Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การป้องกันและช่วยเหลือเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุ, อ้างอิง : วิริยาภรณ์…

- - - - จมน้ำแต่ไม่สียชีวิตทันทีจะเสียชีวิตในเวลาต่อมา
    - - เสียชีวิตจาการจมน้ำ
  - - - เกิดภาวะpulmonary edema
      - เกิดภาวะ hypovolemia
    - - เกิดภาวะhemolysis
      - เกิดภาวะ hypervolemia
  - - - เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อ้า ให้เกิดความอบอุ่น
      - จัดท่านอนตะแคงกึ่งคว่ำ แล้วส่งโรงพยาบาล
    - - 1.ตรวจดูว่ายังหายใจหรือไม่
      - โทรเรียกหน่วยพยาบาล
      - 3.นวดหัวใจสลับกับการช่วยหายใจ
- - - - เกิดการอักเสบ ติดเชื้อ
        
        ปอดอักเสบ
        
        หลอดลมอักเสบ
    - - ปอดพอง
      - ปอดแฟบ
      - หอบหืด
  - - - เมื่อ
        
        หายใจลำบาก ซีด เขียว
        
        เมื่อเด็กไม่พูด
  - - - ตำแหน่งกึ่งกลางท่อนล่างกระดูกหน้าอก
      - ลึก 5cm =1/3ความหนาของทรวงอก
      - 100-120ครั้ง/นาที
      - กดโดยใช้มือเดียว อีกข้างให้เปิดทางเดินหายใจ
    - - 100-120ครั้ง/นาที
      - ตำแหน่งกึ่งกลางท่อนล่างกระดูกหน้าอก
      - ลึก 4 cm
      - กดโดยการใช้นิ้วมือ2นิ้ว มืออีกข้างให้เปิดทางเดินหายใจ
- - - - ได้แก่ สารละลายพวกกรดและด่างเข้มข้น น้ำยาฟอกขาว
      - ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้ พอง
    - - ได้แก่ ฟอสฟอรัส สารหนู อาหารเป็นพิษ ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
      - ทำให้เกิดอาการปวดแสบ ปวดร้อน และอักเสบ
    - - ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง ใบหน้าและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว ช่องม่านตาขยาย
      - ได้แก่ ยาอะโทรปีน ลำโพง
    - - ได้แก่ ฝิ่น มอร์ฟีน พิษจากงูบางชนิด
      - ทำให้หมดสติ หลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
  - - - ทำให้สารพิษเจือจาง ให้นม
      - ให้สารดูดซับสารพิษในระบบทางเดินอาหาร
        
        ไข่ขาว ๓ - ๔ ฟอง ตีให้เข้ากัน
        
        Activated charcoa
        
        ใช้ ๑ ช้อนโต๊ะ ละลายน้ำ ๑ แก้ว
      - ทำให้ผู้ป่วยอาเจียน เพื่อเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
        
        ห้ามในผู้ป่วยที่ได้รับสารพิษชนิดกัดเนื้อ เช่น น้ำมันก๊าซ เบนซิน
      - ส่งโรงพยาบาล เพื่อทำการล้างท้องเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
    - - อากการและอาการแสดง
        
        ไหม้พอง ร้อนบริเวณริมฝีปาก ปาก ลาคอและท้อง คลื่นไส้ อาเจียน กระหายน้า และมีอาการภาวะช็อค ได้แก่ ชีพจรเบา ผิวหนังเย็นชื้น
      - ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
      - อย่าทำให้อาเจียน
      - รีบนาส่งโรงพยาบาล
    - - ได้แก่ น้ามันก๊าด เบนซิน ยาฆ่าแมลงชนิดน้ำมัน
      - อาการและอาการแสดง
        
        แสบร้อนบริเวณปาก คลื่นไส้ อาเจียน ซึ่งอาจสำลักเข้าไปในปอดทำให้หายใจออกมามีกลิ่นน้ามัน หรือมีกลิ่นน้ามันปิโตเลียม
        
        อัตราการหายใจและชีพจรเพิ่ม อาจมีอาการขาด ออกซิเจน ซึ่งอาจรุนแรงมากมีเขียวตามปลายมือ ปลายเท้า
      - รีบนาส่งโรงพยาบาล
      - ห้ามทำให้อาเจียน
      - ระหว่างนาส่งโรงพยาบาล ถ้าผู้ป่วยอาเจียน ให้จัดศีรษะท่า เพื่อป้องกันการสาลักน้ามันเข้าปอด
    - - อาการและอากการแสดง
        
        หูอื้อ เหมือนมีเสียงกระดิ่งในในหู การได้ยินลดลง เหงื่อออกมาก ปลายมือปลายเท้าแดง ชีพจรเร็ว คลื่นไส้อาเจียน หายใจเร็ว ใจสั่น
      - ทาให้สารพิษเจือจาง
      - ทาให้อาเจียน
      - ให้สารดูดซับสารพิษ ที่อาจหลงเหลือในระบบทางเดินอาหาร
    - - การพยาบาล
        
        กลั้นหายใจและรีบเปิดประตูหน้าต่าง ๆ เพื่อให้อากาศถ่ายเท มีอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในห้อง ปิดท่อก๊าซ หรือขจัดต้นเหตุของพิษนั้น ๆ
        
        นำผู้ป่วย ออกจากบริเวณที่เกิดเหตุไปยังที่มีอากาศบริสุทธิ์
        
        ประเมินการหายใจและการเต้นของหัวใจ ถ้าไม่มีให้ผายปอดและนวดหัวใจ นาส่งโรงพยาบาล
      - ก๊าซที่ทำให้ร่างกายขาดออกซิเจน เช่น คาร์บอนมอนนอกไซด์ คาร์บอนไดออกไซด์ ไฮโดรเจน ไนโตรเจน
      - ก๊าซที่ทำให้เกิดการระคายเคืองต่อระบบทางเดินหายใจ เช่น ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
      - ก๊าซที่ทำให้อันตรายทั่วร่างกาย ได้แก่ ก๊าซอาร์ซีน
        
        เมื่อเข้าสู่ร่างกายจะทาให้เม็ดเลือดแดงแตก ปัสสาวะเป็นเลือด ดีซ่าน ตาเหลือง ตัวเหลือง
    - - ล้างด้วยน้ำสะอาดนาน ๆ อย่างน้อย ๑๕ นาที
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทาให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดแผล แล้วนาส่งโรงพยาบาล
    - - ล้างตาด้วยน้านาน ๑๕ นาที่ โดยการ เปิดน้าก๊อกไหลรินค่อย ๆ
      - อย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทาให้เกิดอันตรายมากขึ้น
      - บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ปิดตา แล้วนาส่งโรงพยาบาล
- - - - ที่ข้อมือ ข้อพับ
        
        เกิดการดึงรั้ง เหยียดออกไม่ได้
      - ที่ใบหน้า
        
        เกิดรอยแผลเป็น
  - - - คือ บาดแผลที่มีการทาลายของเซลล์หนังกาพร้าชั้นผิวนอกเท่านั้น
      - หายหายเร็วและสนิท ไม่เกิดรอยแผลเป็น
        
        ยกเว้นคนที่มีการติดเชื้ออักเสบ
      - หนังกาพร้าชั้นในยังไม่ถูกทำลาย เจริญขึ้นมาแทนที่ส่วนผิวนอกได้
    - - ชนิดตื้น (Superficial partial-thickness burns)
        
        คือ บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกาพร้าทั้งชั้นผิวนอกและชั้นในสุด และหนังแท้ส่วนที่อยู่ตื้นๆ ใต้หนังกาพร้า
        
        เซลล์ที่สามารถเจริญขึ้นมาทดแทนส่วนที่ตายได้ จึงหายได้เร็วภายใน 2-3 สัปดาห์ และมักไม่ทาให้เกิดแผลเป็น
        
        พุพองเป็นตุ่มน้าใส ผิวหนังอาจหลุดลอกออกเห็นเป็นเนื้อสีชมพูหรือสีแดง ๆ มีน้ำเหลืองซึม
        
        ปวดแสบปวดร้อนมาก เพราะเส้นประสาทบริเวณผิวหนังยังเหลืออยู่ไม่ได้ถูกทาลายไปมาก
        
        อาจทำให้สูญเสียน้า โปรตีน และเกลือแร่ และติดเชื้อได้ง่าย
      - ชนิดลึก (Deep partial-thickness burns)
        
        คือ บาดแผลที่มuการทาลายของหนังแท้ส่วนลึก
        
        ไม่ค่อยมีตุ่มพอง แผลเป็นสีเหลืองขาว แห้ง และไม่ค่อยปวด บาดแผลชนิดนี้มีโอกาสทำให้เกิดแผลเป็นได้แต่ไม่มาก
        
        มักจะหายได้ภายใน 3-6 สัปดาห์ ซึ่งการใช้ยาปฏิชีวนะเฉพาะที่จะช่วยทาให้แผลไม่เกิดการติดเชื้อได้
    - - คือ บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท และอาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก
      - ไม่เจ็บปวดที่บาดแผลเพราะเส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้ถูกทำลาย (Hypertrophic scar or keloid)
      - ถ้ารักษาไม่ดีอาจเกิดแผลหดรั้งทำให้ข้อยึดติด
  - - - กว้างประมาณ 10-15% อาจทำให้กิดภาวะช็อกได้
      - เกิดบาดแผลที่บริเวณใบหน้า (รวมทั้งปากและจมูก)อาจทำให้หายใจได้ลำบาก ควรรีบนาผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลทันที
  - - - 1% ซิลเวอร์ซัลฟาไดอะซีน
        
        เพราะมีฤทธิ์กว้าง
      - Ringer's lactate
        
        ภาวะขาดน้ำและช็อก ถ้าผู้ป่วยมีบาดแผลกว้าง
        
        ภาวะแทรกซ้อนในระยะ 2-3 วันแรก
    - - หลังจากมีบาดแผล 2-3 วันไปแล้ว
        
        บาดแผลรุนแรง
        
        บาดแผลระดับที่ 2 ที่มีขนาดมากกว่า 30%
        
        และบาดแผลระดับที่ 3 ที่มีขนาดมากกว่า 10%
    - - แผลที่หายหลังจากการทาผ่าตัดปลูกถ่ายผิวหนัง (Skin graft)
      - แผลที่หายโดยใช้เวลามากกว่า 3 อาทิตย์
- - - - Closed fracture
        
        มีอาการกระดูกหักแต่ไม่โผล่ออกมานอกผิวหนัง
      - Open fracture
        
        มีบาดแผลลึกถึงกระดูก หรือกระดูกที่หักอาจทิ่มแทงทะลุออกมานอกเนื้อ
        
        อาจทำให้ตกเลือดรุนแรง เส้นประสาทถูกทาลาย ติดเชื้อได้ง่าย ทำให้สูญเสียแขนขาได้
    - - กระดูกหักทั่วไป (Simple fracture)
        
        คือ กระดูกที่แตกออกเป็น 2 ชิ้น
      - กระดูกหักยุบเข้าหากัน (Impacted fracture)
        
        คือ ภาวะที่กระดูกทั้ง 2 ด้านได้รับแรงกด ส่งผลให้กระดูกแตกทั้ง 2 ด้าน เด็กเล็กมักเกิดกระดูกหักฝังที่แขน
      - กระดูกเดาะ (Greenstick fracture)
        
        คือ กระดูกที่แตกเพียงด้านเดียว ส่วนกระดูกอีกด้านโก่งไปตามแรงกดที่ปะทะเข้ามา มักเกิดขึ้นกับเด็ก เพราะกระดูกของเด็กมีความยืดหยุ่นมากกว่าผู้ใหญ่
  - - - ถ้าบาดแผลใหญ่หรือเลือดยังไม่หยุดไหลหรือไหลรุนแรง ให้หาสายรัด มาผูกรัดเหนือบาดแผลให้แน่น ๆ
      - คลายสายรัดทุก ๆ 15 นาที โดยคลายนานครั้งละประมาณ 30-60 วินาที
      - ถ้าเลือดยังไม่หยุดไหลก็ให้รัดกระชับเข้าไปใหม่
    - - ใช้แผ่นไม้ พลาสติกแข็ง ไม้บรรทัด กิ่งไม้ ท่อนไม้ ท่อนโลหะ
      - ให้ปลายทั้ง 2 ข้างครอบคลุมถึงข้อที่อยู่เหนือและใต้ส่วนที่หัก
      - ควรมีสิ่งนุ่ม ๆ รองรับผิวหนังของอวัยวะส่วนนั้นอยู่เสมอแล้วรัดทั้งหมดเข้าด้วยกัน
      - คำแนะนำ
        
        บริเวณที่ดามเฝือก
        
        ห้ามดึงข้อหรืือจัดกระดูกให้เข้าที่ด้วยตัวเอง
        
        ถ้าหักที่แขนหรือมือให้ใช้ผ้าคล้องคอ
        
        ถ้าหักที่นิ้วให้ใช้ไม้ไอศครีมดาม
    - - ควรประคบทันทีและหาผ้าบางๆมาพันรอบของที่เย็นเพื่อป้องกันน้ำแข็งกัด
      - ประคบไว้นานประมาณ 20 นาทีหรือจนกว่าบริเวณนั้นจะรู้สึกชา
      - ขณะประคบยกช่วงกระดูกที่หักให้สูงขึ้นด้วยเพื่อช่วยลดอาการบวมและชะลอการไหลของเลือด
      - ข้อดี
        
        จะช่วยลดอาการปวด ลดอาการบวมอักเสบ และลดการไหลของเลือด
  - - - ขาส่วนบน
      - กระดูกสันหลัง
      - ศีรษะและคอ
      - อุ้งเชิงกรานและสะโพก
    - - มิ้วมือ นิ้วเท้าข้างที่ใส่มีสีเขียว ซีด บวม ชา รู้สึกซ่าๆ
      - ปวดแสบปวดร้อน
      - ปวดมากรู้สึกคับเฝือก
      - บวมแดงบริเวณต่ำกว่าหรือขอบเฝือก
      - มีเลือด น้ำเหลือง หนองไหลซึมจากเฝือก หรือมีกลิ่นเหม็น
      - ขยับนิ้วมือ นิ้วเท้าข้างที่ใส่เฝือกไม่ได้
      - เฝือกคับ บุบสลาย หรือมีสิ่งแปลกปลอมเข้าไป