Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิดและหลักการพยาบาลเด็กปกติและเจ็บป่วย, นางสาว ดารารัตน์ ชูทอง เลข ที่…

- - - - เข้าใจว่าความตายเกิดขึ้นชั่วคราวสามารถ
        กลับฟื้นคืนได้ (reversible) เหมือนการนอนหลับหรือย้ายไปอยู่ที่อื่นชั่วคราว
    - - เริ่มเข้าใจว่าความตายเป็นสภาวะที่ร่างกายหยุดทํางานอย่างสมบูรณ์ไม่สามารถกลับฟื้นคืนได้อีก (irreversible) สามารถจินตนาการเรื่องความตาย
    - - ไม่เข้าใจเกี่ยวกับความตาย เข้าใจเพียงว่าคนๆนั้นหายไปเด็กจะมีปฏิกิริยาด้วยการตอบสนองของปฏิกิริยาสะท้อน (physiological reflex) เพื่อต่อสู้ให้ตนเองมีชีวิตรอด ทารกจะเชื่อมโยงกับคนรอบข้างโดยผ่านทางการสัมผัส กลิ่น เสียง เด็กจะร้องเมื่อหิว เ
    - - เข้าใจในเรื่องของความตายใกล้เคียงกับผู้ใหญ่ คือ เป็นภาวะสิ้นสุดของการทํางานของร่างกาย ไม่สามารถกลับฟื้นคืนได้อีก เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และทุกคนต้องเผชิญ
  - - - เด็กวัยเรียน
        
        สามารถช่วยเหลือตัวเองได้โดยอิสระ ประสบผลสําเร็จในการควบคุมหน้าที่ของร่างกาย มีความมั่นใจ
      - วัยรุ่น
        
        มีความเป็นอิสระ เอาแต่ใจตัวเอง เสาะแสวงหาเอกลักษณ์ของตน การเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ความเจ็บป่วยที่จํากัดความสามารถทางร่างกาย
      - เด็กวัยก่อนเรียน
        
        เหตุการณ์ที่ทําให้เด็กสูญเสียการควบคุมตัวเอง
    - - เด็กวัยเรียนกลัวการบาดเจ็บ กลัวความตาย เด็กสามารถมองเห็นความสัมพันธ์ของเหตุผลต้องการคําอธิบายที่เป็นวิทยาศาสตร์ในการอธิบายเกี่ยวกับโรค ความรู้สึก การรักษาพยาบาล
      - วัยรุ่นการบาดเจ็บ ความเจ็บปวด และความพิการนั้น จะเกิดผลกระทบกระเทือนมากน้อยเพียงใด ขึ้นอยู่กับว่าวัยรุ่นได้มองตัวเองในปัจจุบันเป็นอย่างไร การเปลี่ยนแปลงที่ทําให้วัยรุ่นแตกต่างจากเพื่อนนั้นทําให้เกิดความเครียดอย่างมาก
        
        ปรับตัวโดยการเข้าหาผู้อื่น ในลักษณะนี้แสดงว่าเขายอมรับความอ่อนแอของตัวเองแทนที่จะแสดงออกโดยความกลัว
        
        ปรับตัวโดยการต่อสู้และต่อต้าน ไม่ไว้วางใจผู้อื่น และต้องการที่จะเป็นคนที่เข้มแข็งและมีอิสระภาพ
        
        ปรับตัวโดยการถอยหนีจากคนอื่น สร้างโลกของตนเอง อยู่ห่างจากคนอื่น เพราะคิดว่าคนอื่นไม่เข้าใจในตัวเขา
      - เด็กวัยก่อนเรียน
        
        สามารถพัฒนาความคิดรวบยอดเกี่ยวกับการปฏิบัติที่เจ็บปวด เด็กจึงมี
        ปฏิกิริยาโต้ตอบที่รุนแรงและมองการปฏิบัติต่าง ๆ เป็นการลงโทษ
    - - พฤติกรรมถดถอย(regression) เป็นกลไกการปรับตัวที่พบเสมอในเด็กวัยเดินและเด็กก่อนวัยเรียน เด็กจะหยุดการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ หันกลับมาใช้พฤติกรรมดั้งเดิม ซึ่งเป็นที่พึงพอใจของเด็กมากกว่า
    - - 3 ระยะคือ
        
        ระยะสิ้นหวัง(despair) ความสิ้นหวังแสดงออกโดย อาการโศกเศร้าเสียใจอย่างลึกซึ้งแยกตัวอยู่เงียบ ๆ ร้องไห้น้อยลง เสียงครางโยเย ท่าทางอ่อนเพลีย อิดโรยอย่างน่าสงสาร
        
        ระยะปฏิเสธ(denial) ถ้าเด็กป่วยต้องอยู่โรงพยาบาลเป็นเวลานานวันและได้รับการพยาบาลจากพยาบาล ระยะนี้เด็กจะหันกลับมาสนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัว เหมือนกับว่าเด็กปรับตัวได้แต่เด็กเพียงเก็บกดความรู้สึกที่มีต่อมารดาไว้
        
        ระยะประท้วง (protest) เด็กจะร้องไห้อย่างรุนแรงมาก ร้องตลอดเวลาจะหยุดร้องเฉพาะเวลานอนเท่านั้น เด็กพยายามที่จะให้มารดาอยู่ด้วย
  - - - การตระหนักและการเคารพ (Respect) เคารพและยอมรับในความแตกตางทางวัฒนธรรม ความเป็นบุคคล ค่านิยม ความเชื่อ ความมีอิสระ ทางความคิดและการกระทํา
  - - - ตอบแบบไม่เข้าใจ เมื่อถามเด็ก เด็กจะตอบไม่สัมพันธ์กันกับคําถาม เป็น
        คําตอบที่แสดงว่าเด็กไม่เข้าใจ และไม่สามารถจะให้คะแนนได้
    - - ตอบตามปรากฏการณ์ สาเหตุของความเจ็บป่วยเป็นปรากฏการณ์
        ธรรมชาติ เป็นสิ่งที่อยู่นอกตัวไม่สามารถอธิบายได้ว่า ความเจ็บป่วยเกิดขึ้นได้อย่างไร
    - - สาเหตุของความเจ็บป่วยเกิดจากการติดต่อ สัมพันธ์กับวัตถุ หรือบุคคลที่อยู่ใกล้ๆ แต่ไม่สัมผัสแตะต้องตัวเกิดจากเวทมนต์หรืออํานาจลึกลับ อยู่นอกตัว
    - - การปนเปื้อน สามารถบอกถึงสาเหตุของความเจ็บป่วย เกิดขึ้นจากสิ่งที่อยู่
        นอกตัวเอง จากสิ่งที่ไม่ดีหรือเป็นอันตรายมาสัมผัสกับตัว
    - - ภายในร่างกาย ความเจ็บป่วยเกิดขึ้นภายในร่างกาย แต่ยังอธิบายไม่
        เฉพาะเจาะจง สาเหตุที่ทําให้เกิดอยู่ข้างนอกตัว แต่เชื่อมโยงกับกระบวนการภายในร่างกาย
    - - ความเจ็บป่วยเกิดจากอวัยวะภายในร่างกายทํางานไม่ดี หรือไม่ทํางาน
    - - เข้าใจถึงสาเหตุของความเจ็บป่วยที่พัฒนาถึงขึ้นสูงสุด อธิบายได้โดยการเปลี่ยนแปลงของอวัยวะภายในร่างกาย และมีจิตใจมาเกี่ยวข้องด้วย มีความรู้เกี่ยวกับหน้าที่ของอวัยวะต่าง ๆ ภายในร่างกาย
  - - - ด้านจิตใจอารมณ์วิตกกังวลจากการพรากจาก โศกเศร้า เฉื่อยชาและมีอารมณ์หงุดหงิด
      - ด้านร่างกายการนอนหลับผิดปกติฝันร้าย การถดถอยของพัฒนาการ ด้านจิตใจและอารมณ์
      - ด้านสังคมและพฤติกรรม
        แยกตัว ไม่อยู่นิ่ง ก้าวร้าว
- - - - 2.1 การจัดสิ่งแวดล้อม
      - 2.2 การอํานวยความสะดวก (facilitative)
      - 2.3 การประสานงาน (coordination)
      - 2.4 การสื่อสาร (communication)
      - 2.5 การให้การพยาบาลตามระยะพัฒนาการของเด็ก
  - - - ลงมือปฏิบัติสนับสนุนและช่วยเหลือครอบครัวที่มีปัญหาทางด้านอารมณ์และเศรษฐกิจ เช่น ส่งปรึกษา สงคมสงเคราะห์เรื่องเงิน ส่งหน่วยปรึกษาเมื่อเกิดปัญหา การปรับตัวหรือความคับข้องใจ
- - - - การตระหนักและการเคารพ (Respect) เคารพและยอมรับในความ
        แตกตางทางวัฒนธรรม
      - การร่วมมือ (Collaboration)
      - การสนับสนุน (Support)
    - - หลักการดูแลเด็กโดยใช้ครอบครัวเป็นศูนย์กลาง
        
        เคารพและตระหนักว่าครอบครัวคือส่วนคงที่ในชีวิตเด็ก ในขณะที่
        บุคลากรด้านสุขภาพและระบบบริการสุขภาพมีการเปลี่ยนแปลง
        
        สนับสนุนให้เกิดความร่วมมือระหว่างบิดามารดากับทีมสุขภาพในทุก
        ระดับของการบริการดูแลสุขภาพทั้งที่โรงพยาบาล บ้าน และชุมชน
        
        3.มีการแลกเปลี่ยนข่าวสารที่จำเป็น
        
        เข้าใจและผสานความต้องการตามระยะพัฒนาการ ของ บุคคลและ
        ครอบครัวเข้าในระบบบริการสุขภาพ
        
        5.ลงมือปฏิบัติสนับสนุนช่วยเหลือครอบครัวที่มีปัญหา
        
        6.ยอมรับว่าครอบครัวมีจุดแข็ง
        
        7.เคารพในความหลากหลาย
        
        8.กระตุ้นและสนับสนุน
        
        9.จัดบริการให้มีความยืดหยุ่น
    - - สิทธิในการมีส่วนร่วม
        
        เป็นสิทธิที่ให้ความส าคัญกับการแสดงออกทั้งในด้านความคิดและการ
        กระท าของเด็ก ในการเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่อาศัยอยู่
      - สิทธิในด้านพัฒนาการ
        
        ทุกคนจะได้รับสิทธิให้มีสภาพความเป็นอยู่ที่เหมาะสมกับ
        พัฒนาการ ร่างกาย จิตใจ สังคม
      - สิทธิที่จะได้รับการปกป้องคุ้มครอง
        
        สิทธิที่เด็กได้รับปกป้องคุ้มครองจากการทารุณกรรมทุก
        รูปแบบ เช่น การทารุณกรรมทางร่างกาย จิตใจ และทางเพศ
      - สิทธิในการมีชีวิต
        
        สิทธิของเด็กที่คลอดออกมาแล้วจะต้องมีชีวิตอยู่รอดอย่างปลอดภัย
    - - ระยะวิกฤต (Crisis)
        
        เป็นระยะที่มีโอกาสเสียชีวิตได้อย่างรวดเร็วการ
        ดูแลเน้นการรักษา ดูแลประคับประคองทั้งร่างกายจิตใจ
      - ระยะสุดท้าย / ใกล้ตาย
      - ระยะเรื้อรัง (Chronic)
        
        เป็นระยะที่รักษาไม่หายขาด
      - ระยะเฉียบพลัน (Acute) ฉับพลัน
        
        รุนแรงมาก ใช้ในวงการแพทย์
    - - Newborn ทารกแรกเกิด 28 วันหลังคลอด
      - Infant ทารกอายุมากว่า 28 วันถึง 1 ปี
      - Toddler เด็กวัยเดิน อายุ 1-3 ปี
      - Preschool age เด็กวัยก่อนเรียน 3-5 ปี
      - School age เด็กวัยเรียน 6-12 ปี
      - Aldolescent วัยรุ่น 13-15
    - - คนที่มีอายุยังน้อย
      - บุคคลตั้งแต่อายุ ปีลงมา
      - ยังเล็ก-อ่อนวัย
- - - - ปวดแทนด้วยสีหน้ายิ้มร่า
      - นิยมใช้ในผู้ป่วยเด็กหรือชะรา
  - - - คะแนนอยู่ระหว่าง 0-10
      - ใช้ได้ตั้งแต่เด็กวัยเรียนขึ้นไป ซักถามถ้าไม่ปวดเลย ให้ 0 ปวดมากที่สุดให้ 10 ขณะนี้ปวดเท่าใด
      - การแปลผล
      - • 0 = ไม่ปวด
      - • 1-3 = ปวดน้อย
      - • 4-6 = ปวดปานกลาง
      - • 7-10 = ปวดมาก
  - - - ใช้กับเด็ก 1-6 ปี หรือไม่รู้สึกตัว
      - คะแนนอยู่ระหว่าง 4-13
      - พยาบาลเป็นผู้ประเมิน
      - การแปลผล
      - 4 = ไม่ปวด
      - 5-7 = ปวดน้อย
      - 8-10 = ปวดปานกลาง
      - 11-13 = ปวดมาก
  - - - ใช้กับเด็ก 1เดือน-6 ปี หรือไม่รู้สึกตัว
      - คะแนนอยู่ระหว่าง 0-10
      - พยาบาลเป็นผู้ประเมิน
      - การแปลผล
      - • 0 = ไม่ปวด
      - • 1-3 = ปวดน้อย
      - • 4-6 = ปวดปานกลาง
      - • 7-10 = ปวดมาก
  - - - ความรุนแรงของความปวด
      - ต่ำแหน่งที่ปวด
      - รูปแบบ ระยะเวลาความเจ็บปวด :เจ็บตลอดเวลา เป็นๆหายๆ
      - ลักษณะการเจ็บปวด: เจ็บ ปวด แสบ ปวดแสบ ปวดร้อน
      - ผลกระทบต่อความปวด :หงุดหงิด ก้าวร้าว นอนไม่หลับ
      - ปัจจัยที่ท าให้ปวดมากขึ้น ลดลง
- - - - บทบาทของพยาบาลกับการประเมินความปวด
        
        สร้างสัมพันธภาพที่ดี ใช้คำพูดสุภาพ เข้าใจง่าย
        
        ให้ความสนใจโดยเป็นผู้ฟังที่ดี และเชื่อในคำบอกเล่าของผู้ป่วย
        
        ระหว่างการประเมินควรบันทึกพฤติกรรม แนวคิด สภาพอารมณ์ จิตใจและบุคลิกภาพของผู้ป่วย เพื่อเป็นข้อมูล
        
        ถ้าผู้ป่วยไม่สามารถตอบข้อซักถามได้ อาจใช้วิธีสัมภาษณ์จากคนดูแลใกล้ชิด
      - หลักการประเมินความปวด
        
        ประเมินก่อนให้การพยาบาล เพื่อเป็นสมมติฐาน และหลังให้การพยาบาล เพื่อประเมินผล
        
        ควรประเมินอย่างสม่ าเสมอและต่อเนื่อง โดยประเมินทั้งขณะพักและขณะทำกิจกรรม
        
        เลือกวิธีที่เหมาะสมกับผู้ป่วยแต่ละราย และควรใช้วิธีเดียวกันตลอดการให้การพยาบาลนั้นๆ
        
        เด็กเล็ก, ผู้สูงอายุ, ผู้ที่มีการรับรู้บกพร่อง หรือไม่สามารถสื่อสารได้ ควรดูแลเป็นพิเศษ เนื่องจากการประเมินอาจได้ข้อมูลไม่ครอบคลุมหรือไม่ถูกต้องทั้งหมด
        
        มีการบันทึกเป็นหลักฐาน
        
        หลีกเลี่ยงค าถามน าอันเป็นเหตุให้บดบังข้อเท็จจริง หรือค าถามที่กระตุ้นให้เกิดอารมณ์เศร้าเสียใจ