Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การดูแลเด็กเมือเข้ารับ การรักษาที่โรงพยาบาล :children_crossing:, อ้างอิง,…

- - - - คนที่มีอายุยังน้อย
      - บุคคลที่มีอายุตั้งแต่ 15 ปีลงมา
      - ผู้ซึ่งอายุยังไม่ครบ 18 ปีบริบูรณ์และยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรส
      - บุคคลผู้มีอายุไม่เกิน 18 ปีบริบูรณ์
      - บุคคลอายุเกิน 7 ปีบริบูรณ์แต่ยังไม่เกิน 14 ปีบริบูรณ์
    - - หมายถึงบุคคลตั้งแต่แรกเกิด ถึง 15 ปี
      - ช่วงวัยของเด็ก แบ่งตามระยะพัฒนาการ
        
        Infant
        
        ทารกอายุมากว่า 28 วันถึง 1 ปี
        
        Toddler
        
        เด็กวัยเดิน อายุ 1-3 ปี
        
        Newborn
        
        ทารกแรกเกิด 28 วันหลังคลอด
        
        Preschool age
        
        เด็กวัยก่อนเรียน 3-5 ปี
        
        School age
        
        เด็กวัยเรียน 6-12 ปี
        
        Aldolescent
        
        วัยรุ่น 13-15 ปี
  - - - สิทธิที่เด็กได้รับปกป้องคุ้มครองจากการทารุณกรรมทุกรูปแบบ
    - - เด็กทุกคนจะได้รับสิทธิให้มีสภาพความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับ
        พัฒนาการ ร่างกาย จิตใจ สังคม รวมถึงความพึงพอใจและความสุข
    - - สิทธิของเด็กที่คลอดออกมาแล้วจะต้องมีชีวิตอยู่รอดอย่างปลอดภัย
    - - เป็นสิทธิที่ให้ความสำคัญกับการแสดงออกทั้งในด้านความคิดและการกระทำของเด็ก ในการเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่อาศัยอยู่
- - - - เป็นระยะที่มีโอกาสเสียชีวิตได้อย่างรวดเร็วการ
        ดูแลเน้นการรักษา ดูแลประคับประคองทั้งร่างกายจิตใจ
    - - เป็นระยะที่ได้รับการวินัจฉัยการเจ็บป่วยถึงขั้นเสียชีวิต
    - - เป็นระยะที่รักษาไม่หายขาด
    - - รุนแรงมาก ใช้ในวงการแพทย์
  - - - ประเภทที่ 1
        
        ตอบตามปรากฏการณ์
      - ประเภทที่ 2
        
        สาเหตุสัมพันธ์กับวัตถุ หรือบุคคลที่อยู่ใกล้ๆ
    - - ตอบแบบไม่เข้าใจ
    - - ประเภทที่ 3
        
        การปนเปื้อน
      - ประเภทที่ 4
        
        ภายในร่างกาย
    - - ประเภทที่ 5
        
        ความเจ็บป่วยเกิดจากอวัยวะภายในร่างกายทำงานไม่ดี หรือไม่ทำงาน
      - ประเภทที่ 6
        
        เข้าใจถึงสาเหตุของความเจ็บป่วยที่พัฒนาถึงขึ้นสูงสุด
  - - - การที่เด็กมารับการตรวจการปฏิบัติการรักษาและต้องอยู่ในโรงพยาบาลบ่อยครั้ง
      - เด็กจะคิดว่าความเจ็บป่วยและการต้องอยู่ในโรงพยาบาล
        เป็นการถูกลงโทษเนื่องจากตนเองคิดหรือทำในสิ่งที่ไม่ดีมากที่สุด
      - เด็กที่ป่วยบ่อยหรือเจ็บป่วยเรื้อรังจะมีความยากลำบากในการเรียนรู้
    - - เด็กที่เจ็บป่วยโดยเฉพาะการเจ็บป่วยเรื้อรังทำให้หย่อนความสามารถ
        เรื่องการเรียนการเล่นกีฬา และการที่จะทำอะไรได้เช่นเดียวกับเพื่อนกลุ่มเดียวกัน
      - ทำให้รู้สึกสูญเสียการนับถือตนเองรู้สึกมีปมด้อย และถูกปฏิเสธจากกลุ่ม
        การขาดเรียนบ่อยๆอาจต้องเรียนซ้ำชั้นทำให้เด็กรู้สึกมีปมด้อยมากขึ้น
      - เด็กวัยนี้จะเป็นวัยที่มุ่งมั่นต่อผลสำเร็จ มีการสังคมนอกบ้านในกลุ่มเพื่อนที่โรงเรียน
    - - เป็นวัยอิสระ อยากรู้อยากเห็น ไม่เคยแยกขาดจากบิดามารดา
      - อาจทำให้เด็กคิดว่าตัวเองถูกทอดทิ้ง ในกรณีที่ต้องเข้ารับการรักษายาวนานเรื้อรัง
      - เมื่อเจ็บป่วยบิดามารดาอาจจะปกป้องคุ้มครองมากเกินไปเด็กถูกบังคับ
        ให้พึ่งบิดามารดาจะทำให้รู้สึกหวาดกลัวหรือไม่กล้าริเริ่มทำอะไรได้
    - - เด็กที่เจ็บป่วยบ่อย จะมีผลกระทบต่อ ความเชื่อมั่นในตนเองภาพลักษณ์ บุคลลิกภาพ
      - มีการค้นหาเอกลักษณ์ความเป็นตัวของตัวเอง มีความเป็นอิสระ
    - - การเจ็บป่วยที่ทำให้ร่างกายพิการที่มองเห็นเด่นชัดตั้งแต่เกิดจะมีผลกระทบต่อความผูกพันระหว่างมารดาและทารก
      - การเจ็บป่วยทำให้เด็กรู้สึกไม่สุขสบาย
        ส่งผลต่อความต้องการทั่วไปของทารก
        
        กินได้น้อยลง
        
        ถูกจำกัดกิจกรรม
  - - - การสูญเสียความสามารถ
        ในการควบคุม (loss of control)
- - - - ระยะประท้วง (protest)
        
        เด็กจะร้องไห้อย่างรุนแรงมาก ร้องตลอดเวลาจะหยุดร้องเฉพาะเวลานอนเท่านั้น
        
        เด็กพยายามที่จะให้มารดาอยู่ด้วยการร้องไห้ประท้วงรุนแรงมากขึ้นเมื่อมารดาจะจากไป
        
        เมื่อมารดามาเยี่ยมแด็กจะประท้วงมากขึ้น ร้องไห้มากขึ้น
      - ระยะสิ้นหวัง(despair)
        
        แยกตัวอยู่เงียบ ๆ ร้องไห้น้อยลง เสียงครางโยเยท่าทางอ่อนเพลีย อิดโรย
        อย่างน่าสงสาร รวมทั้งมีพฤติกรรมที่ถดถอย (regression) ทำร้ายตัวเอง
        
        ระยะนี้เด็กจะยอมร่วมมือในการรักษาที่เจ็บปวดต่อต้านเพียงเล็กน้อยยอมกินอาหาร
        
        เมื่อมารดามาเยี่ยม เด็กจะร้องไห้อย่างรุนแรง แสดงพฤติกรรมโมโห
        
        อาจสรุปว่า เมื่อมารดาไม่อยู่เด็กจะมีพฤติกรรมดีกว่า ไม่ส่งเสริมให้มารดามาเยี่ยม ซึ่งเป็นการปฏิบัติที่ผิด
      - ระยะปฏิเสธ(denial)
        
        ระยะนี้เด็กจะหันกลับมาสนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัว เหมือนกับว่าเด็กปรับตัวได้ แต่เด็กเพียงเก็บกดความรู้สึกที่มีต่อมารดาไว้
        
        เด็กแสดงท่าทางราวกับว่าไม่เดือดร้อนไม่ว่ามารดาจะมาหรือจะไป จะหันไปสร้างสัมพันธภาพอย่างผิวเผินกับเจ้าหน้าที่พยาบาลหลายๆ คน
        
        แต่หลีกเลี่ยงที่จะไปใกล้ชิดกับใครคนใดคนหนึ่ง ไม่กล้าเสี่ยงที่จะใกล้ชิดและไว้วางใจบิดามารดาอีกต่อไป
  - - - สนับสนุนครอบครัวให้ทำหน้าที่ผู้ดูแลเด็กขณะเจ็บป่วยในโรงพยาบาล
      - ให้เกียรติซึ่งกันและกัน และให้ความไว้วางใจ
      - สื่อสารทำความเข้าใจถึงบทบาท และความคาดหวังของกันและกัน
      - วางแผนการดูแลรักษาและตัดสินใจร่วมกัน
    - - อธิบายคำศัพท์ทางการแพทย์ให้ครอบครัวได้เข้าใจ
      - ให้ข้อมูลบิดามารดาทั้งทางวาจาและลายลักษณ์อักษร
      - อธิบายเหตุผล เป้าหมายการรักษา ตอบข้อสงสัย
    - - ให้ความสำคัญกับการตัดสินใจของสมาชิกในครอบครัว และช่วยเหลือครอบครัวในการตัดสินใจในการดูแลเด็ก
      - ให้ความสำคัญกับสิ่งที่ครอบครัวกังวลหรือเห็นว่าสำคัญ
      - สนับสนุนครอบครัวให้ทำหน้าที่ผู้ดูแลเด็กขณะเจ็บป่วยในโรงพยาบาล
      - สนับสนุนครอบครัวให้ทำหน้าที่ผู้ดูแลเด็กขณะเจ็บป่วยในโรงพยาบาล
  - - - ตำแหน่งที่ปวด
      - รูปแบบ ระยะเวลาความเจ็บปวด : เจ็บตลอดเวลา เป็นๆหายๆ
      - ความรุนแรงของความปวด
      - ลักษณะการเจ็บปวด: เจ็บ ปวด แสบ ปวดแสบ ปวดร้อน
      - ผลกระทบต่อความปวด :หงุดหงิด ก้าวร้าว นอนไม่หลับ
      - ปัจจัยที่ทำให้ปวดมากขึ้น ลดลง
    - - CHEOPS (Children’s Hospital of Eastern Ontario Pain Scale )
      - FLACC Scale (Face ; Legs ; Activity ; Cry ; Consolability Scale)
      - Neonatal Infants Pain Scale (NIPS)
      - Faces scale
      - CRIES Pain Scale
      - Numeric rating scales
    - - แรกเกิด - อายุ 3 ปี
        
        รายงานด้วยตนเองไม่ได้
        
        พฤติกรรมทางเลือกแรก
        
        สรีระวิทยาทางเลือกที่สอง
      - 3 - 6 ปี
        
        รายงานด้วยตนเองได้บ้าง
        
        พฤติกรรมทางเลือกแรกร่วมกับการรายงานด้วยตนเอง
        
        สรีระวิทยาทางเลือกที่สอง
      - >6 ปี
        
        รายงานด้วยตนเองทางเลือกแรก
        
        พฤติกรรมทางเลือกที่สอง
        
        สรีระวิทยาอาจใช้ประกอบ