Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลเด็กและวัยรุ่น 2 (การพยาบาลเด็กที่มีปัญหาระบบทางดินหายใจส่วนบน (…

- - - - ซักประวัติ อาการอาการแสดง
      - ตรวจร่างกายด้วย otoscope พบแก้วหูบวมแดง สีขุ่นทึบ
        โป่งนูนการเคลื่อนไหวของเยื่อแก้วหูลดลง อาจพบหนอขังในรูหู
    - - ในเด็กทารกร้องกวนจากเจ็บหู งอแงดึงหู หันไปมา
      - เด็กเล็กบ่นเจ็บหูมีไข้สูงกดเจ็บบริเวณกระดูก mastoid ต่อมน้ำเหลืองหลังหูและคอโต
    - - มักเกิดภายหลังการติดเชื้อไวรัสทางเดินหายใจส่วนบน
    - - ยาปฏิชีวนะ
      - ยาลดไข้ แก้ปวด
      - ยาลดน้ำมูก ยาลดบวม
    - - :
        
        1.ประเมินอาการปวดหัวด้วย numberical rating scaleเพื่อให้การพยาบาลตามระดับความปวด
        
        2.สื่อสารกับผู้ป่วยในภาษาที่เข้าใจง่ายกระชับและชัดเจนเพื่อให้ผู้ป่วยเข้าใจและลดปัญหาในการสื่อสาร
        
        3.เช็ดตัวลดไข้และให้ยาแก้ปวดเท่าที่จำเป็นเพื่อบรรเทาอาการปวดและลดไข้
        
        4.แนะนำการรับประทานยา antibiotic เพื่อกำจัดแบคทีเรียที่เป็นสาเหตุและรับประทานอย่างต่อเนื่อง 10-14วัน
        
        5.แนะนำไม่ให้ผู้ป่วยสั่งน้ำมูกเปิดปากเวลาไอหรือจาม เพื่อลดแรงดันที่จะไปกระตุ้นเยื่อแก้วหูที่โป่งแดง
    - - เชื้อไวรัส RSV influenza เชื้อเเบคทีเรีย Streptococcus pneumoniae
  - - - อาการอาการแสดง
      - ตรวจร่างกายพบเยื่อบุผนังจมูกบวมแดง
      - การซักประวัติ
    - - เชื้อเข้าร่างกายทางลมหายใจหรือจากการสัมผัสโดยตรง
      - เกิดการอักเสบติดเชื้อที่เยื่อบุผนังจมูก ทำลายเซลล์เยื่อบุทางเดินหายใจ ทำให้หลอดเลือดขยายตัว ชั้นSubmucosa บวม มีน้ำมูก
    - - เด็กเล็กอายุ<5ปี
        
        อาจมีไข้สูงถึง 40 °c
        
        ไอ จาม
        
        มีน้ำมูก
        
        ร้องกวน
        
        กระสับกระส่าย
        
        หายใจลำบาก
      - เด็กโต
        
        คัดจมูก จาม
        
        มีน้ำมูก คอแห้ง
        
        ปวดเมื่อยตามตัว
        
        มีไข้ต่ำๆ เจ็บคอเล็กน้อย
        
        ปวดศีรษะ
        
        ออนเพลีย
    - - เกิดจากเชื้อไวรัส ที่พบบ่อยคือ Rhinovirus Adenovirus Influenza Parainfluenza และ Respiratory syncyial virus (RSV)
      - เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย ที่พบบ่อยคือ Corynebacterium diphtheriae และ Mucoplasma pneumonia
    - - ต่อมทอลซินอักเสบ(Tonsilitis)
      - ไซนัสอักเสบ (Sinusitis)
      - หูชั้นกลางอักเสบเฉียบพลัน(Acute otitis media)
      - โรคติดเชิ้อของระบบทางเดินหายใจส่วนล่าง
    - - ดูแลให้ยาลดอาการคัดจมูกและยาลดน้ำมูก
      - ดูแลเช็ดตัวให้ยาลดไข้ เช่น acetaminophen แนะนำให้ใช้ยา aspirin ไม่ควรให้lbuprofen ยกเว้นกรณีไข้สูง
      - ดูแลใช้ผ้าสะอาดเช็ดน้ำมูก ใช้น้ำเกลือหยอดจมูก (เด็กเล็กใช้ลูกยางแดง เด็กโตให้สั่งน้ำมูกเอง
      - ยาปฏิชีวนะแนะนำให้เฉพาะรายที่มีอาการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อน
      - ไม่แนะนำการให้ยาเพื่อกดการไอ เช่น Codeine Dextromethrophan อาจทำให้ไอไม่ออก
      - หากมีอาการไอ แนะนำให้ดื่มน้ำอุ่นหรือน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาวบ่อยๆ
  - - - เกิดจากการติดเชื้อไวรัสในระบบทางเดินหายใจส่วนบน เช่น เป็นPharynsitis มาก่อน
      - ควันบุหรี่
      - ภูมิต้านทานต่ำ
      - โรคเยื่อบุจมูกอักเสบจากภูมิแพ้ Cystic fibrosis Ciliary dysfunction
    - - เมื่อมีการติดเชื้อเกิดขึ้นในระบบทางเดินหายใจ มันก็จะไปทำไห้เยื่อบุจมูกบวม ถ้ามีการบวมร่วมกับมีน้ำมูกเพิ่มขึ้น ก็จะทำให้การระบายของสิ่งต่างๆสารคัดหลั่งเหล่านั้นออกมาภายนอกได้ไม่ดีเท่าที่ควร ทำไห้มีการอุดตันของช่องทางระบายของโพรงจมูกความดันในโพรงอากาศเป็นลบ ทำให้เด็กหายใจได้ไม่ค่อยสะดวกเด็กที่เป็นเยอะๆก็อาจจะพร่องออกชิเจน
    - - แบ่งเป็น 2 กลุ่ม
        
        กลุ่มที่เกิดจากการตืดเชื้อไวรัส
        
        น้ำมูกใส
        
        การรักษา
        
        รักษาตามอาการโดยให้ยาลดไข้ ไห้ยาลดน้ำมูกและให้คำแนะนำไป
        
        เด็กมักจะมีไข้ต่ำ
        
        จากการติดเชื้อแบคทีเรีย
        
        เด็กจะมีไข้ค่อนข้างสูง
        
        น้ำมูกมักจะออกเป็นสีเหลืองเขียว
        
        การรักษา
        
        แพทย์จะพิจารณารักษาโดยการให้ Antibiotic เราจะต้องแนะนำผู้ดูแลเด็กให้เด็กทานยาให้ครบเพื่อป้องกันเชื้อดื้อยาในอนาคต
    - - ได้แก่
        
        การทำ CT scan
        
        การซักประวัติว่าเด็กคนนี้มีอาการเป็นหวัดเรื้อรังหรือไม่
        
        จากอาการและอาการแสดงที่เด็กมาโรงพยาบาล
        
        การส่อง Otoscope ส่องเข้าไปภายในรูจมูก ก็จะเห็นลักษณะชัดเจนว่ารูจมูกข้างในเยื่อบุจะบวมเเดง มีน้ำมูกใสหรือข้นเป็นหนอง
        
        การทำ Transillmination ทำโดยใช้ไฟฉายส่องที่โพรงจมูกถ้าพบ Sinusitis จะมีลักษณะมัว
        
        การทำ Sinus aspiration and culture โดยเราจะใช้ nss ฉีดล้างที่โพรงจมูกแล้วเอาน้ำสารคัดหลั่งจากโพรงจมูกนำไปเพาะเชื้อเพื่อดูว่ามีการติดเชื้อจริงหรือไม่
    - - ให้ยาปฏิชีวนะ ยาลดไข้ ยาแก้ปวด พักผ่อนให้เพียงพอ ล้างจมูก
    - - การประเมินสัญญาณชีพประเมินภาวะขาดออกซิเจน
      - ให้ผู้ป่วยป่วยหลีกเลี่ยงสารก่อภูมิแพ้ เช่นฝุ่นละออง ควันพิษ ขนสัตว์ เกษรดอกไม้ บุหรี่
      - แนะนำให้ผู้ป่วยหลีกเลี่ยงปัจจัยที่ทำให้ไชนัสกำเริบ เช่น งดขึ้นเครื่องบิน เลียงการว่ายน้ำในสระคลอรีน ไม่กระโดดน้ำจากที่สูง ไม่สั่งน้ำมูกแรงๆพร้อมกันทั้ง 2 ข้างให้สั่งน้ำมูกทีละข้างเบาๆแต่หลายครั้ง ล้างจมูกด้วยน้ำเกลือเป็นประจำ ทำสลับกันทั้ง 2 ข้างจนกว่าจมูกจะโล่งหายใจสะดวก การสูดดมไอน้ำอุ่นจะช่วยบรรเทาอาการคัดจมูกและทำให้หายใจสะดวกขึ้น
      - ดูแลรักษาความสะอาดของห้องให้ปลอดฝุ่น ไวรัส เชื้อรา และหมั่นระบายอากาศให้ถ่ายเทได้สะดวก
      - ปรับพฤติกรรมการทานอาหารให้กับผู้ป่วย โดยการทานอาหารให้ครบหมู่ เน้นอาารอ่อนๆ ดื่มน้ำสะอาดและน้ำอุ่นให้มากๆ เพราะการดื่มน้ำเย็นจะทำไห้ ไอ มากขึ้น
  - - - การติดเชื้อไวรัส
        
        Adenovirus Influenza
        
        Parainfluenza
      - การติดเชื้อแบคทีเรีย
        
        Streptococcus Group A
    - - มีอาการเกิดขึ้นเร็ว โดยมีอาการไข้สูงและเจ็บคอนำมาก่อน ต่อมามีปวดศีรษะ ปวดท้อง อาเจียน กลืนลำบาก อาการไข้จะเป็นนาน 1-4 วัน บางรายที่มีอาการรุนแรงอาจจะนานถึง 2 สัปดาห์
      - เชื้อไวรัส
        
        มีน้ำมูก ไข้ อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร เจ็บคอ อาจมีอาการปวดศรีษะ
        คลื่นไส้ อาเจียน เสียงแหบ ไอ และปวดท้อง
    - - การติดเชื้อที่บริเวณคอหอยหรือต่อมทอนซิล การอักเสบทำให้มีอาการแดงที่คอหอย หรือต่อมทอนซิล มีการสร้างสารคัดหลั่งตามชนิดของเชื้อ
    - - ไตอักเสบ ( Acute nephritis )
      - ไข้รูมาติก ( Rheumatic fever)
      - ไซนัสอักเสบ หูชั้นกลางอักเสบ เยื่อหุ้มสมองอักเสบ
      - โรคหัวใจรูมาติก ( Rheumatic heart disease)
      - เชื้อ GABHS ทำให้เกิดฝีรอบต่อมทอลซิล ( Peritonsillar abcess)
    - - การเอกซเรย์ภาพปอดในกรณีที่ผู้ป่วยมีอาการไอร่วมกับมีเสมหะมาก
      - การตรวจย้อมเชื้อหรือเพาะเชื้อจากสาารคัดหลั่ง เสมหะ หรือจากลำคอ
      - การตรวจร่างกาย
        
        คออักเสบจากเชิ้อไวรัส
        
        ตรวจพบคอแดงมาก อาจพบแผลที่เพดานอ่อน ผนังด้านหลังของต่อมทอนซิล ต่อมน้ำเหลืองโตที่คอและกดเจ็บ
        
        คออักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย
        
        ส่วนใหญ่พบคอแดงจนถึงด้านหน้าของต่อมทอนซิล อาจมีจุดเลือดออกที่เพดานอ่อนด้านใน พบต่อมน้ำเหลืองมีการอักเสบ โตและกดเจ็บร่วมด้ววย
      - การตรวจเลือดซีบีซี ( CBC)
      - การตรวจปัสสาวะ
    - - รักษาตามอาการ
        
        รับประทานอาหารอ่อนๆ เช่น ข้าวต้ม โจ๊ก น้ำซุบ
        
        พักผ่อนให้เพียงพอและดื่มน้ำให้มากๆ อย่างน้อยวันละ 8-10 แก้ว
        
        งดการใช้เสียง งดการสูบบุหรี่และงดการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
        
        กลั้วคอด้วยน้ำเกลือวันละ 2-3 ครั้ง เพื่อรักษาความสะอาดของช่องปากและเพื่อให้ช่องปากชุ่มชื้น
  - - - 1.ส่วนใหญ่เกิดจากการติดเชื้อไวรัส (Viral croup) ชนิด Parainfluenza type 1 2 และ 3 RSV Adenovirus มักพบในเด็กอายุ 6 เดือน ถึง 3 ปี พบบ่อยในฤดูหนาว
      - 2.เชื้อแบคีเรีย เช่น Hemophilus influenza พบในเด็อายุุ 3 - 7 ปี
    - - การติดเชื้อทำให้เกิดการอักเสบบริเวณกล่องเสียง Epiglottis Glottic และ Subglottic ทำให้เกิดการบวม มีสิ่งคัดหลั่งหรือสมหะเหนียว มีการหดกร็งของกล้ามเนื้อ ทำให้อุดกั้นทางเดินหายใจส่วนบน
    - - ช่วงแรก ไข้ต่ำ น้ำมูก เจ็บคอ ไอ
      - ต่อมาการอักสบจะลุกลามไปที่บริเวณกล่องเสียง สายเสียง
        
        การอักสบของฝาปิดกล่องสียง Acute epiglottis
        
        พบบ่อยในเด็ก 2 - 7 ปี
        
        มีไข้สูง เจ็บคอ ไอเสียงแหบ Hoarseness of voice
        
        ไอสียงก้อง Barking coufh
        
        อาการมักเป็นตอนกลางคืน
        
        เด็กมักอยู่ในท่า Tripod position คือ นั่งโน้มศรีษะไปด้านหน้า อ้าปาก ลิ้นห้อย มีน้ำลายมาก กลืนลำบาก
        
        หน้าอกบุ๋ม จมูกบาน
        
        การอักเสบของกล่องเสียง Acute laryngitis
        
        พบบ่อยในเด็กโต วัยรุ้น
        
        มีอาการคัดจมูก มีไข้
        
        ไอ เสียงแหบ
        
        การอักเสบของกล่องสียง หลอดลมใหญ่ หลอดลมเล็ก Laryngotracheobronchits
        
        พบในเด็กเล็กน้อยกว่า 5 ปี
        
        มีไข้ต่ำ หรือสูง
        
        มีภวะหยใจป็นกรด
    - - ความรุนแรงปานกลาง Moderate croup
        
        ไอเสียงก้องือบตลอดเวลา
        
        มีเสียง Stridor ขณะพัก
        
        หายใจอกบุ๋มขณะพัก
        
        ไม่มีอาการกระสับกระส่าย
      - ระดับความรุนแรงน้อย Mild croup
        
        อาจมีไอเสียงก้องป็นบางครั้ง
        
        ไม่มีเสียง strior
        
        ไม่มีอาการกระสับกระส่าย
        
        ไม่มีหายใจอกบุ๋ม
      - ความรุนแรงมาก Severe croup
        
        ไอเสียงก้อง
        
        มีเสียง stridor ขณะพัก
        
        หายใจอกบุ๋มขณะพัก
        
        กระสับกระส่าย
        
        ระดับความรู้สึกตัวลดลง
        
        ไม่สนใจต่อบุคคลและสิ่งแวดล้อม
    - - หูชั้นกลางอักเสบ
      - หลอดลมคออักเสบ
      - ปอดบวม
    - - 1.จากการซักประวัติ อาการและอาการแสดง
      - 2.การตรวจร่างกาย อาจพบคอแดง ฝาปิดกล่องเสียงบวมแดง
      - 3.ภาพถ่ายรังสีที่คอ พบการตีบแคบบริเวณใต้กล่องเสียง Classic steeple Sing. Or. Pencil. Sign
      - 4.ใช้ เครื่อง plus oximeter. วัดค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนในเลือด
    - - ความรุนแรงน้อย
        
        ให้การรักษาตามอาการที่บ้านโดยให้คำแนะนำแก่ผู้ปกครอง
        
        ให้การรักษาตามอาการ
        
        ให้ยาปฏิชีวนะในรายที่มีการติดเชื้อแบคทีเรียซ้ำ
      - ความรุนแรงปานกลาง และรุนแรงมาก
        
        ให้ออกซิเจนที่มีความเข้มข้นสูงในรายที่มีภาวะหายใจลำบาก
        
        ลดการใช้ลดการใช้ออกซิเจนโดยจัดให้อยู่ โดยจัดให้อยู่ในที่อากาศเย็นไม่ ไม่รบกวนผู้ป่วยโดยไม่จำเป็น
        
        ดูดูแลอย่างใกล้ชิดประเมินสัญญาณชีพและค่าความอิ่มตัวของออกซิเจนสังเกตุอาการและอาการแสดง
        
        ให้ให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำ
        
        ให้ให้ยาขับเสมหะยาขยายหลอดลมยาลดไข้ให้ยาที่ช่วยในเด็กพักได้ในรายที่กระสับกระส่ายกระวนกระวายมาก. เช่น. Chloracne hydrate
        
        ให้ให้ยาปฏิชีวนะในรายที่ติดเชื้อแบคทีเรีย
- - - - การติดเชื้ออักเสบของเยื่อบุหลอดลม ( Respiratory epithelium)
        
        ทำให้เซลล์ขนกวัดในหลอดลมถูกทำลาย
      - เซลล์สร้างมูกมีขนาดใหญ่และเพิ่มจำนวนขึ้น
        
        มีการสร้างน้ำมูกเพิ่มขึ้น
        
        ทำให้อุดกั้นทางเดินหายใจ
      - มีการแทรกซึมของเซลล์เม็ดเลือดขาวเข้าไปหลอดลม
        
        เกิดเสมหะเป็นหนอง
    - - อาการไอ
      - อาการอื่นๆ
        
        ไข้
        
        น้ำมูกไหล
      - อาการทางหลอดลม
        
        ระคายคอ
        
        ไอแห้งๆและรุนแรงขึ้น
        
        เริ่มมีเสมหะใสเหนียวหรือสีขาวและเปลี่ยนเป็นสีเหลืองข้น
        
        หลอดลมหดเกร็ง เจ็บหน้าอกเนื่องจากไอมาก
      - ถ้าติดเชื้อ Hemophillus influenza
        
        มีไข้สูง
        
        ปวดกล้ามเนื้อ
    - - การตรวจร่างกาย ฟังเสียงปอดได้ยินเสียง Rhochi และ Crepitation
      - ผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ การเพาะหาเชื้อจากจมูกและเสมหะ
      - การซักประวัติอาการและอาการแสดง
      - การถ่ายรังสี อาจพบว่าปกติ หรือมีลักษณะ Increase bronchial marking
    - - เชื้อไวรัส
        
        RSV influenza
        
        Rhinovirus
        
        Parainfluenza
        
        Adnnovirus
      - เชื้อแบคทีเรีย
        
        Hemophillus influenza
        
        Streptococcus pneumoniae
      - สาเหตุอื่นๆ
        
        การระคายเคืองจากสารเคมี
        
        ควันเคมี
        
        โรคภูมิแพ้
    - - ปอดอักเสบ
    - - ตามอาการ
        
        พักผ่อนให้เพียงพอ
        
        ให้สารน้ำอย่างเพียงพอ
        
        ทำกายภาพบำบัดทรวงอก
        
        ให้ขยายหลอดลม ยาขับเสมหะ ยาละลายเสมหะ
      - การรักษาเฉพาะ
        
        ให้ยาปฏิชีวนะที่จำเพาะต่อเชื้อ เช่น Erythromycin Penicillin
  - - - มีน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอด ( Pleural effusion)
      - มีหนองในช่องเยื่อหุ้มปอด ( Empyema )
      - เยื้อหุ้มหัวใจอักเสบ ( Carditis )
    - - ประวัติ อาการและอาการแสดง
        
        ไข้ ไอ หอบ อาจมีภาวะซีดเขียวหรือหยุดหายใจ ทานอาหารได้น้อย
      - การตรวจร่างกาย
        
        หายใจเร็ว
        
        หายใจลำบาก
        
        ไข้ โดยเฉพาะเด็กอายุต่ำกว่า 2 ปี มักมีไข้สูงกว่า 38 องศาเซลเซียส
        
        ฟังเสียงหายใจได้ยินเสียง Crepitation Rhonchi หรือ Wheezing กรณีมีน้ำในเยื้อหุ้มปอดหรือภาวะปอดแฟบ จะได้ยินเสียงหายใจเบาลง
        
        ในเด็กเล็กจะมีอาการรุนแรงมาก อาจซึมมาก ไม่กินนม หายใจมีเสียง stidor เขียวหยุดหายใจเป็นพักๆ
      - การตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        WBCสูง กรณีติดเชื้อไวรัสมักพบ Lymphocyte สูง ติดเชื้อแบคทีเรีย Neutrophil สูง
        
        การถ่ายภาพรังสีทรวงอก
        
        การย้อมเสมหะ และการส่งเสมหะเพาะเชื้อ
        
        การวัดความอิ่มตัวของออกซิเจน และวัดแก๊สในเลือดแดง กรณีสงสัยว่าจะมี Respiratory failure
    - - ปอดบวมจากเชื้อแบคทีเรีย
        
        หนาวสั่น
        
        ไอ เจ็บหน้าอก
        
        มีไข้สูง
        
        อาจมีปวด ขณะหายใจลึกๆ ( Pleuritis pain )
      - ปอดบวมจากเชื้อไวรัส
        
        หายใจเร็ว
        
        หายใจหอบ
        
        ไม่ดูดนม
        
        ไอแห้งๆ ต่อมาไอมีเสมหะ
        
        มีไข้ต่ำๆ
    - - การรักษาเฉพาะ
        
        ให้ยาปฏิชีวนะ
      - รักษาตามอาการ
        
        ให้สารน้ำอย่างเพียงพอ
        
        ให้ยาขยายหลอดลม ยาขับเสมหะ ยาละลายเสมหะ ยาลดไข้
        
        ให้ออกซิเจนในรายที่มีเขียว หายใจเร็ว หายใจหอบเหนื่อย
        
        ทำกายภาพบำบัดทรวงอก
        
        ถ้ามีภาวะหายใจวายหรือหยุดหายใจ ให้พิจารณาใส่ท่อหลอดลมคอและใช้เครื่องช่วยหายใจ
    - - มักเกิดการอักเสบของเนื้อปอด มีการทำลายเยื่อบุทางเดินหายใจ ทำให้ผนังถุงลมบวม และสร้างเสมหะมากกว่าปกติ
      - มีของเหลวที่เกิดจากการอักเสบของปอดคั่งอยู่ และมีการแทรกซึมด้วยกลุ่มเซลล์เม็ดเลือดขาว
      - ปอดบวมที่เกิดจากเชื้อไวรัสและเชื้อแบคทีเรีย มักเกิดภายหลังจากการติดเชื้อทางเดินหายใจส่วนบน
    - - เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย
      - การสำลัก เช่น สำลักน้ำคร่ำ นม อาหารเข้าปอด
      - เกิดจากเชื้อไวรัส
  - - - ตรวจร่างกาย
        
        เคาะปอดได้เสียงโปร่ง Hyperresonance
        
        ฟังเสียงปอด
        
        หายใจเข้าจะค่อย หายใจออกจะยาว
        
        เสียง wheezing และ fine crepitation
        
        อาจมีภาวะ cyanosis
      - ซักประวัติ อาการและอาการแสดง
        
        จะพบหายใจเร็ว หายใจลำบาก ปีกจมูกบาน หน้าอกบุ๋ม ทรวงอกโป่ง
      - ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการ
        
        CBC และ WBC ปกติ
        
        Lymphocyte สูง
        
        X-ray
        
        ส่วนใหญ่จะพบมี Over aeretion หรือ Hyperinflation
        
        บางรายอาจพบ Patchy atelectasis
    - - ปอดอักเสบ
      - ติดเชื้อในกระแสเลือด
    - - หายใจเร็ว หอบ ปีกจมูกบาน หน้าอกบุ๋ม หายใจมีเสียง wheezing
      - ร้องกวน ไม่ดูดนม
      - ในเด็กเล็กอาจเกิดภาวะหยุดหายใจได้
    - - ดูแลให้ทางเดินหายใจโล่ง ให้ยาขยายหลอดลม ยาขับเสมหะ ยาละลายเสมหะ ตามแผนการรักษา
      - ดูแลแยกผู้ป่วยและของใช้เพื่อป้องกันการแพร่กระจาย
      - ดูแลให้ได้รับออกซิเจนความชื้นสูงอย่างพอเพียง
      - ดูแลให้ได้รับสารน้ำสารอาหารอย่างเพียงพอ
    - - มีการทำลายเซลล์ขนกวัดทำให้เกิดการบวมและการทำงานผิดปกติ
      - มีการสร้างสารคัดหลั่งเพิ่มมากขึ้นเกิดการอุดกั้นของทางเดินหายใจ
      - เชื้อจะแบ่งตัวที่ชั้น Mucosa ของหลอดลมฝอยทำให้เกิดการอักเสบ
      - ถ้าเกิดการอุดกั้นอย่างสมบูรณ์
        
        เกิดภาวะปอดแฟบ (Atelectasis)
        
        เกิดภาวะขาดออกซิเจนตามมา