Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

CA nasopharynx (ข้อวินิจฉัยทางการพยาบาล (ข้อที่ 4 ได้รับสารอาหารที่ไม่เพีย…

- - - - 1.ประเมินอาการปวดของผู้ป่วยโดยประเมินความรุนแรงจากอาการแสดง ได้แก่ สีหน้า ท่าทางและการสอบถามระดับความแวด โดยใช้ pain scale เพื่อวางแผนในการให้การพยาบาลที่เหมาะสมตามระดับความปวด
      - 2.ส่งเสริมการมีส่วนร่วมในการเลือกทางเลือกเพื่อเพื่อระงับอาการปวดด้วยตนเองเพื่อให้ผู้ป่วยได้มีส่วนร่วมและลดอาการวิตกกังวลจากอาการปวด
      - 3.ให้การพยาบาลดนตรีบำบัดโดยให้ผู้ป่วยฟังเพลงผ่อนคลายเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากอาการปวด
      - 4.ให้การพยาบาลฝึกการหายใจเป็นจังหวะเพื่อกระตุ้นให้ผู้ป่วยเกิดการผ่อนคลายและเบี่ยงเบนความสนใจจากอาการปวด
      - 5.ประเมินอาการปวด จากสีหน้าท่าทาง อาการแสดงจากอาการปวด เช่น นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายหลังให้การพยาบาลเพื่อตรวจสอบระดับความปวดหลังการให้การพยาบาล
      - 6. เบี่ยงเบนความสนใจของผู้ป่วย เช่น การชวนพูดคุยหรือชวนทำกิจกรรมที่ผู้ป่วยสนใจ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของผู้ป่วยและบรรเทาความปวดแก่ผู้ป่วย
      - 7. แนะนำญาติและให้ความรู้เกี่ยวกับวิธีการบรรเทาอาการปวดอย่างเหมาะสม เพื่อให้ญาติและผู้ป่วยมีความรู้และเข้าใจเกี่ยวกับวิธีการบรรเทาอาการปวดอย่างถูกต้อง
      - 8. จัดสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสมกับผู้ป่วย เช่น การทำความสะอาดเตียงให้สะอาด เปิดม่านให้มีอากาศถ่ายเท เปิดไฟให้มีแสงสว่างเพียงพอ เพื่อให้ผู้ป่วยหายใจสะดวกและเกิดความสุขสบายทั้งร่างกายและจิตใจของผู้ป่วย
      - 9. ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอ โดยการไม่รบกวนผู้ป่วยขณะผู้ป่วยนอนหลับ และให้การพยาบาลอย่างนุ่มนวล เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอและเกิดความสุขสบาย
      - 10. ให้ผู้ป่วยได้รับยาตามแผนการรักษาของแพทย์ เพื่อระงับอาการปวดระดับรุนแรงจากโรคมะเร็งหลังโพรงจมูกของผู้ป่วย
    - - S : -ผู้ป่วยบอกว่าปวดบริเวณจมูกและบริเวณกรามมาก -สีหน้าหน้านวิ่ คิ้วขมวด
      - -นอนไม่ค่อยหลับ
      - O : pain score =7 คะแนน
  - - - 1. ประเมินจากการติดเชื้อของผู้ป่วยโดยประเมินจากอุณหภูมิของร่างกายและผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ เพื่อวางแผนการให้การพยาบาลอย่างเหมาะสม
      - 2. วัดสัญญาณชีพทุกๆ4ชั่วโมงเพื่อติดตามอาการของภาวะติดเชื้อในร่างกาย
      - 3. ส่งเสริมให้ผู้ป่วยได้รับสารอาหารที่เหมาะสมโดยเฉพาะโปรตีนจากไข่ขาว เพื่อส่งเสริมภูมิต้านทานในร่างกายของผู้ป่วย
      - 4. ส่งเสริมให้ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อนอย่างเพียงพอ ลดสิ่งรบกวนการนอนต่างๆ เช่น แสงไฟ เสียง เพื่อให้ร่างกายผู้ป่วยสร้างภูมิคุ้มกันได้ดีมากขึ้นและสามารถกำจัดเชื้อโรคออกไป
      - 5. ประเมินอาการและอาการแสดงของภาวะติดเชื้อของผู้ป่วย และติดตามผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการหลังให้การพยาบาลเพื่อติดตามอาการที่เปลี่ยนแปลงไปของภาวะการติดเชื้อและให้การพยาบาลอย่างเหมาะสม
      - 6. ดูแลจัดสิ่งแวดล้อมให้สะอาด เช่น การดูแลทำความสะอาดสิ่งแวดล้อมรอบๆเตียงให้สะอาด เพื่อลดการสะสมของเชื้อโรค
      - 7. ดูแลทำความสะอาดร่างกายของผู้ป่วย โดยการเปลี่ยนเสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าห่มให้สะอาด เพื่อลดการสะสมของเชื้อโรค
      - 8. แนะนำญาติเกี่ยวกับการดูแลเรื่องความสะอาดบริเวณอวัยวะเพศหลังการขับถ่ายปัสสาวะ อุจจาระหลังขับถ่ายทุกครั้ง และดูแลอย่าให้เปียกชื้น เพื่อไม่ให้เกิดการสะสมของเชื้อโรคต่างๆร
      - 9. ดูแลผู้ป่วยไม่ให้ผู้ป่วยอยู่ใกล้ผู้ที่เป็นหวัดหรือผู้ที่ติดเชื้อทางเดินหายใจ และแนะนำการป้องกันการติดเชื้อให้แก่ผู้ป่วย เพื่อให้ผู้ป่วยไม่เกิดการติดเชื้อ
      - 10. ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับยา ceftriaxone ตามแผนการรักษาของแพทย์เพื่อกำจัดเชื้อโรคในร่างกาย
    - - S:- O:-มีไข้
      - WBC = 35,000 cell/ul
  - - - 1. ประเมินและบันทึกสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมง เพื่อติดตามการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
      - 2. ประเมินภาวะขาดน้ำ เช่น ชีพจรเต้นเร็ว ความดันโลหิตต่ำ กระสับกระส่าย กระหายน้ำ เยื่อบุปากแห้ง น้ำตาลดลง กระหม่อมบุ๋ม Skin turgor ปัสสาวะออกน้อย เพื่อติดตามการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
      - 3. ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับได้รับประทานอาหารครบ 5 หมู่ เป็นอาหารอ่อน ย่อยง่าย มีพลังงานสูง เพื่อให้เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย
      - 4. ดูแลจัดเตรียมภาชนะรองรับให้พร้อม เพื่อไว้สำหรับผู้ป่วยอาเจียน หลังอาเจียนให้กลั้วปากด้วยน้ำสะอาด สังเกตลักษณะของอาเจียน
      - 5. ดูแลบันทึกปริมาณสารน้ำเข้า-ออก เพื่อสังเกตภาวะขาดน้ำ
      - 6. ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับ ORS จิบครั้งละน้อยๆแต่บ่อยครั้งตามแผนการรักษา เพื่อสมดุลของสารน้ำและอิเล็กโทรไลต์
      - 7. ดูแลให้สารน้ำ 5% DNSS 500 ml v 30cc/hr ทางหลอดเลือดดำตามแผนการรักษาเพื่อสมดุลของสารน้ำและอิเล็กโทรไลต์
      - 8. ให้ความรู้ผู้ป่วยและญาติเกี่ยวกับผลเสียของการขาดน้ำและอิเล็กโทรไลต์ เพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจและตระหนักถึงความสำคัญของการขาดน้ำและอิเล็กโทรไลต์
      - 9. ดูแลให้ยา Motilium 1 tab oral tid pc เพื่อผู้ป่วยได้รับยาตามแผนการรักษาของแพทย์
      - 10. ดูแลติดตามผลการตรวจอิเล็กโทรไลต์ เพื่อติดตามการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
    - - S : - ผู้ป่วยบ่นคลื่นไส้มาก
      - อาเจียนหลังรับประทานาหารทุกมื้อ
      - O : - รับปร ะทานอาห ารได้มื้ อละ 5 - 6 ค า
      - อ่อนเพลีย ไม่มีแรง
      - ผลการตรวจ Electrolyte Na =130 mmol/L, K= 3.2 mmol/L, Cl= 90 mmol/L
      - CO2 33.4 mmol/L
  - - - กระตุ้นให้ผู้ป่วยมีการออกกำลังกายโดยให้ลุกจากเตียงให้เดิน การออกกำลังกายเพื่อช่วยกระตุ้นให้รู้สึกอยากอาหารมากขึ้น
      - จัดสิ่งแวดล้อมให้สะอาด ไม่ให้มีกลิ่นรบกวน เพื่อลดสิ่งกระตุ้นที่จะทำให้ความอยากอาหารลดลง สิ่งแวดล้อมที่ส่งกลิ่นอาจทำให้ผู้ป่วยมีอาการอาเจียนมากขึ้น
      - แนะนำให้ผู้ป่วยทำความสะอาดปากฟันทุกครั้งหลังรับประทานอาหาร เพื่อเป็นการกระตุ้นการอยากอาหาร
      - ร่วมมือกับผู้ป่วยและญาติในการจัดเมนูอาการ เพื่อเลือกสิ่งที่ผู้ป่วยชอบรับประทาน พร้อมทั้งให้ข้อมูลเกี่ยวกับอาหารเหล่านั้นว่าสามารถรับประทานอาหารเหล่านั้นว่าสามารถรับประทานได้หรือไม่ เพื่อให้ผู้ป่วยได้มีส่วนร่วมในการเลือกอาหารที่ต้องการรับประทาน และการได้รับประทานอาหารที่ชอบจะช่วยให้อยากรับประทานอาหารมากขึ้น นอกจากนี้ยังสามารถที่จะประเมินและให้ความรู้เกี่ยวกับอาหารที่ผู้ป่วยเลือกได้เพื่อที่จะได้นำไปปฏิบัติเมื่อกลับบ้าน
      - แนะนำให้รับประทานทีละน้อยแต่บ่อยครั้ง และรับประทานอาหารเสริมระหว่างมื้อ แนะนำให้ผู้ป่วยสังเกตอาหารที่กระตุ้นให้อาเจียนและหลีกเลี่ยงอาหารเหล่านั้น
      - 1. ดูแลให้ได้รับสารอาหารที่เหมาะสม เพื่อป้องกันการขาดสารอาหารที่รุนแรงมากขึ้น โดยสารอาหารที่เหมาะสมควรเป็นอาหารที่มีโปรตีนและพลังงานสูง นอกจากนี้อาจให้สารอาหารอื่นๆ ที่จำเป็น (Nutrition support) เพื่อรักษาระดับน้ำตาลในเลือดให้อยู่ในระดับใกล้เคียงปกติ
      - ลดปัจจัยที่ทำให้ผู้ป่วยรับประทานอาหารได้น้อย คือ อาการคลื่นไส้ อาเจียน ผลข้างเคียงของยาความเครียด การลดปัจจัยดังกล่าว ดังนี้
        
        - การประสานความร่วมมือกับแพทย์ เพื่อให้ยาบรรเทาอาการคลื่นไส้อาเจียนที่เหมาะสมนั้นเป็นสิ่งจำเป็นเพราะการใช้ยารับประทานนั้นหลังจากรับประทานยาไปแล้วผู้ป่วยอาเจียนออก ทำให้การออกฤทธิ์ของยาไม่ถึงขนาดที่ส่งผลต่อการรักษา การประสานความร่วมมือกับแพทย์เพื่อเปลี่ยนมาเป็นการให้อาหารทางหลอดเลือดจะทำให้การออกฤทธิ์ของยามีประสิทธิภาพมากกว่า
        
        วิธีการช่วยลดความเครียด คือ การให้ข้อมูลเกี่ยวกับสาเหตุของการเกิดอาการข้างเคียงว่าส่วนหนึ่งอาจเป็นผลมาจากยาที่ผู้ป่วยได้รับ และเป็นยาที่จำเป็นต่อการรักษา ดังนั้นควรสอนผู้ป่วยให้ใช้เทคนิคการผ่อนคลาย เช่น การกำหนดลมหายใจ ซึ่งเป็นวิธีที่ทำได้ง่ายและผู้ป่วยสะดวกในการปฏิบัติ การให้ญาติเข้ามามีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วย การได้พูดคุยกับคนใกล้ชิดจะช่วยให้ผู้ป่วยคลายความเครียดได้ เป็นต้น
      - ชั่งน้ำหนักทุกวันเพื่อประเมินภาวะโภชนาการ
      - ติดตามผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ เช่น ค่า Serum albumin, Hct. Hb. เป็นต้น
      - ดูแลให้ยาตามแผนการรักษา เช่น Plasil เป็นต้น เพื่อช่วยลดอาการคลื่นไส้อาเจียน
  - - - ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมงเพื่อทราบอาการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
      - ช่วยเหลือผู้ป่วยในการทากิจวัตรประจาวัน เช่นทาความสะอาดร่างกาย ความสะอาดสิ่งแวดล้อม เพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยให้ทากิจวัตรประจาวันในส่วนที่พร่อง
      - ดูแลผู้ป่วยในเรื่องถ่ายปัสสาวะและอุจจาระ เพราะผู้ป่วยไม่สามารถลุกไปเข้าห้องน้าเองได้จึงต้อง ดูแล เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับความสุขสบาย และสะดวกมากยิ่งขึ้น
      - จัดสิ่งแวดล้อมรอบข้างให้เหมาะสม จัดเตรียมกระดาษชาระหรือผ้าเช็ดหน้าไว้ใกล้ผู้ป่วย เพื่อเกิด ความสะดวกในการใช้งาน
      - จัดท่านอนให้ผู้ป่วยนอนในท่าที่สุขสบาย ดูแลให้ผู้ป่วยได้นอนหลับพักผ่อน เพื่อให้ผู้ป่วยนอนหลับ พักผ่อนได้
      - ยกไม้กั้นเตียงขึ้นทุกครั้งหลังให้การพยาบาล เพื่อป้องกันอุบัติเหตุจากการพลัดตกเตียง
      - ดูแลให้ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อนบนเตียง ไม่รบกวนผู้ป่วยโดยไม่จาเป็น เพื่อให้ผู้ป่วยนอนหลับ พักผ่อนอย่างพียงพอ
      - แนะนาญาติเกี่ยวกับภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นจากการที่ผู้ป่วยมีความทนต่อกิจกรรมลดลง เพื่อให้ญาติระมัดระวังภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นตามมา
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยออกกาลังกายที่เหมาะสมกับผู้ป่วย โดยไม่ใช้แรงมาก เพื่อกระตุ้นให้กล้ามเนื้อได้ ทางานมากขึ้น ป้องกันภาวะข้อติดและแขนขาอ่อนแรง
      - ให้ความรู้ และสอนเกี่ยวกับการหายใจอย่างมีประสิทธิภาพ(Deep Breathing Exercise) เพื่อเป็น การฝึกการบริหารการหายใจ โดยการหายใจเข้าลึกๆให้ท้องป่อง และค่อยๆผ่อนลมหาใจออกช้าๆทางปาก เป็นการ ฝึกกล้ามเนื้อกระบังลมให้แข็งแรง
      - ข้อมูลสนับสนุน
        
        S : ผู้ป่วยบอกว่า เหนื่อยง่ายจากที่เคยออกกาลังกายทุกวันก็ไม่ได้ออก
        
        o : ท่าทางอ่อนเพลีย มีอาการอ่อนแรง
  - - - ประเมินสัญญาณชีพทุก 4 ชั่วโมงเพื่อทราบอาการเปลี่ยนแปลงของผู้ป่วย
      - ช่วยเหลือผู้ป่วยในการทำกิจวัตรประจำวัน เช่นทำความสะอาดร่างกาย ความสะอาดสิ่งแวดล้อม เพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยให้ทำกิจวัตรประจำวันในส่วนที่พร่อง
      - ดูแลผู้ป่วยในเรื่องถ่ายปัสสาวะและอุจจาระ เพราะผู้ป่วยไม่สามารถลุกไปเข้าห้องน้ำเองได้จึงต้องดูแล เพื่อให้ผู้ป่วยได้รับความสุขสบาย และสะดวกมากยิ่งขึ้น
      - จัดสิ่งแวดล้อมรอบข้างให้เหมาะสม จัดเตรียมกระดาษชำระหรือผ้าเช็ดหน้าไว้ใกล้ผู้ป่วย เพื่อเกิดความสะดวกในการใช้งาน
      - จัดท่านอนให้ผู้ป่วยนอนในท่าที่สุขสบาย ดูแลให้ผู้ป่วยได้นอนหลับพักผ่อน เพื่อให้ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อนได้
      - ยกไม้กั้นเตียงขึ้นทุกครั้งหลังให้การพยาบาล เพื่อป้องกันอุบัติเหตุจากการพลัดตกเตียง
      - ดูแลให้ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อนบนเตียง ไม่รบกวนผู้ป่วยโดยไม่จำเป็น เพื่อให้ผู้ป่วยนอนหลับพักผ่อนอย่างพียงพอ
      - แนะนำญาติเกี่ยวกับภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นจากการที่ผู้ป่วยมีความทนต่อกิจกรรมลดลง เพื่อให้ญาติระมัดระวังภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นตามมา
      - กระตุ้นให้ผู้ป่วยออกกำลังกายที่เหมาะสมกับผู้ป่วย โดยไม่ใช้แรงมาก เพื่อกระตุ้นให้กล้ามเนื้อได้ทำงานมากขึ้น ป้องกันภาวะข้อติดและแขนขาอ่อนแรง
      - ให้ความรู้ และสอนเกี่ยวกับการหายใจอย่างมีประสิทธิภาพ(Deep Breathing Exercise) เพื่อเป็นการฝึกการบริหารการหายใจ โดยการหายใจเข้าลึกๆให้ท้องป่อง และค่อยๆผ่อนลมหาใจออกช้าๆทางปาก เป็นการฝึกกล้ามเนื้อกระบังลมให้แข็งแรง
      - ข้อมูลสนับสนุน
        
        S: ผู้ป่วยบ่นกลืนลาบาก เจ็บแผลในปาก
        
        O:-
  - - - 1. ประเมินอาการสำลัก โดยการสังเกตขณะผู้ป่วยรับประทานอาหาร และดื่มน้ำ เพื่อสังเกตและติดตามอาการผิดปกติ
      - 2. ดูแลให้ผู้ป่วยรับประทานอาหานอ่อนไม่ร้อน เพื่อลดการละคายเคืองและลดอาการอักเสบบริเวณช่องปาก
      - 3. แนะนำให้ผู้ป่วยเรื่องการบดเคี้ยวอาหาร โดยให้ผู้ป่วยเคี้ยวอาหารนานๆและละเอียดก่อนกลืน เพื่อสามารถลำเลียงอาหารได้ง่ายมากยิ่งขึ้นและลดอาการสำลัก
      - 4. แนะนำเรื่องการจิบน้ำ และการดื่มน้ำ โดยให้ดื่มน้ำหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เพื่อไม่ให้ผู้ป่วยเกิดอาการสำลัก
      - 5. จัดสิ่งแวดล้อมให้สะอาด และสุขสบายต่อผู้ป่วย เช่น เปลี่ยนกระโถนที่สกปรกให้ใหม่ เก็บหม้อนอนออกจากเตียง เพื่อให้เกิดความสะอาด และให้ผู้ป่วยมีความอยากในการรับประทานอาหารมากขึ้น
      - 6. จัดท่านอนศีรษะสูงให้ผู้ป่วยขณะรับประทานอาหาร เพื่อป้องกันการสำลักอาหาร
      - 7. ดูแลทำความสะอาดช่องปากและฟันให้กับผู้ป่วย เพื่อให้เกิดความสะอาดและเพิ่มความอยากอาหารมากขึ้น
      - 8. แนะนำถ้าผู้ป่วยไม่สามารถรับประทานอาหารได้ปริมาณมากพอ ควรแนะนำให้เพิ่มปริมาณอาหารทีละน้อยๆ และไม่ควรเร่งรีบในการรับประทานอาหาร เพื่อป้องกันการสำลักที่อาจเกิดขึ้นขณะรับประทานอาหาร
      - 9. ให้ผู้ป่วยและครอบครัวมีส่วนร่วมในการเลือกรายการอาหาร เพื่อกระตุ้นความอยากอาหารของผู้ป่วยมากขึ้น
      - 10. อธิบายถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นของการสำลักขณะรับประทานอาหารแก่ผู้ป่วยและญาติของผู้ป่วย เพื่อให้ผู้ป่วยและญาติเข้าใจเกี่ยวกับการสำลักและตระหนักถึงความสำคัญในการดูแลตัวเองมากยิ่งขึ้น
    - - S: ผู้ป่วยบอกรับประทานอาหารไม่ได้
      - O: รูปร่างปกติ ริมฝีปากแห้ง อ้าปากได้ประมาณ 1.5 cms. มีแผลในปาก ฟันเหลืองมีกลิ่น
        ปาก ลิ้นรูปร่างปกติมีฝ้าขาว
  - - - 1. ประเมินการเปลี่ยนแปลงของผิวหนังของผู้ป่วยด้วยแบบประเมิน RTOG พร้อมทั้งซักประวัติเกี่ยวกับการดูแลผิวหนังและปัจจัยส่งเสริมต่างๆเพื่อหาสาเหตุการเกิดแผลในบริเวณที่ฉาย
        รังสี
      - ประเมินระดับความเจ็บปวดแผลที่คอเพื่อวางแผนการให้คำแนะนำ
      - ประเมินความรู้/ทักษะผู้ป่วยเกี่ยวกับการทำแผลและดูแลผิวหนังที่ถูกต้องในระหว่างการฉายรังสีเพื่อวางแผนให้คำแนะนำ
      - ประสานงานและส่งต่อให้ผู้ป่วยได้รับการตรวจรักษากับแพทย์เจ้าของไข้เพื่อพิจารณาการรักษาหรือหยุดพักการฉายรังสี
      - ทำแผลวันละ 1 ครั้งพร้อมทั้งสาธิตอธิบายวิธีการทำแผลที่ถูกต้องให้แก่ผู้ป่วย/ครอบครัวดังนี้
        
        - ล้างมือให้สะอาดและซับให้แห้งด้วยกระดาษเช็ดมือหรือผ้าสะอาดแล้วสวมถุงมือชนิด disposable ก่อนทำแผลทุกครั้ง
        
        - ทำความสะอาดแผลโดยใช้สำลีปราศจากเชื้อชุบ 0.9% normal saline solution เช็ดที่แผลอย่างเบามือจนแผลสะอาด พร้อมทั้งสังเกตลักษณะของแผล และการติดเชื้อ หลีกเลี่ยงการใช้แอลกอฮอล์ทำความสะอาดแผลเนื่องจากอาจทำให้เกิดการระคายเคืองต่อแผลได้
        
        - ทา Silver zinc sulfa diazine ที่แผลให้ทั่วตามคำสั่งการรักษาของแพทย์แล้วปิดด้วยผ้าก๊อซปราศจากเชื้อ
        
        - ใช้Conform พันรอบลำคอให้กระชับ ไม่แน่นเกินไปแล้วติด Transpore tapeบน conform หลีกเลี่ยงการติดพลาสเตอร์บนบริเวณที่ฉายรังสีเพื่อป้องกันการลอกหลุดของผิวหนังซึ่งส่งผลต่อการฟื้นหายของแผล
        
        - ดูแลแผลให้แห้ง ไม่อับชื้น ระวังไม่ให้แผลโดนน้ำ
      - ทบทวนการดูแลผิวหนังที่ถูกต้องระหว่างการฉายรังสีแก่ผู้ป่วย/ครอบครัว
      - เน้นย้ำให้ผู้ป่วยรับประทานยาปฏิชีวนะ Dicloxacillin (500mg) 1 เม็ดหลังอาหาร เช้า กลางวัน เย็นและก่อนนอนให้ครบตามคำสั่งการรักษาของแพทย์โดยไม่ขาดยาหรือหยุดยาเอง เมื่อยาหมดแล้ว ห้ามซื้อยามารับประทานต่อ
      - 8. แนะนำให้ผู้ป่วยรับประทาน Tramal (50mg) 1 เม็ดทุก 8 ชั่วโมงตามคำสั่งการรักษาของแพทย์เพื่อบรรเทาอาการเจ็บแผล หากไม่ทุเลาแนะนำให้มาปรึกษาแพทย์เพื่อพิจารณายาบรรเทาปวดที่เหมาะสม
      - 9. หลีกเลี่ยงการหันหรือเอี้ยวคอที่มากเกินไปเนื่องจากอาจทำให้แผลตึง ดึงรั้งส่งผลให้เจ็บแผล
        และเกิดการฉีกขาดของผิวหนังบริเวณที่เป็นแผลมากขึ้นได้
      - 11.แนะนำให้ผู้ป่วยดูแลความสะอาดของร่างกายและล้างมือบ่อยๆ เพื่อป้องกันการติดเชื้อที่แผล
      - 10.แนะนำให้ผู้ป่วยดื่มน้ำอย่างน้อย 2 ลิตร/วัน และรับประทานอาหารให้ครบถ้วนทั้ง 5 หมู่ และเพียงพอกับความต้องการของร่างกาย โดยเฉพาะอาหารที่มีโปรตีนสูง ได้แก่ เนื้อสัตว์ ไข่ นมเพื่อส่งเสริมและฟื้นฟูความแข็งแรงของผิวหนัง ในผู้ป่วยรายนี้แนะนำให้รับประทานโจ๊กปั่น ไอศกรีม อาหารเสริมทางการแพทย์
      - 12.แนะนำให้ผู้ป่วยรักษาความสะอาดเสื้อผ้าที่สวมใส่ ทำความสะอาดเครื่องนอนและเปลี่ยนผ้าปูที่นอนบ่อยๆ เพื่อลดโอกาสเสี่ยงต่อการติดเชื้อจากเสื้อผ้าและเครื่องนอนที่ไม่สะอาด
      - 13.แนะนำให้ผู้ป่วยประเมินผิวหนังตนเองทุกวัน หากแผลแฉะมากขึ้น มีลักษณะของการติดเชื้อเจ็บแผลมาก มีไข้หนาวสั่น ให้แจ้งพยาบาลหรือแพทย์เจ้าของไข้เพื่อรับการรักษาต่อไป
      - 14.แนะนำให้ผู้ป่วยมาพบแพทย์เจ้าของไข้ตามวันที่แพทย์นัดเพื่อรับการประเมินแผลและการเปลี่ยนแปลงของผิวหนัง
      - 15.หากผู้ป่วยมีคำถามหรือข้อสงสัย แนะนำให้โทรศัพท์ติดต่อที่หน่วยสอนสุขศึกษาฟื้นฟูสภาพผู้ป่วยมะเร็ง เบอร์โทร 02-4197816 ในวันและเวลาราชการเพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจและสามารถปฏิบัติตนได้อย่างถูกต้อง
      - 16.ประเมินความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับคำแนะนำที่ให้ไปพร้อมทั้งเปิดโอกาสให้ผู้ป่วย/ครอบครัวซักถามเพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจและนำไปปฏิบัติได้อย่างถูกต้องเมื่อกลับบ้าน
      - 17.พยาบาลติดตามประเมินผิวหนังของผู้ป่วยอย่างน้อย 1 ครั้ง/สัปดาห์ด้วยแบบประเมินRTOG และลักษณะอาการต่างๆที่อาจเกิดขึ้นดังนี้
        
        - ลักษณะของแผล เช่น ขนาด ความลึกและเลือดออก
        
        - ลักษณะของการติดเชื้อ เช่น มีไข้ สารคัดหลั่งมีสีเขียวเหลือง กลิ่นเหม็น
        
        - อาการไม่สุขสบายของผู้ป่วย เช่น แสบ คัน บวม เจ็บปวด
    - - S :ผู้ป่วยบอกว่า “แผลที่คอใหญ่มาก มีเลือดซึมๆ เจ็บ ตึงที่แผลถ้าเอี้ยวคอ”
      - ผู้ป่วยบ่นปวดแผล Pain score = 7
      - O :ผู้ป่วยมีแผลเปิดที่ลำคอทั้งสองข้าง ด้านซ้ายขนาด 6x3 เซนติเมตร ด้านขวาขนาด 5x2 เซนติเมตร แผลมีเลือดซึม มี discharge สีเหลือง Skin reaction grade 3 (RTOG):
      - ผู้ป่วยมีภาวะทุพโภชนาการ ทำให้ภูมิคุ้มกันลดลง
  - - - 1. สอบถามความวิตกกังวลหรือสิ่งที่ทำให้เกิดความวิตกกังวลพร้อมทั้งประเมินระดับความวิตก
      - ให้ความรู้เกี่ยวกับภาวะการเปลี่ยนแปลงของผิวหนัง ระยะเวลาของการฟื้นหายและส่งเสริม
        ให้ผู้ป่วยการดูแลผิวหนังภายหลังฉายรังสีครบอย่างถูกต้อง
        
        2.1 การเปลี่ยนแปลงของผิวหนังที่เกิดจากการฉายรังสีเป็นภาวะแทรกซ้อนชั่วคราว
        
        2.2 แนะนำให้ผู้ป่วยดูแลผิวหนังบริเวณที่ฉายรังสีเช่นเดียวกับขณะรับการฉายรังสีต่อไป
        อีก 4-6 สัปดาห์
        
        2.3 แนะนำให้ผู้ป่วยเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์หรืองาน
        อดิเรกที่ผู้ป่วยชื่นชอบ
        
        2.4 ส่งเสริมให้ครอบครัวให้การดูแล ให้กำลังใจและรับฟังผู้ป่วยด้วยความเข้าใจ เพื่อให้ผู้ป่วยคลายความวิตกกังวล
        
        2.6 หากผู้ป่วยมีข้อสงสัย แนะนำให้โทรศัพท์ติดต่อที่หน่วยสอนสุขศึกษาฟื้นฟูสภาพผู้ป่วยมะเร็ง ในวันและเวลาราชการ
        
        2.5 ส่งเสริมให้ผู้ป่วยพูดคุยกับกลุ่มผู้ป่วยเดียวกันที่มีฟื้นหายจากการเปลี่ยนแปลงของผิวหนังแล้วเพื่อให้ผู้ป่วยเกิดกำลังใจที่ดีและคลายความวิตกกังวล
    - - S :ผู้ป่วยซักถามเกี่ยวกับการฟื้นหายของผิวหนังที่เปลี่ยนแปลงไปบริเวณใบหน้าและลำคอ
      - O :ผู้ป่วยมีสีหน้าวิตกกังวล ซึมเศร้า พูดคุยน้อยลง
  - - - รับประทานอาหารที่อ่อนนุ่ม ไม่ต้องเคี้ยวมาก และมีรสจืด ควรรับประทานในขณะที่ทิ้งไว้ให้เย็นเสียก่อนอย่ารับประทานขณะร้อน หรือ อุ่นๆ เพราะจะระคายเคือง ทำให้เจ็บมาก
      - งดสารระคายเคืองต่างๆ เช่น เหล้า บุหรี่ หมากพลู
      - ดื่มน้ำสะอาดอย่างน้อยวันละ 8-10 แก้ว บ้วนปากด้วยน้ำเกลือทุก 2 ชั่วโมง
      - รักษาความสะอาดของช่องปากและฟันอย่างสม่ำเสมอ อย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง หรือหลังอาหารทุกมื้อ
      - ใช้แปรงสีฟันที่มีขนาดเล็กที่มีขนแปรงอ่อนนุ่ม เพื่อลดการระคายเคืองต่อเยื่อบุต่างๆ หากมีเยื่อบุในช่องปากอักเสบควรใช้ผ้าสะอาดพันนิ้วมือแล้วเช็ดทำความสะอาดฟัน เหงือกและซอกฟันแทนการแปรงฟัน
      - ควรใช้ยาสีฟันที่มีส่วนผสมของฟลูออไรด์
      - ถ้ามีการอักเสบของริมฝีปาก ห้ามใช้ Gentian Violet ทา เพราะจะทำให้ริมฝีปากแห้งมากขึ้นและยิ่งลุกลามเป็นแผลแตก ควรใช้วาสลีนหรือลิปสติกชนิดมันแทน
    - - O: ผู้ป่วยฉายรังสีครั้งที่30แล้ว
      - ผู้ป่วยได้รับการฉายรังสีบ่อยครั้ง
- - - - -มีอาการปวดใบหน้าตามเส้นประสาทสมองคู่ที่ V (Trigerminal Neuralgia)
      - -หนังตาตก (Ptosis) จากการกดเบียดเส้นเส้นประสาทสมองคู่ที่ III
      - - การเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อลูกตาเสียไป (Total Opthalmoplegia) จากการทำลายของเส้นประสาทสมองคู่ที่ II, IV, VI
      - -การมองภาพแย่ลงจากการทำลายของเส้นประสาทสมองคู่ที่ 11
    - - -อาการกลืนลำบากจากการทำงานผิดปกติของเส้นประสาทสมองคู่ที่ IX-X
      - - การทำงานของการรับรสของลิ้นด้านหลัง 1 / 3 ลดลงจากการทำงานผิดปกติของเส้นประสาทสมองคู่ที่ IX
      - - มีความรู้สึกที่ผิดปกติชนิด hyperesthesia, hypoesthesia หรือ anesthesia ของเยื่อบุบริเวณเพดานอ่อนลำคอและกล่องเสียงรวมถึงความผิดปกติของการหายใจและความผิดปกติของการสร้างน้ำลายจากความผิดปกติของการทำงานของเส้นประสาทสมองคู่ที่ X
      - - มีการฝ่อลีบของกล้ามเนื้อ trapezius และ ster nocleidomastoid กล้ามเนื้อเพดานอ่อนจากการทำงานที่ฝึกปกติของเส้นประสาทคู่ที่ XI
      - - มีการฝ่อลีบของกล้ามเนื้อบริเวณลิ้นจากผลของการทำลายเส้นประสาทสมองคู่ที่ XII
      - - มีอาการ Horner 's Syndrome จากการทำลายเส้นประสาท Sympathetic
    - - - การสูญเสียการได้ยินชนิดการนำเสียงเสียจากน้ำเหลืองขังหลังแก้วหู
      - - มีอาการปวดตามเส้นประสาทสมองคู่ที่ V จากการกระจายไปตามเยื่อหุ้มเส้นประสาท
      - - อาการอัมพาตของเพดานอ่อน
      - - อาการอ้าปากลำบาก (trismus)
- - - - อายุ: ผู้ป่วยมะเร็งคอหอยหลังโพรงจมูกมักมีอายุระหว่าง 40-59 ปี จากสถิติโรคมะเร็งในประเทศไทย ในเพศชายพบในผู้ป่วยอายุ 40-75 ปี เพศหญิงพบมากระหว่างอายุ เนื่องจากผู้สูงอายุมีจำนวนยีนผิดปกติหรือยีนมะเร็งที่ค่อยๆเกิดขึ้นจากการสัมผัสสารก่อมะเร็ง รังสีต่างๆ ร่วมกับมีการเสื่อมตามอายุของระบบภูมิคุ้มกันทำให้ประสิทธิภาพการทำลายเซลล์มะเร็งลดลง จึงพบว่าผู้สูงอายุเป็นมะเร็งมากกว่าคนหนุ่มสาว
      - เพศ: จากสถิติของสถาบันมะเร็งแห่งชาติ พบว่ามะเร็งศีรษะและลำคอส่วนใหญ่พบในเพศชาย พบอุบัติการณ์มะเร็งหลังโพรงจมูกในผู้ป่วยมะเร็งเพศชายมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 6.6
      - พันธุกรรม : เนื่องจากโรคมะเร็งหลังโพรงจมูกมีความชุกสูงเฉพาะในเขตภูมิศาสตร์ เช่น ประเทศจีนตอนใต้ และพื้นที่ที่มีชาวจีนอพยพไปอยู่ เช่น ฮ่องกง ไต้หวัน ทำให้มีการสันนิษฐานว่า พันธุกรรมอาจเป็นหนึ่งในปัจจัยที่ทำให้เกิดโรคมะเร็งหลังโพรงจมูกได้
      - 4. เชื้อชาติ : มะเร็งหลังโพรงจมูกเป็นโรคประจำถิ่นของภูมิภาคจีนตอนใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมณฑลกวางตุ้ง กวางซี ฟู้เจี้ยน ฮ่องกง ไต้หวันและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การศึกษาขนาดใหญ่ซึ่งดูผลการรักษามะเร็งคอหอยหลังโพรงจมูกมักจะมาจากภูมิภาคนี้ และมีลักษณะทางพยาธิวิทยาเหมือนกันคือเป็นกลุ่ม undifferentiated หรือ nonkeratinzing carcinoma ซึ่ง Undifferentiated carcinoma (WHO type IIb) และ nonkeratinzing carcinoma (WHO type IIa) เป็นเซลล์มะเร็งที่พบบ่อยในภูมิภาคเอเชีย โดยพบในผู้ป่วยมากกว่าร้อยละ 98
      - เชื้อไวรัส จากการศึกษาพบว่าผู้ป่วยมะเร็งหลังโพรงจมูกจะมีสารภูมิคุ้มกันต่อไวรัสเอปสไตน์บาร์ (Epstein-Barr virus - EBV) ในปริมาณที่สูงกว่าประชากรทั่วไปที่มีสุขภาพดี จึงสันนิษฐานว่าเชื้อไวรัสตัวนี้เป็นสาเหตุของโรคมะเร็งหลังโพรงจมูกด้วย
    - - 1.พฤติกรรมสุขภาพ
        
        บุหรี่
        
        นิโคติน"
        สารพิษตัวร้ายที่ในระยะออกฤทธิ์กระตุ้นสมองและระบบประสาทส่วนกลาง ทำให้ความดันโลหิตสูงขึ้น หัวใจและชีพจรเต้นเร็ว และทำให้หนักกว่าปกติ แต่ระยะต่อมาจะมีฤทธิ์กดระบบประสาท ทำให้หลอดเลือดตีบลง และเกิดโรคเกี่ยวกับหลอดเลือดหัวใจและความดันโลหิตสูง
        
        "ไนโตรเจนไดออกไซด์"สาเหตุของโรคถุงลมปอดโป่งพอง โดยจะไปทำลายเยื่อบุหลอดลมส่วนปลายและถุงลม
        
        "แอมโมเนีย"ใช้ในการปรุงแต่งรสชาติและช่วยให้นิโคตินดูดซึมเข้าสู่สมองและประสาทเร็วขึ้น มีฤทธิ์ระคายเคืองเนื้อเยื่อ ทำให้แสบตา แสบจมูกและหลอดลมอักเสบ
        
        "ไซนาไนด์"ใช้เป็นยาเบื่อหนู ถ้าได้รับสารนี้มาก จะทำให้หัวใจเป็นอัมพาตและหยุดหายใจได้
        
        "ทาร์"
        สารทาร์จะจับอยู่ที่ปอด และรวมตัวกับฝุ่นละอองที่สูดเข้าไป ทำให้เกิดการระคายเคือง อันเป็นสาเหตุของการไอและก่อให้เกิดมะเร็งปอดและโรคถุงลมโป่งพอง
        
        "คาร์บอนมอนอกไซด์"
        เป็นก๊าซที่เกิดจากการเผาไหม้ชนิดเดียวกับที่พ่นออกจากท่อไอเสียรถยนต์ ซึ่งจะขัดขวางการลำเลียงออกซิเจนของเม็ดเลือดแดง ทำให้ผู้สูบบุหรี่ได้รับออกซิเจนน้อยลงไม่ต่ำกว่าร้อยละ 10-15 ร่างกายจึงต้องสร้างเม็ดเลือดแดงเพิ่มขึ้น ทำให้เลือดข้นและหนืดมากขึ้น หัวใจต้องเต้นเร็วและทำงานมากขึ้น
        
        "ไฮโดรเจนไซยาไนด์"
        ก่อให้เกิดอาการไอ มีเสมหะ ปวดศีรษะ และคลื่นไส้อาเจียน เป็นพิษที่ใช้ในการทำสงคราม โดยสารไนเตรทในบุหรี่เป็นตัวการทำให้เกิดสารชนิดนี้ และเป็นตัวสกัดกั้นเอนไซม์ที่เกี่ยวกับการหายใจหลายตัว ทำให้เกิดความผิดปกติของการเผาผลาญพลังงานที่กล้ามเนื้อหัวใจและที่ผนังหลอดเลือด
        
        "ไนโตรเจนออกไซด์"ทำ ให้หัวใจเต้นเร็วขึ้น ใจสั่น
        
        สุรา
        
        หรือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จัดเป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งที่มีทั้งประโยชน์ และโทษ โดยเฉพาะต่อระบบประสาทส่วนกลาง เช่น ทำให้พูดไม่ชัด เสียการทรงตัว ไม่มีสติ ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ และหมดสติ
        
        แอลกอฮอล์ที่พบในชีวิตประจำวัน มี 3 ประเภท ได้แก่ เอทานอล แอลกอฮอล์ที่พบในเครื่องดื่มทั่วไป เมทานอล แอลกอฮอล์ที่เป็นส่วนผสมของเชื้อเพลิงรถยนต์ หรือเรือ และไอโซโพรพานอล แอลกอฮอล์สำหรับทำความสะอาด และฆ่าเชื้อ
        
        โทษของการดื่มสุราเป็นประจำ เช่น ทำให้ปลายประสาทอักเสบ ความจำเสื่อมง่าย เยื่อบุกระเพาะอาหารถูกทำลาย ตับอ่อนอักเสบ และกล้ามเนื้อหัวใจไม่แข็งแรง โทษของการดื่มสุราต่อสังคม เช่น อุบัติเหตุจากการเมาแล้วขับ การทะเลาะวิวาท การฆ่าตัวตาย หรือก่ออาชญากรรม
        
        -จากการวิเคราะห์พฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยพบว่าผู้ป่วยไม่เคยตรวจสุขภาพ สูบบุหรี่วันละ 5-6 มวน มาประมาณ 40 ปี และดื่มสุรา วันละ 2-3 แก้ว มาประมาณ 10 ปี ออกกำลังกายโดยการเดิน วันละ 30 นาที 2 เดือน
      - การรับประทานอาหาร
        
        สารก่อมะเร็งไนโตรซามีน (Nitrosamine) เป็นสาเหตุหนึ่งที่ก่อให้เกิดโรคมะเร็งหลังโพรงจมูก โดยหากสูดดมสารนี้เข้าไปสัมผัสกับเยื่อบุหลังโพรงจมูก อาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของ DNA ของเซลล์เยื่อบุผิว จนเกิดการกลายพันธุ์ของเซลล์ได้ ซึ่งเราจะพบสารก่อมะเร็งชนิดนี้ปนเปื้อนอยู่ในอาหารหมักดอง เช่น ปลาเค็ม เนื้อเค็ม แหนม ไส้กรอกอีสาน หรือแม้แต่อาหารปิ้งย่างต่าง ๆ
        
        -จากการวิเคราะห์พฤติกรรมการับประทานอาหารของผู้ป่วยพบว่าผู้ป่วยชอบรับประทานเนื้อสัตว์ติดมัน ปลาเค็มทอด ดื่มชาและสมุนไพรจีนแทนน้ำ
      - สิ่งแวดล้อม
        
        ปัจจัยทางแวดล้อม เช่น ฝุ่นละออง ควันไฟจากการเผาไม้หรือหญ้า สารเคมีต่าง ๆ รวมไปถึงควันจากมวนบุหรี่ อาจมีผลต่อการเกิดมะเร็งหลังโพรงจมูกได้
        
        -จากการวิเคราะห์ผู้ป่วยมีพฤติกรรมสูบบุหรี่วันละ 5-6 มวน ซึ่งควันจากบุหรี่มีสารพิษต่างๆมากมายที่ส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยด้านลบ เช่น ทำลายปอด เป็นต้น
      - สุขภาพช่องปากที่ไม่ดี และภาวะอักเสบเรื้อรังของโพรงจมูก
        
        สุขอนามัยทางช่องปากที่ไม่ได้รับการดูแลอย่างที่ควร รวมไปถึงการอักเสบเรื้อรังของโพรงที่อยู่หลังจมูก ก็เป็นสาเหตุของการเกิดโรคมะเร็งหลังโพรงจมูกได้
        
        -จากการวิเคราะห์ผู้ป่วยปากรูปร่างปกติ ริมฝีปากแห้ง อ้าปากได้ประมาณ 1.5 cms. มีแผลในปาก ฟันเหลืองมี กลิ่นปาก ลิ้นรูปร่างปกติมีฝ้าขาว