Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

การพยาบาลผู้ป่วยเด็ก โรคระบบทางเดินหายใจ (กลุ่ม 8) (โรคติดเชื้อระบบส่วนบน…

- - - - มีไข้สูง 1-4 วัน อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร เจ็บคอ เสียงแหบ
        กลืนลำบาก อาจเป็นถึง 2 สัปดาห์ ปวดท้อง อาเจียน ต่อมทอนซิลโตมีจุดหนอง ต่อมน้ำเหลือง ค่อนข้างโต
    - - ไข้รูมาติก
      - ไตอักเสบเฉียบพลัน
      - ฝีรอบต่อมทอนซิน
      - หูชั้นกลางอักเสบ
      - เยื่อหุ้มสมองอักเสบ
    - - แบคทีเรีย
      - ไวรัส
    - - ให้ยาลดไข้ เช็ดตัว
      - ให้ยาปฏิชีวะนะโดยให้ Penicillin
  - - - ติดเชื้อ Group B Steptococcus
    - - กลืนลำบาก หายใจลำบาก
      - ลิ้นเป็นฝ้า
      - ต่อมทอลซินโตขึ้น
      - คออักเสบ แดง มีหนองปกคลุม
    - - หูชั้นกลางอักเสบ
      - มีฝีรอบๆต่อมทอลซิน
      - ปอดอักเสบ
      - ไตอักเสบเฉียบพลัน
      - ไข้รูมาติก
    - - รักษาตามอาการ
        
        ติดเชื้อไวัส ให้ยาลดไข้แก้ปวด
        
        ติดเชื้อแบคทีเรีย ให้ยาปฏิชีวนะ
      - การผ่าตัดต่อมทอลซิล ในกรณีเรื้อรัง
    - - เสี่ยงต่อการอุดกั้นทางเดินหายใจเนื่องจากมีเลือดคั่งค้างทางเดินหายใจหลังผ่าตัด
        
        แนะนำให้เด็กบ้วนน้าลายลงในชามรูปไต ไม่ควรกลืนลงคอ เพราะอาจทาให้เกิดอาการ คลื่นไส้อาเจียน
        
        ให้ยาแก้ปวดตามแผนการการรักษาในแรกเด็กจะเจ็บคอมาก อาจใช้การประคบเย็นรอบคอ ให้เด็กได้พัก
        
        ดูแลให้พักผ่อนจำกัดกิจกรรมที่จะทาให้เลือดออก เช่น การไอ
        
        หลังผ่าตัดควรระมัดระวังการมีเลือดออก โดยการสอดไม้กดลิ้นลงไปที่ลาคอ และ เฝ้าระวังชีพจรเบาเร็ว ความดันต่ำ
        
        ในระยะหลังผ่าตัด 24 ชั่วโมงแรก ตรวจดูภายในลาคอบริเวณแผลผ่าตัดว่ามีเลือดออกหรือไม่ สังเกตสัญญาณชีพโดยเฉพาะการหายใจ
        
        แนะนำให้รักษาความสะอาดปากและฟัน และระมัดระวังการติดเชื้อทางเดินหายใจ
        
        จัดให้นอนตะแคงกึ่งคว่าหรือนอน 30-45องศา ตะแคงหน้าไปด้านใดด้านหนึ่งจนกว่าจะรู้สึกดี
  - - - ติดเชื้อไวรัสและแบคทีเรีย
      - ไอ จามรดกัน สัมผัสคนเป็นหวัด
      - ติดเชื้อจากโรงเรียน
    - - มีไข้มากใน 1-2 วันแรก แล้วจะไอ 3-4 วัน และหายใน 1-2 สัปดาห์
      - 2-5 วัน คัดจมูก มีน้ำมูกใส มีไข้ อาจมีไข้สูงถึง 40 องศา
      - อาจมีอาเจียน อุจจาระร่วง
    - - หลอดลมอักเสบ
      - โพรงอากาศรอบจมูกอักเสบ
      - เยื่อบุตาอักเสบ
      - ปอดบวม
      - หูชั้นกลางอักเสบ
    - - หลีกเลี่ยง Aspirin อาจทำให้เกิด Reye's Syndrome (ตับอักเสบ)
      - ลดการไอโดยใช้ยาต่างๆ
      - ลดไข้ ให้ Paracetamol 10-20 mg/kg ในรายที่มีไข้มากกว่า 38.5 องศา
    - - ผู้ป่วยไม่สุขสบายเนื่องจากมีไข้สูง
        
        ลดไข้โดยการเช็ดตัวลดไข้ร่วมกับกระตุ้นให้ดื่มน้าบ่อย ๆ
        
        ลดการไอโดยการกระตุ้นให้ดื่มน้าอุ่นบ่อย ๆจะช่วยให้เสมหะอ่อนตัวลง
        
        ให้สั่งน้ามูกหรือเด็กเล็กใช้ผ้าขนหนู ไม้พันสาลี นุ่มๆ เช็ดเบา ๆหรือใช้น้าเกลืออุ่น หยดจมูกข้างละ 1 2 หยด เพื่อให้เสมหะละลายตัว
        
        ดูแลให้ร่างกายอบอุ่น และอยู่ในที่อากาศถ่ายเทสะดวก
        
        ดูแลให้พักผ่อนอย่างเพียงพอ
        
        ให้อาหารอ่อนย่อยง่ายที่มีคุณค่าทางอาหารสูง
        
        แนะนำการปฏิบัติตัวเมื่อเด็กเป็นหวัด สังเกตอาการที่ต้องไปพบแพทย์ ไม่พาเด็กไปในที่ ๆ มีอากาศแออัด
        
        ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการดาเนินของโรค เพื่อป้องกันการใช้ยาที่ไม่จำเป็นและไม่เหมาะสม
- - - - ไอแห้งๆในตอนกลางคืน ไอรุนแรง มีเสมหะ
      - เจ็บหน้าอกมากจากการไอ
      - หากติดเชื้อ B.pertussis จะไอได้ยินเสียง Whoop
      - ตรวจร่างกายพบ Crepitation และ Rhonchi
    - - รักษาเฉพาะ ติดเชื้อแบคทีเรียจะให้ยา Erythromycin
      - รักษาตามอาการ ให้สารน้ำ ให้ยาขยายหลอดลม ละลายเสมหะ ไม่ควรใช้ยาระงับการไอเพราะอาจทำให้เสมหะคั่งค้างในหลอดลมได้
    - - แบคทีเรีย
      - ภูมิแพ้ สารพิษ ฝุ่นละออง
      - ไวรัส
    - - มีโอกาสเกิดภาวะหายใจไม่มีประสิทธิภาพเนื่องจากมีการอักเสบของหลอดลม
        
        ดูแลให้ได้รับยาขยายหลอดลมหรือยาละลายเสมหะ
        
        กระตุ้นให้เด็กดื่มน้ำบ่อย ๆเพื่อช่วยละลายเสมหะ หลีกเสี่ยงการดื่มน้าเย็น
        
        ทากายภาพทรวงอกในรายที่เสมหะเหนียว ใช้วิธีเคาะและสั่นสะเทือน
        
        จัดให้เด็กพักผ่อนให้เพียงพอ รักษาอุณหภูมิการให้อบอุ่น
        
        ดูแลให้หายใจในที่ๆมีความชื้นสูง อาจใช้เครื่องพ่นความชื่นไว้ใกล้ๆจะช่วยให้เยื่อบุหลอดลมบวมลดน้อยลง เสมหะขับออกง่าย
  - - - ระยะที่ 1 เสียงแหบ ไอ ตอนทำกิจกรรมหายใจเข้าจะมีเสียงฮืด
      - ระยะที่ 2 มีเสียงฮืด (Stridor) ตอนหายใจเข้าอย่างต่อเนื่อง หายใจลำบาก
      - ระยะที่ 3 ขาดออกซิเจน คาร์บอนคั่ง กระสับกระส่าย ซีด
      - ระยะที่ 4 เขียว หยุดหายใจ
    - - ติดเชื้อซ้ำซ้อน อาจลุกลามไปถึงหูชั้นกลาง หลอดลมฝอย เนื้อปอด
    - - Tripod Position คือ นั่งโน้มตัวไปข้างหน้า คอแหงน อ้าปากหายใจ ลิ้นห้อย มีน้ำลายมาก
      - เสียงแหบ ไอเสียงก้อง คอแดง หายใจลำบาก
    - - ไวรัส
      - แบคทีเรีย
    - - คะแนน 4-7 คะแนน รับ Admit ให้ออกซิเจนร่วมกับให้ Epinephrine พ่นทางละอองฝอย
      - คะแนน >7 คะแนน ให้อยู่ในหอผู้ป่วยหนัก และพิจารณาใส่ท่อช่วยหายใจ
      - คะแนน <4 คะแนน สังเกตการหายใจ
    - - ผู้ป่วยได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอเนื่องจากรูปแบบการหายใจขาดประสิทธิภาพ
        
        กระตุ้นให้ได้รับยาพ่นขยายหลอดลมตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้พักผ่อนอย่างเพียงพอ
        
        กระตุ้นให้ดื่มน้าอุ่นบ่อย ๆเพื่อให้เสมหะอ่อนตัว
        
        ประเมินและบันทึกการหายใจ สัญญาณชีพ อาการและอาการแสดงที่แสดงถึงการหายใจที่ขาดประสิทธิภาพ
        
        ดูแลให้ได้รับออกซิเจนที่มีความชื้นสูง เย็น เช่น การให้ความชื้นแบบละอองฝอย nubulizernubulizer
  - - - มีน้ำมูก ไข้ต่ำๆ และอาจหายใจเร็ว หอบลึกฉับพลัน หายใจลำบาก
      - เสียงหายใจเข้าเบาลง ช่วงหายใจออกยาวกว่าปกติ ได้ยินเสียงกรอบแกรบ ระบายอากาศออกลำบาก
      - ตรวจร่างกายพบ ทรวงอกขยายใหญ่ ได้ยินเสียง Wheezing และ Crepitation
    - - ติดเชื้อไวรัส Lymphocyte สูง, ติดเชื้อแบคทีเรีย Neutrophil สูง
      - Chest X-Ray พบ Hyperaeration ปอดตึง ลมออกไม่ได้
    - - ร้อยละ 50 เกิดจากไวรัส
    - - ให้ยาต้านเชื้อไวรัส
      - ให้ยาปฏิชีวนะ
      - ประคับประคอง โดยให้ออกซิเจนที่มีความชื้นสูง, ให้ CPAP, ให้ยาละลายเสมหะ ยาขยายหลอดลม และดูแลให้ได้รับสารน้ำเพียงพอ
    - - มีโอกาสเกิดภาวะพร่องออกซิเจนเนื่องจากรูปแบบการหายใจขาดประสิทธิภาพ
        
        ดูแลให้เด็กได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอ
        
        ดูแลให้ ribivin ตามแผนการรักษา ส่วนรายที่มีการติดเชื้อแบคทีเรียซ้ำซ้อนหรือไอนานเกิน 24 ชั่วโมง ดูแลให้ยาปฏิชีวนะ
        
        ดูแลให้ได้รับยาละลายเสมหะ ขับเสมหะ ยาขยายหลอดลม
        
        ประเมินและบันทึกอาการและอาการแสดงเกี่ยวกับสิทธิภาพการหายใจ
        
        ดูแลให้ได้รับน้ำให้เพียงพอ จิบน้าอุ่น หรือในรายที่อาการรุนแรง ให้สารน้ำทางหลอดเลือดดำ
        
        กายภาพทรวงอก โดยใช้วิธีเคาะ และสั่นสะเทือนช่วย กระตุ้นให้เด็กไอ
        
        จัดให้นอนศรีษะสูง ดูแลทางเดินหายใจให้โล่งอยู่เสมอ
        
        ให้ออกซิเจนที่มีความชื้นสูง จะช่วยลดการบวมของเยื่อบุหลอดลม เสมหะไม่เหนี่ยวจนเกินไป
- - - - ผู้ป่วยจะมีไข้สูงอย่างเฉียบพลัน และหนาวสั่น
      - การติดเชื้อปอดอักเสบความรุนแรงขึ้นอยู่กับชนิดของเชื้อโรคและตาแหน่งที่เกิดการติดเชื้อ
      - ปวดศรีษะนำมาก่อน 3 4 วัน
      - ไอแห้ง ๆ ไอมากจนเจ็บหน้าอก และไอมีเสมหะเป็นสีสนิมเนื่องจากมีเลือดออกปนมา
      - หายใจเร็ว หอบเหนื่อย มีอกบุ๋ม
      - เจ็บหน้าอก บริเวณที่มีการอักเสบของปอดซึ่งเกิดจากการกระตุ้นปลายประสาทที่มาเลี้ยงผนังช่องอก
    - - ร้อยละ 40 เกิดจากการติดเชื้อ RSV รองลงมาคือ Parainfluenza Virus
      - ในเด็ก ยิ่งอายุเพิ่มขึ้น ยิ่งรุนแรงขี้น
      - การสำลัก การนอนนาน ๆและเกิดจากการติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ สายพันธุ์ AH1N และ ติดเชื้อไข้หวัดนก H5N7
    - - ภาพถ่ายรังสีทรวงอก
      - ตรวจหาเชื้อแบคทีเรียจากเลือด เสมหะ สิ่งคัดหลั่งต่างๆจากร่างกาย
      - นับเม็ดเลือดขาว ติดเชื้อแบคทีเรีย ค่า neutrophil สูงติดเชื้อไวรัส lymphocyte สูง
      - มีประวัติการสัมผัสสัตว์ปีกที่ป่วย ตายโดยตรงในระยะ 7 วันที่ผ่านมาหรือมีการตายของสัตว์ปีกอย่างผิดปกติในพื้นที่ ๆอยู่อาศัย 14 วันที่ผ่านมา
    - - มีลมและมีหนองในช่องเยื่อหุ้มปอด เป็นผลจากการอักเสบอย่างรุนแรงของปอด
      - เยื่อหุ้มหายใจอักเสบ มีอาการเจ็บบริเวณ precoddium
      - หนองในช่องเยื่อหุ้มปอด
      - อาจพบ sepsis เยื่อหุ้มสมองอักเสบ
      - มีน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอด
    - - การรักษาทั่วไป
        
        ดูแลให้ได้รับน้ำอย่างเพียงพอ
        
        กายภาพทรวงอกเพื่อกาจัดเสมหะออก
        
        ให้ออกซิเจนและความชื้นเมื่อหายใจหอบ
      - การรักษาเฉพาะ
        
        การให้ยา: penicillin G /ampicillin ร่วมกับ Gentamycin หรือให้cefotaxime/ceftriaxone
        
        การรักษาไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ 2009 : Oseltamivir ( Tamiful ) หรือ zanamivir ทันที และผู้ที่มีปอดอักเสบต้องให้ยาปฏิชีวนะร่วมด้วย ซึ่งยาต้านไวรัสจะให้ผลดี ภายใน 48 ชั่วโมง อาการจะดีขึ้นภายใน 1 2 วัน
    - - ผู้ป่วยมีการแลกเปลี่ยนก๊าซลดลงเนื่องจากการหายใจไม่มีประสิทธิภาพ
        
        สอนการไอที่ถูกวิธี เป็นการเอาเสมหะที่คั่งค้างอยู่ในหลอดลมให้หลุดออกมา โดยหายใจช้า ๆและลึก ๆแล้วให้หายใจออกโดยการห่อปากออกช้า ๆติดต่อกันหลายๆ ครั้งแล้วให้กลั้นหายใจและไอออกมา 2 3 ครั้งจึงเริ่มทาแบบเดิมอีก
        
        การฝึกการหายใจ จะช่วยเพิ่มความแข็งแรง เพิ่มประสิทธิภาพของกล้ามเนื้อที่ใช้ในการหายใจ
        
        ลดความเหนียวของเสมหะและทาทางเดินหายใจให้โล่ง จัดท่าพลิกตะแคงตัว
        
        ลดการใช้พลังงานและออกซิเจน ด้วยการลดหรือจำกัดกิจกรรมต่างๆ
        
        ดูแลให้ได้รับออกซิเจนและความชื้นตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้ยาปฏิชีวนะตามแผนการรักษา เพื่อแก้ไขภาวะติดเชื้อที่ปอด
        
        ประเมินและบันทึกอุณหภูมิ ลักษณะการหายใจ หายใจเร็ว หอบเหนื่อย เสียงหายใจเบา เขียว และติดตามผลทางห้องปฏิบัติการค่าแก๊สในเลือด อย่างต่อเนื่อง
  - - - หายใจลาบาก เสียงหายใจเบาลง หอบ เขียว นอนราบไม่ได้ ขึ้นอยู่กับปริมาณฝีในปอด มากหรือน้อย
      - หัวใจเต้นอย่างรวดเร็วเจ็บหน้าแอก แน่นหน้าอก
      - ไข้ ไอ อ่อนเพลีย อาการคล้ายกับปอดบวมจากเชื้อแบคทีเรีย
    - - มีการแตกของฝีในปอด
      - การติดเชื้อในกระแสเลือด
      - เกิดจากการติดเชื้อที่หลอดลมและปอด และได้รับการดูแลไม่ถูกต้อง
    - - ภาพถ่ายรังสี : พบของเหลวในช่องปอด
      - การเจาะปอด จะได้ของเหลว มีหนอง
      - ตรวจร่างกาย : เคลื่อนไหวของทรวงอกน้อย เคาะปอดได้เสียงทึบ รายที่มีอาการมานาน นิ้วปุ้มได้
    - - ผ่าตัดเลาะเนื้อผิวปอด ( decortication )
      - ให้ยาปฏิชีวนะตามเชื้อที่เป็นสาเหตุ
      - การเจาะหนองออกจากช่องเยื่อหุ้มปอด ถ้าหนองมีจานวนมากเจาะไม่หมด ควรใส่ท่อระบายทรวงอกพร้อมเครื่องดูด
    - - การหายใจขาดประสิทธิภาพเนื่องจากมีการคั่งของของเหลวในช่องเยื่อหุ้มปอด
        
        เน้นการทากายภาพทรวงอก โดยให้หายใจได้อย่างเต็มที่เพื่อให้ปอดขยายและหายใจโดยใช้กล้ามเนื้อหน้าท้อง
        
        จัดท่านอนศรีษะสูง 15 30 องศา เพื่อให้หายใจได้สะดวก และดูแลให้ได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        ดูแลก่อน-ระหว่าง-หลังการเจาะปอด
  - - - อุดกั้นภายในหลอดลม เช่น เสมหะ สิ่งแปลกปลอม ก้อนมะเร็ง การหดเกร็งของหลอดลม
      - ขาดสารลดแรงตึงผิวของถุงลมในทารกแรกเกิด
      - ถูกกดเบียดจากหลอดลม เช่นการมีน้ำ ลม หรือหนองในช่องเยื่อหุ้มปอด
      - ภายหลังจากการผ่าตัด เนื่องจากผู้ป่วยจะปวดแผล เปลี่ยนท่าน้อย
    - - ถ้าปอดแฟบมากจะมีการเคลื่อนที่ของ
      - หายใจหอบ อาจมีอาการเขียวได้
      - อาการแสดงของการขาดออกซิเจน ออกซิเจนในเลือดแดงน้อย
    - - ภาพถ่ายรังสีทรวงอก พบว่าปอดส่วนที่เป็นทึบขึ้น กะบังลมยกสูงขึ้น
      - ส่องตรวจในหลอดลม
      - การตรวจร่างกายพบการหายใจทรวงอกด้านที่เป็นขยายได้น้อย ทาให้การขยายตัวของทรวงอกทั้งสองข้างขณะหายใจเข้าไม่เท่ากัน
      - ทา CT scan ในรายที่สงสัยว่ามีหลอดลมโป่งพอง
    - - รักษาตามอาการ ในรายที่หอบมากให้ออกซิเจน
      - ผ่าตัดเอาส่วนที่แฟบออก
      - รักษาตามสาเหตุ ที่ทาให้เกิดปอดแฟบ
    - - ผู้ป่วยหายใจไม่มีประสิทธิภาพเนื่องจากปอดขยายตัวได้ไม่เต็มที่
        
        การทำ manual hyperinflation คือการบีบลมเข้าทาง ambubagambubagช้าๆให้เท่ากับปริมาณ Tidal volumevolumeและปล่อยลมออกอย่างรวดเร็ว
        
        การทำให้เกิดความดันบวก (Positive expiratory pressure : PEP ) เช่น การเป่าน้ำ เป่าลูกโป่ง
        
        บำบัดให้ปอดได้ขยายตัวเต็มที่ เช่น การใช้อุปกรณ์ Triflo , Thera PEP , Clini Flo
        
        ดูแลให้ได้รับออกซิเจนแรงดันบวกทางCPAPหรือPEEPตามแผนการรักษา
        
        จัดท่านอนศรีษะสูง 15 30 องศา ตะแคงด้านที่มีพยาธิสภาพขึ้นด้านบนเพื่อให้ปอดขยายตัว
        
        กายภาพทรวงอกเพื่อระบายเสมหะที่คั่งค้างออกจากปอด
  - - - มีความไวต่อการตอบสนองสารบางชนิดที่เป็นสารก่อภูมิแพ้
      - ปัจจัยกระตุ้นภายใน เช่น การติดเชื้อระบบทางเดินหายใจส่วนบน
      - พันธุกรรม เด็กมีประวัติครอบครัวเป็นโรคภูมิแพ้
    - - อาการจะเกิดขึ้นรวดเร็วภายในไม่กี่วินาที อาการเริ่มต้นมักเป็นเฉียบพลัน
      - หายใจลาบาก ได้ยินเสียง Wheezing ขณะหายใจออก
      - ร้อยละ 80 จะเกิดครั้งแรกอายุ น้อยกว่า 5 ปี
    - - การตรวจร่างกาย ขณะที่ไม่มีอาการอาจตรวจไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ แต่ขณะมีอาการ
        จะตรวจพบการหายใจลำบากหรือมีเสียงหวีด
      - การทำ allergic skin test
      - ซักประวัติการไอ มักมีไอแบบแห้ง ๆอาจมีเสมหะขาวใสเวลากลางคืน
    - - รักษาขณะมีอาการหอบ เพื่อให้หายหอบโดยเร็วที่สุด
        
        การให้ยา corticosteroid ควรให้ทันที
        
        รักษาภาวะแทรกซ้อน เช่น ปวดบวม ปอดแตก
        
        แก้ไขภาวะกรดด่างในเลือด ในระยะแรกอาจ มีภาวะ respiratory alkalosis และ
        หากหอบนานจะเกิดภาวะ respiratory acidosis และ metabolic acidosis
        
        ให้สารน้ำ เด็กที่หอบจะเสียน้ำไปทางระบบทางเดินหายใจได้มาก
        
        ให้ยาขยายหลอดลมกลุ่ม sympathomimetic agent ที่ออกฤทธิ์ขยายหลอดลม
        
        ให้ออกซิเจนเนื่องจากขณะมีอาการหอบ หลอดลมบวม
      - การรักษาโรคหอบระยะยาว
        
        ใช้ยาขยายหลอดลม ยาต้านการอักเสบ และยาป้องกันการจับหืด
        
        ควบคุมสิ่งกระตุ้นให้เกิดการแพ้ ( allergen control )
        
        กายภาพบ าบัดทรวงอก
        
        Immunotheraty
    - - เสี่ยงต่อการเนื้อเยื่อได้รับการออกซิเจนไม่เพียงพอ จาก
        ประสิทธิภาพการหายบกพร่อง เนื่องจากมีการหดเกร็งของหลอดลม
        
        ประเมินอาการและอาการแสดงทั่วไป เช่น เสียงหายใจ เสียงwheezing ควรจะเบา
        ลงเมื่ออาการดีขึ้น
        
        ดูแลให้เด้กได้รับสารน้ าทั้งทางปากและทางหลอดเลือดด า ควรกระตุ้นให้ดื่มน้ าอุ่น
        เพราะน้ าเยนจะช่วยกระตุ้นให้มีการหดเกร็งของหลอดลมได
        
        ประเมินอาการและผลข้างเคียงของยาที่พ่น เช่นหัวใจเต้นเร็ว ใจสั่น มือสั่น นอนไม่
        หลับ ปวดศรีษะ มีอาการทางระบบทางเดินอาหาร
        
        ดูแลให้ได้รับยาตามแผนการรักษา
        
        ดูแลให้ออกซิเจนตามความเหมาะสมกับอาการแสดงและอายุของเด็ก
        
        จัดให้นอนศรีษะสูงมาก ๆ หรือให้นั่งเก้าอี้ที่มีที่วางแขน
  - - - มีน้าในช่องเยื่อหุ้มปอดมากกว่า 1 ml, ภาวะหัวใจวาย, โรคไต, ได้รับสารน้ำกิน, กลุ่มอาการโรคมะเร็งที่มีการแพร่ไปยังช่องอก และกิดจากการอักเสบและติดเชื้อของเนื้อปอดและมีการลามไปถึงเยื่อหุ้มปอด
    - - เสียงเคาะทึบ เสียงหายใจเบาลง
      - หลอดลมคอและ mediastinum เบนไปด้านตรงข้าม
      - ช่องซี่โครงกว้าง
      - หน้าอกด้านที่เป็นโป่งพอง เคลื่อนไหวได้น้อย
      - อาการไอ หายใจหอบ นอนราบไม่ได้
    - - ภาพถ่ายรังสีทรวงอก โดยให้นอนตะแคงด้านที่สงสัยลงด้านล่าง ถ้ามีของเหลวไหลได้ในช่องเยื้อหุ้มปอดจะเห็นระดับน้าอยู่ระหว่างผนังปอดและเนื้อปอด
      - การตรวจร่างกาย ฟังปอดได้ยินเสียงเบาลง เสียงหัวใจเบี่ยงไปด้านตรงข้าม
    - - เจาะของเหลวออกทุกราย แม้จะมีไม่มาก จะมีประโยชน์ในการวินิจฉัยและรักษา ส่งเพาะเชื้อที่เป็นสาเหตุเพื่อยืนยันว่าเป็น exudate หรือ transudate ประโยชน์ในการช่วยตัดสินว่า ต้องใส่ท่อระบายทรวงอกหรือไม่ โดยทั่วไประยะ exudate จะรักษาด้วยยาปฏิชีวนะอย่างเดียว
      - รักษาสาเหตุของการเกิดสารน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอด
    - - หายใจขาดประสิทธิภาพเนื่องจากมีการคั่งของของเหลวในช่องเยื่อหุ้มปอด
        
        จัดท่านอนศรีษะสูง 15 30 องศา เพื่อให้หายใจได้สะดวก และดูแลให้ได้รับออกซิเจนตามแผนการรักษา
        
        เน้นการทากายภาพทรวงอก โดยให้หายใจได้อย่างเต็มที่เพื่อให้ปอดขยายและหายใจโดยใช้กล้ามเนื้อหน้าท้อง
        
        การพยาบาลก่อนเจาะปอด
        
        จัดท่าเด็กให้เหมาะสมกับการเจาะ
        
        ประเมินสัญญาณชีพก่อนเจาะปอด
        
        การพยาบาลขณะเจาะปอด ; ควรมีการจับเด็กให้มั่นคง เพื่อความสะดวกในการทาความปลอดภัย ในเด็กโตขณะที่แพทย์เจาะ ให้หายใจเข้าลึกๆ ไม่ไอ ป้องกันการแทงเข็มพลาด โดยขณะที่แพทย์ทาการเจาะให้ สังเกตและประเมินสัญญาณชีพ และช่วยปลอบโยนให้คลายกังวล
        
        การพยาบาลหลังเจาะปอด
        
        ฟื้นฟูสภาพปอด โดยการดูแลให้ปอดได้ขยายตัวเต็มที่ โดยการฝึกการหายใจ หรือการเป่าลูกโป่ง เป่าน้าอีกขวดให้ไหลย้อนไปอีกขวด สอนวิธีไอที่มีประสิทธิภาพ
        
        การเอาท่อระบายทรวงอกออก จะเอาออกหลังจากตรวจร่างกายพบว่าปอดขยายตัวได้เต็มที่ หรือ ของเหลวที่ออกน้อยกว่า 50 ml/day
        
        ป้องกันการติดเชื้อสู่เด็กเพิ่มเติม โดยไม่ยกขวดสูงกว่าทรวงอกโดยไม่หนีบกันสาย เพื่อป้องกันของเหลวไหลย้อนสู่ทรวงอก
        
        จัดท่าตะแคงด้านที่มีท่อระบายขึ้น และขณะดึงสายออกให้ผู้ป่วยกลั้นหายใจ และดึงสายออกอย่างรวดเร็ว
        
        สังเกตอาการและการเปลี่ยนแปลง สังเกตลักษณะสีของๆ เหลวออกมากผิดปกติ และอาการผู้ป่วยเช่น หายใจอึดอัด ปวดบริเวณที่เจาะมาก เหนื่อยหอบมากขึ้น
        
        วัดและประเมินสัญญาณชีพ 15 นาที 4 ครั้ง 30 นาที 2 ครั้ง และ 1 2 ชั่วโมง จนครบ 24 ชั่วโมง หรืออาการคงที่
        
        นอนพักบนเตียง 24 ชั่วโมง โดยให้ตะแคงทับด้านตรงข้ามกับด้านที่เจาะ อย่างน้อย 1 2 ชั่วโมง เพื่อป้องกันของเหลวไหลซึมออกเวลาที่เด็กไอ