม่ควร ขับรถหรือทํางานที่เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ ให้ผู้ป่วยลุกนั่งหรือเคลื่อนไหวร่างกายช้าๆ จับราวบันไดในการขึ้นลง เป็นต้น
        
        ร่วมกับผู้ป่วย แพทย์และนักกายภาพบําบัด วางแผนจัดโปรแกรมการออกกําลังกายอย่างเหมาะสม กับสมรรถภาพทางกายของผู้ป่วย
        
        ตรวจเช็คสัญญาณชีพ ความตึงตัวของผิวหนังและกล้ามเนื้อ ปริมาณ Intake และ Output เพื่อ ประเมินความผิดปกติเป็นระยะๆ
        
        ติดตามผลการตรวจร่างกายและผลการตรวจทางหองปฏิบัติการณ์อย่างต่อเนื่อง 1 การช่วยเหลือทางด้านจิตใจ และด้านสังคม
      - การรักษาทางด้านจิตใจ
        
        สร้างสัมพันธภาพเพื่อการบําบัดให้ผู้ป่วยเกิดความ ไว้วางใจ รับฟังผู้ป่วยระบายความรู้สึกกับของใจด้วยความตั้งใจ ใส่ใจ ไม่อคติ หลีกเลี่ยงการตัดสินหรือแสดง ความเห็นขัดแย้งอย่างชัดเจน
        
        ประเมินสภาพจิต (Mental Status) โดยมุ่งเน้นที่ความคิด ความรู้สึกของผู้ป่วยที่มีต่อรูปร่าง หน้าตาของตนเอง
        
        ทําจิตบําบัดรายบุคคล
        
        ทําจิตบําบัดรายกลุ่มร่วมกับผู้ป่วยที่มีความผิดปกติแบบเดียวกัน
        
        จัดกิจกรรมบําบัดที่ช่วยส่งเสริมความมีคุณค่าในตนเอง
        
        ทําพฤติกรรมบําบัด เช่น การฝึกสมาธิ การฝึกสติให้รู้สึกยับยั้งชั่งใจ
  - - - A. จํากัดการบริโภคอาหารเมื่อเทียบกับความต้องการของร่างกายจนส่งผลให้น้ําหนักตัวต่ํากว่าเกณฑ์ปกติอย่างมีนัยสําคัญ ทั้งในบริบทของอายุ เพศ พัฒนาการ และสุขภาพทางกาย ซึ่ง น้ําหนักต่ํากว่าน้ําหนักที่น้อยที่สุดของน้ําหนักปกติหรือคือน้ําหนักที่ต่ํากว่าน้ําหนักที่ควรจะเป็น ในเด็กและวัยรุ่น
      - B. กลัวน้ําหนักเพิ่มขึ้นหรือกลัวอ้วนอย่างมาก หรือมีพฤติกรรมที่ขัดขวางการเพิ่มขึ้นของน้ําหนักถึงแม้ว่าจะมีน้ําหนักต่ํากว่าปกติอย่างชัดเจนแล้วก็ตาม
      - C. มีการรับรู้น้ําหนักตัวหรือรูปร่างของตนเองผิดปกติ หรือการประเมินตนเองขึ้นอยู่กับน้ําหนักตัวหรือรูปร่างมีเป็นอย่างมาก หรือขาดความตะหนักเกี่ยวกับอันตรายของการมีน้ําหนักตัวต่ํากว่าเกณฑ์อย่างต่อเนื่อง
    - - Restricting type ในช่วง 3 เดือนที่ผ่านมา ผู้ป่วยไม่มีพฤติกรรมจํากัดการรับประทานอาหาร การอดอาหาร (Binge-eating) หรือมีพฤติกรรมในการขจัดอาหารที่รับประทานด้วยวิธีการต่างๆหรือการใช้ยาระบาย ยาขับปัสสาวะ เป็นต้น
      - Binge-eating/Purging type ในช่วง 3 เดือนที่ผ่านมา ผู้ป่วยมีพฤติกรรม Binge-eating หรือ Purging
        
        กลุ่มที่มีอาการสงบ (In full remission) เป็นกลุ่มที่หลังจากที่มีอาการต่างๆ ครบถ้วนตามเกณฑ์วินิจฉัย แล้วไม่พบอาการตามเกณฑ์ข้อใดอีก
        
        กลุ่มที่มีอาการสงบบางส่วน (Partial remission) เป็นกลุ่มที่หลังจากที่มีอาการต่างๆ ครบถ้วนตาม เกณฑ์วินิจฉัย แล้วไม่พบอาการต่างๆ
        ตามเกณฑ์ในข้อ A อีกแต่ยังคงมีอาการต่างๆ ตามเกณฑ์ใน ข้อ B และ C
    - - ด้านร่างกาย น้ําหนักลดลงอย่างเห็นได้ชัด ผอมจนผิวหนังหุ้มกระดูก ผิวหนังแห้งเป็นแผ่นหรือเป็น จําๆ ผมร่วง เขียวบริเวณอวัยวะส่วนปลาย หัวใจเต้นช้า ปวดศีรษะ ความดันโลหิตต่ํา อ่อนล้า เป็นหวัดบ่อย กล้ามเนื้ออ่อนแรง ประจําเดือนมาไม่สม่ําเสมอหรือไม่มี อาจมีภาวะกระดูกพรุนและเจริญเติบโตช้า
      - ด้านจิตใจ ไม่พึงพอใจในรูปร่างและภาพลักษณ์ของตนเอง รู้สึกผิดถ้ารับประทานอาหารเข้าไป วิตก กังวลมาก ซึมเศร้า อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย รู้สึกตนเองไม่มีคุณค่าถ้าน้ําหนักไม่ลดลงตามที่ตัวเองต้องการ
      - ด้านพฤติกรรม แยกตัวหรือหลีกเลี่ยงการเข้าสังคมที่เกี่ยวข้องกับการรับประทานอาหาร ย้ําคิดเรื่อง อาหาร การคํานวณแคลอรี และวิธีการปรุงอาหารจะมีเหตุผลมาสนับสนุนการไม่รับประทานอาหารของตนเอง พฤติกรรม/นิสัยการรับประทานผิดไปจากปกติ
  - - - มีภาวะทุพโภชนาการเนื่องจากรับประทานอาหารไม่เพียงพอกับความต้องการของร่างกาย
      - เสี่ยงต่อการมีภาวะทุพโภชนาการเนื่องจากมีพฤติกรรมล้วงคออาเจียนหลังรับประทานอาหาร
      - (เสี่ยงต่อการ) ได้รับสารน้ําและอาการไม่เพียงพอกับความต้องการ
      - มีภาพลักษณ์ของตนเองไม่ถูกต้องเนื่องจากมีความกลัวเกี่ยวกับการเพิ่มของน้ําหนักตัว
      - มีวิธีเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ ในสังคมไม่เหมาะสมเนื่องจากขาดทักษะในการจัดการปัญหา
    - - มีสัญญาณชีพอยู่ในระดับปกติ (ระบุค่าปกติ)
      - สามารถรับประทานอาหารได้มากขึ้นโดยไม่มีพฤติกรรม Binging
      - มีน้ําหนักตัวเพิ่มขึ้นอย่างเหมาะสมและสามารถคงน้ําหนักตัวไว้ได้ไม่ต่ํากว่าร้อยละ 85 ของน้ําหนักตัวที่ควรเป็น
      - สามารถบอกถึงอันตรายจากภาวะทุพโภชนาการได้
    - - โดยการประเมินควรครอบคลุมทุก ด้าน โดยเฉพาะพฤติกรรมการรับประทานอาหาร การออกกําลังกาย ประวัติการใช้สารเสพติด ทัศนคติเกี่ยวกับ
    - - ให้เน้นการช่วยเหลือ ดูแล หรือให้การพยาบาลที่เป็นแบบองค์รวม ครอบคลุมทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ
- - - - Aggression to People and Animals
        
        Often bullies, threatens, or intimidates others.
        
        Often initiates physical fights.
        
        Has used a weapon that can cause serious physical harm to others (e.g., a bat, brick, broken bottle, knife, gun).
        
        Has been physically cruel to people.
        
        Has been physically cruel to animals.
        
        Has stolen while confronting a victim (e.g., mugging, purse snatching, extortion, armed robbery).
        
        Has forced someone into sexual activity.
      - Destruction of Property
        
        Has deliberately engaged in fire setting with the intention of causing serious damage.
        
        Has deliberately destroyed others' property (other than by fire setting).
      - Deceitfulness or Theft
        
        Has broken into someone else's house, building, or car.
        
        Often lies to obtain goods or favors or to avoid obligations (i.e., "cons” others).
        
        Has stolen items of nontrivial value without confronting a victim (e.g., shoplifting, but without breaking and entering; forgery). Serious Violations of Rules 13. Often stays out at night despite parental prohibitions, beginning before age 13 years.
        
        Has run away from home overnight at least twice while living in the parental or parental surrogate home, or once without returning for a lengthy period.
        
        Is often truant from school, beginning before age 13 years.
  - - - ก้าวร้าวและทําร้ายบุคคลอื่น หรือสัตว์
      - ทําลายทรัพย์สิน
      - หลอกลวง หรือลักขโมย
      - ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์อย่างร้ายแรง
  - - - Haloperidot: รักษาพฤติกรรมก้าวร้าว
      - Lithium: รักษาพฤติกรรมก้าวร้าว โดยเฉพาะผู้ที่เป็นโรคอารมณ์แปรปรวน
      - Stimulants: รักษาผู้ป่วยที่เป็นโรคซนสมาธิสั้น
      - SSRls: รักษาผู้ป่วยที่มีอาการ Impulsivity
  - - - เป้าหมายที่สําคัญคือ การมีพฤติกรรมที่ เหมาะสม ไม่เสียงทั้งต่อตนเองและผู้อื่น มีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นได้อย่างเหมาะสม
    - - ให้เน้นการช่วยเหลือ ดูแล หรือให้การพยาบาลที่เป็นแบบองค์รวม ครอบคลุมทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ สนับสนุน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของครอบครัว ครู ในการช่วยเหลือดูแล
    - - เสี่ยงต่อใช้ความรุนแรง
      - เสี่ยงต่อการทําร้ายตนเองและ/หรือบุคคลอื่น
      - มีวิธีการแก้ไขปัญหาที่ไม่มีประสิทธิภาพ
      - มีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมบกพร่อง
    - - ควรมีการประเมินให้ครอบคลุมทั้งด้านความคิด อารมณ์ ความรู้สึก และพฤติกรรม ประเมินระดับความ รุนแรงของปัญหา พัฒนาการทางด้านศีลธรรมจริยธรรม สภาพของครอบครัวหรือสิ่งแวดล้อมที่เด็กอาศัยอยู่ ลักษณะรูปแบบการเลี้ยงดู ตลอดจนบุคลิกภาพของผู้เลี้ยงดู (พ่อแม่) ว่ามีลักษณะต่อต้านสังคมหรือไม่ อย่างไร มี โรคทางจิตเวชอื่นๆ ร่วมด้วยหรือไม่
- - - - ความปลอดภัยในชีวิตของผู้ป่วย
      - การช่วยให้ได้รับการสนองความต้องการด้านร่างกายและจิตใจ
      - ป้องกันอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากความผิดปกติการทำหน้าที่ของสมองและความแปรปรวนทางจิต
      - ดูแลสุขอนามัยทั่วไปจนกว่าผู้ป่วยจะ สามารถดูแลตนเองได้
    - - ต้องมีความระมัดระวัง รอบคอบ
      - จัดสิ่งแวดล้อมที่ป้องกันอุบัติเหตุ ลดความ สับสนจากสิ่งเร้า
      - จัดให้พักผ่อนในที่ที่สงบและปลอดภัย ช่วยให้ผู้ป่วยได้รับรู้สภาพแวดล้อมที่ถูกต้อง
    - - เสี่ยงต่อการได้รับอุบัติเหตุ
      - เสี่ยงต่อการเกิดอันตรายต่อตนเองและผู้อื่น เนื่องจากอาการประสาทหลอนและหลงผิด
      - ความสามารถในการดูแลตนเองบกพร่อง เนื่องจากระดับความรู้สึกตัวผิดปกติ
    - - การซักประวัติ ประวัติที่สำคัญ
      - การตรวจร่างกาย ประเมินทุกระบบ รวมทั้งตรวจระดับความรู้สึกตัว
      - การตรวจสภาพจิต
- - - - อธิบายความต้องการของตนเองทำได้ยากขึ้น ความบกพร่องในการใช้ภาษา (ไม่สามารถสื่อ ถึงความต้องการได้) การตัดสินใจแย่ลง จนทำให้เกิดปัญหาต่อการทำงาน การเข้าสังคม บกพร่องในการ ปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน ความจำจะเริ่มเสื่อมมากขึ้น ความจำบกพร่องอาจถึงขั้นจำทางกลับบ้านไม่ได้ ความจำปัจจุบันเสีย แล้วความจำในอดีตเริ่มเสื่อมด้วย
    - - พึ่งพาผู้ดูแลตลอดเวลา หวาดระแวงจำใครไม่ได้ และพูดไม่ได้ เคลื่อนไหวช้า หรืออาจเคลื่อนไหวไม่ได้ ไม่สามารถ ช่วยเหลือตนเองได้เลยแม้แต่การทำกิจวัตรประจำวัน ต้องมีผู้เฝ้าดูแลตลอดเวลา กลั้นปัสสาวะ อุจจาระไม่ได้
    - - ผู้ป่วยจะมีอาการหลงลืม โดยเฉพาะลืมเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่ๆ ไม่นาน ส่วนความจำในอดีตยังดีอยู่ ทำ ให้หงุดหงิดบางครั้ง ผู้ป่วยอาจถามซ้ำเรื่องที่เพิ่งบอกไป หรือพูดซ้ำเรื่องที่เพิ่งเล่าให้ฟัง
  - - - เน้นการประเมินผลระหว่างให้การดูแลเป็นระยะๆ เนื่องจากผู้ป่วยมักมีอารมณ์แปรปรวนง่าย และยัง ไม่สามารถปฏิบัติกิจกรรมเพื่อตอบสนองความต้องการที่จำเป็นในการดำรงชีวิตประจำวันได้
    - - ประเมินสภาวะจิตใจของญาติผู้ดูแล เพื่อให้การช่วยเหลือในระยะที่เหมาะสม
      - การสำรวจความเครียดที่อาจจะเกิดขึ้นกับผู้ดูแลและญาติ และร่วมหาแนวทางการจัดการกับ ความเครียด และอารมณ์ซึมเศร้าของญาติหรือผู้ดูแลผู้ป่วย ให้การสนับสนุนทางด้านจิตใจและอารมณ์ต่อญาติ ผู้ดูแลผู้ป่วยช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิตให้ผู้ป่วย
      - บอกขีดจำกัดความสามารถของผู้ป่วยให้ผู้ดูแลทราบ เพื่อการวางแผนในการดูแลต่อไป
      - ผู้ดูแลผู้ป่วยควรได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโรค ส่งเสริมให้มีการฝึกทักษะต่างๆที่จำเป็นเกี่ยวกับแนวทางการ ดูแลโรคสมองเสื่อม ให้ญาติและผู้ป่วยได้รับรู้ข้อมูล (psychoeducation)
      - หากผู้ดูแลและญาติ ยังไม่สามารถเผชิญกับความเครียดได้ แนะนำให้ผู้ดูแลปรึกษาจิตแพทย์ เพื่อให้การ ช่วยเหลือ
    - - การการดูแลให้แก่ผู้ป่วยโดยตรง
        
        กรณีที่รับการบำบัดด้วยยา ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาครบตามแผนการรักษา และคอยเฝ้า สังเกตระวังอาการข้างเคียงของยา
        
        จัดสิ่งแวดล้อมให้มีการกระตุ้นความจำ ความสนใจ และความรู้สึกคุ้นเคย
        
        คงความสามารถของสมองด้านต่าง ๆ กระตุ้นทักษะที่มีและเหลืออยู่ กระตุ้นให้ผู้ป่วยปฏิบัติ กิจวัตรประจำวันด้วยตนเอง และมอบหมายให้มีการดูแลตนเองอย่างง่ายให้ มีการชมเชยและให้กำลังใจ
        
        จัดกิจกรรมส่งเสริมการทำงานของสมองให้ผู้ป่วย (cognition tasks) และกระตุ้นความจำ เช่น เกมส์จับคู่ เกมส์บิงโก การ์ดฝึกสมองทายปัญหา
        
        ควรฝึกให้ผู้ป่วยมีการเข้านอนตรงเวลา และตื่นตรงเวลาอย่างสม่ำเสมอ ควรเพิ่มกิจกรรม ช่วงกลางวัน เช่น การเดินเล่นช่วงเช้าและเย็น อย่างน้อยวันละ 1-2 ชั่วโมง ส่งเสริมให้มีการออกกำลังกายตาม ศักยภาพและความเหมาะสมของผู้ป่วย ไม่ควรให้หลับกลางวันนาน
        
        จัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมความสนใจและการรับรู้สิ่งแวดล้อมและสังคมรอบตัว
        
        ดูแลให้ได้รับน้ำและอาหารอย่างเพียงพอ
        
        ดูแลกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วย
        
        จัดกิจกรรมส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้ระลึกถึงความทรงจำดีๆในอดีต (reminiscence therapy)
        
        ควรตรวจประเมินสุขภาพปากและฟัน
      - การปฏิบัติการดูแลให้แก่ผู้ป่วยร่วมกับญาติผู้ดูแล
        
        ปรับเปลี่ยนที่พักของผู้ป่วยให้เกิดความปลอดภัย เป็นระเบียบ เฟอร์นิเจอร์ไม่สลับซับซ้อน วางของในที่ประจำที่สามารถมองเห็นได้ง่าย ไม่กีดขวางทางเดินป้องกันอันตรายจากการบาดเจ็บและอุบัติเหตุ ต่างๆ
        
        แนะนำให้ครอบครัวและผู้ดูแลยอมรับอาการหลงลืมของผู้ป่วย ไม่กดดันผู้ป่วยจากการ สูญเสียความจำ
        
        สื่อสารกับผู้ป่วยด้วยความอดทน ไม่ใช้เสียงดัง พูดสั้นๆทีละเรื่องด้วยประโยคเข้าใจง่าย และ ไม่ควรเร่งรัดคำตอบ
        
        สอนและกระตุ้นให้ครอบครัวและผู้ดูแลมีทักษะการสื่อสารกับผู้ป่วยอย่างเหมาะสม และเปิด โอกาสให้มีการสื่อสารกับผู้ป่วยอย่างสม่ำเสมอ และให้มีกิจกรรมร่วมกันกับผู้ป่วย
    - - การสัมภาษณ์และการซักประวัติเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
        
        เกิดความบกพร่องของการรู้คิด (cognitive)
        
        ความจำเสื่อม (Memory impairment)
        
        ความจำภายใน 24 ชั่วโมง (recent memory)
        
        ความจำที่เพิ่งเกิด (immediate)
        
        ความจำเก่า (remote)
        
        มีความบกพร่องของการรู้คิด (cognitive disturbance)
        
        aphasia (ความผิดปกติด้านภาษา)
        
        apraxia (บกพร่องในการประกอบกิจกรรมถึงแม้ความสามารถในการเคลื่อนไหว กล้ามเนื้อปกติ)
        
        agnosia (ไม่สามารถจำหรือรู้จักสิ่งต่างๆ แม้จะมีประสาทรับรู้ปกติ)
        
        เกิดความบกพร่องของทักษะการบริหารจัดการ (executive function)
        
        การรู้คิดบกพร่อง (Cognitive deficit)
        
        • อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายและรวดเร็ว เช่น เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวก็สงบนิ่ง
        
        • บุคคลิกภาพเปลี่ยนแปลงไป เช่น ซึมเศร้า หรืออาจจะมีบุคคลิกที่กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ในรายที่มีอาการ
      - การตรวจร่างกาย
      - การตรวจพิเศษอื่นๆ
        
        การตรวจภาพของสมอง (CT Scan)
        
        การตรวจคลื่นสมอง (Electroencephalogram, EEG)
        
        การตรวจสมองด้วยคลื่นเสียง (Magnetic resonance imaging, MRI)
        
        การส่งตรวจชิ้นเนื้อสมอง
        
        ประเมินความสามารถในการรู้คิด