Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ประกันวินาศภัย - Coggle Diagram

- - - - อาจตกลงให้ตัดสินข้อพิพาทโดยทางอนุญาโตตุลาการก็ได้
      - ข้อกำหนดการตั้งอนุญาโตตุลาการเป็นเพียงข้อสัญญาข้อหนึ่ง หากไม่ทำตามก็เป็นการทำผิดข้อสัญญา เป็นเหตุให้ต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายเท่านั้น
    - - สามารถตกลงกันให้ค่าสินไหมทดเเทนเป็นอย่างอื่นเช่นการทำให้กลับคืนสู่ฐานะเดิม หรือการส่งมอบทรัพย์ใหม่ก็ได้ เเต่จะต้องทำเป็นข้อสัญญาให้ชัดเเจ้ง หากไม่ได้มีการระบุไว้จะต้องให้ค่าสินไหมทดเเทนเป็นเงินเท่านั้นการบังคับเรื่องการทำให้กลับคืนสู่ฐานะเดิมนั้นต้องบังคับตาม ม.198-202
    - - จำนวนเงินซึ่งเอาประกันไว้ กฎหมายถือว่าเป็นหลักประมาณอันถูกต้องในการตีราคาวินาศภัย 873 วรรค 2
        
        เป็นหน้าที่ของผู้รับประกันที่จะต้องพิสูจน์ว่าความเสียหายที่เเท้จริงไม่ได้เป็นไปตามราคาที่ได้มีการเอาประกันไว้ ถ้าพิสูจน์ไม่ได้ต้องใช้ราคาตามทีไ่ด้ตกลงกัน
      - ผู้รับประกันภัยจะได้ลดค่าสินไหมทดเเทนต่อเมื่อได้กำหนดราคาเเห่งมูลประกันภัยไว้สูงเกินไปมาก + ในการนี้ต้องคืนเบี้ยประกันตามส่วน
        
        ราคามูลประกันภัย ราคาของความเสียหายที่ผู้เอาประกันภัยจะได้รับหากเกิดเหตุวินาศภัยขึ้น เมื่อตกลงกันไว้เท่าไหร่ ตอนเกิดวินาศภัยก็ต้องชดใช้เท่านั้น
        
        กฎหมายเปิดโอกาสให้ผู้รับประกันภัยลดค่าสินไปมทดเเทนลงได้ ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่าราคามูลประกันภัย > ควมเสียหายที่ผู้เอาประกันภัยจะได้รับอยู่มาก + ยอมคืนเบี้ยประกันภัยให้ตามส่วน + ให้ดอกเบี้ยด้วย
        
        หากมูลประกันภัยสูงไปเพียงเล็กน้อย จะขอลดส่วนค่าสินไหมทดเเนไม่ได้
        
        หากในตอนเเรกได้ระบุไว้ถูกต้องเเล้วเเต่ต่อมาส่วนได้เสียลดลง
        ตาม 874 ผู้รับประกันต้องขอลดเเละคืนเบี้ยประกันตามส่วน + ดอกเบี้ยนับเเต่วันที่รับเงินไว้
        ตาม 873 ผู้เอาประกัน* สามารถขอลดส่วนเบี้ยประกันได้ เเต่เฉพาะค่าเบี้ยประกันในอนาคตเท่านั้น
    - - เอาประกันภัยสูงเกินควร
        
        ไม่มีทางที่ผู้เอาจะได้กำไรจากการนั้น + ทำให้ต้องเสียเบี้ยประกันเพิ่มขึ้น
      - เอาประกันภัยต่ำเกินควร
        
        (จำนวนเงินเอาประกัน*ความเสียหายเเท้จริง)/ราคาจริง
        
        สามารถตกลงกันให้ผู้เอาประกันช่วยเฉลี่ยความเสียหายเพียงบางส่วนของราคาเเท้จริงได้ไม่ขัดต่อกฎหมาย เเต่ถ้าไม่มีข้อบังคับในสัญญาจะขอเฉลี่ยความเสียหายไม่ได้
        
        Excess / franchise Clause
    - - กำหนดตาราคา ณ สถานที่เเละเวลาที่เกิดวินาศภัย >> ราคาตลาดเเห่งวุตถุนั้น
        
        ไม่เกินวงเงินที่เอาประกัยไว้
        
        ไม่เกินความเสียหายเเท้จริง
    - - ผู้เอาประกันมีหน้าที่ที่จะต้องรักษาทรัพย์เพียงใด
        
        เมื่อภัยเกิดขึ้นจะต้องให้ความปลอดภัยเเก่วัตถุมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ +จะต้องบอกกล่าวภัยที่เกิดขึ้น ถ้าละเว้นอาจต้องเสียค่าใช้จ่ายหรือบอกเลิกสัญญา
        
        ขัดกับหน้าที่ของผู้เอาประกันภัยตาม ปพพ 811 ที่มีหน้าที่เพียงเเจ้งความเสียหายเท่านั้น
        
        การที่ผู้เอาประกันภัยจงใจปล่อยให้เกิดภัยเเก่ทรัพย์ หรือขัดขวางไม่ให้คนอื่นเข้าป้องกันทรัพย์ ถือว่าเป้นการกระทำโดยทุจริต (พิจารณาจากความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายเเรงหรือารละเว้นไม่ใช้วิธีการที่พึงใช้ได้ตามสมควร)
        
        กรณีที่มีความทุจริตหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายเเรง มีมาตรา 879 อยู่เเล้ว
        
        การจะถือว่าการไม่ปฏิบัติจัดหาวิธีการที่เหมาะสมหรือขัดขวางการเข้ารักษาทรัพย์นั้นยังไม่อาจถือได้ว่าเป็นการทุจริตหรือประมาทเลินเล่ออย่าร้ายเเรง ควรนำ 222 223 มาใช้ในการพิจารณาประกอบ ดูว่าผู้เอาประกันเป็นผู้ก่อความเสียหายมากน้อยเพียงใด เเละผู้รับจะต้องรับผิดเท่าใดมากน้อยเป้นประมาณ
        223 หน้าที่ระมัดระวังเเบบธรรมดา (5/10) หากละเลยก็ต้องรับผิดชอบ ส่วน 879 เป็นหน้าที่รับผิดชอบเเบบขั้นต่ำ (1/10) ต้องประมาทเลินเล่ออย่างร้ายเเรงเท่านั้นจึงจะต้องรับผิด
  - - - กรณีที่ความเสียหายเป็นผลจากการที่วัตถุนั้นเสื่อมโทรมไปเองตามธรรมชาติ ex สัตว์ตายเองตามธรรมชาติ
      - คู่สัญญาอาจตกลงกันให้ผู้รับประกันต้องรับผิดก็ได้
    - - ทุจริต การกระทำด้วยความมุ่งหมายที่จะก่อให้เกิดภัยขึ้นโดยตรง หรือโดยลักษณะที่เห็นได้ว่าภัยนั้นเป็นผลที่จะต้องเกิดขึ้นจากการกระทำดังกล่าว(เล็งเห็นผล)
        
        ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายเเรง ไม่ได้ใช่ความระมัดระวังเเม้เเต่น้อย
        ประมาทเลินเล่อธรรมดาไม่เป็นเหตุยกเว้นความรับผิด
      - ต้องเป็นการกระทำของผู้เอาประกันหรือผู้รับประโยชน์ หากเป็นการกระทำของบุคคลภายนอก เเม้จะเป็นผู้ใกล้ชิดผู้รับประกันก็ยังต้องรับผิดอยู่ เว้นเเต่มีข้อสัญญาครอบไปถึง
        เป็นบทบัญญัติว่าด้วยความสบเรียบร้อยฯ ตกลงเป็นอย่างอื่นไม่ได้
        
        กรณีที่บุคคลภายนอก เช่น คนใช้ ก่อความเสียหายให้ผู้เอาประกัน
        ผู้รับประกันจะมาไล่เบี้ยเอากับคนใช้ไม่ได้ เพราะการไล่เบี้ยต้องเป็นกรณีที่ผู้เอามีสิทธิไล่เบี้ยเอากับคนใช้ก่อน
  - - - ทำในวันเดียวกัน คือ วันทำสัญญาตาม 867(10) ไม่ใช่วันในกรมธรรม์ตาม 867(11) +ไม่ใช่วันที่เริ่มเสี่ยงภัยตาม 867(6)
        ไม่ต้องถึงขนาดเวลาเดียวกัน
    - - จำนวนความรับผิดของผู้รับประกันเเต่ละราย =
        (ความเสียหายที่เกิดขึ้น * จำนวนวงเงินเอาประกันของบริษัทนั้น)/ จำนวนวงเงินที่เอาประกันภัยทั้งหมด
    - - ภัยที่เสี่ยงภัยนั้นเป็นภัยเดียวกัน
      - เป็นการประกันภัยเพื่อรับประโยชน์เดียวกัน
        
        เจ้าของบ้านเอาประกันบ้านตัวเอง ผู้เช้าบ้านก็เอาประกันบ้านหลังนี้อีก เป็นกรณีที่ต่างคนตามมีสิทธิต่างหากจากกันไม่ใช่การประกันเพื่อประโยชน์อันเดียวกัน
        
        ผู้เอาประกันภัยต้องมีส่วนได้เสียอันเดียวกัน
      - วัตถุที่เอาประกันภัยเป็นชิ้นเดียวกัน
      - สัญญาประกันภัยทุกรายต้องมีผลบังคับได้ในเวลาเกิดภัย
      - มีสัญญาประกันภายหลายราย โดยผู้รับประกันต่าง คนกัน
    - - ผู้รับประกันคนเเรกรับผิดก่อน หากยังเหลือคนต่อๆไปก็ต้องรับผิด
      - การรับประกันหลายรายไม่ใช่เรื่องลูกหนี้ร่วม ผู้รับประกันรายเเรกจะไปขอเฉลี่ยความรับผิดกับรายหลังไม่ได้ จะใช้สิทธิไล่เบี้ยเอากับคนถัดไปก็ไม่ได้ (การใช้สิทธิไล่เบี้ยตาม 880 ใช่กับการไล่เบี้ยเอากับผู้ก่อภัยจะมาไล่เบี้ยเอากับผู้รับประกันภัยด้วยกันไม่ได้)
  - - - ถ้าในสัญญาได้ระบุตัวผู้รับประโยชน์สัญญานั้นเป็นสัญญาเพื่อประโยชน์ของบุคคลภายนอก มีผลบังคับตามมาตรา 374-376 เกิดมีขึ้นนับเเต่เวลาที่ผู้รับประโยชน์เเสดงเจตนาต่อผู้รับประกันว่าจะเข้าถือประโยชน์ตามสัญญา เมื่อสิทธิเกิดเเล้วจะเปลี่ยนเเปลงหรือระงับสิทธิของเข้าไมไ่ด้ กรณีนี้ผู้รับประโยชน์เรียกต่อผู้รับประกันภัยได้โดยตรงในนามตนเอง
    - - เมื่อได้โอนทรัพย์ไปยังบุคคลภายนอกเเล้ว ส่วนได้เสียของผู้เอาประกันก็หมดไป ทำให้ไม่อาจจะได้รับค่าสินไหมทดเเทนได้อีก
        
        เเต่การทำแบบนี้จะทำให้ผู้รับประกันได้เปรียบเกินส่วมควร กฎหมายจึงกำหนดให้สิทธิในสัญญาประกันนั้นโอนตามไปด้วย
        
        875
        
        เป็นการโอนโดยกฎหมายตอนหนึ่ง เเละเป็นการโอนโดยสัญญาอีกตอนหนึ่ง
        เช่น ทางมรดก บังคับซื้อตามกฎหมาย เป็นการโอนโดยกฎหมาย ซื้อขายเป็นการโอนโดยสัญญา
        
        การโอนโดยสัญญา
        สิทธิในสัญญาประกันโอนไปต่อเมื่อไม่มีข้อกำหนดในสัญญาห้ามไว้ + ผู้เอาประกันภัยบอกกล่าวการโอนไปยังผู้รับ (ด้วยวาจาก็ได้)
        
        ศาลฎีกาเห็นว่าผู้เอาประกันมีหน้าที่บอก
        
        หากไม่บอกกล่าวการโอนก่อนวินาศภัยการโอนก็ไม่เกิดขึ้น ผู้เอาประกันไม่มีสิทธิได้ค่าทดแทนเพราะตนไม่มีความเสียหายเเล้ว + ผู้รับโอนก็ยังไม่มีสิทธฺ เพราะยังไม่มีการโอนสิทธิตามสัญญาประกันภัยโดยสมบูรณ์
        
        อีกความเห็นหนึ่งเห็นว่า ควรตีความไปในทางที่ทำให้เกิดผล ให้การโอนเกิดผลบังคับได้ คือ เเม้ภัยเกิดเเล้วก็สามารถบอกได้ เเต่ต้องทำก่อนอายุความในสิทธิเรียกร้องตามสัญญาประกันจะหมดไป [เทียบกับการโอนตาม 306 ที่ต้องบอกกล่าวให้ลูกหนี้ทราบเพื่อใช้ยันกับลูกหนี้เท่านั้น]
        
        การโอนโดยผลของกฎหมาย
        สิทธิในสัญญาประกันภัยโอนไปเเละมีผลสมบูรณ์ในทันทีที่มีการโอนวัตถุนั้น
        
        ผู้เอาประกันภัยเป็นเจ้าของทรัพย์อยู่ในขณะนั้น
        เป็นการโอนกรรมสิทธิ์ ไม่ใช่เพียงให้เเต่สิทธิในการครอบครองหรือการเช่า
        
        การโอนมีผลให้(ช่องแห่งภัย)การเสี่ยงภัยเปลี่ยนแปลงหรือเพิ่มขึ้น
        สัญญาตกเป็นโมฆะ บังคับตาม 406 ต้องคือเบี้ยประกันสำหรับงวดระยะเวลาที่ตกเป็นโมฆะนั้น
        
        เมื่อสิทธินั้นโอนไปยังผู้รับโอนทรัพย์
        
        สัญญาประกันภัยระบุตัวผู้รับประโยชน์ไว้
        ผู้ที่จะได้รับค่าสินไหมทดเเทนคือตัวผู้รับโอนวัตถุ
        
        สัญญาประกันภัยไม่ได้ระบุตัวผู้รับประโยชน์ไว้
        ไม่กระทบสิทธิของบุคคลภายนอกผู้รับประโยชน์ หากสิทธิของบุคคลนั้นเกิดมีขึ้นตามสัญญาเเล้ว
        
        โอนไปเฉพาะสิทธิ หน้าที่ไม่ได้โฮนไปด้วย หากผู้เอาประกันยังชำระเบี้ยประกันไม่ครบก็ยังมีหน้าที่ต้องชำระอยู่
        เว้นเเต่ชำระหนี้โดยฐานเป็นคนนอกตาม 312 เเต่ก็เป็นคนละเรื่องกัน
        
        Q : โอนสิทธิให้กับผู้รับโอนวัตถุตาม 303 เเละ 306 ได้ไหม
        A : สิทธิสัญญาประกันภัยเป็นสิทธิเฉพาะตัวไม่ตกทอดเเก่ทายาท ดังนั้นหากไม่มี 875 เขียนไว้การโอนในลักษณะอื่นก็น่าจะทำไม่ได้เลย
        เเต่ถ้าวินาศภัยเกิดขึ้น เเละผู้เอามีสิทธฺตามสัญญาประกันภัยเเล้วสิทธินั้นไม่ใช่สิทธิเฉพาะตัวดังนั้นสามารถโอนตาม 303 เเละ 306 ได้
    - - บุริมสิทธิ ได้แก่บุริมสิทธิในสังหาฯเเละอสังหาฯ
      - สิทธิในการจำนอง จำนำย่อมครอบถึงสิทธิที่จะเรียกร้องเอาแก่ผู้รับประกันภัยด้วย
      - แทนที่จะชำระให้ผู้เอาประกันภัยก็ชำระให้แก่ผู้รับจำนำ หรือจำนองเเทน เเต่ต้องเป็นกรณีที่ที่หนี้จำนำ จำนองนั้นถึงกำหนดเเล้ว
        เเต่ถ้าหนี้นั้นยังไม่ถึงกำหนด ต้องนำเงินที่เป็นค่าสินไหมไปวางไว้ ณ สำนักวางทรัพย์ เว้นเเต่ลูกหนี้ผู้เอาประกันจะได้ให้ประกันไว้ตามควร
      - ผู้รับประกันภัยต้องชำระหนี้ดังกล่าวเมื่อใด
        อสังฯเมื่อมีการจดทะเบียนก็ถือว่าผู้รับประกันภัยได้ทราบถึงการโอนเเล้ว
        สังหาฯ ผู้รับประกันจะใช้ค่าสินไหมทดเเทนแก่ผู้รับได้ต่อเมื่อบอกกล่าวให้ผู้รับช่วงทรัพย์ทราบ + ไม่มีการคัดค้านภายใน 1 เดือน
  - - - เป็นหน้าที่ของผู้เอาประกันภัยหรือผู้รับประโยชน์ที่จะต้องพิสูจน์ให้เห็นว่าภัยได้เกิดขึ้ตนตามที่ได้ระบุไว้ในสัญญา
    - - ความเสียหายต้องประมาณเป็นเงินได้
      - ความเสียหายต้องเป็นผลโดยตรง
        
        ถ้าเป็นเหตุอันใกล้ชิดอันทำให้เสียหาย + ความเสียหายเป็นผลโดยตรงจากภัยดังกล่าว = เป็นความเสียหายที่เกิดจากภัยเช่นว่าเช่นกัน
        
        ความเสียหายที่เกิดกับวัตถุที่เอาประกันภัยเเต่ไม้ได้มาจากผลโดยตรง หากความเสียหายนั้นเป็นผลธรรมดา (น่าจะเกิดขึ้นตามธรรมดา/คาดเห็นได้) ก็เข้าความหมายของภัยตามสัญญาทั้งสิ้น
        
        รวมไปถึง ความเสียหายที่เกิดจากการป้องกันไม่ใ้เกิดวินาศภัยตาม 877(2) ด้วย
        
        รวมถึงค่าใช้จ่ายที่เกิดจากการป้องกันไม่ให้ทรัพย์วินาศตาม 877(3) ด้วย
        
        หลักเหตุใกล้ชิด
        
        มีภัยเกิดขึ้นเเต่ไม่ได้ทำความเสียหายให้กับทรัพย์ที่เอาประกันภัย
        
        ภัยเกิดกับวัตถุที่เอาประกันภัยในลักษณะใกล้ชิด
        
        ภัยที่เกิดขึ้นนั้นประกันภัยไม่คุ้มครอง
        
        เหตุที่เกิดภัย เเละผลที่เกิดความเสียหาย เกิดต่อเนื่องไม่ขาดตอน
        
        ความเสียหายอย่างอื่น
        ผู้รับประกันจะต้องรับผิดต้อเมื่อสัญญาขยายไปถึงผลสืบเนื่องจากวัตถุที่เอาประกันไปอีกเท่านั้น
- - - - ในกรณีที่ผู้รับชำระค่าสินไหมทดเเทนไปไม่เต้มจำนวน + ผู้เอาประกันก็ยังมีสิทธฺเรียกร้องต่อตัวผู้ก่อภัยอยู่ 880
        
        ผู้รับประกันจะใช้สิทธิของตนให้เป็นที่เสียหายกับผู้เอาประกันไม่ได้ ดังนั้นหมายความว่าหากทรัพย์ของผู้ก่อภัยมีไม่พอชำระหนี้ได้ทั้งหมด ผู้รับประกันต้องยอมให้ผู้เอาประกันได้รับชำระหนี้เต็มตามจำนวนเสียก่อน
- - - - การบอกเลิกสัญญาก่อนเวลาที่เริ่วมเสี่ยงภัย ผู้เอาประกันชอบจะได้เบี้ยประกันคืนกึ่งจำนวน 872
      - มูลประกันลดลงไปมาก + ผู้เอาประกันขอลดเบี้ยประกันภัยในอนาคต 873
      - กำหนดราคาของส่วนได้เสียมากเกินไป+ ผู้รับประกันขอลดค่าสินไหมโดยจ่ายเบี้ยคืนตามส่วนพร้อมดอกเบี้ย 874