Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การใช้ตนเองเพื่อการบำบัด และการสร้างสัมพันธภาพและการสื่อสารเพื่อการบำบัด -…

- - - - เป็นความคิดการรับรู้และการประเมินผลที่บุคคลมีต่อตนเองซึ่งอาจจะตรงกับความเป็นจริงหรือคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริงบุคคลอาจจะไม่รับรู้ความเป็นจริงบางอย่างเกี่ยวกับตนเองก็ได้ทั้งนี้ขึ้นกับปัจจัยหลายประการ ได้แก่ การอบรมเลี้ยงดู สิ่งแวดล้อม วุฒิภาวะ
      - แบ่งอัตมโนทัศน์หรือตัวตนออกเป็น 2 ด้าน
        
        ตัวตนด้านร่างกาย
        
        หมายถึงการรับรู้เกี่ยวกับร่างกายของตนเอง ได้แก่ การรู้จักตนเองทางสรีรภาพตามความเป็นจริงที่ตนเองเป็นอยู่
        
        ตัวตนส่วนบุคคล
        
        หมายถึงการรับรู้คุณค่าของตนเอง เป็นความรู้สึกที่บุคคลที่
        เกี่ยวกับตนเองทั้งด้านความเชื่อ ความคาดหวัง ค่านิยม อุดมการณ์ ปณิธานในชีวิต เป็นต้น
        
        ตัวตนด้านศีลธรรมจรรยา
        
        เป็นการรับรู้เกี่ยวกับถูกผิดที่บุคคลประเมินตนเองจากการกระทำที่สอดคล้องหรือฝ่าฝืนค่านิยมทางศีลธรรมจรรยาที่ตนเอและยึดถืออยู่ในใจ
        
        ตัวตนด้านความสม่ำเสมอแห่งตน
        
        เป็นความรู้สึกหรือการรับรู้ในลักษณะประจำตัวบางอย่างของตัวเอง ซึ่งมีลักษณะคงที่
        
        ตัวตนด้านปณิธานหรือความคาดหวัง
        
        เป็นความรู้สึกนึกคิดหรือทัศนคติเกี่ยวกับตนเอง ตามที่ตนเองปรารถนาจะเป็นบุคคลจะตั้งความคาดหวังไว้ว่าอยากจะเป็น
        
        ตัวตนด้านการยอมรับนับถือตนเอง
        
        เป็นความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับคุณค่าของตนเองในหลายๆด้านบุคคลจะประเมินตนเองโดยเปรียบเทียบคุณค่าที่ตนเองรับรู้ว่าตนเองมีอยู่หรือเป็นอยู่
    - - เป็นภาวะที่บุคคลรู้สึกตัว ของตนเอง และ
        สิ่งแวดล้อมรอบตัว ณ ขณะนั้นรู้ว่าตนเองเป็นใครคิดและรู้สึกอย่างไรกำลังทำอะไรอยู่
      - การตระหนักรู้ในตนเองในฐานะบุคคล เพราะบุคคลมีความแตกต่างกัน มีลักษณะเฉพาะตนเอง
        
        เจตคติ ความรู้สึก ความคิด ความต้องการที่แตกต่างกัน
        
        ทั้งทางด้านจิตใจ ด้านร่างกาย ด้านสังคม
        
        ด้านจิตวิญญาณ
      - การตระหนักรู้ในฐานะวิชาชีพ
        
        สัมพันธภาพระหว่างเพื่อร่วมวิชาชีพ ระดับความจริงใจและ
        ความทุ่มเทในวิชาชีพ ทัศนคติต่อวิชาชีพ ความรู้และทักษะทางการพยาบาลจิตเวช
    - - หมายถึงส่วนรวมทั้งหมดของบุคคลทั้งทางด้านร่างกายความคิดความรู้สึกความเชื่อค่านิยม
      - พฤติกรรมที่บุคคลนั้นเป็นอยู่หรือมีอยู่ตามความเป็นจริง
  - - - โดยการที่ตัวเราต้องเปิดใจกว้าง ที่จะยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นที่เขาวิเคราะห์ วิจารณ์ พฤติกรรมของเราในสถานการณ์ต่าง ๆ
    - - โดยการบอกความรู้สึก ความต้องการของตนเองที่เกิดขึ้นอย่างธรรมชาติ
      - ให้ข้อมูลเกี่ยวกับตนเองในด้านความคิดเห็น ค่านิยม ความเชื่อ และข้อมูลส่วนตัวอื่น ๆ ที่จะช่วยให้ผู้อื่นรู้จักตัวเรามากขึ้น
    - - โดยการให้เวลาตนเอง ในการพิจารณาความคิด อารมณ์และพฤติกรรมของตนเองที่อาจมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของผู้อื่น
  - - - ต้องปฏิบัติต่อผู้ป่วยโดยเชื่อว่าบุคคลทุกคนมีศักดิ์ศรีและศักยภาพที่จะจัดการกับปัญหาต่าง ๆ ของตน
      - การที่พยาบาลให้เกียรติและเคารพในความเป็นบุคคลของผู้ป่วยจะเป็นแรงเสริมให้ผู้ป่วยเห็นคุณค่าและภูมิใจในตนเอง
    - - การไม่นำค่านิยมหรือมาตรฐานสังคมของพยาบาลไปตัดสินพฤติกรรมหรือการกระทำของผู้ป่วย
      - ไม่ตัดสินพฤติกรรมว่าถูกหรือผิด ดีหรือเลว ยกเว้นพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่างๆ
    - - คือการยอมรับในตัวบุคคลที่ผู้ป่วยเป็น
        แต่ไม่ได้หมายถึงการยอมรับในพฤติกรรมของผู้ป่วย แต่เป็นการยอมรับที่ผู้ป่วยเป็นอย่างนั้น
    - - การแสดงถึงความเป็นมิตร ความอบอุ่น หรือความห่วงใยในผู้ป่วย
    - - คือการพยายามเข้าใจความรู้สึกของผู้อื่น หรือตระหนักรู้ว่าขณะที่ผู้ป่วยแสดงพฤติกรรมต่างๆ นั้นผู้ป่วยรู้สึกอย่างไร
    - - พยาบาลควรแสดงความจริงใจในการให้บริการ อย่างมีความเป็นตัวของตัวเอง โดยแสดงออก
        อย่างเป็นธรรมชาติ และปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ของวิชาชีพ
    - - คือการสอดคล้องทั้งคำพูดและการกระทำโดยเฉพาะการสื่อความหมายกับผู้ป่วยจิตเวช ซึ่งผู้ป่วยมักจะรับรู้ได้เร็วจากการกระทำของพยาบาล
    - - คือการอดทนที่จะให้เวลา และโอกาสสำหรับผู้ป่วยที่ต้องการพัฒนาตนเอง
      - พยาบาลต้องอดทนที่จะศึกษาผู้ป่วยติดตามดูแลความก้าวหน้าของผู้ป่วย
    - - ให้เกียรติกับผู้ป่วยโดยการยอมรับในการแก้ปัญหาของผู้ป่วย ไม่ใช้อำนาจกับผู้ป่วยโดยไม่เหมาะสม
    - - การมีลักษณะของความน่าเชื่อถือ หรือความน่าไว้วางใจซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ทำให้บุคคลเกิดความไว้วางใจ
    - - มีทักษะในการเปิดเผยตัวเองในขอบเขตวิชาชีพพยาบาล
        สามารถบอกความรู้สึกความคิดเห็นและประสบการณ์ส่วนตัวเองให้ผู้ป่วยรับรู้ได้
      - การเปิดเผยตัวอย่างเหมาะสมจะเป็นแบบอย่างที่ดีในการให้ผู้ป่วยเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง
      - กล้าที่จะสำรวจความรู้สึกของตัวเองมากขึ้น
    - - พยาบาลต้องมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องทฤษฎีต่าง ๆ เพื่อเป็น
        แนวทางในการทำความเข้าใจสาเหตุกลไกการเจ็บป่วยทางจิตและพฤติกรรมต่างๆที่แสดงออกมาของ
    - - ทั้งด้านอารมณ์ และพฤติกรรม ทั้งต่อบุคคล ต่อการปฏิบัติงาน ทำให้ผู้ป่วยเกิดความไว้ วางใจและมีความเชื่อถือพยาบาล
- - - - พยาบาลต้องวางแผนก่อนไปพบผู้ปุวยเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วย
      - เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถ
        
        เข้าใจปัญหาและยอมรับปัญหาของตนเอง ตลอดจนสามารถแก้ไขปัญหาของตนเองได้
        
        สร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่นได้ รู้จักพึ่งตนเอง ในขณะเดียวกันก็สามารถพึ่งพาคนอื่นได้
        
        ให้ความรักและรับความรักจากผู้อื่น
        
        ระบายความรู้สึกไม่สบายใจ
        
        เรียนรู้ในการปฏิบัติตนที่เหมาะสม
      - 3.เน้นเรื่องของความคิด อารมณ์ และพฤติกรรมของผู้ปุวย
      - 4.มีการเริ่มต้นสัมพันธภาพและมีการสิ้นสุดสัมพันธภาพเมื่อผู้ป่วยจําหน่ายกลับบ้านหรือขึ้นอยู่กับความสําเร็จของเปูาหมายที่ได้วางไว้
    - - มีการวางแผนหรือไม่มีก็ได้
      - เพื่อให้เกิดความพอใจซึ่งกันและกัน
      - ตามความพอใจของทั้ง 2 ฝ่าย
      - มีการเริ่มต้น จะมีการสิ้นสุดสัมพันธภาพหรือไม่มีก็แล้วแต่ความพอใจของทั้ง 2 ฝ่าย
    - - การวางแผน
      - เป้าหมายในการสร้างสัมพันธภาพ
      - เนื้อหาในการสนทนา
      - ระยะเวลาในการสร้างสัมพันธภาพ
  - - - การเตรียมสถานที่และบรรยากาศให้น่าไว้วางใจ
      - เมื่อพบหน้ากันควรกล่าวทักทายด้วยท่าทางเป็นมิตร พูดคุยเรื่องทั่วไปก่อน แนะนําตัว มาจากไหน บอกวัตถุประสงค์ บอกบทบาทหน้าที่
      - กําหนดของตกลงในการสร้างสัมพันธภาพ เช่นวัตถุประสงค์ ระยะเวลาที่สนทนา ระยะเวลาที่ดูแล
      - สร้างความไว้วางใจ โดยดารพแสดงถึงการยอมรับ ความเข้าใจ การเคารพในศักดิ์ศรีของผู้ปุวย
      - การค้นหา หรือระบุปัญหาที่แท้จริง
      - ปัญหาที่พบในระยะนี้
        
        ความวิตกกังวล
        
        เกิดขึ้นได้ทั้งผู้ป่วยและพยาบาล ผู้ใช้บริการวิตกกังวลว่าพยาบาลเป็นคนแปลกหน้า ไม่เคยชินกับสัมพันธภาพที่ใกล้ชิดกับพยาบาล
        
        การทดสอบ
        
        อาจทดสอบว่าพยาบาลมีความต้องการ อะไรที่ซ่อนเร้นอยู่ พยาบาลจะช่วยเหลือเขาได้จริงหรือไม่ เขาจะเชื่อถือไว้วางใจพยาบาลได้แค่ไหน
        
        การต่อต้าน
        
        ผู้ป่วยไม่รับรู้ และไม่มีสัมพันธภาพที่ใกล้ชิดกับพยาบาล อาจเป็นเพราะประสบการณ์เรื่องมนุษยสัมพันธ์ในอดีตของผู้ป่วยในอดีต จึงมีพฤติกรรมการแสดงออก
    - - รักษาสัมพันธภาพเพื่อการบําบัด
      - ค้นหาสาเหตุปัญหา หรือสิ่งที่มากระทบการดําเนินชีวิต โดยให้ผู้ป่วยระบายความรู้สึก และพยาบาลต้องรับฟัง ยอมรับ เข้าใจ และติดตามเรื่องราวต่างของผู้ป่วย
      - ประเมินการเจ็บป่วยว่ามีผลกระทบอย่างไรบ้างกับชีวิต
      - ร่วมกับผู้ป่วยในการวิเคราะห์หาสาเหตุ และกลไกของปัญหาต่าง ๆ วิธีแก้ไขปัญหา หรือปรับปรุงพฤติกรรมให้เหมาะสม
      - สนับสนุนด้านจิตใจ เช่น การให้เวลา ให้กําลังใจ ให้ข้อมูล
      - ข้อบ่งชี้ที่ทําให้พยาบาลทราบว่า สัมพันธภาพเข้าสู่ระยะแก้ไขปัญหาแล้วเช่น
        
        ผู้ป่วยจะเลิกถามถึงวัตถุประสงค์ที่พยาบาลพบเขา
        
        ผู้ป่วยจะมาตรงตามเวลานัดหรือ มาคอยพยาบาลในทีนัดหมาย
        
        ผู้ป่วยจะรักษาเวลา จะพยายามรวบรัดเรืองราวห้จบภายในเวลาทีพยาบาลให้
        
        ผู้ป่วยจะพูดถึงปัญหา และความยุ่งยากของเขา พูดออกนอกเรืองน้อยมาก
      - ปัญหาที่พบในระยะนี้
        
        ความวิตกกังวลของพยาบาล
        
        มีความรู้สึกร่วมกับผู้ปุวย(Sympathy)เป็นความรู้สึกที่พยาบาลเข้าไปร่วมกับความรู้สึกของผู้ปุวยโดยที่พยาบาลแยกความรู้สึกของตนเองไม่ได้
        
        การถ่ายโยงความรู้สึกของผู้ป่วยไปสู่พยาบาล (Transference)ปฏิกิริยาและความรู้สึกทุกชนิดที่ผู้ป่วยมีต่อพยาบาล โดยแบ่งออกได้เป็นความรู้สึกทางบวก
        
        การถ่ายโยงความรู้สึกของพยาบาลไปสู่ผู้ปุวย (Counter transference)ซึ่งก็คล้ายกับTransferenceที่อาจจะเป็นได้ทั้งด้านบวก
    - - เตรียมตัวให้ชัดเจนในด้านเปูาหมายของการสร้างสัมพันธภาพกับผู้ปุวย
      - วางแผนการสนทนาในแต่ละครั้งเกี่ยวกับวัตถุประสงค์การสนทนา สถานที่ เวลา และให้ข้อมูลต่าง ๆ กับทีมผู้รักษาได้ร่วมรับรู้
      - ศึกษาข้อมูลเบื้องต้นของผู้ปุวยเกี่ยวกับแผนการรักษาที่ผ่านมา ปัญหาที่เคยเกิดขึ้น และภูมิหลังบางประการ
      - พยาบาลควรตรวจสอบสภาพด้านร่างกายและจิตใจของตนเองให้มีความพร้อมในด้านแนวความคิด และความรู้สึกในการเข้าไปสร้างสัมพันธภาพกับผู้ปุวย
    - - การเตรียมผู้ปุวย
        
        กรณีที่ผู้ปุวยอยู่โรงพยาบาลแต่ต้องยุติสัมพันธภาพ เพราะนักศึกษาหมดระยะเวลาในการฝึกปฏิบัติงาน หรือพยาบาลย้ายไปอยู่ตึกอื่น
        
        ควรบอกให้ผู้ป่วยทราบ ถึงระยะเวลาที่นักศึกษาจะยุติสัมพันธภาพกับผู้ป่วยล่วงหน้า
        
        บอกให้ผู้ป่วยทราบว่าอาการอะไรที่ดีขึ้นของผู้ป่วยว่ามีอะไรบ้าง รวมทั้งอาการที่ยังต้องแก้ไข หรือปัญหาอะไรบ้างที่ได้แก้ไขไปแล้ว และปัญหาอะไรบ้างที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข
        
        บอกถึงประโยชน์ที่นักศึกษาได้รับจากการสนทนากับผู้ปุวย และประเมินถึงประโยชน์ที่ผู้ปุวยได้รับจากการสนทนากับนักศึกษาพยาบาล
        
        ประเมินความรู้สึกของผู้ปุวยต่อการยุติสัมพันธภาพ
        
        บอกแหล่งที่ผู้ปุวยสามารถขอความช่วยเหลือได้
        
        กรณีที่ผู้ปุวยกลับบ้าน ควรมีการเตรียมตัวผู้ปุวยกลับบ้านดังนี้
        
        บอกถึงอาการของผู้ปุวยที่ดีขึ้น และอาการของผู้ปุวยที่ต้องแก้ไข
        
        แนะนําข้อปฏิบัติในการดูแลสุขภาพ
      - เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยสรุปสิ่งที่เกิดขึ้นในกระบวนการสร้างสัมพันธภาพ เช่น ผู้ป่วยมีความคิดและความรู้สึกอย่างไร
      - สําหรับพยาบาลควรสรุปในส่วนที่ได้ร่วมแก้ปัญหากับผู้ป่วยโดยมุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นในตัวผู้ป่วย
      - ประเมินปฏิกิริยาของผู้ป่วยในระยะยุติสัมพันธภาพและให้เวลาผู้ป่วยได้บอกความรู้สึก
      - ยุติหรือสิ้นสุดสัมพันธภาพในรูปแบบของวิชาชีพ โดยบอกผู้ป่วยให้ชัดเจนและเตรียมผู้ป่วยให้สามารถเผชิญปัญหาต่าง ๆ ได้ด้วยตนเอง
      - ปฏิกิริยาต่อการยุติสัมพันธภาพ
        
        ด้านพยาบาลจะเกิดความรู้สึกเศร้า เพราะเกิดความรู้สึกผูกพันกับผู้ป่วย เป็นห่วงผู้ป่วยกลัวไม่มีใครเข้าใจผู้ป่วย
        
        ด้านผู้ป่วยจะมีปฏิกิริยาต่อการยุติสัมพันธภาพกับพยาบาล
        
        ไม่ยอมรับการยุติสัมพันธภาพ
        
        ไม่ยอมรับในตัวพยาบาล
        
        โกรธและไม่เป็นมิตร
        
        มีพฤติกรรมถดถอย
        
        มีความรู้สึกเศร้า