Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การป้องกันและช่วนเหลือเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุ, นางสาวจิราวรรณ บุญเต็ม…

- - - - เกิดภาวะปอดแฟบ
      - ปอดพอง
      - หอบหืด
    - - ปอดอักเสบ
      - หลอดลม อักเสบ
- - - - แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต)
      - รังสี โคบอลต
      - รังสีโรเดียม
      - รังสีนิวเคลียร
      - ระเบิด ปรมาณู
  - - - บาดแผลที่มีการทำลายของ เซลล์หนังกำพร้าชั้นผิวนอกเท่านั้น
      - สามารถเจริญขึ้นมาแทนที่ส่วนผิวนอกได้โดยปกติจะหายได้เร็วและสนิท
      - ไม่ทำให้เกิดแผลเป็น
      - มีโอกาสหายได้สนิทยกเว้นในรายที่มีการติดเชื้ออักเสบ
    - - ชนิดตื้น (Superficial partialthickness burns)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนัง กำพร้าทั้งชั้นผิวนอกและชั้นในสุด
        
        หนังแท้ส่วนที่อยู่ตื้นๆ ใต้หนังกำพร้า
        
        ยังมีเซลล์ที่สามารถเจริญขึ้นมา ทดแทนส่วนที่ตายได้ จึงหายได้เร็วภายใน 2-3 สัปดาห์
        
        มักไม่ทำใหเ้กิดแผลเป็น(ยกเว้นในรายที่มีการติดเชื้อ) พุพองเป็นตุ่มน้ำใสขนาดเล็กและใหญ่
        
        ผิวหนังอาจหลุดลอกออกเห็นเป็นเนื้อสีชมพูหรือสีแดง ๆ มีน้ำเหลืองซึม
        
        ผู้ป่วยจะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนมาก
        
        เส้นประสาท บรเิวณผิวหนังยังเหลืออยู่ไม่ได้ถูกทำลายไปมากนัก
      - ชนิดลึก (Deep partialthickness burns)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังแท้ส่วนลึก
        
        ลักษณะบาดแผลจะตรงกันข้ามกับบาดแผลระดับที่ 2 ชนิดตื้น
        
        จะไม่ค่อยมีตุ่มพอง แผลเป็นสีเหลืองขาวแห้ง และไม่ค่อยปวด
        
        มีโอกาสทำให้เกิดแผลเป็นได้แต่ไม่มาก ถ้าไม่มีการติดเชื้อซ้ำเติม
        
        แผลมักจะหายได้ภายใน 3-6 สัปดาห์
        
        การใช้ยาปฏิชีวนะเฉพาะที่จะช่วยทำให้แผลไม่เกิดการติดเชื้อได้
    - - บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด
      - รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท
      - อาจกินลึกถึงชั้น กล้ามเนื้อหรือกระดูก
      - ผู้ป่วยจึงมักไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดที่บาดแผลเนื่องจากเส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้ถูก ทำลายก (Hypertrophic scar or keloid)
      - มีโอกาสเกิดแผลหดรั้งทำให้ข้อยึดติดตามมาสูงมาก
  - - - ที่นิยมใช้กันมากที่สุดคือ 1% ซลิเวอร์ซัลฟาไดอะซีน (Silver sulfadiazine)
      - มีฤทธิ์กว้างภาวะแทรกซ้อนใน ระยะ 2-3 วันแรก
      - ภาวะขาดน้ำและช็อก ถ้าผู้ป่วย มีบาดแผลกว้าง แพทย์จะให้สารน้ำ
    - - ถ้าบาดแผลมีขนาดกว้างก็ จะมีโอกาสติดเชื้อรุนแรง และโดยทั่วไปถือว่า
      - บาดแผลระดับที่ 2 ที่มีขนาดมากกว่า 30%
      - บาดแผลระดับที่ 3 ที่มีขนาดมากกว่า 10% ถือเป็น บาดแผลรุนแรง
    - - แนะนำให้ใส่ผ้ายืด (Pressure garment)
      - เพื่อป้องกันการเกิดแผลเป็น นูนหนา (Hypertrophic scar บรเิวณ ข้อต่อต่าง ๆ ของร่างกาย
      - ที่มีแผลค่อนข้างลึกซึ่งอาจทำให้เกิดแผลเป็นดึงรั้ง
- - - - ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกาย ไหม้ พอง
      - สารละลายพวก
      - กรดและด่างเข้มข้น
      - น้ำยาฟอกขาว
    - - ทำให้เกิดอาการปวดแสบ ปวดร้อน
      - อาการอักเสบในระยะต่อมา
      - ฟอสฟอรัส สารหนู
      - อาหารเป็นพิษ ซัลเฟอร์ได ออกไซด์
    - - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
      - ได้แก่ ฝิ่น มอร์ฟิน พิษจากงูบางชนิด
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง
      - ใบหน้าและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว ช่องม่านตาขยาย
      - ได้แก่ ยาอะโทรปีน ลำโพง
  - - - ข้อห้ามในการทำให้ผู้ป่วยอาเจียน
        
        หมดสติ
        
        ได้รับสารพิษชนิดกัดเนื้อ เชน่ กรด ด่าง
        
        รับประทานสารพิษพวก น้ำมันปิโตรเลียม เช่น น ้ามันก๊าด เบนซิน
    - - Activated charcoal มีลักษณะเป็นผงถ่านสีดำ
      - อาจใช้ไข่ขาว 3-4 ฟอง ตีให้เข้ากัน
  - - - แสบร้อนบริเวณปาก คลื่นไส้ อาเจียน
      - อัตราการหายใจและชีพจรเพิ่ม อาจมีอาการขาดออกซิเจน
    - - รีบนำส่งโรงพยาบาล
      - ห้ามทำให้อาเจียน
      - ระหว่างนำส่งโรงพยาบาลถ้าผู้ป่วยอาเจียนให้จัดศีรษะต่ำเพื่อป้องกันการสำลักน้ำมันเข้าปอด
  - - - ทำให้สารพิษเจือจาง
      - ทำให้อาเจียน
      - ให้สารดูดซับสารพิษที่อาจหลงเหลือในระบบทางเดินอาหาร
    - - หูอื้อ เหมือนมีเสียงกระดิ่งในในหู การได้ยินลดลง
      - เหงื่อออกมาก ปลายมือปลายเท้าแดง ชีพจรเร็ว คลื่นไส้อาเจียน หายใจเร็ว ใจสั่น
    - - ให้เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน
      - ง่วงซึม เหงื่อ ออกมาก ความดันโลหิตต่ำ สับสน เบื่ออาหาร
  - - - คาร์บอนมอนนอกไซด์
      - คารบ์อนไดออกไซด์
      - ไฮโดรเจน ไนโตรเจน
  - - - ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
      - อย่าทำให้อาเจียน
      - รีบนำส่งโรงพยาบาล
    - - ไหม้พอง ร้อนบริเวณริมฝีปาก ปาก ลำคอ
      - คลื่นไส้ อาเจียนกระหายน้ำและมีอาการภาวะช็อค ได้แก่ ชีพจรเบา ผิวหนังเย็นชื้น
- - - - มีอาการกระดูกหักเพียงอย่างเดียว
      - ไม่มีบาดแผลที่ผิวหนัง
      - กระดูกจะไม่โผล่ออกมานอกผิวหนัง
    - - มีบาดแผลซึ่งลึกถึงกระดูก หรือกระดูกที่หักอาจ ทิ่มแทงทะลุออกมานอกเนื้อ
      - ถือเป็นชนิดร้ายแรงเพราะอาจทำให้ตกเลือดรุนแรง
      - เส้นประสาทถูกทำลายหรือติดเชื้อได้ง่ายและเป็นสาเหตุที่ทำให้สูญเสียแขนขาได้