Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ผู้ที่มีภาวะสูญเสียเศร้าโศก ลักษณะอาการและกระบวนการของ Loss& grief…

- - - - การสูญเสียความมั่นคงและความรู้สึกเป็นเจ้าของ (Loss of security and a sense of belonging) เป็นการสูญเสียความรักและสัมพันธภาพกับคนสนิท คนในครอบครัว หรือเพื่อนฝูง เช่น การตาย การจากไป การหย่าร้าง
      - การสูญเสียความเคารพนับถือตัวเอง (Loss of self-esteem) การเปลี่ยนแปลงใดๆที่ เกี่ยวข้องกับคุณค่าในการทำงานหรือคุณค่าของสัมพันธภาพของบุคคล ที่คุกคามต่อ ความเคารพนับถือตัวเอง เช่น สูญเสียยศ ตำแหน่ง หน้าที่การงาน เป็นต้น
      - การสูญเสียความปลอดภัย (Safety loss) เป็นการสูญเสียความปลอดภัยจาก สิ่งแวดล้อมหรือเหตุการณ์ที่รุนแรงทั้งในบ้านและในที่สาธารณะ บุคคลจะรู้สึกว่า ความมั่นใจในความปลอดภัยและการได้รับการปกปักษ์ดูแลสูญเสียไป เช่น คนในครอบครัวนิสัยก้าวร้าวรุนแรงอาศัยอยู่ในที่ที่มีการก่อการร้าย ซึ่งเสี่ยงต่อการถูกทำร้าย เป็นต้น
      - ความสูญเสียที่สัมพันธ์กับการทำเต็มตามศักยภาพของตนเอง(Loss related to selfactualization) การมีภาวะที่มาเป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการไปสู่เป้าหมาย ทำให้บุคคลสูญเสียโอกาสที่จะได้ ทำเต็มตามศักยภาพของตนเอง เช่น ต้องออกจากสถาบันการศึกษา ต้องยุติงานที่ทำอยู่ เป็นต้น
      - การสูญเสียทางกาย (Physiologic loss) เช่น แขนหรือขาขาด ตาบอด หูหนวก
  - - - การต่อรอง (Bargaining) บุคคลจะพยายามต่อรองที่จะไม่ต้องเกิดการสูญเสีย ซึ่ง อาจจะโดยการสวดมนต์ อ้อนวอน ให้สัญญา เช่น จะทำบุญ บริจาคเงิน ทำความดี เป็นต้น
      - ภาวะซึมเศร้า (Depression) เมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าภาวะสูญเสียเกิดขึ้นกับตนเองแน่แล้วจะรู้สึกหมดหวัง หดหู่ เบื่อหน่าย ไม่มีแรงจนถึงอาจคิดอยากตายหรือคิดฆ่าตัวตายได้
      - โกรธ (Anger) ผู้อยู่ในภาวะสูญเสียจะรู้สึกโกรธ และแสดงความโกรธออกมากับคนใกล้ชิด ญาติเพื่อน
      - ยอมรับ (Acceptance) ขั้นตอนนี้บุคคลจะยอมรับในภาวะสูญเสียที่เกิดขึ้น และภาวะ ซึมเศร้าจะหายไป
      - ปฏิเสธ (Denial) เป็นความรู้สึกช็อก(Shock) และไม่เชื่อว่าได้มีการสูญเสียเกิดขึ้น
    - - ความอยากได้และใฝ่หา (Yearning and searching) เป็นความปรารถนาหรืออยากได้ ในสิ่งที่สูญเสียไป พยายามที่จะให้ได้สิ่งนั้นกลับคืนมา หรือพยายามจะป้องกันไม่ให้ สูญเสียไป
      - การไม่เป็นระบบระเบียบและสิ้นหวัง (Disorganization and despair) เกิดความยุ่งเหยิงหรือไม่เป็นระบบ ระเบียบของการรู้คิด (Cognitive disorganization และมีความรู้สึกสิ้นหวัง ทำให้ยาก ที่จะปฏิบัติหน้าที่ตามกิจวัตรประจำวันได้ เช่น เซื่องซึม ไม่มีแรง ไม่พูดคุย ถอยห่าง จากสังคม นอนไม่หลับ เป็นต้น
      - กลับมาดำเนินชีวิตได้เหมือนเดิม (Reorganization) ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกคลาย ความทุกข์ความเสียใจลง เป็นการปรับตัวกลับมาปฏิบัติหน้าที่ตามกิจวัตรประจำวัน ได้เหมือนเดิม
      - มึนชาไร้ความรู้สึกและปฏิเสธ (Numbness and denial) เป็นการเกิดขึ้นอย่างทันที ทันใด และระยะนี้อาจเป็นอยู่สั้นๆชั่วขณะ หรือเป็นอยู่หลายวัน
    - - รู้ว่ามีการสูญเสียเกิดขึ้น จิตใจว้าวุ้น คิดช้าแล้วซ้ำอีกในสิ่งที่สูญเสียไป
      - ไว้วางใจคนอื่น สามารถแสดงอารมณ์และความคิดที่สร้างสรรค์ต่อการเผชิญภาวะ สูญเสีย
      - ช็อก (Shock) โวยวาย (Outcry) และปฏิเสธ (Denial)
    - - Feeling บุคคลจะโกรธ รู้สึกผิด เศร้าเสียใจ ขาดสมาธิ นอนไม่หลับ เบื่ออาหาร อ่อนเพลีย และมีความไม่สุขสบายไปหมด
      - Dealing บุคคลเริ่มที่จะปรับตัวต่อภาวะสูญเสีย โดยเข้าร่วมกลุ่มที่ช่วยเกื้อหนุนให้ กำลังใจ รับคำแนะนำ อ่านหนังสือทางศาสนา หรือเข้ารับการบำบัด
      - Reeling ขั้นตอนนี้ บุคคลจะรู้สึกช็อก (Shock) ไม่เชื่อ (Disbelief) หรือปฏิเสธ (Denial)
      - Healing บุคคลรับได้ว่าภาวะสูญเสียเป็นสิ่งหนึ่งในชีวิต เป็นบทเรียน การกลับคืนสู่ ภาวะปกติจะไม่เกิดขึ้นถ้าบุคคลไม่ยอมรับภาวะสูญเสีย
- - - - มุ่งความสนใจไปที่ความรู้สึกของผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศก และให้การยอมรับ เช่น “ฉัน รู้ว่ามันทำให้คุณคิดถึงเรื่องเก่าๆ” “คุณรู้สึกว่ามันน่าโกรธมาก”
      - เปิดโอกาสให้ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกได้พูดระบายความรู้สึก โดยรับฟังอย่างสงบและ เข้าใจ
      - ประเมินความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน เช่น การรับประทานอาหาร
      - ให้ระบายความรู้สึกโกรธออกมาในกิจกรรมที่สร้างสรรค์
      - ดูแลถามไถ่ทุกข์สุข เช่น “นอนหลับได้ดีไหม” “การนอนเมื่อคืนเป็นอย่างไรบ้าง”
      - นัดหมายหรือบอกให้รู้ว่าพยาบาลจะมาพบและให้ความช่วยเหลือหรือเป็นที่ปรึกษา ให้แก่เขาอย่างสม่ำเสมอ
    - - ประเมินความคิดอยากฆ่าตัวตาย
      - ให้พิจารณาเลือกวิธีปรับตัว เป็นการเปิดโอกาสให้ได้เลือกทางออกใหม่
      - ช่วยให้ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกหาสิ่งทดแทน หรือที่พึ่งพายึดเหนี่ยวใหม่
      - สื่อสารด้วยสีหน้าท่าทางที่เข้าใจและพร้อมจะช่วยเหลือ ใช้คำพูดเท่าที่จำเป็น อาจใช้การสัมผัสให้ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกอบอุ่นใจ
      - เปิดโอกาสให้ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกระบายความรู้สึกเศร้าเสียใจออกมาทั้งพฤติกรรม และคำพูด
      - ให้แรงเสริมทางบวกเมื่อผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกแสดงพฤติกรรมที่เหมาะสมและมีการ ปรับตัวในทางสร้างสรรค์
    - - ให้ความมั่นใจแก่ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกว่า เขาไม่ได้โดดเดี่ยว ว้าเหว่ หรืออยู่ลำพัง เพียงคนเดียว เช่น บอกว่า “ฉันจะอยู่กับคุณสักพักนะ”เป็นต้น
      - เสนอตัวที่จะช่วยเหลือในเรื่องต่างๆเช่น พบครอบครัวติดต่อการงาน รับประทาน อาหาร การโทรศัพท์ เป็นต้น
      - ให้การยอมรับในภาวะเศร้าโศกที่เกิดขึ้น เช่น บอกว่า “ฉันเข้าใจดีว่าเวลานี้คุณมีความ ทุกข์คุณเสียใจ” “ คุณอยากจะร้องไห้ก็ร้องออกมาได้” “มันเป็นธรรมดาถ้าคุณจะ โกรธมากที่ต้องสูญเสียเช่นนี้” เป็นต้น
      - ส่งเสริมสนับสนุนให้ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกปฏิบัติกิจวัตรประจำวันที่สำคัญ
      - สร้างสัมพันธภาพให้ผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศก เกิดความเชื่อถือ ไว้วางใจ และเชื่อมั่นว่า พยาบาลเป็นที่ปรึกษาแก่เขาได้โดยแสดงท่าทีสงบ อบอุ่น และพร้อมจะช่วยเหลือ
      - ดูแลให้ได้รับการตอบสนองความต้องการที่จำเป็น
    - - พบผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศกอย่างสม่ำเสมอเสมอต้นเสมอปลาย
      - เปิดโอกาสให้ได้พูดเล่าถึงความทรงจำที่ดี การปรับตัวที่ได้ผล แล้วให้แรงเสริม
      - ให้วางแผนสำหรับการดำเนินชีวิต และวางแผนที่จะเผชิญกับเหตุการณ์ในอนาคต ด้วยตนเอง
      - ให้ความรู้แก่สมาชิกในครอบครัว และเพื่อนๆให้มีความเข้าใจผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศก และรู้วิธีการปฏิบัติที่เหมาะสมต่อผู้ที่อยู่ในภาวะเศร้าโศก
- - - - 1.2การรักษาด้วยไฟฟ้า ผู้ที่มีภาวะเสี่ยงต่อการฆ่าตัวตายสูง แพทย์จะพิจารณาทำการรักษาด้วยไฟฟ้าซึ่งพยาบาลจะมีบทบาทในการดูแลช่วยเหลือ ผู้ป่วยทั้งในระยะก่อนทำการรักษา ขณะทำการรักษา และหลังทำการรักษา รวมทั้งจะเป็นผู้ประสานงานระหว่างแพทย์ ผู้ป่วย และญาติ
      - 1.1การรักษาด้วยยา ในรายที่มีภาวะซึมเศร้ารุนแรง มีภาวะวิตกกังวล ซึ่งมีผลต่อการ ดำเนินชีวิตหรือมีความคิดฆ่าตัวตาย แพทย์จะพิจารณาให้ยาต้านอารมณ์เศร้า หรือยาคลายกังวลตามพฤติกรรมหรืออาการของผู้ป่วย พยาบาลมีบทบาทประเมินพฤติกรรม รายงานอาการและประสานงานกับแพทย์ในการพิจารณาการรักษา ตลอดจนดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยาอย่างถูกต้องตามแผนการรักษาและสังเกตผลข้างเคียง รวมทั้งให้การพยาบาลในกรณีที่เกิดผลข้างเคียงจากยาด้วย
      - 1.3 การดูแลความสุขสบายร่างกายโดยทั่วไป เป็นการดูแลให้ผู้ป่วยดำเนินกิจวัตรและ กิจกรรมต่างในชีวิต ได้อย่างเหมาะสม เช่น การรับประทานอาหาร การนอนหลับ พักผ่อน การดูแลสุขอนามัยของตนเอง เป็นต้น