Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยที่มีปัญหาสุขภาพจิตและจิตสังคม, นางสาว อรุณรัตน์ มัสแหละ…

- - - - 1.ระยะเตือน (Alarm Reaction)
        ระยะช็อก (Shock Phase) อาจใช้เวลาประมาณตั้งแต่ 1 นาทีถึง 24 ชั่วโมง
        ระยะตอบสนองการช็อก (Counter Shock Phase) ร่างกายจะปรับตัวสู่สภาพเดิม
      - 2.ระยะการต่อต้าน (Stage of Resistance)กลไกป้องกันตัวที่เหมาะสมและพยายามจ่ากัดสิ่งที่มากระตุ้นให้น้อยลง
      - 3.ระยะหมดก่าลัง (Stage of Exhaustion) การปรับตัวในระยะการต่อต้านไม่สำเร็จ ร่างกายจะหมดแรงที่จะต่อสู้กับความเครียด เกิดภาวะอ่อนล้า เหนื่อยและหมดแรง
    - - ยอมรับและเผชิญกับความเครียด (Fight)แก้ไขเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความเครียด หรือแก้ไขปรับเปลี่ยนตนเอง
      - เรียนรู้ที่จะอยู่กับความเครียด (Coexistence) บุคคลจะเริ่มแสวงหาและเรียนรู้วิธีการใหม่ๆ อาจใช้กลไกทางจิตปรับตัว
      - หนีหรือเลี่ยง (Flight)อาจทำได้ด้วยการปฏิเสธ หันไปทำกิจกรรมอื่นๆ
    - - ความเครียดระดับต่่า (Mild Stress) ความเครียดชนิดนี้สิ้นสุดลงในระยะเวลาอันสั้น
        
        ความเครียดระดับกลาง (Moderate Stress)
        อาจใช้เวลาเป็นชั่วโมงจนกระทั่งเป็นวัน
        
        ความเครียดระดับสูง (Severe Stress) จะแสดงอาการอยู่นานเป็นสัปดาห์ เป็น
        เดือน เป็นปี
  - - - ปกติ (Normal anxiety) เป็นความวิตกกังวลที่พบได้ทั่วไปเป็นแรงผลักดันให้ชีวิตประสบความสำเร็จ
        เฉียบพลัน (Acute anxiety)ความวิตกกังวลที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่มี เหตุการณ์เข้ามากระทบหรือคุกคามจะไปกระตุ้นการท่างานประสาทซิมพาเธติค เรียกว่า “สู้หรือหนี”
        เรื้อรัง (Chronic anxiety) ความรู้สึกหวาดหวั่นไม่เป็นสุข ขาดความ
        มั่นคงปลอดภัยที่แฝงอยู่ในตัวของบุคคลตลอดเวลา
    - - ต่ำ (Mild Anxiety) ที่เกิดขึ้นเป็นปกติในบุคคล ทั่วไป
        ปานกลาง (Moderate Anxiety)การรับรู้แคบลง ความสนใจมีจำกัด ยังคงใช้กระบวนการแก้ปัญหาได้แต่ต้องควบคุมสมาธิมากขึ้น
        รุนแรง (Severe Anxiety) ระดับสติสัมปชัญญะลดลง หมกมุ่นครุ่นคิดในรายละเอียดปลีกย่อย ไม่สนใจสิ่งแวดล้อม มีอาการย้ำคิดย้ำทำ
        รุนแรงสูงสุด (Panic Anxiety) มีการสะสมความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนบุคคลไม่สามารถจะทนต่อไปได้ มีความผิดปกติของความคิด มีภาวะขาดสติสัมปชัญญะ
    - - ระดับต่ำ : - การยอมรับการแสดงออกของผู้รับบริการ
        -การฝึกการผ่อนคลาย เช่น การฝึกการหายใจเข้าออกลึกๆ
        -การฝึกพฤติกรรมกล้าแสดงออกอย่างเหมาะสม
        -การใช้รูปแบบการเผชิญปัญหา
        -การให้ยาลดความวิตกกังวล ตามการรักษาของแพทย์
      - ระดับปานกลาง : -ยอมรับและท่าความเข้าใจในพฤติกรรมของผู้ปุวย และไม่กล่าวต่าหนิผู้ป่วย
        -ควรพยายามให้ผู้ปุวยใช้ความคิด และตัดสินใจง่ายๆ ไม่ซับซ้อน ใช้เวลาสั้น
        -ควรเอาใจใส่ดูแล และอยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วย
        -ให้ผู้ป่วยสุขภาพอนามัยของตนเอง
      - ระดับรุนแรงสุดขีด : -อยู่เป็นเพื่อนผู้ป่วยและยอมรับพฤติกรรมผู้ป่วย
        -พูดด้วยประโยคสั้นๆ เข้าใจง่าย
        -ดูแลให้ได้รับความปลอดภัย
        -ดูแลให้ได้รับสารอาหารที่เพียงพอ