Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่ 5 การพยาบาลเด็กที่มีปัญหาการติดเชื้อ - Coggle Diagram

- - - - แยกผู้ป่วย 1-2 เดือนจนเสมหะไม่พบเชื้อ
      - อาหารโปรตีนสูง วิตามินสูง
      - พักผ่อนให้เพียงพอ
      - วัคซีน BCG
- - - - Major sign
        
        ท้องร่วงเรื้อรัง มากกว่า 1 เดือน
        
        มีการติดเชื้อของระบบทางเดินหายใจบ่อยๆ
      - Minor sign
        
        ต่อมน้้าเหลืองทั่วไปโต
        
        แม่เป็นเอดส์
- - - - ผู้ดูแลล้างมือบ่อยๆ โดยเฉพาะหลังเปลี่ยนผ้าอ้อม หรือ สัมผัสกับน้้าลาย/น้้ามูกเด็ก
      - ท้าความสะอาดพื้นห้องน้้า สุขา เครื่องใช้ ของเล่น สนามเด็กเล่น ตลอดจนเสื้อผ้าที่ อาจปนเปื้อนเชื้อด้วยน้้ายาฆ่าเชื้อที่ใช้ทั่วไปในบ้าน
      - แยกเด็กไม่ให้ร่วมกิจกรรมกับเด็กอื่น เช่น ว่ายน้้า ไปโรงเรียน ใช้สนามเด็กเล่น เป็น เวลา 1 สัปดาห์
      - เชื้ออยู่ในอุจจาระได้นาน 6-12 สัปดาห์
- - - - มักพบเกิดเป็นรอยโรคที่ผิวหนังบริเวณใบหน้าหรือบริเวณแขน-ขา ที่ มีแผลอยู่ก่อนแล้ว โดยเริ่มด้วยมีตุ่มน้้าหรือตุ่มหนองเล็กๆที่มีผนังบางๆซึ่งจะ แตกออกง่ายจึงท้าให้บริเวณแผลแฉะไปด้วยน้้าเหลืองและน้้าหนอง
    - - การตรวจร่างกาย จากการตรวจดูรอยโรคเป็นส้าคัญ โดยอาจส่งเพาะเชื้อจาก แผลเพื่อยืนยันชนิดของเชื้อโรคและเพื่อดูประสิทธิภาพของยาปฏิชีวนะต่อเชื้อ ที่ก่อโรคพุพอง
      - การตัดชิ้นเนื้อจากรอยโรคเพื่อการตรวจทางพยาธิวิทยา
      - การสอบถามประวัติอาการ ประวัติการเกิดแผล ประวัติการสัมผัสโรค
    - - จากผิวหนังติดเชื้อแบคทีเรียชนิด Streptococcus pyogenes และ ชนิด Staphylococcus aureus ซึ่งเป็นเชื้อที่อาจพบได้บริเวณผิวหนังและ ทางเดินหายใจ
    - - การดูแลแผล โดยการท้าแผลด้วยน้้าเกลือท้าแผล
      - การก้าจัดเชื้อโรค คือ การทานยาปฏิชีวนะ
    - - เป็นโรคติดเชื้อที่ผิวหนังในบริเวณที่เป็นชั้น ตื้นๆของหนังก้าพร้า พบบ่อยในวัยเด็ก และมีการติดต่อง่าย มักพบบริเวณ ใบหน้า แขน ขา
    - - รักษาสุขอนามัยพื้นฐาน ไม่คลุกคลีกับผู้ป่วยโรคพุพอง ไม่ใช้เครื่องใช้ร่วมกัน
      - เมื่อมีแผลเกิดขึ้นควรรักษาความสะอาดแผลเสมอ
      - ตัดเล็บให้สั้น ไม่แกะ เกา บีบ แผล
      - ล้างมือให้สะอาดบ่อยๆและทุกครั้งที่สัมผัสแผล
  - - - บริเวณผิวที่อักเสบเป็นสีแดงมีขนาดใหญ่ขึ้น
      - รู้สึกปวดบริเวณที่ติดเชื้อ
      - มีผื่นที่ผิวหนังในทันทีทันใดและกระจายไปยังส่วนต่างๆอย่างรวดเร็วภายใน 24 ชั่วโมง
      - เจ็บปวด
    - - เซลล์เนื้อเยื่ออักเสบสามารถรักษาให้หายได้โดยทานยาปฏิชีวนะเป็น เวลา 10-14 วัน อาการจะเริ่มดีขึ้นประมาณ 3 วันให้หลัง แต่ถึงอย่าง นั้นคุณก็ควรทานยาให้หมด
    - - จากเชื้อแบคทีเรีย staphylococcus หรือ streptococcus และไม่ เป็นโรคติดต่อ
      - มีโรคทางผิวหนังเรื้อรัง (เช่น กลาก)
      - มีรอยบาดแผล รอยขีดข่วน หรือแมลงกัดต่อย
      - เป็นโรคอ้วนหรือมีน้้าหนักเกิน
  - - - ผิวหนังที่เกิดรอยโรคจะมีลักษณะเป็นผื่นใหญ่แดงสด ปวด บวม และ ร้อน ถ้าใช้หลังมือคล้าดูจะออกร้อนกว่าผิวหนังปกติ ต่อมาผื่นจะลุกลาม ขยายตัวออกไปโดยรอบอย่างรวดเร็วคล้ายไฟลามทุ่ง ผิวหนังในบริเวณนั้นจะ นูนเป็นขอบแยกจากผิวหนังปกติอย่างชัดเจน
    - - ในผู้ป่วยที่มีอาการไม่รุนแรง สามารถรักษาโดยการกินยาปฏิชีวนะเพื่อฆ่าเชื้อ แบคทีเรียและรักษา
      - ผู้ป่วยพักผ่อนให้มาก ๆ พยายามอย่าเคลื่อนไหวส่วนที่อักเสบ เดินให้น้อยลง ควรยกแขนหรือขาส่วนที่อักเสบให้สูงขึ้นกว่าระดับหัวใจเพื่อลดอาการปวด บวม
      - ในรายที่อาการยังไม่ดีขึ้นภายใน 3-5 วัน หรือมีอาการรุนแรง ผื่นยังลามหรือ ยังคงมีไข้ อผู้ที่มีภาวะภูมิคุ้มกันต้านทานโรคต่้า หรือสงสัยว่ามีภาวะโลหิตเป็นพิษแทรกซ้อน ควรรีบไปพบแพทย์ก่อนนัดเพื่อ ประเมินอาการ
      - ฉีดยาปฏิชีวนะอย่างยา เพนิซิลลินวี (Penicillin V) ในขนาด 1-2 ล้านยูนิต เข้าทางหลอดเลือดด้าทุก ๆ 4-6 ชั่วโมง จนกว่าอาการจะทุเลาแล้วจึงค่อยเปลี่ยนไปใช้ยาปฏิชีวนะแบบ กิน
      - ผู้ป่วยควรปฏิบัติตัวตามค้าแนะน้าของแพทย์
    - - มาจากการติดเชื้อแบคทีเรียว่า “เบตาเฮโมโลติกสเตรปโตคอคคัส กลุ่มเอ” (group A beta-hemolytic streptococcus – GABHS) หรือที่มี อีกชื่อเรียกหนึ่งว่า “สเตรปโตคอคคัส ไพโอจีนัส”
- - - - เมื่อเชื้อไวรัสแทรกซึมเข้าไปในเซลล์ผิวหนังก็จะเกิดการแบ่ง ตัวอย่างรวดเร็ว ซึ่งตั้งแต่รับ เชื้อมาจนเกิดอาการมักจะใช้เวลาประมาณ 2-8 เดือน
    - - หดูที่พบได้บ่อยที่สุด มีลักษณะนูนเป็นตุ่มกลมแข็ง ผิวหยาบ ขรุขระ ออกเป็นสีเทา ๆ เหลือง ๆ หรือสีน้้าตาล
    - - ่สามารถติดต่อได้จากการสัมผัสถูกคนที่เป็น หูดโดยตรง แต่ผิวหนังที่มีบาดแผลหรือรอยถลอกจะติดเชื้อได้ง่ายกว่าผิวหนังที่ ปกติ
    - - ดูอาการของผู้ป่วย การตรวจลักษณะของก้อนเนื้อ และอาจต้อง ตัดชิ้นเนื้อเพื่อส่งตรวจทางพยาธิวิทยา
    - - หูดเกิดจากการติดเชื้อไวรัสเอชพีวี หรือ “ฮิวแมน แปปิโลมา ไวรัส” (Human Papilloma Virus – HPV)
    - - 3.การผ่าตัด ใช้สารเคมี
      - 2.การใช้แสงเลเซอร์ การรักษาด้วยระบบอิมมูน
      - 1.ด้วยยาใช้ภายนอก การรักษาด้วยความเย็น
  - - - จากการตรวจรอยโรคที่ผิวหนังด้วยตาเปล่า
    - - เป็นตุ่มขึ้นตามผิวหนัง มักพบขึ้นตามล้าตัว แขนขา รักแร้ ข้อพับแขน ขาหนีบ บริเวณอวัยวะเพศ (โดยเฉพาะในผู้ใหญ่) และอาจพบได้ที่บริเวณใบหน้าและ รอบดวงตา
      - มีลักษณะเป็นสีเหลืองหรือเป็นสีของผิวหนัง (สีเนื้อ) รูปโดม และมี ลักษณะเฉพาะคือ ผิวหูดจะเรียบเป็นมันคล้ายไข่มุก
    - - มักจะหายไปได้เองภายใน 6-9 เดือน มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่อาศัยเวลานาน ถึง 2-3 ปีหูดข้าวสุกจึงจะหาย โดยไม่ท้าให้เกิดแผลเป็น
      - ผู้ป่วยห้ามแกะหรือเกาที่บริเวณรอยโรค เพื่อป้องกันการติดเชื้อ
      - ควรแจ้งให้คู่นอนทราบ และไปพบแพทย์เพื่อตรวจวินิจฉัยและรักษาไปพร้อม กัน
      - เมื่อสัมผัสรอยโรค ควรล้างมือด้วยสบู่ล้างมือให้สะอาด
    - - สามารถติดต่อได้โดยตรงจากการสัมผัสผิวหนังตรงรอยโรค
      - สามารถติดต่อได้โดยตรงจากการสัมผัสผิวหนังตรงรอยโรค
      - จากการมีเพศสัมพันธ์กับผู้ป่วย
      - การใช้สิ่งของร่วมกับผู้ป่วย
    - - ตั้งแต่รับเชื้อมาจนเกิดอาการมักจะใช้เวลาประมาณ 2-7 สัปดาห์
    - - เป็นไวรัสที่มีชื่อวา่ “เอ็มซีวี”
- - - - การใช้ยาต้านเชื้อราชนิดต่างๆตามความรุนแรงของอาการและตามดุลพินิจ ของแพทย์
      - การรักษาประคับประคองตามอาการ เช่น การให้สารน้้ากรณีมีภาวะขาดน้้า จากเจ็บคอจนดื่มน้้าได้น้อย การใช้ยาแก้ปวด/เจ็บกรณีเจ็บที่รอยโรคมาก เป็น ต้น
  - - - ปฏิบัติตาม แพทย์ พยาบาล แนะน้า รักษาสุขอนามัยพื้นฐาน
      - ใช้ยาต่างๆตามแพทย์สั่งให้ครบถ้วน ไม่ขาดยา ไม่หยุดยาเองถึงแม้อาการจะดี ขึ้นแล้ว
      - รักษาควบคุมโรคต่างๆที่เป็นสาเหตุ/ปัจจัยเสี่ยงให้ได้ดี
  - - - ลักษณะทางคลินิก
        
        โรคกลากที่ล้าตัว (tinea corporis)
        
        โรคกลากที่ใบหน้า (tinea faciei)
        
        โรคกลากที่ศีรษะ (tinea capitis)
        
        โรคกลากที่ขาหนีบ (tinea cruris)
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        ขูดขุยหรือสะเก็ดจากผื่น
        
        การเพาะเลี้ยงเชื้อ ท้าเฉพาะในรายที่มีปัญหาทางการวินิจฉัย และการรักษา