Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยเด็กที่มี ปัญหาระบบทางเดินหายใจ, นายพูลศักดิ์ ดวนดี No.…

- - - - ดูลักษณะของผนังทรวงอก ได้แก่ การดูการขยายตัวของทรวงอกขณะหายใจเข้า ว่าเท่ากันทั้ง 2 ข้างดีหรือไม่ มีความผิดปกติของผนังทรวงอกหรือไม่ ที่พักบ่อยได้แก่ กระดูก Sternal ส่วนหน้าเว้าเข้าหาสปาย เรียกว่า Pectus Excarvatum กระดูกSternalSternalส่วนล่างยื่นออกเรียกว่าPectus carvatum หรือความผิดปกติของกระดูกสันหลังคดที่ เรียกว่า scoliosis ความผิดปกติเหล่านี้มักเป็นความพิการแต่กำเนิด
      - การนับอัตราการหายใจ
        อัตราการหายใจอาจเพิ่มขึ้นได้ ในขณะที่ผู้ป่วย มีไข้ ร้องไห้ ออกกำลังกายหรือมีความวิตกกังวล จึงควรนับในขณะที่ผู้ป่วยนอนหลับหรือพักอยู่นิ่งๆ ให้นัดมาอย่างน้อย ครึ่งถึง 1 นาที
      - ดูว่าผู้ป่วยมีสีผิวคล้ำ จากการขาดออกซิเจนหรือไม่ ถ้าเป็น Central cyanosis สังเกตได้จาก ริมฝีปากเขียวครั้ง ถ้าเป็นอาการเขียวส่วนปลายหรือPeripheral cyanosis จะเห็นว่าปลายมือ ปลายเท้าเขียว แต่ริมฝีปากสีอาจมีสีแดงปกติ
      - ดูนิ้วปุ้มหรือ ( Clubbing of finger สังเกตได้ทั้งที่นิ้วมือและนิ้วเท้า ถ้ามีเลี้ยงปุ้มแสดงว่าผู้ป่วยมีภาวะขาดออกซิเจนมาเป็นเวลานาน ซึ่งอาจเป็นจาก โรคปอดเรื้อรัง โรคหัวใจ หรือโรคตับเรื้อรัง ก็ได้ การสังเกตและเปรียบเทียบ enteroposterier หรือ AP diameter :Lateral=1:2
      - ดูว่ามีอาการหายใจลำบากหรือDyspnea
        ในภาวะหายใจลำบากจะมี shest wall retraction หรือหน้าอกบุ๋ม ในขณะที่หายใจเข้าที่เห็นได้ชัดคือบริเวณ Suparsternal , intercostal, retraction
  - - - 1.ใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางครีบตรงตำแหน่งของ Bell เอาไว้แล้วใช้นิ้วโป้งคล้องเพื่อที่จะจับสายของstethoscope ทำให้เวลาที่เราฟังstethoscope ไม่ให้ก่อเกิดสิ่งรบกวนกับเสียง
      - 2.เด็กเล็กๆก็จับstethoscopestethoscopeจับด้วยท่านี้ แล้วใช้มือที่เหลือประครองเอาไว้ไม่ให้ก่อให้เกิดเสียงที่มารบกวนเสียงที่ได้ยิน
- - - - 1.ป้องกันสิ่งอุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบน
      - 2.ขับเสมหะออกจากทางเดินหายใจส่วน
      - 3.กระตุ้นการไอเพื่อขับเสมหะ
      - 4.ป้องกันการสำลักสิ่งแปลกปลอมเข้าปอด
  - - - 1.ฟังเสียงปอดได้ยินเสียงเสมหะหรือมีเสียงครืดคราดในคอ
      - 2.ผู้ป่วยมีอาการเหนื่อยหายใจลำบากอัตราการหายใจเร็ว
      - 3.การไอไม่มีประสิทธิภาพในการขับเสมหะออก ควรทำการดูดเสมหะเมื่อกระเพาะอาหารว่างซึ่งอาจเป็นเวลาก่อนอาหารหรือหลังอาหารนานกว่า 30 นาทีหรือ 1 ชั่วโมง เพื่อลดภาวะเสี่ยงจากการสำลักอาเจียน
  - - - 1.เครื่องดูดเสมหะปรับระดับความดันลดตามความเหมาะสม เด็กเล็กประมาณ 60 ถึง 100 mmhg เด็กโตประมาณ 100 ถึง 120 มิลลิเมตรปรอท
      - 2.ใดดูดเสมหะขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางไม่เกินครึ่งหนึ่งของทางเดินหายใจของเด็ก ทารกใช้ขนาดเบอร์ 5 6 Fr เด็กเล็กขนาดเบอร์ 6 8 Fr เด็กโต ขนาดเบอร์ 8 10 Fr
      - 3.ถุงมือสะอาดและถุงมือปราศจากเชื้อ
      - finger tip หรือ Y tube
      - Stethoscope เพื่อฟังเสียงเสมหะ
  - - - 1.ปลดท่อผ่านหลอดลมคอออกจากเครื่องช่วยหายใจและ hyperventilation โดยการบีบ self inflating bag 3 5 ครั้งก่อนและหลังดูดเสมหะวัดความลึกของสายดูดเสมหะ
      - 2.ความลึกของท่อผ่านหลอดลมคอ + ความยาวของท่อจากมุมปากถึงปลาย slip joint
      - 3.ดูดเสมหะซ้ำจนกว่าทางเดินหายใจโล่งและประเมินโดยใช้หูฟังเปรียบเทียบเสียงลมเข้าออกจากปอดทั้ง 2 ข้างจากนั้นทำเช่นเดียวกับการดูดเสมหะในจมูกและปาก
- - - - 1.มีน้ำมูกในจมูก หรือไอมีเสมหะในลำคอ
      - 2.หายใจครืดคราด หรือเมื่อเอามือวางบนหน้าอกและบริเวณหลังของเด็กจะรู้สึกว่ามีเสียงครืดคราดใต้ฝ่ามือ
      - 3.มีอาการกระสับกระส่าย
      - 4.หายใจลำบาก จมูกบานเวลาหายใจหรือหายใจเร็วผิดปกติ
      - 5.ดูดนมได้ไม่ดี
      - 6.ริมฝีปากซีด หรือมีสีเขียวคล้ำ
  - - - 1เด็กบ่นปวดบริเวณที่เคาะด้วยร่วมกับการสังเกตความผิดปกติอื่นๆ เช่น เด็กเริ่มมีอาการหอบเหนื่อยมากขึ้น ริมฝีปากซีดคลำ หายใจจมูกบาน เด็กร้องไห้งอแงในขณะเคาะมากกว่าปกติ
      - 2.ควรเคาะขณะท้องว่าง หรือหลังมื้ออาหารหรือนมอย่างน้อย 2-3ชั่วโมง
      - 3.ระวังการเคาะปอดที่รุนแรงเกินไป โดยเฉพาะในเด็กอายุน้อยกว่า 8 เดือน ควรใช้ผ้ารองบริเวณที่เคาะของทุกครั้ง
      - 4.สำหรับทารกที่คลอดก่อนกำหนด ที่อายุครรภ์น้อยกว่า 28 สัปดาห์ หรือน้ำหนักต่ำกว่า 800 กรัม ควรระมัดระวังการขอเป็นพิเศษ เนื่องจากการทำงานของปอดยังไม่สมบูรณ์ และในขณะคอร์ดควรประครองศีรษะเด็กตลอดเวลา
  - - - 1.ไม่เคาะในเด็กที่อายุต่ำกว่า 1 เดือน
      - 2.เด็กได้รับการกระแทก มีภาวะกระดูกหัก หรือมีแผลเปิดบริเวณทรวงอก
      - 3.เด็กมีอาการหอบเหนื่อยอย่างรุนแรง ตัวเขียวมีปัญหาของระบบหายใจที่อาการยังไม่คงที่
      - 4.เด็กที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเลือดออกง่าย เช่น อาจพบรอยช้ำ หรือเลือดตามร่างกาย
      - 5.เด็กที่มีภาวะหัวใจเต้นผิดปกติ
      - 6.เด็กที่มีไข้สูงมากกว่า 38 องศาเซลเซียส
  - - - 1.เป็นการจัดเพื่ออาศัยแรงโน้มถ่วงของโลก ทำให้เสมหะเคลื่อนที่จากหลอดลมส่วนปลายเข้าสู่หลอกลมส่วนต้น เมื่อเด็กไอ เสมหะก็จะเคลื่อนที่ออกมาได้ง่ายขึ้น
      - 2.การจัดท่าระบายเสมหะ ควรสัมพันธ์กับการประเมินเบื้องต้นว่าเด็กมีเสมหะบริเวณใด จึงทำการเคาะปอด ร่วมกับการจัดท่าระบายเสมหะที่เหมาะสม เช่น หากเสมหะอยู่บริเวณทรวงอกด้านหน้าควรจัดท่าให้เด็กนอนหงาย และเคาะปอดทางด้านหน้า โดยมีขอบเขตบริเวณใต้กระดูกไหปลาร้าจนถึงราวนมและหากเสมหะอยู่ทางด้านหลังจะให้อุ้มเด็กพาดบ่า เพื่อเปิดปอดบริเวณด้านหลังและทำการเคาะปอดทางด้านหลัง โดยมีขอบเขตไม่เกิน 1 ฝ่ามือของผู้ปกครอง แต่หากเสมหะอยู่ทางด้านข้าง เช่น มีเสียงครืดคราดบริเวณทรวงอกด้านซ้าย ควรจัดท่าให้เด็กนอนตะแคงทับด้านขวา เพื่อให้เสมหะระบายได้ง่ายขึ้น และจึงทำการเคาะปอด โดยมีขอบเขตบริเวณใต้รักแร้จนถึงชายโครง ภายหลังการเคาะปอดควรจัดท่าให้อยู่ในท่านั่ง เพื่อเพิ่มการระบายอากาศของปอด
    - - 1.หายใจสะดวกขึ้น
        
        ไอลดลง
        
        เสียงครืดคราดลดลง
        
        4.หลับได้นานขึ้น