Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิดการพยาบาลผู้ป่วยภาวะวิกฤต, อ้างอิง, รูปจับมือ - Coggle Diagram

- - - - การสื่อสาร (communication) เพื่อการตัดสินใจของผู้ป่วยและครอบครัว เป็นหน้าที่ของแพทย์โดยตรง
        
        การแจ้งการวินิจฉัยโรค การพยากรณ์โรค ซึ่งมักเป็นข่าวร้ายสำหรับผู้ป่วยและครอบครัว(breaking bad news) ด้วยเทคนิควิธีการที่ถูกต้องเหมาะสม รวมทั้งการให้ความหวังแก่ผู้ป่วยและครอบครัวตามจริง
        
        การวางแผนเกี่ยวกับแนวทางการรักษาที่มีอยู่ และการกำหนดเป้าหมายของการรักษา(goal setting) ร่วมกันระหว่างผู้ป่วยและญาติกับแพทย์และทีมผู้รักษา
        
        การวางแผนล่วงหน้าเกี่ยวกับการรักษาในวาระสุดท้ายของชีวิต (advance care planning) ซึ่งในขณะนั้นผู้ป่วยมักไม่มีสติสัมปชัญญะหรือไม่สามารถสื่อสารความต้องการของตนเองได้แล้ว โดยแพทย์ควรหาจังหวะและโอกาสที่เหมาะสมเพื่อให้ข้อมูล และสอบถามความเห็นของผู้ป่วยและญาติเกี่ยวกับการยืดชีวิตของผู้ป่วยด้วยวิธีต่างๆ เช่น ปฏิบัติการกู้ชีวิต(cardiopulmonary resuscitation: CPR) จากนั้น แพทย์ควรบันทึกผลการสนทนานั้นในเวชระเบียนส่วนที่เป็นรายงานการดำเนินโรค(progress note) ให้ชัดเจน และแจ้งทีมผู้รักษา รวมทั้ง สนับสนุนให้ผู้ป่วยทำหนังสือแสดงเจตนาดังกล่าว (living will) เป็นลายลักษณ์อักษร หากผู้ป่วยต้องการ
      - การจัดการกับโรค (disease management) เจตคติที่สำคัญในการดูแลผู้ป่วยและครอบครัวแบบ palliative care คือ การดูแลแบบนี้มิใช่ “do nothing” ดังนั้น การจัดการกับโรคในมุมมองของpalliative care คือ treat the treatable ได้แก่ การรักษาภาวะแทรกซ้อนหรือภาวะฉุกเฉินที่ยังรักษาได้(reversible conditions) การรักษาบางอย่าง เช่น การผ่าตัด การฉายแสง เพื่อมุ่งหวังบรรเทาความทุกข์ทรมานของผู้ป่วย รวมทั้ง การป้องกันภาวะแทรกซ้อน (complications) ของโรค
      - การดูแลอาการทางกาย (symptom control) ที่พบบ่อย เช่น อาการปวด หอบเหนื่อย คลื่นไส้อาเจียน สับสน ฯลฯ ด้วยวิธีการต่างๆ ทั้ง ที่ใช้ยาและไม่ใช้ยา คำอธิบายที่ดีและการให้กำลังใจของ
        แพทย์จะช่วยบรรเทาอาการของผู้ป่วยได้มาก
      - การดูแลจิตใจ-สังคม-จิตวิญญาณ (psycho-social-spiritual care) ได้แก่ การประคับประคองจิตใจของทั้งผู้ป่วยและครอบครัว รวมทั้ง การทำความเข้าใจมิติทางด้านจิตวิญญาณของผู้ป่วยเพื่อหาทางช่วยเหลือ ความเข้าใจนี้ย่อมเกิดจากการที่แพทย์และทีมให้เวลา ใส่ใจรับฟัง ผู้ป่วย(active listening)ด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์หลังจากนั้นแพทย์และทีมจึงแจ้งให้ครอบครัวได้ทราบเพื่อสามารถตอบสนองความต้องการทางจิตวิญญาณของผู้ป่วยได้อย่างถูกต้อง การดูแลผู้ป่วยและครอบครัว ในระยะสุดท้ายของชีวิต (ระยะเวลาเป็นวันก่อนผู้ป่วยเสียชีวิต) แพทย์ควรดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด
    - - แพทย์ควรประคับประคองจิตใจญาติ และเปิดโอกาสให้ครอบครัวได้มีโอกาสอยู่กับผู้ป่วยอย่างเป็นส่วนตัวเท่าที่ต้องการ เพื่อบอกลา พูดถึงสิ่งดีๆ หรือบุญกุศลที่ผู้ป่วยเคยทำ เพื่อช่วยให้ผู้ป่วยจากไปด้วยดีโดยปราศจากความห่วงกังวล
      - หลังจากผู้ป่วยเสียชีวิตแล้ว แพทย์และทีมควรปฏิบัติต่อร่างของผู้ตายด้วยความเคารพ เปิดโอกาสให้ครอบครัวได้อยู่กับผู้ตายโดยไม่จำกัดเวลา และแพทย์ควรหาโอกาสพูดกับญาติเพื่อแสดงความเสียใจและพูดถึงการดูแลอย่างทุ่มเทของญาติที่สังเกตเห็น เพื่อลดความรู้สึกผิด (guilty) และความเศร้าโศกของญาติหลังจากการเสียชีวิตของผู้ป่วย (bereavement period)
      - ผู้ป่วยแต่ละคน ครอบครัวแต่ละครอบครัว มีความเชื่อ มีความรู้สึกนึกคิดต่อความเจ็บป่วย รวมทั้ง ความคาดหวังต่อการดูแลรักษาที่แตกต่างกัน