Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

บทที่4 การพยาบาลเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุ, ระดับ1, ระดับ2, แผลน้ำร้อนลวก,…

- - - - เตาไฟ
      - ตะเกียง
      - พลุ
      - ุประทัด
      - บุหรี่
    - - เตารีด
      - จานชามใส่ของร้อน
    - - กระติกน้ำ
      - กาน้ำ
      - ไอน้ำ
    - - กรด
      - ด่าง
    - - แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต)
      - รังสีโคบอลต์
      - ระเบิดปรมาณู
      - รังสีเรเดียม
      - รังสีนิวเคลียร์
  - - - หมายถึง บาดแผลที่มีการทำลายของเซลล์หนังกำพร้าชั้นผิวนอกเท่านั้น
      - สามารถเเจริญขึ้นมาแทนที่ส่วนผิวนอกได้
      - ปกติหายได้เร็ว ไม่เป็นแผลเป็น
      - มีโอกาสหายสนิท ยกเว้นติดเชื้อ
    - - ชนิดตื้น(Superficial partial-thickness burns)
        
        มีการทำลายของหนังกำพร้าทั้งชั้นผิวนอกและชั้นในสุด และหนังแท้ส่วนที่อยู่ตื้นๆใต้หนังกำพร้า
        
        มีเซลล์เจริญขึ้นมาทดแทนส่วนที่ตายได้
        
        หายภายใน2-3สัปดาห์
        
        ไม่เกิดแผลเป็น (ยกเว้นติดเชื้อ)
        
        ลักษณะแผล
        
        พุพองเป็นตุ่มน้ำใสขนาดเล็กและใหญ่
        
        ผิวหนังอาจหลุดลอก เห็นเป็นเนื้อชมพูหรือแดง
        
        มีน้ำเหลืองซึม
        
        รู้สึกปวดแสบปวดร้อนมาก เพราะเส้นประสาทไม่ได้ถูกทำลายมาก
      - ชนิดลึก(Deep partial-thickness burns)
        
        มีการทำลายของหนังแท้ส่วนลึก
        
        ลักษณะแผล
        
        ไม่ค่อยมีตุ่มพอง
        
        มีสีเหลืองขาว แห้ง
        
        ไม่ค่อยปวด
        
        ทำให้เกิดแผลเป็นได้แต่ไม่มาก ถ้าไม่ติดเชื้อซ้ำ
        
        แผลมักหายภายใน 3-6 สัปดาห์
        
        ใช้ยาปฏิชีวนะเฉพาะที่จะช่วยทำให้แผลไม่เกิดการติดเชื้อ
    - - มีกาารทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท และอาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก
      - มักไม่มีอาการเจ็บปวด เนื่องจากเส้นประสาทถูกทำลาย (Hypertrophic scar or krloid)
      - มีโอกาสเกิดแผลหดรั้งทำให้ข้อยึดติดตามมาสูงมาก ถ้าได้รับการรักษาไม่ถูกต้อง
  - - - 1.ล้างแผลด้วยน้ำสะอาดและใช้ผ้าแห้งสะอาดปิดแผลไว้
      - 2.เป็นตุ่มใสไม่เอาเข็มเจาะ เพราะอาจติดเชื้อบาดทะยักหรือแผลอักเสบ
      - 3.ถ้าบาดแผลเกิดมีขนาดกว้าง เช่น ประมาณ 10-15% (10- 15ฝ่ามือ) ซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยเกิดภาวะช็อกได้อย่างรวดเร็วหรอ
      - หรือเกิดบาดแผลที่บริเวณใบหน้า (รวมทั้งปากและจมูก) ซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยหายใจได้ลำบากควรรีบนำผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลทันที
    - - ยาปฏิชีวนะทาเฉพาะที่ (Topical antibiotic) คือ 1% ซิลเวอร์ซัลฟาไดอะซีน
      - ถ้าผู้ป่วยมีบาดแผลกว้าง แพทย์จะให้สารน้ำ ได้แก่ ริงเกอร์แลกเตท (Ringer's lactate)
      - การติดเชื้อจะเกิดหลังมีแผล2-3วันไปแล้วหรือหลัง1สัปดาห์
        
        แผลกว้างมีโอกาสติดเชื้อรุนแรง
- - - - ทำให้เนื้อเยื่อไหม้ พอง
      - ได้แก่ สารละลายพวกกรดด่างเข้มข้น น้ำยาฟอกขาว
    - - ทำให้เกิดอาการปวกแสบ ปวดร้อน และอาการอักเสบในระยะต่อมา
      - ได้แก่ ฟอสฟอรัส สารหนู อาหารเป็นพิษ ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
    - - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
      - ได้แก่ ฝิ่น มอร์ฟืน พิษจากงู
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง ใบหน้าและผิวหน้าแดง ตื่นเต้น ชีพจรเต้นเร็ว ช่องม่านตาขยาย
      - ได้แก่ ยาอะโทรปีน ลำโพง
  - - - นำส่งรพ. เพื่อล้างท้อง
      - ทำให้อาเจียน เพื่อเอาสารพิษออก แต่ห้ามทำในผู้ที่หมดสติหรือได้สารพิษชนิดกัดเนื้อ กรดด่าง
      - ทำให้สารพิษเจือจาง ให้นม
      - สารพิษพวกน้ำมันปิโตเลียม ให้สารดูดซับในระบบทางเดินอาหาร(Activated charcoal ลักษณะเป็นผงถ่าน ใช้1ช้อนโต๊ะละลายน้ำ1แก้ว ให้ดื่ม หาไม่ได้ใช้ไข่ขาว3-4ฟองตีให้เข้ากัน) เพื่อลดปริมาณการดูดซึมสารพิษ
    - - กรดด่างเป็นสารที่พบในชีวิตประจำวัน
        
        กรดซัลฟริก
        
        กรดไฮโดรคลอริก
        
        โซเดียมคาร์บอเนต
      - อาการและอาการแสดง
        
        ไหม้พอง ร้อน บริเวณริมฝีปาก ปาก คอ และท้อง
        
        คลื่นไส้ อาเจียน
        
        กระหายน้ำ
        
        มีภาวะช็อคคือชีพจรเบา ผิวหนังเย็นชื้น
      - การปฐมพยาบาล
        
        ห้ามทำให้อาเจียน
        
        รับนำส่งรพ.
        
        ถ้ารู้สึกตัวให้ดื่มนม
    - - ได้แก่
        
        เบนซิน
        
        DTT
        
        น้ำมันก๊าด
      - อาการและอาการแสดง
        
        หายใจออกมามีกลิ่นน้ำมัน
        
        อัตราการหายใจและชีพจรเพิ่ม
        
        อาจขาดออกซฺิเจน จนเกิดภาวะCyanosis
        
        คลื่นไส้ อาเจียน
        
        แสบร้อนบริเวณปาก
      - การปฐมพยาบาล
        
        ห้ามทำให้อาเจียน
        
        ระหว่างนำส่ง ถ้าPtอาเจียนให้จัดศีรษะต่ำ เพื่อป้องกันการสำลักน้ำเข้าปอด
        
        รีบนำส่งรพ.
    - - อาการและอาการแสดง ของยาแอสไพริน
        
        การได้ยินลดลง
        
        เหงื่ออกมาก
        
        หูอื้อ เหมือนมีเสียงกระดิ่งในหู
        
        ปลายมือปลายเท้าแดง
        
        ชีพจร หายใจเร็ว
        
        คลื่นไส้ อาเจียน
        
        ใจสั่น
      - อาการและอาการแสดง ของ ยาพาราเซตามอล
        
        ยานี้ดูดซึมเร็วมาก โดยเฉพาะในรูปสารละลาย
        
        คลื่นไส้ อาเจียน
        
        ง่วงซึม
        
        เหงื่ออกมาก
        
        ความดันโลหิตต่ำ
        
        สับสน
        
        เบื่ออาหาร
      - การปฐมพยาบาล
        
        ทำให้สารพิษเจือจาง
        
        ให้สารดูดซับสารพิษ ที่อาจหลงเหลือในระบบทางเดินอาหาร
        
        ทำให้อาเจียน
    - - ก๊าซที่ทำให้ขาดออกซิเจน วิงเวียน หน้ามืด เป็นลมหมดสติ ถึงแก่ความตายได้ เช่น
        
        คาร์บอนไดออกไซด์
        
        ไฮโดรเจน
        
        คาร์บอนมอนนอกไซด์
      - ก๊าซที่ทำให้เกิดการระคายเคืองต่อระบบทางเดินหายใจ ถ้าไดรับมากอาจตายได้ เช่น
        
        ซัลเอร์ไดออกไซด์
      - ก๊าซที่ทำให้อันตรายทั่วร่างกาย เมื่อเข้าร่งกายเม็ดเลือดแดงแตก ปัสสาวะเป็นเลือด ดีซ่าน ตาตัวเหลือง เช่น
        
        ก๊าซอาร์ซีน พบในอุตสาหกรรมทำแบตเตอรี่
      - การปฐมพยาบาล
        
        กลั้นหายใจและรีบเปิดประตูหน้าต่างให้อากาศถ่ายเท
        
        นำPt ออกจากที่เกิดเหตุไปยังที่อากาศบริสุทธิ์
        
        ขจัดต้นเหตุของก๊าซ
        
        ประเมินการหายใจและการเต้นของหัวใจ ถ้าไม่มีให้ผายปอด นวดหัวใจ และนำส่งรพ.
    - - ล้างด้วยน้ำสะอาดนานอย่างน้อย15นาที
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาภาวะช็อค
      - ปิดแผลและนำส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างตาด้วยน้ำนาน15นาทีโดยเปิดน้ำก๊อกไหลค่อยๆ
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาภาวะช็อค
      - ปิดตาและนำส่งโรงพยาบาล
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น
- - - - เคาะหลัง5ครั้งติดต่อกันโดยเคาะแถวๆกลางสะบัก
      - พลิกเด็กให้หงายบนแขนอีกข้าง และวางบนหน้าตัก ให้หัวอยู่ต่ำ แล้วกดหน้าอกโดยใช้2นิ้วกดบนกระดูกอกในตำแหน้งกลางหัวนมแล้วลากลงมาหยึ่งความกว้างนิ้ว
      - ทำซ้ำจนสิ่งแปลกปลอดหลุดออกมา
      - วางเด็กคว่ำบนแขนโดยแขนอยู่บนหน้าตัก และหัวของเด็กอยู่ต่ำ
      - หากหมดสติ ให้ประเมินการหายใจ การเต้นชีพจรและให้ช่วยเหือการหายใจสลับกับเคาะหลังและกดหน้าอก
    - - ถ้าพูดไม่ได้ หรืออาการหนัก เช่น หายใจลำบาก ซีด เขียว ให้กดท้อง โดยผู้ชวยยืนด้านหลังแล้วใช้กำปั้นด้านหัวแม่มือบนกลางหน้าท้องเหนือสะดือ กดให้แรงมีทิศทางเข้าด้านในและเฉียงขึ้นบน
      - กดซ้ำจนสิ่งแปลกปลอมหลุดออกมา
      - หากเด็กหมดสติให้ประเมินการหายใจ ชีพจร และให้ชวยเหลือการหายใจสลับกับกดท้อง
      - กระตุ้นให้ไอเอง
      - การกดในเด็กหมดสติ ให้เด็กนอนราบ ผู้ช่วยคร่อมตัววางสันมือบนท้องเหนือกว่าสะดือ กดในทิศทางเข้าด้านในและเฉียงขึ้น กด5ครั้ง แล้วเปิดปากสำรวจสิ่งแปลกปลอมว่าหลุดหรือไม่
    - - ผู้ใหญ่ (Adult)
        
        100-120ครั้ง/นาที
        
        กดกลางท่องล่างของกระดูกอก
        
        ลึก5-6ซม.
        
        กดโดยใช้2มือ
      - เด็ก(Child)
        
        100-120 ครั้ง/นาที
        
        กดกลางท่องล่างของกระดูกอก
        
        ลึก5 ซม.(1/3 ความหนาของทรวงอก)
        
        กดโดยใช้มือเดียว อีกข้างเปิดทางเดินหายใจ
      - ทารก(Infant)
        
        100-120 ครั้ง/นาที
        
        กดกลางท่องล่างของกระดูกอก
        
        ลึก 4 ซม. (1.05นิ้วหรือ1/3 ความหนาของทรวงอก)
        
        กดโดยใช้สองนิ้ว อีกข้างเปิดทางเดินหายใจ
    - - 1คน
        
        อัตราส่วนการกดหน้าอกและการช่วยหายใจของผู้ใหญ่เด็กและทารกเท่ากับ 30:2
      - 2คนขึ้นไป
        
        อัตราส่วนการกดหน้าอกและการช่วยหายใจสำหรับทารกเท่ากับ 15:2
    - - ทำในท่านั่งหรือยืนโน้มตัว ไปด้านหน้าเล็กน้อย
      - ผู้ช่วยเข้าด้านหลัง ใช้แขนสอดโอบผู้ป่วยไว้
      - วางมือซ้ายประคองมือขวาที่กำมือวางไว้ที่ใต้ลิ้นปี่
      - ดันกำมือขวาเข้าใต้ลิ้นปี่อย่างเร็ว เพื่อให้เกิดแรงดันในช่องท้อง ให้ดันเข้าใต้กระบังลมผ่านไปยังช่องทรวงอก เพื่อดันสิ่งแปลกปลอมออก
- - - - น้ำเค็ม(Hypertonic solution) ทำให้เกิดภาวะ pulmonary edema ปริมาตรน้ำที่ไหลเวียนในร่างกายลดลง เกิดภาวะhypovolemia
      - อาการ
        
        หัวใจเต้นผิดปกติ
        
        หัวใจวาย
        
        ช็อค
    - - น้ำจืด (Hypotonic solution) จะซึมผ่านเข้าสู่ระบบ ไหลเวียนโลหิตของปอดอย่างรวดเร็ว เกิด hypervolemia
      - อาการ
        
        หัวใจวาย
        
        ใจเต้นผิดจังหวะ
        
        อาจเกิดภาวะเม็ดเลือดแดงแตก hemolysis
  - - - 2.จัดให้นอนท่าตะแคงกึ่งคว่ำ
      - 3.รีบนำส่งร.พ.ให้เร็วที่สุด
      - 1.รีบเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า ใช้ผ้าคลุมให้เกิดความอบอุ่น
    - - 1.ตรวจสอบลมหายใจและการเต้นของหัวใจ
      - 2.ถ้าไม่ ให้โทรแจ้ง1669
      - 3.ช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดยนวดหัวใจสลับกับการช่วยหายใจ
- - - - เป็นชนิดร้ายแรง เพราะอาจตกเลือดรุนแรง เส้นประสาทถูกทำลาย หรือติดเชื้อได้ง่าย และเป็นเหตุให้เสียแขนขาได้
  - - - เลือดไม่หยุดไหล ให้หาสายรัดเหนือบาดแผลแน่นๆ และคลายทุก15นาที ครั้งละประมาณ 30-60 วินาที เลือดไม่หยุดให้กระชับเข้าไปใหม่
    - - 1.ใช้แผ่นไม้,พลาสติกแข็ง,ไม้บรรทัด,กิ่งไม้, ท่อนไม้,กระดาษแข็ง หรือหนังสือพิมพ์พับหลายทบ ทำเป็นเฝือกวางแนบกับส่วนที่หัก
      - 2.ให้ปลายเฝือกทั้ง 2 ข้าง ครอบคลุมถึงข้อที่อยู่เหนือและใต้ส่วนที่หัก
        
        เช่น ถ้าขาท่อนล่างหักข้อเข่าและข้อเท้าจะต้องถูกบังคับไว้ด้วยเฝือก เป็นต้น
      - 3.ใช้สิ่งนุ่มๆรองรับผิวหนังของอวัยวะ
      - 4.รัดทั้งหมดเข้าด้วยกัน โดยใช้เทป เชือก ด้าย สายไฟ เน็คไท ผ้าพันคอ
      - บริเวณที่ดามเฝือกจะต้องจัดให้อยู่ในท่าที่สุขสบายที่สุด
      - ถ้าส่วนที่หักเป็นปลายแขนหรือมือให้ใช้ผ้าคล้องคอ
    - - หลังดามแล้ว ให้ใช้ผ้าบางๆห่อของเย็นแล้วประคบทันที
      - ช่วยลดอาการปวด ลดการบวมอักเสบ และลดการไหลของเลือด
      - ประคบไว้นานประมาณ20นาทีหรือจนรู้สึกชาแล้วค่อยเอาออก
      - ขณะประคบให้ยกช่วงกระดูกที่หักให้สูงขึ้นด้วยเพื่อลดอาการบวมและชะลอการไหลของเลือด
    - - ถ้ากระดูกหักโผล่ออกมานอกเนื้อห้ามดึงกระดูกให้กลับเข้าที่เพราะจะทำให้ติดเชื้อได้
      - หากหักตรงขาส่วนบน กระดูกสันหลัง ศีรษะ คอ อุ้งเชิงกราน หรือสะโพก ไม่ควรเคลื่อนไหวร่างกาย
      - NPO จนกว่าจะพบแพทย์เพราะอาจจะต้องผ่าตัด
      - อย่าดึงข้อหรือจัดกระดูกให้เข้าที่ด้วยตนเอง
      - หลังใส่เฝือก หากมีอาการต่อไปนี้ควรรีบไปพบแพทย์ทันที
        
        คับหรือปวดมาก หลังยกขาสูง ประคบเย็น และทานยาแล้วไม่ดีขึ้น
        
        นิ้วข้างที่ใส่เฝือกมีสีเขียวคล้ำหรือซีดขาว บวมขึ้น หรือชา ซึ่งเกิดจากการกดเส้นประสาทมากเกิน
        
        ปวดแสบปวดร้อน เพราะการกดผิวหนังมากเกิน
        
        บวมแดงที่บริเวณต่ำกว่าเฝือกหรือขอบเฝือก อาจเกิดจากการไหลเวียนของเลือดไม่ดี
        
        มีเลือด น้ำเหลืองหรือหนองไหลซึมหรือมีกลิ่นเหม็น
        
        ขยับนิ้วข้างที่ใส่เฝือกไม่ได้
        
        เฝือกหลวม บุบสลาย หรือแตกหัก มีวัตถุเข้าไปในเฝือก