Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่6การพยาบาลเด็กที่มีปัญหาการติดเชื้อ - Coggle Diagram

- - - - การติดเชื้อแบคทีเรียที่ผิวหนัง
      - ปอดอักเสบข้ออักเสบกระดูกอักเสบ
      - สมองอักเสบ
      - Hemorrhagicchickenpox:เกล็ดเลือดต่ำเลือดออกทางเดินอาหารเลือดกำเดาไหล
      - Disseminatevaricella:สุกใสชนิดแพร่กระจายไปอวัยวะภายในมีตุ่มขึ้นใหม่เป็นระยะเวลานานมักพบในผู้ป่วยโรคมะเร็งเช่นปอดอักเสบ
      - Raye’ssyndromeเป็นกลุ่มอาการที่มีผลกระทบต่อทุกอวัยวะในร่างกายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสมองและตับของผู้ป่วยที่มีการเปลี่ยนแปลงพยาธิสภาพมากที่สุดอาการสำคัญที่พบบ่อยได้แก่ผู้ป่วยอาเจียนอย่างรุนแรงและต่อมามีอาการทางสมอ
  - - - สรุป:Macule - papule - vesicle - pustule - crust
  - - - ขึ้นบริเวณหนังศีรษะใบหน้าคอและเยื่อบุช่องปากก่อนแล้วจึงลามไปที่แขนขา
        
        กระจายแบบCentripetal
        
        ผื่นมักจะอยู่บริเวณลำตัวใบหน้ามากกว่าแขนขา
- - - - 1.การให้Diptheria Antitoxin(DAT)ต้องรีบให้เร็วที่สุดเพื่อไปทำลายพิษ(Exotoxin)ก่อนที่จะเกิดอันตรายต่อกล้ามเนื้อหัวใจและปลายประสาท
      - 2.ให้ยาปฏิชีวนะเพนนิซิลินเป็นเวลา14วันหรือ Erythromycin แทน
      - 3.ถ้าทางเดินหายใจตีบต้องเจาะคอเพื่อช่วยให้หายใจได้
      - 4.ต้องมีการพักผ่อนอย่างเต็มที่อย่างน้อย2-3สัปดาห์ให้สารน้ำทางหลอดเลือดตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจเป็นระยะเพื่อป้องกันโรคแทรกซ้อนทางหัวใจซึ่งมักจะเกิดขึ้นปลายสัปดาห์ที่2
- - - - ประวัติสัมผัสโรค
      - ภาพถ่ายรังสีปอด
      - การทดสอบทูเบอร์คูลินได้ผลบวก
      - การย้อมสีทนกรด
      - การวิจฉัยชิ้นเนื้อจากต่อมน้ำเหลืองเยื่อหุ้มปอด
      - การตรวจCTscan,MRI
      - การทำTT(PPDtest)ในผู้ป่วยที่ติดเชื้อวัณโรคแต่ไม่มีอาการ
  - - - แยกผู้ป่วย1-2เดือนจนเสมหะไม่พบเชื้อ
        
        อาหารโปรตีนสูงวิตามินสูง
        
        พักผ่อนให้เพียงพอ
        
        วัคซีน BCG
- - - - เป็นระยะที่มีการรั่วของพลาสมาซึ่งพบทุกรายโดยระยะรั่ว24-48ชั่วโมง
        
        รุนแรง มีการไหลเวียนล้มเหลว จากพลาสมารั่วไปช่องเยื่อหุ้มปอด/ช่องท้องมาก เกิดภาวะช็อก (Hypovolemic shock)
        
        อาการกระสับกระส่าย มือเท้าเย็น pulse pressure แคบ<20 mmHg (ปกติ 30-40 mmHg)
        
        ส่วนใหญ่รู้สติดี พูดรู้เรื่อง กระหายน้ำ อาจปวดท้องกะทันหันก่อนเข้าสู่ภาวะช็อก
      - ความรุนแรงของไข้เลือดออกเดงกี
        
        Grade I:ตรวจทูนิเกท์เทสต์ให้ผลบวก(Positive tourniquet test)
        
        Grade II:มีเลือดออก เช่น จุดจ้ำเลือดออกตามตัว,มีเลือดกำเดา, อาเจียน ถ่ายอุจจาระสีด้า, Hct เพิ่มมากกว่าร้อยละ 20, BP ยังปกติ
        
        Grade III: ผู้ป่วยช็อก,มีชีพจรเบาเร็ว,pulse pressure แคบ, BP ต่ำ, ตัวเย็น, เหงื่อออก, กระสับกระส่าย
        
        Grade IV: ช็อกรุนแรง, วัด BP หรือ Pulse ไม่ได้
      - ระหว่างเกิดภาวะ shock พบการเปลี่ยนแปลงสำคัญ 2 ประการ
        
        มีการรั่วของพลาสมา ซึ่งนำไปสู่ภาวะช็อก (Hypovolemic shock)
        
        -Hct เพิ่มทันทีก่อนช็อก และยังคงสูงในช่วงมีการรั่ว/ช็อก
        
        -มีน้ำในช่องปอดและช่องท้อง
        
        -ระดับโปรตีนและอัลบูมินในเลือดต่ำลงในช่วงที่มีการรั่วของพลาสมา
        
        -Central venous pressure (CVP) ต่ำ
        
        -มีการตอบสนองต่อการรักษาด้วยการให้สารนำทางหลอดเลือดดำ
        
        ระดับ peripheral resistance เห็นได้จาก pulse pressure แคบ
    - - ผู้ป่วยที่ไม่ช็อก เมื่อไข้ลงก็จะดีขึ้น
        
        ผู้ป่วยช็อกรักษาถูกต้องเมื่อการรั่วของพลาสมามาหยุด Hct.ลงมาคงที่ ชีพจรช้าลงและแรงขึ้น BPปกติ pulse pressure กว้าง จำนวนปัสสาวะเพิ่มมากขึ้น
        
        อาการดีชัดเจน อาจพบหัวใจเต้นช้า (Bradycardia)
        
        อาจมีผื่นลักษณะวงกลมเล็กๆสีขาวของผิวหนังปกติท่ามกลางผื่นสีแดง
    - - ส่วนใหญ่ไข้สูงลอย T>38.5 ºC (2-7 วัน)
        
        มักมีหน้าแดง ส่วนใหญ่ไม่มีน้้ามูกไหลหรือไอ
        
        อาจปวดศีรษะ ปวดกระบอกตา
        
        อาจมีเบื่ออาหาร อาเจียน ปวดท้องด้วย
        
        ระยะตับโต หรือใกล้ไข้ลงจะปวดชายโครงขวา
  - - - การเจาะเลือด: Hct / WBC สูง
      - การตรวจ occult blood
      - ตรวจทูนิเกท์เทสต์ให้ผลบวก (Positive tourniquet test)
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ ตับอักเสบ เอนไซม์ตับเพิ่มมากขึ้น
      - การเจาะหาภูมิคุ้มกันต่อเชื้อไวรัสไข้เลือดออก พบภายใน 5 วันแรกของโรคเท่านั้น
  - - - การเช็ดตัวลดไข้
      - การให้ผงเกลือแร่ ORS น้อยๆบ่อยๆ
      - การทำความสะอาดร่างกาย
      - การบันทึกสัญญาณชีพทุก 15-30 นาที
      - การเจาะ Hct ทุก 4-8 ชั่วโมง
      - การดูผลเกร็ดเลือด ถ้า Hct สูง เกร็ดเลือดต่่า เป็นสัญญาณอันตราย
      - การให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำ สังเกตภาวะหอบ หายใจลำบาก การสังเกตปัสสาวะ
- - - - จากแม่สู่ลูก
      - การได้รับเชื้อ ได้รับเลือด
      - การมีเพศสัมพันธ์
  - - - น้้าหนักลด
        
        ท้องร่วงเรื้อรัง มากกว่า 1 เดือน
        
        มีไข้เรื้อรัง มากกว่า 1 เดือน
        
        มีการติดเชื้อของระบบทางเดินหายใจบ่อยๆ
    - - ต่อมน้้าเหลืองทั่วไปโต
        
        ปากเป็นแผล
        
        มีการติดเชื้อของระบบทางเดินหายใจบ่อยๆ
        
        ไอเรื้อรัง
        
        ผิวหนังอักเสบทั่วไป
        
        แม่เป็นเอดส์
    - - Stage II: ม้ามโต ผื่นคัน เนื้องอกตามผิวหนัง ติดเชื้อราที่เล็บ เหงือกบวม ปากเป็นแผล ต่อมน้้าลายพาโรติดโต มีอาการของงูสวัด ติดเชื้อระบบทางเดินหายใจส่วนบนบ่อยๆ
      - Stage III: อุจจาระร่วงเรื้อรังนานกว่า 14 วัน ขาดอาหาร มีไข้เรื้อรัง> 1 เดือน มีฝ้าขาวในปาก ลิ้นและเหงือก ปอดอักเสบ วัณโรคปอด
      - Stage IV: ขาดอาหารรุนแรง ติดเชื้อรุนแรงและกลับซ้ำ มะเร็งผิวหนัง ติดเชื้อราในทางเดินอาหาร เยื่อหุ้มสมองอักเสบ ติดเชื้ออื่นๆ
      - Stage I: ไม่มีอาการ ต่อมน้ำเหลืองทั่วไปโต
  - - - การดูแลเด็กติดเชื้อเอชไอวี โรคมือเท้าปาก
      - การส่งเสริมโภชนาการและพัฒนาการ
      - การสร้างเสริมภูมิคุ้มกันโรค 2 แบบ คือ
      - ให้ BCG และ IPV แทน OPV ไม่ให้ทั้งสองชนิด (ACIP)
- - - - ในผู้ป่วยทั้งหมด มีรอยโรคจ้านวน 5-10 แห่ง พบได้ทุกบริเวณในปาก พบบ่อย คือ เพดานปาก ลิ้น และเยื่อบุกระพุ้งแก้ม
      - รอยโรคระยะเริ่มต้น ลักษณะเป็นรอยแดง อาจนูนเล็กน้อย ขนาด 2-8 mm. เปลี่ยนเป็นตุ่มน้้าสีเทาขนาดเล็กขอบแดง
      - ช่วงที่รอยโรคเป็นตุ่มน้ำจะสั้น จึงมักตรวจไม่พบในระยะนี้
      - มักพบลักษณะเป็นแผลตื้นๆ สีเหลืองถึงเทาขอบแดง ซึ่งอาจจะมารวมกัน
      - เป็นรอยโรคใหญ่ได้
  - - - อาจเกิดขึ้นพร้อมหรือหลังรอยโรคที่ปาก จ้านวนตั้งแต่ 2-3 แห่งไปจนถึง 100 แห่ง
      - พบที่มือบ่อยกว่าเท้า ลักษณะเป็นรอยแดงๆ อาจนูนเล็กน้อยขนาด 2-10 mm. ตรงกลางสีเทา
      - บางรอยโรคมีลักษณะเป็นตุ่มน้ำใสขอบแดง มีกระจายขนานไปกับแนวของผิวหนัง อาจเจ็บหรือไม่ก็ได้
      - หลังจากนั้น 2-3 วัน จะค่อยๆเริ่มตกสะเก็ด และค่อยๆหายไปภายใน 7-10 วัน โดยทิ้งรอยแผลเป็นให้เห็น
      - บริเวณอื่นๆ อาจพบรอยโรคได้เช่นกัน คือ ก้น แขน ขา และอวัยวะสืบพันธุ์ ในเด็กทารกอาจพบกระจายทั่วตัว
  - - - เริ่มจากการมีไข้ต่่ำๆ เจ็บคอ มีผื่น
      - ผื่นเริ่มจากจุดนูนแดงเล็กๆ เจ็บ ต่อมาเป็นตุ่มขนาด 3-7 mm. ไม่เจ็บแห้งใน 1 สัปดาห์
      - มีแผลหรือผื่นในช่องปาก: ลิ้น เยื่อบุช่องปาก เหงือก เพดาน ริมฝีปาก เป็นตุ่มใสขนาด 1-3 mm. แล้วแตกเป็นแผล
      - อาการเจ็บปาก ตรวจร่างกายจะพบมีรอยโรคในบริเวณปาก มือ และเท้าตามมา
  - - - ดูจากอาการและอาการแสดง ตรวจร่างกายพบรอยโรคบริเวณมือ เท้า ปาก ร่วมกับไข้
      - ตรวจทางห้องปฏิบัติการ
      - ตรวจ throat swab
      - การเก็บอุจจาระส่งตรวจ
      - -ตรวจน้ำไขสันหลัง
  - - - การสัมผัสโดยตรงตรงกับสารคัดหลั่งจากจมูก, ลำคอ และน้ำจากในตุ่มใส
      - อุจจาระของผู้ป่วยซึ่งมีเชื้อไวรัสอยู่ ช่วงที่แพร่กระจายมากที่สุด คือ สัปดาห์แรกที่ผู้ป่วยมีอาการ จนกว่ารอยโรคจะหายไป ยังพบเชื้อในอุจจาระผู้ป่วยต่อได้อีกประมาณ 2-3 สัปดาห์
      - เชื้อแอนเทอโรไวรัสสามารถทนสภาวะกรดในทางเดินอาหารมนุษย์ได้และมีชีวิตอยู่ในอุณหภูมิได้ 2-3 วัน
      - ไม่สามารถติดต่อจากคนสู่สัตว์ หรือจากสัตว์สู่คน
  - - - แยกเด็กไม่ให้ร่วมกิจกรรมกับเด็กอื่น เช่น ว่ายน้ำ ไปโรงเรียน ใช้สนามเด็กเล่น เป็นเวลา 1 สัปดาห์
      - ผู้ดูแลล้างมือบ่อยๆ โดยเฉพาะหลังเปลี่ยนผ้าอ้อม หรือ สัมผัสกับน้ำลาย/น้ำมูกเด็ก
      - ทำความสะอาดพื้นห้องน้ำ สุขา เครื่องใช้ ของเล่น สนามเด็กเล่น ตลอดจนเสื้อผ้าที่อาจปนเปื้อนเชื้อด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อที่ใช้ทั่วไปในบ้าน
      - เชื้ออยู่ในอุจจาระได้นาน 6-12 สัปดาห์