Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การบำบัดรักษาทางจิตเวช, ข้อคำถาม : หากในการบำบัดผู้ป่วยจิตเวช…

- - - - 2.1 ตัวตนด้านร่างกาย (physical self) หมายถึงการรับรู้เกี่ยวกับร่างกายของตนเอง ได้แก่ การรู้จักตนเองทางสรีรภาพตามความเป็นจริงที่ตนเองเป็นอยู่
      - 2.2 ตัวตนส่วนบุคคล (personal self) หมายถึงการรับรู้คุณค่าของตนเอง เป็นความรู้สึกที่บุคคลที่เกี่ยวกับตนเองทั้งด้านความเชื่อ ความคาดหวัง ค่านิยม อุดมการณ์ ปณิธานในชีวิต
        
        2.2.1 ตัวตนด้านศีลธรรมจรรยา (moral-ethical self) เป็นการรับรู้เกี่ยวกับถูกผิดที่บุคคลประเมินตนเองจากการกระท าที่สอดคล้องหรือฝ่าฝืนค่านิยมทางศีลธรรมจรรยาที่ตนเอและยึดถืออยู่ในใจ
        
        2.2.2 ตัวตนด้านความสม่ าเสมอแห่งตน (self-consistency) เป็นความรู้สึกหรือการรับรู้ในลักษณะประจ าตัวบางอย่างของตัวเอง
        
        2.2.3ตัวตนด้านปณิธานหรือความคาดหวัง (ideal self or self expectation) เป็นความรู้สึกนึกคิดหรือทัศนคติเกี่ยวกับตนเอง ตามที่ตนเองปรารถนาจะเป็นบุคคลจะตั้งความคาดหวังไว้ว่าอยากจะเป็น
        
        2.2.4 ตัวตนด้านการยอมรับนับถือตนเอง (self esteem) เป็นความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับคุณค่าของตนเองในหลายๆด้านบุคคลจะประเมินตนเองโดยเปรียบเทียบคุณค่าที่ตนเองรับรู้ว่าตนเองมีอยู่หรือเป็นอยู่(self concept) กับคุณค่าที่ตนเองปรารถนาจะเป็น (ideal self)
    - - 3.1การตระหนักรู้ในตนเองในฐานะบุคคล เพราะบุคคลมีความแตกต่างกัน มีลักษณะเฉพาะตนเอง
      - 3.2การตระหนักรู้ในฐานะวิชาชีพ เช่น สัมพันธภาพระหว่างเพื่อร่วมวิชาชีพ ระดับความจริงใจและความทุ่มเทในวิชาชีพ ทัศนคติต่อวิชาชีพ ความรู้และทักษะทางการพยาบาลจิตเวช ความสำคัญในการใช้การตระหนักรู้ในตนเองเพื่อการบำบัดทางจิต
  - - - ท าให้ทราบถึงความคิดความรู้สึก อารมณ์ ทัศนคติและพฤติกรรมต่องานที่ทำขณะนั้น และสามารถควบคุมความเครียดได้ตลอดจนสามารถรักษาระดับความเครียดให้อยู่ในภาวะปกติ
      - ทำให้ติดต่อกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยเฉพาะพยาบาลสามารถติดต่อกับผู้ป่วยด้วยความเข้าใจและเป็นไปในรูปแบบของการบำบัดได้
      - สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพราะรู้ตัวอยู่ทุกขณะในการทำงาน
      - ทำให้เป็นคนที่มีทัศนคติที่ดีในการทำงาน และดำรงชีวิตอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคม
      - สามารถปรับตัวให้เข้ากับงาน คน สิ่งแวดล้อมได้
- - - - ระยะนี้เป็นระยะที่พยาบาลและผู้ป่วยพยายามทําความรู้จักกัน
    - - มาพบกันเพื่อสนทนาอย่างสม่ําเสมอ ผู้ป่วยเห็นว่าพยาบาลยอมรับ เข้าใจ และรับฟังปัญหาของผู้ป่วยอย่างไม่มีอคติ
    - - ระยะนี้พยาบาลได้รับมอบหมายให้เข้าไปช่วยเหลือผู้ป่วย
      - โดยการสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบําบัด พยาบาลควรวางแผนและเตรียมตัวก่อน
    - - เป็นระยะที่ผู้ป่วยได้รับการคลี่คลายปัญหาแล้ว พยาบาลต้องพยายามให้ผู้ป่วยมีความเชื่อมั่นในตนเอง
  - - - วิธีแก้ไข ตามหาผู้ป่วย,นัดหมายใหม่,เตือนผู้ปุวยล่วงหน้าก่อนถึงวันนัด
    - - วิธีแก้ไข คุยเตือนกับผู้ปุวยเรื่องเวลานัดที่เคยตกลงไว้ว่าเริ่มเวลาเท่าใด
    - - วิธีแก้ไข ขอโทษ และให้เหตุผล
    - - วิธีแก้ไข กําหนดการนัดหมายใหม่ตามความเหมาะสมของทั้งสองฝ่าย
    - - วิธีแก้ไข ถามว่า “คุณกําลังจะไปไหน”,รอการกลับของผู้ป่วยในห้องอย่างสงบ
    - - วิธีแก้ไข พยาบาลต้องฟังการปฏิเสธอย่างสงบ
    - - วิธีแก้ไข อนุญาตให้อ่านได้
    - - วิธีแก้ไข อภิปรายย้ําเรื่องข้อตกลงที่ได้เคยสนทนากันมาก่อน
    - - วิธีแก้ไข ปฏิเสธการให้ดูข้อมูลรายละเอียดที่ได้บันทึกไว้โดยละม่อม
    - - วิธีแก้ไข ตอบคําถามอย่างสั้น ๆ เฉพาะที่เป็นความจริงและเป็นข้อมูลทั่วไป
    - - วิธีแก้ไข ไม่ตอบโต้ผู้ป่วย ให้นิ่งและสงบ
    - - วิธีแก้ไข นั่งเงียบ ๆ ด้วยความสงบ,ใช้คําถามทางอ้อม
    - - วิธีแก้ไข อภิปรายเหตุและผลที่กระทําเช่นนั้น
    - - วิธีแก้ไข นั่งฟังอย่างสงบ รอดูท่าทีผู้ปุวยด้วยความอดทน
    - - วิธีแก้ไข ให้ประเมินระดับความไม่เป็นมิตร(hostility) ของผู้ปุวย
    - - วิธีแก้ไข ลองหาคําตอบโต้อย่างอื่น,ให้ทบทวนข้อมูลที่ได้จดบันทึกไว้ และวิเคราะห์โดยละเอียดเพื่อค้นหา
    - - วิธีแก้ไข ไม่เป็นไร ไม่ต้องตกใจ,ยกประเด็นขึ้นมาให้ชัดเจนอีกครั้ง
  - - - รู้จักตนเองดีขึ้น และปรับปรุงตัวเองด้านความคิดและการแสดงออก
      - มีความสามารถที่จะสร้างความสนิทสนมคุ้นเคยกับผู้อื่น
      - ตระหนักในตนเอง ยอมรับตนเอง และเพิ่มความนับถือตนเองให้มากขึ้น
      - ปรับปรุงการกระทําหน้าที่ในการดํารงชีวิต
      - ให้โอกาสผู้ปุวยได้ระบายความรู้สึกไม่สบายใจ
  - - - สถานที่ (place or setting) สถานที่ที่ใช้ในการสนทนา
      - ท่านั่ง (seating) หรือการจัดที่นั่งรวมถึงลักษณะท่าทางของผู้สนทนา
      - ระยะห่างระหว่างพยาบาลกับผู้ป่วย (space) หากระยะห่างระหว่างพยาบาลกับผู้ป่วยมีมากเกินไป
      - เทคนิคการสื่อสารเพื่อการบําบัด เเพื่อให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์
        ที่ตั้งไว้ในการให้การช่วยเหลือผู้ป่วย
        
        เทคนิคการกระตุ้นและส่งเสริมการสนทนา
        
        เทคนิคที่ช่วยกระตุ้นให้ผู้ป่วยพูดระบายความคิดความรู้สึก
        
        เทคนิคการส่งเสริมให้ผู้ป่วยรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง
        
        เทคนิคที่ช่วยพยาบาลกับผู้ป่วยเข้าใจให้ตรงกัน
        
        เทคนิคช่วยส่งเสริมความเข้าใจในการปรับตัวผู้ป่วย
      - หลักปฏิบัติในการสื่อสาร
        
        ฟังทั้งเนื้อหาและเจตนาว่าผู้ป่วยพูดถึงอะไรหมายความว่าอย่างไร
        
        ไม่เสนอข้อมูลมากเกินไปจนทําให้ผู้ป่วยสับสน เบื่อหน่าย
        
        ไม่พูดถึงอดีตที่ปวดร้าวเกินไป ขณะที่ผู้ป่วยยังไม่พร้อม
        
        สื่อสารที่เน้นเรื่องราวที่เป็นปัจจุบัน
        
        ใช้หลักการสื่อสารที่ให้ผู้ป่วยได้มีโอกาสระบายความรู้สึก
        
        ใช้หลักการต่างๆที่ง่ายๆ ชัดเจน ตรงไปมา
        
        ให้สําคัญกับความสอดคล้องระหว่างเนื้อหา คําพูด ท่าทาง สีหน้า และน้ําเสียงของพยาบาล
      - อุปสรรคในการติดต่อสื่อสาร (Block to therapeutic Communication)
        
        สิ่งแวดล้อมไม่เหมาะสม
        
        ข้อจํากัดทางอาการของผู้ป่วย
        
        การดําเนินวิธีการสื่อสาร และใช้เทคนิคการสื่อสารที่ไม่เหมาะสม
        
        ท่านั่ง ที่แสดงถึงความไม่สนใจผู้ป่วย
        
        ระยะห่างระหว่างบุคคลมาหรือน้อยเกินไป
        
        การใช้เทคนิคการสนทนาไม่เหมาะสม
  - - - เพื่อให้ผู้ปุวยสามารถระบายความรู้สึก เข้าใจปัญหาและยอมรับได้
      - เน้นเรื่องของความคิด อารมณ์ และพฤติกรรมของผู้ป่วย
      - พยาบาลต้องวางแผนก่อนไปพบผู้ป่วย
      - มีการเริ่มต้นสัมพันธภาพและมีการสิ้นสุดสัมพันธภาพเมื่อผู้ป่วยจําหน่ายกลับบ้าน
    - - มีการวางแผนหรือไม่มีก็ได้
      - เพื่อให้เกิดความพอใจซึ่งกันและกัน
      - ตามความพอใจของทั้ง 2 ฝ่าย
      - มีการเริ่มต้น จะมีการสิ้นสุดสัมพันธภาพ หรือไม่มีแล้วแต่ความพอใจทั้ง2ฝ่าย
    - - เนื้อหาในการสนทนา
      - ระยะเวลาในการสร้าง
        สัมพันธภาพ
      - เป้าหมายในการสร้างสัมพันธภาพ
      - การวางแผน