Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเด็กบทที่4, นางสาวกชกร ธนกรกิจสกุล เลขที่3 รหัส 612001003 -…

- - - - 1.ชนิดกัดเนื้อ (Corrosive ) ทำให้เนื้อเยื่อของร่างกายไหม้พอง คือ สารละลายพวก กรดและด่างเข้มข้น น้ำยาฟอกขาว
      - 2.ชนิดทำให้ระคายเคือง (Irritants ) ทำให้เกิดอาการปวดร้อน และอาการอักเสบในระยะต่อมาปวดแสบ ได้แก่ ฟอสฟอรัส สารหนู อาหารเป็นพิษ ซัลเฟอร่ไดออกไซด์
      - 3.ชนิดที่กดระบบประสาท (Narcotics ) ทำให้หมดสติหลับลึก ปลุกไม่ตื่น ม่านตาหดเล็ก ได้แก่ ฝิ่น [มอร์ฟื้นพิษจากงูบางชนิด
      - 4.ชนิดที่กระตุ้นระบบประสาท (Dililants)ทำให้เกิดอาการเพ้อคลั่ง ใบหน้าและผิวหนังแดง ตื่นเต้นชีพจรเต้นเร็ว ซ่องม่านตาขยายได้แก่ ยาอะโทรปืน ลำโพง
  - - - ㆍการคลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้อง น้ำลายฟูมปาก หรือมีรอยไหม้นอกบริเวณริมฝีปาก มีกลิ่นสารเคมีบริเวณปาก
      - ㆍเพ้อ ชัก หมดสติ มีอาการอัมพาตบางส่วนหรือทั่วไป ขนาดชองม่านตาผิดปกติ อาจหดหรือขยาย
      - ㆍหายใจขัด หายใจลำบาก มีเสมหะมาก มีอาการเขียวปลายมือปลายเท้า หรือบริเวณริมฝีปาก ลมหายใจมีกลิ่นสารเคมี
      - ㆍตัวเย็น เหงื่อออกมาก มีฝิ่นหรือจุดเลือดออกตามผิวหนัง
  - - - ㆍทำให้สารพิษเจือจาง ให้นำส่งโรงพยาบาลเพื่อทำการล้างห้องเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
      - ㆍทำให้ผู้ป่วยอาเจียน เพื่อเอาสารพิษออกจากกระเพาะอาหาร
      - ข้อห้ามในการทำให้ ผู้ป่วยอาเจียนหมดสติ ได้รับสารพิษชนิดกัดเนื้อ เช่น กรด ต่าง
      - รับประทานสารพิษพวก น้ำมันปิโตรเลียม เช่น น้ำมันก๊าด เบนซิน
      - ให้สารดูดซับสารพิษในระบบทางเดินอาหาร เพื่อลดปริมาณการดูดซึมสารพิษเข้าสู่ร่างกาย
      - สารที่ใช่ได้ผลดี คือ Activated charcoal มีลักษณะเป็นผงถ่านสีดำ ใช้ ๑ ซ้อนโต๊ะ ละลายน้ำ ๑ แก้ว
  - - - แสบร้อนบริเวณปาก คลื่นไส้ อาเจียน ซึ่งอาจสำลักเข้าไปใน
        
        ปอดทำให้หายใจออกมามีกลิ่นน้ำมัน หรือมีกลิ่นน้ำมันบีโต
        
        เลียม อัตราการหายใจและชีพจรเพิ่ม อาจมีอาการขาด ออคิ
        
        เจน ซึ่งอาจรุนแรงมากมีเขียวตามปลายมือ ปลายเท้า
  - - - ㆍก๊าซที่ทำให้ร่างกายขาดออกซิเจน เกิดอาการ วิงเวียนหน้ามืด เปีนลมหมดสติ ถึงแก่ความตายได้ เช่นคาร์บอนมอนนอกไซด์ คาร์บอนไดออกไซด์ ไฮโดรเจนไนโตรเจน
      - ㆍก๊าชที่ทำให้เกิดการระคายเคืองต่อระบบทางเดินหายใจได้แก่ คอ หลอดลม และปอด ถ้าได้รับในปริมาณมากอาจ
      - ทำให้ตายได้ เช่น ซัลเฟอร์ไดออกไซด์
      - ก๊าซที่ทำให้อันตรายทั่วร่างกาย ได้แก่ ก๊าซอาร์ซีน กลิ่นคล้ายกระเทียม พบได้ในโรงงานอุตสาหกรรม เมื่อเข้าสู่ร่างกายจะทำให้เม็ดเลือดแดงแตก ปัสสาวะเป็นเลือด ดีซ่าน ตาเหลือง ตัวเหลือง
    - - กลั้นหายใจและรีบเปิดประตูหน้าต่าง ๆเพื่อให้อากาศถ่ายเท มีอากาศบริสุทธิ์เขามาในห้อง ปิดท่อก๊าซ หรือขจัดตันเหตุของพิษนั้น ๆ
      - นำผู้ป่วย ออกจากบริเวณที่เกิดเหตุไปยังที่มีอากาศบริสุทธิ์
      - ประเมินการหายใจและการเต้นของหัวใจ ถ้าไม่มีให้ผายปอดและนวดหัวใจ นำส่งโรงพยาบาล
  - - - ㆍล้างตาด้วยน้ำนาน ๑๕ นาที่ โดยการ เปิดน้ำก๊อกไหลรินค่อย ๆ
      - ㆍอย่าใช้ยาแก้พิษทางเคมี เพราะความร้อนที่เกิดจากปฏิกิริยาอาจทำให้เกิดอันตรายมากขึ้น บรรเทาอาการปวดและรักษาช็อค
      - ㆍปิดตา แล้วนำส่งโรงพยาบาล
- - - - ความร้อน เช่น ไฟ (เตาไฟ ตะเกียง พลุ ประทัดบุหรี่)
      - วัตถุที่ร้อน (เตารีด จานชามที่ใส่ของร้อน)
      - น้ำร้อน (กระติกน้ำ กาน้ำ ไอน้ำ หม้อน้ำ)
      - น้ำมันร้อนๆ (ในกระทะ)
      - กระแสไฟฟ้า (ไฟฟ้าชอต)
      - สารเคมี เช่น กรด ด่าง รังสี เช่น แสงแดด (แสงอัลตราไวโอเลต)
      - รังสีโคบอลต์, รังสีเรเดียม, รังสีนิวเคลียร์, ระเบิด ปรมาณู
      - การเสียดสีอย่างรุนแรง
  - - - บาดแผลที่มีการทำลายของเซลล์หนังกำพร้าชั้นผิวนอกเท่านั้น
        
        หนังกำพร้าชั้นในยังไม่ถูกทำลาย และยังสามารถเจริญขึ้นมาแทนที่ส่วนผิวนอกได้
        
        โดยปกติจะหายได้เร็วและสนิท และไม่ทำให้เกิดแผลเป็น จึงมีโอกาสหายได้สนิท ยกเว้นในรายที่มีการติดเชื้ออักเสบ
    - - ชนิดตื้น
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าทั้งชั้นผิวนอกและชั้นในสุด และหนังแท้สวนที่อยู่ตื้นๆ ใต้หนังกำพร้า
        
        ในรายที่มีการติดเชื้อ พุพองเป็นตุ่มน้ำใส ผิวหนังอาจหลุดลอกออกเห็นเป็นเนื้อสีชมพูหรือสีแดง ๆ มีน้ำเหลืองซี่มและผู้ป่วยจะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนมาก เพราะเส้นประสาทบริเวณผิวหนังยังเหลืออยู่ไม่ได้ถูกทำลายไปมากนัก อาจทำให้สูญเสียน้ำโปรตีน และเกลือแร่ และติดเชื้อได้ง่าย
      - ชนิดลึก
        
        บาดแผลที่มีการทำลายของหนังแท้ส่วนลึก ลักษณะบาดแผลจะตรงกันข้ามกับบาดแผลระดับที่ 2 ชนิดตื้น คือ จะไม่ค่อยมีตุ่มพอง แผลเป็นสีเหลืองขาว แห้ง และไม่ค่อยปวด
        
        ถ้าไม่มีการติดเชื้อซ้ำเติม โดยแผลมักจะหายได้ภายใน 3-6 สัปดาห์ ซึ่งการใช้ยาปฏิชีวนะเฉพาะที่จะช่วยทำให้แผลไม่เกิดการติดเชื้อได้
    - - บาดแผลที่มีการทำลายของหนังกำพร้าและหนังแท้ทั้งหมด รวมทั้งต่อมเหงื่อ ขุมขน และเซลล์ประสาท และอาจกินลึกถึงชั้นกล้ามเนื้อหรือกระดูก
        
        ผู้ป่วยจึงมักไม่มความรู้สึกเจ็บปวดที่บาดแผลเนื่องจากเส้นประสาทที่อยู่บริเวณผิวหนังแท้ถูกทำลาย (Hypertrophic scar or keloid)
        
        นอกจากนี้ยังมีโอกาสเกิดแผลหครั้งทำให้ข้อยึดติดตามมาสูงมาก ถ้าได้รับการรักษาไม่ถูกต้อง
  - - - 1.ให้ล้างแผลหรือแช่แผลด้วยน้ำสะอาดแล้วใช้ผ้าก๊อซหรือผ้าแห้งสะอาดปิดแผลไว้
      - 2..ผลที่เป็นตุ่มน้ำใส ไม่ควรเอาเข็มไปเจาะเพี่อระบายเอาน้ำออก เพราะเข็มที่ใช้อาจไม่สะอาด ซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยติด
      - เชื้อบาดทะยักหรือเกิดแผลอักเสบได้
      - 3.ถ้าบาดแผลเกิดมีขนาดกว้าง เช่น ประมาณ 10-15% (10-15 ฝ่ามือ) ซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยเกิดภาวะช็อกได้อย่างรวดเร็ว
      - หรือเกิดบาดแผลที่บริเวณใบหน้า (รวมทั้งปากและจมูก) ซึ่งอาจทำให้ผู้ป่วยหายใจได้ลำบาก ควรรีบนำผู้ป่วยส่ง
      - โรงพยาบาลทันที
- - - - ประเมินบริเวณที่บาดเจ็บ
      - ทำการปฐมพยาบาลด้วยCPR
      - ถ้ามีเลือดออกให้ทำการห้ามเลือดก่อนเสมอไม่ว่ากระดูกจะหักหรือไม่
      - ดามกระดูกที่หัก
      - ประคบน้ำแข็งตรงบาดแผล
  - - - การใช้แผ่นไม้ ทำเป็นเฝือกวางแนบกับส่วนที่หัก โดยให้ปลายทั้ง 2 ข้างครอบคลุมถึงข้อที่อยู่เหนือและใต้ส่วนที่หัก
      - ควรมีสิ่งนุ่ม ๆ รองรับผิวหนังของอวัยวะส่วนนั้นอยู่เสมอ แล้วรัดทั้งหมดเข้าด้วยกัน
      - ประคบน้ำแข็งตรงบาดแผล เพราะการประคบเย็นนี้จะช่วยลดอาการปวด บวมอักเสบ และลดการไหลของเลือดได้ นานประมาณ 20 นาที
  - - - หลังการใส่เฝือก หากมีอาการปวดมาก
      - นิ้วมือหรือนิ้วเท้าข้างที่ใส่เฝือกมีสีเขียวคล้ำหรือซีดขาวบวมมากขึ้น หรือมีอาการชาและรู้สึกชา เกิดอาการปวดแสบปวดร้อน มีอาการบวม แดงที่บริเวณต่ำกว่าเฝือกหรือขอบเผือก
      - มีเลือด น้ำเหลือง หรือหนอง ไหลซึมออกมาจากเฝือก มีกลิ่นเหม็น ไม่สามารถขยับเขยื้อนนิ้วมือหรือนิ้วเท้า มีวัตถุแปลกปลอมเข้าไปในเฝือก ควรรีบไป พบแพทย์ทันที