.โดยผู้ทำคลอดจะอยู่ด้านขวาของผู้คลอด ใชนิ้วมือซ้าย (มือข้างที่ไม่ถนัด) ของผู้ทำคลอดช่วยกดศีรษะทำรกบริเวณ vertex ไว ้ไม่ใหศ้ีรษะ ทำรกเงยเร็วเกินไปส่วนอุ้งมือขวา (มือข้างที่ถนัด) จับผ้า safe perineum วางทาบลงบนฝีเย็บ ให้นิ้วหัวแม่มือและอีก 4 นิ้ว อยู่คนละด้าน วางผ้า safe perineumใหตํ่า กว่าขอบฝีเย็บ1-2 ซม. เพื่อจะได้สังเกตการฉีกขาดของฝีเย็บได้ชัด แล้วรวบเนื้อและ ผิวหนังบริเวณฝีเย็บไว้ที่ ระดับของสองข้างรูทวารหนัก ให้มองเห็นบริเวณ forchette ด้วยและพร้อมที่จะดัน ศีรษะทำรกเงยขึ้นด้วย

2.เมื่อบริเวณใต้ท้ายทอยออกมายันใต้subpubic arch แล้วมือขวาจับผ้า safe perineum และวางที่ บริเวณ perineum โดยไม่ขยับเขยอื้น จนกระทั่งส่วนที่กว้างที่สดุของศีรษะทำรกคลอดออกมาหรือศีรษะ ทำรกมี Crowning จากนนั้ผู้คลอดเปลี่ยนมือที่ไม่ถนัดที่กดบริเวณท้ายทอยมา โกยศีรษะทำรกทอี่ยู่เหนือ บริเวณฝีเย็บใหเ้งยขนึ้ พรอ้มกบัใชม้ือที่ถนัดช่วยรูดฝีเย็บให้ผ่านพ้นหน้าและคางของทารก

3.หลังจากนนั้บอกให้ผู้คลอดหยุดเบ่งและหายใจทางปากลึกๆ ยาวๆ เพื่อรอกลไกการคลอดและป้องกันการฉีกขาดของฝีเย็บ ทิ้งผ้า safe perineum ลงถังขยะ หมุนศีรษะทารกตาม Restitution ที่เกิดขึ้นเพื่อให้ทารกกลับมาอยู่ในท่าเดิม ทำการ External rotation ต่อเพื่อให้ ศีรษะทารกหันมาอยู่ตรงกับหลังบางคนอาจหมุนใหศรีษะเงยขึ้น เพื่อให้สามารถ Suction ได้ง่าย และให้สะดวกในการช่วยเหลือ

4.จากนั้นผู้ทำคลอดใช้สำลีชุบ N.S.S. บีบพอหมาด เช็ดตาทารกโดยเช็ดจากหัวตาไปหางตาและใช้ลูกสูบยางแดงดูดมูกออกจากปาก ลำคอ และ จมูกของทารกจนหมดหรือดูดออกให้มากที่สุดก่อนที่ทารกจะหายใจครั้งแรก ซึ่งมีความสำคัญมาก ป้องกันการสูดสำลักในระบบทำงเดินหายใจ เนื่องจากทรวงอกและช่องท้องทารกจะถูกเบียดรัดโดยช่องทางคลอด ทำ ให้นํ้าและมูกที่อยู่ในระบบทางเดินอาหารของทารกออกมาอยู่ใน ลำคอ ปาก และจมูก

1 การทำคลอดไหล่หน้า ผู้ทำคลอดใช้มือจับขมับโดยเอามือประกบข้างบน (มือซ้าย) และข้างล่าง (มือขวา) ให้อยู่ระหว่างอุ้งมือทั้งสองข้าง ค่อยๆ โน้มศีรษะทารกลงมาข้างล่างตามแนวทิศทางของช่องเชิง กรานส่วนบน เมื่อเห็นไหล่หน้าจนถึงซอกรักแรทั้งหมด ห้ามเอามือดึงรั้งใต้คาง ทารกเป็นอันขาดเพราะอาจทำ อันตรายแก่ประสาทบางส่วนได้ดังนั้นจึงควรทำ ด้วยความนุ่มนวลและเวลาดึงโน้มลงตามแนวทิศทางของทางคลอด จริงๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดพยาธิสภาพนขี้น

2 การทำคลอดไหล่หลัง โดยจับศีรษะทารกให้อยู่ระหว่างอุ้งมือทั้งสองข้างเช่นเดียวกับการทำคลอด ไหล่หน้า แล้วยกศีรษะทารกขึ้นในทิศทาง ประมาณ 45 องศากับแนวดิ่ง ห้ามสอดนิ้วเข้าไปดึงรักแร้หรือใต้คางทารกเพราะจะทำอันตรายต่อกลุ่มประสาทที่ไปเลี้ยงบริเวณใต้แขน (Brachial plexus) ทำให้ทารกที่เกิดออกมามี Erb- Duchenne Paralysis ได้

3.1 เมื่อไหล่ทั้งสองข้างคลอดออกมาแล้วลำตัวและแขน ขา ซึ่งเป็นส่วนที่เล็กกว่าก็จะคลอดตามมาได้ง่ายโดยงอตัวข้างๆ ตามลักษณะของแนว ช่องทำงคลอดและหากเห็นท้องทารก ให้หยุด suction อีกครั้ง (ถ้าไม่ทันก็ให้ทำคลอดทั้งตัวก่อนก็ได้) ควรดึงตัวทารกออกมาช้า ๆเพราะถ้าดึงออกเร็ว เกินไปจะทำ ให้ความดันในโพรงมดลูกลดลงอย่างรวดเร็วมีผลทำ ให้เกิดการเกร็ง (spasm) เกิดภาวะปากมดลูกหดรัดตัว (cervical cramp) ทำให้เกิดภาวะรกค้างได้

3.2เมื่อทารกคลอดหมด ทั้งตัวแล้วให้ดูเวลาทารกคลอดและวางทารกลงบนผ้าsterile โดยวางทารกให้ตะแคงหันหลังเข้าหาปากช่อง คลอดของ มารดาและจัดให้สายสะดือวางพาดอยู่บนลำตัวการที่วางทารกเช่นนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้มือและแขน ขา ของทารกซึ่งจะเคลื่อนไหวไปมาเวลาทารกดิ้นไป Contaminate บริเวณ anus ได้

ใช้คีมคีบสำลีชุบนํ้ายาฆ่าเชื้อ เช็ดทำความสะอาด
อวัยวะสืบพันธุ์ภายนอก โดยมีวิธีการเช่นเดียวกับการฟอกทำความสะอาดอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอก

ในกรณีที่ไม่เร่งด่วน ผู้ทำคลอดจะปูผ้าให้ผู้คลอดโดย ผืนที่ 1 ปูหน้าท้องโดยจับผ้าที่สันทบบนสุดกับล่างสุดแล้วยกผ้า คลี่ออกจะได้เป็นผ้าครึ่งผืน ปูให้สันทบอยู่ด้านบน หลังจากนั้นสวมปลอกขา
(Legging) ทั้งสองข้าง โดยสอดมือเข้าไปใต้ผ้าที่พับตลบกลับด้านโคนขา

ผู้ทำคลอดจะต้องดูแลให้ผู้คลอดเบ่งเมื่อปากมดลูกเปิดหมดและเบ่งในขณะที่มดลูกมีการหดรัดตัว ให้ผู้คลอดนอนหงายชันเข่าทั้งสองข้าง เอามือทั้งสองข้างจับที่ข้อเท้าหรือข้างเตียง ให้ส้นเท้าจิก
กับเตียงให้เต็มที่

คือการใช้กรรไกรตัดเนื้อเยื่อบริเวณปากช่องคลอดให้กว้างขึ้น สะดวกแก่การเคลื่อน
ผ่านของทารกตามปกติในการคลอดฝีเย็บจะมีการฉีกขาดได้ การฉีกขาดจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับ
กระบวนการคลอด

1. สีผิว (Appearance: A) เป็นการประเมินสีผิว เยื่อบุปาก ริมฝีปาก และสีที่ฝ่ามือฝ่าเท้า

2. ชีพจร หรืออัตราการเต้นของหัวใจ (Pulse or heart rate: P) เป็นการประเมินโดย
   คลำสายสะดือ หรือฟังเสียงหัวใจโดยการนับจำนวนครั้งต่อนาที

3. ปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้น (Grimace or reflex irritability: G) เป็นการ
   ตอบสนองต่อการได้รับสิ่งกระตุ้นของทารกแรกเกิด

4. ความตึงตัวของกล้ามเนื้อ (Activity or muscle tone = A) เป็นการประเมินจาก
   การเคลื่อนไหว หรือแรงต้านจากการเคลื่อนไหวของแขนหรือขาทารก

5. การหายใจ (Respiration: R) เป็นการประเมินจากการสังเกตการเคลื่อนไหวของ
   ทรวงอกว่าช้าหรือเร็วเท่าใด สมํ่าเสมอหรือไม่

โดยให้มารดาเบ่ง (bearing down effort) โดยอาศัยแรงเบ่งของ
มารดาซึ่งแรงเบ่งจะช่วยท าให้ความดันภายในช่องท้องเพิ่มมากขึ้นจะช่วยดันให้รกเคลื่อนตํ่าลงมาจนคลอดได้
เอง

1) ต้องตรวจพบว่ารกลอกตัวสมบูรณ์แล้วโดย Cord sign, Uterine sign,

3) เมื่อจับมดลูกดังกล่าวแล้วให้ใช้อุ้งมือดันมดลูกส่วนที่หดตัวแข็งลงมาที่ทาง Promontory
ของกระดูก Sacrum

1 ชั้น Chorion เป็นเยื่อชั้นนอกที่ติดกับผนังมดลูก

3. สายสะดือ (Umbilical cord) ปกติสายสะดือจะมีความยาวประมาณ 35 - 100 ซม

1.ให้ยากระตัุนการหดรัดตัวของมดลูกตั้งแต่ระยะที่ 2 ของ การคลอดกับมารดาทุกราย โดยใช ้oxytocin 10 ยูนิต ให้ทางนํ้าเกลือหรือฉีดเข้ากล้ามเนื้อต้นแขน

2.มีเจ้าหน้าที่หรือแพทย์ที่ชำนาญในการทำคลอดปกติทางช่องคลอดให้ใช้วิธีการทำคลอดรกแบบ controlled cord traction เพราะช่วยลดเวลาในระยะ ที่ 3 ของการคลอดทำให้เสียเลือดลดลง

3.คลึงมดลูกทันทีหลังรกคลอด แต่ไม่แนะนำ ให้คลึงมดลูกอย่างต่อเนื่องในกรณีที่ได้รับ oxytocin ทางหลอดเลือดดำ หลังคลอดเนื่องจากอาจทำให้กล้ามเนื้อมดลูก ล้าเกินไปและไม่ช่วยป้องกันการตกเลือด

4.ประเมินการหดรัดตัวของมดลูกในระยะหลังคลอดแก่มารดาทุกราย เพื่อเฝ้าระวังการหดรัดตัวของมดลูกที่ผิดปกติ