Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ปกครอง 2, สรุปประเด็นความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ ตาม ปพพ.,…

- - - - กรรมการวินิจฉัยข้อพิพาท
        
        ม.11 พรบ จัดตั้งฯ
      - องค์กรตุลาการ
        
        ศาลปกครอง
      - องค์กรนิติบัญญัติเเละองค์กรอิสระตามรัฐธรรมนูญ
        
        การตั้งกระทู้ถาม
        
        การตั้งกรรมาธิการวิสามัญ
        
        องค์กรอิสระต่างๆ
        
        ผู้ตรวจการแผ่นดิน
        
        คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน
      - ฝ่ายนิติบัญญัติ
      - องค์กรตุลาการ
    - - โดยคณะกรรมการวินิจฉัยข้อพิพาท
        
        หมายถึงคณะกรรมการซึ่งได้จัดตั้งขึ้นตามกฏหมายโดยกำหนดองค์กรและวิธีพิจารณาเอาไว้
        มีหน้าที่ในการวินิจฉัยข้อพิพาทเกี่ยวด้วยสิทธิและหน้าที่ของบุคคล
      - โดยการอุทธรณ์ภายใน
        
        การอุทธณ์ภายในฝ่ายปกครอง
        เป็นกรณีที่กฎหมายเปิดโอกาสให้ฝ่ายปกครองสามารถ
        ทบทวนแก้ไขเปลี่ยนแปลงคำสั่งทางปกครองของตนได้
        
        เป็นเงื่อนไขในการฟ้องคดีต่อศาล พิจารณาตามมาตรา42แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครอง
        
        การอุทธรณ์มีเฉพาะในคำสั่งทางปกครองเท่านั้น
        ยกเว้นคำสั่งทางปกครองทั่วไป
        โดยมีข้อพิจาณาดังนี้คือ
        
        ในกรณีของกฎ
        เหตุที่ไม่มีการอุทธรณ์ ได้แก่
        
        กฎบังคับใช้แก่บุคคลเป็นการทั่วไป คือระบุบุคคลซึ่งถูกบังคับไว้เป็นประเภท จึงไม่อาจทราบวันซึ่งบุคคลนั้นทราบถึงข้อบังคับตามกฏได้แน่นอน อันมีผลในเรื่องของการนับระยะเวลาอุทรณ์
        
        การอุทธรณ์ เป็นไปตามบทบัญญัติในพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครองซึ่งบังคับใช้เฉพาะการออกคำสั่งทางปกครองเท่านั้น
        
        ในกรณีของคำสั่งทางปกครองทั่วไป
        ไม่มีการอุทธรณ์
        
        เป็นคำสั่งทางปกครองซึ่งบังคับเฉพาะเรื่องแต่ไม่เฉพาะบุคคล เช่นนี้จึงมีสภาพไม่ต่างจากกฏเท่าใดนัก
        
        ข้อยกเว้นประการอื่น
        
        กรณีคำสั่งทางปกครองออกโดยรัฐมนตรี
        
        กรณีคำสั่งทางปกครองออกโดยคณะกรรมการตามมาตรา48
        
        คำสั่งทางปกครองที่กฏหมายเฉพาะกำหนดให้เป็นที่สุด
        
        คำสั่งทางปกครองที่กฏหมายเฉพาะระบุให้สามารถยื่นเรื่องต่อศาลอุทรณ์ได้ทันที
        
        การอุทธรณ์ตามกฏหมายทั่วไป
        
        จะเป็นไปตามที่กำหนดไว้ในพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง ม.44 โดยเป็นกรณีที่
        
        ไม่ได้มีกฏหมายเฉพาะกำหนดเกี่ยวกับการ
        อุทรณ์ไว้เฉพาะ
        
        มีกฏหมายอุทรณ์กำหนดเกี่ยวกับการอุทธณ์ไว้เฉพาะ แต่มีหลักประกันความเป็นธรรมและมาตราฐานการปฏิบัติงานต่ำกว่าที่กำหนดไว้ในพรบ.วิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง
        
        เว้นแต่เป็นกรณีที่กฎหมายเฉพาะดังกล่าว กำหนดวิธีและระยะเวลาการอุทธรณ์ไว้เฉพาะ
        ย่อมไม่ตกอยู่ภายใต้บังคับแห่งมาตรา 3
        
        ต่อให้มีมาตฐานต่ำกว่า ก็ต้องใช้วิธีการเเละระยะเวลา(ม.44)ตามกฎหมายนั้น วรรคท้าย
        
        1 more item...
        
        การอุทธรณ์ตามกฏหมายเฉพาะ
        
        กรณีที่มีกฎหมายเฉพาะกำหนดเกี่ยวกับการอุทรณ์ไว้ ทั้งนี้ตกอยู่ภายใต้บังคับแห่งมาตรา3 วิธีปฏิบัติ
        
        เช่น การอุทรณ์คำสั่งไม่รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า พิจารณาได้ว่าเป็นคำสั่งทางปกครองอย่างหนึ่ง
        
        ขั้นตอนและหลักเกณฑ์ในการอุทธรณ์
        การอุทธรณ์เป็นเงื่อนไขในการฟ้องคดีปกครอง
        ตามมาตรา42แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครอง
        
        วัตถุแห่งการอุทธรณ์
        
        คำสั่งทางปกครองทุกชนิดซึ่งมิได้บังคับบุคคลเป็นการทั่วไป หรือไม่ใช่คำสั่งทางปกครองทั่วไป
        
        บุคคลผู้มีสิทธิอุทธรณ์
        
        "คู่กรณี" ตามมาตรา5
        
        ผู้ตกอยู่ภายใต้คำสั่งทางปกครอง
        
        ผู้ซึ่งเข้ามาในกระบวนการพิจารณาเพราะสิทธิของเขาตกอยู่ภายใต้คำสั่งทางปกครอง
        
        ผู้ขอคำขอหรือคัดค้านคำขอ
        
        ไม่ใช่คู่กรณีไม่ต้องอุทธรณ์
        
        บุคคลซึ่งรับอุทธรณ์
        
        ได้แก่เจ้าพนักงานซึ่งทำคำสั่งดังกล่าว
        ข้อสังเกตุ
        
        ทั้งนี้หากเป็นการอุทรณ์ต่อผู้บังคับบัญชาหรือบุคคลอื่นโดยสุจริต ex. ผู้ว่าราชการจังหวัดที่เจ้าพนักงานที่ออกคำสั่งอยู่ก็นับว่าชอบแล้ว (เเนวคำสั่งศาลปกครองสูงสุด ป.31/2550)
        
        ระยะเวลาในการอุทธรณ์
        44
        
        กรณีที่เจ้าพนักงานได้แจ้งสิทธิตามมาตรา44แต่แจ้งระยะเวลายาวกว่า
        ป.178/2558
        
        ให้อุทรณ์ภายในเวลาที่ได้รับแจ้ง
        
        กรณีที่เจ้าหน้าที่ไม่ได้แจ้งสิทธิ เเละเเจ้งสิทธิใหม่
        40 ว.2 ตอนต้น
        
        ให้เริ่มนับเวลาอุทรณ์นับแต่เวลาที่ได้มีการแจ้งสิทธิใหม่ไปอีก 15 วัน
        
        ในกรณีที่เจ้าพนักงานได้มีการแจ้งสิทธิเกี่ยวกับการอุทรณ์(ม.42)ไว้แล้ว ณ เวลาที่ออกคำสั่ง
        ตามมาตรา44
        
        ให้อุทธรณ์ภายใน15วันนับแต่เวลาที่รับทราบคำสั่ง
        
        45
        อุทธณ์ภายใน 15 วัน
        
        กรณีที่ไม่ได้มีการแจ้งสิทธิ(เลย) และระยะเวลาในการอุทรณ์นั้นสั้นกว่า1 ปี
        40 ว.2 ตอนท้าย
        
        ขยายระยะเวลาในการอุทธรณ์เป็น1ปี
        
        คำสั่งทางปกครองของคณะกรรมการต่างๆ ม.48
        
        โต้เเย้งภายใน 90 วันหลังจากที่ได้รับคำสั่ง หลังจากนั้นยื่นคำฟ้องต่อศาลปกครองได้เลยได้เลยไม่ต้องอุทธรณ์ภายใน
        
        การอุทรณ์จะต้องทำเป็นหนังสือ
        44 ว.2
        
        ขั้นตอนการพิจารณา
        45
        
        กรณีที่เห็นด้วยกับการอุทธรณ์
        
        หากเห็นด้วยกับการอุทรณ์ก็ให้ทำการแก้ไขเปลี่ยนแปลงคำสั่ง
        
        กรณีที่ไม่เห็นด้วย
        
        กรณีที่เจ้าพนักงานไม่เห็นด้วยกับคำอุทธรณ์
        
        ให้แจ้งผลการพิจารณาแก่ผู้มีอำนาจพิจารณา ภายใน 30 วันนับแต่วันที่รับอุทธรณ์
        
        ผู้มีอำนาจพิจารณาพิจารณาให้แล้วเสร็จภายใน30วัน นับเเต่วันที่ได้รับรายงาน
        
        หากมีเหตุให้ไม่อาจพิจารณาจนแล้วเสร็จได้ ให้ขยายเวลาในการพิจารณาออกไปได้ไม่เกิน30วัน
        โดยจะต้องมีหนังสือแจ้งแก่ผู้อุทรณก่อนระยะเวลาในการพิจารณาจะสิ้นสุดลง
        
        เจ้าพนักงานมีหน้าที่ในการพิจารณาและแจ้งผลการอุทธรณ์โดยไม่ชักช้า ทั้งนี้ต้องไม่เกินระยะเวลา30วันนับแต่รับอุทธรณ์
        
        ผลของการอุทรณ์
        
        การอุทธรณ์ไม่มีผลเป็นการทุเลาการบังคับคดี
        
        เป็นเงื่อนไขการฟ้องคดีปกครอง ม.42 พรบ จัดตั้งฯ
        
        เมื่อได้รับแจ้งผลการอุทรณ์แล้วย่อมมีสิทธิในการฟ้องคดี โดยเจ้าพนักงานมีหน้าที่ในการแจ้งสิทธิ ตามมาตรา50 แห่งพระราชบัญญัตจัดตั้งศาลปกครอง
        
        กรณีที่ไม่ได้แจ้งสิทธิ+มาเเจ้งสิทธิในภายหลัง ให้เริ่มนับระยะเวลาในการฟ้องนับแต่เวลาที่มีการแจ้งสิทธิใหม่
        
        ในกรณีที่ไม่ได้มีการแจ้งสิทธิใหม่ และระยะเวลาในการอุทรณ์ไม่เกิน1ปี ให้ขยายระยะเวลายื่นคำฟ้องต่อศาลปกครองเป็น1ปีนับแต่วันที่ได้รับคำสั่ง
        
        การแจ้งสิทธิจะแจ้งเพียงเลขมาตราไม่ได้ ไม่นับว่ามีการแจ้งสิทธิ
        
        หากไม่ทำการอุทธรณ์ภายในก่อนจะไม่สามารถฟ้องคดีต่อศาลปกครองได้
      - โดยผู้มีอำนาจเหนือ
        
        อำนาจบังคับบัญชา
        ควบคุมได้ทั้งความเหมาะสม(การควบคุมเหนือการกระทำ) และความชอบด้วยกฏหมาย
        
        อำนาจกำกับดูแล
        ควบคุมได้เฉพาะความชอบด้วยกฏหมาย
        
        ควบคุมเหนือตัวบุคคล
        
        อำนาจในการมอบรางวัลเมื่อทำความดีความชอบ
        
        อำนาจในการลงโทษ
        
        อำนาจในการกำหนดตำแหน่งงานหรือการโยกย้าย
        
        ควบคุมเหนือการกระทำของบุคคล
        
        การสั่งให้แก้ไขการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ
        
        การปฏิบัติหน้าที่แทนเจ้าพนักงานที่ไม่ยอมปฏิบัติหน้าที่
        
        การสั่งให้ปฎิบัติหน้าที่
        
        พิจารณาได้ว่าการควบคุมลักษณะนี้เป็นการควบคุมที่ไม่มีความแน่นอนและไม่เป็นทางการ
  - - - มีอำนาจทั่วไป
        
        ในกรณีที่มิได้กำหนดองค์กรที่มีอำนาจควบคุมฝ่ายปกครองในเรื่องใดไว้เป็นการเฉพาะ
        ให้ตกอยู่ภายใต้อำนาจของคณะกรรมการกฤษฎีกา
      - มีอำนาจเฉพาะ
        
        เป็นกรณีที่มีการกำหนดหน่วยงานซึ่งมีหน้าที่ในการควบคุมฝ่ายปกครองไว้เฉพาะ เช่นคณะกรรมการควบคุมอาคาร
    - - เป็นการทำให้ประชาชนซึ่งได้รับผลจากการกระทำทางปกครอง มีสิทธิ์โต้แย้งได้ เช่น
        
        การไต่สวนสาธารณะหรือการรับฟังความคิดเห็น
        
        ซึ่งโดยมากมักจะกระทำในกรณีที่การกระทำทางปกครองนั้นกระทบสิทธิ์ของคนจำนวนมาก เช่นการประกาศผังเมือง
        
        การเข้าถึงเอกสารทางราชการ
        
        พิจารณาตาม พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวศาล
        ประชาชนมีสิทธิในการเข้าถึงเอกสารทางราชการ
        ม.14 15
        
        โดยหลัก เปิดเผยเป็นหลัก ปกปิดเป็นรอง
        ข้อมูลที่จะปกปิดได้ต้องเป็นเรื่องที่กระทบต่อความมั่นคงของรัฐ
        
        หากยังมิได้มีการเปิดเผย ย่อมไม่อาจเอามาใช้ในทางที่เป็นโทษแก่ประชาชนได้
        
        หน่วยงานราชการมีหน้าที่ในการรวบรวมเอกสาร
        
        เอกสารที่จะปกปิดได้ เช่นเอกสารซึ่งเกี่ยวด้วยเรื่องของความมั่นคง
        
        หากปรากฏว่าเป็นข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคล ให้แจ้งเฉพาะแก่บุคคลนั้น เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากบุคคลข้างต้นให้เเจ้งกับบุคคลภายนอกได้
        
        กรณีที่เจ้าพนักงานตีความว่าเอกสารนั้นมีข้อมูลอันกระทบต่อความมั่นคงหรือการบังคับใช้กฎหมาย ให้คณะกรรมการวินิจฉัยการเปิดเผยข้อมูลข่าวสารในเรื่องต่างๆเป็นผู้อุทธรณ์คำสั่งไม่เปิดเผยข้อมูลเอกสาร
- - - - มาตรา5
        
        ผู้เสียหายต้องยื่นฟ้องต่อหน่วยงานของรัฐโดยตรง จะฟ้องต่อเจ้าหน้าที่ไม่ได้
        
        หน่วยงานของรัฐ
        
        หมายถึง หน่วยงานของรัฐซึ่งเป็นฝ่ายปกครองตามความหมายในมาตรา4 อันได้แก่ราชการส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค ส่วนท้องถิ่น รัฐวิสาหกิจ หน่วยงานอื่นซึ่งพรฎ กำหนดให้เป็นหน่วยงานตามพรบนี้ เช่น กกต
        
        กรณีที่เจ้าหน้าที่ผู้ทำละเมิดสังกัดหน่วยงานใด ก็ให้ฟ้องแก่หน่วยงานนั้น
        
        กรณีที่เจ้าหน้าที่ผู้ทำละเมิดไม่ได้สังกัดหน่วยงานใดให้ฟ้องแก่กระทรวงการคลัง
        
        เจ้าหน้าที่
        
        ข้าราชการ พนักงาน ลูกจ้าง ผู้ปฏิบัติการอื่นๆ
        
        การฟ้องคดี
        
        ผู้ถูกฟ้อง
        
        ต้องเป็นการฟ้องหน่วยงานของรัฐ ตามมาตรา5 โดยหน่วยงานดังกล่าว ต้องมีสถานะเป็นนิติบุคคล
        
        เขตอำนาจศาล
        
        มาตรา9
        
        ให้ศาลปกครองมีอำนาจพิจรณาพิพากษาคดีดคังต่อไปนี้คือ คดีละเมิดในการปฏิบัตหน้าที่อันเกิดจาก
        
        3 more items...
        
        มาตรา106
        
        ในกรณีที่คดีมิได้อยู่ในเขตอำนาจศาลปกครองให้อยู่ในเขตอำนาจศาลยุติธรรม
        
        อายุความในการฟ้อง
        
        ศาลปกครอง
        
        ให้ฟ้องภายใน1ปีนับแต่รู้หรือควรรู้เหตุแห่งการฟ้อง แต่ต้องไม่เกิน10ปีนับแต่วันทำละเมิด
        
        ศาลยุติธรรม
        
        ภายใน1ปีนับแต่รู้ถึงการละเมิดและผู้กระทำละเมิด แต่ต้องไม่เกิน10ปีนับแต่เวลาที่ทำละเมิด
        
        การเรียกเจ้าหน้าที่หรือหน่วยงานเข้ามาในคดี
        
        พิจารณาตามมาตรา7 หากหน่วยงานหรือเจ้าหน้าที่ถูกผู้เสียหายฟ้อง หากเห็นว่าเป็นกรณีที่อีกฝ่ายหนึ่งควรร่วมรับผิดด้วยก็มีสิทธิเรียกเข้ามาในคดีได้
        
        ค่าเสียหาย
        
        การยื่นคำขอ
        
        การไล่เบี้ย
        
        หลักเกณฑ์ในการไล่เบี้ย
        
        ต้องเป็นการกระทำโดยจงใจ หรือ ประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ทั้งนี้ไม่จำเป็นต้องไล่เบี้ยเต็มจำนวน
        
        การไล่เบี้ยนั้นต้องพิจารณาถึงความร้ายแรงของการกระทำละเมิด ความเป็นธรรมเช่นภาระหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ผู้กระทำละเมิดและหากปรากฏว่ามีพฤติการณ์ว่าเป็นความผิดของหน่วยงานด้วยก็ให้หักลดส่วนดังกล่าว
        
        อายุความ
        
        ต้องไล่เบี้ยภายใน1ปีนับแต่เวลาที่หน่วยงานได้ใช้ค่าสินไหมทดแทน
        
        1 more item...
        
        วิธีการ
        
        ให้ทำเป็นคำสั่ง
        
        1 more item...
        
        การยื่นคำขอเป็นกรณีที่ผู้เสียหายยื่นคำขอต่อหน่วยงานของรัฐ เพื่อให้ใช้ค่าเสียหายจากการกระทำละเมิดของเจ้าหน้าที่โดยตรง
        
        ขั้นตอนในการพิจารณาคำขอ
        
        เมื่อมีการยื่นคำขอจากผู้เสียหายแล้วหน่วยงานมีหน้าที่พิจารณาโดยเร็ว ทั้งนี้ต้องไม่เกิน108วันนับแต่เวลาที่ได้รับคำขอ
        
        ผลการพิจารณาเป็นที่พอใจแก่ผู้เสียหาย
        
        1 more item...
        
        ผลการพิจารณาไม่เป็นที่พอใจแก่ผู้เสียหาย
        
        2 more items...
    - - รับผิดเป็นการเฉพาะตัว
  - - - ไล่เบี้ยไม่ได้ เว้นแต่จะได้กระทำโดยจงใจ หรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง
        
        พิจารณาหัวข้อ การไล่เบี้ย
    - - รับผิดเป็นการเฉพาะตัว
        
        นำมาตรา8มาใช้โดยอนุโลม
  - - - กรณีเจ้าพนักงานกระทำละเมิดในการปฏิบัติหน้าที่่
        
        รับผิดเป็นการเฉพาะตัวเช่นเดิม แต่ผู้เสียหายอาจเรียกหน่วยงานของรัฐเข้ามาในคดีได้
      - กรณีเจ้าพนักงานทำละเมิดต่อหน่วยงานรัฐ
        
        หน่วยงานสามารเรียกให้เจ้าหน้าที่รับผิดได้ทุกกรณี
      - กรณีที่เจ้าพนักงานกระทำละเมิดนอกการปฏิบัติหน้าที่
        
        รับผิดเป็นการเฉพาะตัว
    - - กรณีเจ้าหน้าที่กระทำละเมิดนอกกการปฏิบัติหน้าที่
        
        รับผิดเป็นการเฉพาะตัว
      - กรณีเจ้าพนักงานกระทำละเมิดในการปฏิบัติหน้าที่
        
        เป็นไปตามมาตรา5 คือจะฟ้องเจ้าหน้าที่โดยตรงไม่ได้ ต้องฟ้องหน่วยงาน
      - กรณีที่เจ้าหน้าที่กระทำละเมิดต่อหนวยงานของรัฐ
        
        จะเรียกให้รับผิดได้ต่อเมื่อกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงตามมาตรา8
- - - - ตำแหน่งถูกกำหนดคุณสมบัติโดยกฎหมายว่าต้องมีระดับการศึกษาหรืออารอบรบอย่างไร
      - การเเต่งตั้งเกิดจากคำสั่งทางปกครอง
      - การให้ออกจากตำแหน่งเป็นไปตามที่กฎหมายมวินัยข้าราชการกำหนด โดยมีกระบวนการสอบสวนเป็นเงื่อนไข
      - การจ่ายค่าตอบเเทน มีการให้ค่าตอบเเทนมากกว่าหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย
        
        เพราะข้าราชการมีหน้าที่อย่างอื่นยิ่งไปกว่างานที่ตนได้รับมอบหมาย / หน้าที่ในการภักดีต่อหน่วยงาน
        
        หน้าที่ในการจำกัดสิทธิขั้นพื้นฐานบางประการของตน
        
        หน้าที่ในการยอมตนอยู่ภายใต้กฎหมายวินัยข้าราชการ
        
        ได้รับค่าเลี้ยงดูตามหลักการเลี้ยงดูโดยรัฐ
      - ไม่สามารถใช้สิทธิตามกฎหมายเเรงงานสัมพันธ์ได้
      - อยู่ภายใต้อำนาจการพิจารณของศาลปกครอง
      - เนื้อหาของนิติสัมพันธ์ ถูกกำหนดโดยกฎหมายไม่สามารถเจรจาหรือต่อรองได้
      - เป็นนิติสัมพันธ์ตามกฎหมายมหาชน
    - - ตำแหน่งงาน ถูกกำหนดโดยคำบรรยายลักษณะงาน
      - การเลิกจ้าง เป็นไปตามกฎหมายเเรงงาน
        
        กรณีปกติ
        
        ครบอายุสัญญา
        
        ตกลงเลิกจ้าง
        
        บอกเลิกสัญญาโดยเเจ้งให้ทราบล่วงหน้าตามเวลาที่กำหนด
        
        กรณีที่มีเหตุพิเศษ
        
        การทำผิดสัญญาอย่างร้ายเเรงโดยมีเหตุตามที่สัญญาหรือกฎหมายกำหนด
      - เนื้อหาของนิติสัมพันธ์ เกิดจากการตกลงกัน
      - การจ่ายค่าจ้างหรือค่าตอบเเทนจ่ายตามเนื้องานที่ทำ
      - เกิดจากสัญญาจ้างเเรงงาน
      - ลูกจ้างมีสิทธิตามกฎหมายเเรงงานสัมพันธ์
        
        สิทธิในการนัดหยุดงาน
        
        สิทธิในการต่อรองเพื่อเปลี่ยนเเปลงสภาพการทำงาน
      - นิติสัมพันธ์ตามกฎหมายเอกชน
      - อยู่ในอำนาจการพิจารณาคีของศาลเเรงงาน
  - - - แยกนิติสัมพันธ์ของข้าราชการออกจ้างลูกจ้างโดยสิ้นเชิง
        
        การที่กฎหมายให้บุคคลตกอยู่ภายใต้นิติสัมพันธ์ตามกฎหมายเเรงงานพิจารณาได้ว่า
        
        ไม่ต้องการให้เขามีหน้าที่พิเศษ หน้าที่ในการภักดีต่อหน่วยงาน
        
        ยอมตนอยู่ใต้กฎหมายวินัยข้าราชการ
        
        จำกัดสิทธิขั้นพื้นฐานบางประการของตน
        
        เมื่อไม่มีหน้าที่เพิ่มเติมก็ไม่ควรได้รับประโยชน์เป็นพิเศษจากรัฐ
        
        ไม่ต้องการให้เขาใช้อำนาจทางปกครอง
        
        จึงให้เขาผูกพันตามกฎมายเเรงงานเเทน
      - ลักษณะงานของข้าราขการเเละลูกจ้างนั้นต่างกัน
        ทำให้การตกอยู่ใต้นิติสัมพันธ์ลักษณะใดๆนั้นต่างกันด้วย
        
        ข้าราชการ
        
        มีลักษณะเป็นการใช้อำนาจเหนือ
        
        ลูกจ้าง/พนักงาน
        
        สนับสนุนการทำงานขององค์กร
      - มองว่าการนำกฎหมายวินัยข้าราชการมาใช้กับนิติสัมพันธ์ของลูกจ้างหรือพนักงงานนั้นไม่เป็นธรรม เนื่องไม่ได้ค่าตอบเเทนพิเศษนอกเหนือไปจากเนื้องานแก่เขา
    - - เห็นว่าทั้ง 2 ระบบมีลักษณะร่วมกันทำให้ไม่
        สามารถเเยกระบบของสถานะทางกฎหมายออกให้ชัดเจนได้
        
        มองว่าทั้งลูกจ้างที่ปฎิบัติงานในหน่วยงานของรัฐเเละข้าราชการนั้น ต่างปฏิบัติหน้าที่ของตนเพื่อให้การจัดบริการสาธารณะนั้นดำเนินไปได้ พิจารณาการประกันความต่อเนื่องในการจัดบริการสาธารณะเป็นสำคัญ
  - - - กำหนดสิ่งที่เป็นความผิดและ โทษเอาไว้เมื่อกระทำความผิดบุคคลก็จะได้รับผลร้ายจากการกระทำนั้น
    - - ลักษณะการกำหนดโทษกรณีความผิดต่างกรรมต่างวาระกัน
        
        กฎหมายวินัยข้าราชการ
        
        หลักความเป็นอันหึ่งอันเดียวกันของโทษทางวินัย
        ผู้บังคับบัญชาสามารถใช้ดุลพินิจได้ว่าความผิดใดก่อให้เกิดผลเสียต่อองค์กรมากที่สุด เเละใช้ดุลพินิจกำหนดโทษเพียงฐานเดียว
        
        กฎหมายอาญา
        
        ลงโทษตามความผิดเป็นกระทงความผิดไป
      - วัตถุประสงค์ในการลงโทษ
        
        กฎหมายอาญา
        
        เพื่อตอบโต้/เอาคืนการกระทำผิดของผู้กระทำ
        
        กฎหมายวินัยข้าราชการ
        
        เพื่อรักษาสถานะเเละภาพลักษณ์ขององค์กร
        
        เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยภายในหน่วยงาน
        ไม่ให้คนในหน่วยงานเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
        
        เพื่อตัดบุคคลากรที่สร้างความเสียหายออกไปจากหน่วยงานของรัฐ
        
        เพื่อคุ้มครองเจ้าหน้าที่ของรัฐ มีกระบวนการสอบสวนก่อนมีการลงโทษเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการรังแกกันระหว่างผู้บังคับบัญชาเเละข้าราชการชั้นผู้น้อย
      - วิธีการบัญญัติสิ่งที่เป็นความผิด
        
        กฎหมายวินัยข้าราชการ
        
        กำหนดไว้โดยใช้คำที่มีความหมายทั่วไปเนื่องจากเปิดโอกาสให้ผู้บังคับบัญชาได้ใช้ดุลพินิจ
        
        กฎหมายอาญา
        
        กำหนดสิ่งที่เป็นความผิดไว้อย่างชัดเจน มีการระบุรายละเอียด
- - - - ข้าราชการตุลาการมีอิสระในการบริหารงานบุคคล ไม่ตกอยู่ภายใต้การบริหารการตามสายงานอย่างข้าราชการประเภทอื่น
    - - ศาลไม่สามารถริเริ่มคดีเองได้ การเริ่มคดีจะต้องเกิดจากคำร้องของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสมอ
    - - ศาลต้องเปิดโอกาสให้คู่ความเสนอพยานหลักฐานของตนได้อย่างเต็มี่เเละจะต้องมีการพิจารณาคดีอย่างเปิดเผยต่อหน้าสาธารณะชน
    - - ศาลมีหน้าที่จะต้องให้เหตุผลอย่างชัดเจนว่าเพราะเหตุใดจึงรับฟังข้อเท้จจริงนั้น เพื่อเป็นฐานในการอุทธรณ์ของคู่ความหากไม่พอใจกับคำพิพากษา
    - - คำพิพากษาจะต้องเป้นที่สุดเเละคู่ความจะต้องปฏิบัติตามคำพิพากษานั้น จะไปร้องต่อคณะกรรมาธิการอื่นไม่ได้
  - - - ศาลสามารถเข้าไปมีบทบาทในการเเสวงหาข้อเท็จจริง ทำให่สามารถเรียกพยานหลักฐานเพิ่มด้วยตนเองได้ (พยานศาล) ม.55 ว.3 พรบ.จัดตั้งฯ
      - ศาลมีอำนาจในการควบคุมกระบวนพิจารณา
    - - เนื่องจากธรรมชาติของคำสั่ง เเละนิติกรรมทางปกครองนั้นมีลักษณะเป็นหนังสือ ทำให้การสืบพยานบุคคลในชั้นศาลเเทบไม่เกิดขึ้นเลย
        55 ว.1
    - - เนื่องจากในกรณีดังกล่าวมีเพียงฝ่ายปกครองเท่านั้นที่ใช้อำนาจเหนือ การเเสวงหาพยานหลักฐานจึงเกิดจากเฉพาะฝ่ายปกครองเพียงฝ่ายเดียว
    - - ม.58 กำหนดให้มีผูเเถลงคดี ขึ้นเเถลงความเห็นของตนก่อนที่จะมีการตัดสินคดี เพื่อเป็นการถ่วงดุลอำนาจระหว่างผู้เเถงเเละตุลาการผู้วินิจฉัยคดี หากเห็นไม่ตรงกับผู้เเถลงก็ต้องหาเหตุผลมาอธิบายให้ได้
  - - - การกระทำทางปกครองซึ่งไม่ชอบด้วยกฏหมาย
      - การละเลยการปฏิบัติหน้าที่อันตนมีตามกฎหมาย
      - การทำละเมิดอันเกิดจากการใช้กฎหมาย
      - สัญญาทางปกครอง
      - คดีทีกฏหมายบัญญัติให้ยุในเขตอำนาจศาลปกครอง
      - คดีฟ้องให้บุคคลกระทำหรืองดเว้นการกระทำ
  - - - หลัก ฟ้องภายใน 90 วันนับเเต่ที่รู้หรือควรได้รู้ถึงเหตุแห่งการฟ้อง
      - กรณีพิเศษ
        
        การฟ้องตาม 9(1)ในกรณีคำสั่งทางปกครองหรือกฎ
        
        ฟ้องภายใน 90 วันนับเเต่รู้หรือควรได้รู้
        
        กรณีฟ้องตาม 9(2) ในกรณีที่เจ้าหน้าที่ละเลยการออกคำสั่งทางปกครอง
        
        ฟ้องภายใน 90 วันหลังนับเเต่พ้น 90 วันนับเเต่ผู้ฟ้องได้มีคำขอเป็นหนังสือ
        
        กรณีฟ้องตาม 9(3) ละเมิดทางปกครอง
        
        เป็นไปตาม มาตรา 51 ฟ้องภายใน 1 ปีนับเเต่รู้
        
        กรณีฟ้องตาม 9(4) สัญญาทางปกครอง
        
        ฟ้องภายใน 5 ปีนับเเต่วันที่รู้หรือควรรู้ ไม่เกิน 10 ปีนับเเต่มีเหตุ
- - - - การใช้มาตราการนั้นเพียงพอที่จะทำให้บรรลุวัตุประสงค์ตามกฎหมายได้
      - การใช้มาตราการดังกล่าวกระทบต่อสิทธิเเละเสรีภาพของประชาชนน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นได้
      - ประโยชน์ที่สาธารณะชนได้รับนั้น > สิ่งที่เอกชนเสียไป
- - - - การฟ้องหน่วยงานของรัฐโดยตรงยังไม่อาจทำได้ แต่สามารถฟ้องเจ้าหน้าที่ได้ โดยเรียกหน่วยงานรัฐเข้ามาในคดี ฐานความสัมพันธ์คล้ายลักษณะของนายจ้าง ลูกจ้าง
        
        ระยะที่สาม
        
        มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติความรับผิดเพื่อละเมิด