สามารถรักษาชีวิตของผู้ป่วยหรือผู้บาดเจ็บได้

สามารถบรรเทาอาการเจ็บปวดทรมานได้

สามารถป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยหรือผู้บาดเจ็บมีอาการมากหรือหนักกว่าเดิม

สามารถส่งต่อผู้ป่วยหรือผู้บาดเจ็บได้อย่างปลอดภัย

เป็นการตายที่เราสามารถป้องกันได้ แต่ไม่สามารถรักษาได้

เป็นช่วง Golden hour ที่มีความสำคัญอย่างมากในการดูแลช่วยเหลือผู้ป่วย

ถ้ามีระบบการแพทย์ฉุกเฉินที่ดี จะสามารถดูแลผู้ป่วยกลุ่มนี้ทำให้มีโอกาสรอดมากยิ่งขึ้น

ระยะเวลาอาจเป็นวันถึงสัปดาห์

อัตราการตายของผู้ป่วยกลุ่มนี้ก็ขึ้นอยู่กับการดูแลรักษาผู้ป่วยในช่วงแรก

1. ผู้ป่วยที่สามารถเดินได้ ให้ผู้ป่วยเดินออกมาจากที่เกิดเหตุด้วยตัวเอง โดยให้ผู้ป่วยเดิน
   ออกมายังบริเวณที่ปลอดภัย และจัดผู้ป่วยกลุ่มนี้เป็น “กลุ่มผู้ป่วยสีเขียว”
   ผู้ป่วยที่ไม่สามารถเดินได้ โดยจะประกอบไปด้วยผู้ป่วย ในกลุ่มสีแดง สีเหลือง และสีดำ

2. ผู้ป่วยที่ไม่หายใจให้ทำการเปิดทางเดินหายใจ ถ้าผู้ป่วยไม่หายใจจัดเป็นกลุ่มสีดำ แต่ถ้าผู้ป่วยกลับมาหายใจหลังเปิดทางเดินหายใจให้จัดเป็นกลุ่มสีแดง

มากกว่า 30 ครั้งต่อนาที จัดผู้ป่วยในกลุ่มสีแดง

ถ้าผู้ป่วยไม่สามารถทำตามคำสั่งได้ให้ จัดเป็นกลุ่มสีแดง

แต่ถ้าผู้ป่วยสามารถทำตามคำสั่งได้ให้ จัดเป็นสีเหลือง

กลุ่มสีเหลือง เป็นกลุ่มผู้ป่วยถัดไปที่ต้องกการรักษาพยาบาล

กลุ่มสีเขียว เป็นกลุ่มผู้ป่วยกลุ่มถัดไปที่ได้รับการรักษาถัดจากสีเหลือง

กลุ่มกลุ่มสีดำ เป็นกลุ่มที่ไม่ต้องทำการช่วยเหลือเนื่องจากโอกาสรอดชีวิตน้อยมาก

เพื่อประเมินว่าผู้ป่วยรายใดมีความจำเป็นต้องเคลื่อนย้ายออกมาจากจุดเกิดเหตุเป็นรายแรก และจากเคลื่อนย้ายผู้ป่วยออกมาจากจุดเกิดเหตุ จะทำการคัดแยกครั้งที่สองก่อนจะนำผู้ป่วยเข้าไปยังจุดรักษาพยาบาล

คะแนน 1-10: จัดเป็น T1 (สีแดง) ต้องนำผู้ป่วยไปยังจุดรักษาพยาบาลที่เป็นโซนสีแดง

คะแนน 11 : จัดเป็น T2 (สีเหลือง) ต้องน าผู้ป่วยไปยังจุดรักษาพยาบาลที่เป็นโซนสีเหลือง

คะแนน 12 : จัดเป็น T3 (สีเขียว) ต้องน าผู้ป่วยไปยังจุดรักษาพยาบาลที่เป็นโซนสีเขียว

ผู้ป่วยที่ต้องการการรักษาที่จำเพาะเจาะจงทันที ไม่สามารถรอได้
การเสียเวลาที่จุดเกิดเหตุจะทำให้ช่วงเวลาที่ส าคัญ (Golden hour)

ผู้ป่วยประเภทนี้ถ้าปล่อยทิ้งไว้ไม่ให้การดูแลรักษาพยาบาลอย่าง
ถูกต้อง ก็อาจทำให้สูญเสียชีวิตหรือพิการได้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

ผู้ป่วยนัด Follow Up หรือผู้ป่วยเดินได้ สามารถรอการรักษาได้

เป็นกลุ่มที่ผู้ป่วยเสียชีวิต หรือมีโอกาสรอดชีวิตน้อยมากแบบประเมินการ
ตอบสนองของร่างกายหลังการบาดเจ็บ

เมื่อมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นจะมีการแจ้งเหตุโดยพลเมืองดี หรือผู้ที่พบเห็นเหตุการณ์ณ์มายังศูนย์สั่งการ และศูนย์สั่งการมีหน้าที่ในการจัดส่งชุดปฏิบัติการออกทำการช่วยเหลือผู้บาดเจ็บต่อไป

1. คัดแยกระดับความรุนแรงของเหตุที่แจ้ง

2. การให้คำแนะนำในการดูแลผู้ป่วยเบื้องต้นทางโทรศัพท์

เป็นการส่งทีมแพทย์ฉุกเฉินที่อยู่ใกล้ และมีศักยภาพเหมาะสมที่สุดออกทำการช่วยเหลือ ผู้บาดเจ็บ โดยรูปแบบการตอบสนองจะเป็นทีมกู้ชีพพื้นฐาน หรือทีมกู้ชีพขั้นสูง ซึ่งขึ้นอยู่กับความรุนแรงของเหตุที่รับแจ้ง

ประเมินสถานการณ์ที่เกิดขึ้นโดยรอบ เพื่อป้องกันอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นกับผู้ปฏิบัติการเป็นสำคัญ โดยคำนึงถึงความปลอดภัยของตนเอง

ประเมิน หากเป็นผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บ จำนวนตำแหน่งของผู้ป่วยหรือ ผู้บาดเจ็บทั้งหมด และกลไกการบาดเจ็บ เพื่อวางแผนขอความช่วยเหลือ

การเตรียมแผน เพื่อรองรับสถานการณ์ทั้งด้าน
บุคลากรสถานที่ ยาและเวชภัณฑ์ต่างๆ

ช่วยเหลือเบื้องต้น ระยะนี้ อาจจะใช้เวลามากน้อยเท่าไรขึ้นอยู่กับขนาดของ ภัยพิบัติที่เกิดขึ้น

ช่วยเหลือด้านการบรรเทาทุกข์และฟื้นฟูสภาพผู้ประสบภัย ทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ ที่อยู่อาศัย รวมทั้งการจัดอาชีพเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนทางด้านเศรษฐกิจด้วย

จากการดูหนัง ได้เห็นเกี่ยวกับการจำแนกผู้ป่วยที่บาดเจ็บจำนวนมากโดยการแบ่งตามอาการ