Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

แนวคิดพื้นฐานในการบำบัด, นางสาว อรพิมล ปิ่นปี เลขที่ 60 36/2 612001141,…

- - - - แบ่งได้ 2 ด้าน
        
        ตัวตนด้านร่างกาย(physical) คือ การรับรู้เกี่ยวกับร่างกายตนเอง
        
        2.ตัวตนส่วนบุคคล(personal self) คือ การรับรู้คุณค่าตนเอง
        
        ด้านศีลธรรมจรรยา (moral-ethical self) คือ การรับรู้ถูกผิดจากการกระทำ
        
        ด้านความสม่ำเสมอแห่งตน (self-consistency) คือการรับรู้ความรู้สึกหรืิอลักษณะประจำตัวบางอย่างของตนเอง ซึ่งมีลักษณะคงที่
        
        ด้านปณิธานหรือความคาดหวัง(ideal self or self expectation)คือ ความรู้สึกนึกคิดหรือทัศนคติเกี่ยวกับตนเอง
        
        ด้านการยอมรับนับถือตนเอง (self esteem) คือ ความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับคุณค่าของตนเองในหลายๆด้าน
        
        3.ความตระหนัก รู้ในตนเอง (self awareness) คือ ภาวะที่บุคคลรู้สึกตัวของตนเอง และสิ่งแวดล้อมรอบตัว ณ ขณะนั้นรู้ว่าตนเองเป็นใครคิดและรู้สึกอย่างไร กำลังทำอะไรอยู่ (ในปัจจุบันขณะเป็น)
        
        ตระหนักรู้ในตนเองในฐานะบุคคล เพราะบุคคลมีความแตกต่าง และมีลักษณะเฉพาะ
        
        ตระหนักรู้ในฐานะวิชาชีพ สัมพันธภาพระหว่างเพื่อนร่วมงาน ระดับความจริงใจ ทัศนคติต่อวิชาชีพ ความรู้ ทักษะ
- - - - 1.ตระหนักในตนเอง ยอมรับตนเอง
      - 2.ปรับปรุงตนเองด้านความคิดและการแสดงออก
      - 3.สามารถสร้างความคุ้นเคยและสนิิทสนมกับผู้อื่น
      - 4.ปรับปรุงการกระทำหน้าที่ในการดำรงชีวิต และเพิ่มความสามารถ
      - 5.ให้โอกาศผู้ป่วยได้ระบายความรู้สึกไม่สบายใจ ทำให้ผู้ป่วยเข้าใจปัญหาตนเอง และเกิดการเรียนรู้
    - - 1.ระยะก่อนการสนทนา (Pre interacting phase)
        
        เป็นระยะที่พยาบาลได้รับหมอบหมายให้ดูแลผู้ป่วย
        
        เป็นระยะที่พยาบาลยังไม่ได้พบผู้ป่วย
        
        กิจกรรมพยาบาล
        
        เตรียมตัวให้ชัดเจน ด้านเป้าหมาย การสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วย
        
        วางแผนการสนทนา บอกวัตถุประสงค์การสนทนา เวลา
        
        ศึกษาข้อมูลเบื้องต้นของผู้ป่วยเกี่ยวกับแผนการรักษา
        
        ตรวจสอบสภาพด้านร่างกายและจิตใจของตนเอง
      - 2.ระยะเริ่มต้นของสัมพันธภาพ (Initiating phase)
        
        ระยะนี้เริ่มเมื่อพยาบาลพบผู้ป่วยครั้งแรก และสิ้นสุดเมื่อผู้ป่วยสามารถสำรวจตนเองและบอกปัญหาของตนเอง
        
        สิ่งที่ควรปฏิบัติ
        
        เตรียมสถานที่ ไม่ควรเป็นสถานที่ที่มิดชินจนเกินไปหรือผู้คนมากจนเกินไป
        
        พูดคุยเรื่องทั่วไปก่อน แนะนำตัวมาจากไหน บอกวัตถุประสงค์ บอกหน้าที่
        
        กำหนดข้อตกลงในการสร้างสัมพันธภาพ
        
        สร้างความไว้วางใจ โดยแสดงถึงการยอมรับ ความเข้าใจ
        
        การค้นหา หรือระบุปัญหาที่แท้จริง
        
        ปัญหาที่พบในระยะนี้
        
        1.ความวิตกกังวล (anxiety) เกิดได้ทั้งผู้ป่วยและพยาบาล
        
        2.การทดสอบ (testing) ผู้ใช้บริการมักทดสอบขอบเขตของสัมพันธภาพ ผู้ป่วยอาจทดสอบพยาบาลว่ามีความต้องการอะไรซ้อนอยู่
        
        3.ต่อต้าน (resistance) ผู้ป่วยไม่รับรู้และไม่มีสัมพันธภาพที่ใกล้ชิดกับพยาบาล
      - 3.ระยะแก้ไขปัญหา (Working phase)
        
        การที่พยาบาลและผู้ป่วยพบกันสม่ำเสมอและพยาบาลแสดงให้ผู้ป่วยเห็นถึงการยอมรับ รับฟังปัญหาอย่างไม่อคคติและผู้ป่วยกล้าเปิดเผยตนเอง
        
        สิ่งที่พยาบาลควรปฏิบัติในระยะนี้
        
        รักษาสัมพันธภาพเพื่อการบําบัด
        
        ค้นหาสาเหตุปัญหา หรือสิ่งที่มากระทบการดําเนินชีวิต โดยให้ผู้ปุวยระบายความรู้สึก พยาบาลต้องรับฟัง ยอมรับ เข้าใจ และติดตามเรื่องราวต่างของผู้ป่วย
        
        ประเมินการเจ็บปุวยว่ามีผลกระทบอย่างไรบ้างกับชีวิต
        
        ร่วมกับผู้ปุวยในการวิเคราะห์หาสาเหตุ แ ละกลไกของปัญหาต่าง ๆ วิธีแก้ไขปัญหา หรือปรับปรุงพฤติกรรมให้เหมาะสม
        
        สนับสนุนด้านจิตใจ เช่น การให้เวลา ให้กําลังใจ ให้ข้อมูล
        
        ปัญหาที่พบในระยะนี้
        
        1.ความวิตกกังวลของพยาบาล
        
        มีความรู้สึกร่วมกับผู้ปุวย(Sympathy)เป็นความ รู้สึกที่พยาบาลเข้าไปร่วมกับความรู้สึกของผู้ป่วยโดยที่พยาบาลแยกความรู้สึกของตนเองไม่ได้
        
        การถ่ายโยงความรู้สึกของผู้ปุวยไปสู่พยาบาล (Transference)ปฏิกิริยาและความรู้สึกทุกชนิดที่ผู้ป่วยมีต่อพยาบาล โดยแบ่งออกได้เป็นความรู้สึกทางบวก เช่น ความรู้สึกเคารพ รัก
        
        การถ่ายโยงความรู้สึกของพยาบาลไปสู่ผู้ปุวย (Counter transference)ซึ่งก็คล้ายกับTransferenceที่อาจจะเป็นได้ทั้งด้านบวก เช่น รักห่วงใย สงสาร หรือด้านลบ เช่น หมั่นไส้ เกลียดชัง
      - 4.ระยะยุติสัมพันธภาพ (Termination phase)
        
        เป็นระยะที่ผู้ปุวยได้รับการคลี่คลายปัญหาแล้ว ก็ไม่จําเป็นต้องได้รับการช่วยเหลือจากพยาบาลอีก ซึ่งพยาบาลต้องพยายามให้ผู้ปุวยมีความเชื่อมั่นในตนเอง ช่วยตนเองตัดสินใจและปรับตัวได้
        
        การยุติสัมพันธภาพเพื่อการบําบัดมีขั้นตอนดังนี้
        
        การเตรียมผู้ป่วย
        
        1.1ในกรณีที่ผู้ปุวยอยู่โรงพยาบาลแต่ต้องยุติสัมพันธภาพเนื่องจากหมดเวลาหรือย้ายไปตึกอื่นควรทําดังนี้
        
        1.1.1 ควรบอกให้ผู้ป่วยทราบ ถึงระยะเวลาที่นักศึกษาจะยุติสัมพันธภาพกับผู้ป่วยควรบอกตั้งแต่วันแรกว่าใช้เวลาเท่าไหร่และบอกเป็นระยะๆ
        
        1.1.2 บอกให้ผู้ป่วยทราบว่าอาการอะไรที่ดีขึ้นของผู้ปุวยว่ามีอะไรบ้างรวมทั้งอาการที่ต้องแก้ไข ปัญหาที่แก้ไขไปแล้ว ปัญหาที่ยังไม่ได้แก้
        
        1.1.3 บอกถึงประโยชน์ที่นักศึกษาได้รับจากการสนทนากับผู้ป่วย และประเมินประโยชน์ที่ผู้ป่วยได้รับจากการสนทนา
        
        1.1.4 ประเมินความรู้สึกของผู้ป่วยต่อการยุติสัมพันธภาพ
        
        1.1.5 บอกแหล่งที่ผู้ป่วยสามารถขอความช่วยเหลือได้ เช่น เจ้าหน้าที่ของหอผู้
        
        1.2ในกรณีที่ผู้ป่วยกลับบ้าน ควรมีการเตรียมตัวผู้ปุวยกลับบ้านดังนี้
        
        1.2.1 บอกถึงอาการของผู้ปุวยที่ดีขึ้น และอาการของผู้ปุวยที่ต้องแก้ไข (ถ้ามีอาการหลงเหลืออยู่)
        
        1.2.2 แนะนําข้อปฏิบัติในการดูแลสุขภาพ
        
        เปิดโอกาสให้ผู้ปุวยสรุปสิ่งที่เกิดขึ้นในกระบวนการสร้างสัมพันธภาพ เช่นผู้ป่วยมีความคิดและความรู้สึกอย่างไร
        
        พยาบาลควรสรุปในส่วนที่ได้ร่วมแก้ปัญหากับผู้ป่วยมุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นในตัวผู้ปวยและส่งเสริมความมั่นใจในความสามารถที่จะช่วยตนเองของผู้ป่วย
        
        ประเมินปฏิกิริยาของผู้ปุวยในระยะยุติสัมพันธภาพและให้เวลาผู้ปุวยได้บอกความรู้สึก
        
        ยุติหรือสิ้นสุดสัมพันธภาพในรูปแบบของวิชาชีพ โดยบอกผู้ปุวยให้ชัดเจนและเตรียมผู้ป่วยให้สามารถเผชิญปัญหาต่าง ๆ ได้ด้วยตนเอง
        
        การสื่อสารเพื่อการบําบัด (Therapeutic Communication
        
        การใช้การสื่อสารเข้าใจกับอารมณ์และความคิดของผู้ป่วยเพื่อให้ผู้ป่วยระบายความรู้สึกและพัฒนาไปใในทางที่ดีขึ้น
        
        องค์ประกอบที่มีผลต่อการสื่อสารเพื่อการบําบัด 4 องค์ประกอบ
        
        สถานที่ (place or setting)
        
        สถานที่ซึ่งไม่พลุกพล่านปราศจากสิ่งรบกวนและมีความเป็น
        ส่วนตัว(Privacy)บรรยากาศ ควรมีความสบายปลอดโปร่ง
        
        ระยะห่างระหว่างพยาบาลกับผู้ปุวย (space)
        
        ไม่นั่งใกล้หรือห่างเกินไปอาจจะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกอึดอัดหรือห่างเกิน
        
        เทคนิคการสื่อสารเพื่อการบําบัด
        
        การใช้เทคนิคสื่อสารเพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจมากขึ้น
        
        1 more item...
        
        เทคนิคที่ช่วยกระตุ้นให้ผู้ปุวยพูดระบายความคิดความรู้สึก
        
        เทคนิคการส่งเสริมให้ผู้ปุวยรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง
        
        เทคนิคที่ช่วยพยาบาลกับผู้ปุวยเข้าใจให้ตรงกัน
        
        เทคนิคช่วยส่งเสริมความเข้าใจในการปรับตัวผู้ปุวย
        
        ท่านั่ง (seating)
        
        การจัดที่นั่งรวมถึงลักษณะท่าทางของผู้สนทนา
        
        ท่านั่งและท่าทีของผู้สนทนาเป็นการสือความหมาย ที่ทำให้ผู้ป่วยรู้สึกถึงความไม่เชื่อถือ ความเกรงใจ ความอึดอัดใจ
  - - - ด้านผู้ป่วยจะมีปฏิกิริยาต่อการยุติสัมพันธภาพกับพยาบาลดังนี้
        
        2.1 ไม่ยอมรับการยุติสัมพันธภาพ (Denial) เช่น ขอที่อยู่เพื่อที่จะติดต่อทางจดหมาย
        
        2.2ไม่ยอมรับในตัวพยาบาล (Reject) ผู้ปุวยมองการยุติสัมพันธภาพของพยาบาลว่าพยาบาลไม่ยอมรับผู้ป่วยทําให้ผู้ป่วยรู้สึกว่าถูกทอดทิ้งจึงแสดงอาการ
        
        2.3 โกรธและไม่เป็นมิตร (Anger and hostility) ซึ่งแสดงออกได้ทั้งคําพูดและท่าทางเช่น การไม่มาพบพยาบาลตามเวลาที่นัดหมาย
        
        2.4 มีพฤติกรรมถดถอย (Regression)อาจมีการปุวยมากขึ้น
        
        2.5 มีความรู้สึกเศร้า(grief) ที่พยาบาลจะต้องจากไป
- - - - Using broad opening Statement
        
        ใช้คำพูดเปิดกว้าง คำถามง่ายๆเพื่อให้ผู้ป่วยเลือกหัวข้อการสนทนา
        
        Restating
        
        ทวนเนื้อหาซ้ำทั้งหมดหรืแใจความสำคัญ
        
        Using general lead
        
        การใช้คำพูดแสดงความเข้าใจ
        
        Questioning
        
        ตั้งคำถามทั่วไป เปิดประเด็นและรวบรวมข้อมูล
    - - เทคนิคการส่งเสริมให้ผู้ปุวยรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง
      - Giving recognition
        
        แสดงความจําและระลึกได้
      - Listening
        
        การฟัง
      - Offering self
        
        เป็นการเสนอตนเองเพื่อรับฟังปัญหา
      - positivereinforcement
        
        การให้แรงเสริมทางบวก
    - - Reflecting
        
        กล่าวซ้ำสะท้อนความคิด
      - Accepting/listening
        
        การยอมรับผู้ที่มารับบริการ
        แสดงออกด้วยท่าทาง น้ำเสียง เป็นต้น
      - Sharing observation
        
        บอกสิ่งที่ พยบ.เห็นในตัวผู้ป่วยและ
        บอกให้ผู้ป่วยทราบแสดงถึงความเข้าใจ
      - Using silence
        
        การคิดไตร่ตองโดยใช้ความเงียบ
      - Giving information
        
        การให้ข้อมูลที่เป็นจริง
      - Presenting reality
        
        ป็นการให้ความจริงแก่ผู้ป่วย
  - - - ขอคำอธิบายเพิ่มเติม
    - - ผู้ป่วยตระหนักถึงความรู้สึกตนเอง
    - - การตรวจสอบความรู้สึกของผู้ป่วย
  - - - สอบถามเพิ่มเติ่มให้ได้รับความกระจ่าง
    - - มุ่งความสนใจให้อยู่ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง
    - - การขอให้ผู้ป่วยประเมินประสบการณ
    - - การสนับสนุนให้ผู้ป่วยวางแผนในอนาคต
    - - การสรุปเนื้อหา ด้วยคําพูดสั้นๆ
- - - - ผู้ป่วยกล่าวว่า ฉันไม่มีอะไรจะพูด/ฉันไม่รู้
        
        การแก้ไข
        
        ลองตั้งคําถามใหม่
        นั่งฟังอย่างสงบ รอดูท่าทีผู้ปุวยด้วยความอดทน
        
        สืบค้นความสนใจ และปัญหาของผู้ปุวยต่อไป
        เปลี่ยนวิธีเริ่มต้นการสนทนาใหม
    - - ผู้ป่วยบอกพยาบาลไม่ให้เข้า
        ใกล้หรืออาจพูดว่าอย่ามาวุ่นกับฉัน
        
        การแก้ไข
        
        ฟังอย่างสงบให้ประเมินระดับความไม่เป็นมิตร(hostility) ของผู้ปุวยพิจารณาจากข้อมูลที่ประเมินได้ และปฏิบัติตามที่เห็นว่าเหมาะสม
    - - การแก้ไข
        
        ตามหาผู้ปุวย
        
        นัดหมายใหม่ อาจต้องจัดเวลาและสถานที่ใหม่
        
        เตือนผู้ปุวยล่วงหน้าก่อนถึงวันนัด
        
        จดวัน เวลานัดให้ผู้ปุวยในใบนัด
    - - คําถามของพยาบาลทํา ให้ผู้ปุวยไม่พอใจ หรือ หงุดหงิด
        
        การแก้ไข
        
        อย่าเปลี่ยนเรื่อง ให้มุ่งการสนทนาที่ประเด็นดังกล่าวนั้น
        
        ยกประเด็นขึ้นมาให้ชัดเจนอีกครั้ง
        
        ช่วยผู้ปุวยให้ระลึกถึงประเด็นว่าอาจเป็นประโยชน์ต่อการคลี่คลายปัญหาของ
    - - ผู้ปุวยไม่ต้องการพูดคุย
        
        การแก้ไข
        
        นั่งเงียบ ๆ ด้วยความสงบ
        
        มองผู้ปุวยโดยความสนใจและด้วยสีหน้าที่เป็นมิตร
        
        สังเกต กิริยา ท่าทาง และการสื่อความหมายที่ไม่ใช้วาจาจากผู้ปุวย
        
        ใช้คําถามทางอ้อม แต่เป็นคําถามปลายเปิดที่เปิดช่องให้ผู้ปุวยได้ตอบ