Please enable JavaScript.

Coggle requires JavaScript to display documents.

ประวัติความเป็นมาของการพยาบาลในยุคต่างๆ และพัฒนาการทางการพยาบาล …

- - - - พยาบาลชำนาญการ
      - พยาบาลผู้ปฏิบัติการขั้นสูง
- - - - “มนุษย์ไม่เข้าใจในปรากฎการณ์ธรรมชาติ จึงเชื่อในอำนาจลึกลับ”
      - ในระยะที่มีการพัฒนามากขึ้น หมอผู้รักษาส่วนใหญ่มักเป็นหญิงชราของชนเผ่า และเป็นที่รู้จักโดยทั่วไปในนามแม่มด (wich)
      - ใช้เทคนิคการขับไล่ภูติผีวิญญานในร่างกาย โดยใช้ไฟ หรือเครื่องมือที่มีความร้อน
        
        การประคบร้อน ประคบเย็น การนวด การอบไอน้ำ และการอดอาหาร
    - - ประวัติศาสตร์ตอนต้น
        
        อียิปต์
        (Egypt)
        
        การรักษาเกี่ยวกับทั้งไสยศาสาตร์และพิธีกรรมทางศาสนา
        
        การทำมัมมี่ทำให้มีการพัฒนาการรักษาการใช้ยาและการผ่าตัด แยกโรคได้ 250 ชนิด
        
        หมอพระ(priest-physician) ที่ยิ่งใหญ่ คือ อิมโฮเทป(Imhotep) ผู้รู้กว้างขวางในศาสตร์การแพทย์
        
        Eber papyrus ตำราที่สมบูรณ์และเก่าแก่ที่สุด อธิบายถึงโรคและอาการของหลายโรค
        
        อิรัก
        (Babylon)
        
        อธิบายถึงโรคต่างๆหลายโรค เช่น ไข้ กาฬโรค ฝี โรคหัวใจ โรคผิวหนัง วัณโรค เนื้องอก ดีซ่านและโรคเพศสัมพันธ์
        
        การรักษาส่วนใหญ่ยังคงใช้เวทมนตร์เพื่อขับไล่
        วิญญานชั่วร้าย
        
        อินเดีย
        (India)
        
        ค้นพบโรค : วัณโรค ไข้ ไทฟอยด์ โรคเรื้อน ตับอักเสบ โรคประสาท อหิวาต์ และเบาหวาน
        
        การรักษา : ชำนาญการผ่าผัด มีการผ่าตัดต่อมทอนซิล ตัดขา ตัดเนื้องอก ผ่าตัดจมูกและผ่าตัดคลอด
        
        พระเจ้าอโศกมหาราช (King Asoka) : มีการสร้างโรงพยาบาลขึ้นเป็นครั้งแรกในโลกและสร้างขึ้นหลายแห่ง
        
        คัมภีร์พระเวทที่กล่าวถึงการรักษาทางอายุรศาสตรศัลยศาสตร์ การพันผ้า การใช้ยาพิษและ
        วิธีแก้ยาพิษ
        
        เผายาที่มีกลิ่นหอมหวานในห้องผ่าตัด เพื่อไล่ปีศาจไม่ให้เข้าใกล้แผล
        
        จีน
        (China)
        
        การวินิจฉัยโรคมี 4 ขั้นตอน : การดู
        การฟัง การถาม การสัมผัส
        
        การฝังเข็ม (Chinese acupuncture)
        
        ชำนาญการจับชีพจรเพื่อใช้ในการวินิจฉัยโรค
        
        เชี่ยวชาญอย่างมากในการรักษาด้วยการใช้เกลือเเร่ และการนวด
        
        ค้นคว้าพืชพันธุ์ไม้สำหรับทำยา
        
        กรีซ
        (Greece)
        
        อริสโตเติลและนักปราชญ์ร่วมสมัยได้สร้างระบบที่ศึกษาจากการปฏิบัติมากขึ้น โดยใช้พื้นฐานการเรียนรู้จากการชำแหละสัตว์
        
        เชื่อว่าเทพเจ้าเป็นผู้บันดาลให้เกิดโรคและเป็นผู้รักษาโรค
        
        ด้านการพยาบาล พยาบาลจะดูแลผู้ป่วยโดยการเช็ดตัว จัดหาเครื่องดื่ม จัดหาอาหารและอาบน้ำอุ่นให้ผู้ป่วย ซึ่งจะทำงานเหล่านี้ตามคำสั่งแพทย์
        
        เขื่อว่าโรคภัยไข้เจ็บไม่ได้เกิดจากภูติ ผี ปีศาจ หรือโชคชะตา แต่เกิดจากการละเมิดกฎธรรมชาติ
        
        Hippocrates เป็นผู้ริเริ่มการเเพทย์แผนใหม่
        
        โรมัน
        (Roman)
        
        ชาวโรมันนำวิทยาการต่างๆจากกรีซมาใช้การรักษาผู้ป่วย และการรักษาตามแนวทางของ Hippocrates
      - ประวัติศาสตร์ตอนกลาง
        
        ยุคกลางประวัติศาสตร์ตอนต้น
        
        คณะซีเดคอนเนส(Deaconesses) “นักบุญพยาบาล” : ทำการรักษาพยาบาลผู้ยากจน สอนและเเนะนำผู้ป่วย
        
        การรักษาอยู่ภายใต้คำสั่งของพระมากกว่าแพทย์
        
        ยุคกลางประวัติศาสตร์ตอนปลาย
        
        การพยาบาล : ผู้หญิง เป็นผู้ดูแลการพยาบาลผู้ป่วยที่บาดเจ็บจากการทำสงคราม
      - ปัจจุบัน
        
        สมัยฟื้นฟู
        
        ฮาร์วี (Harvey) : บิดาของการแพทย์สมัยใหม่
        
        พัฒนาความรู้ทาง : ด้านกายวิภาควิทยา ค้นพบระบบไหลเวียนโลหิตของมนุษย์ ประดิษฐ์เครื่องมือเกี่ยวกับการผ่าตัดและพัฒนาวิธีการผ่าตัด
        
        การห้ามเลือดโดยการผูกเส้นเลือด
        
        ยุดมืด
        
        ยุคคุณธรรมเสื่อม
        
        ผู้คนงดการบริจาคแก่วัดและโรงพยาบาล
        
        ไม่สนใจในการให้การพยาบาล
        
        ขาดเเคลนพยาบาลต้องจ้างนักโทษ
        
        ไม่มีจิตใจอยากช่วยเหลือ
        
        ทำงานเพื่อเงิน
        
        สมัยใหม่
        
        สถาบันเดคอนเนส (modern nursing) แรงบันดาลใจให้ มิสฟลอเรนซ์ ไนติงเกล(Florence Nightingale)
        
        ปรับปรุงการพยาบาล
        -เป็นบริการที่มีระบบ
        -เน้นการปฏิบัติด้วยเหตุผลและคุณธรรม
        
        สถาปนาพยาบาลสมัยใหม่ขึ้นโดยการตั้งโรงเรียนพยาบาลไนติงเกลขึ้นในปี ค.ศ.1860 ต้นแบบในยุโรปและอเมริกา
  - - - จากศิลาจารึก หลักที่ 1 และไตรภูมิพระร่วง พบการเจ็บป่วย คือปวดท้อง ท้องอืด อาการไข้ ปวดศีรษะ การคลอดบุตร
      - มีการใช้ยาสมุนไพร ยาพื้นบ้าน
      - การรักษาตามความเชื่อ ได้แก่ โชคลางและไสยศาสตร์
    - - สมัยพระนารายณ์มหาราช มีการติดต่อกับชาวต่างชาติ ได้แก่ ฝรั่งเศส จีน อินเดีย
      - รักษาทางตะวันตกในพระราชวงศ์
      - ชาวบ้านยังใช้วิธีทางไสยศาสตร์และสมุนไพร
      - มิชชั่นนารี ซินแส หมอทางไสยศาสตร์
    - - พ.ศ.2325-2367
        
        การรักษายังเป็นแบบโบราณ
        
        ร.2 โปรดเกล้าให้สืบเสาะคัมภีร์แพทย์ จดตำราจารึกเป็นตำรายา หมอนวดไว้บนแผ่นหินฝังไว้ตามเสาระเบียงพระวิหารวัดพระพุทธไสยาสน์
      - พ.ศ.2367-2394
        
        มีนักสอนศาสนาอเมริกันและคณะเพรสไบทีเรียน เข้ามาเผยแพร่ด้านการแพทย์
      - พ.ศ.2394-2411
        
        ร.4 มีสถานที่ตรวจรักษาหลายแห่ง ทำการรักษาโดยคณะมิชชั่นนารี
      - พ.ศ.2411-2454
        
        ร.5 อหิวาตกโรคระบาดจึงโปรดเกล้าตั้งโรงพยาบาลและล้มเลิกไปเมื่อหมดระบาด
      - พ.ศ.2431
        
        โปรดเกล้าให้ตั้งโรงพยาบาลถาวรที่ตำบลวังหลัง พระราชทานนามว่า โรงพยาบาลศิริราช
      - พ.ศ.2436
        
        เกิดกรณีพิพาทกับฝรั่งเศสเรื่องแดนฝั่งโขงเกิด
        “สภาอุณาโลมแดง”
      - พ.ศ.2439
        
        สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ ทรงโปรดเกล้าให้กระทรวงธรรมการ จัดตั้งโรงเรียนแพทย์ผดุงครรภ์และหญิงพยาบาลขึ้นในโรงพยาบาลศิริราช
      - พ.ศ.2449
        
        สร้างโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
      - พ.ศ.2467
        
        สร้างโรงพยาบาลแมคคอมมิค เชียงใหม่
      - พ.ศ.2482-2486
        
        การพัฒนาก้าวหน้าพยาบาลชะงัก พยาบาลทำงานหนักไม่มีเวลาในการพัฒนาวิชาชีพ
        
        สงครามโลกครั้งที่ 2
      - นับจาก พ.ศ.2486
        
        มีการพัฒนาการพยาบาลมากขึ้น มีการช่วยเหลือจากต่างประเทศในรูปของ ผู้เชี่ยวชาญ ทุนการศึกษา อุปกรณ์
- - - - หมายถึงบุคลากรทางการพยาบาลที่สำเร็จการศึกษาพยาบาลตั้งแต่ระดับต้นหรือพยาบาลเทคนิค ระดับปริญญาตรีหรือเทียบเท่าจากมหาวิทยาลัยหรือวิทยาลัยพยาบาล ที่สภาการพยาบาลรับรอง ที่มีใบประกอบวิชาชีพฯ ที่ยังใช้ได้โดยไม่ถูกเพิกถอนหรือหมดอายุ
    - - หมายถึง ผู้ที่สำเร็จการศึกษาพยาบาลในระดับปริญญาตรีหรือเทียบเท่าจากมหาวิทยาลัยหรือวิทยาลัยพยาบาล ที่สภาการพยาบาลรับรอง ที่มีใบประกอบวิชาชีพการพยาบาลและผดุงครรภ์ชั้น1 ที่ยังใช้ได้โดยไม่ถูกเพิกถอนหรือหมดอายุ
  - - - มีทักษะความสามารถ ความเชี่ยวชาญในการปฏิบัติการพยาบาลเป็นอย่างดี เน้นการป้องกัน และ
        ส่งเสริม สุขภาพ การดูแลสุขภาพชุมชน
      - มีความสามารถในการให้บริการพยาบาลโดยใช้แนวคิด ทฤษฎีการพยาบาล กระบวนการพยาบาล และศาสตร์สาขาอื่นที่เกี่ยวข้อง
    - - มีความสามารถในการคิด ใช้วิจารณญาณและการตัดสินใจในการแก้ปัญหาสุขภาพ
      - สามารถคัดกรอง แปล วิเคราะห์ และเลือกใช้ข้อมูล
    - - มีความสามารถในการเป็นผู้บริหารและการจัดการที่ดีมีความสามารถในการประกันการดูแล คุณภาพของ
        การบริการ
    - - แสวงหาความรู้ใหม่ ๆ เพื่อพัฒนาศาสตร์ทางวิชาชีพสามารถร่วมทำวิจัยและนำผลการวิจัยมาใช้
    - - สามารถทำงานร่วมกับทีมสุขภาพและบุคคลอื่นได้
      - มีความสามารถทางภาษา
    - - สามารถคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงของสังคมและการเมืองที่มีผลต่อการปฏิบัติการพยาบาลและ
        สนองตอบต่อการเปลี่ยนแปลงได้สนับสนุนหลักการประชาธิปไตย และดำรงตนเป็นพลเมืองดีของสังคม
    - - มีสมรรถนะให้คำปรึกษาด้านจริยธรรมที่เกี่ยวกับสุขภาพ
      - มีความปรารถนา และพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่น ประชาชน
    - - เข้าใจและใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมสามารถจัดการและใช้สารสนเทศในด้านต่าง ๆ ได้
    - - มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ เป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงเป็นผู้นำและแหล่งบริการวิชาการที่เกื้อกูล ประโยชน์
        ต่อสาธารณสุขและสังคม
    - - มีบุคลิกภาพที่เหมาะสมด้านการแต่งกาย อารมณ์และจิตใจ มองโลกในแง่ดี มีอารมณ์ขันมีความสุข
    - - ประหยัด และใช้ทรัพยากรอย่างคุ้มค่าให้ความรู้ รณรงค์ ป้องกันภัยอันตรายต่าง ๆ ที่ผลกระทบต่อสุขภาพอันเนื่องมาจากสิ่งแวดล้อมอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม