Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

กฎหมายสาธารณสุขอื่นที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ…

- - - - ผู้ขอรับการใส่ห่วงอนามัยได้คลอดบุตรมาแล้ว 45-60 วัน และยังไม่มีประจำเดือน
      - ผู้ขอรับการใส่ห่วงอนามัยได้คลอดหรือแท้งลูกมาแล้ว 30 วัน และยังไม่มีประจำเดือน
      - ได้ทดสอบผู้ขอรับการใส่ห่วงอนามัยแล้วว่าไม่ตั้งครรภ์
  - - - ทำการให้ยาสลบเฉพาะการให้สลบชนิด GA ได้
  - - - มีรายละเอียดดังนี้
        
        2.การรักษาพยาบาลอื่น
        
        การฉีดเซรุ่มแก้พิษงู
        
        การสวนปัสสาวะ
        
        การให้น้ำเกลือในผู้ป่วยท้องเดินอย่างรุนแรง
        
        การสวนล้างกระเพาะปัสสาวะอาหารในรายที่สงสัยว่ารับประทานสารพิษ
        
        ด้านศัลยกรรม
        
        เย็บบาดแผลที่ไม่สาหัส
        
        ชะล้าง ทำแผล ตกแต่งบาดแผล
        
        ผ่าฝี
        
        ผ่าเอาสิ่งแปลกปลอมซึ่งอยู่ในตำแหน่งซึ่งไม่เป็นอันตรายต่ออวัยวะสำคัญของร่างกายออก
        
        ด้านอายุรกรรม
        
        เพื่อบรรเทาอาการของโรค
        
        เช่น
        
        ไข้ ตัวร้อน ไอกรน คางทูม อีสุกอีใส ขาดสารอาหาร
        
        ให้การรักษาพยาบาลเบื้องต้น
        
        ด้านสูตินรีเวชกรรม
        
        การสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรค รวมถึงการฉีดวัคซีนป้องกันโรค
        
        การวางแผนครอบครัว การฉีดยาคุมและจ่ายยาเม็ดคุมกำเนิด
        
        ทำการช่วยเหลือในกรณีที่จะมี การทำแท้ง หรือหลังแท้งแล้ว
        
        การเจาะโลหิตจากปลายนิ้วหรือหลอดเลือดดำเพื่อส่งตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        ทำการช่วยเหลือขั้นต้นในรายที่มีการคลอดผิดปกติ
        
        ให้การปฐมพยาบาลเกี่ยวกับการได้รับสารพิษ
        
        ทำคลอดในรายปกติ
  - - - ยาสามัญประจำบ้าน
      - ยาปฏิชีวนะ
      - ยาคุมกำเนิด
      - กลุ่มเพนนิซิลิน
      - ยาที่ให้ตาม คำสั่งแพทย์
- - - - ต้องมีคุณสมบัติดังนี้
        
        3.ไม่เคยได้รับโทษจำคุกโดยคำพิพากษา
        
        4.ไม่เป็นโรคที่รัฐมนตรีประกาศในราชกิจจานุเบกษา
        
        2.มีถิ่นที่อยู่ในประเทศไทย
        
        5.ไม่เป็นบุคคลล้มละลาย
        
        1.มีอายุไม่ต่ำกว่า 20 ปีบริบูรณ์
        
        6.ไม่เป็นบุคคลวิกลจริต คนไร้ความสามารถ หรือ คนเสมือนไร้ความสามารถ
    - - 4.ถ้าประสงค์จะเลิกกิจการสถานพยาบาลต้องแจ้งเป็นหนังสือและจัดทำรายงานที่จะปฏิบัติเกี่ยวกับผู้ป่วยให้ผู้อนุญาตทราบล่วงหน้าอย่างน้อยสิบห้าวัน
      - 5.ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของผู้อนุญาตที่ให้ปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งในการเลิกกิจการประโยชน์และส่วนได้ส่วนเสียของผู้ป่วยใสถานพยาบาลนั้น
      - 3.การย้ายสถานพยาบาลไปประกอบกิจการที่อื่นต้องดำเนินการเช่นเดียวกันกับการขออนุญาต
      - 6.ถ้าพ้นจากหน้าที่หรือไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้เกินเจ็ดวันผู้รับอนุญาตอาจมอบหมายให้บุคคลซึ่งมีคุณสมบัติของผู้ขอรับใบอนุญาตทราบภายในสามวันนับแต่วันที่เข้าดำเนินการแทน
      - 2.ต้องแสดงรายละเอียดดังนี้
        
        รายการเกี่ยวกับผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรม
        
        อัตราค่ารักษาพยาบาลและค่าบริการ
        
        ชื่อสถานพยาบาล
        
        สิทธิของผู้ป่วย
      - 7.ถ้ามีการเปลี่ยนตัวผู้ประกอบวิชาชีพในสถานพยาบาลต้องแจ้งเป็นหนังสือให้ผู้รับอนุญาตทราบภายในสามสิบวันนับแต่วันที่มีการเปลี่ยนนั้น
      - 1.ต้องแสดงใบอนุญาตของตนไว้ในที่เปิดเผยและเห็นได้ง่ายในสถานพยาบาลแห่งนั้น
      - 8.ต้องไม่เรียกเก็บเงินหรือยินยอมให้มีการเรียกเก็บค่ารักษาพยาบาล เกินอัตราที่ได้แสดงไว้ และต้องให้การบริการแก่ผู้ป่วยตามสิทธิที่แสดงไว้
    - - มีอายุจนถึงสิ้นปีปฏิทินของปีที่สิบนับแต่ปีที่ออกใบอนุญาต
    - - 1.ประเภทไม่รับผู้ป่วยไว้ค้างคืน
        
        คลินิก
      - 2.ประเภทรับผู้ป่วยไว้ค้างคืน
        
        โรงพยาบาล
  - - - 2.ต้องไม่เป็นผู้ดำเนินการสถานพยาบาลอยู่ก่อนแล้วสองแห่ง
      - 3.ต้องเป็นผู้ที่สามารถควบคุมดูแลกิจการสถานพยาบาลได้โดยใกล้ชิด
      - 1.เป็นผู้ประกอบโรคศิลปะ หรือผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมหรือผู้ประกอบวิชาชีพการผดุงครรภ์หรือผู้ประกอบวิชาชีพการพยาบาลและการผดุงครรภ์ หรือผู้ประกอบวิชาชีพทันตกรรม
  - - - การปิดสถานพยาบาลชั่วคราว
        
        3.สถานพยาบาลไม่แก้ไขปรับปรุงเครื่องมือเครื่องใช้ ยาและเวชภัณฑ์ตามที่ผู้อนุญาตมีคำสั่งภายในระยะเวลาที่กำหนด
        
        4.ผู้รับอนุญาตหรือผู้ดำเนินการปฏิบัติไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติ
        
        2.ผู้รับอนุญาตหรือผู้ดำเนินการกระทำการหรือละเว้นกระทำการจนเป็นเหตุให้ผู้อยู่ในสถานพยาบาลหรือผู้ที่อยู่ใกล้เคียงกับสถานพยาบาลเดือดร้อนหรือเกิดอันตราย
        
        1.ผู้รับอนุญาตไม่ชำระค่าธรรมเนียมตามเวลาที่กำหนด
      - โทษทางอาญา
        
        3.ไม่ช่วยเหลือผู้ป่วยในภาวะอันตราย
        
        มีโทษจำคุกไม่เกินสองปีหรือ
        ปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
        
        4.โฆษณาสถานพยาบาลอันเป็นเท็จหรือโอ้อวดเกินความจริง
        
        มีโทษ
        
        ปรับไม่เกินสองหมื่นบาท
        
        และปรับอีกวันละไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทนับแต่วันที่ฝ่าฝืนจนกว่าจะระงับการโฆษณานั้น
        
        2.ไม่จัดให้มีผู้ประกอบวิชาชีพ เครื่องมือ เครื่องใช้ ยาเวชภัณฑ์ไม่ควบคุมให้เป็นไปตามกฎกระทรวง
        
        มีโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งปี หรือปรับไม่เกินสองหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
        
        5.จัดทำหลักฐานค่ารักษาพยาบาลหรือเอกสารแสดงผลการรักษาพยาบาลอันเป็นเท็จ
        
        มีโทษจำคุกไม่เกินสองปี หรือปรับไม่เกินสี่หมื่นบาท
        
        1.ไม่แสดงใบอนุญาตไว้ในที่เปิดเผย
        
        มีโทษปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท
  - - - 2.ผู้รับอนุญาตประกอบกิจการสถานพยาบาล
      - 3.ผู้ประกอบวิชาชีพในสถานพยาบาล
      - 1.ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นกรรมการสถานพยาบาลในฐานะผู้ทรงคุณวุฒิโดยคำแนะนำของสภาการพยาบาล
      - 4.ผู้รับอนุญาตประกอบกิจการและผู้ดำเนินการสถานพยาบาลประเภทต่างๆดังนี้
        
        2.สถานพยาบาลการผดุงครรภ์
        
        โดยสามารถรับผู้ป่วยไว้ค้างคืนไม่เกิน 30 เตียง
        
        ให้บริการมารดาและทารกก่อนคลอดและหลังคลอดการคลอดปกติ
        
        3.สถานพยาบาลผู้ป่วยเรื้อรัง
        
        1.คลินิกการพยาบาลและการผดุงครรภ์
        
        การดูแลมารดาและทารกก่อนคลอด-หลังคลอด
        
        ยกเว้นทำคลอด
- - - - อหิวาตกโรค
      - กาฬโรค
      - ไข้ทรพิษ
      - ไข้เหลือง
      - ไข้กาฬหลังแอ่น
      - คอตีบ
      - โรคบาดทะยักในทารกแรกเกิด
      - โปลิโอ
      - ไข้หวัดใหญ่
      - ไข้สมองอักเสบ
  - - - ในกรณีมีการเจ็บป่วยโดยโรคติดต่อเกิดขึ้นในบ้านให้เป็นหน้าที่ของเจ้าบ้าน
      - ในกรณีที่ได้มีการชันสูตรทางแพทย์ตรวจพบว่าอาจมีเชื้ออันเป็นเหตุของโรคติดต่อให้เป็นหน้าที่ของผู้ทำการชันสูตรทางแพทย์
      - ในกรณีมีการป่วยโรคติดต่อในสถานพยาบาลให้เป็นหน้าที่รับผิดชอบในสถานพยาบาลนั้น
  - - - ดำเนินการดังนี้
        
        ผู้ทำการชันสูตรทางแพทย์ที่ได้มีการชันสูตรทางแพทย์ต้องแจ้งชื่อ ที่อยู่ และสถานที่ทำงานของตนชื่อ อายุ ที่อยู่ และสถานที่ทำงานของ ผู้ส่งวัตถุตัวอย่างการวินิจฉัยโรคขั้นต้น และผลการชันสูตร
        
        แพทย์ผู้ทำการรักษาต้องแจ้งชื่อที่อยู่และสถานที่ทำงานของตนชื่อ อายุ ที่อยู่ของผู้ป่วย สถานที่ที่ผู้ป่วยพักรักษาตัวอยู่ วันเริ่มป่วย และอาการสำคัญของผู้ป่วยวันแรกรับไว้รักษา
        
        เจ้าบ้านหรือผู้ควบคุมดูแลบ้าน ต้องแจ้งชื่อและที่อยู่ของตนความสัมพันธ์กับผู้ป่วย ชื่อ อายุ และ ที่อยู่ของผู้ป่วยสถานที่ที่ผู้ป่วยพักรักษาตัวอยู่ วันเริ่มป่วย และอาการสำคัญของผู้ป่วย
    - - นายอำเภอเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ในเขตจังหวัดนั้นๆ
      - นายกเทศมนตรี หัวหน้าฝ่ายสาธารณสุข ประธานกรรมการสุขาภิบาลและหัวหน้าฝ่ายสาธารณสุขสุขาภิบาล
        
        เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่เฉพาะเขตเทศบาลหรือสุขาภิบาลนั้นๆ
      - ผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ในเขตจังหวัดนั้นๆ
      - กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน
        
        เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่เฉพาะในเขตตำบลหรือหมู่บ้านนั้นๆ
      - หัวหน้าฝ่ายสาธารณสุขเมืองพัทยา
        
        เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่เฉพาะในเขตเมืองพัทยา
      - ผู้มีอำนาจในการควบคุมโรคติดต่อตาม พ.ร.บ ฉบับนี้
        
        ผู้ว่าราชการ-จังหวัด
        
        เจ้าพนักงานสาธารณสุข
        
        รัฐมนตรี
        
        พนักงานเจ้าหน้าที่
      - ผู้อำนวยการกองควบคุมโรคติดต่อ
        
        เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ในเขตกรุงเทพมหานคร
  - - - มีโทษจำคุกไม่เกินหกเดือน
      - ปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท
      - ทั้งจำทั้งปรับ
    - - ปรับไม่เกินห้าหมื่นบาท
      - ทั้งจำทั้งปรับ
      - มีโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งปี
    - - มีโทษปรับไม่เกินสองพันบาท
  - - - 1.ผู้แจ้งความโรคติดต่อ
        
        ผู้ประกอบเวชกรรมต้องแจ้งต่อเจ้าหน้าที่สาธารณสุขภายใน 24 ชั่วโมง
      - 2.ผู้ควบคุมการระบาดของโรค
        
        เมื่อมีผู้ป่วยโรคติดต่ออยู่ในความดูแล
        
        ให้ความสำคัญต่อการควบคุมการแพร่ระบาดของโรค
        
        การแยกผู้ป่วย การเฝ้าดูอาการเมื่อมีเหตุสงสัย
- - - - โรคติดต่อที่ต้องมีการติดตาม ตรวจสอบ หรือจัดเก็บ ข้อมูลอย่างต่อเนื่อง
    - - คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏแต่ร่างกายมีเชื้อโรคนั้น
    - - โรคติดต่อที่มีความรุนแรงสูงและแพร่ไปสู่ผู้อื่นได้อย่างรวดเร็ว
    - - คนซึ่งได้เข้าใกล้ชิดคน สัตว์ หรือสิ่งของติดโรค จนเชื้อโรคนั้นอาจติดต่อถึงผู้นั้นได้
    - - โรคที่เกิดจากเชื้อโรคหรือพิษของเชื้อโรคซึ่งสามารถแพร่โดยทาง
  - - - 2.ให้เจ้าของพาหนะหรือผู้ควบคุมพาหนะที่เข้ามาในราชอาณาจักรยื่นเอกสารต่อเจ้าพนักงาน
      - 3.ห้ามผู้ใดเข้าไปในหรือออกจากพาหนะที่เดินทางเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งยังไม่ได้รับการตรวจ
      - 1.ให้เจ้าของพาหนะหรือผู้ควบคุมพาหนะแจ้งกําหนดวันเวลา และสถานที่ที่พาหนะนั้นเข้ามาถึง
      - 4.เข้าไปในพาหนะและตรวจผู้เดินทาง สิ่งของ หรือสัตว์ที่มากับพาหนะ แก้ไขการสุขาภิบาลของพาหนะ
      - 5.ห้ามเจ้าของพาหนะหรือผู้ควบคุมพาหนะนําผู้เดินทางซึ่งไม่ได้รับการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรค
  - - - รัฐมนตรีมีอํานาจประกาศให้ท้องที่เป็นเขตติดโรคและยกเลิกประกาศเมื่อสภาวการณ์ของโรคนั้นสงบลง
    - - ให้อธิบดีมีอํานาจประกาศชื่ออาการสําคัญ และสถานที่ที่มีโรคระบาด
    - - มีอํานาจประกาศกําหนด
        
        หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการดําเนินการหรือออกคําสั่ง
        
        หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขเกี่ยวกับการกําหนดค่าใช้จ่ายสําหรับเจ้าของพาหนะ
        
        หลักเกณฑ์และวิธีการแจ้งในกรณีที่มีโรคติดต่อ
        
        หลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่ผู้เดินทางต้องเป็นผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่าย
    - - ในกรณีที่ข้อมูลจากการเฝ้าระวังซึ่งมีการพาดพิงถึงตัวบุคคลทั้งที่ระบุตัวได้หรือไม่สามารถระบุตัวได้
      - ต้องเป็นความลับและประมวลผลโดยไม่เปิดเผยชื่อ
    - - เพื่อประโยชน์ในการป้องกันและควบคุมโรคติดต่อ
        
        มีอํานาจประกาศกําหนด
        
        ช่องทางเข้าออกในราชอาณาจักร
        
        การสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรค
        
        ชื่อและอาการสําคัญของโรคติดต่อ
    - - มาตราที่ ๑๕
        
        การประชุมของคณะกรรมการ
        
        ต้องมีกรรมการมาประชุมไม่น้อยกว่ากึ่งหนึ่งของจํานวนกรรมการทั้งหมดเท่าที่มีอยู่
      - มาตรา ๑๖
        
        ให้มีคณะกรรมการด้านวิชาการคณะหนึ่ง ประกอบด้วยประธานกรรมการ
        
        มีกรรมการซึ่งแต่งตั้งจากผู้มีความรู้อีกจํานวนไม่เกินเจ็ดคน
      - มาตรา ๑๔
        
        ให้คณะกรรมการมีอํานาจหน้าที่
        
        ให้คําปรึกษา แนะนํา และประสานงานแก่หน่วยงานของรัฐและเอกชน
        
        ติดตาม ประเมินผล และตรวจสอบการดําเนินงานของหน่วยงานของรัฐ
        
        เสนอความเห็นต่อรัฐมนตรีในการออกกฎกระทรวง
        
        พิจารณาให้ความเห็นชอบหลักเกณฑ์
        
        พิจารณาให้ความเห็นชอบแผนปฏิบัติการเฝ้าระวัง
        
        แต่งตั้งคณะกรรมการด้านวิชาการหรือคณะอนุกรรมการ
        
        กําหนดนโยบายวางระบบ
        
        ปฏิบัติการอื่นใดตามที่พระราชบัญญัตินี้หรือกฎหมายอื่นบัญญัติให้เป็นอํานาจหน้าที่ของคณะกรรมการ
      - มาตรา ๑๗
        
        ให้นําความในมาตรา ๑๕ มาใช้บังคับแก่การประชุมของคณะกรรมการด้านวิชาการและคณะอนุกรรมการโดยอนุโลม
      - มาตรา ๑๓
        
        กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิพ้นจากตําแหน่งเมื่อ
        
        ตัวอย่าง
        
        ตาย
        
        ลาออก
        
        รัฐมนตรีให้ออก
      - มาตรา ๑๘
        
        ในการปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัตินี้ให้คณะกรรมการด้านวิชาการ และคณะอนุกรรมการ
        
        มีอํานาจออกคําสั่งเป็นหนังสือเรียกให้บุคคลใดๆ
      - มาตรา ๑๒
        
        กรรมการผู้ทรงคุณวุฒิมีวาระการดํารงตําแหน่งคราวละสามปี
      - มาตรา ๑๙
        
        ให้กรมควบคุมโรคเป็นสํานักงานเลขานุการของคณะกรรมการ
        
        คณะกรรมการด้านวิชาการ และคณะอนุกรรมการ รับผิดชอบงานธุรการ
      - มาตรา ๑๑
        
        มีคณะกรรมการโรคติดต่อแห่งชาติ
    - - มาตรา ๒๐
        
        ประกอบด้วย
        
        ปลัดจังหวัด ประชาสัมพันธ์จังหวัด ปศุสัตว์จังหวัด
        
        นายกเทศมนตรี จํานวนหนึ่งคน และนายกองค์การบริหารส่วนตําบล จํานวนหนึ่งคน
        
        ผู้ว่าราชการจังหวัด เป็นประธานกรรมการ
        
        ผู้อํานวยการโรงพยาบาลศูนย์หรือผู้อํานวยการโรงพยาบาลทั่วไป จํานวนหนึ่งคน
        
        ผู้ดําเนินการสถานพยาบาลตามกฎหมายว่าด้วยสถานพยาบาล จํานวนหนึ่งคน
      - มาตรา ๒๑
        
        การแต่งตั้ง วาระการดํารงตําแหน่ง และการพ้นจากตําแหน่งของกรรมการ
        
        ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์วิธีการ และเงื่อนไขที่คณะกรรมการประกาศกําหนด
      - มาตรา ๒๒
        
        ให้คณะกรรมการโรคติดต่อจังหวัดมีอํานาจหน้าที่
        
        จัดทําแผนปฏิบัติการเฝ้าระวัง ป้องกัน
        
        รายงานสถานการณ์โรคติดต่อหรือโรคที่ยังไม่ทราบสาเหตุ
        
        ดําเนินการตามนโยบาย ระบบ และแนวทางปฏิบัติในการเฝ้าระวัง
        
        แต่งตั้งคณะทํางานประจําช่องทางเข้าออกตามมาตรา ๒๓
        
        สนับสนุน ส่งเสริม ติดตาม และประเมินผลการปฏิบัติของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องภายในจังหวัด
        
        เรียกให้บุคคลใดๆ มาให้ข้อเท็จจริงหรือแสดงความคิดเห็น
        
        ดําเนินการอื่นใดที่เกี่ยวกับการควบคุมโรคติดต่อตามที่คณะกรรมการหรือผู้ว่าราชการจังหวัดมมอบหมาย
      - มาตรา ๒๓
        
        ผอ.โรงพยาบาลในสังกัดหน่วยงานของรัฐที่ดูแลรับผิดชอบช่องทางเข้าออกนั้น
        
        เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อซึ่งประจําด่านควบคุมโรคติดต่อระหว่างประเทศ
        
        ผู้แทนกรมปศุสัตว์ ผู้แทนกรมวิชาการเกษตร
        
        เจ้าหน้าที่ของหน่วยงานของรัฐซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบช่องทางเข้าออกนั้น
      - มาตรา ๒๔
        
        ประสาน สนับสนุน และติดตามประเมินผลการดําเนินงานตามแผนใน (๑)
        
        จัดทําแผนการติดต่อสื่อสารกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการเฝ้าระวัง
        
        จัดทําแผนปฏิบัติการเฝ้าระวัง ป้องกัน ควบคุมโรคติดต่อระหว่างประเทศ
        
        ดําเนินการอื่นใดที่เกี่ยวกับการเฝ้าระวัง ป้องกัน และควบคุมโรคติดต่อตามที่คณะกรรมการมอบหมาย
      - มาตรา ๒๕
        
        ให้นําความในมาตรา ๑๕ มาใช้บังคับแก่การประชุมของคณะกรรมการ
      - มาตรา ๒๖
        
        ให้มีคณะกรรมการโรคติดต่อกรุงเทพมหานคร
      - มาตรา ๒๗
        
        การแต่งตั้ง วาระการดํารงตําแหน่ง และการพ้นจากตําแหน่งของกรรมการ
        
        ตามมาตรา ๒๖ (๓) (๔) และ (๕)
      - มาตรา ๒๘
        
        ให้คณะกรรมการโรคติดต่อกรุงเทพมหานครมีอํานาจหน้าที่
        
        จัดทําแผนปฏิบัติการเฝ้าระวัง ป้องกัน และควบคุมโรคติดต่ออันตราย
        
        รายงานสถานการณ์โรคติดต่อ
        
        ดําเนินการตามนโยบาย ระบบ และแนวทางปฏิบัติในการเฝ้าระวัง
        
        สนับสนุน ส่งเสริม ติดตาม และประเมินผลการปฏิบัติของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องภายใน
        
        แต่งตั้งคณะทํางานประจําช่องทางเข้าออกตามมาตรา ๒๓
        
        เรียกให้บุคคลใดๆ มาให้ข้อเท็จจริงหรือแสดงความคิดเห็น
        
        ดําเนินการอื่นใดที่เกี่ยวกับการควบคุมโรคติดต่อตามที่คณะกรรมการหรือผู้ว่าราชการ
      - มาตรา ๒๙
        
        ให้นําความในมาตรา ๑๕ มาใช้บังคับแก่การประชุมของคณะกรรมการโรคติดต่อ
      - มาตรา ๓๐
        
        ให้นําความในมาตรา ๒๓ และมาตรา ๒๔ มาใช้บังคับแก่องค์ประกอบของคณะทำงาน
    - - มาตรา ๓๑
        
        ตัวอย่างบุคคลที่ต้องแจ้งเมื่อมีโรคติดต่อ
        
        เจ้าบ้านหรือผู้ควบคุมดูแลบ้านแจ้ง
        
        ผู้รับผิดชอบในสถานพยาบาล
      - มาตรา ๓๒
        
        ว่ามีเหตุสงสัยว่ามีโรคติดต่อ
        
        ให้เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อแจ้งคณะกรรมการโรคติดต่อจังหวัดหรือคณะกรรมการโรคติดต่อกรุงเทพมหานคร
        
        เมื่อเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อได้รับแจ้งตามมาตรา ๓๑
      - มาตรา ๓๓
        
        ให้กรมควบคุมโรคประสานงานไปยังองค์การอนามัยโลกเพื่อขอข้อมูลเกี่ยวกับโรค
    - - มาตรา ๓๔
        
        เมื่อเกิดโรคติดต่ออันตรายในเขตพื้นที่ใดให้เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อในพื้นที่นั้นมีอํานาจที่จะดําเนินการเองหรือออกคําสั่งเป็นหนังสือให้ผู้ใดดําเนินการ
      - มาตรา ๓๕
        
        ในกรณีที่มีเหตุจําเป็นเร่งด่วนเพื่อเป็นการป้องกันการแพร่ของโรคติดต่ออันตราย
        
        ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการโรคติดต่อจังหวัดมีอำนาจในพื้นที่รับผิดชอบของตน
      - มาตรา ๓๖
        
        ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดจัดตั้งหน่วยปฏิบัติการควบคุมโรคติดต่อขึ้นในทุกอําเภอหรือทุกเขตอย่างน้อยหนึ่งหน่วย
      - มาตรา ๓๗
        
        ให้ผู้มีหน้าที่รับผิดชอบช่องทางเข้าออกปฏิบัติตามวิธีการเพื่อการเฝ้าระวัง
        
        และควบคุมโรคติดต่อระหว่างประเทศ
        
        เช่นจัดการสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อมให้ถูกสุขลักษณะ
      - มาตรา ๓๘
        
        เมื่อมีเหตุอันสมควร ให้เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อประจําด่านควบคุม
        
        กํากับดูแลในพื้นที่นอกช่องทางเข้าออก
      - มาตรา ๓๙
        
        หรือมีเหตุสงสัยว่าพาหนะนั้นมาจากท้องที่หรือเมืองท่าใดนอกราชอาณาจักรที่มีโรคระบาด
        
        ให้เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อประจําด่านควบคุมโรคติดต่อ
      - มาตรา ๔๐
        
        เมื่อรัฐมนตรีประกาศให้ท้องที่หรือเมืองท่าใดนอกราชอาณาจักรเป็นเขตติดโรค
        
        ให้เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อประจําด่านควบคุมโรคติดต่อระหว่างประเทศ
      - มาตรา ๔๑
        
        ให้เจ้าของพาหนะหรือผู้ควบคุมพาหนะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายในการขนส่งผู้เดินทาง
        
        หรือรับการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรค
      - มาตรา ๔๒
        
        ในกรณีที่พบว่าผู้เดินทางเป็นหรือมีเหตุอันควรสงสัยว่าเป็นโรคติดต่ออันตราย
        
        ให้เจ้าพนักงานมีอํานาจสั่งให้บุคคลดังกล่าวถูกแยกกัก.
      - มาตรา ๔๓
        
        ให้อธิบดีมีอํานาจออกหนังสือรับรองการสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรคหรือการได้รับยาป้องกัน
      - มาตรา ๔๔
        
        ในกรณีที่เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อได้ออกคําสั่งให้ผู้ใดดําเนินการตามมาตรา ๓๔ (๓) (๔) หรือ (๕) มาตรา ๓๘ มาตรา ๓๙ (๔)
        
        ผู้นั้นละเลยไม่ดําเนินการตามคําสั่งภายในเวลาที่กําหนดเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อมีอํานาจดําเนินการแทนได้
      - มาตรา ๔๕
        
        มีหนังสือเรียกบุคคลใด ๆ มาให้ถ้อยคําหรือแจ้งข้อเท็จจริงหรือทําคําชี้แจงเป็นหนังสือ
        
        เข้าไปในพาหนะ อาคาร หรือสถานที่ใดๆเพื่อตรวจสอบหรือควบคุมให้เป็นไปตามพระราชบัญญัตินี้
      - มาตรา ๔๖
        
        ให้มีเครื่องแบบ เครื่องหมาย และบัตรประจําตัวสําหรับเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ
      - มาตรา ๔๗
        
        ในการปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัตินี้ ให้เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อเป็นเจ้าพนักงานตามประมวลกฎหมายอาญา
    - - มาตรา ๔๘
        
        ในการดําเนินการของเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ
        
        หากเกิดความเสียหายให้ทางราชการชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นให้แก่ผู้นั้นตามความจําเป็น
    - - มาตรา ๕๐
        
        ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์และวิธีการแจ้งตามมาตรา ๓๑ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินสองหมื่นบาท
      - มาตรา ๕๑
        
        ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามคําสั่งของเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อตามมาตรา ๓๔
        
        (๑) (๒) (๕) หรือ (๖) มาตรา ๓๙ (๑) (๒) (๓) หรือ (๕) มาตรา ๔๐ (๕)
        
        ต้องระวางโทษปรับไม่เกินสองหมื่นบาท
      - มาตรา ๔๙
        
        ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามคําสั่งของคณะกรรมการต้องระวางโทษจําคุกไม่เกินหนึ่งเดือนหรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาทหรือทั้งจําทั้งปรับ
      - มาตรา ๕๒
        
        (๓) (๔) (๗) หรือ (๘) หรือมาตรา ๔๐ (๓) หรือ (๔)
        
        ต้องระวางโทษจําคุกไม่เกินหนึ่งปี หรือปรับไม่เกินหนึ่งแสนบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ
        
        ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามคําสั่งของเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อตามมาตรา ๓๔
      - มาตรา ๕๓
        
        ผู้ใดไม่อํานวยความสะดวกแก่เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อตามมาตรา ๓๘ ต้องระวางโทษปรับไม่เกินสองหมื่นบาท
      - มาตรา ๕๔
        
        ผู้ใดไม่ปฏิบัติตามคําสั่งของเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อตามมาตรา ๔๐
        
        ต้องระวางโทษจําคุกไม่เกินสองปี หรือปรับไม่เกินห้าแสนบาทหรือทั้งจําทั้งปรับ
      - มาตรา ๕๕
        
        ผู้ใดขัดขวางแก่เจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อตามมาตรา ๔๕ วรรคสาม ต้องระวางโทษปรับไม่เกินสองหมื่นบาท
      - มาตรา ๕๖
        
        ผู้ใดไม่มีสิทธิที่จะสวมเครื่องแบบหากสวมใส่
        
        ต้องระวางโทษจําคุกไม่เกินหกเดือน หรือปรับไม่เกินห้าหมื่นบาท หรือทั้งจําทั้งปรับ
      - มาตรา ๕๗
        
        บรรดาความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ที่มีโทษปรับสถานเดียวหรือมีโทษจําคุกไม่เกินหนึ่งปี
    - - มาตรา ๕๙
        
        ให้คณะกรรมการประกอบด้วยกรรมการตามมาตรา ๑๑ ยกเว้นกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิตามมาตรา ๑๑ (๔) ปฏิบัติหน้าที่คณะกรรมการตามพระราชบัญญัตินี้ไปพลางก่อน
      - มาตรา ๖๐
        
        บรรดากฎกระทรวง ระเบียบ ประกาศ หรือคําสั่งใดที่ออกตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. ๒๕๒๓ ที่ใช้บังคับอยู่ในวันก่อนวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ให้ใช้บังคับได้ต่อไปเท่าที่ไม่ขัดหรือแย้งกับบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัตินี้
      - มาตรา ๕๘
        
        ให้เจ้าพนักงานสาธารณสุขตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. ๒๕๒๓เป็นเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อจนกว่าจะมีการแต่งตั้งเจ้าพนักงานควบคุมโรคติดต่อ