Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การประเมินภาวะสุขภาพการดูแลช่วยเหลือ มารดาและทารกในระยะที่ 2, นวรัตน์…

- - - - ท่านอนหงายชันเข่า (dorsal recumbent)
        
        ให้ผู้คลอดนอนหงายชันเข่าขึ้นแยกขาให้
        กว้าง เท้าจิกลงบนเตียง มือทั้งสองข้างจับข้อเท้า หรือจับข้างเตียงไว้ส าหรับยึดเวลาเบ่ง
        
        ประโยชน์
        
        ทำให้สามารถมองเห็นหน้า และหน้าท้องผู้คลอด
        
        สามารถฟังเสียงหัวใจทารกได้อย่างชัดเจน
        
        สามารถประเมินการหดรัดตัวของมดลูกได้สะดวก
        
        ในผู้คลอดเมื่อรู้สึกเจ็บและเบ่งสามารถ
        ดึงข้างเตียงได้สะดวก
        
        เหมาะสำหรับผู้คลอดที่เป็นโรคหัวใจ
        เพราะสามารถพักได้อย่างเต็มท
      - ท่านอนตะแคง
        
        ให้ผู้คลอดนอนตะแคงซ้าย ก้นชิดริมเตียง งอขาเล็กน้อย เมื่อศีรษะ ทารกใกล้จะ crowning ผู้ทำคลอดเข้ามายืนด้านหลังของผู้คลอด หันหน้าไปทางปลายเท้า แขนซ้ายลอดข้าม หน้าท้องไปอยู่ระหว่างหน้าขาของผู้คลอด เพื่อกดเบาๆ บริเวณ vertex มือขวาทำหน้าที่ควบคุมบริเวณฝีเย็บ
        
        ประโยชน์
        
        สามารถควบคุมแรงเบ่งได้ดีกว่า ทำให้มีการคลอดของศีรษะช้า
        
        มีการฉีกขาดของแผลฝีเย็บได้น้อย
        
        แรงกดทับของมดลูกต่อเส้นเลือดดำใหญ่ที่นำเลือดเข้าสู่หัวใจน้อย
        
        ถ้าทารกมีขนาดใหญ่ อาจคลอดติดไหล่ การนอนท่านี้จะสามารถใช้มือช่วยดึงออกได้
        
        ช่วยในการเงยของศีรษะได้ง่าย โดยเฉพาะในผู้คลอดที่ได้รับยาระงับความรู้สึก ถ้าผู้คลอดอาเจียนจะช่วยไม่ให้เกิดการสำลักเข้าไปในปอด
      - ท่านอนหงายขึ้นขาหยั่ง ( lithotomy position)
        
        ในท่านี้ขาของผู้คลอดจะวางบนขาหยั่ง ดังนั้นขาของผู้คลอดจะพับขึ้นมาทางหน้าท้อง
        
        ประโยชน์
        
        ทำให้ช่องทางออกกว้างขึ้น โดยเฉพาะเส้นผ่านศูนย์กลางหน้าและหลัง (A-P diameter)
        
        สะดวกในการทำสูติศาสตร์หัตถการ
        
        ข้อเสีย
        
        ขาของผู้คลอดกดกับขาหยั่งทำให้เกิด Thrombophlebitis ได้
        
        ผู้คลอดจะรู้สึกเมื่อย
        
        ถ้าขาดความชำนาญในการทำคลอด อาจเกิดอุบัติเหตุกับทารกได้
        
        การ safe perineum จะทำได้ยาก
        
        เกิดการฉีกขาดได้ง่าย
    - - เพื่อให้บริเวณคลอด
        สะอาดปราศจากเชื้อแบคทีเรีย
      - ครรภ์แรกจะ scrub เมื่อผู้คลอดเบ่งเห็นไรผม ครรภ์หลังจะ scrub เมื่อปากมดลูกเปิดหมด
      - ผู้ทำคลอดควรสวมผ้ายางกันเปื้อน ล้างมือให้สะอาดสวมถุงมือที่สะอาดปราศจากเชื้อ โดย ก่อนที่จะฟอกควรบอกให้ผู้คลอดทราบเพื่อความร่วมมือ
      - จัดท่าให้ผู้คลอดนอนหงายชันเข่า
      - การฟอกจะฟอกไปทิศทางเดียวกันด้วยสำลีชุบน้ำสบู่หรือน้ำยาฆ่าเชื้อเช่น hibiscurb
        
        สำลีก้อนที่ 2 ฟอกต้นขาด้านไกลตัวผู้ทำคลอดก่อน โดยฟอกตั้งแต่โคนขาไปถึง2/3 ของขา ท่อนบน จากข้างบนลงมาข้างล่างและแก้มก้น
        
        สำลีก้อนที่ 3 ฟอกขาด้านใกล้ตัวผู้ทำคลอดทำเช่นเดียวกับก้อนที่ 2
        
        สำลีก้อนที่ 4 ฟอก labia minora ด้านไกลตัวผู้ทำคลอดก่อนตั้งแต่ข้างบนลงมาถึงฝีเย็บ แล้ว พลิกสำลีใช้อีกด้านหนึ่งทำความสะอาด labia majora ข้างเดียวกัน จากด้านบนลง มาด้านล่างและจากด้านในออกไปด้านนอก
        
        สำลีก้อนที่ 5 ฟอก labia minora และ labia majora ด้านใกล้ตัว เช่นเดียวกับก้อนที่ 4
        
        สำลีก้อนที่ 6 ทำความสะอาดบริเวณ vestibule จากข้างบนลงมาถึง anus รอบๆ anus แล้วทิ้งไประวังสำลี contaminate บริเวณที่ Scrub
        
        สำลีก้อนที่ 1 ฟอกจากหัวหน่าวขึ้นไปจนถึงสะดือ ฟอกจากด้านใกล้ตัวไปไกลตัวผู้ทำคลอด
  - - - เน้นเพื่อลดความกลัว ความวิตกกังวล
      - ประเมินสีหน้าท่าทาง
        
        ช่วยให้ผู้คลอดมีกำลังใจและอุ่นใจ และยังเป็นการส่งเสริมสัมพันธภาพที่ดีของครอบครัว โดยเฉพาะบทบาทบิดา มารดา (มณีภรณ์ โสมานุสรณ์, 2554) เห็นได้จากการศึกษาของ Laursen, Hedegaard, & Johansen (2008) เรื่องปัจจัยทำนายความกลัวของหญิงตั้งครรภ์แรกในกลุ่มประเทศเดนมาร์ก พบว่า ความเข้าอกเข้าใจทำให้การบริการมีประสิทธิภาพและเห็นผลลัพธ์ที่ชัดเจน โดยพบว่า เป็นสัมพันธภาพทางบวกช่วยให้ผู้รับบริการบรรเทาความเจ็บปวด อัตราการเต้นของหัวใจและการหายใจดีขึ้น ลดความวิตกกังวลและความบีบคั้นทางจิตใจ
      - เปิดโอกาสให้ผู้คลอดระบายความรู้สึกหรือความกังวล
      - ให้การช่วยเหลือที่ไม่ขัดต่อการรักษาพยาบาล
      - การอนุญาตให้สามีหรือญาติเข้ามาเยี่ยม
- - - - มีขี้เทา
      - มารดามีโรคแทรกซ้อนที่อาจเกิดผลเสียต่อการไหลเวียนเลือด
  - - - อาจแสดงถึงผู้ป่วยมีการตกเลือดในระยะคลอดและเกิดภาวะช็อค
    - - อาจเป็นสาเหตุให้เกิดการชักในระยะคลอดได
  - - - ภาวะอ่อนเพลีย หมดแรง
      - ขาดน้ำ ขาดอาหารหรือไม่
      - รวมทั้งการประเมินระดับความเจ็บปวด
      - พฤติกรรมการเผชิญความเจ็บปวดของผู้คลอด
  - - - มดลูกหดรัดตัวของมดลูกมากกว่าปกติชนิดไม่คลาย(tetanic contraction)บวกกับ bandl , s ring
        
        เกิดมดลูกแตก
  - - - ความหวาดกลัวของผู้คลอดต่อการคลอด
        
        ทำให้มดลูกหดรัดตัวน้อยกว่าปกติ
        
        เกิดการคลอดล่าช้าได้
      - ประเมินความรู้สึกวิตกกังวล
- - - - เป็นช่วงเวลาที่ส่วนนำเคลื่อนต่ำลงมา
      - สามารถเห็น Labia minora แยกจากกัน
      - เห็นส่วนนำทารก
    - - การหดรัดตัวของมดลูกรุนแรงมากขึ้น
      - ฝีเย็บเริ่มบางโป่งตึง
    - - ระยะนี้ใช้เวลา 10-30 นาท
      - อาการสงบลงหลังจากปากมดลูกเปิดหมด
      - เป็นช่วงที่จะเตรียมเบ่งต่อไป
    - - ครรภ์หลังใช้เวลาไม่เกิน 1 ชั่วโมง