Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิดพื้นฐานในการบำบัดรักษาทางจิตเวช - Coggle Diagram

- - - - มีความตระหนักในตนเอง (self awareness)
      - เข้าใจตนเอง (Self understanding)
  - - - อาจจะตรงกับความเป็นจริงหรือคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริง
      - แบ่งอัตมโนทัศน์หรือตัวตนออกเป็น 2 ด้านดังนี้
        
        2.2 ตัวตนส่วนบุคคล (personal self)
        
        อัตมโนทัศน์ส่วนบุคคลแบ่งออกเป็น 4 ด้าน
        
        2.2.1 ตัวตนด้านศีลธรรมจรรยา (moral-ethical self)
        
        2.2.2 ตัวตนด้านความสม่ำเสมอแห่งตน (self-consistency)
        
        2.2.3ตัวตนด้านปณิธานหรือความคาดหวัง (ideal self or self expectation)
        
        2.2.4 ตัวตนด้านการยอมรับนับถือตนเอง (self esteem)
        
        2.1 ตัวตนด้านร่างกาย (physical self)
    - - เป็นภาวะที่บุคคลรู้สึกตัวของตนเอง และสิ่งแวดล้อมรอบตัว ณ ขณะนั้นรู้ว่าตนเองเป็นใคร คิดและรู้สึกอย่างไรกำลังทำอะไรอยู่
      - ในปัจจุบันขณะเป็น
      - ประกอบด้วย
        
        3.1การตระหนักรู้ในตนเองในฐานะบุคคล เพราะบุคคลมีความแตกต่างกัน มีลักษณะเฉพาะตนเอง
        
        ความรู้สึก
        
        เจตคติ
        
        ความคิด
        
        ความต้องการที่แตกต่างกัน
        
        3.2การตระหนักรู้ในฐานะวิชาชีพ
        
        ทัศนคติต่อวิชาชีพ
        
        ความรู้และทักษะทางการพยาบาลจิตเวช
        
        ระดับความจริงใจและความทุ่มเทในวิชาชีพ
        
        ความสำคัญในการใช้การตระหนักรู้ในตนเองเพื่อการบำบัดทางจิต
        
        สัมพันธภาพระหว่างเพื่อร่วมวิชาชีพ
        
        การสร้างสัมพันธภาพเพื่อการบำบัดในการพยาบาลสุขภาพจิตนั้น
      - แนวทางในการเพิ่มการตระหนักรู้ตนเองไว้ดังนี้
        
        รับฟังและเรียนรู้จากผู้อื่น โดยการที่ตัวเราต้องเปิดใจกว้าง ที่จะยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่นที่เขาวิเคราะห์ วิจารณ์ พฤติกรรมของเราในสถานการณ์ต่าง ๆ
        
        การเปิดเผยตนเอง โดยการบอกความรู้สึก ความต้องการของตนเองที่เกิดขึ้นอย่างธรรมชาติให้ข้อมูลเกี่ยวกับตนเองในด้านความคิดเห็น ค่านิยม ความเชื่อ และข้อมูลส่วนตัวอื่น ๆ ที่จะช่วยให้ผู้อื่นรู้จักตัวเรามากขึ้น
        
        1.เพื่อพิจารณาตนเอง โดยการให้เวลาตนเอง ในการพิจารณาความคิด อารมณ์และพฤติกรรมของตนเองที่อาจมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของผู้อื่น
      - ประโยชน์ที่ได้จากการตระหนักรู้ตนเอง (Self – awareness)
        
        ทำให้ติดต่อกับผู้อื่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
        
        สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพราะรู้ตัวอยู่ทุกขณะในการทำงาน
        
        ทำให้ทราบถึงความคิดความรู้สึก อารมณ์ ทัศนคติและพฤติกรรมต่องานที่ทำขณะนั้น
        
        ทำให้เป็นคนที่มีทัศนคติที่ดีในการทำงาน และดำรงชีวิตอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคม
        
        สามารถปรับตัวให้เข้ากับงาน คน สิ่งแวดล้อมได้
- - - - บุคคลสองคนคือ พยาบาลและผู้ป่วยได้มีการติดต่อเกี่ยวข้องกันชั่วระยะเวลาหนึ่ง
      - ซึ่งระยะเวลาของการติดต่อเกี่ยวข้องนี้พยาบาลมี บทบาทในการที่จะช่วยให้ผู้ป่วยหรือผู้ใช้รับบริการให้ได้รับการตอบสนองความต้องการ
      - ช่วยแก้ปัญหาและช่วยให้ฟื้นจากความเจ็บป่วยทางจิตด้วยความรู้ความสามารถของพยาบาล
    - - ตระหนักในตนเอง ยอมรับตนเอง และเพิ่มความนับถือตนเองให้มากขึ้น
      - รู้จักตนเองดีขึ้น และปรับปรุงตัวเองด้านความคิดและการแสดงออก
      - มีความสามารถที่จะสร้างความสนิทสนมคุ้นเคยกับผู้อื่น พึ่งพาผู้อื่นพอควร มีสัมพันธภาพกับผู้อื่น โดยสามารถเป็นผู้ให้และผู้รับ
      - ปรับปรุงการกระทําหน้าที่ในการดํารงชีวิต และเพิ่มความสามารถที่จะทําตามความต้องการและความจําเป็นต่าง ๆ ให้ได้รับความพึงพอใจและบรรลุเป้าหมายที่เป็นจริง
      - ให้โอกาสผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกไม่สบายใจ ทําให้ผู้ป่วยเข้าใจปัญหาของตนเอง และเกิดการเรียนรู้ในการปฏิบัติตนที่เหมาะสมได้
  - - - การวางแผน
        
        พยาบาลต้องวางแผนก่อนไปพบผู้ปุวยเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วย
      - เป้าหมายในการสร้างสัมพันธภาพ
        
        เพื่อให้ผู้ปุวยสามารถ
        
        2.1 ระบายความรู้สึกไม่สบายใจ
        
        2.2 เข้าใจปัญหาและยอมรับปัญหาของตนเองตลอดจนสามารถแก้ไขปัญหาของตนเองได้
        
        2.3 สร้างสัมพันธภาพกับผู้อื่นได้ รู้จักพึ่งตนเองในขณะเดียวกันก็สามารถพึ่งพาคนอื่นได้
        
        2.4 ให้ความรักและรับความรักจากผู้อื่น
        
        2.5 เรียนรู้ในการปฏิบัติตนที่เหมาะสม
      - เนื้อหาในการสนทนา
        
        เน้นเรื่องของความคิด อารมณ์ และพฤติกรรมของผู้ปุวย
      - ระยะเวลาในการสร้างสัมพันธภาพ
        
        มีการเริ่มต้นสัมพันธภาพและมีการสิ้นสุดสัมพันธภาพเมื่อผู้ป่วยจําหน่ายกลับบ้านหรือขึ้นอยู่กับความสําเร็จของเป้าหมายที่ได้วางไว้
    - - การวางแผน
        
        มีการวางแผนหรือไม่มีก็ได้
      - เป้าหมายในการสร้างสัมพันธภาพ
        
        เพื่อให้เกิดความพอใจซึ่งกันและกัน
      - เนื้อหาในการสนทนา
        
        ตามความพอใจของทั้ง 2 ฝ่าย
      - ระยะเวลาในการสร้างสัมพันธภาพ
        
        มีการเริ่มต้น จะมีการสิ้นสุดสัมพันธภาพหรือไม่มีก็แล้วแต่ความพอใจของทั้ง 2 ฝ่าย
  - - - ระยะเริ่มสนทนา (Initiation or orienting phase)
        
        สิ่งที่พยาบาลควรปฏิบัติในระยะนี้
        
        เมื่อพบหน้ากันควรกล่าวทักทายด้วยท่าทางเป็นมิตร พูดคุยเรื่องทั่วไปก่อน แนะนําตัว
        
        กําหนดข้อตกลงในการสร้างสัมพันธภาพ
        
        การเตรียมสถานที่และบรรยากาศให้น่าไว้วางใจ
        
        สร้างความไว้วางใจ โดยเคารพแสดงถึงการยอมรับ ความเข้าใจการเคารพในศักดิ์ศรีของผู้ป่วย ความสม่ำเสมอ ไวต่อความรู้สึก การรับฟัง ทั้งคําพูดและการกระทํา
        
        การค้นหา หรือระบุปัญหาที่แท้จริง
        
        ปัญหาที่พบในระยะนี้ได้แก่
        
        ความวิตกกังวล (Anxiety)
        
        การทดสอบ (Testing)
        
        การต่อต้าน (Resistance)
      - ระยะแก้ไขปัญหา (Working phase)
        
        สิ่งที่พยาบาลควรปฏิบัติในระยะนี้
        
        ประเมินการเจ็บป่วยว่ามีผลกระทบอย่างไรบ้างกับชีวิต
        
        ร่วมกับผู้ป่วยในการวิเคราะห์หาสาเหตุ และกลไกของปัญหาต่าง ๆ วิธีแก้ไขปัญหา หรือปรับปรุงพฤติกรรมให้เหมาะสม
        
        ค้นหาสาเหตุปัญหา หรือสิ่งที่มากระทบการดําเนินชีวิต โดยให้ผู้ป่วยระบายความรู้สึก และพยาบาลต้องรับฟัง ยอมรับ เข้าใจ และติดตามเรื่องราวต่างของผู้ป่วย
        
        สนับสนุนด้านจิตใจ เช่น การให้เวลา ให้กําลังใจ ให้ข้อมูล
        
        รักษาสัมพันธภาพเพื่อการบําบัด
        
        ข้อบ่งชี้ที่ทําให้พยาบาลทราบว่า สัมพันธภาพเข้าสู่ระยะแก้ไขปัญหาแล้วเช่น
        
        ผู้ป่วยจะเลิกถามถึงวัตถุประสงค์ที่พยาบาลพบเขา
        
        ผู้ป่วยจะมาตรงตามเวลานัดหรือ มาคอยพยาบาลในทีนัดหมาย
        
        ผู้ป่วยจะรักษาเวลา จะพยายามรวบรัดเรื่องราวให้จบภายในเวลาที่พยาบาลให้
        
        ผู้ป่วยจะพูดถึงปัญหา และความยุ่งยากของเขา พูดออกนอกเรื่องน้อยมาก
        
        ผู้ป่วยจะพูดเชื่อมโยงเหตุการณ์ในครั้งก่อน ๆ กับเหตุการณ์ในครั้งหลังๆ
        
        ผู้ป่วยจะแจ้งให้พยาบาลทราบ ถ้าเขามีเหตุขัดข้องมาพบพยาบาลไม่ได้
        
        ปัญหาที่พบในระยะนี้
        
        มีความรู้สึกร่วมกับผู้ป่วย(Sympathy)เป็นความรู้สึกที่พยาบาลเข้าไปร่วมกับความรู้สึกของผู้ป่วยโดยที่พยาบาลแยกความรู้สึกของตนเองไม่ได้
        
        การถ่ายโยงความรู้สึกของผู้ป่วยไปสู่พยาบาล (Transference)ปฏิกิริยาและความรู้สึกทุกชนิดที่ผู้ป่วยมีต่อพยาบาล
        
        1.ความวิตกกังวลของพยาบาล
        
        การถ่ายโยงความรู้สึกของพยาบาลไปสู่ผู้ป่วย (Counter transference)ซึ่งก็คล้ายกับTransferenceที่อาจจะเป็นได้ทั้งด้านบวก เช่น รักห่วงใย สงสาร หรือด้านลบ เช่น หมั่นไส้ เกลียดชัง เบื่อหน่าย
      - ระยะก่อนการสนทนา (Preinteracting phase)
        
        1.2 วางแผนการสนทนาในแต่ละครั้งเกี่ยวกับวัตถุประสงค์การสนทนา สถานที่ เวลา และให้ข้อมูลต่าง ๆ กับทีมผู้รักษาได้ร่วมรับรู้
        
        1.3 ศึกษาข้อมูลเบื้องต้นของผู้ป่วยเกี่ยวกับแผนการรักษาที่ผ่านมา ปัญหาที่เคยเกิดขึ้นและภูมิหลังบางประการ เช่น อาชีพ สถานภาพการสมรส
        
        1.1 เตรียมตัวให้ชัดเจนในด้านเป้าหมายของการสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย
        
        1.4 พยาบาลควรตรวจสอบสภาพด้านร่างกายและจิตใจของตนเองให้มีความพร้อมในด้านแนวความคิดและความรู้สึกในการเข้าไปสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย
        
        ปัญหาที่พบในระยะนี้พยาบาลมีความกังวลเนื้อจากขาดทักษะการสร้างสัมพันธภาพ
      - ระยะยุติสัมพันธภาพ (Terminating phase)
        
        การยุติสัมพันธภาพเพื่อการบําบัดมีขั้นตอนดังนี้
        
        สําหรับพยาบาลควรสรุปในส่วนที่ได้ร่วมแก้ปัญหากับผู้ป่วยโดยมุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นในตัวผู้ป่วย
        
        ประเมินปฏิกิริยาของผู้ป่วยในระยะยุติสัมพันธภาพและให้เวลาผู้ป่วยได้บอกความรู้สึก
        
        เปิดโอกาสให้ผู้ป่วยสรุปสิ่งที่เกิดขึ้นในกระบวนการสร้างสัมพันธภาพ
        
        ยุติหรือสิ้นสุดสัมพันธภาพในรูปแบบของวิชาชีพ โดยบอกผู้ป่วยให้ชัดเจนและเตรียมผู้ป่วยให้สามารถเผชิญปัญหาต่าง ๆ ได้ด้วยตนเอง
        
        การเตรียมผู้ป่วย
        
        1.1ในกรณีที่ผู้ป่วยอยู่โรงพยาบาลแต่ต้องยุติสัมพันธภาพ เพราะนักศึกษาหมดระยะเวลาในการฝึกปฏิบัติงาน หรือพยาบาลย้ายไปอยู่ตึกอื่น ควรทําดังนี้
        
        1.1.3 บอกถึงประโยชน์ที่นักศึกษาได้รับจากการสนทนากับผู้ป่วย และประเมินถึงประโยชน์ที่ผู้ป่วยได้รับจากการสนทนากับนักศึกษาพยาบาล
        
        1.1.4 ประเมินความรู้สึกของผู้ป่วยต่อการยุติสัมพันธภาพ
        
        1.1.2 บอกให้ผู้ป่วยทราบว่าอาการอะไรที่ดีขึ้นของผู้ป่วยว่ามีอะไรบ้าง รวมทั้งอาการที่ยังต้องแก้ไข
        
        1.1.5 บอกแหล่งที่ผู้ป่วยสามารถขอความช่วยเหลือได้
        
        1.1.1 ควรบอกให้ผู้ป่วยทราบ ถึงระยะเวลาที่นักศึกษาจะยุติสัมพันธภาพกับผู้ป่วยล่วงหน้า
        
        1.2ในกรณีที่ผู้ป่วยกลับบ้าน ควรมีการเตรียมตัวผู้ป่วยกลับบ้านดังนี้
        
        1.2.1 บอกถึงอาการของผู้ป่วยที่ดีขึ้น และอาการของผู้ป่วยที่ต้องแก้ไข
        
        1.2.2 แนะนําข้อปฏิบัติในการดูแลสุขภาพ
        
        ปฏิกิริยาต่อการยุติสัมพันธภาพ (Reaction to termination)
        
        ด้านพยาบาลจะเกิดความรู้สึกเศร้า
        
        ด้านผู้ป่วยจะมีปฏิกิริยาต่อการยุติสัมพันธภาพกับพยาบาลดังนี้
        
        2.1 ไม่ยอมรับการยุติสัมพันธภาพ (Denial)
        
        2.2ไม่ยอมรับในตัวพยาบาล (Reject)
        
        2.3 โกรธและไม่เป็นมิตร (Anger and hostility)
        
        2.4 มีพฤติกรรมถดถอย (Regression)อาจมีการป่วยมากขึ้น
        
        2.5 มีความรู้สึกเศร้า(grief)
  - - - ไม่ตอบโต้ผู้ป่วย ให้นิ่งและสงบ
      - อภิปรายเหตุผลกับผู้ป่วยในการกระทําเช่นนั้น
      - อภิปรายกับผู้ป่วยเรื่องควา มแตกต่างความสัมพันธ์ในสังคมกับสัมพันธภาพเพื่อการบําบัด
    - - ตอบคําถามอย่างสั้น ๆ เฉพาะที่เป็นความจริงและเป็นข้อมูลทั่วไป
      - สนทนาเพื่อความสืบค้นในความต้องการซักไซ้ในข้อมูลส่วนตัวของพยาบาล
    - - อนุญาตให้อ่านได้
    - - อธิบายให้ชัดเจนว่าจะมีใครบ้างที่จะอ่านข้อมูลเหล่านี้
      - อภิปรายย้ำเรื่องข้อตกลงที่ได้เคยสนทนากันมาก่อน
    - - อธิบายความจําเป็นของการจดบันทึก และเหตุผลที่ต้องจด
      - คุยย้ำเรื่องการเก็บข้อมูลทุกอย่างเป็นความลับ
      - พยาบาลต้องฟังการปฏิเสธอย่างสงบ
      - ข้อมูลสําคัญยังคงต้องบันทึกต่อไป
      - หลังจากอธิบายและสนทนาร่วมกันแล้วผู้ป่วยยังไม่ยินยอมให้บันทึก
    - - ปฏิเสธการให้ดูข้อมูลรายละเอียดที่ได้บันทึกไว้โดยละม่อม
      - อธิบายให้บุคลากรเหล่านั้นได้ทราบถึงการที่ได้สัญญากับผู้ป่วยเรื่องจะต้องเก็บไว้เป็นความลับ
      - อธิบายให้ทราบถึงผลการคืบหน้าของผู้ป่วย
    - - หากว่าผู้ป่วยกําลังเดินออกไป พยาบาลบอกผู้ป่วยต่อไปเลยว่า“ดิฉันจะนั่งรอคุณอยู่ที่นี่จนกระทั่งเวลา........”(ตามกําหนดของเวลานัดในครั้งนั้น)
      - พยาบาลนั่งรอในห้องนั้น
      - ถามว่า “คุณกําลังจะไปไหน”
      - รอการกลับของผู้ป่วยในห้องอย่างสงบ และไม่ออกไปจากที่นั้น
    - - ให้ประเมินระดับความไม่เป็นมิตร(hostility) ของผู้ป่วย
      - พิจารณาจากข้อมูลที่ประเมินได้ และปฏิบัติตามที่เห็นว่าเหมาะสม
      - ให้ฟังอย่างสงบ
    - - สํารวจความต้องการที่ขอเช่นนั้น
      - ปฐมนิเทศใหม่ถึงเรื่องเวลากําหนดการนัดตามที่ได้ตกลงกันไว้ในตอนแรก
      - กําหนดการนัดหมายใหม่ตามความเหมาะสมของทั้งสองฝ่าย
    - - อธิบายเรื่องสิ่งที่ควรปฏิบัติในสถาบันบริการ และข้อควรปฏิบัติตามที่ได้ปฏิบัติกันมา
      - อภิปรายเหตุและผลที่กระทําเช่นนั้น
      - อภิปรายกับพยาบาลเรื่องความแตกต่างระหว่างสัมพันธภาพทางสังคมกับสัมพันธภาพเพื่อการบําบัด
      - อภิปรายผลกระทบต่อความรู้สึกมีคุณค่า และการยอมรับนับถือต่อผู้ป่วย
    - - ขอโทษ และให้เหตุผล
      - นัดหมายใหม่ให้เหมาะสม
      - ให้แจ้งผู้ป่วยโดยตรง
    - - สังเกต กิริยา ท่าทาง และการสื่อความหมายที่ไม่ใช้วาจาจากผู้ป่วย
      - ใช้คําถามทางอ้อม แต่เป็นคําถามปลายเปิดที่เปิดช่องให้ผู้ป่วยได้ตอบ
      - มองผู้ป่วยโดยความสนใจและด้วยสีหน้าที่เป็นมิตร
      - กล่าวย้ำเรื่องเวลาที่เหลืออยู่ในระยะเวลานัดหมายในครั้งนี้
      - นั่งเงียบ ๆ ด้วยความสงบ
    - - นั่งฟังอย่างสงบ รอดูท่าทีผู้ป่วยด้วยความอดทน
      - ลองประเมินความรู้สึกของพยาบาลเองดูเมื่อได้ฟังคําพูดในลักษณะนี้จากผู้ป่วย
      - ลองตั้งคําถามใหม่
      - สืบค้นความสนใจ และปัญหาของผู้ป่วยต่อไป
      - เปลี่ยนวิธีเริ่มต้นการสนทนาใหม่
    - - เผชิญหน้ากับการถูกปฏิเสธจากผู้ป่วย
      - เผชิญหน้ากับการที่ผู้ป่วยอาจโกรธเรา
      - ลองหาคําตอบโต้อย่างอื่น
      - เผชิญหน้ากับการที่ผู้ป่วยอาจจะปฏิเสธไม่พบเรา
      - ดีแล้ว ที่ตระหนัก อย่าเพิ่งหมดกําลังใจพยายามต่อไป
      - ให้ทบทวนข้อมูลที่ได้จดบันทึกไว้ และวิเคราะห์โดยละเอียดเพื่อค้นหา
      - ฝึกให้ตนเองเป็นคนไวต่อการตอบโต้ที่ผิดพลาดและเรียนรู้
      - ปรึกษาหัวหน้าผู้ตรวจการ พยาบาลอาวุโสกว่า หรือบุคลากรในทีม
    - - พิจารณาว่าผู้ป่วยรู้จักเวลาหรือไม่
      - คุยเตือนกับผู้ป่วยเรื่องเวลานัดที่เคยตกลงไว้ว่าเริ่มเวลาเท่าใด และเลิกเวลาเท่าใด
      - พยาบาลไปให้ตรงเวลา และรอผู้ป่วย ณ สถานที่นัดอย่างสงบ
      - พูดคุยกับผู้ป่วยเรื่องเหตุผลที่มาพบช้ากว่าเวลานัด
      - จบการสนทนาตามเวลาที่ได้กําหนดไว้
    - - วิธีแก้ไข
        
        นัดหมายใหม่ อาจต้องจัดเวลาและสถานที่ใหม่
        
        เตือนผู้ป่วยล่วงหน้าก่อนถึงวันนัด
        
        ตามหาผู้ป่วย
        
        จดวัน เวลานัดให้ผู้ป่วยในใบนัด
    - - ยกประเด็นขึ้นมาให้ชัดเจนอีกครั้ง
      - ช่วยผู้ป่วยให้ระลึกถึงประเด็นว่าอาจเป็นประโยชน์ต่อการคลี่คลายปัญหาของผู้ป่วย
      - อย่าเปลี่ยนเรื่อง ให้มุ่งการสนทนาที่ประเด็นดังกล่าวนั้น
      - พยาบาลพยายามแยกแยะปัญหาจากข้อมูลให้ละเอียด
      - ไม่เป็นไร ไม่ต้องตกใจ แสดงว่าคําถามจะต้องไปกระทบความรู้สึกบางอย่างของผู้ป่วย
- - - - เทคนิคการกระตุ้นและส่งเสริมการสนทนา
      - เทคนิคที่ช่วยกระตุ้นให้ผู้ปุวยพูดระบายความคิดความรู้สึก
      - เทคนิคการส่งเสริมให้ผู้ปุวยรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง
      - เทคนิคที่ช่วยพยาบาลกับผู้ปุวยเข้าใจให้ตรงกัน
      - เทคนิคช่วยส่งเสริมความเข้าใจในการปรับตัวผู้ปุวย
  - - - 1.Using broad opening Statement
        
        การใช้คําพูดกว้างๆโดยใช้คําถามง่ายๆเปิดโอกาสให้ผู้ปุวยเลือกหัวข้อในการสนทนา ผู้ปุวยอาจพูดในสิ่งที่กังวลใจ
        
        วัตถุประสงค์
        
        พยาบาลพร้อมและเต็มใจช่วยเหลือ
      - 2.Using general lead
        
        การใช้คําพูด หรือแสดงออกว่าพยาบาลกําลังฟัง สนใจในสิ่งที่ผู้ป่วย พูดและอยากให้เขาพูดต่อ
        
        วัตถุประสงค์
        
        เข้าใจสิ่งที่ผู้ป่วยพูดและต้องการให้พูดต่อ
      - 3.Restating
        
        เป็นการพูดทวนเนื้อหาหรือใจความสําคัญในสิ่งที่ผู้รับบริการพูด
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อให้ผู้ป่วยได้ ทบทวนความเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดอีกครั้งหนึ่ง
      - 4.Questioning
        
        การตั้งคําถามทั่วไปเพื่อเปิดประเด็นการสนทนาและรวบรวมข้อมูล
        
        วัตถุประสงค์
        
        กระตุ้นให้ผู้ป่วยได้สนทนามากขึ้น
    - - 6.Reflecting (content/feel)
        
        กล่าวซ้ำสะท้อนความคิดความรู้สึกโดยใช้คําพูดใหม่ที่มีความหมายและความรู้สึกเดิม
        
        วัตถุประสงค์
        
        ทบทวนใหม่ และให้พูดต่อไป
      - 7.Accepting / listening
        
        การยอมรับผู้รับบริการและสิ่งที่ผู้รับบริการพูด
        
        วัตถุประสงค์
        
        การยอมรับและเข้าใจสิ่งที่ผู้ป่วยพูด
      - 8.Sharing observation
        
        การบอกในสิ่งที่พยาบาลสังเกตเห็นเกี่ยวกับตัวผู้รับบริการให้ผู้รับบริการทราบ
        
        วัตถุประสงค์
        
        แสดงว่า พยาบาลใส่ใจ/สนใจผู้ป่วย
      - 9.Using silence
        
        ผู้ป่วยคิดไตร่ตรองและพูดความรู้สึกตนเองพยาบาลจะสังเกตพฤติกรรมผู้ป่วย
        
        วัตถุประสงค์
        
        การใช้ความเงียบ
      - 10.Giving information
        
        การให้ข้อมูลที่เป็นจริง
        
        วัตถุประสงค์
        
        ให้ข้อมูลในสิ่งที่ผู้ป่วยต้องรู้ช่วยผู้ป่วยในการตัดสินใจเลือก
      - 11.Presenting reality
        
        เป็นการให้ความจริงแก่ผู้ป่วยในกรณีที่ผู้ป่วยมีความคิดหรือการรับรู้ที่ผิดไปจากความเป็นจริง
        
        วัตถุประสงค์
        
        ชี้ให้ผู้ป่วยเห็นถึงสภาพความเป็นจริงในปัจจุบัน
    - - 13.Listening
        
        การฟัง
        
        วัตถุประสงค์
        
        ผู้ป่วยรู้สึกมีความสําคัญที่มีคนมารับฟัง
      - Offering self
        
        เป็นการเสนอตนเองเพื่อรับฟังปัญหา
        
        วัตถุประสงค์
        
        ผู้ป่วยรู้สึกมีค่าและมีกําลังใจ
      - 12.Giving recognition
        
        แสดงความจําและระลึกได้
        
        วัตถุประสงค์
        
        ผู้ป่วยภูมิใจว่าพยาบาลให้สนใจตนเอง
      - positive reinforcement
        
        การให้แรงเสริมทางบวก
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อให้ผู้ป่วยรู้ว่าพฤติกรรมที่แสดงออกเหมาะสม
    - - 17.Verbalization implied thought and feeling
        
        ผู้ป่วยตระหนักถึงความรู้สึกตนเองในเมื่อผู้ป่วยพูดเป็นนัยๆให้พยาบาลเข้าใจเอง
        
        วัตถุประสงค์
        
        บอกถึงความคิด ความรู้สึกที่ซ่อนเร้นอยู่ลึก ๆในคําพูดที่ผู้ป่วยพูดเป็นนัย ๆ
      - 18.Validating
        
        การตรวจสอบความรู้สึกของผู้ป่วย
        
        วัตถุประสงค์
        
        เมื่อพยาบาลเข้าใจความต้องการของผู้ป่วยได้รับการตอบสนองแล้วก็ตรวจสอบว่าเป็นดังที่พยาบาลเข้าใจหรือไม่
      - 16.Clarifying
        
        เป็นการขอคําอธิบายเพิ่มเติม
        
        วัตถุประสงค์
        
        พยาบาลเข้าใจเรื่องราวของผู้ป่วยได้อย่างถูกต้อง
    - - 21.Encouraging evaluation
        
        การขอให้ผู้ป่วยประเมินประสบการณ์
        
        วัตถุประสงค์
        
        การให้ผู้ป่วยประเมินประสบการณ์
      - 22.Encouraging formulation of a plan of action
        
        การสนับสนุนให้ผู้ป่วยวางแผนในอนาคต
        
        วัตถุประสงค์
        
        การเตรียมผู้ป่วยให้วางแผนเลือกพฤติกรรมที่เหมาะสม
      - 20.Focusing
        
        มุ่งความสนใจให้อยู่ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง
        
        วัตถุประสงค์
        
        ดึงความสนใจของผู้ป่วยมาสู่ประเด็นที่พยาบาลต้องการ
      - 23.Summarizing
        
        การสรุปเนื้อหา ด้วยคําพูดสั้นๆเพื่อให้ได้ใจความทั้งหมด
        
        วัตถุประสงค์
        
        เพื่อสรุปใจความสําคัญและให้ผู้ป่วยได้ยินเรื่องที่พูดคุยกันมาอีกครั้ง
      - 19.Exploring
        
        เป็นการสอบถามเพื่อให้ได้ข้อมูล/ปัญหา/รายละเอียดเกี่ยวกับผู้รับบริการ
        
        วัตถุประสงค์
        
        ผู้ป่วยเข้าใจปัญหาตนเอง
    - - สื่อสารที่เน้นเรื่องราวที่เป็นปัจจุบัน
      - ใช้หลักการสื่อสารที่ให้ผู้ป่วยได้มีโอกาสระบายความรู้สึก
      - ไม่พูดถึงอดีตที่ปวดร้าวเกินไป ขณะที่ผู้ป่วยยังไม่พร้อม
      - ใช้หลักการต่างๆที่ง่ายๆ ชัดเจน ตรงไปมา
      - ไม่เสนอข้อมูลมากเกินไปจนทําให้ผู้ป่วยสับสน เบื่อหน่าย
      - ให้สําคัญกับความสอดคล้องระหว่างเนื้อหา คําพูด ท่าทาง สีหน้า และน้ําเสียงของพยาบาล
      - ฟังทั้งเนื้อหาและเจตนาว่าผู้ป่วยพูดถึงอะไรหมายความว่าอย่างไร
    - - สิ่งแวดล้อมไม่เหมาะสมเช่น มีผู้ป่วยอื่นมาวุ่นวาย
      - ข้อจํากัดทางอาการของผู้ป่วย
      - การดําเนินวิธีการสื่อสาร และใช้เทคนิคการสื่อสารที่ไม่เหมาะสม
      - ท่านั่ง ที่แสดงถึงความไม่สนใจผู้ป่วย
      - การใช้เทคนิคการสนทนาไม่เหมาะสม
        
        1.3การแสดงการเห็นด้วยกับข้อคิดเห็นหรือการกระทําผู้ป่วยเช่น "คุณทําถูกแล้ว"
        
        1.4การแสดงความไม่เห็นด้วยกับข้อคิดเห็นหรือการกระทําผู้ป่วยเช่น"คุณไม่น่าทําแบบนี้"
        
        1.2การให้คําแนะนํา "คุณควรจะ....."
        
        1.5การขอคําอธิบาย
        
        1.1การใช้คําปลอบโยน "อดทนไว้ เดี๋ยวก็ดีขึ้น"
        
        1.6การดูถูกความรู้สึกผู้ป่วย
      - ระยะห่างระหว่างบุคคลมาหรือน้อยเกินไป