Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

วิชา การจัดการสุขภาพชุมชน, นางสาวพรนิภา มะโนนึก เลขที่ 40 รหัส 600842044 …

- - - - การทำกิจกรรมชุมชนต้องเลือกจังหวะเวลาที่เหมาะสม บางเรื่องเมื่อถึงจังหวะจับให้มั่นก็ต้องจับ แต่เมื่อถึงเวลาคลายก็ต้องปล่อย ค่อยเรียนค่อยรู้เราจะเข้าใจคน เข้าใจชุมชน
      - สำหรับการทำงานกับชุมชน คนที่จะเข้าไปทำในชุมชน และคนในชุมชนที่จะมาร่วมกันทำ ทั้งสองฝ่ายจะต้องได้รับสัญญาณไฟเขียวจากครอบครัว งานจึงจะเดินต่อได้
    - - บ่อยครั้งที่เราวาดหวังว่าเรื่องราว ความตั้งใจ ความปรารถนาดีที่เรามีต่อชุมชนออกมาตรงกันข้าม ชุมชนไม่ยอมรับ ไม่เห็นผลงาน ไม่เกิดแนวร่วม เราก็ต้องทำใจยอมรับให้ได้
      - เมื่อมีปัญหาอุปสรรคมากมาย ที่ทำได้คือปลอบใจตนเองมันเป็นเช่นนี้เองก็ต้องปล่อยให้ผ่านไป เรียนรู้นำมาเป็นบททดสอบความแข็งแกร่ง เป็นครู
    - - เมื่อเรามีความหวังร่วมกันพลังในการทำงานก็จะเกิดขึ้นอย่างมหาศาล ชุมชนหวังว่าทำเรื่องนี้แล้วชุมชนจะดีขึ้น พัฒนาขึ้น แก้ทุกข์ร้อนของชุมชนได้
      - เจ้าหน้าที่ก็หวังว่าทำแล้วยั่งยืน มีประโยชน์
      - เป็นหัวใจสำคัญในการทำงานกับชุมชน
    - - ต้องมีเวลาใคร่ครวญเรื่องราวทั้งที่ผ่านมา ที่กำลังทำอยู่ และอนาคต
      - มองแบบเป็นกลาง อย่าลำเอียง ประเมินผลให้คะแนนตัวเอง เสนอแนะวิพากษ์ตังเองบ้าง เพื่อพัฒนา
  - - - การจับไม้จับมือกันทำงานทั้งที่เหมือน ต่างกัน ใกล้เคียงกัน อยู่คนละพื้นที่ แต่การเรียนรู้ซึ่งกันและกัน สร้างมุมมองที่รอบด้าน กว้างกว่า ถือว่าเราเป็นหูเป็นตาแก่กัน ทำให้กิจกรรมในพื้นที่มั่นคงสานกันแน่นหนา ยากต่อการโค่นล้ม
    - - การทำงานร่วมกันเป็นเครือข่าย เกิดการเรียนรู้ คิดค้น หาสิ่งที่ดีกว่า ขยัน ก้าวพัฒนาอยู่เสมอ จากการเห็นกิจกรรมของกันและกัน เมื่อนำจากพื้นที่หนึ่งสู่อีกพื้นที่หนึ่ง ก็จะเกิดการเรียนรู้ใหม่และต่อยอดเสมอ
    - - การที่เราได้เรียนรู้การทำงานกับเพื่อนร่วมเครือข่าย รู้งานเขา เห็นข้อดี ข้อเด่น ข้อด้อย เราสามารถนำมาปรับใช้กับงานของเราได้เป็นอย่างดี เราไม่ต้องนับหนึ่งใหม่ในทุกเรื่อง
    - - เช่น ในพื้นที่เราปลูกผักปลอดสารพิษ แต่พื้นที่อื่นใช้ผักที่มีสารฆ่าแมลงมาปรุงอาหารขายในพื้นที่ของเรา ปัญหาก็ยังมีอยู่ เลยชักชวนกันเรียนรู้สร้างเครือข่ายคุ้มครองจาก 1 หมู่ เป็น 2 หมู่ เป็น 3 หมู่ เป็นตำบล เป็นอำเภอ งานคุ้มครองก็กว้างขึ้น เป็นปึกแผ่นมั่นคง เรียนรู้เท่าทันกันทุกเรื่อง ชุมชนก็ปลอดภัยในการบริโภค
    - - การทำงานในชุมชนเพียงคนเดียวกลุ่มเดียวมีข้อจำกัดมาก แรงเคลื่อนน้อย พลังน้อย บางครั้งอ่อนล้า เหนื่อยหน่ายและเหงา เมื่อมีเพื่อนร่วมกิจกรรมเป็นแรงหนุนเสริมกัน เขามาช่วยเรา เราไปช่วยเขาไปนั่งเป็นเพื่อนก็ยังดี กำลังใจ พลัง มามากมาย
  - - - หลายเครือข่ายมีวิธีการได้มาของทุนหรือกองทุน ทั้งการเปิดรับบริจาคทั่วไป การเขียนโครงการขอทุนเพื่อเมาทำกิจกรรม
      - บทเรียนของกองทุนหรือทุนที่ได้จากการ ลงขัน สะสม หากันเองของสมาชิกเครือข่ายจะมีความต่อเนื่อง หนักแน่นและโอกาสสูญหายมีน้อยกว่าการได้รับทุนสนับสนุนจากภายนอก
    - - มองในมุมมองของคนทำงานเครือข่าย จะพบว่า เมื่อพูดถึงกำไร หาใช่จะเป็นที่ตัวเงินเพียงอย่างเดียว
      - ความรู้ประสบการณ์ที่ดี ๆ ประสบความสำเร็จหรือความล้มเหลวในกรณีต่าง ๆ ของเครือข่ายที่เกิดขึ้น ก็ถือว่าเป็นกำไรทางความรู้เช่นกัน
      - เครือข่ายที่มีกิจกรรมทางด้านธุรกิจ สมาชิกจะให้ความสำคัญกับกำไรที่เกิดขึ้นจากการทำกิจกรรม
      - หัวใจสำคัญของการจัดการกำไรอยู่ที่การคืนกลับให้สมาชิกในรูปแบบต่าง ๆ เช่น เงินปันผลของกลุ่มสัจจะออมทรัพย์
    - - เครือข่ายที่ประสบความสำเร็จจะเริ่มต้นจากการทำกิจกรรมที่ง่ายไปสู่ยาก
      - กิจกรรมบางอย่างมีความสลับซับซ้อน ทั้งเวลาและกระบวนการที่ใช้เกี่ยวข้องและสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อม
      - กิจกรรมมีฐานะเป็นเครื่องมือทดสอบความแข็งแรงของเครือข่าย
    - - การทำงานของเครือข่าย ย่อมเกิดการเรียนรู้หากการเรียนรู้เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการสื่อสารของเครือข่ายเป็นทั้งการสร้างความเข้าใจ และพัฒนาทักษะที่คลี่คลายปมประเด็นปัญหาหรือความขัดแย้งที่อาจมีอยู่ในเครือข่าย
      - จากการได้สัมผัสพบว่าหลายเครือข่ายมีการพูดถึงการเรียนรู้ องค์ความรู้ การเรียนรู้ที่ทำให้เครือข่ายเข้มแข็ง พบว่า การเรียนรู้ท่ามกลางการปฏิบัติจริงเป็นสิ่งสำคัญ
    - - หลายเครือข่ายอยู่ในรูปของกฎ ระเบียบ ข้อบังคับแล้วแต่จะตกลงกัน การได้มาของกฎเกณฑ์
      - บางเครือข่ายได้จากการระดมความคิดเห็นจากเวทีสมาชิกแต่บางเครือข่ายได้มาจากการยกร่างของคณะทำงาน หรือกรรมการแล้วให้สมาชิกเห็นชอบ
    - - ระดับของการมีส่วนร่วม จะมีตั้งแต่การร่วมคิด ร่วมกันทำ ไปสู่จุดมุ่งหมายหรือเป้าหมายร่วม ร่วมติดตาม และประโยชน์ร่วม
      - มีข้อสังเกตอยู่ว่าทางภาคใต้ผู้นำเครือข่ายหลายคนบอกว่าการร่วมกันทำจะไม่สอดคล้องกับจริตคนปักษ์ใต้ จะต้องเป็นการร่วมกันคิด แต่แยกกันทำโดยมีจุดเป้าหมายสู่ที่เดียวกัน
      - เป็นเสมือนการทำให้เกิดความรู้สึกว่าเป็นเจ้าของร่วม
      - ชุมชนเราจะพบเครือข่ายอยู่มากมายและหลากหลาย ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองในด้านใด
    - - แกนนำเหล่านี้จะต้องได้รับการยอมรับจากสมาชิกเครือข่ายซึ่งดูได้จากการเลือกตั้งหรือเลือกสรร หรือได้รับฉันทานุมัติของสมาชิกเครือข่าย
      - แกนนำที่ดีจะต้องมีการเรียนรู้อยู่ตลอดเวลา อีกทั้งมีการพัฒนาทักษะเฉพาะด้านเพื่อนำมาใช้ในการทำงาน
  - - - การดำเนินกิจกรรมของเครือข่ายควรเริ่มจากสิ่งง่าย ๆ ทำแล้วสำเร็จผล แล้วจึงยกระดับเข้าสู่ความยากสูงขึ้นในขั้นต่อไป
      - กิจกรรมของเครือข่ายแต่ละประเภทน่าจะแตกต่างกันออกไปทั้งนี้ขึ้นอยู่กับภารกิจและการคิดค้นของเครือข่ายนั้น ๆ
      - เปรียบเหมือนกับเป็นแบบฝึกหัดการออกกำลังกายเพื่อเสริมสร้างเครือข่ายให้แข็งแรง
    - - การสื่อสาร เรื่องราว สาระ ข้อมูล ในระหว่างแกนนำเครือข่ายและสมาชิกเครือข่าย อย่างหลายรูปแบบ
      - หลายเครือข่ายขาดกระบวนการสื่อสาร เรื่องราว และท้ายสุดนำไปสู่ความแตกร้าวของเครือข่าย
    - - แกนนำที่ดีต้องมีความมุ่งมั่น เข้าใจงานเครือข่าย
      - มีแกนนำทั้งเชิงความคิดและแกนนำเชิงปฏิบัติงาน
      - พบเห็นได้ในรูปของคณะกรรมการเครือข่าย หรือคณะทำงานเฉพาะด้าน
    - - การเข้ามาเป็นสมาชิกของเครือข่ายบางเครือข่ายในหลักของการเข้าร่วมกิจกรรม โดยไม่ต้องยื่นเรื่องการสมัครเป็นสมาชิก
      - บางเครือข่ายใช้หลักการยื่นใบสมัคร ทั้งนี้แล้วแต่จะตกลงกัน สิ่งสำคัญอยู่ที่การยอมรับของสมาชิกเครือข่าย
      - สมาชิกเครือข่ายเป็นฐานสำคัญ
  - - - 3.การจัดเวทีต่อเนื่องในชุมชน
      - 5.การร่วมมือและช่วยกันระบบข้อมูล
      - 4.ความพิถีพิถันในการจัดเก็บข้อมูลของชุมชน ตลอดจนการตรวจสอบข้อมูลอย่างต่อเนื่อง
      - 6.การสลายความเกรงใจกันเองของผู้นำชุมชน (ทีมหลายคน) ในเวทีวิเคราะห์แผนแม่บทชุมชน
      - 2.ทีมหรือกลุ่มคนที่ต้องทำงานต่อเนื่องในชุมชน
      - 7.สุดท้ายต้องไม่ลืมว่าแผนที่เกิดขึ้นคือแผนของชุมชน
      - 1.ความพร้อมของผู้นำชุมชน
    - - การวิเคราะห์จัดทำแผนแม่บทชุมชน
        
        นำความคิดสู่ชุมชน จัดเวทีแลกเปลี่ยน
        
        รวบรวมจัดหมวดหมู่ลำดับความสำคัญ
        
        ประมวลความเชื่อมโยงปัญหา วิธีแก้ปัญหา การบริหารจัดการเข้ากับข้อมูลศักยภาพ (ต้องมีวิทยากรนำ)
      - พัฒนาสู่โครงการ / กิจกรรม
        
        เมื่อได้ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลโดยชุมชนแล้ว ก็จะนำเอาข้อมูลที่ได้มาพัฒนาสู่โครงการหรือกิจกรรม
        
        โดยพิจารณาตามความสำคัญของปัญหา ความเร่งด่วนของแหล่งทุน และการดำเนินการโดยไม่ต้องหางบประมาณ เป็นต้น
      - 2.กระบวนการจัดเก็บข้อมูล
        
        ให้ชุมชนได้เก็บรวบรวมข้อมูลของเขาเอง เพื่อให้เขารู้จักชุมชนของตนเอง / ชุมชนอื่น ภูมิประเทศ ธรรมชาติ ผลผลิต สภาพความเป็นอยู่ วัฒนธรรมความเชื่อ กิจกรรมการพัฒนาในชุมชน การแสวงหาผู้นำที่ชุมชนมีความเชื่อถือ
        
        ชี้แจงและชักชวน ซึ่งจะต้องเป็นผู้นำกิจกรรมผู้มีประสบการณ์ มีความคล่องตัว มีความรอบรู้ และมีความกระตือรือร้น
      - สิ่งที่ต้องไม่ละเลย และเป็นกรอบของการจัดทำโครงการ / กิจกรรมของชุมชน
        
        การพึ่งพาตนเองของชุมชนลดการพึ่งพาจากภายนอกชุมชนให้มากที่สุด
        
        คือ แผนแม่บทชุมชนอย่างแท้จริง
      - 1.การจัดเวทีแลกเปลี่ยน
        
        การจัดเวทีแลกเปลี่ยน หรือการพูดคุยปรึกษาหารือ
        
        ชี้แจงวัตถุประสงค์ของการจัดทำแผน หาจุดร่วมความเต็มใจตั้งใจของชุมชน และแสวงหาความร่วมมือกับองค์กรชุมชนต่าง ๆ เช่น อบต. กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และพระสงฆ์ เป็นต้น
- - - - การฟื้นฟู คือ การรื้อฟื้นสิ่งที่ดีงามที่หายไป ให้กลับมามีประโยชน์
      - การประยุกต์ คือ การปรับหรือการผสมผสานความรู้เก่ากับความรู้ใหม่เข้าด้วยกัน
      - การอนุรักษ์ คือการบำรุงรัษาสิ่งที่ดีงามไว้
  - - - ช่่วยให้เลือดไหลเวียนไปเลี้ยงอวัยวะทุกส่วนของร่างกายได้ดี
      - ระบบภูมิต้านทานแข็งแรงขึ้น
      - ทำให้กล้ามเนื้อคลายตัว
    - - ไม่ควรนวดขณะหิวจัดหรือรับประทานอาหารอิ่มใหม่ๆ
      - ควรบอกอาหารที่จะรักษาอย่างละเอียดเพื่อผู้นวดจะได้แก้อาการได้ถูกต้อง
      - อาการที่ไม่ควรนวด
        
        มีไข้ หน้าแดง
        
        กระดูกหัก ข้อเคลื่อน กระดูกเปราะ
        
        บวม ที่ใบหน้าและลำตัว
  - - - ลำต้น
      - ใบ
      - ราก
      - ดอก
      - ผล
    - - ยาชง ชงน้ำดื่มเหมือนกับชงชา
      - ยาลูกกลอน นำยามาผสมกับน้ำหรือน้ำผึ้งแล้วปั้นเป็นรูปกลม
      - ยาผง นำมาบดให้เป็นผง
      - ยาเม็ด กลืนกิน แล้วดื่มน้ำตาม
      - ยาต้ม มักเรียก ยาหม้อ
      - นำมาใช้สดๆ เช่น ทาแผลแก้พิษ
  - - - ประโยชน์
        
        กล้ามเนื้อผ่อนคลาย
        
        ทำให้เส้นเลือคลายความตึง
        
        ทำให้การไหลเวียนโลหิตดีขึ้น
      - ข้อระวัง
        
        สำหรับผู้ป่วยที่เป็นอัมพฤกษ์ อัมพาต อาจมีความรู้สึกช้าถ้าใช้ความร้อนมาเกินไปอาจทำให้ผิวหนังไหม้พองได้
        
        อย่าวางรูปประคบที่ร้อนเกินไปบนผิวหนังที่อ่อน
        
        ห้ามใช้กับผู้ป่วยที่เป็นเบาหวาน
    - - โรคหรืออาการที่สามารถรักษาได้ด้วยการอบสมุนไพร
        
        โรคภูมิแพ้ หอบหืด
        
        อบหลังการคลอดบุตร
        
        อัมพฤกษ์ อัมพาต
        
        เครียด
      - ประโยชน์
        
        ช่วยคลายความเครียด
        
        ช่วยบรรเทาอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย
        
        ช่วยให้หญิงคลอดบุตรมดลูกหดตัวเร็วขึ้น
        
        ช่วยบรรเทาอาการโรคภูมิแพ้ โรคหอบหืดในระยะแรก
- - - - ขั้นที่ 1 นำสู่สิกขา คือ ขั้นของการฝึกฝนตนเองในการศึกษา การฝึกฝนให้เกิดสัมมาทิฏฐิ
        
        1.ปัจจัยภายนอก (ปรโตโฆษะ) คือ การกลั่นกรองรับเอาคำอบรมสั่งสอนจากพ่อ แม่ พี่ น้อง สื่อมวลชนต่าง ๆซึ่งเป็นพื้นฐานในการรับเอาความรู้ สังคม และวัฒนธรรมที่ดีในการพัฒนาตนเองต่อไป
        
        2.ปัจจัยภายใน (โยนิโสมนสิการ) คือ การรู้จักเลือกปฏิบัติ เลือกหากัลยาณมิตร ซึ่งคนมองเห็นประโยชน์และสามารถตีคุณค่าได้
      - ขั้นที่ 2 ไตรสิกขา เป็นขั้นการพัฒนาคนอย่างสมบูรณ์แบบ และในขั้นนี้ต้องมีการศึกษาเรื่องศักยภาพของมนุษย์
        
        2) สมาธิ เป็นการฝึกด้านจิต ฝึกด้านคุณธรรม ความมีจิตเมตตา ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
        
        3) ปัญญา เป็นการฝึกในด้านการรู้ การพิจารณา การไตร่ตรองหาเหตุผล
        
        1) ศีล เป็นการฝึกพฤติกรรม โดยมีวินัยเป็นเครื่องมือในการฝึก
  - - - ฝึกนิสัยประหยัด อดออม เพราะการใช้จ่ายที่ถูกวิธีและสมควรแก่ฐานะนั้น เป็นการสร้างระเบียบวินัย
      - หัดคิดในมุมสร้างสรรค์ เป็นการคิดเชิงบวก คิดแต่เรื่องที่ดีงาม มองปัญหาต่าง ๆ ให้เป็นเรื่องเล็กที่สามารถ แก้ไขได้ การหัดเปิดมุมมองใหม่ ๆ กับสิ่งต่าง ๆ
      - ขจัดความขี้เกียจ เพราะความขี้เกียจนี้แหละเป็นอุปสรรคสำคัญในการพัฒนาคุณภาพชีวิต เมื่อปล่อยให้ ความขี้เกียจเข้ามาเยือนแล้วก็ยากเหลือเกินที่จะสลัดมันออกไป
      - ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค ปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ เปรียบเสมือนกับบททดสอบบทหนึ่ง ที่จะนำทางเราสู่ความ สำเร็จ เมื่อเราคิดจะลงมือทำการสิ่งใด ควรตั้งรับและเตรียมใจไว้ว่า “ทางเดินสู่ความสำเร็จนั้น ย่อมต้องมี อุปสรรคขวากหนามเป็นเพื่อนร่วมเดินทางด้วยเสมอ” ปัญหาทุกปัญหาจึงมาพร้อม ๆ กับความสำเร็จ
      - วางแผนล่วงหน้า เพราะความสำเร็จที่ได้มาส่วนใหญ่มักจะมาจากแผนงานที่ชัดเจน มีวัตถุประสงค์ เป้าหมาย กำหนดระยะเวลา รูปแบบของกิจกรรม ขั้นตอนการดำเนินงาน
      - เคารพตนเอง โดยเชื่อมั่นในความสามารถ ให้โอกาสตนเองในการกล้าลองผิดลองถูก
    - - การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านอารมณ์ เป็นการสร้างเสริมสุขภาพจิตที่ดี รู้จักควบคุมอารมณ์ โดยการ หมั่นฝึกให้ทานเป็นต้น
      - การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านสังคม เป็นการสร้างการยอมรับ และยกย่องจากสังคม อันได้แก่ การเข้า ร่วมกิจกรรมกับเพื่อน ๆ หรือจากหน่วยงานต่าง ๆ ที่จัดขึ้น เป็นต้น
      - การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านร่างกาย ได้แก่ การให้ความสำคัญกับสุขภาพ รู้จักบริโภคอาหารอย่างถูก สุขลักษณะและครบ 5 หมู่ หาเวลาพักผ่อนและออกกำลังเป็นประจำ เพื่อสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์
      - การพัฒนาคุณภาพชีวิตทางด้านสติปัญญา เป็นการเพิ่มทักษะทางด้านความรู้ให้กับตนเอง อาทิ การอ่านหนังสือ การเข้ารับการอบรมเพื่อเพิ่มพูนความรู้ ทักษะและประสบการณ์ในด้านต่าง ๆ เป็นต้น
  - - - การมีชีวิตที่มีความสุข
    - - คือการให้มีความสามารถในการ “พึ่งพาตนเอง”
- - - - สร้างเสริมพลังให้ใคร?
        
        สร้างเสริมให้กันได้ตั้งแต่ ให้ตนเอง ให้บุคคล กลุ่มบุคคล ชุมชน หน่วยงาน หรือองค์กร
      - พลังอะไร?
        
        พลังกาย พลังใจ พลังความคิด พลังปัญญา พลังทางการบริหาร พลังทางเศรษฐกิจ พลังทางการเมือง พลังทางสังคม พลังทางจิตวิญญาณ
      - การสร้างเสริมพลัง คืออะไร?
        
        การทำให้เกิด ทำให้มี ทำให้ตระหนัก ทำให้เชื่อมั่น ทำให้ได้ใช้ ได้พัฒนา "ศักยภาพ" ที่มีอยู่ในตน ให้แปรรูปออกมาเป็นพลังที่สร้างสรรค์
      - สร้างเสริมพลังไปทำไม?
        
        ให้เกิดมีพลังทำในสิ่งที่ควรทำอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถ และมีพลังที่จะพัฒนาพลังนั้นให้งอกงามยิ่งๆ ขึ้นไป
    - - เกิดจากการรวมตัวของคำ 2 คำ คือคำว่า em และคำว่า power
        คำว่า em (หรือ en) เป็นคำอุปสรรค (คำเสริมนำหน้าคำเพื่อให้เกิดความหมายใหม่) ที่ให้ความหมายถึง "การทำให้เกิดขึ้น"
      - เมื่อนำมารวมกับคำว่า power ที่แปลว่า "พลัง" จึงเกิดคำว่า "empower" ซึ่งมีความหมายว่า "ทำให้เกิดพลัง" หรือ "สร้างเสริมพลัง"
      - "Empowerment" เป็นคำนามของกริยา empower จึงแปลว่า "การสร้างเสริมพลัง"
    - - การพูดถึงการเสริมพลังในขอบเขตเนื้อหา และกลุ่มเป้าหมายที่เจาะจงมากขึ้น
        
        การสร้างเสริมพลังอำนาจ" (แนวคิดแบบตะวันตกมักออกแนว "อำนาจนิยม")
        
        การสร้างกระบวนวิธีที่ทำให้คนทำงานในองค์กรได้ดึงเอาความสามารถของตนออกมาใช้ในการปรับปรุงและพัฒนางานให้มีประสิทธิภาพและเกิดประสิทธิผลมากยิ่งขึ้น
        
        เน้นไปที่พลังอำนาจที่ใช้ในการบริหารจัดการงานในหน่วยงานหรือองค์กรเป็นหลัก ปัจจุบันนี้หน่วยงานทางด้านการแพทย์ การสาธารณสุขของไทย ก็ได้เริ่มให้ความสนใจเรื่องนี้กันมากขึ้นแล้ว
  - - - พระเอกจะคิดเป็น รู้จักสังเกตเรียนรู้ เชื่อมโยงเรื่องราวต่าง ๆ มองเห็นภาพรวม รู้เท่าทันผู้ร้าย มองเห็นปัญหาและทางแก้ปัญหา (ในขณะที่คนอื่นมองไม่ออกหรือคิดไม่ถึง)
    - - เป็นคุณสมบัติข้อสำคัญที่สุดของการเป็นพระเอก
      - พระเอกต้องมีความเชื่อมั่นที่จะ "พึ่งพาตนเอง" แก้ปัญหาด้วยตนเอง แสดงศักยภาพ ใช้ความสามารถที่มี ทำสิ่งที่ควรทำ แก้ไขสิ่งที่ควรแก้ อย่างรวดเร็วและไม่รั้งรอ
    - - ไม่ว่าจะเริ่มต้นจากสภาพที่ต่ำต้อย ยากลำบาก หรือมีอุปสรรคขวากหนามใด ๆ คนเป็นพระเอกจะไม่ท้อแท้หรือท้อถอย จะดำรงจิตใจที่มุ่งมั่น ฝ่าฟันอุปสรรคทั้งมวล อย่างไม่ครั่นคร้ามลังเล
  - - - อำนาจที่ได้รับการมอบหมาย แต่งตั้ง สถาปนา (หรือยึดอำนาจ) ขึ้น จากคน กลุ่มบุคคล เช่น ตำรวจมีอำนาจในการจับกุมผู้กระทำผิดกฎหมาย
      - ลักษณะชั่วคราวไม่ยั่งยืน มีอยู่ได้ใช้ได้ในช่วงเวลาหนึ่ง ไม่นานก็แปรเปลี่ยนไป และที่สำคัญ ต้อง "ขึ้นอยู่กับผู้รับรองอำนาจ" นั้นด้วย
    - - เป็นอำนาจตามธรรมชาติ เกิดขึ้นเอง เป็นไปเอง (สำนวนจีนว่าเป็น "อำนาจของฟ้าดิน") มีพลัง มีความมั่นคงและยั่งยืน มากกว่าอำนาจสมมุติหลายร้อยหลายพันเท่า
      - ตัวอย่างของอำนาจชนิดนี้ ก็คือ "อำนาจของความรัก" ซึ่งหมายถึง ความสามารถในการสร้างความรักความศรัทธาให้เกิดขึ้นในจิตใจคนได้ ทำให้คนรักใคร่ ชื่นชม นับถือ และพร้อมที่จะปฏิบัติตาม
- - - - 2.มิติทางจิตใจ (Psychological dimension) เป็นมิติที่บุคคลมีสภาวะทางจิตใจที่ไม่มีความกังวล
      - 3.มิติทางสังคม (Social dimension)
      - 1.มิติทางกาย (Physical dimension)
        เป็นมิติทางร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง
      - 4.มิติทางจิตวิญญาณ (Spiritual dimension)
  - - - ชุมชนเมือง เป็นชุมชนที่มีขนาดใหญ่ คนในชุมชนมีความสัมพันธ์แบบทุติยภูมิเป็นความสัมพันธ์ที่มีแบบแผน
      - ชุมชนชนบท เป็นชุมชนที่มีขนาดเล็ก คนในชุมชนมีความสัมพันธ์แบบปฐมภูมิเป็นความสัมพันธ์ชนิดไม่มีแบบแผน
  - - - 3.การสร้างเสริมชุมชนให้เข้มแข็ง
      - 4.การพัฒนาทักษะส่วนบุคคล
      - 2.การสร้างสรรค์สิ่งแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อสุขภาพ
      - 5.การปรับเปลี่ยนระบบสุขภาพ
      - 1.การสร้างนโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพ
  - - - 3.ประสานงาน การพัฒนาสุขภาพจะประสบผลสำเร็จ เมื่อมีการประสานงานเป็นอย่างดีจากทุกๆฝ่ายที่เกี่ยวข้อง
      - 4.การนำทรัพยากรในท้องถิ่นมาใช้ กิจกรรมหรือเครื่องมือที่จะนำมาใช้ในการพัฒนาสุขภาพ
      - 2.ประชาธิปไตย การดำเนินงานเพื่อแก้ไขปัญหาสุขภาพจะต้องมาจากมติความเห็นชอบของชุมชน
      - 5.การเปลี่ยนแปลงเริ่มจากสิ่งที่ง่าย การพัฒนาสุขภาพเพื่อเปลี่ยนแปลงภาวะสุขภาพในชุมชน
      - 1.ประชาชน**
        เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจะต้องยึดเป็นแนวทางในการพัฒนา โดยใช้หลักการ ดังนี้
        
        ให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการทำงาน
        
        สนับสนุนให้ประชาชนช่วยเหลือตนเอง
        
        ยึดประชาชนเป็นหลัก
        
        กิจกรรมควรเป็นความคิดริเริ่มของประชาชน
        
        มุ่งทำงานกับประชาชน
    - - 3.ส่งเสริมการทำงานเป็นกลุ่ม
      - 4.ส่งเสริมความสามัคคีในหมู่คณะ
      - 2.ปรับปรุงและส่งเสริมให้ชุมชนมีภาวะสุขภาพที่ดีขึ้น
      - 5.ส่งเสริมความรับผิดชอบต่อส่วนรวม
      - 1.สนับสนุนและส่งเสริมให้ชุมชนมีส่วนร่วมในการทำงาน
      - 6.ส่งเสริมให้ชุมชนมีฐานะทางเศรษฐกิจสังคม และการศึกษาที่ดีขึ้น
- - - - โดยพัฒนาศักยภาพให้คนในชุมชนรวมกลุ่มกัน ร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมรับผิดชอบ และร่วมรักษาผลประโยชน์ของชุมชนด้วยตนเอง
      - ห้ความสำคัญกับการปรับวิธีคิดและวิธีการทำงาน ของบุคลากรภาครัฐ จากการเป็นผู้สั่งการ เป็นผู้สนับสนุนในการจัดการและแก้ไขปัญหาของชุมชนเอง
    - - การพัฒนาสวัสดิการสังคมและสวัสดิภาพของชุมชน การฟื้นฟูอนุรักษ์และจัดการทัพยากรธรรมชาติของชุมชน การค้นหาศักยภาพและการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่น
      - ตลอดจนการจัดทำแผนความต้องการของชุมชน รวมทั้งการสร้างประชาคมภายในชุมชนและการสร้างเครือข่ายของชุมชน
      - เพื่อส่งเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน ประกอบด้วยกระบวนการส่งเสริมและสนับสนุนชุมชนได้มีการเรียนรู้ แลกเปลี่ยนประสบการณ์เพื่อการพัฒนาอาชีพและเศรษฐกิจชุมชน
  - - - แนวคิดของกระบวนการ AIC
        
        เป็นศิลปะของการพัฒนาที่เน้นการคิดหาวิธีการให้บรรลุเป้าหมายมากกว่าการวิเคราะห์หาสาเหตุของปัญหาเป็นการปฏิบัติร่วมกันด้วยความรักหรือการเห็นคุณค่าซึ่งกันและกัน
        
        เป็นการคิดทางบวก (Positive Thinking) จึงทำให้ผู้มีส่วนร่วมเกิดความรู้สึกอิ่มใจ สนุก เห็นใจช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
        
        ป็นระบบการสร้างทีมด้วยการเอาคนที่เกี่ยวข้อง (Stakeholder) มาอยู่ด้วยกัน มองอนาคตด้วยกัน หาจุดร่วมที่เป็นคุณค่าหรืออุดมการณ์ร่วมกันแล้ววางแผนเพื่อดำเนินการร่วมกัน
      - จุดแข็งของกระบวนการ AIC
        
        ทุกคนได้ความเป็นผู้นำและรู้ว่าใครควรแสดงออก
        
        สามารถประสานความแตกต่าง ความถือตัวของแต่ละคน เป็นพลังในการจัดการ ดำเนินการประเมินผลงานอย่างสร้างสรรค์ได้
        
        เกิดความร่วมมือกันทั้งด้านสติปัญญาและทรัพยากร ทำให้มีพลัง
        
        เป็นเครื่องมือของการจัดการเพื่อวางแผนกลวิธี หาวิธีแก้ปัญหา ลดความขัดแย้งของคนที่ มีส่วนได้ส่วนเสียในเรื่องเดียวกัน
      - ความหมายของกระบวนการ AIC
        
        Influence = I แปลว่าอิทธิพล อำนาจชักจูง เพราะการที่บุคคลเข้ามารวมด้วย พลังจะก่อให้เกิดปฏิสัมพันธ์ต่อกัน
        
        Control = C แปลว่าการควบคุม การกำกับการบงการ ให้เกิดการปฏิบัติการไปตามวิถีทางหรือแบบที่วางไว้
        
        Appreciation = A หยั่งรู้ความพอใจและความชื่นชอบเป็นเรื่องของความรักความเมตราเห็นคุณค่าให้เกียรติซึ่งกันและกัน จะก่อให้เกิดพลังความร่วมมือร่วมแรงร่วมใจ บางครั้งเรียกพลังเมตตา
      - จุดอ่อนของกระบวนการ AIC
        
        อิทธิพลที่ได้รับจากการอภิปรายกับผู้อื่นในขั้นตอนต่าง ๆ มีผลกระทบต่อสถานะ ของตนเองจึงต้องชั่งใจเอง ยอมรับสภาพความพร้อมและยอมรับผู้อื่นซึ่งทำได้ไม่ง่ายนัก
        
        ทำแผนร่วมกับผู้อื่นหลายระดับงาน และต่างประสบการณ์จะต้องเชื่อผู้อื่นบ้างจึงยากที่ผู้ที่เคยชินการทำแผนกับคนพวกเดียวกันจะยอมเปลี่ยนแปลง
        
        กระบวนการนี้ต้องทำอย่างต่อเนื่องในหน่วยงานจึงจะสัมฤทธิ์ผล และทุกคนมีความพึงพอใจกับงานไม่มีการตัดสินใจว่าจะให้ใครทำอะไร ผู้ประชุมเป็นผู้ที่เลือกเองว่าตนเองมีศักยภาพจะทำอะไรได้บ้าง
    - - องค์ประกอบของการเรียนรู้เชิงประสบการณ์ในการจัดกิจกรรมพัฒนาการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม
        
        การสะท้อนความคิดและอภิปราย (Reflex and Discussion) อาสามัคร/แกนนำชุมชนช่วยให้สมาชิกได้มีโอกาสแสดงออกเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและเรียนรู้ซึ่งกันและกันอย่างลึกซึ้ง
        
        เข้าใจและเกิดความคิดรวบยอด (Understanding and Conceptualization) สมาชิกเกิดความเข้าใจและนำไปสู่การเกิดความคิดรวบยอด
        
        ประสบการณ์ (Experience) อาสาสมัคร/แกนนำชุมชนช่วยให้สมาชิกนำประสบการณ์เดิมของตนมาพัฒนาเป็นองค์ความรู้
        
        การทดลองหรือ ประยุกต์แนวคิด (Experiment/Application) สมาชิกเอาการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นใหม่ไปประยุกต์ใช้ในสถานการณ์ต่าง ๆ จนเกิดเป็นแนวทางปฏิบัติของสมาชิกเอง
      - การมีส่วนร่วมของชุมชนในการแก้ไขปัญหาสาธารณสุข และการพัฒนาพฤติกรรมสุขภาพ
        
        ขั้นตอนที่ 4 การจัดทำแผนปฏิบัติการและคัดเลือกประเด็นการพัฒนาชุมชนน่าอยู่
        
        ขั้นตอนที่ 5 การปฏิบัติการชุมชน
        
        ขั้นตอนที่ 3 การก่อรูปวิสัยทัศน์และยุทธศาสตร์ชุมชนน่าอยู่
        
        ขั้นตอนที่ 6 การประเมินผล การสรุปบทเรียนและการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นภายในและภายนอกชุมชน
        
        ขั้นตอนที่ 2 การประเมินและวิเคราะห์สมรรถนะชุมชนและชุมชนน่าอยู่
        
        ขั้นตอนที่ 1 การแสวงหาบุคคล/กลุ่มผู้ริเริ่ม และพันธมิตรการทำงาน
      - การจัดกระบวนการพัฒนาการเรียนรู้อย่างมีส่วนร่วม (PLD)การจัดกิจกรรมดังกล่าว เน้นสมาชิกเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ และกระบวนการจัดกิจกรรมพัฒนาการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม (Participatory Learning Development) มุ่งเน้นให้สมาชิกได้ร่วมกันอภิปราย แลกเปลี่ยนและฝึกทักษะต่าง ๆ โดยมีหลักการดังนี้
        
        มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกด้วยกันเอง และระหว่างสมาชิกกับอาสาสมัคร/แกนนำชุมชน
        
        ปฏิสัมพันธ์ที่มีทำให้เกิดการขยายตัวของเครือข่ายความรู้ที่ทุกคนมีอยู่ออกไปอย่างกว้างขวาง
        
        ทำให้เกิดการเรียนรู้ใหม่ ๆ ที่ท้าทายอย่างต่อเนื่อง และเป็นการเรียนรู้ที่เรียกว่า Active Learning
        
        มีการสื่อสารโดยการพูด หรือการเขียน เป็นเครื่องมือในการแลกเปลี่ยน การวิเคราะห์และสังเคราะห์ความรู้
        
        เป็นการเรียนรู้ที่อาศัยประสบการณ์ของสมาชิก