Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การป้องกันและช่วยเหลือเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุ, นางสาวสโรชา ยาวิใจ 36/2…

- - - - ปริมาตรน้ำที่ไหลเวียนใน ร่างกายลดลง เกิดภาวะ hypovolemia
      - ระดับเกลือแร่ในร่างกายสูงขึ้น
        
        หัวใจเต้นผิดปกติ
        
        หัวใจวาย
        
        ช็อก
  - - - เกิด hypervolemia ทำให้ระดับเกลือแร่ในเลือดลดลง
        
        หัวใจเต้นผิดจังหวะ
        
        หัวใจวาย
        
        อาจเกิดภาวะเม็ดเลือดแดงแตกhemolysis
  - - - 1.ให้รีบเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า ใช้ผ้าคลุมตัวเพื่อ
        ทำให้เกิดความอบอุ่น
      - 2.จัดให้นอนในท่าตะเเคง
        กึ่งคว่ำแล้วนำส่งโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด
    - - 1.เช็กว่ายังมีลม
        หายใจอยู่ไหม หัวใจเต้นหรือเปล่า
      - 2.เรียกหน่วยรถพยาบาลหรือหน่วยกู้ภัย
        โดยด่วน
      - 3.ช่วยชีวิตขั้นพื้นฐานโดย
        นวดหัวใจสลับกับการช่วยหายใจ
- - - - ปอดพอง
      - หอบหืด
      - ปอดแฟบ
    - - ปอดอักเสบ
      - หลอดลมอักเสบ
  - - - กดบนกระดูกหน้าอกในตำแหน่งระหว่างห้วนม
        ทั้งสองข้างลงมา หนึ่งความกว้างนิ้วมือ
  - - - ผู้ชวยยืนด้านหลังเด็ก แล้วอ้อมแขนมาด้านหน้า
      - กำมือเป็นกำปั้นและวางกำปั้นด้นข้าง(ด้านหัวแม่มือ)บนกึ่งกลางหน้าท้องเหนือสะดือเด็ก
      - กดโดยให้แรงมีทิศทางเข้าด้านใน และเฉียงขึ้นบน
    - - เด็กอยู่ในท่านอนราบ ผู้ช่วยนั่งคร่อมตัวเด็ก
      - วางสันมือบนห้องเด็กตำแหน่งสูง
        กว่าสะดือเด็ก
      - กดในทิศทางเข้าด้านในและเฉียงขึ้น กด 5ครั้ง
      - เปิดปากสำรวจดูว่ามีสิ่งแปลกปลอมหลุดออกมาหรือไม่
  - - - อัตราส่วนการกดหน้าอกและการช่วยหายใจเท่ากับ 30:2
      - ตำแหน่งการกดและอัตราเร็วในการกดจะเหมือนกัน
      - ความลึกและลักษณะการใช้มือในการกดจะแตกต่างกัน
    - - อัตราส่วนการกดหน้าอกและการช่วยหายใจสำหรับ
        เด็กเล็ก (Infants) เท่ากับ 15:2
    - - 100-120 ครั้ง/นาที
      - ตำแหน่งกึ่งกลางท่อนล่าง
      - กระดูกหน้าอก
      - ลึก 5-6 ซม. (2.0-2.4 นิ้ว)
      - กดโดยใช้สองมือ
    - - 100-120 ครั้ง/นาที
      - ตำแหน่งกึ่งกลางท่อนล่าง
      - กระดูกหน้าอก
      - ลึก 5 ซม. (1/3 ความหนาของทรวงอก )
      - กดโดยใช้มือเดียว อีกข้างให้เปิดทางเดินหายใจ
    - - 100-120 ครั้ง/นาที
      - ตำแหน่งกึ่งกลางท่อนล่าง
      - กระดูกหน้าอก
      - ลึก 4 ซม. (1.5 นิ้ว หรือ 1/3 ความหนาของทรวงอก )
      - กดโดยใช้นิ้วมือสองนิ้วมืออีกข้างให้ทำการเปิดทางเดินหายใจ
  - - - ผู้ช่วยเหลือเข้าทางด้านหลัง ใช้แขนสอดสองข้างโอบผู้ป่วยไว้
        
        มือซ้ายประคองมือขวาที่กำมือวางไว้ที่ใต้ลิ้นปี่
        
        ดันกำมือขวาเข้าใต้ลิ้นปี่อย่างรวดเร็วเพื่อให้เกิดแรงดันในช่องท้อง
        
        ดันเข้าใต้กระบังลมผ่านไปยังช่องทรวงอก เพื่อดันให้สิ่งแปลกปลอมหลุดออกจากกล่องเสียง
- - - - พลุ ประทัด
    - - เตารีด
    - - แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต)
      - รังสีโคบอลต์
    - - กรด-ด่าง
  - - - พื้นที่ของบาดแผลขนาด 1 ฝ่ามือของผู้ป่วย เท่ากับ 1% ของผิวหนังทั่วร่างกาย
      - บาดแผลที่เกิดขึ้นที่มือหรือตามข้อพับต่าง ๆทำให้เหยียดออกไม่ได้
    - - ระดับที่1 (First degree burn)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของเซลล์หนังกำพร้าชั้นผิวนอกเท่านั้น
        
        หนังกำพร้าชั้นในสามารถเจริญขึ้นมาแทนที่ส่วนผิวนอก
        
        โดยปกติจะหายได้เร็วและสนิท ไม่ทำให้เกิดแผลเป็น
      - ระดับที่ 2 (Second degree burn)
        
        บาดแผลระดับที่ 2 ชนิดตื้น (Superficial partial-thickness burns)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าทั้งชั้นผิวนอกและชั้นในสุด และหนังแท้ส่วนที่อยู่ตื้นๆ ใต้หนังกำพร้า
        
        ยังมีเซลล์ที่สามารถเจริญขึ้นทดแทนส่วนที่ตายได้
        
        ไม่ทำให้เกิดแผลเป็น
        
        หายได้เร็วภายใน 2-3 สัปดาห์
        
        รายที่มีการติดเชื้อ
        
        พุพองเป็นตุ่มน้ำใสขนาดเล็กและใหญ่
        
        ผิวหนังอาจหลุด
        ลอกออกเห็นเป็นเนื้อสีชมพูหรือสีแดงๆ
        
        มีน้ำเหลืองซึมผู้ป่วยจะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนมาก
        
        1 more item...
        
        บาดแผลระดับที่ 2 ชนิดลึก (Deep partial-
        thickness burns)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังแท้ส่วนลึก
        
        ไม่ค่อยมีตุ่มพอง แผลเป็นสีเหลืองขาว แห้ง
        
        ไม่ค่อยปวด
        
        เกิดแผลเป็นได้แต่ไม่มาก ถ้าไม่มีการติดเชื้อซ้ำเติม
        
        1 more item...
      - ระดับที่ 3 (Third degree burn)
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อขุมขน และเซลล์ประสาทและอาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก
        
        ไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดที่บาดแผล
        
        เส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้ถูกทำลาย
        
        โอกาสเกิดแผลหดรั้งทำให้ข้อยึดติดตามมาสูงมาก
  - - - ควรรีบนำผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลทันที
  - - - 1% ซิลเวอร์ซัลฟาไดอะซีน (Silversulfadiazine)
    - - แพทย์จะให้สารน้ำริงเกอร์แลกเตท (Ringer's lactate)
    - - แนะนำให้ใส่ผ้ายืด (Pressuregarment) เพื่อป้องกันการเกิดแผลเป็น
- - - - .ทำให้ผู้ป่วยอาเจียน เพื่อเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
    - - ได้รับสารพิษชนิดกัดเนื้อ ห้ามอาเจียน
        
        รับประทานสารพิษพวก น้ำมันปโตรเลียม เช่น น้ำมันก๊าซ เบนซิน
        
        ให้สารดูดซับสารพิษในระบบทางเดินอาหาร
        
        คือ Activated charcoal
        
        ใช้ ๑ ซ้อนโต๊ะ ละลายน้ำ ๑ แก้ว
        
        อาจใช้ไข่ขาว๓ - ๔ ฟอง ตีให้เข้ากัน
  - - - ไหม้พอง ปาก ร้อนบริเวณริมฝีปาก
      - คลื่นไส้ อาเจียน กระหายน้ำ และมีอาการภาวะช็อค
    - - ถ้ารู้สึกตัวดีให้ดื่มนม
      - อย่าทำให้อาเจียน
      - รีบนำส่งโรงพยาบาล
  - - - แสบร้อนบริเวณปาก คลื่นไส้ อาเจียน
      - อาจสำลักเข้าไปในปอดทำให้หายใจออกมามีกลิ่นน้ำมัน
      - อาจรุนแรงมากมีเขียวตามปลายมือ ปลายเท้า (Cyanosis)
    - - ห้ามทำให้อาเจียน
      - ถ้าผู้ป่วยอาเจียน ให้จัดศีรษะต่ำเพื่อป้องกันการสำลักน้ำมันเข้าปอด
  - - - ยาพาราเซตามอลยานี้จะถูกดูดซึมเร็วมาก
        
        เกิดอาการคลื่นไส้ อาเจียน ง่วงซึม เหงื่อออกมาก ความดันโลหิตต่ำ สับสน เบื่ออาหาร
    - - ทำให้สารพิษเจือจาง
      - ทำให้อาเจียน
      - สารดูดซับสารพิษ
  - - - กลั้นหายใจและรีบเปิดประตูหน้าต่าง ๆ
      - อากาศบริสุทธิ์เข้ามาในห้อง
      - ประเมินการหายใจและการเต้นของหัวใจถ้าไม่มีให้ผายปอดและนวดหัวใจ
      - ส่งรพ.
  - - - เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้ พอง
    - - ปวดร้อน และอาการอักเสบ
    - - ทำให้หมดสติหลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก
    - - อาการเพ้อคลั่ง ใบหนและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว
- - - - ชนิดร้ายเรงเพราะอาจทำให้ตกเลือดรุนแรง เส้นประสาทถูกทำลาย
      - ติดเชื้อได้ง่าย และเป็นสาเหตุที่ทำให้สูญเสียแขนขาได้
  - - - บาดแผลใหญ่หรือเลือดยังไม่หยุดไหลหรือไหลรุนแรง
        
        ให้หาสายรัดมาผูกรัดเหนือบาดแผลให้แน่น ๆ
        
        ให้คลายสายรัดทุกๆ 15 นาที โดยคลายนานครั้งละประมาณ 30-60 วินาที
    - - การดามกระดูกชั่วคราวแบบง่าย ๆ
        
        แผ่นไม้ พลาสติกแข็ง ไม้บรรหัด กิ่งไม้ ท่อนไม้
        
        กล่องกระดาษหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารพับทบหลายๆ ชั้น
        
        วางแนบกับส่วนที่หัก โดยให้ปลายทั้ง 2 ข้างครอบคลุมถึงข้อที่อยู่เหนือและใต้ส่วนที่หัก
        
        มีสิ่งนุ่มๆ รองรับผิวหนังของอวัยวะส่วนนั้นอยู่เสมอ
        
        รัดทั้งหมดเข้าด้วยกันโดยใช้เทป เชือก ด้าย สายไฟ เน็คไท ผ้าพันคอ
    - - ใช้ผ้าบาง ๆ มาพันรอบของที่เย็นก่อนเพื่อหลีกเลี่ยงการโดนน้ำแข็งกัด
        
        ลดอาการปวด ลดอาการบวมอักเสบ และลดการไหลของเลือดได้
      - ประคบเย็นให้ประคบไว้นานประมาณ 20 นาทีหรือจนกว่าบริเวณนั้นจะรู้สึกชาก่อนแล้วค่อยเอาออก
        
        ยกช่วงกระดูกที่หักให้สูงขึ้นด้วยเพื่อช่วยลดอาการบวม
  - - - กระดูกที่แตกออกเป็น 2 ชิ้น
    - - กระดูกทั้ง 2 ด้านได้รับแรงกด กระดูกแตกทั้ง 2 ด้านเด็กเล็กมักเกิดกระดูกหักฝังที่แขน
    - - กระดูกที่แตกเพียงด้านเดียวกระดูกอีกด้านโก่งไปตามแรงกดที่ปะทะเข้ามา
  - - - เกิดจากการกดเส้นประสาทมากเกินไป
    - - การกดผิวหนังมากเกินไป
    - - เฝือกทำให้การไหลเวียนของเลือดไม่ดี