Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ความผิดปกติทาง ด้านอารมณ์ - Coggle Diagram

- - - - A. มีอาการกลัวหรือกังวลอย่างไม่เหมาะสมต่อการแยกจากผผู้เลี้ยงดูที่ผูกผันอย่างมากแลัไม่เหมาะกับพัฒนาการตามวัย โดยมีอาการอย่างน้อย3ข้อ
        
        มีความทุกข์หรือกังวลอย่างมากเมื่อต้องแยกจากหรือคิดว่าต้องแยกจากผู้เลี้ยงดูที่ใกล้ชิดหรือคนสำคัญ
        
        กังวลมากเป็นประจำว่าจะเกิดเหตุการณ์ทีทำให้ต้องพลัดพราก สูญเสีย หรือเกิดอันตรายต่อผู้เลี้ยงดู หรือคนสำคัญ เช่น ป่วย เจ็บ ตาย
        
        กังวลมากเป็นประจำว่าเหตุการณ์ต่อไปนี้จะเกิดกับตนเอง เช่น ป่วย เจ็บ ตาย หรือถูกลักพาตัว ทำให้พลัดพรากจากผู้เลี้ยงดูหรือคนสำคัญ
        
        ไม่อยากหรือไม่ยอมออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน หรือไปในบางสถานการณ์ที่ต้องแยกจากผู้เลี้ยงดูหรือคนสำคัญ
        
        กลัวการอยู่คนเดียว หรืออยู่โดยไม่มีผู้เลี้ยงดูหรือคนสำคัญอยู่ด้วย
        
        ไม่อยากหรือไม่ยอมเข้านอนตามลำพัง หรือปฎิเสธการค้างคืนนอกบ้าน
        
        ฝันร้ายเกี่ยวกับเรื่องพลัดพรากซ้ำๆบ่อยๆ
        
        บ่นเสมอเกี่ยวกับอาการทางกายเมื่อไม่มีผู้เลี้ยงดูหรือคนสำคัญหรือคิดว่าต้องแยกจาก เช่น ปวดหัว ปวดท้อง คลื่นไส้ อาเจียน
      - B. อาการต้องเป็น
        :star:อย่างน้อย 4 สัปดาห์ในเด็กและวัยรุ่น
        :star: อย่างน้อย 6 เดือนในวัยผู้ใหญ่
      - C. อาการเหล่านี้ก่อให้เกิดความทุกข์ทรมานอย่างมีนัยสำคัญทางการแพทย์ หรือผลกระทบต่อชีวืตประจำวัน
    - - Cognitive Behavior Therapy (CBT) เน้นให้เข้าใจถึงความกังวลตัวเอง การใช้เทคนิคการค่อยๆเผชิญกับสิ่งที่กังวล การฝึกผ่อนคลายความเครียด Role-play
      - การให้ความรู้ในรูปแบบFamily education เกี่ยวกับโรค การรักษา การเลี้ยงดู
  - - - A. ไม่พูดบางสถานการณ์ที่ควรพูด แต่พูได้ปกติในบางสถานการณ์
      - B. อาการส่งผลต่อความสามารถในการเรียน กา่รทำงาน แลพการดำเนินชีวิตในสังคม
      - C. มีอาการอย่างน้อย 1 เดือน โดยไม่ได้เป็นเดือนแรกของการเริ่มไปโรงเรียน
      - D. อาการดังกล่าวไม่ได้เกิดจากความไม่เข้าใจในภาษาหรือขาดโอกาส
      - E. อาการดังกล่าวต้องไม่สามารถอธิบายได้จากอาการของโรค Communication Disorder หรือโรคทางจิตเวช Psychotic Disorder, Schizophrenia, Autism spectrum disoders
    - - เน้นการช่วยเหลือทางด้านจิตสังคมก่อน เช่น การทำจิตบำบัดแบบ CBT การสอนสุขภาพจิตศักษาแก่ครอบครัว หรือาจพิจารณาให้ยากลุ่ม SSRIs
  - - - มีอาการนานอย่างน้อย 6 เดือน
      - กลัวสัตว์ ้เช่น งู หนู แมลวสาบ
        
        กลัวปรากฎการณ์ธรรมชาติ เช่น พายุ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า
        
        กลัวเลือดจากการฉีดยาหรือการบาดเจ็บ
        
        กลัวสถานการณ์เฉพาะ เช่น ความสูง ที่แคบ
        
        กลัวการหายใจไม่ออก กลัวอาเจียน
  - - - มีอาการนานอย่างน้อย 6 เดือน
      - กลัวที่ต้องแสดงออกบางอย่างต่อหน้าผู้อื่น (กังวลว่าจะทำให้ตนเองอับอายขายหน้า) และพยายามที่จะหลบเลี่ยงหรือต้องใช้ความอดทนเป็ฯอย่างมากในสถานการณ์ที่ทำให้เกิดความกลัวจนส่งผลต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน
    - - การบำบัดจิตทางสังคมควบคู่กับการรักษาด้วยยากลุ่ม SSRIs, Benzodiazepine และ Beta-adrenergic antagonist
  - - - ใจสั่น
        
        เหงื่อแตกตัวสั่น
        
        หายใจไม่ออก
        
        รู้สูึกเหมือนมีก้อนจุกที่คอ
        
        เจ็บหรือแน่นหน้าอก
        
        คลื่นไส้หรือปั่นป่วนในท้อง
        
        เวียนศีรษะหรือเป็นลม
        
        ชาหรือรู้สึกเป็นเหน็บ
        
        หนาวสั่นหรือร้อนวูบวาบ
        
        derealization หรือdepersonalization
        
        กลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้
        
        กลัวว่าตัวเองจะตาย
      - อาการ panic attack นี้เกิดขึ้นซํ้าๆ
      - มีความกังวลว่าตัวเองจะเกิดอาการแบบนี้ขึ้นมาอีก หรือไม่สบายใจเกี่ยวกับผลที่ตามมาจากการมี panic attack หรอมื การเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมอย่างมากที่สัมพันธ์กับการเกิด panic attack
      - ความกังวลหรือพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปดังกล่าวจะต้องเกิดขึ้นนานอย่างน้อย 1 เดือน
    - - ยากลุ่ม SSRIs
      - CBT
      - การให้ความรู้เกี่ยวกับอาการ กลไกลการเกิด เพื่อป้องกันการกลับมาเป็นซำ
  - - - รู้สึกกลัวหรือกังวลเมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ที่หาทางหลบเลี่ยงได้ลำบาก
        อย่างน้อย 2 จาก 5 สถานการณ์
        
        การใช้ระบบขนส่งสาธารณธะ เช่น รถเมล์ รถไฟ เครื่องบิน
        
        การอยู่ในที่เปิดโล่ง เช่น ลานจอดรถ ตลาด สะพาน
        
        การอยู่ในที่ปิด เช่น โรงภาพยนตร์ ร้านค้า
        
        การยืนต่อแถวอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน
        
        การอยู่นอกบ้านคนเดียว
    - - ยากลุ่ม SSRIs
      - CBT
      - การให้ความรู้เกี่ยวกับอาการ กลไกลการเิด เพื่อป้องกันการกลับมาเป็นซำ
  - - - A. มีความวิตกกังวลมากเกินเหตุ ในหลายๆด้านของชีวิต เช่น การเรียน การทำงาน การเงิน การเข้าสังคม ชีวิตสมรส เกือบทุกวัน
        ติดต่อกันนานอย่างน้อย 6 เดือน
      - B. รู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมความกังวลนี้ได้ หรือควบคุมได้ลำบาก
      - C. มีอาการทางกายต่างๆ ดังต่อไปนี้ (อย่างน้อย 3 อาการหรือในเด็กอย่างน้อย 1 ปีขึ้นไป) โดยอาการเป็นเกือบทุกวันในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา
        
        กระสับกระส่าย ตื่นเต้น ประหม่า
        
        เหนื่อยง่าย
        
        มีปัญหาด้านสมาธิ ความจำ
        
        หงุดหงิด
        
        ปวดตึงตามกล้ามเนื้อ
        
        มีปัญหาเกี่ยวกับการนอน เช่น หลับยาก หลับไม่เต็มอิ่ม หลับๆตื่นๆ
      - D. อาการดังกล่าวก่อให้เกิดความทุกข์ทรมานหรือรบกวนการใช้ชีวิตประจำวัน
      - E. อาการไม่ได้เกิดจากผลของยาคือสารเสพติดหรือโรคทางกาย เช่น hyperthyroidism
      - F. อาการดังกล่าวไม่ได้เกิดจากโรคจิตเวชอื่นๆ
    - - การรักษาด้วยยา ได้แก่ การใช้กลุ่มยา SSRIs สำหรับ benzodiazepine มีการนำมาใช้รักษาช่วงสั้นๆ การใช้ยา Pregabalin ซึ่งเป็นยาในกลุ่มกันชักมาใช้ในการรักษา GAD ด้วย
      - การรักษาโดยไม่ใช้ยา ได้แก่ CBT การทำจิตบำบัดการเผชิญหน้ากับสิ่งเร้า
        ให้ความรู้เกี่ยวกับโรค การปฏิบัติตัวที่ถูกต้อง ฝึกทักษะสำหรับการจัดการความกังวล เช่น การฝึกสติ การฝึกควบคุมกล้ามเนื้อและควบคุมการหายใจ
- - - - A. มีอาการย้ำคิด หรือย้ำทำ หรือทั้ง 2 อาการ
        
        อาการย้ำคิด (ต้องมีอาการทั้ง 2 ข้อ)
        
        มีความคิด แรงกระตุ้น หรือมโนภาพ ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ และคงอยู่นานและผู้ป่วยไม่ต้องการให้เกิดขึ้นทำให้วิตกกังวลหรือถูกใจมาก
        
        ผู้ป่วยพยายามเพิกเฉย เก็บกด หรือลบล้างอาการที่เกิดขึ้นด้วยการเลี่ยงคิดถึงสิ่งอื่นๆหรือมีอาการย้ำทำตามมา
        
        อาการย้ำทำ (ต้องมีอาการทั้ง 2 ข้อ)
        
        มีพฤติกรรมซ้ำๆ เช่น ล้างมือ จัดระเบียบสิ่งของ ตรวจเช็ค การคิดซ้ำในใจ เช่น สวดมนต์ นับเลขในใจ ทวนคำซ้ำๆในใจ ซึ่งเกิดจากแรงขับดันของอาการย้ำคิดที่ผู้ป่วยรู้สึกว่าต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด
        
        อาการย้ําทํานี้มีจุดประสงค์เพื่อป้องกัน หรือลดความไม่สบายใจ หรือป้องกันผลเสียหรืออันตรายที่จะเกิดขึ้นจากการย้ำคิดของผู้ป่วยเอง เช่น การล้างมือบ่อยๆเนื่องจากกลัวเชื้อโรค โดยการย้ำทำนี้มักไม่สมเหตุสมผลตามโลกแห่งความเป็นจริงหรือมากเกินความจำเป็นอย่างชัดเจน
      - B. อาการย้ําคิดย้ําทํา ทำให้สิ้นเปลืองเวลา (ใช้เวลามากกว่า 1 ชั่วโมงต่อวัน) หรือทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน หรือรบกวนหน้าที่การใช้ชีวิตต่างๆ
      - C. อาการย้ำคิดย้ำทำไม่ได้เกิดจากผลของยาหรือสารเสพติดหรือโรคทางกาย
      - D. หากมีการวินิจฉัยโรคจิตเวชอื่นอยู่แล้ว อาการย้ำคิดย้ำทำที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นอาการของโรคจิตเวชนั้น
    - - การรักษาด้วยยา ยาในกลุ่ม SSRIs และยา Clomipramine
      - การรักษาโดยไม่ใช้ยา
        
        การทำพฤติกรรมบำบัด เน้นให้ผู้ป่วยเผชิญกับสิ่งที่ทำให้กังวลใจและเรียนรู้ที่อยู่
        หรือจัดการกับความกังวลดังกล่าวโดยไม่ตอบสนองร่วมกับการใช้ CBT
        
        การบำบัดแบบประคับประคอง supportive Therapy ครอบครัวบำบัด Family Therapy
- - - - A. ผู้ป่วยเผชิญหรือถูกคุกคามจากความตาย การบาดเจ็บรุนแรง หรือความรุนแรงทางเพศ อย่างน้อย 1 ข้อ
        
        เผชิญเหตุการณ์โดยตรง
        
        เป็นผู้พบเห็น/เป็นพยานในเหตุการณ์
        
        รับรู้เหตุการณ์รุนแรงที่เกิดขึ้นกับคนที่รัก ครอบครัว หรือเพื่อนสนิท
        
        ดูรายละเอียดแย่ๆของเหตุการณ์รุนแรงซ้ำๆเช่น เป็นคนแรกที่พบศพมนุษย์
      - B. มีอาการในรูปแบบต่างๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ผุดขึ้นมาซ้ำๆ อย่างน้อย 1 อย่างขึ้นไป
        
        ความทรงจำร้ายๆเกี่ยวกับเหตุการณ์ผุดขึ้นมาซ้ำๆ โดยไม่ตั้งใจ ทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน
        
        ฝันร้ายซ้ำๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
        
        มี Dissociative reaction เช่น Flashback
        
        มีความทุกข์ใจเมื่อเจอกกับสถานการณ์ที่เป็นสัญลักษณ์หรือคล้ายกับเหตุการณ์นั้น
        
        มีปฎิกิริยาทางร่างกายเมื่อพบกับสถานการณ์ที่เป็นสัญลักษณ์หรือคล้ายกับเหตุการณ์นั้น
      - C. มีพฤติกรรมหลีกเลี่ยงเมื่อเจอสิ่งเร้าที่สัมพันธ์กับเหตุการณ์นั้น อย่างน้อย 1 อย่างขึ้นไป
        
        หลีกเลี่ยงพฤติกรรมหลีกเลี่ยงเมื่อเจอสิ่งเร้าที่สัมพันธ์กับเหตุการณ์นั้น
        
        หลีกเลี่ยงสิ่งภายนอกที่ทำให้นึกถึงเหตุการณ์นั้น เช่น ผู้คน สถานที่
      - D. มีควมนึกคิดและอารมณ์เปลี่ยนไปทา่งลบหลังเกิดเหตุการณ์ อย่างน้อย 2 อย่างขึ้นไป
        
        ไม่สามารถระลึกถึงส่วนสำคัญของเหตุการณ์นั้น และไม่ได้เกิดจากปัจจัย เช่น การกระทบกระเทือนที่ศีรษะ แอลกอฮอล์ ยาหรือยาเสพติด
        
        มีความเชื่อและความคาดหวังกับตนเอง คนอื่น และโลกภายนอกในแง่ลบ
        
        มีความคิดเกี่ยวกับสาเหตุ และผลกระทบของเหตุการณ์นั้นบิดเบือนไปจากความเป็นจริงอย่างต่อเนื่อง
        
        มีสภาวะอารมณ์ทางลบอย่างต่อเนื่อง เช่น กลัว โกรธ อาย รู้สึกผิด
        
        ความสนใจหรือการมีส่วนร่วสมในกิจกรรมต่างๆลดลง
        
        รู่สึกแปลกแยกจากผู้อื่น
        
        ไม่สามารถรู้สึกถึงอารมณ์ทางบวกได้
      - E. มีการตื่นตัวเปลี่ยนไปอย่างมากหลังประสบเหตุการณ์นั้น อย่างน้อย 2 อย่างขึ้นไป
        
        หงุดหงิด โกรธง่าย และมีพฤติกรรมก้าวร้าวต่อบุคคลอื่นหรือวัตถุอื่นซึ่งมักเป็นทางวาจาหรือการกระทำ แม้ไม่มีสิ่งกระตุ้นหรือมีสิ่งกระตุ้นเพียงเล็กน้อย
        
        กระสับกระส่าย มีพฤติกรรมบ้าบิ่น หรือทำร้ายตนเอง
        
        ระแวดระวังมากไป
        
        สะดุ้ง ตกใจง่ายเกิดเหตุ
        
        ปัญหาด้านสมาธิ
        
        ปัญหาด้านการนอน
      - F. มีอาการในข้อ B, C, D, E นานกว่า 1 เดือน
        G. ทำให้เกิดความทุกข์ทรมานและบกพร่องในหน้าที่ทางสังคม ความสัมพันธ์และด้านอื่นๆ
        H. อาการไม่ได้เป็นจากผลของยาเสพติดหรือโรคทางกาย
  - - - กลุ่มอาการที่เกิดผุดขึ้นมา (Intrucsion symptom)
        
        มีความจำเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นที่ทำให้เกิดความทุกข์ทรมาน ผุดขึ้นมาซ้ำๆ อย่างไม่สามารถควบคุมได้
        
        มีฝันร้ายซ้ำๆ ที่มีเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้น
        
        มี dissociative reaction เช่น flashback
        
        มีความทุกข์ทรมานจิตใจอย่างรุนแรง ต่อเนื่องยาวนานเมื่อเผชิญกับสิ่งที่กระตุ้นให้นึกถึงเหตุการณ์
        
        อารมณ์ด้านลบ
        
        ไม่สามารถมีอารมณ์ด้านบวกเช่น ไม่มีความสุข ไม่ถึงพอใจ หรือรู้สึกรักได้เลย
        
        อาการ dissociation (dissociative reaction)
        
        เปลี่ยนแปลงการรับรู้ความจริงของตนเองหรือสิ่งที่อยู่รอบตัว เช่น มองเห็นตัวเองจับมุมมองของคนอื่น รู้สึกเวลาช้าลง
        
        จำส่วนสำคัญของเหตุการณ์นั้นไม่ได้ และไม่ได้เกิดจากปัจจัย เช่นการกระทบกระเทือนที่ศีรษะ แอลกอฮอล์ ยา สารเสพติด
        
        อาการหลีกเลี่ยง
        
        พยายามหลีกเลี่ยงความทรงจำความคิดความรู้สึกที่มีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์นั้น
        
        พยายามหลีกเลี่ยงสิ่งเร้าภายนอกที่ทำให้นึกถึงเหตุการณ์นั้น เช่น บุคคลสถานที่บทสนทนากิจกรรมวัตถุสถานการณ์
        
        อาการตื่นตัว
        
        มีปัญหาการนอนเช่น หลับยาก นอนกระสับกระส่าย หลับๆตื่นๆ
        
        หงุดหงิด ระเบิดอารมณ์โกรธง่ายและมีพฤติกรรมก้าวร้าวต่อบุคคลอื่นทางวาจาหรือการกระทำ
        
        ระแวดระวัง
        
        มีปัญหาด้านสมาธิ
        
        สะดุ้งตกใจง่ายเกินเหตุ
        
        มักมีอาการทันทีหลังเผชิญเหตุการณ์และมีความผิดปกตินานอย่างน้อย 3 วันจนถึง 1 เดือน
        
        ทำให้เกิดความทุกข์ทรมานและบกพร่องในหน้าที่ทางสังคมความสัมพันธ์และด้านอื่นๆ
        
        อาการไม่ได้เป็นผลของยาหรือสารเสพติดหรือโรคทางกาย
      - เหมือนของ PTSD หลังประสบอุบัติเหตุดังกล่าว อาการดังต่อไปนี้เกิดขึ้นอาการแย่ลงตั้งแต่ 9 ข้อขึ้นไปจาก 5 กลุ่มอาการ
    - - รักษาโดยใช้ยา ยากลุ่มvSSRIs และอาจมีการใช้ยากลุ่มคลายกังวล
      - การรักษาโดยไม่ใช้ยา เน้นการให้กำลังใจ ส่งเสริมให้ได้ระบายความคิดความรู้สึกเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เผชิญ
  - - - มีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์หรือพฤติกรรม เพื่อตอบสนองต่อปัจจัยกดดันที่ปรากฏชัดเจน โดยมีอาการภายใน 3 เดือนหลังเกิดเหตุการณ์ - อาการดังกล่าวส่งให้ผู้ป่วยมีปัญหาต่อไปนี้อย่างใดอย่างหนึ่ง
        1.มีอาการเครียดตึงมากเกินไปเมื่อเทียบกับความรุนแรงของปัจจัยกดดัน ทั้งนี้โดยพิจารณาถึงบริบทของเหตุการณ์และปัจจัยด้านวัฒนธรรม
        ที่อาจส่งผลต่อความรุนแรงและลักษณะการร่วมด้วย
        2.มีปัญหาทางด้านกิจกรรมเกี่ยวกับสังคม หน้าที่การงาน
        การเรียนหรือหน้าที่อื่นๆอย่างชัดเจน
        
        อาการดังกล่าวต้องไม่เข้าเกณฑ์การวินิจฉัยโรคจิตเวชอื่นๆ
        หรือไม่ได้เป็นอาการกำเริบของโรคจิตเวชที่เป็นอยู่
        
        อาการดังกล่าวไม่ใช่ภาวะโศกเศร้าเสียใจจากการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก
        
        เมื่อความเครียดดังกล่าวผ่านพ้นไปผู้ป่วยมีอาการอยู่นานไม่เกิน 6 เดือน
    - - การรักษาด้วยยา พิจารณาให้ยาตามอาการที่เกิดขึ้น
      - การรักษาโดยไม่ใช้ยา ทำจิตบำบัดแบบประคับประคอง ครอบครัวบำบัด Relaxation technique
- - - - มีอาการดังต่อไปนี้ 5 อาการหรือมากกว่า อาการเป็นอยู่นาน 2 สัปดาห์ขึ้นไป และต้องมีอาการเหล่านี้อยู่เกือบตลอดเวลา แทบทุกวัน
        
        มีอารมณ์ซึมเศร้าแทบทั้งวัน (ในเด็กและวัยรุ่นอาจเป็นอารมณ์หงุดหงิดก็ได้)
        
        ความสนใจหรือความเพลินใจในกิจกรรมต่างๆ แทบทั้งหมดลดลงอย่างมากแทบทั้งวัน
        
        น้ําหนักลดลงหรือเพิ่มขึ้นมาก (น้ําหนักเปลี่ยนแปลงมากกว่าร้อยละ 5 ต่อเดือน) หรือมีการเบื่อ
        อาหารหรือเจริญอาหารมาก
        
        นอนไม่หลับ หรือหลับมากแทบทุกวัน
        
        กระวนกระวาย อยู่ไม่สุข (psychomotor agitation) หรือเชื่องช้าลง (psychomotorretardation)
        
        อ่อนเพลีย ไร้เรี่ยวแรง
        
        รู้สึกตนเองไร้ค่า หรือรู้สึกผิดอย่างไม่สมเหตุผล
        
        สมาธิลดลง ใจลอย ตัดสินใจอะไรไม่ได้ หรือลังเลใจไปหมด
        -คิดเรื่องการตาย คิดอยากตาย
        ต้องมีอาการในข้อ 1.1 หรือ 1.2 อย่างน้อย 1 ข้อ
        
        อาการเหล่านี้ทําให้ผู้ป่วยมีความทุกข์ทรมานอย่างมีนัยสําคัญทางการแพทย์ หรือทําให้เกิดความผิดปกติ หรือบกพร่องอย่างมากในการทําบทบาทหน้าที่ต่างๆ การใช้ชีวิตในสังคม
        
        อาการไม่ได้เป็นผลโดยตรงจากการเจ็บป่วยด้วยโรคทางกาย หรือการได้รับสารเสพติด
  - - - มีอารมณ์เศร้าเสียใจ รู้สึกไม่สด ชื่น เบื่อหน่าย เกณฑ์การพิจารณาคือ ในระยะ 2 ปี มีอารมณ์เศร้า (depressed mood) เกือบทั้งวัน และมี อาการต่อไปนี้ 2 อาการหรือมากกว่า
        
        เบื่ออาหารหรือเจริญอาหารมาก
        
        นอนไม่หลับ หรือหลับมากผิดปกติ
        
        อ่อนเพลีย ไร้เรี่ยวแรง
        
        รู้สึกสิ้นหวัง
        
        สมาธิลดลง ตัดสินใจอะไรไม่ได้
        ทั้งนี้ ในระยะ 2 ปีที่มีความผิดปกติ ไม่มีช่วงที่ปราศจากอาการเหล่านี้นานเกิน 2 เดือน และ อาการไม่ได้เป็นผลโดยตรงจากการเจ็บป่วยด้วยโรคทางกาย หรือการได้รับสารเสพติด
    - - การรักษาด้วยยา
        
        ยาต้านอาการซึมเศร้า (Antidepressant)
        
        ยากลุ่มคลายกังวล เช่น Lorazepam , Alprazplam
      - การรักษาด้วยไฟฟ้า
  - - - การวินิจฉัยและลักษณะอาการทางคลินิก
        
        มีอารมณ์สนุกสนานและครึกครื้นร่าเริงผิดปกติ (euphoria and elation) หรือมีอารมณ์เหงุดหงิ ดอย่างผิดปกติ(irritable) อย่างต่อเนื่องร่วมกับมีกิจกรรม หรือมีพลังเรี่ยวแรงเพิ่มขึ้น เป็นเกือบทั้งวัน เกือบทุก วัน และคงอยู่ตลอดอย่างชัดเจนอย่างน้อย 1 สัปดาห์
        
        ในช่วงที่มีความผิดปกติของอารมณ์ พบอาการต่อไปนี้อย่างนี้ 3 อาการ หรือถ้าเป็นอารมณ์ หงุดหงิดโกรธง่ายต้องมีอาการอย่างน้อย 4 อย่าง
        
        ความรู้สึกว่าตนเองมีคุณค่าสูงเกินจริง มีความสําคัญมากผิดปกติหรือ มีความคิดว่าตนเอง เป็นใหญ่ (grandiosity)
        
        ความต้องการการนอนหลับลดลงกว่าปกติ
        
        พูดมากกว่าปกติ หรือ พูดไม่ยอมหยุด
        
        ความคิดเปลี่ยนเรื่องเร็วแบบ (flight of idea) หรือรู้สึกว่าความคิดแล่นเร็ว
        
        ไม่มีสมาธิ วอกแวกง่าย ถูกกระตุ้นได้ง่ายจากสิ่งแวดล้อมรอบตัว (distractibility)
        
        มีการทํากิจกรรมมากเกินปกติ เช่น การพบปะสังสรรค์ ขยันทํางานมากผิดปกติ หรือมี พฤติกรรมการเคลื่อนไหวร่างกายมากขึ้น กระสับกระส่าย (psychomotor agitation)
        
        หมกมุ่นอย่างมากกับการทํากิจกรรมที่ทําให้ตนเองเพลิดเพลิน โดยไม่ยับยั้งชั่งใจ และเกิด ความเสียหายหรือความยุ่งยากตามมาจากกิจกรรมนั้นๆ อย่างมาก เช่น ใช้จ่ายฟุ่มเพือยสิ้นเปลือง ลงทุนโดย การขาดการไตร่ตรอง การมีกิจกรรมทางเพศกับคนอื่นที่ไม่ใช่คู่ครอง
        
        อาการดังกล่าวรุนแรงจนมีผลเสียต่อการดําเนินชีวิต หน้าที่การงาน การเข้าสังคมหรือ สัมพันธภาพระหว่างบุคคล หรือจําเป็นต้องอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อป้องกันอันตรายต่อตนเองหรือผู้อื่น
        
        อาการมิได้เกิดจากผลโดยตรงด้านสรีรวิทยาจากสาร เช่น สารเสพติด ยา หรือการรักษาอื่น หรือจากภาวะความเจ็บป่วยทางกาย
    - - hypomania พบว่ามีอาการ และอาการแสดงคล้ายแมเนีย mania แต่ไม่รุนแรงและไม่ต่อเนื่องจนทําให้เกิดความบกพร่องหรือ กระทบกระเทือนต่อการการดํารงชีวิต และไม่พบอาการประสาทหลอนและหลงผิด อาการจะคงอยู่ ตลอดอย่างชัดเจนอย่างน้อย 4 วัน อาการไม่รุนแรงจนต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาล
      - อาการ
        
        ด้านอารมณ์ ผู้ป่วยจะมีอารมณ์แจ่มใส อารมณ์ดี และดูมีความสุขกว่าปกติ แต่ถ้าถูกขัดใจอารมณ์จะเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
        
        ด้านพฤติกรรม ผู้ป่วยจะมีพลังในการทํากิจกรรมค่อนข้างมาก วิธีการในการติดต่อสื่อสารกับบุคคลมักใช้ถ้อยคําที่ไม่สุภาพ ไม่ถูกกาลเทศะ มีพฤติกรรมทางสังคมไม่เหมาะสม ใช้จ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือย ความต้องการทางเพศเพิ่มขึ้น ความต้องการการนอนน้อยลง
        
        ด้านความคิด ผู้ป่วยจะรับรู้ว่าตนเองมีความสําคัญกับบุคคลอื่นมาก มีความสามารถเหนือผู้อื่น สามารถทําสิ่งต่างๆ ได้มากมาย มีความคิดไหลเลื่อนทั้งต่อเนื่องและไม่ต่อเนื่อง เสียสมาธิและถูกกระตุ้นจาก สิ่งแวดล้อมได้ง่าย
- - - - ช่วยให้ผู้ป่วยเปลี่ยนพฤติกรรมไปในทิศทางที่เป็นประโยชน์ต่อการรักษา และการใช้หลักการของ CBT
  - - - Factitious Disorder Imposed on self
        แสร้งทำอาการทางกาย เช่น ไอเป็นเลือด ปวดท้องรุนแรง อาเจียน หูแว่ว ซึมเศร้า
      - Factitious Disorder Imposed on Another
        แกล้งทำเจ็บป่วยให้ผู้อื่น เพื่อให้ได้รับการดูแล เช่น แม่เจตนาเอาเลือดใส่ในปัสสาวะของลูกเพื่อให้ได้เข้ารับการรักษา